Δεν αντέχεται!

Κι αφού πρώτα τα βρήκε με το κουαρτέτο, πέρασε κατόπιν και μια βόλτα από το Πολυτεχνείο. Πρώτα παρέδωσε στις τράπεζες το σπίτι κάθε φουκαρά φορογδαρμένου κι ύστερα πήγε να καταθέσει το στεφάνι του. Πρώτα πούλησε την ευρωνομιμοφροσύνη του και μετά βγήκε να πουλήσει και λίγη αριστεροσύνη, που γράφει κι ωραία στις κάμερες.

Από μια άποψη, ψιλοπροόδευσε ο Αλέξης μας. Κάποτε πήγαινε πρώτα να καταθέσει λουλούδια και ύστερα ξεβρακωνόταν. Τώρα τα κάνει ανάποδα. Ανάποδα... τρόπος του λέγειν, δηλαδή, μιας και τα βρακιά τα έχει εδώ και καιρό κατεβασμένα. Καθ' όσον, πρέπει να είσαι τελείως ξεβράκωτος για να τολμάς να υπογράφεις τέτοια πράγματα ανήμερα στην επέτειο του Πολυτεχνείου.

Πρωθυπουργός καταθέτων στέφανον...

Έτσι, ο Αλέξης κατάφερε να ξεφτιλίσει τελείως κάποιες έννοιες που για τον απλό λαό παραμένουν ιερές. Ξεφτίλισε αυτό που λέμε "κούτελο", το φιλότιμο, την συνέπεια, το γαμώτο, την μπέσα. Κι από πάνω, ξεφτίλισε όχι μόνο την αριστερά αλλά την πολιτική συλλήβδην. Κι όχι μόνο τα ξεφτίλισε όλα τούτα αλλά, όντας με τα βρακιά κατεβασμένα, τα κατάχεσε κιόλας.

Το πάλεψε, όμως. Τα έβαλε με τα θηρία, πούλησε τσαμπουκά... τα κατάφερε και θα επιτρέπονται μόνο 50.000 πλειστηριασμοί τον χρόνο. Τώρα πρέπει να χτυπήσουμε παλαμάκια για το κατόρθωμα. Στην Ισπανία γίνεται της πουτάνας με 35.000 πλειστηριασμούς ετησίως αλλά εμείς, με το ένα τέταρτο του πληθυσμού, είμαστε ευτυχείς που βάλαμε όριο τους 50.000...

Ευτυχώς, υπό προϋποθέσεις (αλίμονο!) θα προστατεύεται το όριο "αξιοπρεπούς διαβίωσης". Χτες, στο "Ατέχνως", μάθαμε για το "όριο φτώχειας", το οποίο για το 2014 προσδιορίστηκε στα 384 ευρώ τον μήνα κι εφέτος αναμένεται να μειωθεί γύρω στα 370 (ίσως και χαμηλότερα). Η κυβέρνηση μας έμαθε ότι το όριο "αξιοπρεπούς διαβίωσης" βρίσκεται ατομικά στα 683 ευρώ μεικτά και για τετραμελή οικογένεια στα 1.720 μεικτά. Δηλαδή, η κυβέρνηση είναι τόσο ξεφτιλισμένη ώστε αυτοξεβρακώνεται, καθώς παραδέχεται ότι με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ και την κατώτερη σύνταξη των 392, καταδικάζει τους πολίτες να ζουν αναξιοπρεπώς! Και δεν ντρέπονται που το λένε!

Έτσι πάει άμα είναι κανείς αριστερός. Μπορεί να του παίρνουν τα σώβρακα αλλά αυτός βάζει πάνω απ' όλα την προστασία των αδυνάτων. Τώρα, βέβαια, ο όρος "αδύνατος" μπορεί να γίνει λάστιχο. Από την μια, εγώ που έχω καβαντζάρει τα εκατό κιλά εδώ και καιρό, αισθάνομαι ώρες-ώρες μια αδυναμία. Από την άλλη, βλέπεις κάποιον 50 κιλά, τον λες αδύνατο κι εκείνος επιμένει ότι είναι κανονικός. Αυτή η αοριστολογία με σπρώχνει να στοιχηματίσω ότι οσονούπω αδύνατοι θα θεωρούνται μόνο όσοι μοιάζουν με τα σκελετωμένα παιδιά τής κατοχής ή τα παιδιά τής Μπιάφρας (για όσους γνωρίζουν την Μπιάφρα).

Ας πει κάποιος του Αλέξη ότι δεν βυζαίνουμε δάχτυλο ούτε κοιμόμαστε όρθιοι, τουλάχιστον όλοι. Θυμόμαστε πόσο ωραία στρώσανε το χαλί των πλειστηριασμών οι προηγούμενοι, γκρεμίζοντας τον φόρο μεταβίβασης από το 11%-13% στο 3%, έτσι ώστε να γλιτώνουν οι τράπεζες ένα 10% από κάθε σπίτι που θα αρπάζουν. Όπως θυμόμαστε και κάποιες εισηγήσεις τους υπέρ των κατασχέσεων επειδή τάχα έτσι θα προστατευόταν η αξία των ακινήτων των πολιτών. Κι ενώ τα ξέρει αυτά ο Αλέξης, ούτε που περνάει από το μυαλό του να κοιτάξει προς το μέρος των τραπεζιτών για τα ισοδύναμα.που ψάχνει.

Ρε, περίεργο πράμα μ' αυτούς τους αριστερούς! Όσα ζόρια και νά 'χουν, το μάτι τους δεν πέφτει με τίποτε στους τραπεζίτες. Το κρασάκι μου, όμως, το είδαν και μου ζητάνε να πληρώνω δυο λεπτά χαράτσι για κάθε ποτηράκι που πίνω. Δυο λεπτά το ποτηράκι, με τους λιγούρηδες! Από την μύγα ξύγκι, ρε αλήτες; Ισοδύναμα στο κρασάκι, ρε ξεφτιλισμένοι; Έχετε χάσει τελείως τον μπούσουλα πια; Ή μήπως, έτσι που ξεβρακωθήκατε, πρέπει να πω ότι έχετε χάσει τον κώλο σας και δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο ξεφτίλες γίνατε;

Παρένθεση. Όπως φαίνεται, πρέπει να ξαναγράψουμε τα βιβλία των οικονομικών. Να γράψουμε πως μια κατ' εξοχήν οινοπαραγωγική χώρα επιβάλλει αυτοβούλως φόρο σε ένα από τα εθνικά της προϊόντα και αυτό το θεωρεί επιτυχία. Μήπως να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και στο λαδάκι; Ύστερα να πούμε του Κάστρο να βάλει έξτρα φόρο καπνού στους κουβανούς, στον Αλ Σαούντ να βάλει ειδική εισφορά πετρελαίου στους σαουδάραβες και στον Ρέντσι να επιβάλει στους ιταλούς ειδικό τέλος στα ζυμαρικά, την μορταδέλλα και τις πίτσες. Και κατόπιν να προτείνουμε τον εμπνευστή αυτής της μαλακίας όχι για το Νόμπελ αλλά για το Φάσκελο οικονομίας. Κλείνει η παρένθεση.

...και πρωθυπουργός κλαίων

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτά τα μέτρα είναι ξένα προς την φιλοσοφία ενός αριστερού ηγέτη όπως ο Αλέξης. Τα εφαρμόζει μεν αλλά μόνο επειδή έτυχε και τα υπέγραψε και σέβεται την υπογραφή του. Ας μην ασχοληθούμε τώρα με το γεγονός ότι άλλος γαμεί υπογράφει κι άλλος πληρώνει. Το καλό είναι ότι ο Αλέξης μας παίρνει μέτρα εφαρμόζει όλα αυτά τα μέτρα με πόνο ψυχής. Κάτι είναι κι αυτό.

Θα μου πείτε ότι με πόνο ψυχής έλεγαν πως τα εφάρμοζαν κι οι προηγούμενοι. Ε, δεν είναι το ίδιο! Πρώτα-πρώτα, ο Αλέξης είναι αριστερός, δεν είναι φασίστας σαν τον Σαμαρά. Κυρίως, όμως, είναι ευαίσθητος, όχι χοντρόπετσος σαν τον Βενιζέλο. Κλαίει. Είχατε δει ποτέ τον Σαμαρά να κλαίει; Ο Αλέξης χύνει μαύρο δάκρυ και, μάλιστα, μπροστά στις κάμερες. Πώς να το κάνουμε, δεν είναι λίγο να βλέπεις τον δήμιό σου να υποφέρει την ώρα που σε βασανίζει...

Πράγματι, δεν είναι κακό να βλέπεις τον πρωθυπουργό σου να κλαίει. Το κακό είναι να τον βλέπεις να άγεται και να φέρεται ξεβράκωτος. Το χειρότερο είναι να τον βλέπεις και ξεβράκωτο και ξεφτίλα. Και το χείριστο είναι να τον βλέπεις να κάνει και τα τρία. Και ξεβράκωτος και ξεφτίλας και κλαψομούνης δεν αντέχεται. Δεν αντέχεται!


Υστερόγραφο. Νομίζω ότι μάλλον έρριξα λίγο το επίπεδο του ιστολογίου με το ύφος και την γλώσσα που χρησιμοποίησα στο σημερινό σημείωμα. Δεν ζητώ συγγνώμη, όμως. Δικαιούμαι κι εγώ να έχω τις ζοχάδες μου μια στο τόσο. Κι αν δεν ξεθυμάνω στο ιστολόγιό μου, πού θα ξεθυμάνω; Στον Τάσο και στην Νικολίτσα, που έχουν ένα μοσχοφίλερο μούρλια στο μαγαζάκι τους; Ήμαρτον!