Η κλεψύδρα αδειάζει επικίνδυνα και η ρητορική του Σαμαρά για "έξοδο από
το μνημόνιο" κινδυνεύει με κατάρρευση λόγω του αδιεξόδου που
διαμορφώνεται στη διαπραγμάτευση με την τρόικα, η οποία δεν έχει
ανακοινώσει ακόμη την ημερομηνία επιστροφής της στην Αθήνα.
Η απόσταση μέχρι το τέλος της αξιολόγησης φαντάζει με... έρημο δίχως όαση, το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου ενδέχεται να μην έχει θέμα την Ελλάδα, ενώ, όσο διαρκεί το αδιέξοδο στις εκ του μακρόθεν διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, απομακρύνεται και το ενδεχόμενο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η Ν.Δ. φαίνεται να επιλέγουν τον δρόμο της τρομοκράτησης της κοινωνίας και των βουλευτών. Ας δούμε τα πώς και τα γιατί αυτής της επιχείρησης.
Όπως έχουν τα δεδομένα έως αυτήν τη στιγμή, κανένα από τα τρία προτεινόμενα σενάρια από την πλευρά της τρόικας δεν εξυπηρετεί τη στρατηγική του Σαμαρά για εκλογή ΠτΔ από την παρούσα Βουλή. Κι αυτό διότι:
• Στο πρώτο σενάριο: Δεν αντέχει να ψηφίσει νέα μέτρα ή να ανοίξει νέες «πληγές», όπως λ.χ. το ασφαλιστικό, η εργατική νομοθεσία, ο συνδικαλιστικός νόμος κ.ά. Ακόμη και η αλλαγή – τρίτη φορά! – του νόμου για τη ρύθμιση με τις 100 δόσεις για χρέη προς το Δημόσιο φαντάζει ως «μη αποδεκτή» από την ελληνική πλευρά, διότι θα αποτελούσε πολιτική καταστροφή. Τις τελευταίες ώρες η τρόικα φαίνεται να κάνει λίγο πίσω, ωστόσο η δεδομένη απόκλιση στα έσοδα και η διεύρυνση του δημοσιονομικού κενού λόγω της ρύθμισης απαιτούν νέα μέτρα.
• Στο δεύτερο σενάριο: Η παράταση του μνημονίου για έξι μήνες ή έναν χρόνο θα αποτελούσε ομολογία αποτυχίας του κυβερνητικού σχεδιασμού και θα έδινε τη χαριστική βολή στην προπαγάνδα περί εξόδου από το μνημόνιο.
• Στο τρίτο σενάριο: Η έγγραφη δέσμευση για «χρονική και στοχευμένη υλοποίηση» που ζητούν οι δανειστές από την Αθήνα για όσα ζητήματα μείνουν εκτός της αξιολόγησης στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας για την ενισχυμένη πιστωτική γραμμή θα έδενε τα χέρια του πρωθυπουργού εν όψει της προεδρικής εκλογής. Ο Σαμαράς θα είχε κάνει ήδη όλη τη βαριά και βρόμικη δουλειά και κανείς δεν θα ήθελε να ταυτιστεί μαζί του.
Αφού λοιπόν κανένα από τα προσφερόμενα σενάρια δεν εξυπηρετεί ούτε στοιχειωδώς τους σχεδιασμούς του Σαμαρά, ο πρωθυπουργός ενεργοποιεί ένα νέο σενάριο, το οποίο έχει ως κύριο άξονα την τρομοκράτηση τόσο της κοινωνίας όσο και των βουλευτών, τους οποίους πολιορκεί για να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο νέος στόχος λοιπόν είναι να μετατεθεί η λήξη της αξιολόγησης για μετά τις γιορτές και όσο το δυνατόν πιο κοντά στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο στο Μαξίμου πιστεύουν ότι θα επιτύχουν τα εξής:
- 1. Θα αποφύγουν την ψήφιση όλων των επώδυνων «προαπαιτούμενων», κάποια από τα οποία (εργασιακά, ασφαλιστικό, μειώσεις στο Δημόσιο κ.λπ.) μπορούν, το καθένα μόνο του, να ρίξουν μια κυβέρνηση.
- 2. Θα μεταφέρουν όλα τα δύσκολα ως όρους στη συμφωνία για την πιστωτική γραμμή.
- 3. Θα δεσμεύσουν (όσο αυτό είναι εφικτό) την επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φορτώνοντάς της την υποχρέωση να πράξει όσα αυτοί δεν έπραξαν επί σχεδόν τρία χρόνια.
- 4. Θα εμφανίσουν στους βουλευτές τη νέα συμφωνία με χαρακτήρα διλήμματος: από εδώ η συμφωνία για σταθερότητα, με ευρωπαϊκές εγγυήσεις, η οποία αποτελεί το τελευταίο βήμα πριν από τη ρύθμιση του χρέους και την ασφαλή έξοδο από τα μνημόνια - από εκεί το ρίσκο για αστάθεια, το οποίο εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ - ως εκ τούτου, ψηφίστε Πρόεδρο τώρα για να αποφύγει η χώρα τις περιπέτειες.
Η συνταγή περιλαμβάνει αρκετή δραματοποίηση των διαπραγματεύσεων, αλλά και των συνεπειών τής μη απόφασης, αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές με σάπια ομόλογα, ενώ η ΕΚΤ θα διακόψει τη φθηνή χρηματοδότηση των τραπεζών, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται πλέον ακριβότερα από τον ELA, τον έκτακτο μηχανισμό άντλησης ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδος, με συνέπεια να μην μπορούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Όλα αυτά βεβαίως πασπαλισμένα με μεγάλες δόσεις τρόμου για ευρεία κατανάλωση, ώστε να μεγιστοποιηθεί η εντύπωση. Επ’ αυτού ήδη ένα δείγμα έδωσε από χθες – ποιος άλλος; – ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος, σε ένα από τα γνωστά (καθ’ υπαγόρευση βεβαίως) ρεσιτάλ πολιτικής γελοιότητας, όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση πρέπει να πει «όχι» στην τρόικα, απάντησε: "Θέλετε να κλείσουν οι τράπεζες;". Αργότερα το μάζεψε, αλλά το δείγμα γραφής ήταν επαρκές.
- 5. Τέλος, αν ο εκβιασμός προς τους βουλευτές αποτύχει (κάτι εξαιρετικά πιθανό), τότε, καθώς θα έχουν αναγκαστικά προσφύγει σε εκλογές, θα μεταφέρουν το πιο πάνω δίλημμα στην κοινωνία, με στόχο να περιορίσουν το μέγεθος της ήττας, το οποίο είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε ο Σαμαράς να παραμείνει πρόεδρος της Ν.Δ. Αυτός άλλωστε είναι ο μόνος σοβαρός στόχος για τον νυν πρωθυπουργό, ο οποίος γνωρίζει άριστα ότι πολλοί στο κόμμα του περιμένουν τη βραδιά της ήττας για να τον "φάνε".
Ο σχεδιασμός αυτός της κυβέρνησης κρίνεται στο Μαξίμου ότι αποτελεί πλέον μονόδρομο, αφού η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω. Ήδη η 8η Δεκεμβρίου (επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup) είναι χαμένη για την κυβέρνηση. Αν η εκκρεμότητα με την τρόικα παραταθεί, τότε χάνεται και η σύνοδος κορυφής στις 18 Δεκεμβρίου.
Ύστερα Ελλάδα και Ε.Ε. πρακτικά "λουκετάρουν" για Χριστούγεννα και, με ένα ελαφρό πηδηματάκι, φτάνουμε στα μέσα Ιανουαρίου, μετά τις γιορτές και μια ανάσα πριν από την έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου. Έτσι ενεργοποιείται ο σχεδιασμός του Μαξίμου και όπου βγει. Εκτός αν άλλα έχουν στον νου τους οι δανειστές...
Η απόσταση μέχρι το τέλος της αξιολόγησης φαντάζει με... έρημο δίχως όαση, το Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου ενδέχεται να μην έχει θέμα την Ελλάδα, ενώ, όσο διαρκεί το αδιέξοδο στις εκ του μακρόθεν διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των δανειστών, απομακρύνεται και το ενδεχόμενο εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και η Ν.Δ. φαίνεται να επιλέγουν τον δρόμο της τρομοκράτησης της κοινωνίας και των βουλευτών. Ας δούμε τα πώς και τα γιατί αυτής της επιχείρησης.
Όπως έχουν τα δεδομένα έως αυτήν τη στιγμή, κανένα από τα τρία προτεινόμενα σενάρια από την πλευρά της τρόικας δεν εξυπηρετεί τη στρατηγική του Σαμαρά για εκλογή ΠτΔ από την παρούσα Βουλή. Κι αυτό διότι:
• Στο πρώτο σενάριο: Δεν αντέχει να ψηφίσει νέα μέτρα ή να ανοίξει νέες «πληγές», όπως λ.χ. το ασφαλιστικό, η εργατική νομοθεσία, ο συνδικαλιστικός νόμος κ.ά. Ακόμη και η αλλαγή – τρίτη φορά! – του νόμου για τη ρύθμιση με τις 100 δόσεις για χρέη προς το Δημόσιο φαντάζει ως «μη αποδεκτή» από την ελληνική πλευρά, διότι θα αποτελούσε πολιτική καταστροφή. Τις τελευταίες ώρες η τρόικα φαίνεται να κάνει λίγο πίσω, ωστόσο η δεδομένη απόκλιση στα έσοδα και η διεύρυνση του δημοσιονομικού κενού λόγω της ρύθμισης απαιτούν νέα μέτρα.
• Στο δεύτερο σενάριο: Η παράταση του μνημονίου για έξι μήνες ή έναν χρόνο θα αποτελούσε ομολογία αποτυχίας του κυβερνητικού σχεδιασμού και θα έδινε τη χαριστική βολή στην προπαγάνδα περί εξόδου από το μνημόνιο.
• Στο τρίτο σενάριο: Η έγγραφη δέσμευση για «χρονική και στοχευμένη υλοποίηση» που ζητούν οι δανειστές από την Αθήνα για όσα ζητήματα μείνουν εκτός της αξιολόγησης στο πλαίσιο της νέας συμφωνίας για την ενισχυμένη πιστωτική γραμμή θα έδενε τα χέρια του πρωθυπουργού εν όψει της προεδρικής εκλογής. Ο Σαμαράς θα είχε κάνει ήδη όλη τη βαριά και βρόμικη δουλειά και κανείς δεν θα ήθελε να ταυτιστεί μαζί του.
Αφού λοιπόν κανένα από τα προσφερόμενα σενάρια δεν εξυπηρετεί ούτε στοιχειωδώς τους σχεδιασμούς του Σαμαρά, ο πρωθυπουργός ενεργοποιεί ένα νέο σενάριο, το οποίο έχει ως κύριο άξονα την τρομοκράτηση τόσο της κοινωνίας όσο και των βουλευτών, τους οποίους πολιορκεί για να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ο νέος στόχος λοιπόν είναι να μετατεθεί η λήξη της αξιολόγησης για μετά τις γιορτές και όσο το δυνατόν πιο κοντά στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Με αυτόν τον τρόπο στο Μαξίμου πιστεύουν ότι θα επιτύχουν τα εξής:
- 1. Θα αποφύγουν την ψήφιση όλων των επώδυνων «προαπαιτούμενων», κάποια από τα οποία (εργασιακά, ασφαλιστικό, μειώσεις στο Δημόσιο κ.λπ.) μπορούν, το καθένα μόνο του, να ρίξουν μια κυβέρνηση.
- 2. Θα μεταφέρουν όλα τα δύσκολα ως όρους στη συμφωνία για την πιστωτική γραμμή.
- 3. Θα δεσμεύσουν (όσο αυτό είναι εφικτό) την επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φορτώνοντάς της την υποχρέωση να πράξει όσα αυτοί δεν έπραξαν επί σχεδόν τρία χρόνια.
- 4. Θα εμφανίσουν στους βουλευτές τη νέα συμφωνία με χαρακτήρα διλήμματος: από εδώ η συμφωνία για σταθερότητα, με ευρωπαϊκές εγγυήσεις, η οποία αποτελεί το τελευταίο βήμα πριν από τη ρύθμιση του χρέους και την ασφαλή έξοδο από τα μνημόνια - από εκεί το ρίσκο για αστάθεια, το οποίο εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ - ως εκ τούτου, ψηφίστε Πρόεδρο τώρα για να αποφύγει η χώρα τις περιπέτειες.
Η συνταγή περιλαμβάνει αρκετή δραματοποίηση των διαπραγματεύσεων, αλλά και των συνεπειών τής μη απόφασης, αφού η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει στις αγορές με σάπια ομόλογα, ενώ η ΕΚΤ θα διακόψει τη φθηνή χρηματοδότηση των τραπεζών, οι οποίες θα χρηματοδοτούνται πλέον ακριβότερα από τον ELA, τον έκτακτο μηχανισμό άντλησης ρευστότητας της Τράπεζας της Ελλάδος, με συνέπεια να μην μπορούν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Όλα αυτά βεβαίως πασπαλισμένα με μεγάλες δόσεις τρόμου για ευρεία κατανάλωση, ώστε να μεγιστοποιηθεί η εντύπωση. Επ’ αυτού ήδη ένα δείγμα έδωσε από χθες – ποιος άλλος; – ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος, σε ένα από τα γνωστά (καθ’ υπαγόρευση βεβαίως) ρεσιτάλ πολιτικής γελοιότητας, όταν ρωτήθηκε αν η κυβέρνηση πρέπει να πει «όχι» στην τρόικα, απάντησε: "Θέλετε να κλείσουν οι τράπεζες;". Αργότερα το μάζεψε, αλλά το δείγμα γραφής ήταν επαρκές.
- 5. Τέλος, αν ο εκβιασμός προς τους βουλευτές αποτύχει (κάτι εξαιρετικά πιθανό), τότε, καθώς θα έχουν αναγκαστικά προσφύγει σε εκλογές, θα μεταφέρουν το πιο πάνω δίλημμα στην κοινωνία, με στόχο να περιορίσουν το μέγεθος της ήττας, το οποίο είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ ώστε ο Σαμαράς να παραμείνει πρόεδρος της Ν.Δ. Αυτός άλλωστε είναι ο μόνος σοβαρός στόχος για τον νυν πρωθυπουργό, ο οποίος γνωρίζει άριστα ότι πολλοί στο κόμμα του περιμένουν τη βραδιά της ήττας για να τον "φάνε".
Ο σχεδιασμός αυτός της κυβέρνησης κρίνεται στο Μαξίμου ότι αποτελεί πλέον μονόδρομο, αφού η τρόικα δεν είναι διατεθειμένη να κάνει πίσω. Ήδη η 8η Δεκεμβρίου (επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup) είναι χαμένη για την κυβέρνηση. Αν η εκκρεμότητα με την τρόικα παραταθεί, τότε χάνεται και η σύνοδος κορυφής στις 18 Δεκεμβρίου.
Ύστερα Ελλάδα και Ε.Ε. πρακτικά "λουκετάρουν" για Χριστούγεννα και, με ένα ελαφρό πηδηματάκι, φτάνουμε στα μέσα Ιανουαρίου, μετά τις γιορτές και μια ανάσα πριν από την έναρξη της διαδικασίας εκλογής Προέδρου. Έτσι ενεργοποιείται ο σχεδιασμός του Μαξίμου και όπου βγει. Εκτός αν άλλα έχουν στον νου τους οι δανειστές...
[Πολιτική ανάλυση του Σταύρου Χριστακόπουλου από το τελευταίο "Ποντίκι"]
---------------------------------------------------------
Σημείωση ιστολογίου:
Πολύ θα ήθελα να δω κι ένα δημοσίευμα σχετικά με τα διλήμματα και τους εκβιασμούς που, από την πλευρά του, βάζει και ο ΣυΡιζΑ τόσο στους βουλευτές όσο και στους ψηφοφόρους. Θα συμπλήρωνε την παραπάνω ανάλυση, η οποία πάντως δίνει γενικά μια καλή εικόνα για το τι σκέφτονται στην Συγγρού.
Επίσης, θέλω να σημειώσω τις επιφυλάξεις μου για το ότι η Ν.Δ. επιχειρεί να δεσμεύσει "την επόμενη
κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φορτώνοντάς της την υποχρέωση να πράξει όσα αυτοί
δεν έπραξαν επί σχεδόν τρία χρόνια". Η δική μου άποψη είναι ότι με τις δηλώσεις των στελεχών και του προέδρου του περί "ευρωπαϊκού προσανατολισμού" της χώρας και περί παραμονής τόσο στην ευρωζώνη όσο και στο ΝΑΤΟ, ο ΣυΡιζΑ έχει ήδη δεσμευτεί από μόνος του για την "ομαλότητα" της διαδοχής. Άλλωστε, η άποψη Σκουρλέτη ότι το 95% του χρέους πρέπει να εξυπηρετηθεί, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για παρανοήσεις.
Άσχετη Υποσημείωση:
Γενικά, δεν λογοκρίνω και -συνήθως- δεν σχολιάζω τα σχόλια των αναγνωστών, επιτρέποντας την δημοσίευση όλων πλην των spam. Δυστυχώς, τελευταία αναγκάστηκα να "κόψω" (και θα εξακολουθήσω να το κάνω) κάποια ανώνυμα, υβριστικά και άσχετα με το κείμενο όπου προσαρτήθηκαν σχόλια. Μάταια ο συντάκτης τους θα περιμένει να τα δει δημοσιευμένα. Ας έχει κατά νου ότι αυτό το ιστολόγιο δεν θα ασχοληθεί ποτέ με τις σεξουαλικές προτιμήσεις οποιουδήποτε, οπότε ας μη μπαίνει στον κόπο να γράφει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου