Έτσι "σώθηκε" η Ελλάδα - Χρονικό

Με αφορμή ένα e-mail που πήρα σχετικά με το σχόλιό μου "Λυτρωτής ή παπάρας" επανέρχομαι προσπαθώντας να δώσω ένα σύντομο χρονολόγιο της "σωτηρίας" της Ελλάδας από τους "κινδύνους" οι οποίοι την απειλούσαν. Κυρίως θέλω να καταδείξω τον τρόπο με τον οποίο η Δεξιά "λύτρωσε" (σύμφωνα με τον Μιχάλη Λιάπη) τον τόπο παραδίδοντάς τον άνευ όρων στους υπερατλαντικούς "συμμάχους" μας. Ιδού, λοιπόν, το χρονικό της απολυτρώσεως:

1. Στις 12 Μαρτίου 1947 ο Χάρρυ Τρούμαν ανακοινώνει το περίφημο "Δόγμα" του. Οι Αμερικανοί διαδέχονται την καταρρέουσα Βρεττανική Αυτοκρατορία και ξεκινούν την προσπάθεια να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Με την αποδοχή του "Δόγματος" από την Ελλάδα αποχωρεί ο Σοβιετικός πρέσβυς από την Αθήνα. Οι Αμερικανοί καταφθάνουν στην Ελλάδα την 1η Ιουνίου 1947.
2. Μέσω του "Δόγματος Τρούμαν" και του "Σχεδίου Μάρσαλ" εισρέουν κατά την διετία 1947-1948 εξ Αμερικής πόροι ίσοι με το 40% του ΑΕΠ. Δίδεται απόλυτη προτεραιότητα εκ μέρους των Αμερικανών στον έλεγχο του δημοσιονομικού και νομισματικού τομέα και στη ρύθμιση του εξωτερικού εμπορίου. Στους τομείς αυτούς ο αμερικανικός έλεγχος είναι απόλυτος.
3. Με την είσοδο του 1949 αρχίζουν τα προβλήματα. Ο Τίτο αποκηρύσσεται από την Κομινφόρμ. Στις 21 Ιανουαρίου σχηματίζεται εθνική κυβέρνηση ευρύτατης αποδοχής υπό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη ο οποίος πεθαίνει σύντομα και στις 24 Ιουνίου τον διαδέχεται ο Αλέξανδρος Διομήδης. Οι Αμερικανοί εκπονούν σχέδιο βίαιης διάλυσης του δημοκρατικού στρατού ο οποίος ξαναβγαίνει στα βουνά με μοναδικό αίτημα την εγκαθίδρυση δημοκρατικού πολιτεύματος.
4. Χωρίς εφόδια, εγκαταλελειμένος από τους σοβιετικούς, με τον Τίτο να έχει κλείσει τα σύνορα εμποδίζοντας την οπισθοχώρηση, με την Αλβανία να αφοπλίζει και να φυλακίζει όποιον τολμούσε να μπει σε αλβανικό έδαφος και ακάλυπτος στις αεροπορικές επιδρομές ο δημοκρατικός στρατός υποχωρεί στην Πίνδο και στριμώχνεται στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας προσπαθώντας να οχυρωθεί στον Γράμμο και στο Βίτσι. Οι Αμερικανοί απαγορεύουν κάθε διάλογο για παράδοση με όρους και πιέζουν για οριστική βίαιη εκκαθάριση. Στις 25 Αυγούστου εξαπολύεται η τελική επίθεση κατά των 4.700 οχυρωμένων στον Γράμμο και των 6.700 οχυρωμένων στο Βίτσι. Την επιχείρηση κατευθύνουν από κοινού ο βασιλιάς Παύλος και ο αμερικανός αρχιστράτηγος Βαν Φλητ. Οι αμερικανοί βρίσκουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν στην πράξη 50 αεροπλάνα καθέτου εφορμήσεως (τύπου στούκας). Στις 29 Αυγούστου ο εμφύλιος πόλεμος τελειώνει οριστικά.
5. Στις 18 Φεβρουαρίου 1952 η βουλή παίρνει απόφαση για ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ. Η απόφαση υλοποιείται τον Μάιο της ίδιας χρονιάς. Ο Παύλος που νόμιζε ότι ήλεγχε την κατάσταση καταλαβαίνει πως ήρθε η ώρα να ξεπληρώσει τους αμερικανούς και αποδέχεται ως πρωθυπουργό τον εκλεκτό τους. Στις 16 Νοεμβρίου 1952, χάρη σε ένα εκλογικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, ο Ελληνικός Συναγερμός του στρατηγού Αλέξανδρου Παπάγου αποσπά το 49,2% των ψήφων και σχηματίζει κυβέρνηση με 247(!) βουλευτές. Η επιλογή Παπάγου εκ μέρους των αμερικανών δημιούργησε άσβεστο μίσος μεταξύ ανακτόρων-ΗΠΑ το οποίο δεν επρόκειτο να σβήσει ποτέ και το οποίο έμελλε να προκαλέσει άλλα δεινά στον τόπο.
6. Στις 4 Οκτωβρίου 1955, προς μεγάλη ευτυχία του παλατιού, ο Παπάγος πεθαίνει και ο Παύλος, προλαβαίνοντας τους Αμερικανούς, βρίσκει την ευκαιρία να χαρίσει την πρωθυπουργία σ' έναν δικό του άνθρωπο: τον ως τότε υπουργό δημοσίων έργων Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η σύντομη δοτή πρωθυπουργία επιτρέπει στον Καραμανλή την δημιουργία ενός άλλου εξαμβλωματικού εκλογικού νόμου. Στις επόμενες εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου 1956 η ΕΔΑ κερδίζει την σχετική πλειοψηφία αλλά η ΕΡΕ του Καραμανλή βγάζει 165 βουλευτές. Χάρη σ' εκείνον τον εξαμβλωματικό εκλογικό νόμο το δεύτερο σε ψήφους κόμμα αποκτά απόλυτη πλειοψηφία και ο Καραμανλής γίνεται πρωθυπουργός. Ακολουθεί μια δεκαετία σπαραγμού, διώξεων και νοθευμένων εκλογών. Μια δεκαετία στιγματισμένη από τα Ιουλιανά και την δολοφονία Λαμπράκη.
7. Στις 21 Απριλίου 1967 οι αμερικανοί προλαβαίνουν τον Κωνσταντίνο (διάδοχο του Παύλου) -ο οποίος ετοίμαζε με τους στρατηγούς του την κατάλυση του πολιτεύματος- και χρησιμοποιώντας μια κάστα συνταγματαρχών επιβάλουν στον τόπο δικτατορία. Ακολουθούν νέες διώξεις, νέες εξορίες, νέα δεσμά. Ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος απομυζά τα κρατικά έσοδα από το βαμβάκι, τα σπίρτα, το λιμάνι του Πειραιά, το χαρτόσημο και τα τραπουλόχαρτα(!). Παρεμπιπτόντως, οι Αμερικανοί βρίσκουν την ευκαιρία να εκδικηθούν τα ανάκτορα και να πάρουν την ρεβάνς για την "ήττα" του 1955. Τον Δεκέμβρη του 1967 παγιδεύουν τον Κωνσταντίνο με ένα κίνημα-μαριονέττα, τον προδίδουν στους δικτάτορες και έτσι επιτυγχάνουν το ουσιαστικό τέλος της βασιλείας στην Ελλάδα.
8. Εφτά χρόνια αργότερα, στις 15 Ιουλίου 1974, οι ίδιοι "λυτρωτές" αναλαμβάνουν να σώσουν και την Κύπρο. Τα "λυτρωτικά" αποτελέσματα εκείνης της προσπάθειας τα γευόμαστε ακόμα και σήμερα...

Αυτά λοιπόν με τους "λυτρωτές". Ευτυχώς που η Ιστορία δεν είναι δυνατόν να πλαστογραφείται μονίμως. Το παραμύθι του "κομμουνιστικού κινδύνου" δεν το πιστεύουν κατά βάθος ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές του. Τους οποίους ας παραδώσουμε στην χλεύη της Ιστορίας.