- Όπως είπε και στην απολογία του, ο Παπαδόπουλος ήταν θιασώτης τής δημοκρατίας και ήθελε να κάνει εκλογές. Δυστυχώς, όμως, οι αμερικάνοι δεν ήθελαν κάτι τέτοιο και του έστησαν την εξέγερση στο Πολυτεχνείο για να τον ξεφορτωθούν.
- Το τανκ στο Πολυτεχνείο δεν πάτησε ούτε νύχι φοιτητή.
- Δεν υπήρξε κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο.
- Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών που υπάκουαν σε εντολές των αμερικανών, οι οποίοι ήθελαν να ρίξουν τον Παπαδόπουλο.
Τούτες τις ημέρες θα ακούσουμε τόσα κι άλλα τόσα. Άλλα θα είναι εκκωφαντικά ψέμματα (όπως το πρώτο από τα παραπάνω) άλλα αδιάφορες αλήθειες που αποκρύπτουν τις ενδιαφέρουσες (όπως το δεύτερο, που δικαιώνει την εισβολή τού άρματος μιας και δεν πάτησε κανέναν), άλλα μισές αλήθειες που σκοπεύουν στην αλλοίωση της πραγματικότητας (σαν το τρίτο, που αποκρύπτει ότι οι φοιτητές βγήκαν κυνηγημένοι από το Πολυτεχνείο και σκοτώθηκαν στους γύρω δρόμους, όπως ο νεαρός τον οποίο δολοφόνησε εκείνο το απόβρασμα, ο Ντερτιλής) και άλλα σκέτες συνωμοσιολογίες βγαλμένες από άρρωστα μυαλά (σαν το τέταρτο).
Σίγουρα θα ξανακούσουμε και τα γνωστά "τρομερά" επιχειρήματα υπέρ του ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, όπως:
- Επιχείρημα Α: Παρ' ότι η πολιτεία θέσπισε σύνταξη για τις οικογένειες των θυμάτων τού Πολυτεχνείου, κανείς δεν εμφανίστηκε ποτέ να δικεδικήσει τέτοια σύνταξη.
[Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν η πολιτεία θέσπισε τέτοια σύνταξη αλλά ήταν αδύνατον να την διεκδικήσει κάποιος εφ' όσον -σύμφωνα με τα πορίσματα των εισαγγελέων Τσεβά και Σαμπάνη- μέσα στον χώρο τού Πολυτεχνείου δεν σκοτώθηκε κανείς. Όλα τα πιστοποιημένα θύματα εκείνου του τριημέρου σκοτώθηκαν στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο και στην πλατεία Αιγύπτου. Παράλληλα, οι "έρευνες" της αστυνομίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες (*). Με τέτοια δεδομένα ποιός θα μπορούσε να πιστοποιήσει ότι δικαιούται σύνταξη ως συγγενής θύματος του Πολυτεχνείου;]
- Επιχείρημα Β: Η περίπτωση της φερόμενης ως θύμα πλην ανύπαρκτης "Ηλένιας Ασημακοπούλου". Εφ' όσον αυτή είναι ανύπαρκτη, άρα είναι ανύπαρκτα και όλα τα άλλα θύματα.
[Κατά την πρώτη επέτειο της εξέγερσης, κάποιος φοιτητής τής σχολής ηλεκτρονικών, ο Γιάννης Ηλιόπουλος, κόλλησε το σκίτσο μιας κοπέλλας στα κάγκελα του Πολυτεχνείου μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε ότι η εικονιζόμενη λέγεται Ηλένια Ασημακοπούλου, πυροβολήθηκε πισώπλατα το βράδυ της εξέγερσης και από τότε έχουν χαθεί τα ίχνη της, παράλληλα δε ζητούσε πληροφορίες για την τύχη της απ' όποιον γνώριζε κάτι. Οι δημοσιογράφοι πίστεψαν τον Ηλιόπουλο και έδωσαν έκταση στο θέμα, αλλά σύντομα αποκαλύφθηκε ότι το σκίτσο ήταν παρμένο από μια αγγλική διαφήμιση σαμπουάν! Προφανώς ο Ηλιόπουλος ήθελε να κάνει πλάκα και τελικά καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλακή.]
- Επιχείρημα Γ: Η αναθηματική πλάκα στο Πολυτεχνείο είναι αφιερωμένη στους νεκρούς φοιτητές τής εθνικής αντίστασης 1941-1944. Αν υπήρχαν νεκροί στην εξέγερση του 1973, θα ήταν αφιερωμένη σ' αυτούς.
[Για να το πάμε ανάποδα: αν υπήρχε αναθηματική πλάκα για τα θύματα του 1973, αυτό θα σήμαινε ότι δεν υπήρξαν φοιτητές τού πολυτεχνείου που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα κατά των κατακτητών τριάντα χρόνια νωρίτερα. Η λογική τού παραλόγου!]
- Επιχείρημα Δ: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν οδήγησε στην πτώση τής χούντας αλλά στην πτώση τού Παπαδόπουλου και στην άνοδο ενός πιο σκληρού καθεστώτος υπό τον Ιωαννίδη.
[Σωστό. Όμως η εξ αυτού του λόγου καταδίκη τής εξέγερσης του Πολυτεχνείου θυμίζει την καταδίκη των αντάρτικων χτυπημάτων κατά των γερμανών κατακτητών επειδή τα χτυπήματα ακολουθούνταν από αντίποινα. Τέτοια λογική μόνο οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες θα μπορούσαν να έχουν.]
Πάμε τώρα να κάνουμε με την σειρά μας ένα ανάποδο ερώτημα: η ύπαρξη θυμάτων προσθέτει κάτι στην σημασία εκείνης της εξέγερσης; Η απάντηση είναι αναμφίβολα αρνητική. Οπωσδήποτε οι νεκροί γίνονται σύμβολα αλλά οι νεκροί γίνονται σύμβολα μόνο σε σπουδαίους αγώνες. Και η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν σπουδαία από μόνη της, εφ' όσον κατέδειξε την διάθεση του απλού λαού να αγωνιστεί για "ψωμί, παιδεία, ελευθερία".
Συμπέρασμα; Όπως είχα γράψει σε κάποιο άλλο κείμενο για το Πολυτεχνείο, πριν δέκα χρόνια: "Όταν πνίγεσαι πρέπει να εξεγείρεσαι, όταν ασφυκτιάς πρέπει να επαναστατείς. Παντού και πάντοτε". Είτε με νεκρούς είτε χωρίς. Αυτό παραμένει για μένα το πραγματικό νόημα εκείνης της εξέγερσης.
(*) Τελικά, σύμφωνα με τα πορίσματα, το πιο παράξενο από όλα όσα έγιναν εκείνες στις ημέρες στο Πολυτεχνείο είναι ότι οι δυνάμεις καταστολής δεν σκότωσαν κανέναν από όσους σημάδευαν αλλά κατάφεραν και σκότωσαν τουλάχιστον δεκαπέντε άτομα (τόσα αναφέρουν οι εκθέσεις Τσεβά και Σαμπάνη) κατά λάθος! Αυτό και μόνο το "επίτευγμα" αρκεί για να χαρίσει στις ελληνικές δυνάμεις καταστολής μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίννες.
- Το τανκ στο Πολυτεχνείο δεν πάτησε ούτε νύχι φοιτητή.
- Δεν υπήρξε κανένας νεκρός μέσα στο Πολυτεχνείο.
- Όσοι σκοτώθηκαν, σκοτώθηκαν από πυρά ελεύθερων σκοπευτών που υπάκουαν σε εντολές των αμερικανών, οι οποίοι ήθελαν να ρίξουν τον Παπαδόπουλο.
Τούτες τις ημέρες θα ακούσουμε τόσα κι άλλα τόσα. Άλλα θα είναι εκκωφαντικά ψέμματα (όπως το πρώτο από τα παραπάνω) άλλα αδιάφορες αλήθειες που αποκρύπτουν τις ενδιαφέρουσες (όπως το δεύτερο, που δικαιώνει την εισβολή τού άρματος μιας και δεν πάτησε κανέναν), άλλα μισές αλήθειες που σκοπεύουν στην αλλοίωση της πραγματικότητας (σαν το τρίτο, που αποκρύπτει ότι οι φοιτητές βγήκαν κυνηγημένοι από το Πολυτεχνείο και σκοτώθηκαν στους γύρω δρόμους, όπως ο νεαρός τον οποίο δολοφόνησε εκείνο το απόβρασμα, ο Ντερτιλής) και άλλα σκέτες συνωμοσιολογίες βγαλμένες από άρρωστα μυαλά (σαν το τέταρτο).
Σίγουρα θα ξανακούσουμε και τα γνωστά "τρομερά" επιχειρήματα υπέρ του ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο, όπως:
- Επιχείρημα Α: Παρ' ότι η πολιτεία θέσπισε σύνταξη για τις οικογένειες των θυμάτων τού Πολυτεχνείου, κανείς δεν εμφανίστηκε ποτέ να δικεδικήσει τέτοια σύνταξη.
[Η αλήθεια είναι ότι ναι μεν η πολιτεία θέσπισε τέτοια σύνταξη αλλά ήταν αδύνατον να την διεκδικήσει κάποιος εφ' όσον -σύμφωνα με τα πορίσματα των εισαγγελέων Τσεβά και Σαμπάνη- μέσα στον χώρο τού Πολυτεχνείου δεν σκοτώθηκε κανείς. Όλα τα πιστοποιημένα θύματα εκείνου του τριημέρου σκοτώθηκαν στους δρόμους γύρω από το Πολυτεχνείο και στην πλατεία Αιγύπτου. Παράλληλα, οι "έρευνες" της αστυνομίας κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν από αδέσποτες σφαίρες (*). Με τέτοια δεδομένα ποιός θα μπορούσε να πιστοποιήσει ότι δικαιούται σύνταξη ως συγγενής θύματος του Πολυτεχνείου;]
- Επιχείρημα Β: Η περίπτωση της φερόμενης ως θύμα πλην ανύπαρκτης "Ηλένιας Ασημακοπούλου". Εφ' όσον αυτή είναι ανύπαρκτη, άρα είναι ανύπαρκτα και όλα τα άλλα θύματα.
[Κατά την πρώτη επέτειο της εξέγερσης, κάποιος φοιτητής τής σχολής ηλεκτρονικών, ο Γιάννης Ηλιόπουλος, κόλλησε το σκίτσο μιας κοπέλλας στα κάγκελα του Πολυτεχνείου μαζί με ένα σημείωμα που έλεγε ότι η εικονιζόμενη λέγεται Ηλένια Ασημακοπούλου, πυροβολήθηκε πισώπλατα το βράδυ της εξέγερσης και από τότε έχουν χαθεί τα ίχνη της, παράλληλα δε ζητούσε πληροφορίες για την τύχη της απ' όποιον γνώριζε κάτι. Οι δημοσιογράφοι πίστεψαν τον Ηλιόπουλο και έδωσαν έκταση στο θέμα, αλλά σύντομα αποκαλύφθηκε ότι το σκίτσο ήταν παρμένο από μια αγγλική διαφήμιση σαμπουάν! Προφανώς ο Ηλιόπουλος ήθελε να κάνει πλάκα και τελικά καταδικάστηκε σε οκτώ μήνες φυλακή.]
- Επιχείρημα Γ: Η αναθηματική πλάκα στο Πολυτεχνείο είναι αφιερωμένη στους νεκρούς φοιτητές τής εθνικής αντίστασης 1941-1944. Αν υπήρχαν νεκροί στην εξέγερση του 1973, θα ήταν αφιερωμένη σ' αυτούς.
[Για να το πάμε ανάποδα: αν υπήρχε αναθηματική πλάκα για τα θύματα του 1973, αυτό θα σήμαινε ότι δεν υπήρξαν φοιτητές τού πολυτεχνείου που έδωσαν την ζωή τους στον αγώνα κατά των κατακτητών τριάντα χρόνια νωρίτερα. Η λογική τού παραλόγου!]
- Επιχείρημα Δ: Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν οδήγησε στην πτώση τής χούντας αλλά στην πτώση τού Παπαδόπουλου και στην άνοδο ενός πιο σκληρού καθεστώτος υπό τον Ιωαννίδη.
[Σωστό. Όμως η εξ αυτού του λόγου καταδίκη τής εξέγερσης του Πολυτεχνείου θυμίζει την καταδίκη των αντάρτικων χτυπημάτων κατά των γερμανών κατακτητών επειδή τα χτυπήματα ακολουθούνταν από αντίποινα. Τέτοια λογική μόνο οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες θα μπορούσαν να έχουν.]
Πάμε τώρα να κάνουμε με την σειρά μας ένα ανάποδο ερώτημα: η ύπαρξη θυμάτων προσθέτει κάτι στην σημασία εκείνης της εξέγερσης; Η απάντηση είναι αναμφίβολα αρνητική. Οπωσδήποτε οι νεκροί γίνονται σύμβολα αλλά οι νεκροί γίνονται σύμβολα μόνο σε σπουδαίους αγώνες. Και η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν σπουδαία από μόνη της, εφ' όσον κατέδειξε την διάθεση του απλού λαού να αγωνιστεί για "ψωμί, παιδεία, ελευθερία".
Συμπέρασμα; Όπως είχα γράψει σε κάποιο άλλο κείμενο για το Πολυτεχνείο, πριν δέκα χρόνια: "Όταν πνίγεσαι πρέπει να εξεγείρεσαι, όταν ασφυκτιάς πρέπει να επαναστατείς. Παντού και πάντοτε". Είτε με νεκρούς είτε χωρίς. Αυτό παραμένει για μένα το πραγματικό νόημα εκείνης της εξέγερσης.
(*) Τελικά, σύμφωνα με τα πορίσματα, το πιο παράξενο από όλα όσα έγιναν εκείνες στις ημέρες στο Πολυτεχνείο είναι ότι οι δυνάμεις καταστολής δεν σκότωσαν κανέναν από όσους σημάδευαν αλλά κατάφεραν και σκότωσαν τουλάχιστον δεκαπέντε άτομα (τόσα αναφέρουν οι εκθέσεις Τσεβά και Σαμπάνη) κατά λάθος! Αυτό και μόνο το "επίτευγμα" αρκεί για να χαρίσει στις ελληνικές δυνάμεις καταστολής μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίννες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου