Κλοπή εκπαίδευσης (!)

Σήμερα λέω να διηγηθώ μια ιστορία, μάλλον αρκετά διαφορετική από εκείνες στις οποίες σας έχω συνηθίσει. Ή, μήπως, όχι και τόσο διαφορετική; Ας το κρίνετε μόνοι σας.

Μεταφερόμαστε στις ΗΠΑ, κάπου στα τέλη τής προηγούμενης δεκαετίας και φτάνουμε στο Άκρον, μια πόλη διακοσίων χιλιάδων ψυχών που βρίσκεται καμμιά εξηνταριά χιλιόμετρα νότια του Κλήβελαντ. Όπως συμβαίνει σε πολλές πολιτισμένες πόλεις, έτσι και στο Άκρον όλες οι ψυχές δεν είναι ίδιες. Κάποιες απ' αυτές πρέπει να ζουν ξέχωρα από τις υπόλοιπες, σε γειτονιές διαμορφωμένες ειδικά για ψυχές που δεν έχουν μεγάλη ανάγκη από κοινωνικές παροχές, καλά σχολεία, ασφάλεια κλπ. Σε μια τέτοια γειτονιά ζη και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, η έγχρωμη Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ με τις δυο της κόρες.

Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ

Η Κέλλυ δεν έχει σύζυγο. Έχει, όμως, έναν πατέρα που μένει στην παραπάνω γειτονιά. Μια γειτονιά όπου μένουν ψυχές οι οποίες φαίνεται πως έχουν διαφορετικές ανάγκες. Μια γειτονιά όπου υπάρχουν καλά σχολεία, όπου υπάρχει καθαριότητα, όπου στον δρόμο δεν βρίσκεις ναρκωτικά ευκολώτερα απ' ότι βρίσκεις ποπ-κορν και όπου τα κορίτσια σαν τις κόρες της δεν φοβούνται να πάνε ασυνόδευτα στο σχολείο.

Όπως κάθε μάνα, έτσι και η Κέλλυ δεν μπορεί να μη σκέφτεται πόσο καλά θα ήταν αν μπορούσε να στείλει τις κόρες της στο σχολείο τής παραπάνω γειτονιάς. Μόνο που κάτι τέτοιο απαγορεύεται από τον νόμο! Απαγορεύεται διότι το σχολείο της γειτονιάς της παίρνει μικρότερες επιχορηγήσεις από τον δήμο, άρα το κόστος εκπαίδευσης των παιδιών τής γετονιάς της είναι μικρότερο, οπότε, αν στείλει τις κόρες της στο καλό σχολείο, θα είναι σαν να κλέβει τον δήμο!

Όταν ο πατέρας της μπαίνει φυλακή για χρέη προς την εφορία, η Κέλλυ παίρνει την μεγάλη απόφαση: δηλώνει ως μόνιμη κατοικία της το σπίτι τού πατέρα της κι έτσι καταφέρνει να γράψει τα παιδιά της στο σχολείο τής παραπάνω γειτονιάς. Δεν την πειράζει που είναι υποχρεωμένη να τα πηγαινοφέρνει καθημερινά με το αυτοκίνητό της γιατί ξέρει πως εκεί θα έχουν καλύτερη εκπαίδευση και πολύ μικρότερους κινδύνους να αντιμετωπίσουν.

Επί δυο χρόνια όλα πήγαιναν καλά. Όμως, η Κέλλυ δεν είχε λογαριάσει πως η φτώχεια της δεν θα λιγόστευε επειδή άλλαξαν σχολείο τα κορίτσια της. Κι αυτή η φτώχεια έγινε αντιληπτή από την διεύθυνση του σχολείου, η οποία υποψιάστηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι υπέυθυνοι ανησύχησαν. Όχι πως δεν υπήρχαν έγχρωμοι μαθητές στο σχολείο τους αλλά δεν φορούσαν φτωχικά ρούχα ούτε ερχόντουσαν με ένα σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν να προσλάβουν ιδιωτικό ερευνητή (ντετέκτιβ) για να ανακαλύψουν την αλήθεια. Ο ντετέκτιβ έθεσε την Κέλλυ και τις κόρες της υπό στενή παρακολούθηση, βιντεοσκοπώντας τις κινήσεις τους. Λίγες μέρες αργότερα, το έγκλημα της Κέλλυς βγήκε στο φως.

Τον Ιανουάριο του 2011, η Κέλλυ οδηγήθηκε στο δικαστήριο, δεμένη με χειροπέδες, κατηγορούμενη ότι... (κρατήστε την αναπνοή σας!) έκλεψε εκπαίδευση(!!), κάτι που στις ΗΠΑ θεωρείται κακούργημα. Μέσω του σχολείου, ο δήμος απαίτησε από την κατηγορουμένη αποζημίωση 30.000 δολλαρίων, αποτιμώντας σ' αυτό το ύψος την παραπάνω απ' αυτήν που δικαιούνταν εκπαίδευση που πήραν οι νεαρές Μπόλαρ. Όπως υποστήριξαν οι μηνυτές, η Κέλλυ "πλήγωσε τους άλλους γονείς που τηρούν τους κανόνες". Κι επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, στις ΗΠΑ η δικαιοσύνη λειτουργεί, η "κλέφτρα εκπαίδευσης" καταδικάστηκε σε δεκαήμερη φυλάκιση, τριετή επιτήρηση και υποχρεωτική κοινωνική εργασία ώσπου να εξοφλήσει το χρέος της...

Τάνυα ΜακΝτάουελ

Αν δεν κουραστήκατε, ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας πηγαίνοντας λίγο ανατολικώτερα, στο Νόργουωκ του Κοννέτικατ. Εννιά μήνες μετά την καταδίκη τής Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ, καταδικάζεται για το ίδιο έγκλημα και μια άλλη έγχρωμη ανύπαντρη μητέρα, η Τάνυα ΜακΝτάουελ. Η Τάνυα "έκλεψε εκπαίδευση", στέλνοντας επί έναν χρόνο τον πεντάχρονο γυιο της στο νηπιαγωγείο άλλης γειτονιάς. Για να το καταφέρει, επειδή η ίδια δεν είχε σπίτι κι έμενε σ' ένα φορτηγάκι με τον γυιο της, είχε δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας της το σπίτι τής μπέιμπυ-σίττερ της. Η δική της κλοπή αποτιμήθηκε σε 15.686 δολλάρια. Κι αν η Κέλλυ μπήκε στην φυλακή μόνο για δέκα μέρες, η Τάνυα μπήκε για πέντε χρόνια(!).

Να συμπληρώσουμε ότι, με αφορμή την Τάνυα, η διεύθυνση του νηπιαγωγείου τού Νόργουωκ έκανε έλεγχο και διαπίστωσε ότι υπήρχαν άλλα 26 παιδάκια που κακώς βρίσκονταν εκεί. Κάτι τέτοιο είχε γίνει και στο Άκρον, όπου η Κέλλυ έγινε αφορμή να απομακρυνθούν 50 παιδιά από τα σχολεία της "παραπάνω γειτονιάς" επειδή έκλεβαν εκπαίδευση.

Αν και η πολιτειακή κοινή γνώμη τάσσεται υπέρ των καταδικασμένων μανάδων, υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν ότι η "κλοπή εκπαίδευσης" πρέπει να διώκεται αυστηρά. Ανάμεσά τους είναι και ο δημοσιογράφος Μπομπ Ντάυερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι "εγώ πληρώνω φόρους για να πάνε τα παιδιά μου σε καλά σχολεία κι αυτό δεν πρέπει να το εκμεταλλεύονται εκείνοι που δεν πληρώνουν"...


Τελειώνω εδώ, δίχως συμπεράσματα και ηθικά διδάγματα. Η σημερινή ιστορία μας δεν έχει επίλογο. Αν νομίζετε ότι μπορεί να υπάρξει επίλογος σε μια ιστορία "κλοπής εκπαίδευσης", γράψτε τον μόνοι σας. Κι αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες για την Κέλλυ και την Τάνυα, υπάρχει και το Google...