"Δεν έχουμε ποτάμια, δεν έχουμε πηγάδια, δεν έχουμε πηγές. Μονάχα λίγες στέρνες, άδειες κι αυτές που ηχούν και τις προσκυνούμε" (Γιώργος Σεφέρης)
Η ανεκδιήγητη και, εν πολλοίς, πρόστυχη ιδέα του υπουργού γεωργίας Γιώργου Δρυ να "τακτοποιήσει" λίγο προ των εκλογών τα θέματα των δασικών εκτάσεων αποτελειώνει ουσιαστικά τα "κατακαημένα δάση" και ανοίγει τον δρόμο για τους πάσης λογής επιβουλείς του φυσικού περιβάλλοντος. Κι αυτό συμβαίνει επειδή χορηγείται συχωροχάρτι στους καταπατητές ενώ, ταυτόχρονα, με τον αποχαρακτηρισμό των αμφισβητούμενων εκτάσεων, περισσότερα από 35 εκατομμύρια στρέμματα δασικής (ή δυνάμει δασικής) γης παραδίδονται βορά στους εμπορευματοποιούς. Η σκοπιμότητα του μέτρου είναι εμφανέστατη. Ακραιφνής ψηφοθηρία και προεκλογικές σκοπιμότητες υπαγόρευσαν τις κυβερνητικές εμπνεύσεις. Δι' ο και η αντιπολίτευση έσπευσε να αποδεχθεί την τροπολογία για "πάγωμα" των προστίμων εις βάρος των καταπατητών.
Η σημασία του θέματος είναι πολλαπλή, πέραν πάσης αμφιβολίας. Πρώτο και αυτονόητο γεγονός είναι ότι ο πολίτης εθίζεται στην ιδέα της παρανομίας (και δη εξακολουθητικώς) εφ' όσον οι πράξεις του υπόκεινται διαρκώς σε προεκλογική παραγραφή. Δεύτερο και σημαντικώτερο, άμα δε και θλιβερώτερο, είναι το γεγονός ότι τέτοια μέτρα μεταγγίζουν και εδραιώνουν στην κοινωνία μια ισοπεδωτική λογική η οποία αποδέχεται ως ηθικώς και αισθητικώς ορθόν ο,τιδήποτε συνδέεται με κέρδος. Και είναι παγκοίνως γνωστόν ότι από αυτή την ανόητη, κοντόφθαλμη και αρκούντως επικίνδυνη λογική εμφορείται το σύνολο των πολιτικών και διακατέχεται η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Ουδείς δε εξ αυτών δύναται να συλλάβει την λατρευτική αγωνία του παραπάνω Σεφερικού στίχου για τον τόπο. Δυστυχώς.
Η κυβέρνηση με το συγκεκριμένο μέτρο θα καταφέρει να αναπτύξει κλώνους του πρωτευουσιάνικου οικιστικού εκτρώματος σ' όλη την χώρα, προκειμένου το κυβερνών κόμμα να κερδίσει μερικούς ψήφους. Όμως, το νομοσχέδιο οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα πολλές περιοχές της χώρας σε αισθητική και περιβαλλοντική απαξίωση.
Μέχρι σήμερα η Ελλάδα δυο πράγματα πουλάει στην ανθρωπότητα: το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και την ελληνική φύση (η οποία διήγειρε αυτό το πνεύμα). Φαίνεται, όμως, ότι μερικοί αδυνατούν να συλλάβουν την χαώδη διαφορά των λέξεων "πουλώ" και "ξεπουλώ". Ως εκ τούτου, νομιμοποιούμαι να παραφράσω τον Αντρέ Μπρετόν και να πω ότι ο βιασμός της φύσης διαστρέφει το πνεύμα και όσα εξ αυτού απορρέουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου