Κάπου στο νέο ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου “Oligarchy” (2012) αναφέρεται: «…Η τάση (ενν. της παγκόσμιας Ολιγαρχίας) είναι να κάνουν τη Λατινική Αμερική Αφρική και την Ευρώπη Λατινική Αμερική». Κανένας καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε την Λατινική Αμερική, αφού αυτή τη μοίρα μας επιφυλάσσουν, από ένα ταξίδι με τον Εντουάρντο Γκαλεάνο.
Δημοσιογράφος, χρονικογράφος, συγγραφέας, ποιητής, λογοτέχνης και θερμός υποστηρικτής των πολιτικών και κοινωνικών ελευθεριών, γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης το 1940. Εξορισμένος λόγω των ιδεών του, το 1973 καταφεύγει στην Αργεντινή, την οποία εξαναγκάζεται να εγκαταλείψει ως ανεπιθύμητος μετά το πραξικόπημα του Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα το 1976, επειδή το όνομά του συγκαταλέγονταν στον κατάλογο των καταδικασμένων σε θάνατο Ουρουγουανών στο Μπουένος Άιρες. Επιστρέφει στην πατρίδα του το 1985, μετά την πτώση της δικτατορίας. Κάτοχος πολλών βραβείων και διακρίσεων αξίζει να αναφέρεται δίπλα στα μεγάλα ονόματα των John Dos Passos, Bernard de Voto και Gabriel Garcia Marquez.«… Θυμάμαι, τον καιρό της εξορίας στις ακτές της Καταλονίας, μια μέρα μας έκαναν δώρο ένα ινδικό χοιρίδιο. Έφτασε στο σπίτι σ΄ένα κλουβί. Λυπήθηκα να το βλέπω έτσι φυλακισμένο και το μεσημέρι του άνοιξα το κλουβί. Όταν γύρισα σπίτι το σούρουπο το βρήκα όπως το είχα αφήσει. Στο βάθος του κλουβιού, κολλημένο στα κάγκελα, έτρεμε από το φόβο της ελευθερίας. Αναρωτιέμαι μήπως ο κόσμος του καιρού μας, μας μετατρέπει όλους σ΄εκείνο το ινδικό χοιρίδιο…».
Το βιβλίο του, ή καλύτερα τα βιβλία, μιας και πρόκειται για δύο τόμους του ίδιου έργου, που παρουσιάζουμε σήμερα είναι το "Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" και αποτελεί πολύ σκληρό τρόπο γνωριμίας με την ιστορία και τα πάθη της εξαιρετικά πλούσιας και πανέμορφης «πίσω αυλής» των Η.Π.Α. Ο Γκαλεάνο δεν χαρίζεται στον αναγνώστη -«…οι χορτασμένες κοινωνίες που είναι έτοιμες, ακόμα μια φορά, να δεχθούν αδιαμαρτύρητα την προσβολή ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, στο όνομα της καταναλωτικής ελευθερίας και των "ελεύθερων συναλλαγών…" πατούν με απροσχημάτιστη κτηνωδία σ΄ένα κόσμο πανάρχαιων πολιτισμών και σπάνιας λεπτότητας».
«Λαχταρούν το χρυσάφι σαν λιμασμένοι χοίροι», λέει ο συγγραφέας. Φυτείες ζάχαρης, καουτσούκ, πετρέλαιο, μπαμπάκι, καφές, σκλαβοπάζαρα, εκμετάλλευση, βία, αναλφαβητισμός, Εμιλιάνο Ζαπάτα και Σιμόν Μπολιβάρ, Φιντέλ Κάστρο και Ερνέστο Γκεβάρα, Ινδιάνοι και χρυσός, ιθαγενείς και αποικιοκράτες, μεταλλεία και εκβιομηχάνιση, δικτατορίες και βασανιστήρια, οι αρχαίοι θεοί των αυτοχθόνων επιστρέφουν ολοένα και με πιο μυστικά όπλα και οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής αιμορραγούν διαρκώς, στρώνοντας κόκκινο χαλί στην «πίσω αυλή» των Η.Π.Α.
Κατά τον ίδιο τον Γκαλεάνο, «…η φλογερότερη απόκριση δεν προήλθε από τις φιλολογικές σελίδες των εφημερίδων, αλλά από μερικά πραγματικά επεισόδια της καθημερινής ζωής. Εκείνο το κορίτσι, λόγου χάρη, που διάβαζε στη διπλανή της το βιβλίο μου μέσα σ΄ένα λεωφορείο της Μπογκοτά, και κατέληξε να το διαβάζει δυνατά σε όλους τους ταξιδιώτες, ή εκείνη η γυναίκα που διέφυγε από το Σαντιάγο της Χιλής, στη διάρκεια της σφαγής, με ένα αντίτυπο διπλωμένο ανάμεσα στις πάνες του μωρού της, ή, ακόμη, εκείνη η φοιτήτρια η οποία μια ολόκληρη εβδομάδα, γύρισε τα βιβλιοπωλεία της οδού Κορριέντες, στο Μπουένος Άιρες, και διάβασε το βιβλίο "με δόσεις", επειδή δεν είχε χρήματα για να το αγοράσει…».
Παράλληλη άσκηση: Στη Μακεδονία, αν κάποιος πάρει μεγάλη τρομάρα, για να τον συνεφέρουν, του δίνουν να γλείψει μέλι που το απλώνουν στην πλατειά όψη ενός καλοακονισμένου μαχαιριού. Το δικό μας μέλι για τη Λατινική Αμερική ας είναι το έξοχο βιβλίο του Ταρίκ Αλί, "Οι Πειρατές της Καραϊβικής - Άξονας Ελπίδας (Έβο Μοράλες, Ραφαέλ Κορρέα, Φιντέλ Κάστρο, Ουγκο Τσάβες)", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Άγρα" στην τιμή των 19 ευρώ.
Καλή ανάγνωση και καλή τύχη…
[Επιμέλεια παρουσίασης, κείμενο: Στάσα Μπαΐλα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου