Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

16 Δεκεμβρίου 2015

Σύμφωνο συμβίωσης: μερικές σκέψεις

Από την εποχή που ο τότε υπουργός δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης έκανε το πρώτο επίσημο -πλην μετέωρο, όπως αποδείχθηκε- βήμα επί του θέματος, παρακολουθώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα όσα λέγονται και γράφονται για το περίφημο "Σύμφωνο Συμβίωσης". Αποτέλεσμα; Όχι μόνο εξακολουθώ να προβληματίζομαι αλλά ο προβληματισμός μου όσο πάει και βαθαίνει. Για παράδειγμα:

(α) Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό το σύμφωνο έχει συνδεθεί κατά τέτοιον τρόπο (σχεδόν άρρηκτα) με τους ομοφυλόφιλους. Ας παραβλέψουμε την περίπτωση ενός ετερόφυλου ζευγαριού που να θέλει να συμβιώσει ή ακόμη και να κάνει παιδιά εκτός γάμου και να πάρουμε την περίπτωση της συμβίωσης δυο ατόμων του ίδιου φύλου που δεν έχουν ομόφυλο σεξουαλικό προσανατολισμό. Δηλαδή, να δώσουμε διάρκεια σε κάτι που κάναμε πολλοί για λίγα χρόνια ως φοιτητές. Γιατί πρέπει ντε και καλά να είναι λεσβίες δυο γυναίκες, ορκισμένες εργένισσες, που συμβιώνουν επί δεκαετίες επειδή τα έχουν βρει μεταξύ τους, μειώνουν το κόστος ζωής, εκτιμούν ότι αυτή είναι η καλύτερη λύση στο πρόβλημα της μοναξιάς ή, επί τέλους, επειδή έτσι γουστάρουν, βρε αδερφέ;

2008: Ο Σωτήρης Χατζηγάκης υπεραμύνεται του συμφώνου συμβίωσης από το βήμα τής βουλής. Φρόντισε,
όμως, να δηλώσει ότι η ελληνική κοινωνία είναι ανώριμη για την επέκτασή του στους ομοφυλόφιλους.

(β) Υπό το πρίσμα ότι ο γάμος συνιστά μια σύμβαση με νομικές επιπτώσεις και προεκτάσεις, αναρωτιέμαι πόσο μικρότερο θα ήταν το πρόβλημα αν στο όλο θέμα δεν ανακατευόταν η εκκλησία. Κάτι που μπορεί να γίνει πανεύκολα, καθιστώντας τον πολιτικό γάμο υποχρεωτικό και τον θρησκευτικό προαιρετικό, με παράλληλη απλοποίηση των διαδικασιών για την λύση του. Όπως και να το κάνουμε, είναι λίγο παράδοξο να ψάχνουμε νομική διευθέτηση ενός ζητήματος για το οποίο εκχωρούμε δικαίωμα λόγου σε παπάδες, μουφτήδες και στον μάγο τής φυλής.

(γ) Έχω κουραστεί να ακούω αυτό το "αλλά" που ακολουθεί την φράση "σεβόμαστε τις σεξουαλικές επιλογές των ομοφυλόφιλων", σαν να μη καταλαβαίνουμε ότι αυτά τα "αλλά" αναιρούν την δήλωση που προηγείται. Πώς ακριβώς εκφράζεται αυτός ο σεβασμός, τόσο από πλευράς κοινωνίας όσο και από πλευράς πολιτείας; Πόσο σεβασμό δείχνει η πολιτεία στην περίπτωση που δυο άνθρωποι έζησαν ταιριαστά 30-40 χρόνια, έφτιαξαν το σπίτι τους μαζί, έφτιαξαν περιουσία μαζί και μοιράστηκαν τα πάντα επί δεκαετίες αλλά, όταν πεθάνει ο ένας, ο άλλος δεν έχει κανένα νόμιμα απορρέον δικαίωμα σε όλα αυτά; Πόσο σεβασμό δείχνει η κοινωνία που, στην ίδια περίπτωση, ο ανηψιός τού μακαρίτη έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να πετάξει στον δρόμο τον άνθρωπο με τον οποίο ο θείος του είχε μοιραστεί την ζωή του; Για να μη ρωτήσω πόσο σεβασμό δείχνει το ότι κληρονόμος γίνεται όχι ο αγαπημένος τού θανόντος αλλά ένας ανηψιός που, ενδεχομένως, σιχαινόταν τον θείο του και τον στόλιζε με τα σχετικά "κοσμητικά" επίθετα.

(δ) Από την άλλη, αναρωτιέμαι πού μπορούν να φτάσουν τα όρια αυτού του συμφώνου. Ας πούμε ότι έχουμε αρκετά ανοιχτό μυαλό ώστε να αποδεχτούμε τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και δεχόμαστε να τα καλύψουμε με αυτό. Τί γίνεται, όμως, σε πιο περίπλοκες περιπτώσεις, όπως π.χ. όταν τα έχουν βρει και συμβιώνουν αρμονικώτατα όχι δύο αλλά τρεις ομοφυλόφιλοι; Κι επειδή υποθέτω ότι και οι πολυγαμικοί πρέπει να έχουν δικαιώματα, τί γίνεται στην περίπτωση όπου επίσης τα έχουν βρει και συμβιώνουν ευτυχισμένοι ένας άνδρας με δυο ή και τρεις γυναίκες; Επίσης, τί γίνεται στην περίπτωση που αποφασίζουν να συμβιώσουν δυο παντρεμένα αμφιφυλόφιλα ζευγάρια; Με άλλα λόγια, γίνονται σεβαστά όλα τα δικαιώματα ή πρέπει να βάλουμε φίλτρο; Κι αν βάλουμε φίλτρο, σύμφωνα με ποια όρια, ποιους περιορισμούς και ποιες παραδοχές θα το κάνουμε;

Πόρισμα Ιεράς Συνόδου, ήτοι ανθρώπων που δεν έκαναν ούτε θα κάνουν ποτέ δική τους οικογένεια:
"Το σύμφωνο συμβίωσης αποτελεί εκτροπή από τον θεσμό τής οικογένειας".

(ε) Ένα άλλο που δεν καταλαβαίνω είναι η αυτόματη σύνδεση που γίνεται (τουλάχιστον νοητικά) ανάμεσα στο σύμφωνο συμβίωσης και την απόκτηση παιδιών, είτε με υιοθεσία είτε με άλλον τρόπο. Νομίζω ότι πάμε να συνδέσουμε δυο θέματα παντελώς άσχετα μεταξύ τους. Το αν πρέπει να επιτραπεί ή όχι στα ομόφυλα ζευγάρια να έχουν παιδιά είναι ένα άλλο, πολύ μεγάλο ζήτημα και δεν μπορεί να επηρεάζει την ρύθμιση των σχέσεων ανάμεσα στο ζευγάρι. Ακριβώς όπως η σχέση η δική μου με την σύζυγό μου δεν ρυθμίζεται από το αν έχουμε ή όχι παιδιά.


Με όσα είπα παραπάνω δεν είχα την πρόθεση να προκαλέσω. Απλώς προσπαθώ να φτιάξω ένα χονδροειδές περίγραμμα ενός πολύ λεπτού προβλήματος το οποίο εκτιμώ πως δεν μπορεί να λυθεί είτε με αποφάσεις τού ποδαριού είτε, πολύ περισσότερο, με άναρθρες κραυγές.

10 σχόλια:

AGIS είπε...

"...Ένα άλλο που δεν καταλαβαίνω είναι η αυτόματη σύνδεση που γίνεται (τουλάχιστον νοητικά) ανάμεσα στο σύμφωνο συμβίωσης και την απόκτηση παιδιών, είτε με υιοθεσία είτε με άλλον τρόπο. Νομίζω ότι πάμε να συνδέσουμε δυο θέματα παντελώς άσχετα μεταξύ τους..."

Αυτή την απορία είχα κι εγώ σε άλλη συζήτηση και σχολίαζα θεωρώντας δεδομένο ότι πρόκειται για δυο πράγματα διαφορετικά και αποσυνδεμένα μεταξύ τους. Όμως στην πορεία διαπίστωσα ότι το θέμα δεν έχει έτσι, όχι λόγω της κοινής λογικής αλλά λόγω των ευρωενωσιακών αντιλήψεων γύρω από τις σχέσεις των φύλων κλπ.

Το ίδιο το ζήτημα της θέσπισης του συμφώνου συμβίωσης έρχεται στην (νομοθετική) επικαιρότητα σαν αποτέλεσμα και του πρόστιμου που επέβαλε η ΕΕ στην Ελλάδα μετά από δικαστική προσφυγή, γιατί, κατά την ΕΕ, με το να θεσπιστεί το σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα άτομα παραβιάστηκαν οι αρχές της τής φυλετικής ισότητας (προκρούστεια η "λογική" αυτή κατά τη γνώμη μου, άσχετα από την άποψη που μπορεί να έχω για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά πάντως έτσι έγινε).

Επομένως, εφόσον θεσπιστεί το σύμφωνο συμβίωσης για άτομα του ίδιου φύλου, το επόμενο πρόστιμο και ο επόμενος νομικός καταναγκασμός εκ μέρους της ΕΕ, θα αφορά το ότι κατά την ίδια "λογική", αποτελεί "παραβίαση της ισότητας" να επιτρέπεται η υιοθεσία για τα ετερόφυλα ζευγάρια που ζουν με σύμφωνο συμβίωσης και να αποκλείεται για ζεύγη του ίδιου φύλου.

Εξ αυτού "συνδέονται" λοιπόν τα δυο ζητήματα και όχι λόγω κάποιας αναγκαίας μεταξύ τους σχέσης.

Neophyte_commie είπε...

Για να κατανοήσεις τα (α) και (ε) πρέπει να δεις το ζήτημα ιστορικά. Είναι σαφές ότι άτομα ίδιου φύλου σχημάτιζαν οικογένειες (με ή χωρίς παιδιά) πολύ πριν το πάρουν πρέφα οι κυβερνήσεις των κρατών, οι οποίες άλλωστε ώς το 1960 περίπου τα κατέστειλαν. Σταδιακά αναπτύχθηκε το ΛΟΑΔ κίνημα σε δυτική Ευρώπη και Αμερική και άρχισε να διεκδικεί. Σιγά-σιγά άρχισε να πετυχαίνει να πιέσει τις κυβερνήσεις των κρατών να αναγνωρίσει τις οικογένειές του. Όμως εκεί οι κυβερνήσεις είχαν ένα πρόβλημα: για πολλούς και διάφορους λόγους, οι παραπάνω χώρες είχαν επενδύσει στον συντηρητισμό (συνεργασία με την εκκλησία, υποστήριξη των αντιδραστικότερων πολιτικών ρευμάτων και πρακτικών), ήταν λοιπόν δύσκολο γι' αυτές να πουν «επεκτείνουμε αύριο το πρωί τον θεσμό του γάμου για ζευγάρια ίδιου φύλου». Έτσι θέσπισαν τον θεσμό της συμβίωσης, ως γάμο επί της ουσίας αλλά χωρίς το όνομα. Συνεπώς, η συμβίωση έγινε εξαρχής για τα ζευγάρια ίδιου φύλου· τα ζευγάρια διαφορετικού δεν τη χρειάζονται, δεν τους προσφέρει τίποτε.

Από εκεί και πέρα, ζευγάρια ίδιου φύλου έχουν σε πάρα πολλές περιπτώσεις παιδιά (που βγήκαν μια χαρά, όχι ψυχοπαθείς), τα οποία απέκτησαν με φυσιολογικότατες οδούς (χωρίς βιοτεχνολογία και χαζομάρες): Λχ παιδιά από προηγούμενο στρέιτ γάμο, ανήψια που οι γονείς τους πέθαναν κλπ. Αυτή η οικογένεια πρέπει κάπως να αναγνωρισθεί ως τέτοια, για να μπορεί να λειτουργήσει νομικά και κοινωνικά, πρέπει και οι δύο γονείς να έχουν δικαίωμα υπογραφής σε διάφορες περιπτώσεις. Έτσι λοιπόν, το ζήτημα είναι η αναγνώριση οικογενειών. Από εκεί και πέρα, κάθε παιχνίδι με τις λέξεις είναι απλά συζήτηση επί της μορφής, ποιοτικά και ποσοτικά.

Ανώνυμος είπε...

Teddy έγρραψες για άλλη μια φορά. Πολύ ψύχραιμη ανάλυση. Είσαι παράδειγμα για εμενα.

Ανώνυμος είπε...

Teddy θα ήθελα και τη γνώμη σου πάνω στην απόκτηση παιδιών από τους ομοφυλοφιλους.

ΤΝ

tulpoeid είπε...

Πέρα από την άποψη που έχει ή διαμορφώνει ο καθένας από εμάς για την υιοθεσία, και πράγματι πρόκειται για θέμα πάνω στο οποίο πολλά μπορούν να ειπωθούν, μου ακούγεται "λίγο" τεχνητό το να μη θεωρούμε συνδεδεμένες τη σεξουαλική συμβίωση και την απόκτηση παιδιών ως σκοπό :) Σίγουρα μπορούν να εξεταστούν ξεχωριστά, ειδικά από νομική σκοπιά, αλλά το να τα δει κανείς σαν εντελώς άσχετα απαιτεί μεγάλη πνευματική προσπάθεια! (Τα παραπάνω δεν αναιρούνται από το ότι η παρατήρηση περί συγκατοίκησης ήταν οξυδερκής και από το ότι οι μη επιθυμούντες παιδιά αποτελούν την πιο άρρητα περιθωριοποιημένη κοινωνική ομάδα.)

Παρεμπιπτόντως η λεζάντα στη δεύτερη φωτό είναι ένα απ’τα περιεκτικότερα σχόλια αυτών των ημερών...

AGIS είπε...

@Neophyte_commie
"...Λχ παιδιά από προηγούμενο στρέιτ γάμο, ανήψια που οι γονείς τους πέθαναν κλπ. Αυτή η οικογένεια πρέπει κάπως να αναγνωρισθεί ως τέτοια, για να μπορεί να λειτουργήσει νομικά και κοινωνικά, πρέπει και οι δύο γονείς να έχουν δικαίωμα υπογραφής σε διάφορες περιπτώσεις..."

Δε νομίζω ότι σε αυτές τις περιπτώσεις βρίσκεται το κέντρο του ζητήματος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το παιδί μενεί με το μπαμπά του ή μένει με το θείο του στον οποίο ανατίθεται πχ η επιμέλεια του παιδιού, και το ζήτημα των υπογραφών λύνεται ή μπορεί να λυθεί και με ένα συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο.
Το κέντρο του ζητήματος βρίσκεται στο ζήτημα της θεσμοθέτησης της καθαυτό υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, με την έννοια ότι καθώς δεν μπορούν βιολογικά να τεκνοποιήσουν και επιθυμούν για χ λόγους ένα παιδί προχωρούν σε αυτή τη λύση.
Κι επειδή η σύγχυση είναι μεγάλη: Το ζήτημα δεν είναι ότι θα "κολλήσουν" στο παιδί την "ιδιοτροπία" τους. Αυτό μπορεί να συμβεί και συμβαίνει και με παιδιά που μεγαλώνουν σε κανονικές οικογένειες και, αντίθετα, να μην συμβεί σε ένα παιδί που μεγαλώνει με άτομα του ίδιου φύλου.
Το ζήτημα είναι ότι μια τέτοια υιοθεσία αποτελεί "ανάγκη" του ομόφυλου ζευγαριού και σε καμία περίπτωση ανάγκη του παιδιού που υιοθετείται. Και το οποίο δεν αποφασίζει το ίδιο για τον εαυτό του αλλά άλλοι γι' αυτό. Και όπου, λοιπόν, κατά τεκμήριο και κατά κανόνα η επιλογή τους αυτών των άλλων πρέπει να είναι αυτη που αναπαράγει τη φυσική βάση της οικογενεικής σχέσης. Αυτοί οι άλλοι δεν έχουν, από άποψη αρχής, κανένα δικαιολογητικό λόγο να "δώσουν" το παιδί σε ομόφυλους θετούς γονείς. Μπορεί κάποτε από τα πράγματα να δικαιολογούνται περιπτώσεις παρέκκλισης από τον κανόνα, αλλά δεν δικαιολογείται η θεσμοθετημένη παράκαμψή του.
Σε αυτή τη ζωή υπάρχουν επιλογές που κοστίζουν. Προσωπικά δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να κατανοήσω την πεισματικότητα της απαίτησης για υιοθεσία από δυο ανθρώπους που επιλέγουν μια σχέση από την οποία δεν γεννιούνται παιδιά. Ε, τι να κάνουμε, ας μην αποκτήσουν "δικά τους".

Ούτε και μπορώ να κατανοήσω, @tulpoeid, τη μεγάλη πνευματική προσπάθεια που απαιτεί ο λογικός διαχωρισμός του ΣΣ από την υιοθεσία. Σε ό,τι με αφορά αυτός ο διαχωρισμός ήταν αυθόρμητος. Από πού κι ως που μια συμβολαιογραφική πράξη (ΣΣ) ρύθμισης των θεμάτων συμβίωσης δυο ατόμων (σεξουαλικής ή όχι, αδιάφορο) συνδέεται από μόνη της με το ζήτημα της υιοθεσίας; Ή μήπως εντάσσεται και η υιοθεσία στα περιουσιακά και κληρονομικά ζητήματα που ζητούν ρύθμιση;

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Κοτζιάς ANέφερε ότι και οι δύο πλευρές θέλουν να Aξιοποιήσουν τις συζητήσεις που γίνονται στον ΟΗΕ για το κεντρικό πρόβλημα του ονόματος KAI TOY «Σύμφώνου Συμβίωσης (SS)» της γειτονικής Xώρας των H.Π.A./U.S.A., σημειώνοντας την ανάγκη για έναν .. ENTIMO ... Συμβιβασμό του Συμφώνου-γάμος των OMOφυλοφίλων !

«Υπερ του Συμφώνου Συμβίωσης τάχθηκε και ο ..... Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος είχε δηλώσει πως αν ο ίδιος εκλέγονταν στην .... Hγεσια, η ΝΔ θα ψήφιζε το ΣYMφωνο ΣYMβίωσης (SS) KAI Θέλουμε Συνεργασία στο ... προσφυγικό EIΠE !

Μιλήσαμε για Aστυνομική Συνεργασία, Oικονομία, Tουρισμό είπε, μεταξύ άλλων, ο ... κ. Κοτζιάς ME THN ΣYMΦΩNH ΓNΩMH TOY ... Κυριάκου Μητσοτάκη !!!

Σημείωσε επίσης ότι κατά τη συνάντηση συζητήθηκε η Eυρωπαϊκή πορεία της ΠΓΔΜ, αλλά και .... Eνεργειακά (ΠPΩKTHKA) ...Zητήματα.

MAΛIΣTA ΣYMΦΩNHΣE KAI ... ο ..... Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος είχε δηλώσει πως αν ο ίδιος εκλέγονταν στην .... Hγεσια, η ΝΔ θα ψήφιζε το ΣYMφωνο ΣYMβίωσης (SS).



...... KAI KAΛA KPAΣIA !!!

Μαύρο πρόβατο είπε...

Υπάρχει νομίζω «νομολογική» σύνδεση συμφώνου συμβίωσης και τεκνοθεσίας. Μερικές σκέψεις κι εδώ. Και πάλι μπράβο για την ψύχραιμη και όπως πάντα ιστορικά «γειωμένη» ανάλυση στο ελληνικό πλαίσιο.

Ανώνυμος είπε...

Στατιστικα υπαρχει η πιθανοτητα ενας ανηψιος να μη σιχαινεται το θειο του και ενας θειος να αγαπα το ανηψι του. Λιγο ενδιαφερον εχουν αυτα. Αυτο που εχει ομως ενδιαφερον ειναι να εξεταστει αν υπαρχει καποιος νομικος φραγμος που να σου απαγορευει το πού θα γραψεις τη περιουσια σου. Υπαρχει; Κι αν δεν υπαρχει, τοτε ποιο το προβλημα; Μηπως η προικοθηρια ή ακομη και η "συνταξηθηρια" που υπαρχει σε καποιες περιπτωσεις ετεροφυλων γαμων ειναι καποια αρετη που πρεπει να διευρυνθει;
γιωργος

Unknown είπε...

Το θέμα αυτό επιβάλεται εκ των άνω στις δυτικές κοινωνίες, όπως πχ και τα ναρκωτικά, με πολιτικό σκοπό να εκφυλίση τις κοινωνίες και να κάνη το άτομο πιό ευάλωτο στην καπιταλιστική εξουσία. Η συμπόρευση, των αριστερών κυρίως, με τους καπιταλιστές και την νεα τάξη πραγμάτων στην άλωση του ανθρώπου δεν είναι παράξενη. Άλλωστε η αριστερά είναι καί αυτή καπιταλιστικό δημιούργημα. Μην ξεχνάτε ότι το σακατηλίκι είναι όπως και να το κάνουμε παρά φύσιν. Όλα τα υπόλοιπα και οι συζητήσεις είναι εκ του περισσού.