Ένδοξος καγιανάς

"Αν υπάρξουν απολύσεις... και αν καταλήξουμε ότι κάποιοι πρέπει να φύγουν... και αν... και αν... και αν... και αν, βάσει όλων αυτών των προηγουμένων που σας είπα, σας παρακαλώ και σας θερμοπαρακαλώ δεν θέλω να το χρεώνετε στην τρόικα. Αυτές θα είναι αποφάσεις ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ. Μη παίρνει την δόξα η τρόικα όταν κάνω το αυτονόητο. Σας παρακαλώ πάρα πολύ. Έχω βαρεθεί να κάνω το αυτονόητο και να παίρνει την δόξα ο Τόμσεν. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ!" (απόσπασμα από χτεσινές δηλώσεις τού υπουργού υγείας, κ. Αδώνιδος Γεωργιάδου).

Αυτά λοιπόοοοοον! Μέσα σε λίγες αράδες, ο Άδωνις είπε το...αυτονόητο. Αποκάλυψε με τον πλέον ωμό και μπουνταλάδικο τρόπο (παναπεί, τον δικό του τρόπο) την μεγάλη αλήθεια που τόσα χρόνια μας έκρυβαν και που όσοι έχουν εναργές μυαλό και πολιτική παιδεία είχαν καταλάβει από την αρχή. Ότι, δηλαδή, τα αιματοβαμμένα μέτρα που έχουν τσακίσει τον ελληνικό λαό, έχουν διαλύσει την κοινωνική συνοχή και έχουν κουρελιάσει την αξιοπρέπεια των κατοίκων αυτής της χώρας, δεν επιβλήθηκαν από την "άπονη τρόικα" ή τους "κακούς γερμανούς" αλλά αποφασίστηκαν με την αγαστή συνεργασία των πολιτικών υπηρετών τού κεφαλαίου, ντόπιων και ξένων. Τό ξέραμε ότι μαζί αποφασίζετε τους τρόπους με τους οποίους θα μας εξοντώσετε.

Έτσι που λες, Άδωνι. Εμάς δεν μας εξέπληξαν αυτά που είπες. Τα ξέραμε, διάολε! Μπας και νομίζεις ότι χάψαμε τις μαλακίες που λέγατε τόσα χρόνια, πως τάχατες παίρνατε τα διάφορα μέτρα "με πόνο ψυχής"; Ρε συ, για μαλάκες μας περνάς; Λες να πιστέψαμε ποτέ ότι ο Βενιζέλος υπέγραψε τις συμφωνίες για τις οποίες μιλάγαμε στο χτεσινό σημείωμα, με χέρι που έτρεμε; Ή μήπως νομίζεις ότι καταπίνουμε αμάσητα τα όσα μας πιπιλάτε για δήθεν "διαπραγματεύσεις" (και, μάλιστα, "σκληρές"!) με την τρόικα;

Ρε συ Άδωνι, μη κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Το ότι εσύ είσαι παπάρας δεν σημαίνει ότι είμαστε παπάρηδες και όλοι εμείς. Εν τάξει, χαχόλοι και υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντοτε (στο κάτω-κάτω, κάποιοι σε ψηφίζουν, έτσι δεν είναι;) αλλά μην είσαι σίγουρος ότι ντε και σώνει είμαστε όλοι σαν τα μούτρα σου. Κάποιοι από μας και νογάμε και σκεφτόμαστε.

Α προπό, ρε Άδωνι, όταν λες ότι κάνεις το αυτονόητο, τί ακριβώς εννοείς; Εις τί ακριβώς συνίσταται το αυτονόητο για έναν υπουργό υγείας; Γιατί εγώ εκτιμώ ότι το αυτονόητο για έναν υπουργό υγείας είναι να φροντίζει ώστε όλος ο λαός να έχει απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες υγείας που χρειάζεται. Δεν είναι να κλείνει νοσοκομεία αλλά να ανοίγει. Δεν είναι να απολύει γιατρούς αλλά να προσλαμβάνει. Με απλά λόγια, το αυτονόητο για έναν υπουργό υγείας είναι να φροντίζει για την περίθαλψη του κάθε φουκαρά, όχι να τον στέλνει ως πελάτη στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Διάολε, υπουργός υγείας τού λαού είναι, όχι των επιχειρηματιών τής υγείας! Μήπως, τελικά, αυτό που κάνεις εσύ κάθε άλλο παρά αυτονόητο είναι; Τί σκατά διδάχτηκες από την μελέτη των έργων τού Ιπποκράτη, τα οποία και εκδίδεις από τον εκδοτικό σου οίκο, π' ανάθεμά σε;

Αμ το άλλο, το ωραίο που είπες, πώς τό 'χεις; Στενοχωριέσαι που σου παίρνει την δόξα ο Τόμσεν; Ποιά δόξα, μωρέ, γαμώ το φελέκι μου μέσα; Ποιά δόξα παίρνει ο Τόμσεν, που έτσι και τολμήσει να σκάσει μύτη στον δρόμο μοναχός του, το μόνο που θα πάρει είναι ντομάτες, αβγά και φάσκελα; Αυτή την "δόξα" ζηλεύεις; Ε, λοιπόν, μη στενοχωριέσαι και σου έχω την λύση έτοιμη: βγες βόλτα στο Μοναστηράκι το πρωί τής Κυριακής, δίχως φουσκωτούς. Εκεί να δεις δόξα! Από τις ντομάτες και τα αβγά που θα μαζέψεις, θα έχεις να φτιάχνεις καγιανά ίσαμε να πεθάνεις και θα περισσέψουν και για τους κληρονόμους σου. Από την πολλή "δόξα" θα μείνεις...αθάνατος!