*** Ο εκφοβισμός: Αν δεν τηρήσουμε τις υποχρεώσεις μας, δεν θα πάρουμε τις δόσεις τής τρόικας κι έτσι δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις, δεν θα έχουμε πετρέλαιο και φάρμακα, θα ξεμείνουμε από αλεύρι και ζάχαρη, θα πεινάσουμε.
- Το σχόλιο: Όταν λέμε "υποχρεώσεις ΜΑΣ", τί ακριβώς εννοούμε; Γιατί απ' όσο ξέρω, ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος εργαζόμενος αναλάβαμε ποτέ την υποχρέωση να πληρώσουμε είτε τις παραπαίουσες τράπεζες είτε τον Σόρος και τους υπόλοιπους της "διεθνούς των τοκογλύφων", επειδή, πολύ απλά, ποτέ δεν είχαμε αλισβερίσι μαζί τους. Παρά ταύτα, ενώ εμείς πληρώνουμε σαν πούστηδες και οι δόσεις έρχονται (έστω καθυστερημένα), αντί για συντάξεις και μισθούς παίρνουμε φιλοδωρήματα, για πετρέλαιο ούτε που το σκεφτόμαστε και τον καφέ μας αρχίσαμε να τον πίνουμε σκέτο για οικονομία. Δηλαδή, δόξα τω θεώ να λέμε που ακόμη πίνουμε καφέ, γιατί μας βλέπω σε λίγο να πίνουμε κριθαρόζουμο ή ρεβιθόζουμο, όπως στην κατοχή...
*** Ο εκβιασμός: Αν δεν αποσταλούν οι καταστάσεις των προς διαθεσιμότητα και των προς απόλυση, θα απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου.
- Το σχόλιο: Στην κατοχή, όταν οι αντάρτες σκότωναν κανένα γερμανό στρατιώτη, πλάκωναν τα Ες-Ες και καίγανε ολόκληρο το χωριό. Σιγά που θα κάθονταν να κάνουν ανακρίσεις για να βρουν τον υπαίτιο. Να δω ποια κουφάλα υπουργός θα τολμήσει να υπογράψει διαταγή γενικής απόλυσης. Αν έχει αρχίδια, ας το κάνει. Αλλά πού να τα βρει; Αν είχε αρχίδια ο ίδιος, δεν θα έγλειφε τ' αρχίδια των κεφαλαιοκρατών που τον έχουν κάνει γιουσουφάκι τους.
*** Η ανησυχία: "Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αλλά και άλλες δυνάμεις οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο ορίζοντας σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Σήμερα το ζήτημα δεν είναι το αν θα γίνει κοινωνική έκρηξη τεραστίων διαστάσεων, αλλά το πότε" (από άρθρο τού Θανάση Λυρτσογιάννη στο χτεσινό "΄Εθνος").
- Το σχόλιο: Σήμερα το πήρες χαμπάρι εσύ, Θανάση; Εμείς είμαστε έτοιμοι, με τα κονσερβοκούτια στο χέρι και το όπλο παρά πόδα. Προσωπικά, ελπίζω να μην πεθάνω πριν προλάβω να κόψω μερικά λαρύγγια. Και, πίστεψέ με, έχω ήδη αποφασίσει από πού θ' αρχίσω.
*** Η μαλακία: Η κυβέρνηση αρνείται να εκμεταλλευτεί την κόντρα ανάμεσα στους τροϊκανούς και να "επαναδιαπραγματευτεί" τους όρους τού μνημονίου. "Ο κ. Σαμαράς αρνείται να εκμεταλευθεί τις ευκαιρίες που δίνει η διάσταση απόψεων", όπως δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας.
- Το σχόλιο: Φαίνεται πως εξακολουθεί να με τρώει ο ποφτός μου, οπότε επανέρχομαι σε όσα είπα χτες και προχτές. Με ποιούς να "επαναδιαπραγματευτούμε"; Αφού ο ΣυΡιζΑ θέλει ντε και καλά να μείνουμε στην Ε.Ε. και η Ε.Ε. αποτελεί τα 2/3 της τρόικας (Κομμισσιόν και ΕΚΤ), πώς θα "επαναδιαπραγματευτούμε"; Εγώ ξέρω ότι σε μια διαπραγμάτευση κάτι δίνω και κάτι παίρνω. Όταν έχω αποφασίσει από πριν να δώσω κώλο, γιατί να "επαναδιαπραγματευτεί" ο άλλος; Τί έχει να χάσει, αφού τον κώλο τον έχει σίγουρο;
*** Η χοντροπαπαριά: "Είναι αναμφίβολα σημαντικό να υπάρξει η δανειακή διευκόλυνση στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι με ποιους όρους θα δοθούν αυτά τα χρήματα και πώς τα αξιοποιούμε" (από συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Αλ Τζαζήρα).
- Το σχόλιο: Άει στο διάολο, Αλέξη! Πήρε η Ελλάδα λεφτά και δεν το πήρα εγώ χαμπάρι; Πότε, ρε πούστη μου; Εγώ ξέρω ότι μετά από 2,5 χρόνια μνημόνια, λέμε πως έχουμε πάρει (σ.σ.:λέμε) κάπου 150 δισ. και την ίδια περίοδο έχουμε πληρώσει (σ.σ.: παγκουέ) 202 δισ. Εγώ αυτό το λέω σόλο καπίκι (για όσους ξέρουν πρέφα) κι όχι δανειακή διευκόλυνση. Πώς διάολο γίνεται να αξιοποιήσω το μείον 50τόσο δεν το καταλαβαίνω. Κι ας έχω σπουδάσει οικονομολόγος κι όχι πολιτικός μηχανικός.
*** Άσχετο υστερόγραφο, οφειλόμενο σε χτεσινό σχόλιο: Ομολογώ ότι μου ανέβηκε ένας κόμπος στον λαιμό όταν έμαθα τον θάνατο του Χρόνη Μίσσιου. Επίσης, ομολογώ ότι μία από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου ήταν η προσωπική γνωριμία μαζί του πριν 25 τόσα χρόνια. Αυτός ο αγράμματος αλλά τόσο βαθειά μορφωμένος άνθρωπος σημάδεψε την προσωπικότητά μου με τα γραφτά του και -κυρίως- με το προσωπικό του παράδειγμα ζωής. Το "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" παραμένει ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου βιβλία. Το μόττο τού ιστολογίου που του αφιέρωσαν κάποιοι φίλοι του ("Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει") θα παραμένει οδοδείκτης στην ζωή μου. Και η μορφή του, με την βραχνή φωνή και το αναμμένο τσιγάρο μόνιμα στο χέρι, θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου.
Κι όλα τούτα είναι άσχετα με τις διαφωνίες μου σε πολλά θέματα μαζί του. Για μένα, προκειμένου να αξιολογήσω κάποιον άνθρωπο, σημασία έχουν δυο πράγματα: η ανιδιοτέλειά του και η ταύτιση των λόγων του με τα έργα και την ζωή του. Κι ο Χρόνης Μίσσιος πληρούσε απολύτως αυτά τα κριτήρια. Τί κι αν πίστευε ότι "για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι ότι πεθαίνω μετά τον θάνατο του ονείρου"; Αν είμαι μάγκας, ας αποδείξω ότι το όνειρο είναι ακόμη ζωντανό.
Καλή αντάμωση, Χρόνη...
- Το σχόλιο: Όταν λέμε "υποχρεώσεις ΜΑΣ", τί ακριβώς εννοούμε; Γιατί απ' όσο ξέρω, ούτε εγώ ούτε κανένας άλλος εργαζόμενος αναλάβαμε ποτέ την υποχρέωση να πληρώσουμε είτε τις παραπαίουσες τράπεζες είτε τον Σόρος και τους υπόλοιπους της "διεθνούς των τοκογλύφων", επειδή, πολύ απλά, ποτέ δεν είχαμε αλισβερίσι μαζί τους. Παρά ταύτα, ενώ εμείς πληρώνουμε σαν πούστηδες και οι δόσεις έρχονται (έστω καθυστερημένα), αντί για συντάξεις και μισθούς παίρνουμε φιλοδωρήματα, για πετρέλαιο ούτε που το σκεφτόμαστε και τον καφέ μας αρχίσαμε να τον πίνουμε σκέτο για οικονομία. Δηλαδή, δόξα τω θεώ να λέμε που ακόμη πίνουμε καφέ, γιατί μας βλέπω σε λίγο να πίνουμε κριθαρόζουμο ή ρεβιθόζουμο, όπως στην κατοχή...
*** Ο εκβιασμός: Αν δεν αποσταλούν οι καταστάσεις των προς διαθεσιμότητα και των προς απόλυση, θα απολυθούν όλοι οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου.
- Το σχόλιο: Στην κατοχή, όταν οι αντάρτες σκότωναν κανένα γερμανό στρατιώτη, πλάκωναν τα Ες-Ες και καίγανε ολόκληρο το χωριό. Σιγά που θα κάθονταν να κάνουν ανακρίσεις για να βρουν τον υπαίτιο. Να δω ποια κουφάλα υπουργός θα τολμήσει να υπογράψει διαταγή γενικής απόλυσης. Αν έχει αρχίδια, ας το κάνει. Αλλά πού να τα βρει; Αν είχε αρχίδια ο ίδιος, δεν θα έγλειφε τ' αρχίδια των κεφαλαιοκρατών που τον έχουν κάνει γιουσουφάκι τους.
*** Η ανησυχία: "Κυβέρνηση και αντιπολίτευση αλλά και άλλες δυνάμεις οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο ορίζοντας σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Σήμερα το ζήτημα δεν είναι το αν θα γίνει κοινωνική έκρηξη τεραστίων διαστάσεων, αλλά το πότε" (από άρθρο τού Θανάση Λυρτσογιάννη στο χτεσινό "΄Εθνος").
- Το σχόλιο: Σήμερα το πήρες χαμπάρι εσύ, Θανάση; Εμείς είμαστε έτοιμοι, με τα κονσερβοκούτια στο χέρι και το όπλο παρά πόδα. Προσωπικά, ελπίζω να μην πεθάνω πριν προλάβω να κόψω μερικά λαρύγγια. Και, πίστεψέ με, έχω ήδη αποφασίσει από πού θ' αρχίσω.
*** Η μαλακία: Η κυβέρνηση αρνείται να εκμεταλλευτεί την κόντρα ανάμεσα στους τροϊκανούς και να "επαναδιαπραγματευτεί" τους όρους τού μνημονίου. "Ο κ. Σαμαράς αρνείται να εκμεταλευθεί τις ευκαιρίες που δίνει η διάσταση απόψεων", όπως δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας.
- Το σχόλιο: Φαίνεται πως εξακολουθεί να με τρώει ο ποφτός μου, οπότε επανέρχομαι σε όσα είπα χτες και προχτές. Με ποιούς να "επαναδιαπραγματευτούμε"; Αφού ο ΣυΡιζΑ θέλει ντε και καλά να μείνουμε στην Ε.Ε. και η Ε.Ε. αποτελεί τα 2/3 της τρόικας (Κομμισσιόν και ΕΚΤ), πώς θα "επαναδιαπραγματευτούμε"; Εγώ ξέρω ότι σε μια διαπραγμάτευση κάτι δίνω και κάτι παίρνω. Όταν έχω αποφασίσει από πριν να δώσω κώλο, γιατί να "επαναδιαπραγματευτεί" ο άλλος; Τί έχει να χάσει, αφού τον κώλο τον έχει σίγουρο;
*** Η χοντροπαπαριά: "Είναι αναμφίβολα σημαντικό να υπάρξει η δανειακή διευκόλυνση στην Ελλάδα. Το ζήτημα είναι με ποιους όρους θα δοθούν αυτά τα χρήματα και πώς τα αξιοποιούμε" (από συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο Αλ Τζαζήρα).
- Το σχόλιο: Άει στο διάολο, Αλέξη! Πήρε η Ελλάδα λεφτά και δεν το πήρα εγώ χαμπάρι; Πότε, ρε πούστη μου; Εγώ ξέρω ότι μετά από 2,5 χρόνια μνημόνια, λέμε πως έχουμε πάρει (σ.σ.:λέμε) κάπου 150 δισ. και την ίδια περίοδο έχουμε πληρώσει (σ.σ.: παγκουέ) 202 δισ. Εγώ αυτό το λέω σόλο καπίκι (για όσους ξέρουν πρέφα) κι όχι δανειακή διευκόλυνση. Πώς διάολο γίνεται να αξιοποιήσω το μείον 50τόσο δεν το καταλαβαίνω. Κι ας έχω σπουδάσει οικονομολόγος κι όχι πολιτικός μηχανικός.
*** Άσχετο υστερόγραφο, οφειλόμενο σε χτεσινό σχόλιο: Ομολογώ ότι μου ανέβηκε ένας κόμπος στον λαιμό όταν έμαθα τον θάνατο του Χρόνη Μίσσιου. Επίσης, ομολογώ ότι μία από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου ήταν η προσωπική γνωριμία μαζί του πριν 25 τόσα χρόνια. Αυτός ο αγράμματος αλλά τόσο βαθειά μορφωμένος άνθρωπος σημάδεψε την προσωπικότητά μου με τα γραφτά του και -κυρίως- με το προσωπικό του παράδειγμα ζωής. Το "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" παραμένει ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου βιβλία. Το μόττο τού ιστολογίου που του αφιέρωσαν κάποιοι φίλοι του ("Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει") θα παραμένει οδοδείκτης στην ζωή μου. Και η μορφή του, με την βραχνή φωνή και το αναμμένο τσιγάρο μόνιμα στο χέρι, θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μου.
Κι όλα τούτα είναι άσχετα με τις διαφωνίες μου σε πολλά θέματα μαζί του. Για μένα, προκειμένου να αξιολογήσω κάποιον άνθρωπο, σημασία έχουν δυο πράγματα: η ανιδιοτέλειά του και η ταύτιση των λόγων του με τα έργα και την ζωή του. Κι ο Χρόνης Μίσσιος πληρούσε απολύτως αυτά τα κριτήρια. Τί κι αν πίστευε ότι "για το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι ότι πεθαίνω μετά τον θάνατο του ονείρου"; Αν είμαι μάγκας, ας αποδείξω ότι το όνειρο είναι ακόμη ζωντανό.
Καλή αντάμωση, Χρόνη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου