Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

23 Μαρτίου 2016

"Αξιολογώ": μια νέα ερμηνεία της λέξης

Μήπως κάποιος από σας έχει καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτή η περιβόητη "αξιολόγηση", να μου το εξηγήσει κι εμένα; Σύμφωνα με τα δικά μου φτωχά ελληνικά, το ουσιαστικό αξιολόγηση προέρχεται από το ρήμα αξιολογώ, που σημαίνει (α) προσδιορίζω την αξία ενός προσώπου ή πράγματος, με βάση κάποια δεδομένα κριτήρια και (β) εκτιμώ την σημασία και την σοβαρότητα μιας κατάστασης, με βάση είτε αντικειμενικά είτε υποκειμενικά κριτήρια. Τουλάχιστον, αυτά λένε τα λεξικά.

Όμως, απ' όσα διαβάζω, φαίνεται πως στις μέρες μας αυτός ο όρος σημαίνει και κάτι άλλο. Για παράδειγμα, σε δημοσίευμα με τίτλο "Φορολογικό τσουνάμι για να κλείσει η αξιολόγηση", διαβάζω ότι, για να μας αξιολογήσει το κουαρτέτο, πρέπει να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα μέχρι το 2018 ενώ σε άλλο δημοσίευμα με τίτλο "Οι συντάξεις θυσία για την αξιολόγηση", αναφέρεται ότι, για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, πρέπει να κουρευτούν οι συντάξεις με την ψιλή. Επίσης, εκτός από το ασφαλιστικό, η αξιολόγηση κρίνεται και από την πορεία των ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με ένα τρίτο δημοσίευμα. Όλα αυτά με πείθουν ότι πρέπει να προστεθεί στο λεξικό μια νέα ερμηνεία για το ρήμα αξιολογώ: (γ) καθοδηγώ εκλεγμένη κυβέρνηση με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δανειστών της.

Κάπου εδώ, η σκέψη μου φτάνει σε αδιέξοδο. Τόσα χρόνια πίστευα ότι κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση έχει ως στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών, από τους οποίους αξιολογείται σε τακτά χρονικά διαστήματα μέσω εκλογικών διαδικασιών. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι η νέα ερμηνεία του ρήματος αξιολογώ που προανέφερα, δεν κουμπώνει στον μανδύα της δημοκρατίας. Μοναδικός τρόπος για να πετύχει αυτό το κούμπωμα είναι να δεχτώ ότι η κυβέρνηση εκλέγεται από τους δανειστές, οπότε είναι λογικό να κόπτεται για την δική τους καλύτερη εξυπηρέτηση κι όχι των πολιτών. Αλλά, ρε γαμώτο... γίνονται αυτά στην δημοκρατία;

Αξιολογητές...

Τα τελευταία έξι χρόνια έχουν υποστεί το βάσανο της αξιολόγησης κάμποσες κυβερνήσεις. Πρώτη και καλύτερη εκείνη του Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μας έβαλε στα μνημόνια επειδή -υποτίθεται πως- δεν υπήρχε άλλη λύση. Μετά από κάμποσες αξιολογήσεις, ο Παπανδρέου κατάφερε να μπει στο βιβλίο Γκίνες, έχοντας κατορθώσει το ακατόρθωτο: έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός στην ιστορία τής ανθρωπότητας, ο οποίος ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από την βουλή και, μόλις την πήρε, παραιτήθηκε! Λένε πως η εκλογή τής κυβέρνησής του πατροναρίστηκε από τους δανειστές αλλά αυτό δεν το μπορώ να το αποδείξω. Μπορώ, όμως, να στοιχηματίσω και τα δυο μου χέρια ότι η πτώση της οφείλεται σ' αυτούς.

Κατόπιν ήρθε η περίφημη τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία τού τόπου που σε καθεστώς δημοκρατίας (και δίχως παρέμβαση οποιουδήποτε ανώτατου άρχοντα) γινόταν κανονικός (μη υπηρεσιακός, δηλαδή) πρωθυπουργός ένα μη πολιτικό πρόσωπο, κάποιος εξωκοινοβουλευτικός, που ποτέ δεν πήρε έστω μία ψήφο από τον λαό. Όσο η πτώση Παπανδρέου οφείλεται στους δανειστές, άλλο τόσο οφείλεται σ' αυτούς και η ανάδειξη Παπαδήμου.

Ύστερα ήρθε ο Σαμαράς, ο -κατ' αρχήν- φανατικώτερος πολέμιος του παπανδρεϊκού μνημονίου, ο ηγέτης που τόλμησε να διαγράψει την Ντόρα Μπακογιάννη, επειδή υπερψήφισε το μνημόνιο κατά την ψηφοφορία που έγινε στην βουλή. Ο Σαμαράς κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος έξοδο από το μνημόνιο αλλά, πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, άλλαξε τελείως ρότα: όχι μόνο δεν μας έβγαλε από το μνημόνιο του Παπανδρέου αλλά φρόντισε να μας φέρει και δεύτερο, κατα-δικό του. Δηλαδή, αντί να ικανοποιήσει τους πολίτες του, ο Σαμαράς φρόντισε να ικανοποιήσει τους δανειστές, έστω κι αν μ' αυτόν τον τρόπο έγινε ρόμπα. Άρα, σ' αυτούς είχε υποχρέωση, όχι σ' εμάς. Άρα, αυτοί τον έκαναν πρωθυπουργό, όχι η ψήφος του λαού.

Τέλος, ήρθε για πρώτη φορά ο Τσίπρας με την αριστερά του να παίξει το εργάκι τού Σαμαρά με καθρέφτη: εκείνος το έπαιζε από δεξιά, ο Τσίπρας το παίζει από αριστερά. Όπως εκείνος, έτσι κι αυτός: αφού εκλέχτηκε για να καταργήσει τα μνημόνια "με έναν νόμο, με ένα άρθρο", μας έφερε κι αυτός με την σειρά του το δικό του μνημόνιο και μας το φόρεσε πάνω στα προηγούμενα. Η μόνη διαφορά είναι ότι το αριστερό μνημόνιο συνοδεύεται με μια περίεργη θολούρα. Ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο, ας πούμε, ήσαν κατηγορηματικοί ως προς το ότι "τα μνημόνια είναι ευλογία για τον τόπο" (όπως έλεγε και ο Πάγκαλος). Η αριστερά δεν έχει καταλήξει ακόμη αν τα μνημόνια είναι καλά, αν είναι καλά μόνο κατά ένα ποσοστό τους (π.χ. 70%) ή αν είναι κακά αλλά τα υλοποιούμε επειδή μας εκβίασαν (*). Όπως και νά 'χει το πράγμα, όμως, είναι σαφές ότι η πορεία της πρώτης και της δεύτερης φοράς αριστερά κυβέρνησής μας δεν χαράσσεται σύμφωνα με την λαϊκή βούληση αλλά σύμφωνα με την βούληση των δανειστών.

Παρένθεση. Για να συμπληρώσουμε την ιστορική μας αναδρομή, πρέπει να δούμε τί απόγιναν όλοι αυτοί οι "αξιολογημένοι" που προαναφέραμε. Παπανδρέου, Παπαδήμος και Σαμαράς έκαναν την δουλειά τους, αξιολογήθηκαν, ξανααξιολογήθηκαν, ματαξανααξιολογήθηκαν και τελικά πήραν την θέση τους στον σκουπιδοντενεκέ της πολιτικής. Δεν είμαι μάντης αλλά ψάχνω έναν σοβαρό λόγο να ισχυριστώ ότι ο Τσίπρας θα έχει διαφορετική κατάληξη από τους άλλους "αξιόλογους"... Κλείνει η παρένθεση.

... και αξιολογούμενοι.

Όλα αυτά, λοιπόν, με πείθουν ότι πράγματι πρέπει να προστεθεί στο ρήμα αξιολογώ νέα ερμηνεία στα λεξικά: καθοδηγώ εκλεγμένη κυβέρνηση με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των δανειστών της. Αλλά, ρε γαμώτο... γίνονται τέτοια πράγματα στην δημοκρατία;

------------------------------
(*) Κλασσική περίπτωση θολούρας αποτελεί το συνταξιοδοτικό. Προσωπικά, ακόμη δεν έχω καταλάβει αν κόβουμε τις συντάξεις για να μη καταρρεύσει το σύστημα (άρα καλώς), αν τις κόβουμε επειδή το απαιτεί η αξιολόγηση (άρα κακώς) ή αν το κόψιμο γίνεται κατά ένα ποσοστό καλώς και κατά το υπόλοιπο κακώς. Αν μπορεί κάποιος να με διαφωτίσει επ' αυτού, θα το εκτιμήσω δεόντως.

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπαρχει ισοδυναμον, ΔΑΚΤΥΛΟΣΚΟΠΗΣΙΣ. Ενδεδειγμενη εξεταση για τον εντοπισμο αιμορροιδων. Δεν σου κανει? οκ ΚΟΛΟΝΟΣΚΟΠΗΣΙΣ.ΑΑΑΑΑΑΑΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ.

Thumomenos είπε...

Θοδωρή και ο Τσίπρας πλέων εντός ολίγου θα μπει στο club του σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας, όσο για την αξιολόγηση μαλλον αυτή βοηθά μόνο και μόνο τους "φίλους και εταίρους μας", διότι μας αξιολογούν αυτοί που μας έχουν βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη και κατά πως τους βολεύει κόβουν και ράβουν όχι μόνο την είδει χρεοκοπημένη οικονομία αλλά και την ίδια την ζωή μας.
Όμως για τα παραπάνω δεν ευθύνονται μόνο τα εν λόγω πρόσωπα που ανέλαβαν πρωθυπουργικο θώκο, τουλάχιστον την τελευταία εξαετία, αλλά και ο ίδιος ο λαός που δεν θέλει να καταλάβει ότι και οι επομενες γενιές θα αξιολογούνται συνέχεια αφού η χώρα θα βρίσκετε σε μια συνεχόμενη επιτροπεία και θα τελεί σε καθεστώς προτεκτοράτου.

Ανώνυμος είπε...

Ο γερμανος δεν συζητα για τοχρεος,αντεχουμε ,το ΔΝΤ κανει ναζια,και ηρθε το τριημεροοοοο. Κυβερνητικος αρμοδιος μας λεει οτι οι θεσμοι ζοριζουν να κοπουν οι συνταξεις εως θανατου,η πατριωτικη κυβερνηση απαντα προτιμουμε να μην πληρωσουμε χρεος. Κατι δεν παει καλα ,και εχουμε τριημερο μπροστα.

Ανώνυμος είπε...

Προσωπικώς αποκλείω την πιθανότητα, τα αποτελέσματα των εκλογών, να προκύπτουν εκ των ψηφοδελτίων της ψηφοδόχου και να αντικατοπτρίζουν το περιεχόμενο της. Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων (και ουχί μόνο η ελληνική). Α, και τώρα έρχεται ο Κούλης(όχι της SUZUKI ή ο άλλος με τα είδη προικός), προκειμένου να συνεχίσει το Σισύφειο έργο της αξιολόγησης των Δ.Υ.

ΝΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΣ είπε...

Πάντως, άλλη κυβέρνηση να έχει στενοχωρηθεί τόσο πολύ όσο αυτή δεν έχει υπάρξει. Να τα λέμε και αυτά

babcav είπε...

"Αχάριστε!!" Θόδωρε...
http://monaxeros.blogspot.gr/2016/03/blog-post_61.html

Ανώνυμος είπε...

Η απάτη στα ασφαλιστικό έγκειται στο οτι απαιτειται εξοικονόμηση 1% του ΑΕΠ για το 2016 και 0.5% ΑΕΠ για το 2015 συνολο δηλ βγαίνει 2.2 δις περίπου...Αυτά δεν εξοικονομούνται απο την κατάργηση των πρόωρων και απο τις εισφορες 4 και 6% των επικουρικών που πάνε ετσι κι' αλλιώς στον ΕΟΠΠΥ....
το ποσο δεν βγαινει χωρις περικοπές στις υφιστάμενες κύριες ...Οτι άλλο ακούγεται είναι καραγκιοζιλίκια των Συριζαίων!!! Εκτος και δεν κοπουν συντάξεις και αυξηθει ο ΕΝΦΙΑ 40%!! Ναι εντάξει τοτε θα παραμείνουν οι συντάξεις...Οτι κι αν λένε οι ΚΥΡΙΕΣ θα κοπούν ...αυτο εχει συμφωνηθεί!!Απομένει να συμφωνηθεί το ύψος που απο κει και πάνω θα περικοπουν και το ποσοστο περικοπής αναλογικά!!
ΝΙΚΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Σαν σήμερα, στις 24 Μαρτίου του 1999, στις 19:45 το βράδυ, το ΝΑΤΟ ξεκινά το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, 78 ημέρες ασταμάτητα με λυσσαλέο μίσος, χωρίς μια ήμερα παύσης. Ο στρατηγός Κλαρκ του πολιτειακού στρατού συντόνιζε με εντολή της πόρνης στην ψυχή και Εβραίας Μαντλίν Ολμπράιτ, την οποία κάποτε την έκρυψαν οι Γιουγκοσλάβοι από τους Ναζί για να μην την κάνουν σαπούνι, και μετά από χρόνια έδωσε το βρομοσκούλικο εντολή να ισοπεδώσουν ολοι την Γιουγκοσλαβια.