«Με τέτοιες εκφράσεις, ορολογία και λεξιλόγιο θέλετε να προάγετε τον διάλογο εδώ μέσα; Δεν ξέρω αν είναι λαϊκισμός, ή ανοησία, αλλά είναι σίγουρα χυδαιότητα.» (Συμεών Κεδίκογλου, βουλευτής ΠαΣοΚ. Υφυπουργός παιδείας, παρακαλώ!)
«Λαμβάνουν χώρα μέσα στο κοινοβούλιο συμπεριφορές οι οποίες είναι έξω από το πνεύμα, το γράμμα και την ουσία της δημοκρατίας. (...) Ακούσαμε ομιλίες που ήταν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων.» (Ανδρέας Λυκουρέντζος, βουλευτής Νέας Δημοκρατίας. Πρώην υφυπουργός παιδείας, παρακαλώ!)
«Φράσεις όπως "καλή αντάμωση στα γουναράδικα" (...) παραπέμπουν στις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Αν ο κ. Τσίπρας δεν τους αποπέμψει, τότε είναι προφανές ότι λειτουργούν κατ΄ εντολήν του (...) Οι δύο βουλευτές του ΣυΡιζΑ καθύβρισαν το κοινοβούλιο με συνθήματα εμφυλίου πολέμου.» (Σίμος Κεδίκογλου, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος)
Βρήκαμε θέμα για κουβέντα! Η φωτιά άναψε από μια αποστροφή της ομιλίας τού Βαγγέλη Διαμαντόπουλου στην χτεσινή συνεδρίαση της βουλής. Αν δεν γνωρίζετε ποιος στην ευχή είναι αυτός ο Διαμαντόπουλος (και γιατί να γνωρίζετε, άλλωστε;), να σας θυμίσω ότι είναι ο βουλευτής τού ΣυΡιζΑ, επί του οποίου πρόσφατα ασέλγησε κατάφωρα το σαμαρικό επιτελείο, κόβοντας και ράβοντας κάποιες δηλώσεις του μετά την έκρηξη στο Μωλλ και φτιάχνοντας ένα βίντεο με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο βουλευτής είναι υπέρ της βίας.
Τί είπε χτες ο δόλιος ο Διαμαντόπουλος; Για τους βουλευτές τού κόμματός του μίλαγε ο άνθρωπος, λέγοντας ότι «είμαστε αυτοί που θα ενώσουμε ξανά αυτό τον κύκλο που έσπασε το σάπιο πολιτικό σας σύστημα. Από τον λαό στη βουλή και ξανά στον λαό. Είμαστε έξω και ακούμε όλους αυτούς, που δεν έχουν καταθέσεις, δεν είναι στη λίστα Λαγκάρντ, δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, του νερού. Όλοι αυτοί μας λένε ότι δεν εκβιάζονται και είναι αποφασισμένοι για ρήξη και ανατροπή. Έχουν αυτή την αποφασιστικότητα που θα πει αυτό που έλεγε και ο Αρης Βελουχιώτης όταν πήγαινε με τους συντρόφους του για να απελευθερώσει τον τόπο: "Ραντεβού στα γουναράδικα"».
Τί τό 'θελε αυτό το τελευταίο; Εδώ κολλάει αυτό που είπα πρωτύτερα, πως βρήκαμε θέμα για κουβέντα. Δεν ξέρει ο φουκαράς ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων του, στους οποίους απευθύνεται, είναι άνθρωποι αγράμματοι, έστω κι αν έχουν διατελέσει κυβερνητικοί εκπρόσωποι ή και υπουργοί παιδείας ακόμη; Δεν τού 'φτανε που ανέφερε το όνομα του Άρη; Έπρεπε να κάνει λόγο και για τα "γουναράδικα";
Εν πάση περιπτώσει, όντως το τσιτάτο ανήκει στον Άρη. Μ' αυτό εμψύχωνε τους συμπολεμιστές του όταν ξεκινάγανε για κάποια επιχείρηση κατά των γερμανών. Προσέξτε την πρώτη λεπτομέρεια: κατά των γερμανών, κατά του εισβολέα και κατόχου τής πατρίδας μας. Το νόημά του είναι απλό: έστω κι αν μας σκοτώσουν οι γερμανοί, όπως σκοτώνουν οι κυνηγοί τις αλεπούδες, μη στενοχωριέστε και δεν θα χαθούμε... τα τομάρια μας θα ξανασμίξουν στα γουναράδικα, σαν τα τομάρια των αλεπούδων. Προσέξτε την δεύτερη λεπτομέρεια: τα τομάρια μας, τα δικά μας τομάρια.
Επί του θέματος, σημειώνει ο Κώστας Βαξεβάνης σε άρθρο του στο "Κουτί της Πανδώρας": Ο Άρης Βελουχιώτης έχει υποβιβαστεί από εθνικός ήρωας σε αιμοδιψή αρχηγό της μιας πλευράς, της κακιάς. Κι αν αυτό βόλευε μια δεξιά του 50, που είχε στα βουλευτικά έδρανα συνεργάτες των Γερμανών (ο σφαγέας του Κιλκίς συνεργάτης των Γερμανών Κ. Παπαδόπουλος εξελέγη βουλευτής της ΕΡΕ), η Ελλάδα του 2013, ακόμη και η ΝΔ, μόνο να χάσει έχει από τις ιστορικές λαθροχειρίες. Το χειρότερο είναι πως όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα μιας σκληρής αντιπαράθεσης που επαναφέρει τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, αλλά επίσημη άποψη του Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός, προσκυνητής και ο ίδιος των μνημόσυνων του Μελιγαλά ως βουλευτής το 1982, όταν η χώρα ανακάλυπτε την εθνική συμφιλίωση, επαναφέρει τον διχασμό, ως αποτελεσματικό όπλο ενάντια στους εχθρούς. Και εχθροί είναι όσοι δεν συμφωνούν μαζί του. Όσοι διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν να φάνε είναι κουκουλοφόροι, όσοι υποστηρίζουν μια άλλη πολιτική στην Οικονομία εραστές της Κορέας και όσοι απαιτούν την νομιμότητα ενός ευρωπαϊκού κράτους, ανθέλληνες.
Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στο Άρειο τσιτάτο. Για όποιον καταλαβαίνει ελληνικά και συνάμα γνωρίζει μια σταλιά Ιστορία, η κουβέντα τού Άρη έχει απόλυτη και ευθεία σχέση με το "ή ταν ή επί τας" των αρχαίων σπαρτιατών, με το "λευτεριά ή θάνατος" των αγωνιστών τού '21 αλλά και με το "μέχρι της τελευταίας ρανίδος τού αίματός μου" των σύγχρονων ελλήνων στρατιωτών. Πρόκειται για μια φράση που ξεχειλίζει από αυταπάρνηση κι αποφασιστικότητα. Και, βεβαίως, δεν συνιστά "χυδαιότητα", "λαϊκισμό", "ανοησία", "προκήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης", "εμφυλιοπολεμικό σύνθημα" ή όποια άλλη μαλακία γεννήθηκε από το ανερμάτιστο μυαλό και την αμορφωσιά κάποιων εγνωσμένης αξίας ηλιθίων, οι οποίοι έχουν αναλάβει εργολαβικά την "αναγέννηση" της χώρας.
Ας έχουν στον νου τους όλοι αυτοί οι κρετίνοι ότι τούτο το τσιτάτο τού Άρη θα ξαναγίνει επίκαιρο όταν θα φτάσει η ώρα... Άμποτες!
ΥΓ: Φυσικά, ο Άρης δεν μίλαγε γαλλικά. Η ακριβής του φράση ήταν "Καλή αντάμωση στα γουναράδικα".
«Λαμβάνουν χώρα μέσα στο κοινοβούλιο συμπεριφορές οι οποίες είναι έξω από το πνεύμα, το γράμμα και την ουσία της δημοκρατίας. (...) Ακούσαμε ομιλίες που ήταν προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων.» (Ανδρέας Λυκουρέντζος, βουλευτής Νέας Δημοκρατίας. Πρώην υφυπουργός παιδείας, παρακαλώ!)
«Φράσεις όπως "καλή αντάμωση στα γουναράδικα" (...) παραπέμπουν στις χειρότερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Αν ο κ. Τσίπρας δεν τους αποπέμψει, τότε είναι προφανές ότι λειτουργούν κατ΄ εντολήν του (...) Οι δύο βουλευτές του ΣυΡιζΑ καθύβρισαν το κοινοβούλιο με συνθήματα εμφυλίου πολέμου.» (Σίμος Κεδίκογλου, υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος)
Βρήκαμε θέμα για κουβέντα! Η φωτιά άναψε από μια αποστροφή της ομιλίας τού Βαγγέλη Διαμαντόπουλου στην χτεσινή συνεδρίαση της βουλής. Αν δεν γνωρίζετε ποιος στην ευχή είναι αυτός ο Διαμαντόπουλος (και γιατί να γνωρίζετε, άλλωστε;), να σας θυμίσω ότι είναι ο βουλευτής τού ΣυΡιζΑ, επί του οποίου πρόσφατα ασέλγησε κατάφωρα το σαμαρικό επιτελείο, κόβοντας και ράβοντας κάποιες δηλώσεις του μετά την έκρηξη στο Μωλλ και φτιάχνοντας ένα βίντεο με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ο βουλευτής είναι υπέρ της βίας.
Τί είπε χτες ο δόλιος ο Διαμαντόπουλος; Για τους βουλευτές τού κόμματός του μίλαγε ο άνθρωπος, λέγοντας ότι «είμαστε αυτοί που θα ενώσουμε ξανά αυτό τον κύκλο που έσπασε το σάπιο πολιτικό σας σύστημα. Από τον λαό στη βουλή και ξανά στον λαό. Είμαστε έξω και ακούμε όλους αυτούς, που δεν έχουν καταθέσεις, δεν είναι στη λίστα Λαγκάρντ, δεν έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, του νερού. Όλοι αυτοί μας λένε ότι δεν εκβιάζονται και είναι αποφασισμένοι για ρήξη και ανατροπή. Έχουν αυτή την αποφασιστικότητα που θα πει αυτό που έλεγε και ο Αρης Βελουχιώτης όταν πήγαινε με τους συντρόφους του για να απελευθερώσει τον τόπο: "Ραντεβού στα γουναράδικα"».
Τί τό 'θελε αυτό το τελευταίο; Εδώ κολλάει αυτό που είπα πρωτύτερα, πως βρήκαμε θέμα για κουβέντα. Δεν ξέρει ο φουκαράς ότι η πλειοψηφία των συναδέλφων του, στους οποίους απευθύνεται, είναι άνθρωποι αγράμματοι, έστω κι αν έχουν διατελέσει κυβερνητικοί εκπρόσωποι ή και υπουργοί παιδείας ακόμη; Δεν τού 'φτανε που ανέφερε το όνομα του Άρη; Έπρεπε να κάνει λόγο και για τα "γουναράδικα";
Εν πάση περιπτώσει, όντως το τσιτάτο ανήκει στον Άρη. Μ' αυτό εμψύχωνε τους συμπολεμιστές του όταν ξεκινάγανε για κάποια επιχείρηση κατά των γερμανών. Προσέξτε την πρώτη λεπτομέρεια: κατά των γερμανών, κατά του εισβολέα και κατόχου τής πατρίδας μας. Το νόημά του είναι απλό: έστω κι αν μας σκοτώσουν οι γερμανοί, όπως σκοτώνουν οι κυνηγοί τις αλεπούδες, μη στενοχωριέστε και δεν θα χαθούμε... τα τομάρια μας θα ξανασμίξουν στα γουναράδικα, σαν τα τομάρια των αλεπούδων. Προσέξτε την δεύτερη λεπτομέρεια: τα τομάρια μας, τα δικά μας τομάρια.
Επί του θέματος, σημειώνει ο Κώστας Βαξεβάνης σε άρθρο του στο "Κουτί της Πανδώρας": Ο Άρης Βελουχιώτης έχει υποβιβαστεί από εθνικός ήρωας σε αιμοδιψή αρχηγό της μιας πλευράς, της κακιάς. Κι αν αυτό βόλευε μια δεξιά του 50, που είχε στα βουλευτικά έδρανα συνεργάτες των Γερμανών (ο σφαγέας του Κιλκίς συνεργάτης των Γερμανών Κ. Παπαδόπουλος εξελέγη βουλευτής της ΕΡΕ), η Ελλάδα του 2013, ακόμη και η ΝΔ, μόνο να χάσει έχει από τις ιστορικές λαθροχειρίες. Το χειρότερο είναι πως όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα μιας σκληρής αντιπαράθεσης που επαναφέρει τις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, αλλά επίσημη άποψη του Σαμαρά. Ο πρωθυπουργός, προσκυνητής και ο ίδιος των μνημόσυνων του Μελιγαλά ως βουλευτής το 1982, όταν η χώρα ανακάλυπτε την εθνική συμφιλίωση, επαναφέρει τον διχασμό, ως αποτελεσματικό όπλο ενάντια στους εχθρούς. Και εχθροί είναι όσοι δεν συμφωνούν μαζί του. Όσοι διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν να φάνε είναι κουκουλοφόροι, όσοι υποστηρίζουν μια άλλη πολιτική στην Οικονομία εραστές της Κορέας και όσοι απαιτούν την νομιμότητα ενός ευρωπαϊκού κράτους, ανθέλληνες.
Ας ξαναγυρίσουμε, όμως, στο Άρειο τσιτάτο. Για όποιον καταλαβαίνει ελληνικά και συνάμα γνωρίζει μια σταλιά Ιστορία, η κουβέντα τού Άρη έχει απόλυτη και ευθεία σχέση με το "ή ταν ή επί τας" των αρχαίων σπαρτιατών, με το "λευτεριά ή θάνατος" των αγωνιστών τού '21 αλλά και με το "μέχρι της τελευταίας ρανίδος τού αίματός μου" των σύγχρονων ελλήνων στρατιωτών. Πρόκειται για μια φράση που ξεχειλίζει από αυταπάρνηση κι αποφασιστικότητα. Και, βεβαίως, δεν συνιστά "χυδαιότητα", "λαϊκισμό", "ανοησία", "προκήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης", "εμφυλιοπολεμικό σύνθημα" ή όποια άλλη μαλακία γεννήθηκε από το ανερμάτιστο μυαλό και την αμορφωσιά κάποιων εγνωσμένης αξίας ηλιθίων, οι οποίοι έχουν αναλάβει εργολαβικά την "αναγέννηση" της χώρας.
Ας έχουν στον νου τους όλοι αυτοί οι κρετίνοι ότι τούτο το τσιτάτο τού Άρη θα ξαναγίνει επίκαιρο όταν θα φτάσει η ώρα... Άμποτες!
ΥΓ: Φυσικά, ο Άρης δεν μίλαγε γαλλικά. Η ακριβής του φράση ήταν "Καλή αντάμωση στα γουναράδικα".
8 σχόλια:
Αμήν και πότε...!
Πάντως κάποιοι (πολλοί) εκεί μέσα, γνωρίζουν πολυ καλά την έννοια της φράσης, όπως γνωρίζουν επίσης πολύ καλά ότι οι ψηφοφόροι τους δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει η φράση!
Τους έδωσε καλό "πάτημα" ο Διαμαντόπουλος...
Μετά την επιχείρηση κοπτοραπτικής-κωμωδίας της "ομάδας αλήθειας" της ΝΔ σχετικά με το Μωλλ, η συστημική προπαγάνδα έπεσε σε μία ακόμα γκάφα. Ή δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά, ή βρικονται σε πανικό, ή και τα δύο.
Έλεος πιά...
Όλο ξανατρέχουμε στους μπαξέδες ή στα γουναράδικα.
http://pantelismitsiou.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html
http://www.lifo.gr/team/readersdigest/39936
Απο εναλλακτικές λύσεις για το 2010 πώς πάμε;
Τόσο κολλημένοι με το παρελθόν;
Ω ΔΗΑΜΑΝΤΩΠΟΥΛΩΣ ΗΝΕ ΑΝΑΡΧΩΣΤΑΛΗΝΗΚΩΣ Κ ΑΙΣΗ ΗΠΩΣΤΙΡΗΖΟΙΣ ΤΩ ΣΙΡΗΖΑ ΚΕ ΤΟΥΣ ΑΙΒΡΕΗ
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=hxLCqttMRdY#at=19
Δεν συμμερίζομαι τις απόψεις σου για τον Διαμαντόπουλο. Πέραν του όλου θέματος με την "ομάδα αλήθειας", είχε προηγηθεί και περιστατικό με δηλώσεις υπέρ της αναρχίας τις οποίες είχε πάρει πίσω επειδή του τράβηξαν το αυτί οι μουρούτηδες. Ήταν η περίοδος των γεγονότων στην Βίλα Αμαλίας και η αναρχοκαπηλεία έδινε κι έπαιρνε στον εκμεκ (μιας και δουλεύει όπως δείχνουν τα αποτελέσματα στον "χώρο", ειδικά στα πιο μεταμοντέρνα κομμάτια του).
Πλέον περάσαμε στην κομμουνιστοκαπηλεία, με τον γνωστό τρόπο, πετώντας ατάκες, που ξέρουν ότι θα γίνουν ανάρπαστες από τα φασισταριά κάθε είδους (με γραβάτα -- νδ -- ή χωρίς -- χα). Μέχρι κι η Δούρου έγραψε άρθρο για τους κομμουνιστές, Κι όλα αυτά μετά το συνέδριο-παρωδία και τις φοβερές του αποφάσεις. Για ποιά γουναράδικα μιλάμε λοιπόν όταν αναφερόμαστε στον εκμεκ; Δεν βλέπουμε τι γίνεται στα συνδικαλιστικά πχ;
Η ουσία είναι αυτό που είπε ο Παφίλης στην βουλή. Ότι πλέον είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πολιτική συζήτηση. Και αυτό είναι κάτι που επιδιώκουν όλες εμπλεκόμενες πλευρές στα παραπάνω γεγονότα, οι μεν γιατί πουλάνε φούμαρα, οι δε γιατί μόνο σε τέτοιο επίπεδο μπορούν να συνδιαλεχθούν. Το'χουμε ξαναδεί το έργο άλλωστε, πασοκ-νδ, επί δεκαετίες, επαναλήψεις παίζουν.
Ijon Tichy
@ Ijon Tichy
Κάνε λίγο "κράτει", σύντροφε! Πού διάβολο εξέφρασα "την άποψή μου για τον Διαμαντόπουλο" δίχως να το καταλάβω; Όσο κι αν ξαναδιαβάζω το κείμενό μου, δεν βλέπω τέτοια άποψη πουθενά. Και, μάλιστα, διαφωνείς μ' αυτήν! Ένα ακριβές απόσπασμα από την ομιλία του παρέθεσα όλο κι όλο. Δεν σημαίνει ότι ντε και καλά συμφωνώ με όσα είπε.
Αναφέρομαι στην παράγραφο "Τί τό 'θελε αυτό το τελευταίο;...". Ήξερε και παραήξερε τι έκανε.
Ijon Tichy
Δημοσίευση σχολίου