Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

5 Απριλίου 2017

Μακάριος ύπνος

Το ερώτημα είναι ευθύ και αδυσώπητο: πρέπει να μας ανησυχεί η τουρκική προκλητικότητα ή όχι; Εκ πρώτης όψεως, όταν βλέπεις τον γείτονα να διεκδικεί ένα κομμάτι από το χωράφι σου, είναι φυσικό να ανησυχείς, όσους τίτλους ιδιοκτησίας κι αν έχεις. Ειδικά, μάλιστα, αν υπάρχουν κάποιοι τρίτοι που, αντί να σου πάρουν το μέρος, αναρωτιούνται μήπως και ο γείτονάς σου έχει δίκιο τελικά. Από την άλλη, υπάρχουν και κάποιοι ψύχραιμοι (τουλάχιστον, έτσι δείχνουν), οι οποίοι επιμένουν πως η έξαρση αυτής της προκλητικότητας αποσκοπεί σε εσωτερική κατανάλωση και θα ξεφουσκώσει μετά το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου.

Δεν είμαστε μάντεις ώστε να γνωρίζουμε με ασφάλεια τι θα συμβεί μετά το δημοψήφισμα, όταν μάλιστα δεν γνωρίζουμε τι θα βγει από την κάλπη. Καθ' όσον, άλλες εξελίξεις θα υπάρξουν αν νικήσει ο Ερντογκάν κι άλλες αν χάσει. Αλλά και στις δυο περιπτώσεις, το τι θα ακολουθήσει θα εξαρτηθεί από την ευρύτητα του αποτελέσματος. Αλλιώς θα αντιδράσει ο "σουλτάνος" αν το αποτέλεσμα κριθεί για λίγες χιλιάδες ψήφων κι αλλιώς αν είναι συντριπτική η διαφορά.

Καραμανλής - Ερντογκάν: Η διπλωματία της κουμπαριάς

Ό,τι κι αν συμβεί, όμως, το βασικό δεδομένο δεν αλλάζει. Και το δεδομένο είναι ότι η χώρα μας προεύεται δίχως σαφή στρατηγικό σχεδιασμό, την ώρα που η Τουρκία δεν χάνει ευκαιρία να προβάλλει τους στόχους της καθημερινά, οργανωμένα, μεθοδικά και με σαφήνεια. Μπορεί οι ρουκέτες για την συνθήκη τής Λωζάννης να μοιάζουν περισσότερο με πασχαλιάτικα βαρελότα αλλά πίσω τους κρύβουν την πεντακάθαρη προσπάθεια των τούρκων να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση στην αφετηρία όταν αρχίσει η κούρσα τής ανακατανομής ισχύος στην ανατολική Μεσόγειο, ειδικά σε περίπτωση που τα γεγονότα στην Συρία και στο Ιράκ (τελευταία δε και στην Ιορδανία) ευνοήσουν καταλυτικά αυτή την ανακατανομή.

Στο σημείο αυτό, πρέπει να υπογραμμίσουμε τον απολύτως υπαρκτό κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Τουρκία και ο οποίος λέγεται εδαφικός ακρωτηριασμός. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν σαφείς κυοφορούμενες διαδικασίες σύστασης κουρδικού κράτους είναι τυφλός και όποιος δεν καταλαβαίνει ότι ένα τέτοιο κράτος δεν μπορεί να στηθεί μόνο σε εδάφη τής Συρίας και του Ιράκ είναι τουλάχιστον αφελής. Αυτός ο κίνδυνος είναι η αφορμή που η Άγκυρα βιάζεται να ισχυροποιήσει και την θέση και τον ρόλο της στην περιοχή.

Από πλευράς Τουρκίας, οι πιέσεις στην Ελλάδα είναι λογικές, μιας και οποιαδήποτε αύξηση του ελέγχου της στο Αιγαίο σημαίνει αυτομάτως αναβάθμιση του ρόλου της ως περιφερειακή δύναμη. Άλλωστε, οι τούρκοι δεν θα μπορούσαν ποτέ να αφήσουν ανεκμετάλλευτο το υπόβαθρο που χτίζουν στην περιοχή για περισσότερο από μια εικοσαετία. Μη ξεχνάμε ότι με αφορμή την "κρίση των Ιμίων" του 1996, η Τουρκία κατάφερε αφ' ενός μεν να "γκριζάρει" όχι μόνο βράχους και βραχονησίδες αλλά και ολόκληρες θαλάσσιες περιοχές με κατοικημένα νησιά αφ' ετέρου δε να παρασύρει τις ελληνικές κυβερνήσεις σε συζητήσεις περί των "ζωτικών συμφερόντων" της στην περιοχή, ήτοι σε συζητήσεις επί ενός ανύπαρκτου μέχρι τότε θέματος.

Κι ενώ οι τούρκοι κάνουν ό,τι μπορούν για να προωθήσουν τις διεκδικήσεις τους (και καλά κάνουν από πλευράς τους, εδώ που τα λέμε), η Ελλάδα πορεύεται ανερμάτιστη, σαν φτερό στον άνεμο. Βεβαίως, η πρώτη ευθύνη ανήκει εξ ολοκλήρου στην τότε κυβέρνηση Σημίτη, η οποία, εν μέσω των σημιτικών ευχαριστιών προς τις ΗΠΑ και των παγκαλικών ανοησιών περί σημαιών που τις πήρε ο άνεμος, "κατάφερε" (διότι περί κατορθώματος πρόκειται) να δεχτεί το γκριζάρισμα της περιοχής, αναγνωρίζοντας έτσι, εμμέσως πλην σαφώς, τις τουρκικές διεκδικήσεις ως δικαιολογημένες.

Επί πλέον, από τότε όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις διατήρησαν ζωντανό τον "διάλογο" για τις τουρκικές διεκδικήσεις, δικαιώνοντας ουσιαστικά την επιμονή των γειτόνων μας. Παράλληλα και δίχως κανένα απολύτως αντάλλαγμα, υποστήριξαν ένθερμα την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. με την -απαράδεκτη πολιτικά- ψευδαίσθηση ότι η προσαρμογή των γειτόνων στα ευρωπαϊκά δεδομένα θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν τις διεκδικήσεις τους.


Όμως, η έλλειψη στρατηγικής από πλευράς Ελλάδος γίνεται διάφανη και από άλλα στοιχεία. Για παράδειγμα, η ελληνική πλευρά δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στην ανάπτυξη των ευρωτουρκικών σχέσεων, παρ' ότι η τουρκική πλευρά δεν άλλαξε καθόλου την στάση της στο κυπριακό, κάτι που είχε τεθεί εκ προοιμίου ως sine qua non για την ανάπτυξη αυτών των σχέσεων. Επίσης, χωρίς να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος (αν εξαιρέσουμε την γκρίνια των ΗΠΑ), όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις τής τελευταίας εικοσαετίας εγκατέλειψαν τον περίφημο "ενιαίο αμυντικό χώρο Ελλάδας-Κύπρου", κάτι που είχε αποκτήσει την ισχύ δόγματος κατά το παρελθόν.

Στο μεταξύ, η εθνική μας πολιτική εξικνείται μέχρι των ορίων τού "μακάριου ύπνου", κατά την διάρκεια του οποίου ονειρευόμαστε πως είμαστε ασφαλείς επειδή βρισκόμαστε κάτω από την ομπρέλλα τής Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Άλλο αν αυτη η ηλίθια παραίσθηση ασφαλείας δεν είναι τόσο έντονη ώστε να πάρουμε κάποια στιγμή την απόφαση να χαράξουμε μονομερώς (όπως έχουμε δικαίωμα) τα σύνορα της ΑΟΖ μας τόσο στο Αιγαίο όσο και στα βορειοδυτικά μας σύνορα. Για το Καστελλόρριζο, βέβαια, ούτε συζήτηση...

Παπανδρέου - Τζεμ: Η διπλωματία του ζεϊμπέκικου

Κατόπιν όλων αυτών, δεν πρέπει να παραξενευόμαστε όποτε ακούμε την Τουρκία να εκτοξεύει απειλές και να μιλάει για κατάληψη τουρκικών νησιών εκ μέρους της Ελλάδας. Θα έπρεπε, όμως, να παραξενευόμαστε από το γεγονός ότι οι ινστρούχτορες της εθνικής μας πολιτικής δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η επιμονή των τουρκικών αρχών δημιουργεί και βαθαίνει στον απλό τούρκο πολίτη την πεποίθηση ότι υπάρχουν πράγματι στο Αιγαίο κάποια τουρκικά νησιά, τα οποία έχει καταλάβει η Ελλάδα παρανόμως.

Κι αν έπρεπε να ανησυχούμε για κάτι, αυτό είναι το ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν πόσο επικίνδυνο είναι το να πιστεύει ο απλός τούρκος πολίτης ότι έχουμε βάλει πόδι σε δικά του εδάφη. Πόσο δύσκολο είναι να προβλέψουν ότι, αργά η γρήγορα, αυτή η πεποίθηση θα μετατραπεί σε απαίτηση προς την κυβέρνησή του να πάρει πίσω αυτά τα εδάφη; Και πότε θα βρεθεί κάποιος που να καταλαβαίνει πως, όταν κοιμάσαι μακαρίως, σε πιάνουν στον ύπνο;

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΟΙ Αστικές Τάξεις και των δυο χωρών συμμετέχουνε στο ΝΑΤΟ και σε όλες τις Πολεμικές του αποστολές και στους Ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η Καθε μια προσπαθεί να αναβαθμίσει την θέση της στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ο Εθνικισμός χρησιμοποιείται και απο τις δυο μεριές για των Εγκλωβισμό των λαών κάτω απο την Σημαία της Αστικής του Τάξης. Ασφαλώς και υπάρχει κίνδυνος πολεμικής εμπλοκής τα οικονομικά συμφέροντα είναι τεράστια και η δουλειά μας σαν Κομμουνιστές είναι να ενημερώνουμε σωστά τον λαό για όλα αυτά τα ζητήματα ωστε σε οποιαδήποτε περίπτωση να υπερασπίσει την ΔΙΚΗ ΤΟΥ πατρίδα ενάντια σε Ντόπια και ξένη Αστική τάξη σαν εισβολέα για την δική του Εργατική Λαική Εξουσία και να μη σφαχτεί για τα Συμφεροντά τους. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

και των παγκαλικών ανοησιών περί σημαιών που τις πήρε ο άνεμος,
και στο διαβόητο :
Διώξε τον παιδί μου από την πρεσβεία...

Και μην ξεχνάμε το τσιπρέϊκο
Το Αιγαί ο ανήκει στα ψάρια του (και σε κάτι άσπρο , πηχτό που κρατάει μαστίγιο όσων τα λένε αυτά...)_


experience είπε...

Έχω μία διαφωνία, όχι, δεν κάνει καλά η Τουρκία, οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει θερμό επεισόδιο δεν είναι καλό. εκτός αν σκοπεύουν να στείλουν στην πρώτη γραμμή τα παιδιά τους οι Ερντογάν και σία. Σκοπεύουν; Δεν το νόμιζα, ας μην στήνουν εντάσεις τότε. Συμφωνώ για τη στάση μας και φυσικά δεν πρέπει να μπει σε κανενός είδους συζητήσεις, τέρμα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Η Τουρκία πάντα ήθελε το Αιγαίο, εντάξει εδώ που τα λέμε όλοι θα το θέλανε αλλά και εγώ θα ήθελα πολλά πράγματα, δε σημαίνει ότι θα τα έχω κιόλας. Τέλος ρόλο παίζουν και η ΕΕ και το ΝΑΤΟ στους οποίους ανήκουμε που αντί να πάρουν ξεκάθαρη θέση κρατάνε τις γνωστές ίσες αποστάσεις κλπ που φυσικά ευνοούν την Τουρκία. Όταν τους συμφέρει μπορεί να ασχολούνται με τα δικαώματα και περιοχές που είναι τελείως άσχετες με αυτούς. Έχουμε συνέχεια δηλώσεις για την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και τα δικαιώματα στη Συρία ενώ ολοφάνερες και ξεκάθαρες παραβιάσεις είναι έλα μωρέ, χαλαρά. Εγώ δεν ξέρω αν θα πρέπει να έχουμε και διπλωματικές σχέσεις με την Τουρκία όσο έχει αυτή τη στάση απέναντί μας. Ας αρχίσουμε στην τελική να πουλάμε και εμείς τρέλα, ας αρχίσουμε να ζητάμε Κωνσταντινούπολη, Αγία Σοφιά κλπ.

ΔΤ είπε...

Είναι πολύ βολική η "έχθρα" μας με την Τουρκία. Η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι 2η σε στρατιωτικές δαπάνες μετά τις ΗΠΑ. Και δεν γκρινιάζει και κανένας στα σοβαρά... Ε, άμα πάμε και για Πόλη με Αγια Σοφιά, πρέπει να ξηλωθούμε κάπως περισσότερο.


Έχετε δει την ταινία "Lord of War" του 2005? Χολυγουντιανή βέβαια, αλλά την έχει την ιδέα.

Unknown είπε...

Η διαφορά είναι ότι η Τουρκία ΕΧΕΙ εξωτερική (εθνική ας το πούμε) πολιτική, ενώ η Ελλάδα απλά είναι ένα κράτος μαριονέτα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και αυτή τη στιγμή οι εντολές που έχει είναι να κάθεται και να επικαλείται τη διεθνή νομιμότητα. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η Ελλάδα είναι σαφώς ευνοημένη από τις συνθήκες που χάραξαν τα σημερινά σύνορα, άρα δεν έχει λόγο να μην υπερασπίζεται το status quo.

Θα μας πει βέβαια ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ότι και η Τουρκία είναι ένα κράτος μαριονέτα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Διαφωνώ. Αυτό ίσχυε αποκλειστικά κατά τη περίοδο του ψυχρού πολέμου. Ούτε πριν ούτε μετά. Υπενθυμίζω ότι αν περνούσε από το χέρι της Αντάντ, θα είχε μείνει τόση Τουρκία από την Οθωμανική "αυτοκρατορία", όση Αυστρία έμεινε από την αυτοκρατορία των Αψβούργων. Αυτό το απέτρεψε ο Κεμάλ με τους ελιγμούς του. Η αλήθεια είναι ότι η "δύση" πάντα σιχαινόταν την ύπαρξη ενός ισχυρού μουσουλμανικού κράτους και ότι με το τέλος του υπαρκτού σοσιαλισμού, η δύση επιστρέφει στο αρχικό πλάνο. Δεν έχει κανένα λόγο δηλαδή σήμερα, να ανέχεται ένα κράτος σαν τη Τουρκία, που δεν της είναι χρήσιμο πλέον.

Ο Ερτνογάν έχει την ικανότητα να διαβλέπει αυτό το πράγμα, όπως διέβλεψε και τη χρεοκοπία του Κεμαλισμού. Οι ενέργειές του αποβλέπουν σε ορίζοντα εικοσαετίας, με τις ανακατατάξεις που σίγουρα θα γίνουν και ήδη γίνονται. Επιστρέφοντας στην αρχή, πιστεύω ότι ο Ερντογάν χαράζει μια εξωτερική πολιτική με ρεαλιστικούς στόχους, ενώ η Ελλάδα απλά περιμένει οδηγίες από το ΝΑΤΟ και στην καλύτερη επιδίδεται σε ασκήσεις υπερπατριωτισμού για εσωτερική κατανάλωση.

Υ.Γ.Όσο ο απλός Τούρκος πολίτης πιστεύει ότι η Ελλάδα έχει βάλει πόδι σε έδαφός του, τόσο πιστέυει και ο απλός Έλληνας πολίτης πιστεύει το αντίθετο.

Ανώνυμος είπε...

Εγω αυτό που θα πω είναι οτι σε Ελλάδα και Τουρκία ο Καπιταλισμός είναι στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο συμμετέχουνε σαν Σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ και σε όλες τις Ιμπεριαλιστικές πολιτικές και πολέμους για να βελτιώσουνε την θέση τους στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Θα συμφωνήσω οτι οι Δυτικοί μαζί και η Ελλάδα θέλανε να διαλύσουνε και την Τουρκία το 1919 η οποία πραγματικά σώθηκε χάρη στους Ελιγμούς του ΚΕΜΑΛ όπως αντίστροφα έκανε και ο Λενιν για να σωθεί η Επανάσταση του 1917. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

To παιχνίδι είναι βαθύ. Η Τουρκία φαίνεται να σχεδιάζει για την επόμενη μέρα, στην οποία οι ΗΠΑ δεν θα είναι ο διεθνής νταβατζής, και που μάλλον (αν όχι σίγουρα) θα πάρει αυτή τη θέση η Κίνα ή κάποια συμμαχία με αυτή μέσα.

Η Ελλάδα όπως σωστά είπαν και άλλοι, περιμένει και κάνει την πάπια, αφού την συμφέρει το πως έχουν τα πράγματα.
Ποτέ η αστική τάξη της Ελλάδας δεν είχε ανοικτές εδαφικές βλέψεις μετά το 1922, οι εφοπλισταράδες που είναι και το πιο ισχυρό κομμάτι των αστών (και που είναι και πρώτοι εφοπλιστές στο κόσμο), μάλλον δεν θέλουν εδάφη τελικά για να κάνουν μεγάλες μπίζνες!

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Θοδωρη καλησπερα. Αν θες την αποψη μου φιλικα παντα, θα σου προτεινα να μεινεις στο κομματι που ξερεις καλα δηλ. τα οικονομικα. Χωρις να σημαινει οτι ειναι λαθος αυτα που γραφεις παραπανω. βασιλης

TRASH είπε...

Θοδωρή, αυτό το κείμενο με εξέπληξε –κ μάλλον δυσάρεστα θα έλεγα. Κυρίως για το πνεύμα «εμείς και αυτοί», όπως επίσης και για το γεγονός πως το πνεύμα του κειμένου τείνει να «κατηγορήσει» τον ελληνικό ιμπεριαλισμό ότι δεν ξέρει τελικά να υπερασπίσει τα συμφέροντα του (αν έχω λάθος εντύπωση, διόρθωσε με).

Επίσης νομίζω πως δεν πιάνει και κάποια άλλα πράγματα.
Όπως π.χ. πως η επέκταση της ελληνικής ΑΟΖ στα 12νμ θα άφηνε το Αιγαίο ουσιαστικά χωρίς διεθνή ύδατα, πράγμα που θα συναντούσε την αντίδραση όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά κ όλων των παρευξείνιων χωρών που το σύνολο του θαλάσσιου εμπορίου τους περνάει αναγκαστικά μέσα από το Αιγαίο.

Θα μπορούσα ίσως να αναφερθώ και σε άλλες λεπτομέρειες του κείμενου, αλλά θα το αποφύγω εδώ, καθώς η βασική μου ένσταση είναι πολιτική.
Θεωρώ δηλαδή πως το καθήκον μας σαν έλληνες κομμουνιστές είναι η αποδόμηση πρώτα και κύρια του «δικού μας» ιμπεριαλισμού.
Όσο για την Ελληνική αστική τάξη, προσωπικά δεν έχω καμμία αμφιβολία πως ο «πατριωτισμός» της φτάνει μέχρι την τελευταία ρανίδα του δικού μας αίματος.

Τα παραπάνω πάντα φιλικά, κ με δεδομένη την πιθανότητα λάθος κατανόησης κάποιων πραγμάτων από πλευράς μου.

teddygr είπε...

@ TRASH

Η ΑΟΖ μιας χώρας δεν σημαίνει κλείσιμο των θαλάσσιων δρόμων. Σημαίνει ότι η χώρα αυτή έχει αποκλειστικό δικαίωμα οικονομικής εκμετάλλευσης της περιοχής. Όσο για την αναφορά σου στα 12 ν.μ. ενώ μιλάμε για ΑΟΖ, σίγουρα οφείλεται σε σύγχιση της στιγμής και συγχωρείται άνευ εξηγήσεων.

Όσο για το πνεύμα υπέρ του ελληνικού ή άλλου ιμπεριαλισμού, δεν περιμένεις να σου επιβεβαιώσω ότι αποκόμισες λανθασμένη εντύπωση, έτσι; Εκείνο που έλεγε το κείμενο ήταν ότι οι τούρκοι κάνουν τους δικούς τους σχεδιασμούς ενώ εμείς αφήνουμε την διατήρηση της ειρήνης στην περιοχή στα χέρις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.

TRASH είπε...

Μόνο μια παρατήρηση στο τελευταίο που λες Θοδωρή.
Η ελληνική αστική τάξη διαχρονικά έχει αφήσει τις τύχες της στα χέρια του δυτικού ιμπεριαλισμού, κ διαχρονικά δεν της έχει βγει σε κακό.
Μετά το 1821 σε 4 τουλάχιστον ελληνοτουρκικές πολεμικές αναμετρήσεις, η Ελλάδα με την υποστήριξη της δύσης, ή κέρδισε σημαντικά εδάφη (1ος Βαλκανικός), ή χάρη στην διπλωματική παρέμβαση της δύσης δεν έχασε (ουσιαστικά) εδάφη της ακόμη και όταν έχασε τον πόλεμο (1897,Μικρασιατική εκστρατεία, Κύπρος 1974 [και παρένθεση στην παρένθεση εδώ-το 1974 τα εδάφη που χάθηκαν δεν ήταν ελληνικά αλλά Κυπριακά])
Δεν βλέπω λοιπόν τι λόγους έχει να διαφοροποιηθεί από μια τόσο επιτυχημένη διαχρονικά στρατηγική που της επιτρέπει να κάνει μαγκιές εκ του σχετικά ασφαλούς.
Δεν θεωρώ εν ολίγοις πως η προσκόληση της ελληνικής ΑΤ στους σχεδιασμούς του δυτικού ιμπεριαλισμού είναι κάποιου είδους "αδυναμία" να χαράξει πολιτική, αλλά πως αυτή ακριβώς είναι η πολιτική της, και μάλιστα είναι και αρκετά επιτυχημένη εκ του αποτελέσματος.

Cos είπε...

Θα πάρω και εγώ το μέρος του Trash, αφού και εμένα με εξέπληξε το συγκεκριμένο άρθρο.
Στο άρθρο λοιπόν υπάρχει το πνεύμα ότι οι Τούρκοι αστοί κάνουν καλά την δουλειά τους, σε αντίθεση με την ελληνική αστική τάξη που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα σύνορα μας!
Η επιθετικότητα της αστικής μας τάξης με τους αλυτρωτισμούς κλπ. που πήγε; Οι βλέψεις της σε βάρος των γειτόνων που πήγαν; Δεν υπάρχουν;
Επίσης, μπορεί να τέθηκε λάθος για την ΑΟΖ, αλλά ελληνοτουρκική διαφορά είναι και τα χωρικά ύδατα και ο εναέριος χώρος, όπου πράγματι τίθεται θέμα από την Ελλάδα για επέκταση τους στα 12 νμ.
Αλλά, πάλι θα συμφωνήσω με τον Trash: η ένσταση είναι πολιτική. Θεωρώ δηλαδή πως το καθήκον μας σαν έλληνες κομμουνιστές είναι η αποδόμηση πρώτα και κύρια του «δικού μας» ιμπεριαλισμού."

Ανώνυμος είπε...

Cos. Δώσε μου μια διευκρίνηση. Τι ενοείς αποδόμηση του δικού μας Ιμπεριαλισμού. Της Αστικής Τάξης η της Συμμαχίας που ανήκει. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Cos είπε...

@Παναγιώτης
Εν προκειμένω της δικής μας ΑΤ. Αλλά φυσικά και κάθε ιμπεριαλισμού. Ο αντιιμπεριαλιστικός αγώνας (ιμπεριαλισμός, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού) είναι ταυτόχρονα και αντικαπιταλιστικός και το αντίστροφο.

Ανώνυμος είπε...

Cos. Συμφωνούμε απόλυτα. Αυτά είναι τα καθήκοντα των Κομμουνιστών. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Unknown είπε...

" Κύπρος 1974 [και παρένθεση στην παρένθεση εδώ-το 1974 τα εδάφη που χάθηκαν δεν ήταν ελληνικά αλλά Κυπριακά]"

Αυτή η φράση συμπυκνώνει και τον λόγο που πολλοί Κύπριοι συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο στους "Ελλαδίτες".

Εγώ νομίζω ότι μια χαρά τα λέει ο Θοδωρής και στην τελική δεν το παίζει ειδήμων, απλά θέτει κάποια εύλογα ερωτήματα. Ερωτήματα τα οποία δεν απαντώνται με αξιώματα όπως "αποδόμηση του δικού μας ιμπεριαλισμού", "και οι δυο χώρες είναι κομμάτι της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας" κτλ. Ούτε κατάλαβα από το άρθρο ότι επαινεί ή υπερασπίζεται την τουρκική αστική τάξη εις βάρος της δικιάς μας.

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι πολύ απλό: Η τουρκική αστική τάξη έχει αντιληφθεί ότι μπαίνουμε σε μια νέα ιστορική περίοδο (η οποία δεν ξέρουμε ακόμα πώς θα ονομαστεί αλλά είναι σίγουρα νέα) νοουμένου ότι αλλάζουν οι ισορροπίες δυνάμεων στην περιοχή και έχει προσαρμόσει την εξωτερική της πολιτική σε αυτό. Αντίθετα, όπως είπαμε, η ελληνική αστική τάξη επιμένει στη διατήρηση του status quo που όντως τη συμφέρει, αλλά δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα. Ο λόγος είναι ότι οι συνθήκες που διαμόρφωσαν και διατήρησαν το status quo έχουν πάψει να υφίστανται:

1) Η "Μακεδονία του Αιγαίου" και η Θράκη δόθηκαν στην Ελλάδα για να αποτραπεί η έξοδος της Βουλγαρίας στο Αιγαίο, επειδή ήταν Ρωσικός δορυφόρος και παρά το γεγονός ότι αυτές οι περιοχές ήταν Βουλγάρικες με τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
2) Η Κρήτη έγινε Ελληνική γιατί απλούστατα δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Μην ξεχνάμε ότι για πολλά χρόνια ήταν ανεξάρτητη και ενώ ζητούσε να ενωθεί με την Ελλάδα, η ίδια η Ελλάδα δεν το ήθελε.
3) Τα Δωδεκάνησα έγιναν Ελληνικά γιατί δεν μπορούσαν να παραμείνουν Ιταλικά λόγω Β'ΠΠ και βεβαίως δεν μπορούσαν να (ξανα)γίνουν Τουρκικά.

κ.ο.κ.

Όλα αυτά μέχρι το 1948, γιατί από τότε ο οι διεθνείς ισορροπίες ευνοούν την Τουρκία (βλέπε το ποιός βγήκε κερδισμένος στην Κύπρο ή αλλιώς γιατί η Κύπρος δεν έγινε Κρήτη).



Με λίγα λόγια, υπήρχαν κάποιοες συγκυρίες που ευνούσαν την Ελλάδα και που δεν υπάρχουν πλέον σήμερα. Οι εποχές άλλαξαν, μαζί και η Τουρκική εξωτερική πολιτική, η Ελληνική όχι. Εγώ αυτό καταλαβαίνω από το άρθρο.

Ανώνυμος είπε...

6.04. Μια διαφωνία για τα Δωδεκάνησα. Τα δώσανε στην Ελλάδα το 1947 για να στηρίξουνε την Αστική τάξη που τότε σταθεροποιήθηκε μετά τον πόλεμο για να την στηρίξουνε απέναντι στον ΔΣΕ και στους Κομμουνιστές. Αν είχε γίνει Σοσιαλισμός στην Ελλάδα με την αποχώρηση των Γερμανών τον Οκτώβρη του 1944 δεν θα την δίνανε. Τα υπόλοιπα είναι όπως τα λες. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

DIMITRIS είπε...

Offside Θοδωρή....,
http://antifascripta.net/LinkClick.aspx?fileticket=RMdnR3%2fB5No%3d&tabid=119
και στρατηγική και τακτική κι απ' όλα έχουν οι βρυκόλακες.
Το βιβλίο συνίσταται ανεπιφύλακτα
Asozialen

Ανώνυμος είπε...

Ευτυχισμένα χρόνια που λες και εσύ...!
Εντελώς τυχαία(...) την ίδια περίοδο άρχισε το πρώτο Τουρκικό Σήριαλ στο Μεγκα αν θυμάσαι.
Μετά άρχισαν να πολλαπλασιάζονται...