Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

28 Απριλίου 2017

Ένας βρόμικος πόλεμος - 2. Ο Χο Τσι Μινχ και η ανεξαρτησία του Βιετνάμ

Καθώς μπαίνει το 1940, η Ινδοκίνα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τα σχέδια των ιαπώνων, οι οποίοι ονειρεύονται την κυριαρχία τους στον Ειρηνικό και σε ολόκληρη την ανατολική Ασία. Η Ιαπωνία προσπαθεί από το 1937 να καταβάλει την Κίνα, αποσπώντας της κομμάτια-κομμάτια, στα οποία εγκαθιδρύει καθεστώτα τύπου Μαντσουκουό. Σκοπός της δεν είναι να προσαρτήσει κινεζικά εδάφη (πλην της Ταϊβάν, την οποία έχει προσαρτήσει από το 1895) ούτε να διαμελίσει την Κίνα. Εκείνο που θέλει είναι μια ενιαία Κίνα στα πλαίσια μιας περιφερειακής οικονομικής ολοκλήρωσης με την Ιαπωνία να ηγεμονεύει.

Στην Κίνα, όμως, το καθεστώς των εθνικιστών τού Κουόμιτανγκ, υπό την ηγεσία τού Τσανγκ Κάι-Σεκ, επιμένει να αντιστέκεται. Μαζί του και οι κομμουνιστές τού Μάο Τσε-Τουνγκ, που άφησαν στην άκρη τον αγώνα τους κατά των εθνικιστών και συνέπηξαν μαζί τους το Ενιαίο Μέτωπο Κίνας, για να αντιμετωπίσουν από κοινού τους εισβολείς. Τον Σεπτέμβριο του 1939 οι ιάπωνες εξαπολύουν ισχυρή επίθεση κατά των καθεστωτικών δυνάμεων, με σκοπό να εκκαθαρίσουν και να καταλάβουν την επαρχία Γιουνάν, στα νότια της χώρας. Δυστυχώς γι' αυτούς, το Ενιαίο Μέτωπο καταφέρνει όχι μόνο να αποκρούσει την επίθεση αλλά να περάσει και στην αντεπίθεση περί τα τέλη τού 1939.

Παρίσι, 1920: Ο 30χρονος Νγκουγιέν Κουόκ στην ιδρυτική συνέλευση του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας.
Οι ιάπωνες βλέπουν ότι ούτε οι χερσαίες επιθέσεις τους έχουν αποτέλεσμα ούτε οι συχνοί αεροπορικοί βομβαρδισμοί των κινεζικών πόλεων κάμπτουν το ηθικό των αμυνόμενων. Έτσι, στα μέσα του 1940 αποφασίζουν να ρίξουν το βάρος στον αποκλεισμό των κινέζων. Ξέρουν ότι είναι δύσκολο να αποκλείσουν την διακίνηση τροφίμων και άλλων καταναλωτικών αγαθών, αφού τα εξαιρετικά εκτεταμένα σύνορα ευνοούν το λαθρεμπόριο. Μπορούν, όμως, να αποκλείσουν τις προσβάσεις ττων κινέζων σε πολεμοφόδια και άλλες στρατηγικές ύλες από τον υπόλοιπο κόσμο, αρκεί να ελέγξουν τις σιδηροδρομικές επικοινωνίες με την Ινδοκίνα και τον δρόμο της Βιρμανίας.

Έτσι, τον Ιούλιο του 1940, η Ιαπωνία βάζει μπρος ένα πρόγραμμα επέκτασης του ελέγχου της σε όλη τη νοτιοανατολική Ασία. Ο σκοπός αυτού του αποκλεισμού είναι διττός: από την μια σφίγγει τον αποκλεισμό τής Κίνας κι από την άλλη δίνει πρόσβαση στην Ιαπωνία στις στρατηγικές ύλες τής περιοχής (π.χ. στο πετρέλαιο της Ινδονησίας). Εκείνος ο Ιούλιος του 1940 σήμανε την αρχή τού τέλους για τους γάλλους στην Ινδοκίνα. Οι ιάπωνες άρχισαν να καταλαμβάνουν πρώτα το ένα λιμάνι μετά το άλλο, μετά τα στρατηγικά σημεία τής ενδοχώρας και κατόπιν ολόκληρη την περιοχή. Η Γαλλία, με τα τόσα προβλήματα που αντιμετώπιζε στην Ευρώπη, ήταν αδύνατον να προβάλει σοβαρή αντίσταση. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, θα έφευγε από την Ινδοκίνα και ο τελευταίος γάλλος στρατιώτης.


Εκείνη την περίοδο κάνει την είσοδό του στην Ιστορία ο -πενηντάχρονος πλέον- Νγκουγιέν Άι Κουόκ, επονομαζόμενος και Τατ Ταν, που θα πει "ολοκληρωμένος". Ο πατέρας τού Κουόκ ήταν αυτοκρατορικός διοικητής σε μια βιετναμέζικη επαρχία αλλά τον ξήλωσαν οι γάλλοι, επειδή τα παιδιά του είχαν επιδοθεί σε αντιγαλλικές δραστηριότητες στο σχολείο. Όταν ο Κουόκ τελείωσε το σχολείο, έφυγε για την Μασσαλία, όπου έκανε διάφορες δουλειές τού ποδαριού αλλά ταυτόχρονα μελετούσε και εμβάθαινε στον πολιτισμό και την πολιτική τού δυτικού κόσμου. Το 1912 έφυγε για Νέα Υόρκη και Βοστώνη, όπου έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα. Αργότερα πήγε στην Αγγλία, όπου συνέχισε να δουλεύει ως σερβιτόρος και να διαβάζει. Ξαναγύρισε στην Γαλλία το 1919 και το 1923 έφυγε για Μόσχα, όπου έπιασε δουλειά στην Κομιντέρν και άρχισε να σπουδάζει στο πανεπιστήμιο.

Ανήσυχο μυαλό, ο Κουόκ άφησε το 1924 την Μόσχα και πήγε στην Κίνα για να βοηθήσει το κομμουνιστικό κίνημα. Με την άνοδο του Τσανγκ Κάι-Σεκ στην εξουσία, το 1927, ο Κουόκ έφυγε πάλι για την Μόσχα. Τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς ξαναπήγε στο Παρίσι... μετά στις Βρυξέλλες... μετά στο Βερολίνο... στην Ελβετία... στην Ιταλία... στην Ταϊλάνδη... στην Ινδία... στην Σαγκάη... στο Χονγκ-Κονγκ. Εκεί, το 1931, έβαλε μπρος τις διαδικασίες με άλλους βιετναμέζους κομμουνιστές για την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ (το οποίο μετονομάζεται σχεδόν αμέσως σε Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδοκίνας) αλλά συνελήφθη από τους άγγλους και κατέληξε στην φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του, τον Ιανουάριο του 1933, ο Κουόκ επέστρεψε στην Μόσχα, όπου σπούδασε και δίδαξε στο Ινστιτούτο Λένιν μέχρι το 1938. Τότε αποφάσισε να επιστρέψει στην Κίνα, για να αγωνιστεί στο πλευρό των κομμουνιστών. Εκεί υιοθέτησε τον ψευδώνυμο με το οποίο πέρασε στην Ιστορία: Χο Τσι Μινχ. Ο φωτισμένος.

Ο Χο Τσι Μινχ αντιλαμβάνεται πολύ νωρίς ότι οι ιάπωνες θα χάσουν τον πόλεμο και θα αφήσουν τα εδάφη που έχουν καταλάβει. Αντιλαμβάνεται, επίσης, ότι χωρίς την γαλλική συνδετική ουσία, η Ινδοκίνα θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη, με αποτέλεσμα να επανασυσταθούν τα παλιά κράτη. Το κυριώτερο που αντιλαμβάνεται, όμως, είναι ότι όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα αναπόφευκτο κενό εξουσίας. Έτσι, αποφασίζει να οργανώσει το κομμουνιστικό κίνημα στο Βιετνάμ, ώστε να βρεθεί έτοιμο όταν παρουσιαστεί αυτό το κενό εξουσίας.

Ο Χο Τσι Μινχ κινείται γρήγορα και αποφασιστικά. Το 1939 αναδιοργανώνει εκ βάθρων το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδοκίνας, συσπειρώνοντας μία προς μία όλες τις παράνομες κομμουνιστικές οργανώσεις τής περιοχής. Δυο χρόνια αργότερα, αυτό το κόμμα γίνεται η ψυχή ενός λαϊκού μετώπου που έχει ως σκοπό του την αντίσταση στην ιαπωνική κατοχή, το περίφημο Βιέτ-Μινχ. Η ανταπόκριση που βρήκε το Βιέτ-Μινχ στις μεγάλες λαϊκές μάζες ήταν τέτοια ώστε μέχρι το 1945 είχε καταστεί μια μεγάλη εθνική δύναμη και ένας ιδιαίτερα υπολογίσιμος αντίπαλος για τους ιάπωνες.

Η άσχημη εξέλιξη του πολέμου και ο ασίγαστος ανταρτοπόλεμος του Βιέτ-Μινχ υποχρέωσαν τους Ιάπωνες να αποχωρήσουν από την Ινδοκίνα τον Σεπτέμβριο του 1945. Όπως σωστά είχε προβλέψει ο Χο Τσι Μινχ, η Ινδοκίνα διαλύθηκε αμέσως. Ο αυτοκράτορας Μπάο Ντάι επιχείρησε να επανέλθει στον θρόνο του, αλλά δεν ήταν δυνατόν να τα καταφέρει απέναντι στο πανίσχυρο Βιέτ-Μινχ, ειδικά τώρα που δεν είχε πίσω του την στήριξη των γάλλων. Μοιραία, η ιστορία θα άλλαζε ρότα. Στις 2 Σεπτεμβρίου 1945, οι Βιέτ-Μινχ μπήκαν στο Ανόι, συγκρότησαν κυβέρνηση και κήρυξαν την εθνική ανεξαρτησία τής χώρας τους, η οποία πήρε το όνομα Βιετναμέζικη Λαϊκή Δημοκρατία.

Ανόι, 2/9/1945: Ο Χο Τσι Μινχ διαβάζει την διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ.

Από την μεριά τους οι γάλλοι, αντιλαμβανόμενοι την αδυναμία τους προ αυτών των εξελίξεων, καταφεύγουν στην διπλωματία. Ενώ το 1946 πλησιάζει στο τέλος του, η "σοσιαλιστική" κυβέρνηση τού Λεό Μπλουμ δηλώνει ότι θα αναγνωρίσει το νεοσύστατο κράτος, υπό τον όρο η Βιετναμέζικη Λαϊκή Δημοκρατία να γίνει μέλος τής Γαλλικής Ένωσης, δηλαδή τής συμπολιτείας στην οποία ανήκαν όλες οι γαλλικές αποικίες.

Ο Χο Τσι Μινχ καταλάβαινε ότι οι γάλλοι έστηναν παγίδα. Από τη μια υπήρχε ένα απλό ερώτημα: πώς στα κομμάτια θα μπορούσε να σταθεί μια λαϊκή δημοκρατία κάτω από την αποικιακή ομπρέλλα μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης; Από την άλλη, όμως, η άρνησή του θα οδηγούσε την διαπραγμάτευση σε κατάρρευση για την οποία θα εθεωρείτο αυτός υπεύθυνος. Έτσι, συνέλαβε την δαιμόνια ιδέα να παγιδεύσει τους γάλλους στην δική τους παγίδα: έκανε κατ' αρχήν δεκτή την απαίτηση του Μπλουμ και πήγε μέχρι το Παρίσι για να συζητήσει τις λεπτομέρειες.

Η γαλλική διπλωματία αιφνιδιάστηκε. Για αλλού το πήγαινε και αλλού της βγήκε. Αν το Βιετνάμ έμπαινε στην Γαλλική Ένωση, η Γαλλία θα βρισκόταν στην παράξενη θέση να προστατεύει μια λαϊκή δημοκρατία! Έπρεπε, λοιπόν, να βρει έναν τρόπο να τορπιλλίσει την υπόθεση. Και τον βρήκε: θα αναγνώριζε το νεοσύστατο κράτος αλλά χωρίς την Κοχινκίνα, η οποία θα έπρεπε να μείνει ανεξάρτητη. Είναι λογικό ότι κανένας ηγέτης κράτους δεν θα μπορούσε να κάνει δεκτή μια τέτοια απαίτηση χωρίς να θεωρηθεί προδότης τής πατρίδας του. Φυσικά, ο Χο Τσι Μινχ δεν απετέλεσε εξαίρεση και αποχώρησε από την διαπραγμάτευση.

Οι γάλλοι -υποτίθεται πως- θύμωσαν. Τώρα τον λόγο θα τον έπαιρναν τα όπλα. Λίγο πριν ανατείλει το 1947, ο πόλεμος της Ινδοκίνας ξέσπασε...

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Να κάνω μια διευκρίνηση. ΟΙ Κομμουνιστές στην Κίνα συμμαχήσανε με τους Εθνικιστές εναντίον της Ιαπωνίας σε καμμία όμως στιγμή δεν μπήκανε στην Κυβερνηση μαζί τους. Είχανε αυτοτελή δράση. Και δεν υπόγραψαν μαζί τους ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ. ΕΛΙΓΜΟΣ ήτανε και πολύ σωστά κάνανε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ho Ho Ho Chi Minh!

Ho Ho Ho Chi Minh!

Ho Ho Ho Chi Minh!

Η ΗΠΑ εάν κοιτάξουμε ιστορικά ξεκίνησαν με ένα ψέμα δικαιολογία τον πόλεμο στο Βιετνάμ!
Και ως εκ θαύματος ξανά το ίδιο ψέμα δικαιολογία ξεκίνησαν τον πόλεμο στο ΙΡΆΚ (βιολογικά και χημικά του ... ΙΡΑΚ)! Ποίο ψέμα θα πουν σήμερα για πόλεμο με την Β. Κοορέα; Ιδού το μέγα ερώτημα!!!

Ανώνυμος είπε...

Ho Ho Ho Chi Minh!

Ho Ho Ho Chi Minh!

Ho Ho Ho Chi Minh!

Η ΗΠΑ εάν κοιτάξουμε ιστορικά ξεκίνησαν με ένα ψέμα δικαιολογία τον πόλεμο στο Βιετνάμ!
Και ως εκ θαύματος ξανά το ίδιο ψέμα δικαιολογία ξεκίνησαν τον πόλεμο στο ΙΡΆΚ (βιολογικά και χημικά του ... ΙΡΑΚ)! Ποίο ψέμα θα πουν σήμερα για πόλεμο με την Β. Κορέα; Ιδού το μέγα ερώτημα!!!

Spyros είπε...

Για άλλη μία φορά θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την γνώση που τόσο απλόχερα μοιράζεσαι μαζί μας.

Ανώνυμος είπε...

2.46 Είναι διαφορετικά πράγματα. Ο Πόλεμος εναντίον του Βιετνάμ τότε ήτανε στα πλαίσια του Αντικομμουνιστικού αγώνα όπως και στην Κορέα το 1950 53. Το ίδιο ισχύει και για την Κορέα σήμερα. Συρία Ιρακ κ.α είναι Ιμπεριαλιστικός πόλεμος για το ποιό τμήμα των Ντόπιων Αστικών Τάξεων και ποιός Ξένος Ιμπεριαλιστής θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο απο την λεια. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

H ιστορία των αγώνων του Βιετναμέζικου λαού είναι πραγματικά επική με όλη την έννοια της λέξης!
Κρίμα που πλέον η χώρα έχει συμβιβαστεί με τον ιμπεριαλισμό, πολιτικά, ιδεολογικά, διπλωματικά και κυρίως οικονομικά (που φέρνει όλα τα άλλα)...

Παναγιώτη, οι Κινέζοι παρόλα αυτά, όταν φτιάξανε τη ΛΔ Κίνας, το κάνανε μαζί με τους αστούς, οι οποίοι βέβαια τότε δεν είχαν δύναμη, και έτσι κατέληξαν σε βάθος χρόνου να τους χαρίσουν τα πάντα, μαζί και την εξουσία!

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Κώστας. Καμμία διαφωνία. Δεν ημουνα ποτέ με τους Κινέζους ασχετα με το ότι πάντα ήμουνα κατά του 20ου Συνεδρίου. Αυτό που θέλω να πω είναι οτι με Πολιτικά Μέτωπα και Ενδιάμεσα Στάδια πουθενά δεν έγινε Σοσιαλισμός. Αυτος είναι ο στόχος μου. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Φίλε Παναγιώτη!
Πότε κανείς δεν ξεκινά πόλεμο με την δικαιολογία "Είναι κουμμονιστές"!

Εγώ έγραψα για το "ψέμα δικαιολογία"! Αυτό είναι που φαίνεται στους λαούς τους!
Δηλαδή εάν πεις στον αμερικάνικο λαό η Β. Κορέα είναι κουμμονιστές, λίγο αυτό ενδιαφέρει τον αμερικάνικο λαό! Εάν του πεις όμως ότι έχει ατομικές ρακέτες και θέλουν να μας πλήξουν, τότε αλλάζουν τα δεδομένα του αμερικανικού λαού! Βλέπε "δικαιολογία" πόλεμο ΙΡΑΚ (χημικά βιολογικά όπλα), βλέπε το ... Πέρλ Χαρμπορ βλέπε είσοδο στον πόλεμο κατά του Βιετνάμ! Όσο αναφορά Ιδεολογική ανάλυση είμαι ... Καθηγητής της Ανώτερης!
Χαιρετώ!

Ανώνυμος είπε...

8.46 Οπως το θέτεις θα συμφωνήσω. Πάντως είναι διαφορετικός πόλεμος θα συμφωνείς μαζί μου. Το οτι είμαι Εργάτης δεν νομίζω να το θεωρείς κακό.. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Σωστά τα λές Παναγιώτη (28 Απριλίου 2017 - 2:39 μ.μ.) αλλά επίσης βοήθησε που σε τόσο μακρινή χώρα δεν μπόρεσαν να στήσουν "Δεκέμβρη" εναντίον του Βιετ-Μινχ.

Βασίλης είπε...

Κοίτα να δεις κάποιες ιστορικές αναλογίες με μια μακρινή χώρα που δεν είναι ευρέως γνωστές! Την ίδια περίοδο με την Αντίσταση στην Ελλάδα έχουμε και στην Ινδοκίνα ένα ΕΑΜ ( Βιετ-Μινχ) με "ψυχή" ένα Κ.Κ. Φεύγουν οι κατακτητές και ο βασιλιάς θέλει να αναλάβει το μαγαζί -όπως και εδώ- αλλά σε αντίθεση με τον εδώ συνάδελφό του δεν είχε τις πλάτες των αποικιοκρατών οπότε παίρνει τον μπούλο. Οι αποικιοκράτες όμως δεν το βάζουν κάτω και -όπως και εδώ- ο πόλεμος ξέσπασε με διαφορετική κατάληξη όμως. Περιμένω το επόμενο μέρος και τις ευχαριστίες μου στο ιστολόγιο που ανασύρει τέτοια θέματα.

Ανώνυμος είπε...

12.15 Εδω διαφωνούμε και το εξηγώ αμέσως. Εδω το πρόβλημα βρισκόταν στο οτι το ΚΚΕ δεν είχε Στρατηγικό στόχο τον Σοσιαλισμό αλλά την ...λαοκρατία.... που σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει Σοσιαλισμός. Αγνοήσαν το 2ο και 3ο Γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ για τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ που σημαίνει οτι έπρεπε να είχανε φτιάξει ΕΑΜ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Θα είχε γίνει η Αντίσταση απέναντι στον Γερμανικό Ιμπεριαλισμό με τους απαραίτητους ΕΛΙΓΜΟΥΣ χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και τον ΟΚΤΩΒΡΗ του 1944 ο λαός με τις καλύτερες προυποθέσεις θα διεκδικούσε και θα έπαιρνε την Εξουσία εκμεταλευόμενος τον Θετικό Συσχετισμό στα Βαλκάνια. Δεν θα είχε συμβεί Δεκέμβρης και ΒΑΡΚΙΖΑ. Κ.Δ δεν υπήρχε απο το 1943..... Λόγω ....εθνικών ιδιομορφιών.... στην πραγματικότητα λόγω Ευρωκομμουνισμού απο το 1935 με την Επικράτηση του Οπορτουνισμού με τους Μπολσεβίκους ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ στην Κ.Δ. Αντίθετα στο Βιετνάμ δεν υπήρχε ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΑΜ ούτε στην ΚΙΝΑ. Και δεν είχανε και την Ευνοική συγκυρία που είχαμε στα Βαλκάνια. Αυτή είναι η γνώμη μου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Παναγιώτη καλά το είπες.
Το πρόβλημα που είχε το ΚΚΕ, ήταν μεν ότι εμπιστεύτηκε τους αστούς, αλλά και ότι δεν είχε αυτόνομη πορεία και πολιτική, ενώ όλα πήγαν πίσω στο όνομα του "εθνικού μετώπου".
Στο Βιετνάμ και στην Αλβανία (που και εκεί το έπαιξε σωστά ο Χότζα το "παιχνίδι" με τους ιμπεριαλιστές), υπήρχαν εθνικά μέτωπα, αλλά τα ΚΚ δεν τα θυσίασαν όλα στο όνομα της "ενότητας" με τους εκμεταλλευτές...

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Κώστας. Ακριβώς αυτό είναι το ζήτημα. Οτιδήποτε ΕΛΙΓΜΟ κάνεις να μη περιλαμβάνει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ με Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμό. Αυτοτελής δράση του Κ.Κ με στρατηγικό Στόχο τον Σοσιαλισμό και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ που συμμετέχει όποιος θέλει. Μόνο έτσι όταν έρθει η ώρα μπορείς να διεκδικήσης και να πάρεις την Εξουσία. Με ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ καταστράφηκες ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ότι και να λες ....σκαλάκι.... πλατύσκαλο....... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ