Σε πρόσφατη σειρά σημειωμάτων μας είδαμε τις "επιτυχίες" τις οποίες σημείωσε στην ιστορία με τα υποβρύχια το μουσούδι που λέγεται Ευάγγελος Βενιζέλος. Και να πεις ότι τα είπαμε όλα... Αμ δε. Πού να τα προλάβεις όλα; Όπως εκείνο το ανεπανάληπτο που είπε προ ετών, όταν οι ελεγκτές βρήκαν κάποιο τετράδιο του Άκη με μερικούς ύποπτους αριθμούς. Τότε ο Άκης ήταν ακόμη στα πάνω, δεν τον είχε πάρει η μπάλλα. "Αριθμοί λογαριασμών είναι", είπαν οι ελεγκτές. "Αριθμοί τηλεφώνων είναι", τους αποστόμωσε από το βήμα τής βουλής ο Βενιζέλος και τους κάλεσε να ζητήσουν συγγνώμη από τον θιγέντα ωραίο Μπρούμελ!
Ο Βαγγέλας, λοιπόν, έχει και άλλες, τεράστιες "επιτυχίες" να επιδείξει. Ίσως η κορυφαία απ' αυτές είναι ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος με τον οποίο υπεξαίρεσε (κυριολεκτικά!) τα αποθεματικά των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (π.χ. Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, Νοσοκομεία, Επιμελητήρια, Ασφαλιστικά Ταμεία κλπ). Το πώς τα κατάφερε το έχουμε ήδη αναφέρει σε τούτο το ιστολόγιο αλλά δεν βλάφτει να το επαναλάβουμε:
Στις αρχές της περυσινής χρονιάς κι ενώ ήδη είχαν παρθεί οι αποφάσεις για κούρεμα του χρέους, το υπουργείο οικονομικών (όπου προΐστατο το γνωστό μουσούδι), σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, έβγαλε ένα φιρμάνι, σύμφωνα με το οποίο τα Ν.Π.Δ.Δ. υποχρεώνονταν να καταθέτουν τα αποθεματικά τους σε ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ, με το προϊόν τού οποίου η ΤτΕ αγόραζε ελληνικά ομόλογα από την δευτερογενή αγορά. Η πρόφαση ήταν πως έτσι θα μειωνόταν το χρέος. Στην ουσία, όμως, αυτό το χρέος αγοραζόταν με λεφτά των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων, των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. στην ονομαστική του αξία, ενώ ήταν γνωστό ακόμα και στις πέτρες ότι η αξία στην οποία "παίζονταν" στις αγορές τα ελληνικά ομόλογα βρισκόταν κάτω από το μισό τής ονομαστικής τους και συχνά έπεφταν κι ως το 20%-25%.
Το κολπάκι βάσταξε αρκετές εβδομάδες, χρονικό διάστημα αρκετό για να "ξεφορτώσουν" οι μεγάλοι παίχτες (π.χ. τράπεζες, διεθνή funds κλπ), εισπράττοντας χαρτούρα που δεν μπορούσαν ούτε να την ονειρευτούν. Κι όταν όλη αυτή η σαβούρα ήρθε και "παρκάρησε" στα Ν.Π.Δ.Δ., ήρθε καπάκι και το κούρεμα, το οποίο εξαφάνισε με μια μονοκοντυλιά το 60% περίπου τής περιουσίας τους. Κάπως έτσι, λοιπόν, βρέθηκαν εν μιά νυκτί στον άσσο τα πανεπιστήμια, στο μηδέν τα νοσοκομεία και στο μείον τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι εκτιμήσεις λένε πως οι απώλειες των ΑΕΙ έφτασαν τα 87 εκατομμύρια, των ΤΕΙ ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια και των νοσοκομείων άγγιξαν το 90% της συνολικής περιουσίας τους. Βέβαια, ο Βαγγέλας συνεχίζει να καμαρώνει για την "ανάσα" που πήρε η χώρα μας με το κούρεμα...
Παρένθεση. Το κούρεμα του ελληνικού χρέους σηματοδότησε και επίσημα την πέμπτη χρεωκοπία στην ιστορία τού ελληνικού κράτους. Ο Βενιζέλος έχει την "τιμή" να βρίσκεται επί κεφαλής τού υπουργείου οικονομικών την ώρα τής χρεωκοπίας και να την επισημοποιεί με την υπογραφή του. Κλείνει η παρένθεση.
Η πλάκα είναι ότι αυτή η "ανάσα", για την οποία καμαρώνει το μουσούδι, δεν φαίνεται ούτε στα χαρτιά! Σύμφωνα με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (με την οποία συμφωνεί το σύνολο σχεδόν των οικονομικών αναλυτών), το "κούρεμα" που επιμελήθηκε ο Βενιζέλος όχι μόνο δεν μείωσε το ελληνικό χρέος αλλά το αύξησε κατά 69 δισεκατομμύρια! Τα νούμερα είναι καταλυτικά: υπογράψαμε το πρώτο μνημόνιο με χρέος σκάρτα 300 δισ (ποσοστό 130% του ΑΕΠ) και θα κλείσουμε το 2013 με χρέος πάνω από 360 δισ (ποσοστό πάνω από 200% του ΑΕΠ), παρ' ότι μας έχει ξεζουμίσει η πολιτική της οποίας ο Βαγγέλας παραμένει φανατικός υποστηρικτής.
Εκείνο που ξεφεύγει από πολλούς είναι κάτι άλλο: ενώ το 2010 χρωστάγαμε σε ιδιώτες επενδυτές, με τα μνημόνια και με το κούρεμα το μεγαλύτερο ποσοστό τού χρέους μας έχει μετακυλιστεί στις χώρες τής ευρωζώνης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Είναι σαφές ότι αυτό σημαίνει πως τώρα ο χειρισμός του χρέους είναι δυσκολώτερος. Άλλη μια "επιτυχία".
Υπάρχει και χειρότερο. Οι ρυθμίσεις που έχει συνυπογράψει ο Βενιζέλος ορίζουν σαφώς ότι "η Ελλάδα και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση" (δεύτερη δανειακή σύμβαση, κεφάλαιο 15, παράγραφος 4). Έχετε ξαναδεί τέτοια συμφωνία; Να παραιτείσαι εκ προοιμίου από κάθε δικαίωμα ασυλίας που έχεις ή μπορεί να δικαιούσαι; Και να το θεωρείς κι επιτυχία από πάνω;
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι ακριβώς σημαίνει παραίτηση από ασυλία αλλά τώρα θα το καταλάβετε: για την Τράπεζα της Ελλάδος, παραίτηση από ασυλία σημαίνει ότι εκχωρεί δικαίωμα κατάσχεσης των 147,5 τόννων χρυσού τής χώρας, τους οποίους έχει φυλαγμένους στα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Αγγλίας και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ! Δηλαδή, ο Βενιζέλος καμαρώνει επειδή με την υπογραφή του έχει επιτρέψει στον οποιοδήποτε δανειστή να βάλει χέρι στον χρυσό τής χώρας, δίχως εμείς να έχουμε δικαίωμα έστω να διαμαρτυρηθούμε. Αυτό θα πει επιτυχία!
Τελειώνοντας, ας το χοντρύνουμε λιγάκι. Τί σημαίνει για την ίδια την Ελλάδα η παραίτηση από ασυλία σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία; Χμμμ... Περιουσία τής Ελλάδας είναι, ας πούμε, το κτήριο της βουλής. Είναι το Ζάππειο και το Πεδίο του Άρεως. Είναι τα ακατοίκητα νησιά της και οι αιγιαλοί της. Είναι τα δάση της, οι λίμνες της και το υπέδαφός της. Γενικά, είναι όσα δεν ανήκουν σε κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Θεωρητικά, λοιπόν, ο Βαγγέλας έχει συμφωνήσει ότι, αν βρεθούμε σε αδυναμία πληρωμής έστω και μιας τοκοχρεωλυτικής δόσης, οι δανειστές μας έχουν δικαίωμα να βάλουν χέρι σε όλα τούτα, δίχως να μπορούμε να αντιδράσουμε (*). Απλό; Απλούστατον και, κυρίως, επιτυχημένο!
Είδες επιτυχίες ο Βαγγέλας;
(*) Υπ' αυτή την έννοια, ίσως πρέπει να είμαστε ευτυχείς με την λειτουργία τού ΤΑΙΠΕΔ: αφού οι ξένοι μπορούν να πάρουν την περιουσία μας νταηλίκι, την σκοτώνουμε μόνοι μας μπιρ παρά κι όσα πιάσουμε...
Ο Βαγγέλας, λοιπόν, έχει και άλλες, τεράστιες "επιτυχίες" να επιδείξει. Ίσως η κορυφαία απ' αυτές είναι ο ταχυδακτυλουργικός τρόπος με τον οποίο υπεξαίρεσε (κυριολεκτικά!) τα αποθεματικά των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (π.χ. Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, Νοσοκομεία, Επιμελητήρια, Ασφαλιστικά Ταμεία κλπ). Το πώς τα κατάφερε το έχουμε ήδη αναφέρει σε τούτο το ιστολόγιο αλλά δεν βλάφτει να το επαναλάβουμε:
Στις αρχές της περυσινής χρονιάς κι ενώ ήδη είχαν παρθεί οι αποφάσεις για κούρεμα του χρέους, το υπουργείο οικονομικών (όπου προΐστατο το γνωστό μουσούδι), σε συνεργασία με την Τράπεζα της Ελλάδος, έβγαλε ένα φιρμάνι, σύμφωνα με το οποίο τα Ν.Π.Δ.Δ. υποχρεώνονταν να καταθέτουν τα αποθεματικά τους σε ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ, με το προϊόν τού οποίου η ΤτΕ αγόραζε ελληνικά ομόλογα από την δευτερογενή αγορά. Η πρόφαση ήταν πως έτσι θα μειωνόταν το χρέος. Στην ουσία, όμως, αυτό το χρέος αγοραζόταν με λεφτά των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων, των ασφαλιστικών ταμείων κλπ. στην ονομαστική του αξία, ενώ ήταν γνωστό ακόμα και στις πέτρες ότι η αξία στην οποία "παίζονταν" στις αγορές τα ελληνικά ομόλογα βρισκόταν κάτω από το μισό τής ονομαστικής τους και συχνά έπεφταν κι ως το 20%-25%.
Το κολπάκι βάσταξε αρκετές εβδομάδες, χρονικό διάστημα αρκετό για να "ξεφορτώσουν" οι μεγάλοι παίχτες (π.χ. τράπεζες, διεθνή funds κλπ), εισπράττοντας χαρτούρα που δεν μπορούσαν ούτε να την ονειρευτούν. Κι όταν όλη αυτή η σαβούρα ήρθε και "παρκάρησε" στα Ν.Π.Δ.Δ., ήρθε καπάκι και το κούρεμα, το οποίο εξαφάνισε με μια μονοκοντυλιά το 60% περίπου τής περιουσίας τους. Κάπως έτσι, λοιπόν, βρέθηκαν εν μιά νυκτί στον άσσο τα πανεπιστήμια, στο μηδέν τα νοσοκομεία και στο μείον τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι εκτιμήσεις λένε πως οι απώλειες των ΑΕΙ έφτασαν τα 87 εκατομμύρια, των ΤΕΙ ξεπέρασαν τα 100 εκατομμύρια και των νοσοκομείων άγγιξαν το 90% της συνολικής περιουσίας τους. Βέβαια, ο Βαγγέλας συνεχίζει να καμαρώνει για την "ανάσα" που πήρε η χώρα μας με το κούρεμα...
Παρένθεση. Το κούρεμα του ελληνικού χρέους σηματοδότησε και επίσημα την πέμπτη χρεωκοπία στην ιστορία τού ελληνικού κράτους. Ο Βενιζέλος έχει την "τιμή" να βρίσκεται επί κεφαλής τού υπουργείου οικονομικών την ώρα τής χρεωκοπίας και να την επισημοποιεί με την υπογραφή του. Κλείνει η παρένθεση.
Η πλάκα είναι ότι αυτή η "ανάσα", για την οποία καμαρώνει το μουσούδι, δεν φαίνεται ούτε στα χαρτιά! Σύμφωνα με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (με την οποία συμφωνεί το σύνολο σχεδόν των οικονομικών αναλυτών), το "κούρεμα" που επιμελήθηκε ο Βενιζέλος όχι μόνο δεν μείωσε το ελληνικό χρέος αλλά το αύξησε κατά 69 δισεκατομμύρια! Τα νούμερα είναι καταλυτικά: υπογράψαμε το πρώτο μνημόνιο με χρέος σκάρτα 300 δισ (ποσοστό 130% του ΑΕΠ) και θα κλείσουμε το 2013 με χρέος πάνω από 360 δισ (ποσοστό πάνω από 200% του ΑΕΠ), παρ' ότι μας έχει ξεζουμίσει η πολιτική της οποίας ο Βαγγέλας παραμένει φανατικός υποστηρικτής.
Εκείνο που ξεφεύγει από πολλούς είναι κάτι άλλο: ενώ το 2010 χρωστάγαμε σε ιδιώτες επενδυτές, με τα μνημόνια και με το κούρεμα το μεγαλύτερο ποσοστό τού χρέους μας έχει μετακυλιστεί στις χώρες τής ευρωζώνης, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Είναι σαφές ότι αυτό σημαίνει πως τώρα ο χειρισμός του χρέους είναι δυσκολώτερος. Άλλη μια "επιτυχία".
Υπάρχει και χειρότερο. Οι ρυθμίσεις που έχει συνυπογράψει ο Βενιζέλος ορίζουν σαφώς ότι "η Ελλάδα και η Τράπεζα της Ελλάδος παραιτούνται αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τα ίδια και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι νομικών διαδικασιών σχετικά με την παρούσα σύμβαση" (δεύτερη δανειακή σύμβαση, κεφάλαιο 15, παράγραφος 4). Έχετε ξαναδεί τέτοια συμφωνία; Να παραιτείσαι εκ προοιμίου από κάθε δικαίωμα ασυλίας που έχεις ή μπορεί να δικαιούσαι; Και να το θεωρείς κι επιτυχία από πάνω;
Δεν ξέρω αν καταλάβατε τι ακριβώς σημαίνει παραίτηση από ασυλία αλλά τώρα θα το καταλάβετε: για την Τράπεζα της Ελλάδος, παραίτηση από ασυλία σημαίνει ότι εκχωρεί δικαίωμα κατάσχεσης των 147,5 τόννων χρυσού τής χώρας, τους οποίους έχει φυλαγμένους στα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Αγγλίας και της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ! Δηλαδή, ο Βενιζέλος καμαρώνει επειδή με την υπογραφή του έχει επιτρέψει στον οποιοδήποτε δανειστή να βάλει χέρι στον χρυσό τής χώρας, δίχως εμείς να έχουμε δικαίωμα έστω να διαμαρτυρηθούμε. Αυτό θα πει επιτυχία!
Τελειώνοντας, ας το χοντρύνουμε λιγάκι. Τί σημαίνει για την ίδια την Ελλάδα η παραίτηση από ασυλία σε σχέση με τα περιουσιακά της στοιχεία; Χμμμ... Περιουσία τής Ελλάδας είναι, ας πούμε, το κτήριο της βουλής. Είναι το Ζάππειο και το Πεδίο του Άρεως. Είναι τα ακατοίκητα νησιά της και οι αιγιαλοί της. Είναι τα δάση της, οι λίμνες της και το υπέδαφός της. Γενικά, είναι όσα δεν ανήκουν σε κάποιο φυσικό ή νομικό πρόσωπο. Θεωρητικά, λοιπόν, ο Βαγγέλας έχει συμφωνήσει ότι, αν βρεθούμε σε αδυναμία πληρωμής έστω και μιας τοκοχρεωλυτικής δόσης, οι δανειστές μας έχουν δικαίωμα να βάλουν χέρι σε όλα τούτα, δίχως να μπορούμε να αντιδράσουμε (*). Απλό; Απλούστατον και, κυρίως, επιτυχημένο!
Είδες επιτυχίες ο Βαγγέλας;
(*) Υπ' αυτή την έννοια, ίσως πρέπει να είμαστε ευτυχείς με την λειτουργία τού ΤΑΙΠΕΔ: αφού οι ξένοι μπορούν να πάρουν την περιουσία μας νταηλίκι, την σκοτώνουμε μόνοι μας μπιρ παρά κι όσα πιάσουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου