Ο άξονας του κακού και το κουμπί του Κιμ

Στις 29 Ιανουαρίου 2002, κατά την ετήσια ομιλία του στο Κονγκρέσσο (State of the Union address), ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο "άξονας του κακού" (axis of evil). Σ' αυτόν τον άξονα συμπεριέλαβε τρεις χώρες: Βόρεια Κορέα, Ιράν και Ιράκ. Όπως εξήγησε ο κάθε άλλο παρά ευφυής πρόεδρος,

Η Βόρεια Κορέα είναι ένα καθεστώς που εξοπλίζεται με πυραύλους και όπλα μαζικής καταστροφής ενώ καταδικάζει τους πολίτες του σε λιμοκτονία. Το Ιράν αναπτύσσει επιθετικά τέτοια όπλα και εξάγει τρόμο ενώ μια μη εκλεγμένη ελάχιστη μειοψηφία καταπιέζει την ελπίδα του ιρανικού λαού για ελευθερία. Το Ιράκ συνεχίζει να εκφράζει την εχθρότητά του προς τις ΗΠΑ και να υποστηρίζει τον τρόμο. Το ιρακινό καθεστώς έχει σχεδιάσει την ανάπτυξη άνθρακα και παραλυτικών αερίων και πυρηνικών όπλων εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Αυτό είναι το καθεστώς που συμφώνησε για διεθνείς επιθεωρήσεις κι έπειτα έδιωξε τους επιθεωρητές. Ένα καθεστώς που κάτι έχει να κρύψει από τον υπόλοιπο κόσμο (...) Κράτη σαν κι αυτά, όπως και οι τρομοκράτες σύμμαχοί τους συνιστούν έναν άξονα του κακού και εξοπλίζονται για να απειλήσουν την ειρήνη του κόσμου.

Πυονγκγιάνγκ: Φτώχεια και δυστυχία που βγάζουν μάτια. Σύμφωνα με την δυτική προπαγάνδα,
σ' αυτά τα κτήρια μάλλον μένουν μόνο τα μέλη του κομμουνιστικού κόμματος.

Η αναφορά του Μπους σε "άξονα του κακού" δεν ήταν τυχαία. Όπως λέει ο λογογράφος του Ντέιβιντ Φρουμ, όταν του ανέθεσαν να γράψει την συγκεκριμένη ομιλία, προκειμένου να εμπνευστεί άρχισε να διαβάζει την ομιλία του Φραγκλίνου Ρούζβελτ, η οποία εκφωνήθηκε στις 8/12/1941, αμέσως μετά την επίθεση των ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ. Ο Ρούζβελτ είχε κάνει αναφορά στον γνωστό μας Άξονα, οπότε ο Φρουμ είχε την ιδέα να κάνει λόγο για έναν σύγχρονο άξονα του κακού.

Η ιστορία έχει και συνέχεια. Στις 6/5/2002, ο τότε υφυπουργός εξωτερικών και κατοπινός πρέσβυς των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Τζον Μπόλτον έκανε μια ομιλία με τίτλο "Πέρα από τον άξονα του κακού". Αφού ο Μπόλτον δεν μπορούσε να διορθώσει τον πρόεδρο, ο οποίος είχε βάλει στον άξονα του κακού τρεις χώρες, απλώς τον συμπλήρωσε, βάζοντας παραδίπλα άλλες τρεις: την Κούβα, την Λιβύη και την Συρία. Ο Μπόλτον χαρακτήρισε αυτές τις τρεις χώρες ως "κρατικούς χορηγούς τρομοκρατίας που επιδιώκουν ή έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν όπλα μαζικής καταστροφής ή έχουν την ικανότητα να το κάνουν, παραβιάζοντας τις κατά συνθήκη υποχρεώσεις τους".

Έχοντας όλα τα παραπάνω κατά νου, πάμε να κάνουμε κάποιους συλλογισμούς για το περίφημο "κουμπί του Κιμ". Όποιο κανάλι κι αν παρακολουθήσεις και όποια εφημερίδα ή περιοδικό κι αν διαβάσεις, όλοι οι αναλυτές συμφωνούν σε ένα πράγμα: η Βόρεια Κορέα διαφεντεύεται από έναν μισότρελο δικτάτορα, ο οποίος έχει λυσσάξει να αναπτύξει πυρηνικά όπλα, απειλώντας να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια ειρήνη.

Κατ' αρχήν, ας δούμε λίγο τις υπόλοιπες πέντε χώρες που βρίσκονται στον άξονα του κακού ή, έστω, παραδίπλα του:
- Το Ιράκ διαλύθηκε και ξαναφτιάχτηκε (όσο και όπως φτιάχτηκε) ως πολιτειακό προτεκτοράτο.
- Η Λιβύη βρίσκεται βυθισμένη στο χάος και την αναρχία αλλά και στα πρόθυρα της διάσπασης σε δυο (ή περισσότερα) ανεξάρτητα κράτη.
- Η Συρία καταστρέφεται όλο και περισσότερο ημέρα με την ημέρα και το μέλλον της είναι όχι απλώς αδιόρατο αλλά κατασκότεινο.
- Το Ιράν βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο των ΗΠΑ και φαίνεται πως γλιτώνει τα χειρότερα επειδή τριγύρω υπάρχουν πολλές ανοιχτές πληγές (Μέση Ανατολή, Ιράκ, Αφγανιστάν, κούρδοι κλπ), οπότε η δημιουργία άλλης μίας ίσως να οδηγούσε την συνολική κατάσταση σε εκτροχιασμό.
- Η Κούβα έχει απομονωθεί εδώ κι έξι δεκαετίες μέσω ενός από τα σκληρότερα εμπάργκο που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα αλλά δεν έχει δώσει ποτέ την παραμικρή χειροπιαστή αφορμή που θα δικαιολογούσε ένα ανοιχτό στρατιωτικό χτύπημα εναντίον της.

Ας δεχτούμε, λοιπόν, ότι όντως ο Κιμ συγκεντρώνει όπλα μαζικής καταστροφής και επιδιώκει να αποκτήσει και πυρηνικό οπλοστάσιο. Με τα δεδομένα που σημειώσαμε πρωτύτερα, πόσο παράφρων μπορεί να είναι ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας επειδή εξοπλίζεται καθώς βλέπει την τύχη των υπολοίπων "μελών" του περίφημου άξονα του κακού; Παράφρων θα ήταν αν δεν εξοπλιζόταν!

Το πρόβλημα που έχει η Βόρεια Κορέα είναι ότι βρίσκεται δίπλα στην Κίνα, τον σημαντικώτερο ίσως αντίπαλο που έχουν οι ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν τον τίτλο της ηγέτιδας δύναμης του πλανήτη. Ήδη το Πεκίνο έχει διατρανώσει τις θέσεις του για την Κινεζική Θάλασσα αλλά και τις ευρύτερες βλέψεις του για όλη την Άπω Ανατολή. Για να παραμείνει η Ουάσιγκτον σε θέση ισχύος στην περιοχή, πρέπει να ενισχύσει την στρατιωτική της παρουσία. Με ποια αφορμή να το κάνει, όμως, από την στιγμή που όλες οι χώρες τής ανατολικής και νοτιοανατολικής Ασίας είναι σύμμαχοί της;

Η "λιμοκτονούσα" Πυονγκγιάνγκ την νύχτα. Σε πρώτο πλάνο, το "Θέατρο του Λαού".

Ευτυχώς, υπάρχει ο Κιμ! Με αφορμή την "τρέλα" του βορειοκορεάτη ηγέτη, οι ΗΠΑ έχουν βάλει για τα καλά πόδι τόσο στην Νότια Κορέα όσο και στην Ιαπωνία, χώρες τις οποίες εξοπλίζουν όλο και περισσότερο ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικώτερα την πιθανότητα να πάθει κάποια κρίση ο Κιμ και να πατήσει το κουμπί. Το αξιοπερίεργο είναι ότι, λόγω Κιμ, Νότια Κορέα και Ιαπωνία δεν συνεργάζονται άψογα μόνο με τις ΗΠΑ αλλά και μεταξύ τους, παρ' ότι πρόκειται για χώρες που τις χαρακτηρίζει ιστορική μεταξύ τους έχθρα.

Φυσικά, οι κινέζοι δεν είναι ηλίθιοι. Αντιλαμβάνονται πλήρως το νόημα των αυξανόμενων εξοπλισμών στην περιοχή, οπότε φροντίζουν να ενισχύουν όσο και όπως μπορούν την Βόρεια Κορέα. Αλλωστε αυτή η αμέριστη κινεζική συμπαράσταση είναι και ο λόγος που το διεθνές εμπάργκο το οποίο έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Πυονγκγιάνγκ δεν στενοχωρεί ιδιαίτερα τους βορειοκορεάτες, οι οποίοι έχουν βρει στο Πεκίνο τον εμπορικό συνεργάτη που χρειάζονται.