Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

29 Μαρτίου 2016

Ποιός διάλογος; Αντίλογος!

Στα χρόνια της παντοδυναμίας του, ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε ότι, αν θες να περάσεις ένα μέτρο, φτιάξε μια επιτροπή ειδικών που θα το μελετήσει και παρουσίασέ το ως πόρισμά της. Αν πάλι δεν θες να περάσεις ένα μέτρο που το ζητάει επιτακτικά ο λαός, στείλε το σε διάλογο, φροντίζοντας να συμμετέχουν σ' αυτόν όσο γίνεται περισσότεροι (επιτροπές πολιτών, συνδικαλιστικά όργανα, ειδικοί, ερευνητικά κέντρα κλπ) ώστε να είναι πρακτικά αδύνατον να ομονοήσουν. Έτσι ούτε αποτέλεσμα θα βγει ούτε κανείς θα μπορεί να σε κατηγορήσει, εφ' όσον εσύ τήρησες δημοκρατικές διαδικασίες.

Το τερτίπι αυτής της πομφόλυγος, αυτής της σαπουνόφουσκας που λέγεται διάλογος, το παίζουν στα δάχτυλα όλες οι κυβερνήσεις ασχέτως χρωματικής προελεύσεως, σάμπως ο διάλογος να είναι κάποιας μορφής πανάκεια διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Μόνο που ο διάλογος στην σύγχρονη δημοκρατία δεν έχει τα χαρακτηριστικά που διέθετε την εποχή τού Σωκράτη, δηλαδή κάτι σε "πες εσύ να πω κι εγώ και όπου καταλήξουμε". Σήμερα τα πράγματα πάνε αλλιώς, κάπως σε "πες εσύ και καταλήγουμε όπου πω εγώ". Σήμερα φτιάχνει ο Κατρούγκαλος, ας πούμε, ένα πακέτο ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων, το εξετάζει με τα μεγάλα αφεντικά και, αφού καταλήξουν όλοι μαζί σε κάποιες αποφάσεις, βγαίνει και λέει "ελάτε να το κουβεντιάσουμε". Ωραίος διάλογος!

[του Κώστα Μητρόπουλου]
Ας υποθέσουμε όμως ότι η κυβέρνηση δρομολογεί τις διαδικασίες του διαλόγου από μηδενική βάση, δηλαδή πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση. Ας υποθέσουμε, επίσης, ότι από πλευράς κυβέρνησης δεν υπάρχει καμμιά διάθεση να σαμποταριστεί ο διάλογος με κολπάκια α λα Παπανδρέου. Τί είδους διάλογος θα είναι αυτός, όπου η κυβερνητική πλευρά θα διαθέτει και το πεπόνι (τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης, τους βαθυστόχαστους πλην αργυρώνητους αναλυτές, τα δήθεν εμπεριστατωμένα συμπεράσματα πάσης φύσεως επιτροπών σοφών κλπ) και το μαχαίρι (την τελική απόφαση, η οποία εύκολα ενδύεται τον δημοκρατικό μανδύα είτε μιας πράξης νομοθετικού περιεχομένου είτε μιας ψηφοφορίας στην βουλή υπό καθεστώς κομματικής πειθαρχίας) ενώ οι απέναντι δεν θα διαθέτουν παρά το λαρύγγι τους; Κι αν ο διάλογος φτάσει σε αδιέξοδο, ποιός θα είναι ο αμερόληπτος κριτής που θα αποφασίσει περί της τελικής επιλογής;

Δυστυχώς, η Ιστορία λέει πως οι διάλογοι με την εξουσία είναι πάντοτε προσχηματικοί και πάντοτε διεξάγονται με μεταβλητούς κανόνες, οι οποίοι κάθε φορά ορίζονται κατά πώς βολεύει την εκάστοτε κυβέρνηση. Για παράδειγμα, πάρτε πάλι το ασφαλιστικό και, συγκεκριμένα, τα αποθεματικά των ταμείων. Όλοι ξέρουμε ότι επί ΕΡΕ διοχετεύτηκαν σε "έργα εκσυγχρονισμού και αναστήλωσης της χώρας" (δηλαδή σε ενίσχυση εργολάβων, βιομηχάνων κλπ), επί χούντας έγιναν θαλασσοδάνεια κυρίως μέσω της Αγροτικής, επί Σημίτη εξανεμίστηκαν στο χρηματιστήριο και επί Παπαδήμου (δηλαδή Σαμαρά-Βενιζέλου) κουρεύτηκαν. Και όμως, έρχεται τώρα ο Κατρούγκαλος και ζητάει διάλογο από μηδενική βάση. Παναπεί: "ό,τι φαγώθηκε, φαγώθηκε και να δούμε τι θα κάνουμε από δω και μπρος". Ήμαρτον, δηλαδή! Ποιός κάνει διάλογο με τον διαρρήκτη που του έγδυσε το σπίτι; Τί άλλο να του πεις εκτός από "φέρε πίσω τα κλεμμένα, ρε!";

Θα μου πείτε ότι πρέπει όλοι να βάλουμε νερό στο κρασί μας και να χαμηλώσουμε τον πήχυ των απαιτήσεών μας διότι οι καιροί είναι δύσκολοι κι έχει πέσει φτώχεια. Συγγνώμη αλλά αυτά εγώ τα ακούω βερεσέ επειδή δεν καταλαβαίνω ένα απλό πραγματάκι: γιατί δεν με καλούσαν σε διάλογο όταν οι καιροί ήταν εύκολοι και δεν είχε πέσει φτώχεια; Ποιά λογική λέει πως πρέπει να μειωθεί το μεροκάματό μου τώρα που δεν πάει καλά το εργοστάσιο εφ' όσον τότε που πήγαινε καλά δεν ήρθε ποτέ το αφεντικό να μου πει "πάρε, ρε μάγκα, δυο δεκάρες παραπάνω γιατί πέρυσι κονομήσαμε τ' άντερά μας από την δουλειά σου"; Γιατί, δηλαδή, επιβάλλονται από την μια διάλογος για την διαχείριση της φτώχειας μου κι από την άλλη τουμπεκί για την διαχείριση του πλούτου τους;

Να κάνουμε, λένε, προτάσεις. Για ποιό πράγμα; Για το πώς θα υλοποιηθεί το μνημόνιο που εκείνοι υπέγραψαν, παρ' ότι μάλιστα εγώ τους είπα "όχι" όταν με ρώτησαν; Για το πόσα είμαι διατεθειμένος να επιτρέψω να μου πάρουν ακόμη; Δηλαδή, κάτι σαν τον διάλογο που θέλουν οι τούρκοι για το ποια νησιά του Αιγαίου θα θέλαμε να τους δώσουμε; Ή σαν τον διάλογο που κάνει ο χασάπης με το αρνί, προκειμένου να αποφασιστεί από κοινού ο τρόπος σφαγής; Αυτό κι αν είναι θέατρο του παραλόγου. Ευτυχώς που δεν ζει ο δόλιος ο Ιονέσκο γιατί θα τρελλαινόταν με όλα τούτα.

[του Mehedi Haque, εξαιρετικού σκιτσογράφου από το Μπαγκλαντές]
Δεν διαφωνώ ως προς το ότι ο διάλογος αποτελεί απαραίτητο συστατικό της δημοκρατίας. Μόνο που άλλο πράγμα η δημοκρατία κι άλλο η δημοκρατία ΤΟΥΣ, άλλο πράγμα ο διάλογος κι άλλο ο διάλογός ΤΟΥΣ. Κι όπως τους χαρίζουμε την δημοκρατία τους, έτσι τους χαρίζουμε και τον διάλογό τους. Στα τερτίπια τους δεν χωρεί διάλογος. Χωρεί μόνο αντίλογος.

Αρκετά με την ψιλοκουβέντα. Με τα "ενώπιος ενωπίω" δεν γίνονται ανατροπές. Εδώ δεν έχουμε τοκ-σόου. Έχουμε πόλεμο!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σορυ Τεντυ, αλλα εσυ δεν ψηφισες τιποτα στο δημοψηφισμα αν θυμαμαι καλα... Επισης διαφωνουσες με καποιους που τονιζαν την αξια του ξεβρακωματος του Τσιπρα μεσω του "οχι".

teddygr είπε...

@ Ανώνυμος

Δεν θυμάσαι καλά. Ποτέ δεν ψηφίζω "τίποτα"! Τότε είχα ψηφίσει ΟΧΙ και, μάλιστα, διπλό: ΟΧΙ στην πρόταση της τρόικας, ΟΧΙ και στην αντιπρόταση της κυβέρνησης.

Όσο για την άποψή μου περί του ξεβρακώματος, την είχα διατυπώσει πριν καν διεξαχθεί το δημοψήφισμα. Τότε που η ανησυχία περί Grexit ήταν έντονη, έλεγα "Μην ανησυχείτε, θα υπογράψουμε". Και αμέσως μετά το δημοψήφισμα εξέφρασα κατανόηση και συμπαράσταση προς όσους θα απογοητεύονταν βλέποντας πως θα ερμηνευόταν το όχι τους. Τα κείμενα υπάρχουν ακόμη στο ιστολόγιο.

Εν πάση περιπτώσει, επειδή με τα παραπάνω αισθάνομαι κάπως σαν να απολογούμαι, κατηγορούμαι για κάτι;

Ανώνυμος είπε...

Θοδωρή Καλησπέρα
Κάτι άσχετο με το θέμα αλλά πραγματικά πολύ περίεργο:
Στην Εισηγ Εκθεση του Προυπ/σμου σελ 132 Πινακας 4.7 εμφανιζεται σε μια στηλη
δανεισμός 700 δις Ευρω σε eurocommercial paper (ECP) οταν τα τα ετη 2011,2012,2013 ηταν μηδενικά και το 2014 88 δις
http://www.eea.gr/system/uploads/asset/data/9911/EISHGHTIKH_EKTHESH_2016.pdf

Το ακουσα να το λεει ο Καζακης και εννοουσε οτι ειναι σαν repos δηλ σαν swap εσόδων του Ελλην Δημοσίου για αντληση ρευστοτητας δηλ εχουμε δεσμευσει εσοδα 700 δις σωρευτικά... Γεγονός που σημαινει οτι ειμαστε Failed state οπως λεει ο ιδιος...
Μπορείς να μας το εξηγήσεις ? Τι ειναι αυτα τα 700δις? απο που προέρχονται...
και γιατι αλλες χρονιες ηταν μηδενικά και ξαφνικα γινονται το 2014 88 δις και ενα χρονο μετα 700!!!! Ειναι τουλάχιστον περίεργο!!!
Ευχαριστώ
ΝΙΚΟΣ

teddygr είπε...

@ ΝΙΚΟΣ

Δοθείσης ευκαιρίας θα πούμε λεπτομέρειες. Προς το παρόν, λύσε την απορία σου πηγαίνοντας στην σελίδα 72 και δες την επεξηγηματική σημείωση 3 του πίνακα 3.10 "Δαπάνες κρατικού προϋπολογισμού κατά μείζονα κατηγορία". Είμαι σίγουρος ότι θα ικανοποιηθεί η περιέργειά σου.

Επίτρεψέ μου κι ένα σχόλιο. Μάλλον δεν κατάλαβες τι είπε ο Καζάκης. Όχι πως τον άκουσα αλλά είναι αδύνατον να πιστέψω ότι μίλησε για σωρευτική δέσμευση εσόδων 700 δισ.! Άλλωστε, το σχετικό κονδύλι που προβλέπεται για το 2016 είναι μειωμένο κατά 29,8%, στα 520 δισ. Αν αυτό που λες ήταν σωστό, θα σήμαινε ότι μέσα στην χρονιά θα ξεπληρώσουμε κάπου 200 δισ. σε ECP μόνο!! Δεν νομίζεις ότι αυτό ξεπερνάει τα όρια του παραλόγου;

ΥΓ: Ελπίζω ότι δεν σε πρόσβαλα. Με τα οικονομικά εξ άλλου δεν είναι λίγες οι φορές που ούτε εγώ καταλαβαίνω κάτι με την πρώτη...

Ανώνυμος είπε...

Τα δυο οχι που "ψηφισες" κανουν ενα ναι! Το κκε εδωσε "γραμμη" γιατι επικοινωνιακα θεωρησε και ισως οχι αδικα, οτι ετσι επρεπε να κανει. Αν ομως δεν πηγαινε τοσος κοσμος να ψηφισει οχι, δεν θα μπορουσες να το χρησιμοποιεις εσυ σημερα στο κειμενο σου αυτο το οχι, οπως και κανενα... κομμα. Αρα λοιπον ας χρησιμοποιουμε τα αποτελεσματα των δικων μας θεσεων κι οχι αλλων επειδη βολευει περιστασιακα.

teddygr είπε...

@ Ανώνυμος

Λυπάμαι αλλά πρέπει να σε ενημερώσω ότι, στην συγκεκριμένη περίπτωση, το ένα "όχι" έκανε "ναι". Τα δυο τα δικά μου παραμένουν "όχι". Όσο για την υπόθεσή σου ("αν δεν πήγαινε τόσος κόσμος να ψηφίσει όχι..."), δεν καταλαβαίνω την λογική της. Επειδή, όμως, σου αρέσουν οι υποθέσεις, ας κάνω κι εγώ μία: τι θα γινόταν αν όλος αυτός ο κόσμος δεν ψήφιζε ένα όχι αλλά δυο;

Και μια απορία ακόμη: όταν λες "αποτελέσματα των δικών μας θέσεων", σε ποια ακριβώς αποτελέσματα αναφέρεσαι;

Ανώνυμος είπε...

Οντως δεν αναφέρθηκε για σωρευτικό ποσό των 700 δις-δεν κατάλαβα καλά- αλλά για swap είπε σίγουρα...Πάντως είναι όντως πολύ περίεργο σαν υψος οταν άλλες χρονιές ήταν 88 δις και μπιο πριν μηδενικό!!!
Οταν δοθεί η ευκαιρία θα άξιζε όμως μια ανάλυση όχι τόσο εκτενής όσο έγινε για την ΤτΕ αλλά να εξηγηθούν κάποια πράγματα πχ για τον ELA γιατί και εκει υπάρχουν διαφορές στα ποσά ή το TARGET II που και εκει υπάρχουν ανοίγματα αλλά και κάποια στοιχεία για τα κομμάτια του Δημ Χρέους που κατέχουν οι δανειστές κλπ...με στοιχεια όμως γιατί έχουμε ακούσει διάφορα και απο άσχετους..
Θα χε ενδιαφέρον πιστεύω μιας και εισαι απο τους ελάχιστους που συντάσεις τεκμηριωμένες μελέτες
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΝΙΚΟΣ