Σε δημοσίευμά της στους Financial Times, με τίτλο "Greek industry looks beyond the crisis (Η ελληνική βιομηχανία βλέπει πέρα από την κρίση)", η δημοσιογράφος Κάριν Χόουπ ασχολείται με τον Όμιλο Μυτιληναίου και συνομιλεί με τον πρόεδρο του Ομίλου. Τα όσα είπε στην Κάριν Χόουπ ο Ευάγγελος Μυτιληναίος είναι εξόχως αποκαλυπτικά και αξίζει να σταχυολογήσουμε μερικά απ' αυτά:
"Ο Όμιλος είναι ακόμη κερδοφόρος, με τζίρο που αναμένεται να φτάσει το 1,5 δισ. εφέτος (...) Αν δεν υπήρχε αυτή η κρίση, θα είχαμε ανάπτυξη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, μέσα από μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια. Θα είχαμε συμμετάσχει στις τουρκικές ιδιωτικοποιήσεις των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας και θα είχαμε χτίσει μια βάση εκεί"
Η δημοσιογράφος σημειώνει ότι ο Όμιλος Μυτιληναίου απέκτησε την Αλουμίνιον της Ελλάδος (την μόνη εταιρεία επεξεργασίας αλουμίνας στην Ελλάδα) και την ΜΕΤΚΑ (τεχνική εταιρεία ειδικευμένη στην κατασκευή εργοστασίων παραγωγής ενέργειας) και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος παρατηρεί γι' αυτό το επενδυτικό πρόγραμμα ύψους ενός δισεκατομμυρίου: "Ολοκληρώσαμε το επενδυτικό πρόγραμμα με εσωτερική ταμειακή ροή και καλύψαμε τα χρέη μας με τα αυξημένα έσοδα".
Η Κάριν Χόουπ συμπληρώνει ότι, παρά την άσχημη οικονομική κατάσταση, "ο κ. Μυτιληναίος κοιτάζει στο μέλλον. Βλέπει το φυσικό αέριο ως ελπιδοφόρα επιχείρηση, αφ' ότου ο Όμιλος συνεργάστηκε με την Motor Oil ώστε να ανοίξει η αγορά αερίου στον ανταγωνισμό". Στόχος τής συνεργασίας των δυο εταιρειών είναι να "κοντράρουν" την ρωσική Cazprom και την αζερική Socar στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, η οποία εκτιμάται ότι θα κλείσει στο ένα δισ. ευρώ περίπου. Σχολιάζοντας αυτές τις επενδύσεις, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος κλείνει την συνέντευξή του ως εξής: "Θα υπάρξει ένα τέλος σ' αυτή την κρίση αργά ή γρήγορα και ο Όμιλός μας πρέπει να τοποθετηθεί σωστά για την επόμενη μέρα".
Αυτά λέει μέσες-άκρες το δημοσίευμα των Financial Times και τα συμπεράσματα που προκύπτουν απ' αυτό είναι πολλά και ενδιαφέροντα. Σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, όπου το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται και το εργατικό δυναμικό μετατρέπεται σε πολτοποιημένη μάζα, ο Μυτιληναίος ολοκληρώνει "με εσωτερική ταμειακή ροή" επενδυτικό πρόγραμμα ενός δισεκατομμυρίου και, παράλληλα, τακιμιάζει με την Motor Oil προκειμένου να βρεθεί άλλο ένα δισεκατομμύριο για την αγορά τής ΔΕΠΑ. Ταυτόχρονα, μέσα σε συνθήκες εντεινόμενης κρίσης, ο Όμιλος αυξάνει τον τζίρο του και καταγράφει κατακόρυφη αύξηση των κερδών του (46,1 εκατομμύρια κατά τους πρώτους 9 μήνες εφέτος έναντι 11,6 εκατομμυρίων πέρυσι, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα).
Είναι σαφές ότι τα μεγάλα μονοπώλια βρίσκουν τρόπους να λύνουν τα προβλήματα που τους δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση. Κάτι η κάθετη πτώση των μισθών που δίνουν στους εργαζόμενους, κάτι το παραπέρα ξεζούμισμα αυτών των εργαζομένων με την κατάλυση των ωραρίων, των υπερωριών, των διαφόρων παροχών κλπ, κάτι οι νόμιμες φοροαπαλλαγές, κάτι η μείωση της φορολόγησής τους, κάτι τα "φιλέτα" τής δημόσιας περιουσίας που αποκτούν κοψοχρονιά, κάτι οι επιδοτήσεις τύπου ΕΣΠΑ κλπ, κάτι τό 'να και κάτι τ' άλλο, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης αλλά πιάνουν και θέση "για την επόμενη μέρα".
Τελειώνοντας, ας διατυπώσω κι εγώ ένα ερώτημα το οποίο είναι καταδικασμένο να μείνει αναπάντητο, αν και υποψιάζομαι ότι η απάντησή του δεν είναι δύσκολη: Από τις επιχειρηματικές επιτυχίες τού Ομίλου Μυτιληναίου, τόσο ίσαμε σήμερα όσο και στο μέλλον, τί έχει κερδίσει ή τί πρόκειται να κερδίσει ο πολίτης τούτης της χώρας;
Μόνο μην ακούσω ως απάντηση αυτό που μου σπάει τα νεύρα όποτε το ακούω: "νέες θέσεις εργασίας". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παπαριά. Δείτε μια μαγική εικόνα: αν μια επιχείρηση έχει 100 εργαζόμενους με μισθό 800 ευρώ για 8ωρη πλήρη εργασία, μπορεί να αυξήσει κατά 50% τις θέσεις εργασίας που διατηρεί προσλαμβάνοντας άλλους 50, άσχετα αν τους βάλει όλους να δουλεύουν 4ωρο για 300 ευρώ.
"Ο Όμιλος είναι ακόμη κερδοφόρος, με τζίρο που αναμένεται να φτάσει το 1,5 δισ. εφέτος (...) Αν δεν υπήρχε αυτή η κρίση, θα είχαμε ανάπτυξη πολλών εκατομμυρίων ευρώ, μέσα από μεγάλες επενδύσεις στην ενέργεια. Θα είχαμε συμμετάσχει στις τουρκικές ιδιωτικοποιήσεις των εργοστασίων παραγωγής ενέργειας και θα είχαμε χτίσει μια βάση εκεί"
Η δημοσιογράφος σημειώνει ότι ο Όμιλος Μυτιληναίου απέκτησε την Αλουμίνιον της Ελλάδος (την μόνη εταιρεία επεξεργασίας αλουμίνας στην Ελλάδα) και την ΜΕΤΚΑ (τεχνική εταιρεία ειδικευμένη στην κατασκευή εργοστασίων παραγωγής ενέργειας) και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος παρατηρεί γι' αυτό το επενδυτικό πρόγραμμα ύψους ενός δισεκατομμυρίου: "Ολοκληρώσαμε το επενδυτικό πρόγραμμα με εσωτερική ταμειακή ροή και καλύψαμε τα χρέη μας με τα αυξημένα έσοδα".
Η Κάριν Χόουπ συμπληρώνει ότι, παρά την άσχημη οικονομική κατάσταση, "ο κ. Μυτιληναίος κοιτάζει στο μέλλον. Βλέπει το φυσικό αέριο ως ελπιδοφόρα επιχείρηση, αφ' ότου ο Όμιλος συνεργάστηκε με την Motor Oil ώστε να ανοίξει η αγορά αερίου στον ανταγωνισμό". Στόχος τής συνεργασίας των δυο εταιρειών είναι να "κοντράρουν" την ρωσική Cazprom και την αζερική Socar στην επικείμενη ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ, η οποία εκτιμάται ότι θα κλείσει στο ένα δισ. ευρώ περίπου. Σχολιάζοντας αυτές τις επενδύσεις, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος κλείνει την συνέντευξή του ως εξής: "Θα υπάρξει ένα τέλος σ' αυτή την κρίση αργά ή γρήγορα και ο Όμιλός μας πρέπει να τοποθετηθεί σωστά για την επόμενη μέρα".
Αυτά λέει μέσες-άκρες το δημοσίευμα των Financial Times και τα συμπεράσματα που προκύπτουν απ' αυτό είναι πολλά και ενδιαφέροντα. Σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, όπου το κοινωνικό κράτος κατεδαφίζεται και το εργατικό δυναμικό μετατρέπεται σε πολτοποιημένη μάζα, ο Μυτιληναίος ολοκληρώνει "με εσωτερική ταμειακή ροή" επενδυτικό πρόγραμμα ενός δισεκατομμυρίου και, παράλληλα, τακιμιάζει με την Motor Oil προκειμένου να βρεθεί άλλο ένα δισεκατομμύριο για την αγορά τής ΔΕΠΑ. Ταυτόχρονα, μέσα σε συνθήκες εντεινόμενης κρίσης, ο Όμιλος αυξάνει τον τζίρο του και καταγράφει κατακόρυφη αύξηση των κερδών του (46,1 εκατομμύρια κατά τους πρώτους 9 μήνες εφέτος έναντι 11,6 εκατομμυρίων πέρυσι, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα).
Είναι σαφές ότι τα μεγάλα μονοπώλια βρίσκουν τρόπους να λύνουν τα προβλήματα που τους δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση. Κάτι η κάθετη πτώση των μισθών που δίνουν στους εργαζόμενους, κάτι το παραπέρα ξεζούμισμα αυτών των εργαζομένων με την κατάλυση των ωραρίων, των υπερωριών, των διαφόρων παροχών κλπ, κάτι οι νόμιμες φοροαπαλλαγές, κάτι η μείωση της φορολόγησής τους, κάτι τα "φιλέτα" τής δημόσιας περιουσίας που αποκτούν κοψοχρονιά, κάτι οι επιδοτήσεις τύπου ΕΣΠΑ κλπ, κάτι τό 'να και κάτι τ' άλλο, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης αλλά πιάνουν και θέση "για την επόμενη μέρα".
Τελειώνοντας, ας διατυπώσω κι εγώ ένα ερώτημα το οποίο είναι καταδικασμένο να μείνει αναπάντητο, αν και υποψιάζομαι ότι η απάντησή του δεν είναι δύσκολη: Από τις επιχειρηματικές επιτυχίες τού Ομίλου Μυτιληναίου, τόσο ίσαμε σήμερα όσο και στο μέλλον, τί έχει κερδίσει ή τί πρόκειται να κερδίσει ο πολίτης τούτης της χώρας;
Μόνο μην ακούσω ως απάντηση αυτό που μου σπάει τα νεύρα όποτε το ακούω: "νέες θέσεις εργασίας". Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παπαριά. Δείτε μια μαγική εικόνα: αν μια επιχείρηση έχει 100 εργαζόμενους με μισθό 800 ευρώ για 8ωρη πλήρη εργασία, μπορεί να αυξήσει κατά 50% τις θέσεις εργασίας που διατηρεί προσλαμβάνοντας άλλους 50, άσχετα αν τους βάλει όλους να δουλεύουν 4ωρο για 300 ευρώ.
2 σχόλια:
Νομίζω τα ‘χουμε ξαναπεί. Ας τα θυμηθούμε όμως, μήπως και τελικά εμπεδώσουμε πως εννοούν όλοι αυτοί οι καριόληδες τη λέξη *επένδυση* στην Ελλάδα:
Επί ακαταλληλότερου πρωθυπουργού (2008) ο «επενδυτής» Μυτιληναίος με το μαγαζάκι «Αλουμίνιον Ελλάδος» κατόρθωνε να μπάζει μέσα τη ΔΕΗ καμιά 50 εκατ. το χρόνο με 3 απλές κινήσεις/κομπίνες/πουστιές:
α) αρχικά η εταιρεία εισπράττει 3 κρατικές επιδοτήσεις (αντί μιας!) γιατί της χορηγήθηκαν 3 ξεχωριστές άδειες παραγωγής!!! Να σημειωθεί ότι οι 3 αυτές χωριστές άδειες αφορούν μονάδες παραγωγής που εξαρτώνται η μια από την άλλη και η μια συμπληρώνει την άλλη, άρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα και επομένως θα έπρεπε η άδεια να είναι μια και ενιαία.
β) τα προνόμια που κέρδισε ο Μυτιληναίος (χρήση αιγιαλού, χαμηλές τιμές ρεύματος, ατέλειες κλπ) του δόθηκαν για τη παραγωγή αλουμίνας και ΟΧΙ ρεύματος.
γ) Ενώ το εργοστάσιο είχε πάρει άδεια για να παράγει αλουμίνα με ευνοϊκότατους όρους από το κράτος και χαμηλές τιμές από τη ΔΕΗ, τελικά παράγει …ρεύμα και το πουλάει … που αλλού; … στη ΔΕΗ!
Όπερ εστί: σου πουλάμε ρεύμα σε χαμηλή τιμή για να παράγεις την αλουμίνα, εσύ παίρνεις το φθηνό μας ρεύμα και με αυτό παράγεις ρεύμα το οποίο μας το πουλάς σε ακριβότερη τιμή από αυτή που σου το πουλάμε για να το παράγεις. Και εμείς το αγοράζουμε!!!
Μίλησες κανείς για απιστία;
Όχι ρε!
Επένδυση το λένε!
ΥΓ: Να’ναι καλά η Ρ.Α.Ε. που αποφάσισε πως οι μεσοσταθμικές αυξήσεις στη τιμή του ρεύματος θα είναι για το ’13 μόνο 20%.
Αγαπητέ Πέτρο,
μέχρι και η κουτσή Μαρίκα ξέρει ότι αν έχεις βάλει έστω ένα κωλοφωτοβολταϊκό στην ταράτσα σου, δεν σε συμφέρει να χρησιμοποιείς το ρεύμα που παράγεις. Σε συμφέρει να το πουλάς στην ΔΕΗ και να αγοράζεις απ' αυτήν το ρεύμα που χρειάζεσαι για πάρτη σου. Ας είχες χίλιες ταράτσες να κονόμαγες κι εσύ!
Αν ρωτήσεις "μαλάκω είναι η ΔΕΗ να αγοράζει ακριβά και να πουλάει φτηνά;", θα σου απαντήσω ότι η υποτιθέμενη πολιτική είναι να γίνει ελκυστική η παραγωγή ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Λέμε τώρα...
Έτσι έχει στηθεί η φάμπρικα. Και έτσι παραμυθιάστηκαν οι αγρότες (κυρίως του Θεσσαλικού κάμπου), ξήλωσαν τις φυτείες τους, έβαλαν φωτοβολταϊκά και τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν το ρεύμα που παράγουν, μιας και το δίκτυο της ΔΕΗ δεν αντέχει να το πάρει όλο!
Σχετικά έχουμε γράψει στο παρελθόν τρία εμπεριστατωμένα σημειώματα. Αρκεί η λέξη "φωτοβολταϊκά" στην "Αναζήτηση στο ιστολόγιο" για να εμφανιστούν.
Δημοσίευση σχολίου