Φυσικά, ο καλύτερος αρωγός τής "συντεταγμένης πολιτείας" στην καταστολή με "δημοκρατικό" τρόπο (μανδύα, πες καλύτερα) κάθε διαφορετικής φωνής, είναι ο αστικός τύπος. Ένας τύπος που, αφού αναγορεύτηκε σε τέταρτη εξουσία, φροντίζει να υπηρετεί τις άλλες τρεις και να διαμαρτύρεται όταν κάποιοι προσπαθούν να ξεσκεπάσουν τον σκοτεινό του ρόλο.
Δεν θα αναλωθούμε σε παραδείγματα για να αποδείξουμε τα παραπάνω. Η τακτική αυτή είναι τόσο συχνή και τόσο εξώφθαλμη ώστε δεν χρειάζεται να προσθέσουμε το παραμικρό. Θα περιοριστούμε σε μια περίπτωση όπου υπάρχει άψογη συνεργασία αυτού του τύπου με τον πουλημένο "πνευματικό κόσμο", με σκοπό να παρουσιαστεί η ανάγκη κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στις 12/9/2001, η -προσκείμενη στην δεξιά- εφημερίδα Απογευματινή δημοσιεύει τετρασέλιδο ρεπορτάζ τού δημοσιογράφου Νίκου Σταυρουλάκη για την "κατάντια" των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το ρεπορτάζ αναγγέλεται με τον πηχυαίο πρωτοσέλιδο τίτλο "Άσυλο εγκληματιών τα πανεπιστήμια" και υπότιτλο "Επιστημονική έρευνα σε 5 μεγάλα ΑΕΙ". Με αποτελεσματικό τρόπο, η "καλή" εφημερίδα φροντίζει να ενημερώσει ακόμη κι εκείνους που δεν την διαβάζουν αλλά μένουν στην ματιά που ρίχνουν στις φυλλάδες που κρέμονται στο περίπτερο: στα πανεπιστήμια βρίσκουν άσυλο οι εγκληματίες κι αυτό το αποδεικνύουν με την ερευνά τους και οι επιστήμονες.
Στο ρεπορτάζ του ο Σταυρουλάκης αποκαλύπτει στοιχεία έρευνας του διδάκτορα εγκληματολογίας Κυριάκου Μπαμπασίδη, σύμφωνα με τα οποία στους πανεπιστημιακούς χώρους (δηλαδή, στους χώρους που προστατεύονταν από το άσυλο) σημειώνονται σωρηδόν εγκλήματα όπως διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, κλοπές, φθορά ξένης και δημόσιας περιουσίας, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απόπειρες βιασμών αλλά και κανονικοί βιασμοί. Το δημοσίευμα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα σεξουαλικά εγκλήματα: "Όπως κατήγγειλαν οι ερωτώμενοι, οι απόπειρες ή και οι ολοκληρωμένες περιπτώσεις βιασμών ανέρχονται σε ποσοστό 18,7%. Δηλαδή, σχεδόν δύο στις δέκα φοιτήτριες καταγγέλλουν απόπειρα ή και ολοκληρωμένο βιασμό". Το στοιχείο είναι συγκλονιστικό: με δεδομένο ότι υπάρχουν κάπου μισό εκατομμύριο φοιτητές, τα κορίτσια πρέπει να είναι περίπου 250.000 και το "2 στα 10" σημαίνει ότι 50.000 κοπέλλες είτε βιάστηκαν από συμφοιτητές τους είτε κινδύνεψαν να βιαστούν!
Αγαναχτισμένος και τρομαγμένος, ο ρεπόρτερ κατανοεί την έντονη ανησυχία γονιών και φοιτητών λόγω της έξαρσης της εγκληματικότητας στα ΑΕΙ, συμπεραίνει ότι "ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου, σε συνδυασμό με την έκπτωση των ηθών, συχνά μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε χώρους ανάπτυξης του εγκλήματος. [...] Τα πανεπιστήμια έχουν γίνει καταφύγια κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, από συμμορίες ανηλίκων μέχρι αλλοδαπούς κακοποιούς αλλά και αναρχικούς", τονίζει ότι οι αναρχικοί είναι "η κυριότερη ομάδα που εμφανίζει έντονη εγκληματική δράση" και καταλήγει καλώντας την πολιτεία "να λάβει τα αναγκαία μέτρα". Αποστολή εξετελέσθη.
Δυστυχώς, όμως, για την εφημερίδα και τον δαμόνιο ρεπόρτρ της, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Η εργασία του Μπαμπασίδη κυκλοφόρησε το 2006 ως βιβλίο ("Πανεπιστημιακό άσυλο - Κοινωνικο-πολιτικές και εγκληματολογικές προεκτάσεις", εκδόσεις Κατσαρός, 2006, σελ. 503), δίνοντάς μας την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την απάτη τής εφημερίδας. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία:
(α) Στην έρευνα πήραν μέρος 483 φοιτητές. Απ' αυτούς μόνο 14 ανέφεραν ότι είχαν πέσει θύματα κάποιας εγκληματικής πράξης σε πανεπιστημιακό χώρο, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητικών εστιών.
(β) Οι ως άνω 14 ανέφεραν συνολικά 16 εγκλήματα: 6 κλοπές, 2 απειλές, 2 σωματικές βλάβες, 1 διάρρηξη, 1 βανδαλισμός και 3 σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Βιασμοί: μηδέν! Απόπειρες βιασμών: επίσης μηδέν!
(γ) Είδαμε πιο πάνω την αναφορά τής εφημερίδας ότι "οι απόπειρες ή και οι ολοκληρωμένες περιπτώσεις βιασμών ανέρχονται σε ποσοστό 18,7%", βάσει του οποίου "υπολογίσαμε ότι 50.000 φοιτήτριες υπέφεραν. Ε, λοιπόν, αυτό το 18,7% δεν είναι παρά το ποσοστό των τριών σεξουαλικών παρενοχλήσεων στο σύνολο των 16 αναφερομένων εγκλημάτων!!
Τα ωραία δεν σταματούν εδώ. Παρ' ότι είναι εμφανέστατο ότι η εφημερίδα αλλοίωσε την εργασία τού Μπαμπασίδη κατά πώς την βόλευε, ο διδάκτωρ δεν διαμαρτυρήθηκε. Αντίθετα, μάλιστα, σε συνέντευξη που παραχώρησε όταν εκδόθηκε το βιβλίο του, δήλωσε με καμάρι ότι η δουλειά του "είχε γίνει και πρωτοσέλιδο σε αθηναϊκή εφημερίδα πριν λίγα χρόνια"!
Πώς εξηγείται αυτή η αβροφροσύνη; Όλα εξηγούνται! Είπαμε ότι η Απογευματινή ήταν εφημερίδα τής δεξιάς. Από την άλλη, ο θρακιώτης Μπαμπασίδης έχει διατελέσει υπεύθυνος μαθητικού τής ΟΝΝΕΔ (1994-1995), υποψήφιος ευρωβουλευτής τής Νέας Δημοκρατίας (1999) και υποψήφιος βουλευτής Ροδόπης τού ίδιου κόμματος (2004). Έδεσε το γλυκό! Και την συνεργασία εφημερίδας - "επιστήμονα" καταλάβαμε και τα συμπεράσματα περί του "κάτι πρέπει να γίνει με το άσυλο" κατανοούμε.
Α! Και κάτι τελευταίο: Ο Μπαμπασίδης συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων - ΙΑΑ, όπου αντιπρόεδρος ήταν ο φανατικός υπέρμαχος της κατάργησης του ασύλου καθηγητής Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, στον οποίο αναφερθήκαμε χτες. Το ΙΑΑ χρηματοδοτείται από το υπουργείο άμυνας και σκοπός του είναι η παροχή "αποκλειστικά στον ΥΠΕΘΑ, απόψεων ή γνωμών σε θέματα αμυντικής πολιτικής και εξοπλισμών".
Αν αναρωτιέστε τι δουλειά έχει ένας εγκληματολόγος στο διοικητικό συμβούλιο ενός τέτοιου ιδρύματος, σας επαναλαμβάνω ότι όλα εξηγούνται. Ποιός ήταν κεντρικός ομιλητής στην παρουσίαση του βιβλίου τού Μπαμπασίδη; Μα...ο τότε υπουργός άμυνας (και σημερινός πρόεδρος της βουλής) Βαγγέλης Μεϊμαράκης! Ο οποίος, βέβαια, δεν παρέλειψε να τονίσει ότι "πρέπει να επανεξετάσουμε το άσυλο, δηλαδή το σκοπό λειτουργίας του στη σύγχρονη δημοκρατία" (σ.σ.: "Σκοπός λειτουργίας τού ασύλου"; Ήμαρτον! Ήξερα ότι ο Μεϊμαράκης έχει πρόβλημα με τις ξένες γλώσσες αλλά φαίνεται πως έχει σοβαρό πρόβλημα και με τα ελληνικά του).
Ε, αν δεν έχουν τα υπουργεία άμυνας και δημόσιας τάξης σχέση με το άσυλο, ποιός έχει; Το υπουργείο παιδείας; Αν, μάλιστα, θυμηθούμε ότι εκείνη την εποχή συζητιόταν η ιδέα να ανατεθεί η τήρηση του νόμου στους χώρους που καλύπτονταν από ασυλία, σε ειδικό σώμα "πανεπιστημιακής αστυνομίας", τότε όλες οι ψηφίδες μπαίνουν στην θέση τους.
Δεν θα αναλωθούμε σε παραδείγματα για να αποδείξουμε τα παραπάνω. Η τακτική αυτή είναι τόσο συχνή και τόσο εξώφθαλμη ώστε δεν χρειάζεται να προσθέσουμε το παραμικρό. Θα περιοριστούμε σε μια περίπτωση όπου υπάρχει άψογη συνεργασία αυτού του τύπου με τον πουλημένο "πνευματικό κόσμο", με σκοπό να παρουσιαστεί η ανάγκη κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Στις 12/9/2001, η -προσκείμενη στην δεξιά- εφημερίδα Απογευματινή δημοσιεύει τετρασέλιδο ρεπορτάζ τού δημοσιογράφου Νίκου Σταυρουλάκη για την "κατάντια" των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Το ρεπορτάζ αναγγέλεται με τον πηχυαίο πρωτοσέλιδο τίτλο "Άσυλο εγκληματιών τα πανεπιστήμια" και υπότιτλο "Επιστημονική έρευνα σε 5 μεγάλα ΑΕΙ". Με αποτελεσματικό τρόπο, η "καλή" εφημερίδα φροντίζει να ενημερώσει ακόμη κι εκείνους που δεν την διαβάζουν αλλά μένουν στην ματιά που ρίχνουν στις φυλλάδες που κρέμονται στο περίπτερο: στα πανεπιστήμια βρίσκουν άσυλο οι εγκληματίες κι αυτό το αποδεικνύουν με την ερευνά τους και οι επιστήμονες.
Στο ρεπορτάζ του ο Σταυρουλάκης αποκαλύπτει στοιχεία έρευνας του διδάκτορα εγκληματολογίας Κυριάκου Μπαμπασίδη, σύμφωνα με τα οποία στους πανεπιστημιακούς χώρους (δηλαδή, στους χώρους που προστατεύονταν από το άσυλο) σημειώνονται σωρηδόν εγκλήματα όπως διακίνηση και χρήση ναρκωτικών, κλοπές, φθορά ξένης και δημόσιας περιουσίας, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, απόπειρες βιασμών αλλά και κανονικοί βιασμοί. Το δημοσίευμα δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα σεξουαλικά εγκλήματα: "Όπως κατήγγειλαν οι ερωτώμενοι, οι απόπειρες ή και οι ολοκληρωμένες περιπτώσεις βιασμών ανέρχονται σε ποσοστό 18,7%. Δηλαδή, σχεδόν δύο στις δέκα φοιτήτριες καταγγέλλουν απόπειρα ή και ολοκληρωμένο βιασμό". Το στοιχείο είναι συγκλονιστικό: με δεδομένο ότι υπάρχουν κάπου μισό εκατομμύριο φοιτητές, τα κορίτσια πρέπει να είναι περίπου 250.000 και το "2 στα 10" σημαίνει ότι 50.000 κοπέλλες είτε βιάστηκαν από συμφοιτητές τους είτε κινδύνεψαν να βιαστούν!
Αγαναχτισμένος και τρομαγμένος, ο ρεπόρτερ κατανοεί την έντονη ανησυχία γονιών και φοιτητών λόγω της έξαρσης της εγκληματικότητας στα ΑΕΙ, συμπεραίνει ότι "ο θεσμός του Πανεπιστημιακού Ασύλου, σε συνδυασμό με την έκπτωση των ηθών, συχνά μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε χώρους ανάπτυξης του εγκλήματος. [...] Τα πανεπιστήμια έχουν γίνει καταφύγια κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, από συμμορίες ανηλίκων μέχρι αλλοδαπούς κακοποιούς αλλά και αναρχικούς", τονίζει ότι οι αναρχικοί είναι "η κυριότερη ομάδα που εμφανίζει έντονη εγκληματική δράση" και καταλήγει καλώντας την πολιτεία "να λάβει τα αναγκαία μέτρα". Αποστολή εξετελέσθη.
Δυστυχώς, όμως, για την εφημερίδα και τον δαμόνιο ρεπόρτρ της, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Η εργασία του Μπαμπασίδη κυκλοφόρησε το 2006 ως βιβλίο ("Πανεπιστημιακό άσυλο - Κοινωνικο-πολιτικές και εγκληματολογικές προεκτάσεις", εκδόσεις Κατσαρός, 2006, σελ. 503), δίνοντάς μας την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την απάτη τής εφημερίδας. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία:
(α) Στην έρευνα πήραν μέρος 483 φοιτητές. Απ' αυτούς μόνο 14 ανέφεραν ότι είχαν πέσει θύματα κάποιας εγκληματικής πράξης σε πανεπιστημιακό χώρο, συμπεριλαμβανομένων των φοιτητικών εστιών.
(β) Οι ως άνω 14 ανέφεραν συνολικά 16 εγκλήματα: 6 κλοπές, 2 απειλές, 2 σωματικές βλάβες, 1 διάρρηξη, 1 βανδαλισμός και 3 σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Βιασμοί: μηδέν! Απόπειρες βιασμών: επίσης μηδέν!
(γ) Είδαμε πιο πάνω την αναφορά τής εφημερίδας ότι "οι απόπειρες ή και οι ολοκληρωμένες περιπτώσεις βιασμών ανέρχονται σε ποσοστό 18,7%", βάσει του οποίου "υπολογίσαμε ότι 50.000 φοιτήτριες υπέφεραν. Ε, λοιπόν, αυτό το 18,7% δεν είναι παρά το ποσοστό των τριών σεξουαλικών παρενοχλήσεων στο σύνολο των 16 αναφερομένων εγκλημάτων!!
Τα ωραία δεν σταματούν εδώ. Παρ' ότι είναι εμφανέστατο ότι η εφημερίδα αλλοίωσε την εργασία τού Μπαμπασίδη κατά πώς την βόλευε, ο διδάκτωρ δεν διαμαρτυρήθηκε. Αντίθετα, μάλιστα, σε συνέντευξη που παραχώρησε όταν εκδόθηκε το βιβλίο του, δήλωσε με καμάρι ότι η δουλειά του "είχε γίνει και πρωτοσέλιδο σε αθηναϊκή εφημερίδα πριν λίγα χρόνια"!
Πώς εξηγείται αυτή η αβροφροσύνη; Όλα εξηγούνται! Είπαμε ότι η Απογευματινή ήταν εφημερίδα τής δεξιάς. Από την άλλη, ο θρακιώτης Μπαμπασίδης έχει διατελέσει υπεύθυνος μαθητικού τής ΟΝΝΕΔ (1994-1995), υποψήφιος ευρωβουλευτής τής Νέας Δημοκρατίας (1999) και υποψήφιος βουλευτής Ροδόπης τού ίδιου κόμματος (2004). Έδεσε το γλυκό! Και την συνεργασία εφημερίδας - "επιστήμονα" καταλάβαμε και τα συμπεράσματα περί του "κάτι πρέπει να γίνει με το άσυλο" κατανοούμε.
Α! Και κάτι τελευταίο: Ο Μπαμπασίδης συμμετείχε στο διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου Αμυντικών Αναλύσεων - ΙΑΑ, όπου αντιπρόεδρος ήταν ο φανατικός υπέρμαχος της κατάργησης του ασύλου καθηγητής Εμμανουήλ Μικρογιαννάκης, στον οποίο αναφερθήκαμε χτες. Το ΙΑΑ χρηματοδοτείται από το υπουργείο άμυνας και σκοπός του είναι η παροχή "αποκλειστικά στον ΥΠΕΘΑ, απόψεων ή γνωμών σε θέματα αμυντικής πολιτικής και εξοπλισμών".
Αν αναρωτιέστε τι δουλειά έχει ένας εγκληματολόγος στο διοικητικό συμβούλιο ενός τέτοιου ιδρύματος, σας επαναλαμβάνω ότι όλα εξηγούνται. Ποιός ήταν κεντρικός ομιλητής στην παρουσίαση του βιβλίου τού Μπαμπασίδη; Μα...ο τότε υπουργός άμυνας (και σημερινός πρόεδρος της βουλής) Βαγγέλης Μεϊμαράκης! Ο οποίος, βέβαια, δεν παρέλειψε να τονίσει ότι "πρέπει να επανεξετάσουμε το άσυλο, δηλαδή το σκοπό λειτουργίας του στη σύγχρονη δημοκρατία" (σ.σ.: "Σκοπός λειτουργίας τού ασύλου"; Ήμαρτον! Ήξερα ότι ο Μεϊμαράκης έχει πρόβλημα με τις ξένες γλώσσες αλλά φαίνεται πως έχει σοβαρό πρόβλημα και με τα ελληνικά του).
Ε, αν δεν έχουν τα υπουργεία άμυνας και δημόσιας τάξης σχέση με το άσυλο, ποιός έχει; Το υπουργείο παιδείας; Αν, μάλιστα, θυμηθούμε ότι εκείνη την εποχή συζητιόταν η ιδέα να ανατεθεί η τήρηση του νόμου στους χώρους που καλύπτονταν από ασυλία, σε ειδικό σώμα "πανεπιστημιακής αστυνομίας", τότε όλες οι ψηφίδες μπαίνουν στην θέση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου