"Δημοκρατικός" σκοταδισμός;

Και ξαφνικά τα ξεχάσαμε όλα. Και τον ορισμό της δημοκρατίας κατά τους αρχαίους Έλληνες και το εκπληκτικό "διαφωνώ με ό,τι λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες" του Βολταίρου και το βασικό αξίωμα ότι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αυτόκλητοι σωτήρες. Και εξανέστησαν οι προστάτες της ηθικής και βρυχήθηκαν τα μουμουέ και διέρρηξαν τα ιμάτιά τους οι ταγοί της φυλής. Και όλοι μαζί βόηθησαν ένα ξεπεσμένο Βέλγο καλλιτέχνη να γίνει το πρόσωπο της επικαιρότητας, ένα βλακωδέστατο έργο του να γίνει διάσημο και τα δημοκρατικά μας ιδεώδη να πάνε περίπατο.

Μάλιστα! Τα ειδικευμένα στην παραγωγή και προβολή αισθητικού βορβόρου ΜΜΕ πρόβαλαν ξανά και ξανά το καταστάλαγμα της δημιουργίας ενός κρετίνου μπας και δεν καταλάβουμε από τι ακριβώς πάσχιζαν να μας προστατεύσουν. Του χάρισαν όση προβολή δεν θα πετύχαινε πακτωλός εκατομμυρίων και κατάφεραν να δουν οι πάντες ένα έργο το οποίο δεν άξιζε να δει κανείς. Κι ένας κακός καλλιτέχνης είναι πλέον ευτυχής! Έφτιαξε μια "μάπα" μόνο και μόνο για να προκαλέσει και έγινε διάσημος δίχως να κουνήσει το μικρό του δαχτυλάκι. Τι κι αν το έργο του αποσύρθηκε από την έκθεση;

Να χαρώ εγώ δημοκρατία! Χάρη στα κατευθυνόμενα ΜΜΕ και στην βλακεία των δημοσιογραφίσκων, που οσημέραι εξαμερικανοποιούνται, είδαμε πνευματικούς ανθρώπους είτε να σιωπούν είτε να συντάσσονται με μια ενέργεια η οποία παραπέμπει ευθέως σε μεσαιωνικό σκοταδισμό. Όταν κάποιας λογής εξουσία αποφασίζει τι είναι τέχνη και τι όχι, τότε δεν έχουμε δημοκρατία. Έχουμε Ιερά Εξέταση, έχουμε χιτλερικό ναζισμό, έχουμε σταλινικό φασισμό, έχουμε δικτατορία αλλά δεν έχουμε δημοκρατία.

Δεν με νοιάζει η εύκολη ερμηνεία που λέει ότι όλα αυτά συνέβησαν επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο κι επομένως όλοι κόπτονται να κερδίσουν ψήφους. Αντιθέτως, αυτό με κάνει να ανησυχώ περισσότερο. Αν με κάποια τόσο φτηνή δικαιολογία καταστρατηγούνται βασικές αρχές της δημοκρατίας τότε τι θα συμβεί αν υπάρξει κάποιος σοβαρότερος λόγος; Ανησυχώ. Και αναζητώ απάντηση στο ερώτημα το οποίο απευθύνω προς όλους εκείνους που τάχτηκαν αυτόκλητα υπερασπιστές της ηθικής και της αισθητικής μου, προς όλους εκείνους τους εκκολαπτόμενους μπουσίσκους/χιτλερίσκους/σταλινίσκους: "Ποιος σας κάλεσε, μωρέ, να με προστατεύσετε;" Και, τέλος, αναρωτιέμαι: "Ποιος, άραγε, θα με προστατεύσει από τους προστάτες μου;".

Τελικά, η δημοκρατία απαιτεί διαρκή επαγρύπνηση. Για να μη μείνουν τέτοιες φωνές "φωναί βοώντων εν τη ερήμω". Και για να πάψουμε να φοβόμαστε για "όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα".