Φτάνουμε στην κορύφωση του δράματος. Μετά από εξοντωτικές πιέσεις, ο Παπανδρέου κάμπτεται και αποδέχεται το "σχέδιο διάσωσης" που κατάρτισαν Ομπάμα-Μέρκελ-Σαρκοζύ. Η Ελλάδα "σώζεται" από την χρεωκοπία αλλά εκχωρεί σημαντικά κυριαρχικά της δικαιώματα. Για παράδειγμα, η συνθήκη της Λισαβώνας δεν προβλέπει καμμία ανάμειξη της Κομισσιόν στα ασφαλιστικά συστήματα των χωρών-μελών της αλλά το Δ.Ν.Τ. δεν έχει τέτοιους περιορισμούς, οπότε η Ελλάδα έσκυψε το κεφάλι. Φυσικά, αυτό το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας παρουσιάζεται στους πολίτες ως "έξοδος από την κρίση" και ως "διέξοδος στην αγωνία για το μέλλον της χώρας".
Βέβαια, ο αρχικός στόχος των διεθνών οικονομικών παραγόντων (οι περίφημες "αγορές": Goldman Sachs, Standard & Poor's, Financial Times, Wall Street, Economist κλπ) δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Τα όρνια ακονίζουν τα νύχια τους και ετοιμάζονται για την επόμενη επίθεσή τους. Μόλις χτες η Ισπανία ανακοίνωσε μείωση 5% στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και στη συνέχεια πάγωμα για ένα χρόνο ενώ είναι ζήτημα λίγων ημερών να ακολουθήσουν σε πρώτη φάση η Πορτογαλία και μετά η Ιταλία. Και οι επιθέσεις δεν πρόκειται να πάψουν αν οι "αγορές" δεν υποχρεώσουν την Ευρώπη να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές οι οποίες να εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Ήδη ο Μπαρόζο ανακοίνωσε την πρόθεση σύστασης ευρωπαϊκού οργάνου στο οποίο όλες οι χώρες της Ε.Ε. θα υποχρεούνται να υποβάλλουν τους ετήσιους προϋπολογισμούς τους πριν τους παρουσιάσουν στα κοινοβούλιά τους για ψήφιση(!!). Η συνέχεια θα είναι πιο τρομακτική. Τα δεσμά των λαών κατασκευάζονται με γοργούς ρυθμούς στα διεθνή χαλκεία. Στόχος: η κεντρική οικονομική διακυβέρνηση η οποία θα εξυπηρετεί το διεθνές κεφάλαιο (θυμηθείτε τι λέγαμε τις προάλλες για τους Ρώσους).
Φυσικά, αφού αυτή η κεντρική διακυβέρνηση θα έχει κύριο λόγο στα οικονομικά πράγματα όλων των χωρών-μελών της, θα έχει και την διαχείριση των πετρελαϊκών αποθεμάτων του Αιγαίου και του Ιονίου και την αρμοδιότητα για κάθε ενεργειακή συμφωνία αλλά και την εποπτεία της εκμετάλλευσης του εθνικού μας ορυκτού πλούτου. Κι όλα αυτά, βέβαια, ερήμην του λαού.
Δεν θέλω να παραστήσω είτε τον επαΐοντα είτε τον μάντη κακών. Φοβάμαι, όμως, ότι είναι πλέον ώρα να ξαναβγεί βόλτα εκείνο τα φάντασμα που τρόμαξε την Ευρώπη στα τέλη του 19ου αιώνα...
ΥΓ: Αν ψάχνετε κάτι θετικό σε όλα τα παραπάνω, ορίστε: δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουμε στη δραχμή. Κανένας δεν πρόκειται να μας πετάξει έξω από την ευρωζώνη. Μέσα μας θέλουν. Μέσα. Στο κελλί. Δεσμώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου