Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

14 Νοεμβρίου 2003

Γένοβα, Ιούνης, Πολυτεχνείο και ηρωισμοί

Τελικά ο "Ιούνης" (τα γεγονότα στη Θεσσαλονίκη της ημέρες του συμβουλίου κορυφής) ήταν μια εντελώς χαμένη υπόθεση. Όπως χαμένη υπόθεση ήταν και η Γένοβα με την οποία παραλληλίζεται ο "Ιούνης". Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου προτίμησε να παρακολουθήσει τα γεγονότα από τον καναπέ. Το μόνο που έμεινε είναι κάποια θύματα που κανείς πλέον δεν θυμάται. Εκτός από τους γονείς και την κοπέλλα του νεκρού στην Ιταλία και τους συγγενείς των επτά στην Θεσσαλονίκη.

Οι συμμετέχοντες στον "Ιούνη" επιμένουν στην ουτοπία τους. "Αντιλαμβανόμαστε την συμμετοχή μας στα γεγονότα ενάντια στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών ως μια στιγμή ενός πολυδιάστατου καθημερινού αγώνα" λένε. Εδώ είναι το πρόβλημα. Το κράτος απάντησε ότι "αντιλαμβανόμαστε την συμμετοχή σας στα γεγονότα ως μια σπάνια ευκαιρία να αποδείξουμε ότι μπορούμε να διοργανώσουμε ασφαλείς Ολυμπιακούς Αγώνες". Στη Γένοβα έγινε το σώσε, εδώ δεν άνοιξε ρουθούνι. Οι διαδηλωτές χρησιμοποιήθηκαν για να πειστεί η οικουμένη ότι η Ελλάδα είναι όαση ασφαλείας όπου μπορεί το κεφάλαιο να επενδύσει κι ο τουρισμός ν' αναπτυχθεί. Ο Μπερλουσκόνι παρέβλεψε την Γένοβα και γκρινιάζει που οι ξένοι δεν προτιμούν την Ιταλία παρ' ότι έχει "όμορφες γραμματείς" και "λίγους κομμουνιστές". Εδώ η εξουσία βρήκε άλλοθι ακριβώς σ' εκείνους που την αντιμάχονται.

Μήπως προσέξατε ότι το Σαββατοκύριακο δεν γίνονται ποδοσφαιρικοί αγώνες για τα εθνικά μας πρωταθλήματα; Βλέπετε, την άλλη μέρα είναι η επέτειος του Πολυτεχνείου. Το κράτος έχει υπομονή. Αφήνει τους χούλιγκαν για την άλλη Κυριακή. Τώρα έχει άλλη δουλειά. Ασφαλίτες, ΜΑΤ και Κνίτες ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τους "Ιουνίτες". Τα ΜΜΕ περιμένουν εναγωνίως να χτυπήσουν νούμερα τηλεθέασης με εικόνες πολέμου. Έμποροι και βιομήχανοι περιμένουν τα "σπασίματα" για να πουλήσουν. Χαφιέδες και εκμαυλιστές περιμένουν πώς και πώς να υποδαυλίσουν επεισόδια για να δικαιώσουν την ύπαρξή τους.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου υπήρξε κορυφαία στιγμή αντίστασης στη χούντα, έστω κι αν τ' αποτελέσματά της τίθενται εν αμφιβόλω στα τωκ σώου της τηλεόρασης και στα άρθρα "εμπνευσμένων" αναλυτών. Δεν ξεχνάμε, όμως, ότι κανένα αστικό κόμμα δεν την ήθελε. Ακόμα και το ΚΚΕ τήρησε αποστάσεις ασφαλείας. Τόσο τα γεγονότα της Νομικής όσο και οι εξεγέρσεις σε Πάτρα και Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκαν από τα γκρουπούσκουλα της Αριστεράς. Και το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των ηρωικών εξεγέρσεων είναι η μετεξέλιξη της χούντας από παπαδοπουλική σε ιωαννίδειο. Ο ηρωισμός, τελικά, είναι συνοδοιπόρος της ήττας. Οι χαμένοι ηρωοποιούνται, είναι μοιραίο. Στο Μεσολόγγι, στο Αρκάδι, στο Ρούπελ, στην μάχη της Κρήτης, σε αγώνα της εθνικής μας μπάσκετ με την αντίστοιχη των ΗΠΑ.

Τα αποτελέσματα, όμως, των ηρωισμών μπορεί να είναι αμφισβητούμενα αλλά πάντως υπάρχουν. Το Μεσολόγγι φούντωσε το φιλελληνικό ρεύμα σ' όλη την Ευρώπη και εξανάγκασε τις μεγάλες δυνάμεις να πολεμήσουν στο Ναυαρίνο. Το Πολυτεχνείο έφερε τον Ιωαννίδη και συνακόλουθα την τραγωδία της Κύπρου. Ο "Ιούνης" τι έφερε;

Δεν υπάρχουν σχόλια: