Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

2 Ιουνίου 2017

Η "προστασία της πατρίδας" και ολίγα περί δημοκρατίας

Την περασμένη Κυριακή, ο Ελεύθερος Τύπος δημοσίευσε μια συνέντευξη του Ευάγγελου Βενιζέλου. Την προσοχή μου τράβηξε η πρώτη ερώτηση του δημοσιογράφου "Ο τρόμος επέστρεψε στη χώρα με την επίθεση κατά του κ. Λουκά Παπαδήμου. Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο στόχος των δραστών και πόσο κινδυνεύουν, τελικά, η Δημοκρατία και οι θεσμοί από τέτοιου είδους ενέργειες;". Ωραία, φυτευτή και προβοκατόρικη ερώτηση, οπότε συνέχισα διαβάζοντας την απάντηση και υπογραμμίζοντας μερικά σημεία της:
Η Δημοκρατία χρειάζεται επαγρύπνηση. Τίποτα δεν είναι δεδομένο αν δεν το υπερασπίζεσαι. Η τρομοκρατία επιβιώνει σε λανθάνουσα κατάσταση και αναζητά νέες μορφές έκφρασης, επειδή -μεταξύ άλλων- καλλιεργείται ένα κλίμα ενθάρρυνσης ή ανοχής προς τη βία, το κοινωνικό και πολιτικό μίσος, τον κοινωνικό και εθνικό διχασμό. Είναι καθήκον της Πολιτείας, των πολιτικών δυνάμεων και, τελικά, των ίδιων των πολιτών να σπάσουν οριστικά το φαύλο αυτό κύκλο με ξεκάθαρες θέσεις
Η επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου είναι όχι συμβολική αλλά αιματηρή, δολοφονική επίθεση κατά του πρωθυπουργού μιας κυβέρνησης υψηλής εθνικής υπευθυνότητας που αγωνίστηκε να προστατεύσει την πατρίδα από την απόλυτη καταστροφή. Ως αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Παπαδήμου δικαιούμαι να πω ότι της ακραίας βίας μιας τρομοκρατικής πράξης προηγήθηκε η συσσωρευμένη συμβολική αλλά και υλική βία του «αντιμνημονιακού» μίσους που πήρε τη μορφή του κατασκευασμένου μίσους κατά των προσώπων που σήκωσαν το βάρος της εθνικής προσπάθειας.
Μάλιστα. Κλασσικός Βενιζέλος, χωρίς καμμιά έκπληξη. Η δημοκρατία που κινδυνεύει, η πολιτεία και οι πολίτες που οφείλουν να την υπερασπιστούν, εμείς οι υπεύθυνοι που προστατεύσαμε την Ελλάδα κι οι άλλοι ανεύθυνοι που μας μισούν επειδή... Επειδή; Ο Βενιζέλος δεν συμπληρώνει ποτέ αυτό το "επειδή", προφανώς επειδή θεωρεί πως δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Εμείς κάναμε το καθήκον μας απέναντι στην πατρίδα και οι άλλοι μας μισούν άνευ λόγου.

Εν πάση περιπτώσει, δεν έχω καμμιά διάθεση να σας χαλάσω την Παρασκευή (και, μάλιστα, εν όψει τριημέρου) αναλύοντας βενιζέλειες ρήσεις. Το μόνο που θέλω είναι να κάνω δυο παρατηρήσεις:


Θεσσαλονίκη, 23/4/1941: Ο Γεώργιος Τσολάκογλου (στο μέσον, με τα γυαλιά) υπογράφει το τρίτο και οριστικό
πρωτόκολλο παράδοσης της Ελλάδας (τα δυο προηγούμενα ακυρώθηκαν επειδή δεν συμμετείχε η Ιταλία).
Αριστερά, ο γερμανός στρατηγός Άλφρεντ Γιοντλ. Δεξιά ο ιταλός στρατηγός Αλμπέρτο Φερρέρο

(Α) Η "προστασία της πατρίδας από την απόλυτη καταστροφή" αποτελεί το μόνιμο και σταθερό καταφύγιο των συμβιβασμένων. Στα "Απομνημονεύματά" του, ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου αιτιολογεί την απόφασή του να συνθηκολογήσει με τους γερμανούς, χρησιμοποιώντας το ίδιο καταφύγιο. Παρ' ότι δεν χωρεί σύγκριση των δυο ανδρών (ο Τσολάκογλου έχει και τίτλους τιμής να επιδείξει), ιδού τα σχετικά αποσπάσματα (*):
(...) ευρέθην αντιμέτωπος Ιστορικού διλήμματος:
Ή να αφήσω να συνεχισθή ο αγών και να γίνη ολοκαύτωμα
Ή υπείκων εις τα παρακλήσεις όλων των ηγητόρων του Στρατού ν' αναλάβω την πρωτοβουλίαν της συνθηκολογήσεως.
(...)
Η πρώτη λύσις ήτο ευκολωτέρα δι' εμέ ως μη βαρύνουσα με ευθύνας (...) Επροτίμησα να βαδίσω τον ανηφορικόν δρόμον του μαρτυρίου διά να έχω ήρεμον την συνείδησίν μου και να αισθάνωμαι την υπερηφάνειαν ότι:
- έσωσα τους συμπολεμιστάς μου
- έσωσα την τιμήν των όπλων
- συνεμερίσθην τον πόνον των στρατιωτών μου παραμένων κοντά των (...)
ΕΤΟΛΜΗΣΑ
(...)
Μέχρι σήμερον δεν μετενόησα διά το τόλμημά μου. Τουναντίον αισθάνομαι υπερηφάνειαν (...)

(Β) Τα περί δημοκρατίας που είναι πολύτιμη και χρειάζεται προστασία και επαγρύπνηση από όλους μας, δεν θα τα σχολιάσω εγώ. Θα δώσω τον λόγο στον θείο Βλαδίμηρο, που τα λέει καλύτερα (**) κι εγώ θα περιοριστώ στις υπογραμμίσεις:
Η άνοδος του επαναστατικού κινήματος του προλεταριάτου σε όλες τις χώρες προκάλεσε τις σπασμωδικές και άκαρπες προσπάθειες της αστικής τάξης και των πρακτόρων της μέσα στις εργατικές οργανώσεις για να βρουν ιδεολογικά-πολιτικά επιχειρήματα με σκοπό την υπεράσπιση των κυριαρχίας των εκμεταλλευτών. Ανάμεσα σ’ αυτά τα επιχειρήματα ξεχωριστή θέση κατέχει η καταδίκη της δικτατορίας και η υπεράσπιση της δημοκρατίας. (...)
Το επιχείρημα αυτό παίζει κυρίως με τις έννοιες «δημοκρατία γενικά» και «δικτατορία γενικά», χωρίς να βάζει το ζήτημα για ποια τάξη πρόκειται. Μια τέτια τοποθέτηση του ζητήματος, εξωταξική ή υπερταξική, δήθεν παλλαϊκή, αποτελεί καθαρό εμπαιγμό της βασικής διδασκαλίας του σοσιαλισμού, δηλαδή της διδασκαλίας για την ταξική πάλη, την οποία παραδέχονται στα λόγια, μα ξεχνούν στην πράξη οι σοσιαλιστές που πέρασαν με το μέρος της αστικής τάξης. Γιατί σε καμιά πολιτισμένη καπιταλιστική χώρα δεν υπάρχει «δημοκρατία γενικά», αλλά υπάρχει μόνο η αστική δημοκρατία, και δεν πρόκειται για τη «δικτατορία γενικά», αλλά τη δικτατορία της καταπιεζόμενης τάξης, δηλ. του προλεταριάτου, πάνω στους καταπιεστές και εκμεταλλευτές, δηλ. πάνω στην αστική τάξη, με σκοπό την κατανίκηση της αντίστασης που προβάλλουν οι εκμεταλλευτές στην πάλη για την κυριαρχία τους.
Η ιστορία διδάσκει ότι καμιά καταπιεζόμενη τάξη δεν έφθασε ποτέ στην κυριαρχία και δεν μπορούσε να φτάσει στην κυριαρχία χωρίς να περάσει μια περίοδο δικτατορίας, δηλ. κατάκτησης της πολιτικής εξουσίας και βίαιης καταστολής της αντίστασης που πρόβαλλαν πάντα οι εκμεταλλευτές, αντίστασης απεγνωσμένης, λυσσαλέας, που δεν σταματούσε μπροστά σε κανένα έγκλημα. Η αστική τάξη, που την κυριαρχία της υποστηρίζουν τώρα οι σοσιαλιστές, οι οποίοι μιλούν ενάντια στη «δικτατορία γενικά» και που κόβονται για τη «δημοκρατία γενικά» κατάκτησε την εξουσία στις προηγμένες χώρες ύστερα από μια σειρά από εξεγέρσεις, εμφυλίους πολέμους, βίαιη καταστολή των βασιλιάδων, των φεουδαρχών, των δουλοκτητών και των προσπαθειών παλινόρθωσής τους. Χιλιάδες και εκατομμύρια φορές οι σοσιαλιστές όλων των χωρών στα βιβλία και στις μπροσούρες τους, στις αποφάσεις των συνεδρίων τους, στους προπαγανδιστικούς τους λόγους, έχουν εξηγήσει στο λαό τον ταξικό χαρακτήρα αυτών των επαναστάσεων, αυτής της αστικής δικτατορίας. Γι’ αυτό η σημερινή υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας με λογοκοπίες για τη «δημοκρατία γενικά» και τα σημερινά ουρλιαχτά και ξεφωνητά ενάντια στη δικτατορία του προλεταριάτου, που παρουσιάζονται σαν ξεφωνητά για τη «δικτατορία γενικά», αποτελούν ανοικτή προδοσία του σοσιαλισμού, έμπρακτο πέρασμα με το μέρος της αστικής τάξης, άρνηση στο προλεταριάτο του δικαιώματος να επιτελέσει τη δική του προλεταριακή επανάσταση (...)
Όλοι οι σοσιαλιστές, εξηγώντας το ταξικό χαρακτήρα του αστικού πολιτισμού, της αστικής δημοκρατίας, του αστικού κοινοβουλευτισμού, έκφραζαν την ιδέα που διατυπώθηκε με τη μεγαλύτερη επιστημονική ακρίβεια από τον Μαρξ και τον Ένγκελς, την ιδέα ότι η πιο δημοκρατική αστική δημοκρατία δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μια μηχανή για την καταστολή της εργατικής τάξης από την αστική τάξη, της μάζας των εργαζομένων από μια χούφτα καπιταλιστές (...)
Άποψη του προεδρείου του ιδρυτικού συνεδρίου της Τρίτης Διεθνούς, με τον Λένιν όρθιο.
Διακρίνονται επίσης (από αριστερά): Γκούσταβ Κλίνγκερ, Χιούγκο Εμπερλέιν, Φριτς Πλάττεν.

---------------------------------------------
(*) Γεωργίου Κ.Σ. Τσολάκογλου, αντιστρατήγου, "Απομνημονεύματα", έκδοση Ακροπόλεως, 1959, σελίδες 130-133. Τα κεφαλαία στο "ΕΤΟΛΜΗΣΑ" είναι του Τσολάκογλου.
(**) Β.Ι. Λένιν, "Θέσεις και εισήγηση για την αστική δημοκρατία και τη δικτατορία του προλεταριάτου". Εκφωνήθηκε στις 4/3/1919, κατά το ιδρυτικό συνέδριο της Τρίτης Διεθνούς. Η αντιγραφή έγινε από το: Β.Ι. Λένιν "Απάντα", τόμος 37, σελίδες 491-492.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απόλυτα σωστός σε όλα και εσυ και Ο Βλαδίμηρος με τον Μάρξ. Η Αστική Τάξη πάντα κρύβει τους στόχους της σαν Εθνικούς πίσω απο την πατρίδα θέλωντας να κάνει τον λαό συνένοχο. Το Αστικό κράτος είναι εργαλείο των Καπιταλιστών που τους υπηρετεί πάντα και δεν μετασχηματίεται. Μόνο ξηλώνοντας το η Εργατική τάξη και ο λαός μπορούνε να οικοδομήσουνε το δικό τους κράτος και εξουσία. Και έρχεται η Ατομική τρομοκρατία σαν βούτηρο στο ψωμί των καπιταλιστών για να μπούνε φρένο στην ωρίμανση τυ λαού και εγκλωβισμού του. Ταυτόχρονα γίνονται και άλλα ...θαύματα..... Σε ημερίδα της Ανταρσύα μίλησε ο Αραβανής της Χαφιεδοσελίδας του Αντικομμουνιστικού αγώνα και είπε οτι πρέπει να είναι Στρατηγικός στόχος η Εξοδος απο την Ε.Ε με Καπιταλισμό Σοσιαλισμός δεν χρειάζεται. Μια ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ σαν και αυτή που έχουμε σήμερα θα τα φτιάξει όλα και ο Καπιταλισμός θα γίνει ...ανθρώπινος .... με τον λαό στην Εξαθλίωση. Τελικά αυτό το ΚΚΕ κουβαλούσε πολλά Σκουπίδια. Ξεβρώμισε ο τόπος...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ.

Ανώνυμος είπε...

Ο ορος αστικη δημοκρατια ειναι αντιφατικος και δεν θα επρεπε να χρησιμοποιειται. Δημος και κρατω, συνθετη λεξη, δηλαδη η εξουσια στην πλειοψηφια του δημου. Εκτος αν οι αστοι ειναι πλειοψηφια και δεν το ξερω. Η δικτατορια του προλεταριατου, ερχεται κοντυτερα ως εννοια σ αυτην του ορου δημοκρατια, αφου μιλαμε για την επιβολη της θελησης των προλεταριων στους υπολοιπους. Μα συνηθως οι προλεταριοι δεν ειναι οι περισσοτεροι; Η λεξη δημοκρατια δεν επιδεχεται επιθετα, σημαινει αυτο που σημαινει. Αν λοιπον δεν εχουμε δημοκρατια, εχουμε αλλο πολιτευμα και δεν πρεπει να αποφευγουμε να το ονομαζουμε με βαση την λειτουργια του. Δικτατορικο ειναι το τωρινο πολιτευμα, εφοσον επιβαλουν την θεληση τους λιγοι με την δυναμη της ενοπλης εκτελεστικης που εχουν στα χερια τους. Εκτος αν πιστευει καποιος, οτι η πλειοψηφια των πολιτων συμφωνει με την εκμεταλευση που υφισταται, το ξεπουλημα της δημο-σιας περιουσιας κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Η Δημοκρατία είναι ένα πολύ ευαίσθητο σύστημα, που ως όχημα υψηλότατων αποδόσεων (όχι κατ' ανάγκην οικονομικών) επιβάλλει ο εκάστοτε οδηγός και οι μηχανικοί του να είναι επιπέδου F1 και να πορεύεται σε πολύ υψηλής -ΚΑΙ διαδραστικής- πρόσφυσης οδόστρωμα προκειμένου να λειτουργήσει, όχι μόνον κατ΄ ευφημισμόν (Σύνταγμα - πλήρως ανεξάρτητη δημοσιογραφία).
Εάν το F1 το οδηγούν ημιονηγοί σε καλντερίμι, το ξεπερνάει και ο πιο αδύναμος γαιδαρος.
Ο μεγαλύτερος εχθρός της δημοκρατίας είναι η με πολλούς τρόπους στρέβλωση αυτής και η βαθμιαία αδιαφορία των πολιτών που προκύπτει από κάτι τέτοιο.
Με ένα στραβό κατσαβίδι δεν βιδώνει τίποτε.

Ανώνυμος είπε...

´Εχω μία ένσταση σχετικά με το "Μα συνηθως οι προλεταριοι δεν ειναι οι περισσοτεροι;" στο ανώνυμο σχόλιο πιο πάνω.

Έστω και αν ο προλετάριος ήταν μόνο ένας, και όλοι οι υπόλοιποι (η πλειοψηφία σε αυτό το τραβηγμένο παράδειγμα) άρμεγαν την υπεραξία της εργασίας του, κατά την γνώμη μου, πάλι Δικτατορία των εκμεταλλευτών (της πλειοψηφίας δηλαδή) θα είχαμε.

εγώ βλέπω την Δικτατορία του προλεταριάτου, των εκμεταλλευομένων, σαν το μέσο για την επιβολή της ισότητας και απαγόρευση/εξάλειψη της εκμετάλλευσης του οπιουδήποτε ανθρώπου, ανεξάρτητα από νούμερα πλειοψηφίας τον χρόνο που αυτή επιβάλλεται. Είναι καθήκον και δικαίωμα του εκμεταλευόμενου να εξαλείψη την εκμετάλλευση του (και όχι φυσικά να την αντιστρέψει). Έστω και ένας φτάνει για να κάνει Πλειοψηφία και να δικτατορεύσει πάνω στους εκμεταλλευτές του για να σταματήσουν.

Αυτο δεν έχει σχέση με τα σχόλια:

Είναι άξιο απορίας πώς η συντριπτική πλειοψηφία των συνανθρώπων μας απαιτεί να φυλακίζονται (ή να εκτελούνται) οι "κλέφτες", τα "λαμόγια", οι "μιζαδόροι" κτλ. και να δημεύεται η περιουσία "τους", ενώ οι ίδιοι αποδέχονται σαν θέσφατο την ιερότητα της περιουσίας που αποκτήθηκε από την υπεραξία της εργασίας άλλων, της εκμετάλλευσης άλλων (και των ιδίων) είτε στα εργοστάσια, είτε στα χωράφια, είτε στα χρηματιστήρια. Και όχι μόνο αυτό αλλά να μην αντιδρούν όταν νόμοι θεσπίζονται για να προστατεύσουν το δικαίωμα στην εκμετάλλευση άλλων ανθρώπων! Στην κλεψιά δηλαδή. Όταν 16χρονα παιδιά τους συμμετέχουν σε διαγωνισμούς επιχειρηματικότητας (και όχι εφευρετικότητας ή δημιουργίας σκέττα αλλά στα πλαίσια της αγοράς και του κέρδους) με αρωγό το σχολείο και χορηγό τους Αστούς,την ΕΕ, να επαίρονται.

Τα λόγια του Βενιζέλου μια χαρά ακούγονται ενώ τα λόγια-μνημείο του Λένιν σαν να τα είπε εξωγήινος.

ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Η Δημοκρατια βασιζεται στην ισοτιμια, στον συλλογικο νου κι οχι σε οδηγους κι ακολουθους. Το ποιος ειναι ημιονηγος η πιλοτος το κρινει η ιστορια κι οχι καποιος που δεν θελει να ολισθησει σε ελιτιστικη νοοτροπια. Αλωστε η πρωτη φορμουλα 1, ειναι αργοτερη κι απο το 1100αρι του 2002 του Τεντυ και τα γαιδουρια ειναι αποτελεσμα εξελιξης χιλιαδων ετων.

ΔΤ είπε...

Η πλειοψηφία των ανθρώπων δεν έχει πρόβλημα με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δεν έχει πρόβλημα ούτε καν με την εξόντωση ανθρώπου από άνθρωπο (πχ πόλεμος), αρκεί να έχει ή να νομίζει πως θα έχει κάποιο υλικό όφελος από αυτό και κατάλληλος νόμος (άνωθεν επιβληθείς, θεός-κράτος-αφέντης) να παίρνει την ευθύνη και να δίνει το ΟΚ (πείραμα Μίλγκραμ). Αυτό που ενοχλεί τους περισσότερους δεν είναι το ίδιο το αποκρουστικό παιχνίδι που υποχρεούνται να παίζουν (καπιταλισμός - εμπορευματοποίηση) αλλά το γεγονός ότι οι κανόνες του παιχνιδιού δεν είναι ίδιοι για όλους. Δεν ενοχλεί το γεγονός ότι κάποιος έκλεψε ατιμώρητος, αλλά το γεγονός ότι εμείς "οι καλοί", "οι νομοταγείς", δεν μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να μας πιάσουν. "Εμείς κορόιδα είμαστε και δουλεύουμε αντί να κλέβουμε;" δηλαδή τηρούμε τους κανόνες που άλλοι μας επιβάλλουν. Διαμαρτύρονται για την φοροασυλία των πολυεθνικών επειδή το δικό τους μαγαζάκι φορολεηλατείται. Το λένε και μόνοι τους οι περισσότεροι: "Δεν έχω πρόβλημα που δουλεύω (σαν γαϊδούρι) νύχτα με νύχτα, αλλά το γεγονός ότι δε βγάζω λεφτά από αυτό". Τόση αξία δίνουν στις ώρες της σύντομης ζωής τους. Τις ανταλλάσουν με λεφτά και πανυγηρίζουν όταν καταφέρνουν να πουλήσουν πιο πολλές και σε καλύτερη τιμή...
Τους δούλους στο μυαλό και την ψυχή κανένα καθεστώς, καμία θρησκεία και κανένας νόμος δεν μπορεί να τους απελευθερώσει.

Ανώνυμος είπε...

Δέν υπάρχουν ακέφαλα σώματα, ούτε βεβαίως ασώματες κεφαλές.
Η εκκλησία του Δήμου μπορεί να ακολουθήσει και "Κλέωνες", ντογρού στα σικελικά λατομεία.
Το ζήτημα είναι κατά πως επικοινωνούν τα δύο μέρη, τι αναλογία έχουν για να αντέχει το ένα το άλλο και τέλος (κυριώτερο) πως αναδεικύονται οι ρόλοι.
Οι μεγάλες διαφορικές απολαβές (σχεδιαστικά) δεν εμπίπτουν στο σχήμα κεφαλή/σώμα, άλλωστε η κεφαλή έχει πολλά εξειδικευμένα μέρη.
Κάποιοι όλα αυτά, εδώ και λίγους αιώνες, καθως και πολλά άλλα μετά τις απολυταρχίες και τις... ελέω θεών και διαβόλων, τα ονομάζουν καταστατικό χάρτη της κάθε χώρας σε οποιοδήποτε σύστημα που "περπάτησε".
Και υπάρχουν πολλές "χώρες", για όλα τα νοήμονα ζωντανά της δημιουργίας.
Διαλέγετε και παίρνετε.

Ανώνυμος είπε...

Ένα πάρα πολύ καλό κείμενο για να θυμίζει σε όλους, ότι η κοινωνία είναι διαχωρισμένη σε τάξεις, και ότι για τα προβλήματα της, δεν φταίνε οι πολιτικοί γενικά και η κοινωνία πάλι γενικά, αλλά το σε ποια τάξη ανήκει ο καθένας!
Θολώνουν τα νερά, αλλά όσο η "δημοκρατία" είναι το όνομα που μπαίνει στο μαγαζί που έχει φτιαχτεί για να κερδίζουν οι πολύ λίγοι, θα εξευτελίζετε και ο όρος δημοκρατία, αλλά και γενικά το νόημα και η ουσία της.

Θέλετε δημοκρατία;
Πώς γίνετε να θέλει κάποιος δημοκρατία μόνο στους νόμους, και να μην βλέπει ότι όσο δεν υπάρχει δημοκρατία στην οικονομία (δηλαδή όσο υπάρχουν πλούσιοι), δεν θα υπάρχει ούτε στους νόμους;

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

Και επειδή αναφέρεστε στη "δημοκρατία" θα σας θυμήσω ένα παλιό (και καλό ) τραγουδάκι

ΔΕΝ ΕΙΝ' ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝ' ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ...


https://www.youtube.com/watch?v=mwjuTT5gCH8