Επιστρέφοντας από ένα ταξίδι τους σε Αργεντινή και Βολιβία, οι αγαπητοί μου Μαρία και Χαβιέ μού έφεραν την εφημερίδα Clarín (σ.σ.: Σάλπισμα) τής 30ης Αυγούστου (σ.σ.: 1994). Σ' αυτήν υπήρχε η είδηση ότι στο κοινοβούλιο του Περού επρόκειτο να εισαχθεί προς ψήφιση ένας νέος νόμος για τον τουρισμό, ο οποίος θα δίνει την δυνατότητα εκχώρησης της εξερεύνησης των αρχαιολογικών περιοχών τού Μάτσου-Πίτσου και της αρχαίας πόλης των ίνκα Τσαν-Τσαν σε ιδιωτικές εταιρείες που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού.
Η Clarín τιτλοφορεί το άρθρο της "Η τρέλλα των ιδιωτικοποιήσεων του Φουτζιμόρι (σ.σ.: πρόκειται για τον τότε πρόεδρο του Περού)". Συντάκτης τού νόμου είναι κάποιος Ρικάρντο Μερσενάρο, πρόεδρος της επιτροπής τουρισμού & τηλεπικοινωνιών και μέλος τού περουβιανού κονγκρέσσου, ο οποίος ισχυρίζεται, δίχως να μασάει τα λόγια του: "Το κράτος πρέπει να εκμεταλλευτεί τις αρχαιολογικές του περιοχές κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την συνεργασία ξένων εταιρειών, οι οποίες έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση στον χώρο".
Αυτό μου φαίνεται σωστό.
Ας ιδιωτικοποιηθεί το Μάτσου-Πίτσου, ας ιδιωτικοποιηθεί το Τσαν-Τσαν, ας ιδιωτικοποιηθεί η Καπέλα Σιστίνα, ας ιδιωτικοποιηθεί ο Παρθενώνας, ας ιδιωτικοποιηθεί ο Νούνιο Γκονσάλβες (σ.σ. σημαντικός πορτογάλος ζωγράφος τού 15ου αιώνα), ας ιδιωτικοποιηθεί ο καθεδρικός ναός τής Σαρτρ (σ.σ.: διάσημος γαλλικός ναός τού 12ου αιώνα, μείγμα ρωμανικού και γοτθικού ρυθμού), ας ιδιωτικοποιηθεί ο Καταιγιστικός Κρουζ (σ.σ.: Αντόνιο Κρουζ, διάσημος πορτογάλος ποδηλάτης), ας ιδιωτικοποιηθεί το Τέμπλο της Δόξας στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, (σ.σ.: διάσημο τρίπτυχο τέμπλο τού 18ου αιώνα, στον καθεδρικό ναό τής ισπανικής πόλης Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα), ας ιδιωτικοποιηθεί η Κορδιλιέρα των Άνδεων, ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα κι ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό κι ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η δικαιοσύνη και ο νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί το σύννεφο που περνάει, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά αν γίνεται μέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και τελικά, για να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, ας ιδιωτικοποιηθούν και τα κράτη, παραδίδοντας για κάποιο χρονικό διάστημα την εκμετάλλευσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες, που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού. Εκεί βρίσκεται η σωτηρία τού κόσμου...
Και τώρα, ας ιδιωτικοποιηθεί επίσης και η πουτάνα που τους γέννησε όλους.
[Ζοζέ Σαραμάγκου, "Τετράδια του Λαντσαρότε - Ημερολόγιο ΙΙΙ, 1993-1995" - Μετάφραση από τα πορτογαλικά και σχόλια δικά μου]
Η Clarín τιτλοφορεί το άρθρο της "Η τρέλλα των ιδιωτικοποιήσεων του Φουτζιμόρι (σ.σ.: πρόκειται για τον τότε πρόεδρο του Περού)". Συντάκτης τού νόμου είναι κάποιος Ρικάρντο Μερσενάρο, πρόεδρος της επιτροπής τουρισμού & τηλεπικοινωνιών και μέλος τού περουβιανού κονγκρέσσου, ο οποίος ισχυρίζεται, δίχως να μασάει τα λόγια του: "Το κράτος πρέπει να εκμεταλλευτεί τις αρχαιολογικές του περιοχές κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την συνεργασία ξένων εταιρειών, οι οποίες έχουν την απαραίτητη εξειδίκευση στον χώρο".
Αυτό μου φαίνεται σωστό.
Ας ιδιωτικοποιηθεί το Μάτσου-Πίτσου, ας ιδιωτικοποιηθεί το Τσαν-Τσαν, ας ιδιωτικοποιηθεί η Καπέλα Σιστίνα, ας ιδιωτικοποιηθεί ο Παρθενώνας, ας ιδιωτικοποιηθεί ο Νούνιο Γκονσάλβες (σ.σ. σημαντικός πορτογάλος ζωγράφος τού 15ου αιώνα), ας ιδιωτικοποιηθεί ο καθεδρικός ναός τής Σαρτρ (σ.σ.: διάσημος γαλλικός ναός τού 12ου αιώνα, μείγμα ρωμανικού και γοτθικού ρυθμού), ας ιδιωτικοποιηθεί ο Καταιγιστικός Κρουζ (σ.σ.: Αντόνιο Κρουζ, διάσημος πορτογάλος ποδηλάτης), ας ιδιωτικοποιηθεί το Τέμπλο της Δόξας στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, (σ.σ.: διάσημο τρίπτυχο τέμπλο τού 18ου αιώνα, στον καθεδρικό ναό τής ισπανικής πόλης Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα), ας ιδιωτικοποιηθεί η Κορδιλιέρα των Άνδεων, ας ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα κι ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό κι ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η δικαιοσύνη και ο νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί το σύννεφο που περνάει, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά αν γίνεται μέρα και με τα μάτια ανοιχτά. Και τελικά, για να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, ας ιδιωτικοποιηθούν και τα κράτη, παραδίδοντας για κάποιο χρονικό διάστημα την εκμετάλλευσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες, που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού. Εκεί βρίσκεται η σωτηρία τού κόσμου...
Και τώρα, ας ιδιωτικοποιηθεί επίσης και η πουτάνα που τους γέννησε όλους.
[Ζοζέ Σαραμάγκου, "Τετράδια του Λαντσαρότε - Ημερολόγιο ΙΙΙ, 1993-1995" - Μετάφραση από τα πορτογαλικά και σχόλια δικά μου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου