Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

7 Νοεμβρίου 2012

"Η νίκη των όπλων του λαού"

Δεύτερη μέρα απεργίας σήμερα. Σειρά για να μας δώσει αντίδωρο παίρνει ο Πάμπλο Νερούδα, με ένα μικρό ποίημά του εμπνευσμένο από τον ισπανικό εμφύλιο. Με τον γενικό τίτλο Η Ισπανία στην καρδιά (España en le corazón), ο Νερούδα παρουσίασε μια συλλογή ποιημάτων, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως μέτρια από τεχνικής απόψεως αλλά ξεχειλίζουν από συναίσθημα. Απ' αυτή την συλλογή διαλέγω το "Η νίκη των όπλων του λαού" (La Victoria de las armas del pueblo):


Όμως, ωσάν τη μνήμη της γης, κι ωσάν την πέτρινη
των μετάλλων και της σιωπής τη χάρη,
δική σου είναι η νίκη, λαέ, δική σου είναι η νίκη, πατρίδα καλή,
δική σου, στάρι στα θερισμένα χωράφια.

Πάει μπροστά η τρύπια μπαντιέρα σου, προχωράει,
σαν το στήθος σου, περνά συνέχεια απάνω από τις βαθιές πληγές
των χωμάτων και τα έλκη τού χρόνου.

[Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής. Από το βιβλίο: Πάμπλο Νερούδα, "Στα χθόνια δώματα", εκδόσεις Ύψιλον, 259 σελ., 18 ευρώ]


ΥΓ: Διάλεξα τούτο το ποίημα του Νερούδα επειδή παρατήρησα ένα κοινό στοιχείο με τους στίχους τού Γκάτσου, τους οποίους παρουσίασα χτες. Προσέξτε πώς "παίζει" το στάρι στα δυο ποιήματα και θα καταλάβετε.

Δεν υπάρχουν σχόλια: