Στο χτεσινό μας σημείωμα αφήσαμε αναπάντητο ένα ερώτημα, το οποίο απασχολεί τους περισσότερους: γιατί το Γιούρογκρουπ πήρε απόφαση να δημευτούν -έστω εν μέρει- οι καταθέσεις στις κυπριακές τράπεζες; Μήπως τα "μεγάλα κεφάλια" της Ευρώπης στερούνται μυαλού και δεν καταλάβαιναν ότι μια τέτοια απόφαση θα έβαζε φωτιά στην Κύπρο και θα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις τόσο στο ευρώ όσο και στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα γενικώτερα;
Την απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα την προσεγγίσουμε με το σημερινό μας σημείωμα. Όμως, στο δεύτερο ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε ευθής εξ αρχής και κατηγορηματικά "όχι". Σαφώς και οι κουμανταδόροι της Ευρώπης δεν είναι ηλίθιοι. Την φωτιά την άναψαν εν γνώσει τους και τις σεισμικές δονήσεις τις περίμεναν. Τολμώ δε να πω ότι το μέτρο τής μερικής δήμευσης των καταθέσεων αποσκοπούσε ακριβώς σ' αυτές τις σεισμικές δονήσεις. Αλλά ας γίνουμε λίγο πιο αναλυτικοί.
Χτες κάναμε λόγο για το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, το οποίο φτάνει τα 68,5 δισ. ευρώ. Απ' αυτά τα λεφτά, μόνο τα 26,3 δισ. ανήκουν σε νοικοκυριά τής χώρας (σημ.: το ποσό αυτό είναι από μόνο του τεράστιο, αφού ισούται με 1,5 ΑΕΠ περίπου ενώ ο αντίστοιχος δείκτης στην χώρα μας είναι κάτω από 70% του ΑΕΠ) και άλλα 9,3 ανήκουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί. Απομένουν κάπου 33 δισ. τα οποία ανήκουν σε καταθέτες από το εξωτερικό. Και τώρα το ζουμί: απ' αυτά τα 33 δισ, τα 20,8 ανήκουν σε καταθέτες εκτός ευρωζώνης. Αν δεν το καταλάβατε, να το πω διαφορετικά: οι εκτός ευρωζώνης καταθέτες έχουν ακουμπήσει στις κυπριακές τράπεζες ποσά που ξεπερνούν το ΑΕΠ της χώρας!
Ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά για τα οποία εκτιμάται ότι θα αναληφθούν κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα τους όταν ξανανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες. Και ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά που έχουν βάλει κάποιοι στο μάτι και γι' αυτό άναψαν την φωτιά που λέγαμε. Ο Σόιμπλε ήταν κυνικός αλλά ξεκάθαρος: "Όποιος επενδύει τα χρήματά του σε χώρες όπου πληρώνει λιγότερους φόρους ή όπου ίσως ελέγχεται λιγότερο, είναι προφανές ότι αναλαμβάνει κίνδυνο όταν οι τράπεζες της χώρας αυτής δεν είναι βιώσιμες". Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Μ' αυτή την δήλωση είναι σαν να λέει στους ξένους καταθέτες: "μάγκες, για να μη την πατήσετε με τις τράπεζες σε κάτι κωλοχώρες σαν την Κύπρο, φέρτε τα φράγκα σας στις γερμανικές τράπεζες που είναι γκαρραντί".
Επομένως, όσο κι αν δεν πέρασε το μέτρο τής δήμευσης των καταθέσεων, ο στόχος επετεύχθη: η ζημιά για την Κύπρο έγινε και οι τράπεζες του σκληρού πυρήνα τής ευρωζώνης περιμένουν αύξηση των καταθέσεών τους στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα τουλάχιστον κατά 10 δισ. Θα πρόκειται για ιδιαίτερα τονωτική ένεση, η οποία θα ανακουφίσει το κλυδωνιζόμενο τραπεζικό σύστημα αυτών των χωρών.
Ανοίγουμε παρένθεση. Για όσους καταλαβαίνουν από οικονομικά, το παραμυθάκι για δήθεν εξαγορά των κυπριακών τραπεζών από ξένους επενδυτές δεν είχε δράκο. Λέγαμε χτες ότι τα κεφάλαια και των τριών κυπριακών τραπεζών μαζί δεν φτάνουν ούτε τα 6,5 δισ. Ποιός σκοτίζεται για 6,5 δισ. (και, μάλιστα, προβληματικά) όταν από βδομάδα θα βγουν παγανιά καμμιά δεκαριά δισ. για να βρουν κάπου ν' απαγκιάσουν; Δεν λέω ότι δεν μπορούν να πουληθούν οι κυπριακές τράπεζες. Λέω ότι αποκλείεται να πουληθούν τώρα. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
Ό,τι κι αν λένε οι ευρωμεγαλοσχήμονες περί δήθεν απογοήτευσής τους από την καταψήφιση του μέτρου και τα τοιαύτα, προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση. Αυτή ακριβώς η καταψήφιση αποτελεί όπλο στα χέρια τού συστήματος. Γιατί;
Κατ' αρχάς, δίνει ανάσα στους κυβερνήτες όλων των χωρών. Σαμαράς, Κοέλιου, Ραχόι κλπ κλπ μπορούν να βγουν στο κάγκελο και να κορδωθούν στον λαό τους. "Είδατε τί καταφέραμε με την εμπνευσμένη πολιτική μας; Οι καταθέσεις του λαού μας δεν κινδύνεψαν και δεν κινδυνεύουν...". Ωραία πράγματα και, ταυτόχρονα, καλή αμπάριζα για έναν καινούργιο κύκλο χτυπημάτων κατά των λαϊκών κεκτημένων. "Δεν πάει στον διάολο το χαράτσι, αφού γλιτώσαμε τις καταθέσεις μας..."
Το κύριο, όμως, είναι ότι τώρα μπορούν να βγουν οι ευρωκουμανταδόροι και να ξιφουλκήσουν κατά των κυπρίων. "Εμείς είπαμε να βάλουμε αυτούς που έχουν λεφτά να πληρώσουν αλλά σεις δεν το θελήσατε. Ψάχτε τώρα να βρείτε ισοδύναμα μέτρα 5,8 δισ. γιατί αλλιώς από μας δεν έχει σέντσι". Εκβιαστικώτατο μεν, αναμενόμενο δε. Το λέγαμε και τις προάλλες: η απόρριψη του μέτρου τής δήμευσης των καταθέσεων θα επιταχύνει την λήψη αντιλαϊκών μέτρων όπως περαιτέρω μειώσεις μισθών, χτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος (ήδη άρχισαν τα όργανα περί εκμετάλλευσης των αποθεματικών των ταμείων), αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας απί το αντεργατικώτερον, κατάλυση του κοινωνικού κράτους κλπ. Ίσως να μου πείτε τώρα: "καλά, δεν φοβούνται εκεί στις Βρυξέλλες μήπως η Κύπρος δώσει κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα και βγει από το ευρώ, ίσως-ίσως κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση;" Επιτρέψτε μου να γελάσω και να σας υπομνήσω την χτεσινή δήλωση Κουβέλη (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
Η λύση πρέπει να υπάρξει εντός του ευρώ και να αποτρέψει τα σχέδια όσων έλκονται από την ιδέα να μετατρέψουν την Κύπρο σε εξιλαστήριο θύμα”, τόνισε ο κ. Κουβέλης. Ακόμα υπογράμμισε πως “πρέπει να γίνει με την άμεση ενεργοποίηση της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής, με την καθιέρωση ενιαίων κανόνων διαφανούς και εύρυθμης λειτουργίας και με τη φορολογική εναρμόνιση στο σύνολο της Ευρωζώνης”. Τέλος, επεσήμανε πως “η οικονομική και πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί πλέον την άμεση πολιτική επιλογή για να αποτραπούν οι φυγόκεντρες τάσεις και να ανανεωθεί η δυναμική του ευρωπαϊκού οράματος”. (σημ.: όταν αυτά τα λέει στην Ελλάδα ο "αριστερός" Κουβέλης, φανταστείτε τι θα λέει στην Κύπρο ο δεξιός Αναστασιάδης!)
Μα στον θεό σας! Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση να κοντράρει την Ε.Ε. η αστική εξουσία τής Κύπρου; Μήπως ξεχνάτε ότι ακόμη και οι "μπολιασμένοι" με το "όραμα" της "σύγχρονης αριστεράς" περί διαπραγματεύσεων, αναδιαπραγματεύσεων και επαναδιαπραγματεύσεων, δεν διανοούνται να το κουνήσουν ρούπι είτε από την ευρωζώνη είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικώτερα;
Ας μη βλέπουμε "όνειρα θερινής νυκτός", μόλις μια μέρα μετά τον ερχομό τής άνοιξης. Ούτε από το ευρώ θα βγει η Κύπρος ούτε "κορδελάκια"στην Μέρκελ θα κάνει. Το όλο περιστατικό με τις καταθέσεις δεν αποτελεί παρά μια καινούργια σκηνή σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο. Το φινάλε του το ξέρουμε κι ο σκηνοθέτης δεν πρόκειται να το αλλάξει. Αν δεν μας αρέσει, πρέπει να το αλλάξουμε μόνοι μας.
ΥΓ: Βέβαια, για ν' αλλάξουμε το φινάλε του έργου, πρέπει να πάψουμε να καθόμαστε στις θέσεις των θεατών και ν' ανεβούμε στην σκηνή αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Την απάντηση στο πρώτο ερώτημα θα την προσεγγίσουμε με το σημερινό μας σημείωμα. Όμως, στο δεύτερο ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε ευθής εξ αρχής και κατηγορηματικά "όχι". Σαφώς και οι κουμανταδόροι της Ευρώπης δεν είναι ηλίθιοι. Την φωτιά την άναψαν εν γνώσει τους και τις σεισμικές δονήσεις τις περίμεναν. Τολμώ δε να πω ότι το μέτρο τής μερικής δήμευσης των καταθέσεων αποσκοπούσε ακριβώς σ' αυτές τις σεισμικές δονήσεις. Αλλά ας γίνουμε λίγο πιο αναλυτικοί.
Χτες κάναμε λόγο για το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο, το οποίο φτάνει τα 68,5 δισ. ευρώ. Απ' αυτά τα λεφτά, μόνο τα 26,3 δισ. ανήκουν σε νοικοκυριά τής χώρας (σημ.: το ποσό αυτό είναι από μόνο του τεράστιο, αφού ισούται με 1,5 ΑΕΠ περίπου ενώ ο αντίστοιχος δείκτης στην χώρα μας είναι κάτω από 70% του ΑΕΠ) και άλλα 9,3 ανήκουν σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο νησί. Απομένουν κάπου 33 δισ. τα οποία ανήκουν σε καταθέτες από το εξωτερικό. Και τώρα το ζουμί: απ' αυτά τα 33 δισ, τα 20,8 ανήκουν σε καταθέτες εκτός ευρωζώνης. Αν δεν το καταλάβατε, να το πω διαφορετικά: οι εκτός ευρωζώνης καταθέτες έχουν ακουμπήσει στις κυπριακές τράπεζες ποσά που ξεπερνούν το ΑΕΠ της χώρας!
Ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά για τα οποία εκτιμάται ότι θα αναληφθούν κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα τους όταν ξανανοίξουν οι κυπριακές τράπεζες. Και ακριβώς αυτά είναι τα λεφτά που έχουν βάλει κάποιοι στο μάτι και γι' αυτό άναψαν την φωτιά που λέγαμε. Ο Σόιμπλε ήταν κυνικός αλλά ξεκάθαρος: "Όποιος επενδύει τα χρήματά του σε χώρες όπου πληρώνει λιγότερους φόρους ή όπου ίσως ελέγχεται λιγότερο, είναι προφανές ότι αναλαμβάνει κίνδυνο όταν οι τράπεζες της χώρας αυτής δεν είναι βιώσιμες". Πόσο πιο καθαρά να το πει ο άνθρωπος; Μ' αυτή την δήλωση είναι σαν να λέει στους ξένους καταθέτες: "μάγκες, για να μη την πατήσετε με τις τράπεζες σε κάτι κωλοχώρες σαν την Κύπρο, φέρτε τα φράγκα σας στις γερμανικές τράπεζες που είναι γκαρραντί".
Επομένως, όσο κι αν δεν πέρασε το μέτρο τής δήμευσης των καταθέσεων, ο στόχος επετεύχθη: η ζημιά για την Κύπρο έγινε και οι τράπεζες του σκληρού πυρήνα τής ευρωζώνης περιμένουν αύξηση των καταθέσεών τους στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα τουλάχιστον κατά 10 δισ. Θα πρόκειται για ιδιαίτερα τονωτική ένεση, η οποία θα ανακουφίσει το κλυδωνιζόμενο τραπεζικό σύστημα αυτών των χωρών.
Ανοίγουμε παρένθεση. Για όσους καταλαβαίνουν από οικονομικά, το παραμυθάκι για δήθεν εξαγορά των κυπριακών τραπεζών από ξένους επενδυτές δεν είχε δράκο. Λέγαμε χτες ότι τα κεφάλαια και των τριών κυπριακών τραπεζών μαζί δεν φτάνουν ούτε τα 6,5 δισ. Ποιός σκοτίζεται για 6,5 δισ. (και, μάλιστα, προβληματικά) όταν από βδομάδα θα βγουν παγανιά καμμιά δεκαριά δισ. για να βρουν κάπου ν' απαγκιάσουν; Δεν λέω ότι δεν μπορούν να πουληθούν οι κυπριακές τράπεζες. Λέω ότι αποκλείεται να πουληθούν τώρα. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.
Ό,τι κι αν λένε οι ευρωμεγαλοσχήμονες περί δήθεν απογοήτευσής τους από την καταψήφιση του μέτρου και τα τοιαύτα, προορίζονται για λαϊκή κατανάλωση. Αυτή ακριβώς η καταψήφιση αποτελεί όπλο στα χέρια τού συστήματος. Γιατί;
Κατ' αρχάς, δίνει ανάσα στους κυβερνήτες όλων των χωρών. Σαμαράς, Κοέλιου, Ραχόι κλπ κλπ μπορούν να βγουν στο κάγκελο και να κορδωθούν στον λαό τους. "Είδατε τί καταφέραμε με την εμπνευσμένη πολιτική μας; Οι καταθέσεις του λαού μας δεν κινδύνεψαν και δεν κινδυνεύουν...". Ωραία πράγματα και, ταυτόχρονα, καλή αμπάριζα για έναν καινούργιο κύκλο χτυπημάτων κατά των λαϊκών κεκτημένων. "Δεν πάει στον διάολο το χαράτσι, αφού γλιτώσαμε τις καταθέσεις μας..."
Το κύριο, όμως, είναι ότι τώρα μπορούν να βγουν οι ευρωκουμανταδόροι και να ξιφουλκήσουν κατά των κυπρίων. "Εμείς είπαμε να βάλουμε αυτούς που έχουν λεφτά να πληρώσουν αλλά σεις δεν το θελήσατε. Ψάχτε τώρα να βρείτε ισοδύναμα μέτρα 5,8 δισ. γιατί αλλιώς από μας δεν έχει σέντσι". Εκβιαστικώτατο μεν, αναμενόμενο δε. Το λέγαμε και τις προάλλες: η απόρριψη του μέτρου τής δήμευσης των καταθέσεων θα επιταχύνει την λήψη αντιλαϊκών μέτρων όπως περαιτέρω μειώσεις μισθών, χτύπημα του ασφαλιστικού συστήματος (ήδη άρχισαν τα όργανα περί εκμετάλλευσης των αποθεματικών των ταμείων), αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας απί το αντεργατικώτερον, κατάλυση του κοινωνικού κράτους κλπ. Ίσως να μου πείτε τώρα: "καλά, δεν φοβούνται εκεί στις Βρυξέλλες μήπως η Κύπρος δώσει κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα και βγει από το ευρώ, ίσως-ίσως κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση;" Επιτρέψτε μου να γελάσω και να σας υπομνήσω την χτεσινή δήλωση Κουβέλη (οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου):
Η λύση πρέπει να υπάρξει εντός του ευρώ και να αποτρέψει τα σχέδια όσων έλκονται από την ιδέα να μετατρέψουν την Κύπρο σε εξιλαστήριο θύμα”, τόνισε ο κ. Κουβέλης. Ακόμα υπογράμμισε πως “πρέπει να γίνει με την άμεση ενεργοποίηση της σχετικής απόφασης του Συμβουλίου Κορυφής, με την καθιέρωση ενιαίων κανόνων διαφανούς και εύρυθμης λειτουργίας και με τη φορολογική εναρμόνιση στο σύνολο της Ευρωζώνης”. Τέλος, επεσήμανε πως “η οικονομική και πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί πλέον την άμεση πολιτική επιλογή για να αποτραπούν οι φυγόκεντρες τάσεις και να ανανεωθεί η δυναμική του ευρωπαϊκού οράματος”. (σημ.: όταν αυτά τα λέει στην Ελλάδα ο "αριστερός" Κουβέλης, φανταστείτε τι θα λέει στην Κύπρο ο δεξιός Αναστασιάδης!)
Μα στον θεό σας! Πιστεύετε ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση να κοντράρει την Ε.Ε. η αστική εξουσία τής Κύπρου; Μήπως ξεχνάτε ότι ακόμη και οι "μπολιασμένοι" με το "όραμα" της "σύγχρονης αριστεράς" περί διαπραγματεύσεων, αναδιαπραγματεύσεων και επαναδιαπραγματεύσεων, δεν διανοούνται να το κουνήσουν ρούπι είτε από την ευρωζώνη είτε από την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικώτερα;
Ας μη βλέπουμε "όνειρα θερινής νυκτός", μόλις μια μέρα μετά τον ερχομό τής άνοιξης. Ούτε από το ευρώ θα βγει η Κύπρος ούτε "κορδελάκια"στην Μέρκελ θα κάνει. Το όλο περιστατικό με τις καταθέσεις δεν αποτελεί παρά μια καινούργια σκηνή σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο. Το φινάλε του το ξέρουμε κι ο σκηνοθέτης δεν πρόκειται να το αλλάξει. Αν δεν μας αρέσει, πρέπει να το αλλάξουμε μόνοι μας.
ΥΓ: Βέβαια, για ν' αλλάξουμε το φινάλε του έργου, πρέπει να πάψουμε να καθόμαστε στις θέσεις των θεατών και ν' ανεβούμε στην σκηνή αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου