Μπορεί οι Ηνωμένες Πολιτείες να κυριαρχούν διεθνώς τόσο όσο καμμιά άλλη αυτοκρατορία δεν το κατόρθωσε στην πολυχιλιετή ιστορία τούτου του δύσμοιρου πλανήτη, αφού επιβάλλονται και στους πέντε τομείς ισχύος (οικονομική, στρατιωτική, πολιτική, πολιτιστική, τεχνολογική). Μπορεί οι προθέσεις τους για παγκόσμια κυριαρχία να είναι πλέον κάτι παραπάνω από φανερές και το "globalization" να είναι συνώνυμο του "americanization". Μπορεί, ακόμα, να εμφανίζονται χρηματιστηριακές δονήσεις ανά την υφήλιο μετά από ορισμένα γεγονότα. Όμως στην παγκόσμια οικονομία δεν είδαμε δομικές ανατροπές. Δεν είδαμε να τρίζει το καπιταλιστικό σύστημα. Δεν είδαμε να αλλάζουν (ή, έστω, να γίνεται λόγος να αλλάξουν) οι ιδέες περί παραγωγής και διανομής των αγαθών. Ο Κέυνς εξακολουθεί να παραμορφώνεται, ο Μαρξ εξακολουθεί να λοιδορείται. Ο καπιταλισμός συνεχίζει ακμαιότατος. Οι πολυεθνικές και η εκμετάλλευση των -ανθρώπινων και γήινων- πόρων είναι πάντοτε εδώ και μας κλείνουν το μάτι χαμογελώντας χαιρέκακα.
Το καπιταλιστικό σύστημα έχει την δύναμη να απορροφά κάθε φαινόμενο κρίσης τέτοιου τύπου. Αν, μάλιστα, υιοθετήσουμε τον αφορισμό του Γιόζεφ Σουμπέτερ, τότε "η κρίση για τον καπιταλισμό είναι σαν ένα αναζωογονητικό κρύο ντους". Τα χρηματιστήρια βουλιάζουν προσωρινά αλλά αυτό είναι πλέον σύνηθες φαινόμενο. Επιχειρήσεις[κολοσσοί αλλά και ολόκληροι κλάδοι οικονομικών δραστηριοτήτων καταρρέουν αλλά προσωρινά και πάλι. Ο καπιταλισμός αναγεννάται μετά από κάθε κρίση και το φαινόμενο αυτό αποτελεί θεσμικό χαρακτηριστικό του συστήματος. Εξ άλλου, όπως έλεγε και ο Πουανκαρέ, "το νεκροταφείο του καπιταλισμού είναι γεμάτο από αναντικατάστατες επιχειρήσεις". Έτσι και οι επιθέσεις στην Κωνσταντινούπολη δεν πρόκειται να προκαλέσουν σοβαρές ρωγμές στο καπιταλιστικό οικοδόμημα.
Οι "τρομοκρατικές" επιθέσεις, λοιπόν, αποδεικνύονται απλοί κόκκοι άμμου. Μπαίνουν στα γρανάζια της παγκοσμιοποίησης κι επιβραδύνουν την ταχύτητα επεκτάσεώς της αλλά δεν την αποτρέπουν. Ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί αυτή η πορεία προς την αλλοτρίωση είναι η αφύπνιση των μαζών. Ξαφνικά, το -προσαρμοσμένο- κομμουνιστικό παράγγελμα αποκτά εκπληκτική επικαιρότητα: ελεύθερα σκεπτόμενοι πολίτες όλων των χωρών, ενωθείτε!
(*) Δεν αποκαλώ το χτύπημα στους δίδυμους πύργους "11η Σεπτέμβρη" γιατί δεν θέλω να συμβάλλω μ' αυτόν τον τρόπο στο ξεθώριασμα μιας άλλης 11ης Σεπτέμβρη, απείρως σημαντικώτερης, την οποία πολλοί θέλουν να ξεχάσουμε. Εκείνη την 11η Σεπτέμβρη του 1973, όταν ο Πινοτσέτ με την ευλογία των αμερικάνων δολοφονούσε τον Αλλιέντε και οδηγούσε την Χιλή στο βαθύτερο σκοτάδι της ιστορίας της μέσω μιας από τις πλέον στυγνές δικτατορίες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αυτή η μέρα πρέπει να μας έρχεται στο μυαλό όταν λέμε "11η Σεπτέμβρη".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου