Χρυσαυγήτικα και άλλα

Άκουσα πολλά τούτες τις μέρες για την Χρυσή Αυγή, με αφορμή την δολοφονία στο Κερατσίνι. Τόσα πολλά ώστε σχεδόν βαρέθηκα τις συζητήσεις. Ξαφνικά, γέμισε ο τόπος με υπερασπιστές των δημοκρατικών ιδεωδών, ειδικούς συνταγματολόγους, κήρυκες κατά της βίας κλπ κλπ. Απ' όλα τούτα, ξεχωρίζω και σχολιάζω αυτά που θεωρώ σημαντικώτερα:


1. Πρέπει να καταδικάσουμε την βία σε όλες τις μορφές της, απ' όπου κι αν προέρχεται.

Πρόκειται για τεράστια μπούρδα. Πάνω σ' αυτό το θέμα έχουμε μιλήσει κατ' επανάληψη σε τούτο το ιστολόγιο  Ενδεικτικά αναφέρω τα κείμενα: Η αναγκαιότητα της βίας, Βία είναι..., Η βία ως μέσο αντιπαράθεσης, Δυο "παππούδες" μιλούν για την βία, Κάλλιο βίαιος παρά φύτουλας κλπ. Εδώ θα κάνω μια γενική παρατήρηση: αν δεν υπήρχε βία, θα βρισκόμασταν ακόμη στην εποχή των σπηλαίων!


2. Η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε από τετρακόσιες-τόσες χιλιάδες ανθρώπους. Δεν είναι δυνατόν όλοι αυτοί να είναι φασίστες.

Πολύ σωστά. Αυτό δα έλειπε! Φυσικά και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τής Χρυσής Αυγής δεν είναι φασίστες ή θαυμαστές και νοσταλγοί τού Χίτλερ. Όμως, οι χρυσαυγήτες είναι! Ο αρχηγός της, ο κασιδιάρης υπαρχηγός της, οι βουλευτές της, οι αρχινταραβεριτζήδες των διαφόρων επιτροπών και οργανώσεών της, τα κουτσαβάκια που πουλάνε μούρη με τα ξυρισμένα κρανία, τις μαύρες μπλούζες και τις στρατιωτικές αρβύλες, όλοι αυτοί είναι φασίστες. Καραφασίστες τού καρακερατά.


3. Ο κόσμος που ψηφίζει Χρυσή Αυγή, έχει απογοητευτεί από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και στρέφεται σε κάτι καινούργιο, ελπίζοντας πως έτσι θα βρει κάποια λύση.

Πάει καλά, ας πούμε ότι απογοητευτήκαμε από πολιτικούς τύπου Τσοχατζόπουλου ή Βουλγαράκη και από πρωθυπουργούς τύπου Γιωρίκα ή Αντωνάκη. Ποιός θα μας δώσει την λύση; Ο Κασιδιάρης με τον Καιάδα τον "εγέρθητου" ή ο Μιχαλολιάκος με το άρρωστο μυαλό του; Αντιμετωπίζει πρόβλημα ανεργίας ο κάθε νέος και θα του βρει δουλειά ο κεφάλας ο Παναγιώταρος; Μας έχει πηδήξει το διεθνές κεφάλαιο και θα μας γλιτώσει από τον βιασμό μια παρέα βλαμμένων που προσκυνάνε τον Χίτλερ και την σβάστικα; Ήμαρτον! Τρελλαθήκαμε τελείως; Σοβαρή λύση αναζητούμε...

Και κάτι ακόμη: από πότε η Χρυσή Αυγή αντιπροσωπεύει "κάτι καινούργιο" και προσωποποιεί την "ελπίδα"; "Καινούργιο" τα σκουπίδια τής Ιστορίας; "Ελπίδα" τα ζωντόβολα που χτυπάνε τατουάζ τον αγκυλωτό σταυρό και βαράνε τον κάθε φουκαρά ψωμοζήτουλα μετανάστη; Συγγνώμη αλλά εγώ ως "καινούργιο" και ως "ελπίδα" νοώ άλλα πράγματα.


4. Τα άλλα κόμματα φοβούνται την Χρυσή Αυγή επειδή τους τα χώνει.

Όταν λέμε "άλλα κόμματα", προφανώς πρέπει να αφήσουμε απ' έξω το ΚΚΕ αλλά και τα άλλα μικρά εξωκοινοβουλευτικά κομμουνιστικά κόμματα. Σιγά μη φοβηθούν οι κομμουνιστές κάτι μίζερα ανθρωπάκια, που πάνε δέκα-δέκα για να βαρέσουν έναν πακιστανό. Τέτοια ψοφίμια δεν μπορούν να φοβίσουν κανέναν κομμουνιστή.

Προφανώς, λοιπόν, η εν λόγω αποστροφή υπονοεί τα κόμματα εξουσίας. Οπότε, τί εννοούμε όταν λέμε "τους τα χώνει"; Αφού τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν! Τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές βολεύουν εκείνα, τους ίδιους υπηρετεί και η Χρυσή Αυγή. Τον εργαζόμενο τσακίζουν εκείνα, δουλειά με 18 ευρώ μεροκάματο του βρίσκει η Χρυσή Αυγή. Στα παπάρια τους γράφουν εκείνα τους νόμους και την δημοκρατία, τα ίδια και χειρότερα κάνει και η χρυσή Αυγή.

Και για να τελειώνουμε: τόσο πολύ φοβούνται τα "άλλα κόμματα" τους φασίστες, ώστε ο Μπάμπης τούς βλέπει να συμμετέχουν σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας. Μπάμπης έφα, όθεν τί χρείαν έχομεν μαρτύρων;


Υστερόγραφο: Χτες, με αφορμή το δολοφονικό φασιστικό χτύπημα στο Κερατσίνι, ο Αρούλης ο φελλός κάλεσε στην ραδιοφωνική του εκπομπή (στον Σκάι, φυσικά) τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΚΚΕ Θανάση Παφίλη και προσπάθησε να τον στριμώξει. Σαν να λέμε, προσπάθησε ο φελλός να ταπώσει τον χείμαρρο! Ανοίξτε τα ηχεία σας, απολαύστε την συντριβή τής ηλιθιότητας στο Youtube και γελάστε με την ψυχή σας.