Πίπες

Πάμε για εκλογές, λοιπόν. Μάλιστα. Το τί πίπα έχουμε ν' ακούσουμε τούτες τις ημέρες, είναι εύκολο να το φανταστούμε. Τώρα δε που, κοντά στον έτοιμο να κυβερνήσει ΣυΡιζΑ, έσκασε μύτη και το θεοδωράκειο Ποτάμι, δυο πίπες θα μας σπάσουν τα νεύρα περισσότερο:

Η μια είναι "αφού οι άλλοι τα έχουν κάνει σκατά, ας δώσουμε και σ' αυτούς μια ευκαιρία". Ανάμεσα στους "αυτούς" περιλαμβάνονται πολλοί. Εσείς ποιόν θέλετε; Τον ΣυΡιζΑ, που υπόσχεται... ανάθεμα κι αν ξέρει κι αυτός τι ακριβώς υπόσχεται, εκτός από την ψευδαίσθηση ότι μια "αριστερή κυβέρνηση" θα είναι...κάπως αλλοιώς; Μήπως το Ποτάμι, που στο ξεχαρβαλωμένο αστικό οικοδόμημα βλέπει πρόβλημα μόνο στους σοβάδες και προτείνει "ρηξικέλευθα" μέτρα, όπως η μείωση του αριθμού των βουλευτών ή η κατάργηση των πρόωρων εκλογών; Ή μπας και προτιμάτε την "αντισυστημική" πολιτική οργάνωση του κεφαλαίου, που εμπνέεται από τα οράματα του Χίτλερ;

Κι αν δεν σας κάνει κανένας από δαύτους, μη στενοχωριέστε. Το μοναστήρι νά 'ν' καλά. Υπάρχει και Τζήμερος. Και Μάνος. Και Πολύδωρας. Και Ελιά. Οσονούπω δε, ίσως και...Κώτσο βασιλιά, μιας και -όπως γράψανε οι εφημερίδες- ο "διάδοχος" Παύλος πιέζεται να φτιάξει κόμμα. Διαλέχτε σε ποιον απ' όλους θα δώσετε τούτη την φορά "μια ευκαιρία". Κι αν τα κάνει σκατά κι αυτός... δε γαμιέται, την επόμενη φορά ψηφίστε κάτι άλλο. Πού θα πάει; Κάποια στιγμή θα πετύχετε και το σωστό.

Η δεύτερη πίπα είναι "ψήφο σε νέους ανθρώπους". Τούτη η πίπα είναι πιο εκνευριστική από την προηγούμενη επειδή είναι πιο πιασάρικη. Άλλωστε, αυτό το "τόπο στους νέους" αποτελεί την αγαπημένη ατάκα τού Λαζόπουλου, λες και το νεαρόν τής ηλικίας αποτελεί a priori εχέγγυο επιτυχίας. Μόνο που ο αγαπητός μας Λάκης δεν νομίζω ότι συνεργάζεται με κανέναν από τους μισοάνεργους τριαντάρηδες δικηγόρους ούτε εμπιστεύεται την υγεία τής μαμάς του σε κάποιον νεαρό γιατρό.

Από την άλλη, π' ανάθεμά με, τους είδαμε και τους νέους. Ο Κυριάκουλας είναι μόνο 45 αλλά το απύθμενο μίσος του προς τους εργαζόμενους (ειδικά τού δημοσίου) συγκρίνεται ευθέως μ' εκείνο του αιωνόβιου πατέρα του. Ο "απελευθερωτής" Βρούτσης μόλις πενηντάρισε αλλά η κατεδάφιση που κατάφερε σε όλα τα εργατικά δικαιώματα δεν έχει ιστορικό προηγούμενο. Η Κεφαλογιαννοπούλα είναι σκάρτα 39 αλλά μόνο επί των ημερών της τόλμησε επιχειρηματίας του τουρισμού να ζητήσει υπαλλήλους που να δουλεύουν τζάμπα, με αντάλλαγμα ένα πιάτο φαΐ κι ένα κρεββάτι να κοιμούνται. Ο Βαρβιτσιώτης είναι νεώτερος κι από τον Κυριάκουλα αλλά το ξεβράκωμά του μπροστά στις απαιτήσεις των εφοπλιστών δεν έχει προηγούμενο.

Δεν κατάλαβα, δηλαδή. Ποιά ριζοσπαστική πολιτική οφείλεται σε νέους ανθρώπους; Η διάλυση του συστήματος υγείας άρχισε με τον 53άρη (τότε) Λοβέρδο και συνεχίζεται με μεγαλύτερη ένταση από τον 40άρη (για την ακρίβεια, 41) Άδωνι. Η αλλοπρόσαλλη εθνική πολιτική απέναντι στην πάλαι ποτέ γιουγκοσλαβική Μακεδονία (η οποία μαλακωδώς ονομάστηκε "μακεδονικό") άρχισε επί υπουργίας Σαμαρά, όταν ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν-δεν ήταν 40 χρόνων. Ο αλησμόνητος μπουχέσας έγινε πρωθυπουργός πριν καλά-καλά κλείσει τα 48 του. Η Αννούλα (μία είναι η Αννούλα) διέλυσε την παιδεία πριν πενηνταρίσει. Και πάει λέγοντας...

Θα μου πείτε, βέβαια, πως όταν λέμε "νέοι" εννοούμε "άφθαρτοι" και όλοι τούτοι είναι φθαρμένοι. Σωστό. Μόνο που κάποτε ήσαν και τούτοι άφθαρτοι, έτσι δεν είναι; Τί έκαναν τότε, λοιπόν; Μάλλον περίμεναν να φθαρούν για να ενεργοποιηθούν...

A propos, μια και μιλάμε για ηλικίες, μήπως ξέρετε ποια σημερινή κοινοβουλευτική ομάδα έχει τον χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας; Δεν είναι δύσκολο: η Χρυσή Αυγή. Οι περισσότεροι χρυσαυγήτες βουλευτές είναι πολιτικοί πιτσιρικάδες: Ματθαιόπουλος 30 (τα κλείνει μεθαύριο), Κασιδιάρης 33, Ηλιόπουλος 35, Γερμενής 36, Παναγιώταρος 40, Λαγός 40, Μίχος 44, Γρέγος 47, Κουκούτσης 48 κλπ. Λοιπόν, Λάκη; Ισχύει κι εδώ το "τόπο στους νέους";

Ας τελειώνουμε με τις πίπες. Το ζητούμενο είναι επιλογή πολιτικής, όχι επιλογή προσώπων. Διάολε, την ώρα που σας πλακώνουν τα ΜΑΤ στο ματσούκι, έχει σημασία αν ο υπουργός προστασίας τού πολίτη είναι 35 ή 85 ετών;

Η Συμφωνία τού Λονδίνου, 27/2/1953

Αν ανήκετε σ' εκείνους που δεν καταλαβαίνουν τι διάβολο συνέβη και η κατεστραμμένη από δυο παγκόσμιους πολέμους Γερμανία κατάφερε κι έγινε οικονομική υπερδύναμη, προφανώς δεν έχετε ακούσει για την Συμφωνία του Λονδίνου, η οποία υπεγράφη στις 27 Φεβρουαρίου 1953. Κι επειδή δεν βλάφτει να μαθαίνουμε λίγη Ιστορία (ίσα-ίσα!), ας ρίξουμε μια ματιά σ' αυτή την συμφωνία.

Όλα άρχισαν τον Οκτώβριο του 1950. Η ανησυχία των "δυτικών συμμάχων" (ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία) για την ισχυροποίηση της Σοβιετικής Ένωσης εντεινόταν όλο και περισσότερο, καθώς έβλεπαν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης να προδένονται στο σοβιετικό άρμα η μία μετά την άλλη. Έτσι, άρχισαν να εξετάζουν την περίπτωση επανισχυροποίησης της Γερμανίας, η οποία θα έπαιζε τον ρόλο τού αναχώματος σε περίπτωση που ο Στάλιν αποφάσιζε να εξαπλωθεί δυτικώτερα.

Πρώτο βήμα ήταν η συγκρότηση μιας τετραμερούς επιτροπής (με την συμμετοχή και της Γερμανίας), η οποία θα καθόριζε το ακριβές ύψος του γερμανικού χρέους. Τον Ιούνιο του 1951, η επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της, προσδιορίζοντας το προπολεμικό χρέος τής Γερμανίας σε 22,6 δισ. μάρκα και το μεταπολεμικό σε 16,2 δισ., ήτοι συνολικά 38,8 δισ. μάρκα. Αυτά τα τεράστια ποσά σαφώς και δεν μπορούσαν να αποπληρωθούν και, μάλιστα, με τους τόκους να τρέχουν. Οπότε, έπρεπε να διευθετηθούν.

Η διευθέτηση του εν λόγω χρέους έγινε το 1953 στο Λονδίνο, κατά την σύσκεψη η οποία κατέληξε στην συμφωνία τής 27ης Φεβρουαρίου. Εκεί, "οι τρεις χώρες δηλώνουν πεπεισμένες ότι η γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση συμμερίζεται την θέση τους και η αποκατάσταση της γερμανικής πίστωσης υπόκειται σε κατάλληλη διευθέτηση του γερμανικού χρέους, η οποία εξασφαλίζει σε όλους τους συμμετέχοντες μια δίκαιη διαπραγμάτευση, λαμβάνοντας υπόψη τα οικονομικά προβλήματα της Γερμανίας". Ποιά ήταν η "κατάλληλη διευθέτηση του γερμανικού χρέους"; Το κούρεμά του "με την ψιλή"! Η επιτροπή προσδιόρισε την προπολεμική οφειλή τής Γερμανίας σε 7,5 δισ. μάρκα και την μεταπολεμική σε 7 δισ., ήτοι συνολικά σε 14,5 δισ μάρκα, ποσό που αντιστοιχούσε μόλις στο 37,4% του αρχικά προσδιορισθέντος.

Όσο κι αν αυτή η μεγάλη έκπτωση είναι κάτι παραπάνω από σημαντική, οι υπόλοιποι όροι τής συμφωνίας θεωρούνται ακόμη σπουδαιότεροι για την κατεστραμμένη γερμανική οικονομία. Μια απλή αναφορά τους καθιστά σαφές ότι η όλη συμφωνία έγινε υπό το πρίσμα πως η Γερμανία θα έπρεπε να αποπληρώνει τα χρέη της δίχως να κάνει παραχωρήσεις στο επίπεδο ανάπτυξης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού της. Δηλαδή, η συνθήκη εξασφάλιζε ότι η Γερμανία θα ξεπλήρωνε τα χρέη της δίχως να φτωχαίνει. Ιδού μερικοί ενδεικτικοί όροι τής συμφωνίας:

(α) Οι πληρωμές των χρεών θα γίνονταν είτε σε σκληρό νόμισμα είτε σε γερμανικό μάρκο, κατ' επιλογή του οφειλέτη. Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο κομμάτι τού χρέους θα μπορούσε να πληρωθεί με φρεσκοτυπωμένο από την γερμανική κεντρική τράπεζα χρήμα. Στην πράξη, η Γερμανία πλήρωσε σχεδόν το σύνολο της οφειλής της με μάρκα.

(β) Οι πιστώτριες χώρες συμφώνησαν να μειώσουν τις εξαγωγές τους προς την Γερμανία, ενισχύοντας παράλληλα τις γερμανικές βιομηχανίες ώστε να παράγουν τα αντίστοιχα προϊόντα. Με τον τρόπο αυτό, οι πιστωτές αποδέχτηκαν την κατά 66% μείωση των εξαγωγών τους προς την Γερμανία, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην μετατροπή τού εμπορικού ισοζυγίου της χώρας από αρνητικό σε θετικό. Σημειωτέον ότι στις πιστώτριες χώρες που αποδέχτηκαν αυτόν τον όρο συμπεριλαμβάνονται Βέλγιο, Ολλανδία Σουηδία και Ελβετία, οι οποίες συμμετείχαν στην σύσκεψη.

(γ) Για να βοηθήσουν περισσότερο την ανάπτυξή της, οι πιστώτριες χώρες έδωσαν στην Γερμανία την δυνατότητα να παράγει προϊόντα όχι μόνο για τηυν ικανοποίηση των εγχώριων αναγκών της αλλά και για εξαγωγή. Ουσιαστικά, δηλαδή, της παραχώρησαν ένα κομμάτι από την δική τους διεθνή πίττα.

Επί πλέον, οι πιστώτριες χώρες δεσμεύτηκαν ότι δεν θα είναι ιδιαίτερα αυστηρές σχετικά με την συνέπεια των γερμανών στις πληρωμές τους: "Η ικανότητα της Γερμανίας να πληρώσει τις δημόσιες και ιδιωτικές οφειλές της, δεν σημαίνει μόνο την ικανότητα να πραγματοποιεί τακτικές πληρωμές σε γερμανικά μάρκα χωρίς πληθωριστικές συνέπειες, αλλά επίσης ότι η οικονομία της χώρας μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, με βάση το τρέχον ισοζύγιο πληρωμών της. Ο υπολογισμός τής ικανότητας αποπληρωμής τής Γερμανίας απαιτεί να αντιμετωπιστούν μερικά προβλήματα όπως (α) η μελλοντική παραγωγική ικανότητα της Γερμανίας, ιδίως όσον αφορά την παραγωγική ικανότητα των εξαγωγών της, καθώς και η ικανότητα υποκατάστασης των εισαγωγών, (β) η δυνατότητα της πώλησης των γερμανικών προϊόντων στο εξωτερικό, (γ) οι μελλοντικές πιθανές εμπορικές συνθήκες και (δ) τα οικονομικά μέτρα που θα απαιτηθούν για την διασφάλιση πλεονάσματος από τις εξαγωγές". Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι πιστωτές αποδέχτηκαν ότι ο οφειλέτης τους θα μπορεί να πληρώνει όποτε ευκολύνεται και αν τον βολεύει!

Κι αν όλα αυτά φαντάζουν απίστευτα, δείτε και το...απιστευτότερο: "Σε περίπτωση διαφορών με τους πιστωτές, σε γενικές γραμμές, αρμόδια θα είναι τα γερμανικά δικαστήρια. Ρητά αναφέρεται ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα γερμανικά δικαστήρια μπορούν να αρνηθούν την εκτέλεση απόφασης ενός αλλοδαπού δικαστηρίου ή αρχής διαιτησίας, ιδίως όταν η εκτέλεση της απόφασης αντιτίθεται προς τη δημόσια τάξη"(!!). Θυμίζω εδώ ότι, αν η Ελλάδα αθετήσει οποιονδήποτε όρο των μνημονίων που έχει υπογράψει, θα συρθεί σε βρεττανικό δικαστήριο, σύμφωνα με τους όρους που έχουμε αποδεχτεί και συνυπογράψει.

Σαντιγύ στην παραπάνω τούρτα ήταν η μείωση των επιτοκίων των γερμανικών οφειλών σε επίπεδα από 0% (!!!) μέχρι το πολύ 5% και κερασάκι οι δωρεές των ΗΠΑ προς την Γερμανία (1,17 δισ. δολλάρια από το σχέδιο Μάρσαλ και 200 εκατ. δολλάρια από την USAID).

Και μετά απ' όλα αυτά, έρχονται σήμερα η Μέρκελ με τον Σόιμπλε να μας πουλήσουν τσαμπουκά... Βρε ουστ!


Εργογραφία - Πηγές - Άρθρα
 - Το κείμενο της συμφωνίας μαζί με τα παραρτήματα που προστέθηκαν αργότερα: "Agreement on German External Debts".
- Συνοπτική παρουσίαση στην αγγλική Wikipedia: "Agreement on German External Debts"
- Eric Toussaint, "The Marshall Plan and the Debt Agreement on German debt", 2006.
- Timothy Guinnane, "Financial Vergangenheitsbewältigung: The 1953 London Debt Agreement", 2004.
- Richard Buxbaum, "The London Debt Agreement of 1953 and ιts Consequences",2005.
- Jürgen Kaiser, "One Made it Out of the Debt Trap - Lessons from the London Debt Agreement of 1953 for Current Debt Crises", 2013.
- Richard Newbury, "The London 1953 German Debt Agreement creates the German Economic Miracle", 2012.
- Joachim Lau - Στέφανος Φουρτουνίδης, "Η Γερμανία και η ασυλία δικαιοδοσίας", 2011.

Είπαν... και σχολιάζω

"Όταν είσαι ασφαλισμένος σε ένα ταμείο, είσαι κατά κάποιον τρόπο μέτοχος αυτού του ταμείου. Είσαι μέτοχος! Χρεωκόπησε η εταιρεία; Τά 'χασες τα λεφτά σου. Έτσι γίνεται στον καπιταλιστικό κόσμο. Τί να κάνουμε τώρα;"

Αυτά δήλωσε -κατά λέξη- ο υπουργός υγείας (ο Άδωνις, ντε!) τις προάλλες στην εκπομπή τού Γιώργου Παπαδάκη, συνοδεύοντας την δήλωσή του μ' εκείνο το χαμόγελο ικανοποίησης, το οποίο συνοδεύει κάθε δήλωση περιέχουσα μεγάλη σοφία. Κι έτσι μάθαμε κι εμείς ότι στον καπιταλισμό μπορεί (α) να γίνεις μέτοχος με το ζόρι σε μια εταιρεία, όσο κι αν χτυπιέσαι ότι δεν θες, (β) να είσαι μέτοχος σε μια εταιρεία δίχως να έχεις δικαίωμα ελέγχου στα πεπραγμένα τής διοίκησης αλλά ούτε καν δικαίωμα εκλογής τής διοίκησης, (γ) μπορεί να έρθει το κράτος, όποτε γουστάρει και δίχως να σε ρωτήσει, να "κουρέψει" την περιουσία τής εταιρείας σου και μετά να σε βάλει να πληρώσεις και τους τζερεμέδες.

Ευτυχώς, εν τη ρύμη του λόγου του, ο πολυλογάς Άδωνις αποκάλυψε το κουμπί τής ιστορίας: έτσι γίνεται στον καπιταλισμό. Το κατάλαβες...ηλίθιε;

-----------------------------

"Ξύπνα μαλάκα! Και κόψε και το μούσι γιατί έτσι δείχνεις περισσότερο μαλάκας."

Αυτό το σχόλιο προσάρτησε ανώνυμος αναγνώστης στο πρόσφατο κείμενό μου για τον Αρσένυ Γιάτσενιουκ, παραθέτοντας και τον διασύνδεσμο ενός βίντεο που αποδεικνύει ότι ο Γιάτσενιουκ δεν χαιρετάει ναζιστικά στην περίφημη φωτογραφία. Είδα το βίντεο και πρέπει να παραδεχτώ ότι όντως ο "φυτευτός" νέος πρωθυπουργός τής Ουκρανίας δεν χαιρετάει ναζιστικά. Απλώς, το φωτογραφικό στιγμιότυπο τον έπιασε με το χέρι τεντωμένο.

Μόνο που στο βίντεο είδα και κάτι άλλο. Το πλήθος στο οποίο απευθύνεται ο Γιάτσενιουκ και το οποίο χαιρετάει (όχι ναζιστικά, επαναλαμβάνω), κρατάει σημαίες του ακροδεξιού, φασιστικού και ρατσιστικού κόμματος Σβαμπόντα (Свобода = Ελευθερία), το οποίο (α) αποτελεί πλέον εταίρο τής υπό τον Γιάτσενιουκ κυβέρνησης, (β) θεωρεί ότι αποτελεί συνεχιστή τού έργου τού Στεπάν Μπαντέρα, ηγέτη τής φιλοναζιστικής OUN, η οποία συνεργαζόταν με τους ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, (γ) συνεργάζεται με το νεοναζιστικό Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα (NDP), (δ) είχε μέχρι πρόσφατα ως σήμα το ρουνικό σύμβολο της 2ης Μεραρχίας Πάντσερ των Ες Ες, (ε) έχει ως ιδεολογικό καθοδηγητή τον θαυμαστή τού χιτλερισμού -και βουλευτή- Γιούρι Μιχαϊλίσιν, συγγραφέα ενός βιβλίου με παραπομπές στους πρωτοκλασάτους ναζί Ρεμ, Στράσσερ και Γκαίμπελς και (στ) διατηρεί φιλικώτατες σχέσεις με την καθ' ημάς Χρυσή Αυγή. Προς αυτούς απευθύνεται χαμογελαστός ο Γιάτσενιουκ και μ' αυτούς συνεργάζεται αλλά δεν τους χαιρετάει ναζιστικά.

Δυστυχώς, από λάθος έσβησα το παραπάνω σχόλιο (κάτι που ποτέ δεν έχω κάνει στο παρελθόν), οπότε το αναδημοσιεύω εδώ προς αποκατάσταση της δημοκρατικής τάξης. Μόνο που θα ήθελα να δω και το ονοματάκι και την φατσούλα τού συντάκτη του επειδή με τρώει η ανθρώπινη περιέργεια να διαπιστώσω αν κι εκείνος δείχνει τόσο μαλάκας δίχως μούσι όσο εγώ με μούσι. Τουλάχιστον, εγώ δεν κρύβομαι στην ανωνυμία όταν αποκαλώ κάποιον μαλάκα.

-----------------------------

"Τα δημοσιονομικά μέτρα τελείωσαν. Δεν το συζητάμε. Τα διαρθρωτικά μέτρα έμειναν (...) Δεν υπάρχει θέμα απολύσεων για το 2015. Μην μπλέκετε τις απολύσεις με την κινητικότητα (...) Όλοι οι επενδυτές θέλουν να βάλουν τα λεφτά τους στην ελληνική οικονομία (...)"

Αποσπάσματα από όσα είπε ο Σίμος ο Ανήσυχος σήμερα το πρωί στο Μέγκα. Δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Γελάστε ελεύθερα.

-----------------------------

"Θα πρέπει να τεθεί θέμα για το προϊόν αυτού του πονήματος. Ποιός παίρνει τα χρήματα; Ασφαλώς δεν πρέπει να πάνε στα χέρια τής τρομοκρατίας. Να πάνε στα θύματα της τρομοκρατίας. Κατά την άποψή μου, θα πρέπει να βρεθεί τρόπος να κατασχεθούν (...) Ο εκδοτικός οίκος τί ρόλο έπαιξε; (...) Γιατί δίνεται βήμα σε έναν τρομοκράτη; (...)"

Ανατριχιαστικές δηλώσεις στην Real News τού εισαγγελέα Χρήστου Λάμπρου, ο οποίος δίκασε πρωτόδικα τα μέλη τής 17 Νοέμβρη, αναφορικά με το βιβλίο "Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη", που έγραψε ο Δημ. Κουφοντίνας και εξέδωσε ο οίκος Λιβάνη. Υποθέτω ότι ο κύριος Λάμπρου θα αισθανόταν ευτυχής αν, ενεργώντας ως άλλοι ναζί, συγκεντρώναμε τα αντίτυπα αυτού του βιβλίου στο Σύνταγμα και τους βάζαμε φωτιά.

Όταν η δικαιοσύνη και, κατ' επέκταση, η δημοκρατία, της οποίας συνιστά θεραπαινίδα, ξεχνούν την βολταιρική ρήση "διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τα λες", έχω βάσιμους λόγους να τις φοβάμαι περισσότερο από την τρομοκρατία...

Δε φτιάχνουμε κι εμείς ένα κόμμα;;;

Γιατί να μη φτιάξουμε κι εμείς ένα κόμμα;
Τώρα που είναι και της μόδας, τώρα που γυρίζει...
Ο καθένας φτιάχνει κόμμα.
Άλλοι από λόξα, άλλοι από συμφέρον, άλλοι από μιντιάρχη... ο καθένας όπως μπορεί!

Αλλά για να μη φανεί ότι θέλουμε να γίνουμε Χαλίφηδες στη θέση του Χαλίφη (εμείς, άλλωστε, δεν είμαστε σαν τους άλλους), θα το φέρουμε λάου-λάου.
Δηλαδή, θα συγκροτήσουμε πρώτα (εμείς! ποιοι άλλοι;) μια κίνηση πολιτών.
Δε θα δυσκολευτούμε να βρούμε όνομα. Μπορούμε απλά να βάλουμε έναν αριθμό.
Θα πούμε ότι είμαστε "η κίνηση των 28".
Μπορεί να γίνουμε 28, μπορεί λιγότεροι, μπορεί περισσότεροι -δεν έχει σημασία.
Ο αριθμός μας θα είναι το 28.
(με ασαφές υπονοούμενο ότι αν προσθέσεις 2+8=10, άρα όλοι μαζί είμαστε "το 10 το καλό" για την πατρίδα)

Θα είμαστε οι "28" και θα αυτοπαρουσιαστούμε ως άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άνθρωποι του μεροκάματου, της ανεργίας, της εργασίας, της αεργίας, της νοικουροσύνης, της αγοράς.
Άνθρωποι που δεν έχουμε διατελέσει υπουργοί και βουλευτές.
Και φυσικά, θα λέμε πως είμαστε όλοι μαζί, πλούσιοι και φτωχοί, νέοι και γέροι, άσπροι και μαύροι, ολυμπιακοί και παναθηναϊκοί, προικισμένοι και μικροτσούτσουνοι, νυμφομανείς και ανέραστες, όμορφοι και άσχημοι, καπνιστές και αντικαπνιστές...
Δηλαδή "όλοι μαζί μπορούμε", που λέει κι ο Αλαφούζος!

Θέσεις; Αρχές; Ιδεολογία;
Έλα ρε παιδιά, τι αναχρονιστικά πράγματα είναι αυτά;
Στην Ευρώπη είμαστε... στον 21ο αιώνα!
Οι ιδεολογίες έχουν πεθάνει μαζί με την πάλη των τάξεων.
Αφήστε που εδώ και καμιά 20αριά χρόνια έχει έρθει το τέλος της ιστορίας.
Επομένως, γιατί να ασχολούμαστε με μαλακίες;
Εμείς κοιτάμε μόνο μπροστά!

Το θέμα είναι να πούμε πως εκφράζουμε τον σύγχρονο απολιτίκ μαλάκα, τον τρέντυ, τον χίπστερ, τον κάγκουρα, τον κλαρινογαμπρό, τον μετροσέξουαλ, την ξιπασμένη, τη λαϊκιά, τη μπλαζέ, τη "δεύτερη"... γενικώς όποιον λέει "α, εγώ δεν ασχολούμαι μ' αυτά"!

Στις φωτογραφίες που θα κυκλοφορήσουμε, θα διαβάζουμε σκεπτικά free press φυλλάδες, θα φυτεύουμε ραπανάκια σε ζαρντινιέρες της Ομόνοιας, θα φοράμε μεγάλα κοκκάλινα γυαλιά χωρίς τζάμια, θα ποζάρουμε με τη γλώσσα έξω και θα φοράμε μπλουζάκια με στάμπα "ήμουν κι εγώ στο κότερο".

Θα φτιάξουμε και web tv, όπου θα ανεβάζουμε εκπομπές στις οποίες θα συνομιλούμε για τα προβλήματά τους με ανθρώπους της διπλανής πόρτας: εφοπλιστές, μπακούρια, νταβατζήδες, βαποράκια, τσατσάδες, κλακαδόρους, εργολάβους, μοδίστρες, βιομήχανους, μπούμαν, τσαγκάρηδες, χρυσοθήρες, μπράβους, ποδοσφαιριστές, μπαλαρίνες, καλντεριμιτζούδες, κράχτες και μπασίστες.
Με την κοινωνία των πολιτών, με λίγα λόγια..

Τα προεκλογικά μας περίπτερα θα είναι στο παγκάκι της πλατείας Μαβίλη για την Αθήνα (δίπλα στα "βρώμικα"), σε σαντουιτσάδικο της Καμάρας για τη Θεσσαλονίκη (για τους ξενύχτηδες), σε μπουγατσάδικο στα Λιονταράκια για το Ηράκλειο (για τζη κουζουλούς), στα σκαλιά της Γεροκωστοπούλου για την Πάτρα (πίνοντας μαυροδάφνες), στα βράχια της Πειραϊκής για τον Πειραιά (για να προσεγγίσουμε τους μπεκρήδες), δίπλα στη σκοπιά της 1ης στρατιάς για τη Λάρισα (για να τραβήξουμε καμιά 40άρα Λαρισαία), στην κοιλάδα με τις Πεταλούδες για τη Ρόδο (για τους ρομαντικούς) και σε άλλα κεντρικά σημεία των μεγάλων πόλεων της χώρας, όπου ανταλλάσσσει απόψεις, ερωτήματα και αγωνίες η πραγματική κοινωνία των πολιτών.

Κι αφού αποφασίσαμε... συλλογικά πως είμαστε 28 (από κάτω αφήστε νουμεράκι ο καθένας), θα κάνουμε μια εκδήλωση σε κεντρικό μπουρδελοξενοδοχείο των Αθηνών (που δε θα ξεπεράσει το τρίωρο και διπλοχρεωθούμε την ημιδιαμονή), θα πιάσουμε και κάνα καναλάρχη να μας φτιάξει το προφίλ (θα του τάξουμε ότι θα κόψουμε ψήφους απ'τον Τσίπρα), θα φτιάξουμε και ένα σήμα με χρώμο εύθυμο μπορδοροδοκόκκινο...
...και Ευρωβουλή σου ερχόμαστε!

Ερχόμαστε σαν ορμητικό.... "Ποτάμι" (το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι;) και θα ταράξουμε τα λιμνάζοντα νερά των ανεπίδεκτων μπουρτζόβλαχων δεξιάς, αριστεράς και κέντρου!
Δεν έχουμε χρώμα, είμαστε Έλληνες πολίτες, χωρίς αναχρονιστικούς κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς!
Δεν έχουμε καν λεφτά (δώστε ό,τι έχετε ευχαρίστηση) για προεκλογική εκστρατεία!
Θα μοιράζουμε φυλλάδια σε συσσίτια και παγκάκια, για τον Ελληνα της διπλανής πόρτας ή παγκακιού.
Το μόνο που απαγορεύεται είναι η χρήση λέξεων σε "...-ισμός". 
(Εξαιρούνται ο σεισμός κι ο τουρισμός)

Ζήτωσαν οι απολιτίκ πολιτικοί!
Ζήτωσαν οι νέοι και έμπειροι!
Ζήτωσαν οι γέροι και άφθαρτοι!
Ζήτω η "κίνηση των 28"!


ΥΓ.: Στα σχόλια δηλώνετε συμμετοχή στην "κίνηση των 28".
Επίσης, μπορείτε να προτείνετε αξιώματα. Και να αυτοπροταθείτε, αν χρειαστεί.

[Ακριβής αντιγραφή από το ιστολόγιο "τοίχο-τοίχο". Εννοείται ότι προσυπογράφω!]

Ανιστόρητες παπαριές

"Με συγχωρείτε, φέρνετε την Ελλάδα και όλες τις χώρες σε μια δύσκολη θέση να κάνει έλεγχο φρονημάτων των συμμετεχόντων σε όλες τις Κυβερνήσεις (...) Το Ουκρανικό Κοινοβούλιο ανέδειξε προσωρινές αρχές, η Διεθνής Κοινότητα αποδέχεται αυτές τις προσωρινές αρχές και τις καλεί να σεβαστούν τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα μειονοτικά δικαιώματα και τη συμπεριληπτικότητα, την inclusiveness, η οποία αφορά τις πολιτικές δυνάμεις, τις ιδεολογικές τάσεις και τις περιφέρειες της χώρας (...) Από κει και πέρα το να κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση ή η Ελλάδα ως χώρα έλεγχο των φρονημάτων συγκεκριμένων προσώπων επί τη βάσει του βιογραφικού τους ή δηλώσεων, υπάρχει κάποια καταδίκη, υπάρχει κάτι, δεν ξέρω, δε νομίζω ότι μπορούμε να μπούμε στη συζήτηση αυτή..." 
(Ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε συνέντευξη τύπου, ερωτώμενος για την στάση τής Ε.Ε. απέναντι στους φασίστες τής νέας ουκρανικής κυβέρνησης)

Εν τάξει, Βαγγέλα, καταλάβαμε. Πάει η παπαριά στεφάνι, έτσι; Βρε κεφάλα, το πολίτευμα στην Ουκρανία είναι Προεδρική Δημοκρατία, όπερ σημαίνει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τον λαό. Βάσει ποιάς συνταγματικής νομιμότητας, λοιπόν, "το ουκρανικό κοινοβούλιο ανέδειξε προσωρινές αρχές"; Πώς εξέπεσε ο εκλεγμένος πρόεδρος, αν όχι με τα όπλα μιας δράκας φασιστών και με την αμέριστη βοήθεια της "δημοκρατικής" δύσης; Άσε την άλλη παπαριά περί "ελέγχου κοινωνικών φρονημάτων". Δεν χρειάζεται κανένας έλεγχος, βρε κεφάλα. Το λένε οι ίδιοι οι φασίστες ότι είναι φασίστες! Τις ίδιες μαλακίες λέγανε κι ο Τσάμπερλαιν με τον Νταλαντιέ για την περίπτωση Χίτλερ και τελικά την έφαγαν στον κώλο.


"Εάν έχετε την εντύπωση ότι αυτό το έχετε ξαναδεί, είναι επειδή αυτό το έκανε ο Χίτλερ τη δεκαετία του 1930 (...) Όλοι οι γερμανοί, όσοι ήταν (…) γερμανικής εθνικότητας, τα πρόσωπα γερμανικής καταγωγής που βρίσκονταν στην Τσεχοσλοβακία, την Ρουμανία και αλλού, ο Χίτλερ δεν σταματούσε στιγμή να λέει ότι υφίσταντο κακομεταχείριση. «Οφείλω να προστατεύσω το λαό μου», έλεγε, κι αυτό έκανε τον κόσμο να ταράζεται (...)" 
(Δήλωση της Χίλλαρυ Κλίντον, σχετικά με την στάση τού Πούτιν στην Κριμαία)

Η ανιστόρητη ερωτική αντίζηλος της Μόνικας Λεβίνσκυ παραδίδει μαθήματα Ιστορίας. Φυσικά, όσα λέει είναι σκέτες παπαριές, αφού παραβλέπει μια μεγάλη ιστορική αλήθεια: τότε ο Χίτλερ ενεργούσε έχοντας σύμπασα την δύση -οιονεί- σύμμαχό του, εφ' όσον ουδείς αντέδρασε στις εισβολές του σε Ρηνανία, Τσεχοσλοβακία κλπ. Όσο κι αν δεν αρέσει στους αστικούς ιστορικούς, η αλήθεια είναι ότι ο Χίτλερ ξεκίνησε ως ενεργούμενο της δύσης, με στόχο να πληγεί η Σοβιετική Ένωση, άσχετα αν ο Στάλιν τούς χάλασε την σούπα με το σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ. Αν πρέπει ντε καλά να βρούμε χιτλερικές ομοιότητες, πρέπει να τις αναζητήσουμε στην νέα ουκρανική εξουσία κι όχι στον Πούτιν. Αυτή η εξουσία είναι που αναδείχθηκε με πραξικόπημα κι αυτή είναι που στράφηκε κατά των μειονοτήτων με το καλημέρα σας.


"Δεν μπορείς τον 21ο αιώνα να συμπεριφέρεσαι με τρόπο του 19ου αιώνα εισβάλλοντας σε μια άλλη χώρα προβάλλοντας εντελώς κατασκευασμένες δικαιολογίες (...) Πρόκειται για μια απίστευτη επιθετική ενέργεια. Είναι πραγματικά μία εκπληκτική, προμελετημένη επιλογή του προέδρου Πούτιν να εισβάλει σε μία άλλη χώρα. Η Ρωσσία παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας. Η Ρωσία καταπατά τις διεθνείς της υποχρεώσεις της"
(Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρρυ, μιλώντας στο CBS για την επέμβαση της Ρωσσίας στην Κριμαία)

Εν τάξει, δεν είναι ανάγκη να περιμένεις ιατρική γνωμάτευση για να πειστείς ότι ο Κέρρυ είναι ηλίθιος, το βλέπεις στην φάτσα του. Άλλωστε, πρέπει να είσαι γκραν ηλίθιος για να να χάνεις με περίπατο τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ από τον ηλιθιωδέστατο Τζωρτζ Μπους τον Β(λάκα). Συνεπώς, ας μη μας εκπλήσσει το ότι αυτός ο κρετίνος ο Κέρρυ αμόλησε την παπαριά του δίχως να σκεφτεί ούτε το Αφγανιστάν, ούτε το Ιράκ, ούτε την Λιβύη, ούτε το Μάλι, ούτε...


Μιας και αναφέρθηκα στον Κέρρυ, σας φύλαξα το καλύτερο για το τέλος. Ο πανίβλαξ δεν αρκέστηκε στο CBS για να αμολήσει τις παπαριές του αλλά βγήκε και στο Τουίττερ, όπου έγραψε: "Εισβολή δεν είναι πράξη κάποιου ισχυρού. Είναι πράξη κάποιου αδύναμου" (!!) Απολαύστε το, παρά τα χονδροειδή λάθη στην χρήση της γλώσσας:

"Τιτίβισμα" του Τζον Κέρρυ, σε μια γλώσσα που μοιάζει με αγγλικά

Δισεκατομμύρια και... χέσε ψηλά!

Οι επιδόσεις των δισεκατομμυριούχων τού κόσμου εξακολουθούν να σκαρφαλώνουν σε νέα ύψη και να απλώνονται σε νέες περιοχές τού πλανήτη. Μετρήσαμε παγκοσμίως 1.645 δισεκατομμυριούχους, με συνολική καθαρή περιουσία 6,4 τρισεκατομμύρια δολλάρια, δηλαδή ένα τρισ. περισσότερο από τα 5,4 τρισ. της προηγούμενης χρονιάς. Ο αριθμός αυτός αποτελεί νέο ρεκόρ, αφού περιλαμβάνει 268 νέους δισεκατομμυριούχους σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, από τους οποίους οι 42 είναι γυναίκες (άλλο ένα ρεκόρ). Συνολικά, υπάρχουν στην λίστα 172 γυναίκες, περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά (...) Κατά προσέγγιση, τα δύο τρίτα των δισεκατομμυριούχων είναι αυτοδημιούργητοι, το 13% απλώς κληρονόμησε την περιουσία του και το 21% αύξησε τον πλούτο του. (...)

Πάντως, δεν είχαν όλοι οι λεφτάδες μια καλή χρονιά. Η Τουρκία έχασε 19 δισεκατομμυριούχους λόγω της έκρηξης του πληθωρισμού, της πτώσης τού χρηματιστηρίου της και της υποτίμησης του νομίσματός της. Η Ινδονησία, της οποίας το νόμισμα υποτιμήθηκε 20% έναντι του δολλαρίου, έχασε 8 ονόματα από την λίστα. Συνολικά, 100 άτομα βγήκαν έξω από την λίστα ενώ άλλα 16 πέθαναν.

(Από τον ιστοτόπο τού περιοδικού Forbes)

Τέτοιες μέρες πέρυσι είχαμε ρίξει και πάλι "Μια ματιά στην λίστα Forbes". Σήμερα, θα περιοριστούμε να συνοψίσουμε όσο μπορούμε τα παραπάνω νούμερα, να προσθέσουμε μερικά ακόμη και να κάνουμε μερικές ακόμη σκέψεις:

(α) Με τον πλανήτη να διανύει την έβδομη συνεχόμενη χρονιά παγκόσμιας κρίσης, οι όπου γης δισεκατομμυριούχοι αυξήθηκαν κατά 20% περίπου ενώ κατά παρόμοιο ποσοστό αυξήθηκε και ο πλούτος που κατέχουν.

(β) Με δεδομένα ότι ο πληθυσμός τής γης είναι λίγο πάνω από 7 δισ. ψυχές και το παγκόσμιο ΑΕΠ τα 70 τρισ. δολλάρια, η λίστα Forbes αποδεικνύει ότι το 0,002% του πληθυσμού κατέχει το 9% του παραγόμενου πλούτου.

(γ) Τα ακριβώς προηγούμενα νούμερα καταδεικνύουν μέσο κατά κεφαλήν παγκόσμιο ΑΕΠ ίσο με 10.000 δολλάρια. Κι όμως, σχεδόν ένας στους πέντε κάτοικοι αυτού του έρμου του πλανήτη είναι καταδικασμένοι να ζουν (;) με λιγότερα από ένα δολλάριο την ημέρα και ένας στους δύο με λιγότερα από 2 δολλάρια την ημέρα.

(δ) Η συνολική περιουσία των τριών πλουσιώτερων της λίστας Forbes ξεπερνάει το συνολικό ΑΕΠ των 43 φτωχότερων χωρών τού πλανήτη, στις οποίες ζουν πάνω από 600 εκατομμύρια άνθρωποι.

(ε) Το σύνολο των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών σε συμβατικά μόνο όπλα ανήλθε το 2011 σε 1,738 τρισ. δολλάρια, ενώ μόνο οι πωλήσεις όπλων έφτασαν τα 420 δισ. δολλάρια. Οι διάφορες ανθρωπιστικές οργανώσεις (Unicef, ActionAid κλπ) υπολογίζουν ότι 40 δισ. είναι αρκετά για να μειωθεί η παγκόσμια φτώχεια στο μισό ενώ 150 δισ. αρκούν για να την εξαλείψουν οριστικά.


Κατά τα άλλα, εκείνο που φταίει και δεν έρχεται η ανάπτυξη είναι τα ακριβά μεροκάματα και οι αγκυλώσεις τού παρελθόντος, ε; Και όοοοολα αυτά θα φτιάξουν όχι με ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος αλλά με διάλογο, ε; Προφανώς, με διάλογο ανάμεσα σε λεφτάδες και μπατίρηδες, ε; Μάλιστα. Χέσε ψηλά κι αγνάντευε, δηλαδή!


Υστερόγραφο: Εκείνο που με εντυπωσίασε σχετικά με την λίστα είναι το γεγονός ότι "η Τουρκία έχασε 19 δισεκατομμυριούχους". Πόσους είχε, ρε, γαμώ την Ευρωπαϊκή μου Ένωση μέσα;

Μια ιστορία από την Ιρλανδία

Έχουμε τονίσει πολλές φορές, από τούτη την γωνιά, ότι η κρίση που βιώνουμε δεν συνιστά "κρίση χρέους" (όπως επιμένουν πάμπολλοι πολιτικοί και μουμουέδες) αλλά κρίση υπερσυσσώρρευσης κεφαλαίων. Με απλά λόγια: το σύστημα "μπούκωσε" από σωρευμένα κέρδη, σε σημείο να μην έχει τι να τα κάνει. Για να αρχίσει, λοιπόν, η μηχανή να δουλεύει και πάλι, πρέπει ένα μεγάλο τμήμα αυτών των σωρευμένων κεφαλαίων να καταστραφεί. Αυτό το καταλαβαίνουν οι όπου γης κεφαλαιοκράτες και γι' αυτό έχουν αποδυθεί σε έντονους διαγκωνισμούς προσπαθώντας να αποφύγουν αυτή την καταστροφή ο καθένας για λογαριασμό του. Κι επειδή "όταν στον βάλτο τσακώνονται τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια", η "διεθνής του κεφαλαίου" προσπαθεί να μετακυλίσει αυτή την καταστροφή στις πλάτες των πιο αδύναμων, δηλαδή του απλού λαού.

Αν τα παραπάνω ακούγονται πολύ θεωρητικά, ας προσπαθήσουμε να τα καταλάβουμε μέσα από την πρόσφατη ιστορία τής Ιρλανδίας, η οποία βιώνει μια κατάσταση που παρουσιάζει πολλά κοινά σημεία με όσα βιώνει ο τόπος μας.

Πάμε πίσω στον χρόνο, λοιπόν. Δεκέμβριος 2009. Οι ιρλανδικές τράπεζες, όπως όλες οι τράπεζες του κόσμου, έχουν πνιγεί στα τοξικά προϊόντα και η αστική εξουσία σπεύδει σε βοήθειά τους. Προς τούτο εξαγγέλλει πλήρη εγγύηση των καταθέσεων, ώστε να αποφευχθούν οι αθρόες αναλήψεις που θα άδειαζαν τα τραπεζικά ταμεία. Όμως, το ιρλανδικό δημόσιο πάει ένα βήμα παραπέρα: εγγυάται και όλα τα χρέη των τραπεζών. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, όταν το τραπεζικό χρέος φτάνει τα 400 δισ. ευρώ ενώ το ιρλανδικό ΑΕΠ μόλις τα μισά. Η λύση είναι μία: αυτό το χρέος πρέπει να "κυκλοφορήσει" για να κερδιθεί χρόνος.

Έτσι, το κράτος ιδρύει την National Assets Management Agency - NAMA (Εταιρεία Διαχείρισης Εθνικής Περιουσίας). Αν και ο τίτλος της θυμίζει το δικό μας ΤΑΙΠΕΔ, στην ουσία η ΝΑΜΑ μοιάζει με την αλήστου μνήμης ΔΕΚΑ (Δημόσια Επιχείρηση Κρατικών Αξιών) του Σημίτη, η οποία αγόραζε μετοχές προβληματικών επιχειρήσεων για να στηρίξει το χρηματιστήριο. Πώς δούλεψε η ιρλανδική μηχανή; Κατ' αρχάς, το κράτος εξέδωσε ομόλογα 32 δισ. για λογαριασμό τής ΝΑΜΑ. Μ' αυτά τα λεφτά, η ΝΑΜΑ αγόρασε από τις τράπεζες τις "πεθαμένες" εγγυήσεις που είχαν δώσει οι διάφοροι -φαλιρισμένοι πια- κατασκευαστές για να χρηματοδοτηθούν. Το σύνολο των εξαγορών τής ΝΑΜΑ έφτασε τα 71 δισ. ευρώ.

Με μια επιπόλαιη πρώτη ματιά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της ΝΑΜΑ ήταν επ' ωφελεία τού δημοσίου, αφού η αγορά έγινε σε αναλογία περίπου 1 προς 2,3. Αλλά η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική για δυο λόγους. Πρώτον: ενώ οι τράπεζες ξεφορτώνονταν σαβούρα (μισοτελειωμένα κτίσματα, υπερτιμημένα οικόπεδα, εγκαταλελειμένα κτήρια κλπ), η ΝΑΜΑ ξόδευε τα χρήματα του ιρλανδικού λαού μαζεύοντας ακίνητα σε μια περίοδο που η αξία τους έπεφτε κατακόρυφα. Δεύτερον (και κυριώτερον): με την κρίση να βαθαίνει, το ιρλανδικό κράτος βρέθηκε να έχει ξοδέψει όλα τα αποθεματικά του για να στηρίξει τις τράπεζες κι έτσι αναγκάστηκε να προσφύγει στην γνωστή μας λύση: την τρόικα.

Αναγκαία παρένθεση. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, άκομη κι έτσι, οι τράπεζες ζημίωσαν, εφ' όσον "πούλησαν" αντί 32 δισ. κάτι που είχαν "αγοράσει" 71. Σωστό αλλά...λάθος! Πρώτα-πρώτα, αυτό που οι τράπεζες είχαν "αγοράσει" με 71 την "καλή εποχή", στα χρόνια τής κατρακύλας δεν άξιζε ούτε τα μισά κι αυτό το καταλαβαίνουν πολύ καλά όσοι δοκίμασαν να πουλήσουν ακίνητο τα τελευταία 3-4 χρόνια. Και, δεύτερον, η ΝΑΜΑ έχει προϋπολογίσει την περαιτέρω ενίσχυση των τραπεζών με άλλα 37 δισ. μέχρι το 2020. Την λύσαμε την απορία; Ωραία. Κλείνει η παρένθεση.

Κάπως έτσι, τα τραπεζικά χρέη μετακυλίθηκαν στις πλάτες των ιρλανδών και οι άφρονες τραπεζίτες κατάφεραν να γλιτώσουν την κατάρρευση δίχως να χάσουν τον έλεγχο των τραπεζών τους. Ακριβώς, δηλαδή, όπως έγινε και στην Ελλάδα. Βέβαια, η ιρλανδική κυβέρνηση δεν μπορούσε να κουνήσει το δάχτυλο στους πολίτες της χρησιμοποιώντας την παγκάλεια ρήση "μαζί τα φάγαμε". Εκεί δούλεψε ένα άλλο ψέμα: η κατάρρευση της οικονομίας αποδόθηκε στην εξαλλοσύνη των πολιτών, που τάχα έπαιρναν υπέρογκα δάνεια για να φτιάχνουν πολυτελή σπίτια. Δηλαδή, η ιρλανδική κυβέρνηση είπε στους ιρλανδούς κάτι σαν "καταναλώνετε περισσότερα από όσα παράγετε". Μόνο που αυτό το ψέμα είναι καραμπινάτο: από τα ακίνητα που "εξαγόρασε" η ΝΑΜΑ, ούτε ένα δεν ανήκε σε ιδιώτη. Ούτε ένα! Όλα ανήκαν σε κατασκευαστικές και τεχνικές εταιρείες, σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και σε πάσης φύσεως εταιρείες.

Στο σημείο αυτό ακούω την ένσταση κάποιων: "Καλά, οι ιδιώτες δεν είχαν πάρει τέτοια δάνεια, άσχετα με το τι έκαναν οι διάφορες εταιρείες;". Σωστή η ένσταση και η απάντηση σαφώς καταφατική. Μόνο που τα "μολυσμένα" ακίνητα των υπερχρεωμένων ιδιωτών δεν εξαγοράζονται. Κατάσχονται! 

Ο αριθμός ενυπόθηκων ακινήτων που υπάρχει αδυναμία εξυπηρέτησης φτάνει στα 141.520 (από ένα σύνολο 768.136), δηλαδή το 18.4%, με συνολική αξία πάνω από 2 δις ευρώ. Υπολογίζεται ότι περίπου 750.000 άνθρωποι ζουν σε αυτά τα σπίτια. Το σύνολο πλειστηριασμών το 2013 ανέρχεται σε 2.961. Ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Οικονομίας, Τζον Μόραν, σημείωσε ότι «το επίπεδο των κατασχέσεων παραμένει  αφύσικα χαμηλό» και «οι ιδιοκτήτες σπιτιών δεν μπορούν να περιμένουν ότι οι φορολογούμενοι θα τους χρηματοδοτήσουν να παραμένουν σε ένα σπίτι που δεν έχουν τα μέσα να συντηρήσουν». Οι πλειστηριασμοί γίνονται δημόσια με μεγάλη συμμετοχή. Στις 11/12/2013 έγινε ένας τέτοιος πλειστηριασμός στη πόλη του Κορκ όπου 140 ακίνητα μπήκαν σε πλειστηριασμό, με αξία 24 εκατ. ευρώ και με συμμετοχή περίπου 1.000 ενδιαφερομένων. Με κυνικό τρόπο ο Διευθυντής των πλειστηριασμών στην ιδιωτική εταιρία Allsop, Ρόμπερτ Χόμπαν, δήλωσε ότι «Ο πλειστηριασμός είχε τεράστια επιτυχία και αποτελεί σημάδι ότι η αγορά ακινήτων στην Ιρλανδία παίρνει μπρος». (Ριζοσπάστης, 13/12/2013 - υπογραμμίσεις της εφημερίδας)

Σταματώ εδώ, δίχως να αραδιάσω ομοιότητες και διαφορές με όσα έγιναν και γίνονται στον τόπο μας. Νομίζω πως κάτι τέτοιο θα ήταν προσβολή στην νοημοσύνη των αναγνωστών. Απλώς, σημειώνω την άνεση με την οποία ξεστομίζεται το ψέμα "αν δεν πάρουμε την επόμενη δόση δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις", την ώρα που χαρίζονται αμέτρητα εκατομμύρια π.χ. σε "κατασκευαστές" ανύπαρκτων δρόμων.