Προσοχή: ρατσιστικό ιστολόγιο!

Κάπου στις αρχές τού καλοκαιριού, κάνοντας χρήση ενός δωρεάν κουπονιού (τύπου "προσφορά δοκιμής") του Facebook, επιχείρησα να προωθήσω τις αναρτήσεις τού ιστολογίου σε "στοχευμένο κοινό". Βέβαια, η σελίδα τού ιστολογίου στο Facebook δεν κάνει τίποτε περισσότερο παρά να ενημερώνει τους ακολούθους της κάθε φορά που δημοσιεύω καινούργιο κείμενο, όμως το Facebook την εκλαμβάνει ως σελίδα εμπορικής επιχείρησης. Έτσι, μαζί με αναρίθμητα μηνύματα που με συμβούλευαν πώς να διαφημίσω την"επιχείρησή" μου, μου παραχώρησε ένα διαφημιστικό κουπόνι αξίας τριάντα ευρώ για να το ξοδέψω, προωθώντας την σελίδα μου κατά την κρίση μου.

Παρένθεση. Υποτίθεται ότι αυτή η "διαφήμιση" έστελνε στην σελίδα κάπου 3.000 άτομα ημερησίως, άλλο αν τα στοιχεία τού Blogger δεν συμφωνούσαν επ' ουδενί μ' αυτή την -κατά Facebook- "κοσμοπλημμύρα". Αν αναρωτιέστε τι είδους διαφήμιση είναι αυτή και πώς γίνεται, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας λύσω την απορία επειδή δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι, σύμφωνα με το Facebook, οι διαφημισμένες αναρτήσεις έφερναν μερικές χιλιάδες επισκέπτες παραπάνω (ως και 5.000 ενίοτε) στην σελίδα, ενώ σύμφωνα με τον Blogger, οι επισκέψεις στο ιστολόγιο παρέμεναν σταθερές. Ότι καταλάβατε, καταλάβατε. Κλείνει η παρένθεση.

Λίγες μέρες αργότερα ήρθε το πρώτο ανησυχητικό σημάδι. Κάποια "διαφήμισή" μου απορρίφθηκε λόγω του ότι το περιεχόμενό της δεν τηρούσε τους όρους τού Facebook. Επειδή εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση, δεν έχω διαβάσει αυτούς τους όρους, ακριβώς όπως δεν τους έχει διαβάσει κανένας χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι, επικοινώνησα με τους διαχειριστές και ζήτησα εξηγήσεις για την απόρριψη. Η απάντηση ήταν ότι το Facebook δεν επιτρέπει δημοσιεύσεις με... ρατσιστικό περιεχόμενο! Ανταπάντησα χαρακτηρίζοντας ηλίθιους τους υπευθύνους για το κόψιμο και ρωτώντας τους αν γνωρίζουν ελληνικά. Έμεινα με την απορία.

"Ευκαιρίες στέγασης, ανεύρεσης εργασίας ή πίστωσης" ή ακόμη και "διακρίσεις".
Κι όλα αυτά στο -καθαρά οικονομικό- κείμενο "Το μαξιλάρι της εξόδου".

Εν πάση περιπτώσει, το φαινόμενο επαναλήφθηκε τρεις φορές μέσα σε έναν μήνα, δηλαδή όσο κράτησε η διαφήμιση με το δωρεάν κουπόνι. Λίγο αργότερα διαπίστωσα ότι η λογοκρισία δεν είχε να κάνει μόνο με τις διαφημίσεις μου, αφού είχαν σβηστεί αναδρομικά αρκετές παλαιότερες αναρτήσεις από την σελίδα, χωρίς καμμία ειδοποίηση. Μιας και πλησίαζαν οι διακοπές τού Αυγούστου, άφησα το θέμα να περάσει. Αλλά πριν καλά-καλά επιστρέψω, στα μέσα Σεπτεμβρίου πήρα ένα email από την φίλη τού ιστολογίου Λ.Α.: "Δύο σαββατιάτικα δικά σου -τα τελευταία- μου τα έσβησε το ΦΒ ως σπαμ...Στην σελίδα σου βλέπω μόνον κάτι αρχαίες αναρτήσεις....Μάλλον ενοχλείς....".

Γέλασα με την ανοησία που δέρνει κάποιους εκεί έξω. Και δεν εννοώ μόνο το Facebook. Έχοντας κατά νου την... ευαισθησία τού μέσου περί τον ρατσισμό, φροντίζω τα αποσπάσματα με τα οποία συνοδεύω τις αναρτήσεις μου, να είναι όσο το δυνατόν ανώδυνα, οπότε η λογοκρισία δεν πρέπει να βασίζεται σ' αυτά τα αποσπάσματα αλλά στο συνολικό κείμενο. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, επαληθεύτηκα. Την επόμενη ακριβώς μέρα πήρα μήνυμα από άλλη μια φίλη του ιστολογίου, την Τ.Χ.:

"Αγαπητέ Θοδωρή , παρακολουθούσα το ιστολόγιό σου πριν μπω στο fb (είμαι μέλος λίγους μήνες και η πρώτη μου ανάρτηση ήταν δική σου). Πρόσφατα, είδα κάποιες αναρτήσεις για την πηγάδα του Μελιγαλά και θυμήθηκα το δικό σου αφιέρωμα. Έτσι έβαλα στις 13/9 ένα από τα 8 θέματα, το 6ο (η εύγλωττη σιωπή). Σήμερα διαπίστωσα ότι το fb κατέβασε την ανάρτηση γιατί λέει είναι αντίθετη με τους όρους. Απλά ήθελα να το ξέρεις."

Εκεί θυμήθηκα ότι, προ καιρού, το Facebook είχε κατεβάσει μια ανάρτηση του Νίκου Μπογιόπουλου για την Κάνδανο, μάλλον επειδή συνοδευόταν από φωτογραφίες των πτωμάτων που άφησαν πίσω τους οι ναζί κατακτητές. Το δικό μου κείμενο, στο οποίο αναφέρεται η Τ.Χ., περιλάμβανε φωτογραφία ενός νεκροταφείου. Προφανώς, κάποιοι εκεί στο Facebook σκέφτηκαν ότι σε ένα νεκροταφείο πρέπει να υπάρχουν και πτώματα. Ας τους πει κάποιος ότι στα νεκροταφεία υπάρχουν μόνο κόκκαλα, όχι πτώματα. Εκτός αν το ψαλίδι δεν ενεργοποιήθηκε λόγω της φωτογραφίας αλλά λόγω του κειμένου...

Κάπως έτσι φτάσαμε στο αποκορύφωμα τής περασμένης Δευτέρας, όταν πήρα μήνυμα από την Google (στην οποία ανήκει και ο Blogger) ότι έχει ανασταλεί ο λογαριασμός με τον οποίο διατηρώ το ιστολόγιο! Ο λόγος της αναστολής είναι ότι τα κείμενά μου παραβιάζουν τους όρους τής Google. Αυτή την φορά δεν πήρα καμμία παραπάνω εξήγηση. Ούτε καν για το πόσο θα κρατούσε αυτή η αναστολή. Τελικά, χτες βράδυ διαπίστωσα ότι η ποινή μου έληξε. Εννοείται ότι στην σελίδα μου στο Google+ έχουν πέσει σύννεφο οι διαγραφές αναρτήσεων...

Ιδού, λοιπόν, η εξήγηση της πλήρους σιωπής μου την περασμένη εβδομάδα. Φταίτε κι εσείς, όμως! Φταίτε διότι δεν διαμαρτύρεστε όποτε βλέπετε να εκτρέπομαι σε ρατσιστικές τοποθετήσεις, όταν προσβάλλω αξιοπρεπείς συμπολίτες μας, όταν τα βάζω με τα παντός είδους ιερά και όσια ή όταν στήνω στα πέντε βήματα ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε. Μήπως, εν τέλει, είσαστε κι εσείς ρατσιστές και δεν το έχετε συνειδητοποιήσει;

Ας τελειώνουμε με την πλάκα. Δεν έχω την παραμικρή διάθεση για τον οποιονδήποτε συμβιβασμό, δεν σκέφτομαι καν να αυτολογοκριθώ και, εν γένει, δεν μ' αρέσει να νερώνω το κρασί μου. Το ιστολόγιο θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση. Κι αν κλείσει ο δρόμος που περνάει από τον Blogger, κάπου θα βρω παρακαμπτήριο. Αυτό έλειπε δα, να πορευόμαστε με μπούσουλα τους όρους τού Facebook και της Google!