Ανάμεσα στα τιμαλφή τού ελληνικού λαού, τα οποία βγάζει στο σφυρί η αστική συγκυβέρνηση "προς το συμφέρον τού τόπου", είναι και το νερό. Η αρχή στο ξεπούλημα του νερού θα γίνει με την ΕΥΔΑΠ τής πρωτεύουσας και την ΕΥΑΘ τής Θεσσαλονίκης αλλά δεν θ' αργήσουν να μπουν στον ντορό και άλλες περιοχές τής χώρας.
Για να είμαστε ακριβέστεροι, η ανήθικη ιστορία με το νερό δεν είναι καινούργια. Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις απαρχές της στα τέλη τής δεκαετίας τού '90, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη έβαλε τον θεμέλιο λίθο τής ιδιωτικοποίησης τόσο της ΕΥΔΑΠ όσο και της ΕΥΑΘ, με τους νόμους 2744/1999 και 2651/1998 αντίστοιχα. Με το χρηματιστήριο να βρίσκεται στα φόρτε του, οι καιροσκόποι τής κυβέρνησης βρήκαν την ευκαιρία ν' αρχίσουν το ξεπούλημα μετοχοποιώντας τις δυο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της χώρας.
Επειδή, όμως, η πουστιά είναι σύμφυτη με την κάθε είδους αστική διακυβέρνηση, το ξεπούλημα σχεδιάστηκε με τον πλέον συμφέροντα για το κεφάλαιο τρόπο, "σπάζοντας" την μεν παλιά ΕΥΔΑΠ σε ΕΥΔΑΠ ΑΕ και Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ ΝΠΔΔ, την δε παλιά ΕΥΑΘ σε ΕΥΑΘ ΑΕ και ΕΥΑΘ Παγίων ΝΠΔΔ. Αν δεν καταλαβαίνετε το παιχνίδι, επιτρέψτε μου να γίνω αναλυτικώτερος.
Με βάση τους δυο νόμους που προαναφέραμε, οι δυο ΑΕ αναλαμβάνουν (α) παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, (β) μελέτη, κατασκευή, εγκατάσταση, λειτουργία, εκμετάλλευση, διαχείριση, συντήρηση, επέκταση και ανανέωση συστημάτων ύδρευσης-αποχέτευσης, (γ) άντληση, αφαλάτωση, επεξεργασία, αποθήκευση, μεταφορά και διανομή πάσης φύσεως υδάτων, (δ) έργα και διαδικασίες συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας και (ε) διαχείριση και διάθεση των προϊόντων της επεξεργασίας των λυμάτων.
Κι ενώ αυτά κάνουν οι δυο ΑΕ, στα δυο ΝΠΔΔ παραμένει η ιδιοκτησία των παγίων εγκαταστάσεων των παλιών εταιρειών, όπως φράγματα, ταμιευτήρες, εξωτερικά υδραγωγεία και αντλιοστάσια καθώς και οι άλλες τεχνικές ή μηχανολογικές εγκαταστάσεις που εξασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά του νερού μέχρι τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας του. Τα δυο ΝΠΔΔ είναι υποχρεωμένα να διατηρούν σε άριστη κατάσταση όλα αυτά τα πάγια στοιχεία ώστε να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι δυο ΑΕ. Επίσης, πρέπει να φροντίζουν για την επέκταση του δικτύου σε νέες περιοχές, να κατασκευάζουν καινούργιες εγκαταστάσεις (ταμιευτήρες, δεξαμενές, αντλιοστάσια κλπ) όπου απαιτείται, να φροντίζουν για την διύλιση του νερού μέχρι την δεύτερη φάση της
Να το πω τώρα με απλά λόγια; Το δημόσιο κράτησε στην ιδιοκτησία του τις πάγιες εγκαταστάσεις και πούλησε την παροχή υπηρεσιών. Δηλαδή, ο φορολογούμενος πολίτης εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το κόστος κατασκευής, επισκευής και λειτουργίας των εγκαταστάσεων που χρειάζονται χοντρό χρήμα (π.χ. φράγματα), διευκολύνοντας τον ιδιώτη μέτοχο των ΑΕ να κονομάει πουλώντας του το νερό, το οποίο συγκεντρώνεται με δημόσια δαπάνη.
Για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα τα παραπάνω, ας ρίξουμε μια ματιά σε μια παράγραφο των όσων γράφει στον ιστοτόπο της η ΕΥΔΑΠ: "Για την εξασφάλιση της υδροδότησης της μείζονος περιοχής της Πρωτεύουσας η ΕΥΔΑΠ προμηθεύεται ακατέργαστο νερό από το Δημόσιο, το οποίο έχει συμφωνήσει να το εξασφαλίζει από κατάλληλες πηγές και να το παραδίδει στην ΕΥΔΑΠ".
Ανοίγουμε μικρή παρένθεση. Ενώ -υποτίθεται πως- το νερό είναι δημόσιο αγαθό απαραίτητο για την ζωή (όπως ο αέρας) και, ως τέτοιο, πρέπει να παρέχεται στους πολίτες με την μέριμνα του κράτους δίχως κερδοσκοπία, η ΕΥΑΘ ΑΕ δεν διστάζει να αναφέρει στον δικό της ιστοτόπο ότι, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί "στη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών της". Όχι, δηλαδή, πως δεν το ξέραμε αλλά δεν βλάφτει να τους ακούμε να το παραδέχονται, μπας και βάλουν μυαλό μερικοί μπουμπουνοκέφαλοι. Κλείνει η παρένθεση.
Και τώρα, για να δούμε τι καταλάβατε, προσπαθήστε να απαντήσετε στο εξής απλό ερώτημα: Όταν λέμε ότι πωλούνται η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, ποιές ακριβώς εταιρείες πωλούνται; Δώστε την απάντησή σας πριν συνεχίσετε...
..................................................................................
..................................................................................
..................................................................................
Όσοι απαντήσατε ότι προς πώληση είναι μόνον η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και η ΕΥΑΘ ΑΕ, ενώ τα δυο Νομικά Πρόσωπα που διαχειρίζονται τα πάγια παραμένουν στην ιδιοκτησία τού δημοσίου, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεστε: σιγά μη και το πρόστυχο, αστικό μας κράτος φορτώσει σε ιδιώτη το κόστος συντήρησης των φραγμάτων, των αντλιοστασίων κλπ ή -πολύ περισσότερο- το κόστος κατασκευής καινούργιων, αφού όλα αυτά μπορούν να γίνουν με τους φόρους που πληρώνει το πόπολο.
Όσοι δεν καταφέρατε να βρείτε την σωστή απάντηση, αύριο με τον κηδεμόνα σας.
Για να είμαστε ακριβέστεροι, η ανήθικη ιστορία με το νερό δεν είναι καινούργια. Αν πάμε πίσω στον χρόνο, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις απαρχές της στα τέλη τής δεκαετίας τού '90, όταν η τότε κυβέρνηση Σημίτη έβαλε τον θεμέλιο λίθο τής ιδιωτικοποίησης τόσο της ΕΥΔΑΠ όσο και της ΕΥΑΘ, με τους νόμους 2744/1999 και 2651/1998 αντίστοιχα. Με το χρηματιστήριο να βρίσκεται στα φόρτε του, οι καιροσκόποι τής κυβέρνησης βρήκαν την ευκαιρία ν' αρχίσουν το ξεπούλημα μετοχοποιώντας τις δυο μεγαλύτερες εταιρείες ύδρευσης της χώρας.
Επειδή, όμως, η πουστιά είναι σύμφυτη με την κάθε είδους αστική διακυβέρνηση, το ξεπούλημα σχεδιάστηκε με τον πλέον συμφέροντα για το κεφάλαιο τρόπο, "σπάζοντας" την μεν παλιά ΕΥΔΑΠ σε ΕΥΔΑΠ ΑΕ και Εταιρεία Παγίων ΕΥΔΑΠ ΝΠΔΔ, την δε παλιά ΕΥΑΘ σε ΕΥΑΘ ΑΕ και ΕΥΑΘ Παγίων ΝΠΔΔ. Αν δεν καταλαβαίνετε το παιχνίδι, επιτρέψτε μου να γίνω αναλυτικώτερος.
Με βάση τους δυο νόμους που προαναφέραμε, οι δυο ΑΕ αναλαμβάνουν (α) παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, (β) μελέτη, κατασκευή, εγκατάσταση, λειτουργία, εκμετάλλευση, διαχείριση, συντήρηση, επέκταση και ανανέωση συστημάτων ύδρευσης-αποχέτευσης, (γ) άντληση, αφαλάτωση, επεξεργασία, αποθήκευση, μεταφορά και διανομή πάσης φύσεως υδάτων, (δ) έργα και διαδικασίες συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας και (ε) διαχείριση και διάθεση των προϊόντων της επεξεργασίας των λυμάτων.
Κι ενώ αυτά κάνουν οι δυο ΑΕ, στα δυο ΝΠΔΔ παραμένει η ιδιοκτησία των παγίων εγκαταστάσεων των παλιών εταιρειών, όπως φράγματα, ταμιευτήρες, εξωτερικά υδραγωγεία και αντλιοστάσια καθώς και οι άλλες τεχνικές ή μηχανολογικές εγκαταστάσεις που εξασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά του νερού μέχρι τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας του. Τα δυο ΝΠΔΔ είναι υποχρεωμένα να διατηρούν σε άριστη κατάσταση όλα αυτά τα πάγια στοιχεία ώστε να μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι δυο ΑΕ. Επίσης, πρέπει να φροντίζουν για την επέκταση του δικτύου σε νέες περιοχές, να κατασκευάζουν καινούργιες εγκαταστάσεις (ταμιευτήρες, δεξαμενές, αντλιοστάσια κλπ) όπου απαιτείται, να φροντίζουν για την διύλιση του νερού μέχρι την δεύτερη φάση της
Να το πω τώρα με απλά λόγια; Το δημόσιο κράτησε στην ιδιοκτησία του τις πάγιες εγκαταστάσεις και πούλησε την παροχή υπηρεσιών. Δηλαδή, ο φορολογούμενος πολίτης εξακολουθεί να επιβαρύνεται με το κόστος κατασκευής, επισκευής και λειτουργίας των εγκαταστάσεων που χρειάζονται χοντρό χρήμα (π.χ. φράγματα), διευκολύνοντας τον ιδιώτη μέτοχο των ΑΕ να κονομάει πουλώντας του το νερό, το οποίο συγκεντρώνεται με δημόσια δαπάνη.
Για να καταλάβουμε ακόμη καλύτερα τα παραπάνω, ας ρίξουμε μια ματιά σε μια παράγραφο των όσων γράφει στον ιστοτόπο της η ΕΥΔΑΠ: "Για την εξασφάλιση της υδροδότησης της μείζονος περιοχής της Πρωτεύουσας η ΕΥΔΑΠ προμηθεύεται ακατέργαστο νερό από το Δημόσιο, το οποίο έχει συμφωνήσει να το εξασφαλίζει από κατάλληλες πηγές και να το παραδίδει στην ΕΥΔΑΠ".
Ανοίγουμε μικρή παρένθεση. Ενώ -υποτίθεται πως- το νερό είναι δημόσιο αγαθό απαραίτητο για την ζωή (όπως ο αέρας) και, ως τέτοιο, πρέπει να παρέχεται στους πολίτες με την μέριμνα του κράτους δίχως κερδοσκοπία, η ΕΥΑΘ ΑΕ δεν διστάζει να αναφέρει στον δικό της ιστοτόπο ότι, μεταξύ άλλων, αποσκοπεί "στη βελτίωση των οικονομικών μεγεθών της". Όχι, δηλαδή, πως δεν το ξέραμε αλλά δεν βλάφτει να τους ακούμε να το παραδέχονται, μπας και βάλουν μυαλό μερικοί μπουμπουνοκέφαλοι. Κλείνει η παρένθεση.
Και τώρα, για να δούμε τι καταλάβατε, προσπαθήστε να απαντήσετε στο εξής απλό ερώτημα: Όταν λέμε ότι πωλούνται η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, ποιές ακριβώς εταιρείες πωλούνται; Δώστε την απάντησή σας πριν συνεχίσετε...
..................................................................................
..................................................................................
..................................................................................
Όσοι απαντήσατε ότι προς πώληση είναι μόνον η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και η ΕΥΑΘ ΑΕ, ενώ τα δυο Νομικά Πρόσωπα που διαχειρίζονται τα πάγια παραμένουν στην ιδιοκτησία τού δημοσίου, επιτρέψτε μου να σας συγχαρώ για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεστε: σιγά μη και το πρόστυχο, αστικό μας κράτος φορτώσει σε ιδιώτη το κόστος συντήρησης των φραγμάτων, των αντλιοστασίων κλπ ή -πολύ περισσότερο- το κόστος κατασκευής καινούργιων, αφού όλα αυτά μπορούν να γίνουν με τους φόρους που πληρώνει το πόπολο.
Όσοι δεν καταφέρατε να βρείτε την σωστή απάντηση, αύριο με τον κηδεμόνα σας.
1 σχόλιο:
θενκς θοδωρή, να μαθαίνουμε και οι κύπριοι που πήραμε σειρά.
ώστε θέλουν να πουλήσουν τα κερδοφόρα τμήματα και να αφήσουν τα υπόλοιπα στον φορολογούμενο;
πολύ καλά.
ρε συ! νομίζω ότι μόλις έχω βρει την απόδειξη ότι ο καπιταλισμός δεν έχει ημερομηνία λήξης, βασικά ξεκίνησα από ένα θεώρημα του Αινστάιν που λέει ότι η "βλακεία είναι άπειρη", μετά πρόσθεσα το "ακόμη και όταν ο πληθυσμός μιας χώρας είναι πεπερασμένος" και μετά χρησιμοποίησα την φόρμουλα "κέρδη = k • βλακεία ^ ν " δηλαδή τα κέρδη είναι ανάλογα με την βλακεία στην νιοστή δύναμη.
Με συγχωρείς για τις εξυπνοβλακείες αλλά τις τελευταίες εβδομάδες έχω βαρεθεί να ακούω στους καβενέδες μας για τους χαραμοφάηδες οργανισμούς κοινής ωφελείας και πόσο θα ωφεληθούμε από την ιδιωτικοποίηση τους. Καλή η θεωρία του γέρο μαρξ αλλά υπάρχουν και οι ελάχιστες προυποθέσεις.
Α και αυτή η κάρα του αγίου αντρέα που μας επισκέφτηκε στην κύπρο και έβγαλε εκατομύρια σε λίγες μέρες επιβεβαιώνει την θεωρία μου. Πλήρως.
αχπ
Δημοσίευση σχολίου