Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

8 Δεκεμβρίου 2017

Προς κατάργηση των απεργιών;

Η ιστορία έγινε γνωστή, χάρη κυρίως στην αντίδραση του ΚΚΕ. Την Δευτέρα, αργά το βράδυ, η κυβέρνηση έφερε για ψήφιση στην βουλή μια τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο, προκειμένου να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα χατήρια που ζητάει το κεφάλαιο: να καταργήσει ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία. Η ολιγόλογη τροπολογία ήταν σαφής... Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά.

Η παράγραφος 2 του άρθρου 8 του συνδικαλιστικού νόμου 1264/1982 ("Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων"), όπως ισχύει σήμερα, αναφέρει τα εξής:
(...) για να γίνει συζήτηση και για να ληφθεί απόφαση, κατά τις Συνελεύσεις, απαιτείται η παρουσία τουλάχιστο του ενός τρίτου (1/3) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Αν δεν υπάρχει απαρτία κατά την πρώτη συζήτηση, συγκαλείται νέα συνέλευση μέσα σε δύο (2) μέχρι δεκαπέντε (15) μέρες κατά την οποία απαιτείται η παρουσία τουλάχιστο του ενός τετάρτου (1/4) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών. Εάν δεν υπάρξει απαρτία κατά την δεύτερη συνέλευση, συγκαλείται μέσα σε δύο (2) μέχρι δεκαπέντε (15) μέρες τρίτη κατά την οποία είναι αρκετή η παρουσία του ενός πέμπτου (1/5) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών.
Κι εδώ έρχεται η λακωνικώτατη τροπολογία:
Μετά το τρίτο εδάφιο της παρ. 2 του άρθρου 8 του Ν. 1264/1982 (Α' 79) προστίθεται εδάφιο ως εξής:
"Ειδικά για τη συζήτηση και λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον του ενός δευτέρου (1/2) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών."
Τόμπολα! Σε μιάμιση γραμμή η αριστερή κυβέρνηση επιχειρεί να καταστήσει ουσιαστικά αδύνατη την κήρυξη απεργών, αφού δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι η συγκέντρωση στον ίδιο χώρο των μισών εργαζομένων ενός σωματείου που ενδεχομένως έχει μέλη σε ολόκληρη την χώρα, είναι ακατόρθωτη. Και αυτά τα λέει μια κυβέρνηση κομμάτων που στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσαν τις ψήφους του 20% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων της χώρας!

Από την περυσινή Γ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Στην μέση ο Χριστόφορος Σεβαστίδης
Αφού σημειώσω ότι η κυβέρνηση αναγκάστηκε να αποσύρει προσωρινά την τροπολογία, αντί για περαιτέρω σχόλια, παραθέτω ένα κείμενο του Χριστόφορου Σεβαστίδη, προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, με τον μακρύ αλλά σαφέστατο τίτλο "Η αύξηση του ποσοστού απαρτίας ισοδυναμεί  με ουσιαστική κατάργηση του συνταγματικού δικαιώματος στην απεργία":


Το Σύνταγμα στο άρθρο 23 παρ. 2 αναγνωρίζει ρητά το δικαίωμα των εργαζομένων στην απεργία. Δεν υπάρχει νομίζω άλλο συνταγματικό δικαίωμα που η αναγνώρισή του πέρασε μέσα από τόσες εκατόμβες νεκρών και για το οποίο χύθηκε τόσο ανθρώπινο αίμα. Η απεργία αποτέλεσε το μοναδικό όπλο εκατομμυρίων μεταναστών που έφταναν σε άθλιες συνθήκες από την γηραιά ήπειρο στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1860 και το κυρίαρχο μέσο πάλης των εξαθλιωμένων της Ευρώπης από τις αρχές του 20ου αιώνα. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στην πρόσφατη ιστορία για να διαπιστώσει πως όλα τα «αυτονόητα» δικαιώματα, όπως το 8ωρο, οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, η μείωση της εντατικοποίησης της εργασίας, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας κατακτήθηκαν με αιματηρούς απεργιακούς αγώνες. Και όσο δύσκολα κατακτήθηκαν τόσο εύκολα χάθηκαν λόγω της υποχώρησης του εργατικού κινήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Είχα την ευκαιρία να σημειώσω και παλαιότερα (Χριστόφορος Σεβαστίδης, Το δικαίωμα απεργίας και ο δικαστικός έλεγχος της άσκησής του, έκδ. 2015, σελ. 11-12) ότι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να θέτει όπου μπορεί ακόμα μεγαλύτερους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας προς όφελος της επιχειρηματικής ελευθερίας, έτσι ώστε το δικαίωμα να υφίσταται στα νομοθετικά κείμενα αλλά να είναι καταργημένο στην πράξη.  Από το 2014 επισημάναμε τις συνεχείς πιέσεις που ασκούνταν στην Ελλάδα για λήψη απόφασης απεργίας με απόλυτη πλειοψηφία της γενικής συνέλευσης, κατά το παράδειγμα που ακολουθήθηκε και στη Βουλγαρία. Ο νομοθέτης στην Ελλάδα έθεσε μέχρι σήμερα τόσους περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας ώστε σε διάστημα μιας πενταετίας (2009-2014) το ποσοστό των νόμιμων απεργιών να φθάνει μόλις το 10% (26 από τις 264) ενώ το 90% αυτών να κρίνονται παράνομες ή καταχρηστικές από τα Δικαστήρια, ιδίως λόγω έλλειψης κάποιας τυπικής προϋπόθεσης. Εφόσον επομένως αυξηθεί το ποσοστό απαρτίας για τη συζήτηση και τη λήψη απόφασης περί απεργίας, θα έχουμε έναν νέο νομοθετικό περιορισμό που θα καταργήσει στην πράξη εκ βάθρων την σχετική διάταξη του Συντάγματος.

Η σύμφωνη με το Σύνταγμα νομοθέτηση απαιτεί όχι μόνο τη μη αύξηση του αριθμού της απαρτίας της γενικής συνέλευσης αλλά αντίθετα την τροποποίηση του άρθρου 20 παρ. 1 ν. 1264/82 το οποίο εισάγει έναν αδικαιολόγητο διαχωρισμό (επαναλαμβάνοντας άκριτα το ν. 2151/1920 που μόλις αποποινικοποίησε την απεργία) και το οποίο αναγνωρίζει μόνο για τις τοπικές πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις ως αρμόδιο όργανο την γενική συνέλευση. Σε όλες τις άλλες οργανώσεις -πρωτοβάθμιες πανελλαδικής έκτασης, δευτεροβάθμιες ή τριτοβάθμιες-  αναθέτει την άσκηση του απεργιακού δικαιώματος στα διοικητικά συμβούλια.

Στην πραγματικότητα το Σύνταγμα αναφέροντας ότι η απεργία μπορεί να κηρυχθεί «από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις» εννοεί σαφώς με οποιονδήποτε τρόπο αυτές οι οργανώσεις εκδηλώνουν την βούλησή τους (ανωτ, σελ. 70 επ) άρα και μέσω των διοικητικών τους συμβουλίων. Ποτέ και σε καμία άλλη περίπτωση δεν δείχνει ο νομοθέτης τόση δυσπιστία στο εκλεγμένο διοικητικό συμβούλιο παρά μόνο όταν αυτό αποφασίζει την κήρυξη απεργίας. Μήπως όμως δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο και η σύγχρονη κοινοβουλευτική δημοκρατία που βασίζεται στην αρχή της αντιπροσωπευτικότητας;

Σήμερα με το πρόσχημα της τήρησης της δημοκρατικής αρχής και της μεγαλύτερης κατά το δυνατό εκπροσώπησης των εργαζομένων θα καθίσταται αδύνατη τις περισσότερες φορές η κήρυξη απεργίας λόγω της αδυναμίας σύγκλησης ενός τόσο δυσκίνητου οργάνου όπως είναι η ΓΣ και μάλιστα με πλειοψηφία άνω του 50%. Ο πραγματικός λόγος νομοθέτησης μιας τέτοιας διάταξης είναι περισσότερο από προφανής: Ο εργαζόμενος δεν φτάνει μόνο να είναι φθηνός και να μην έχει σταθερό ωράριο. Θα πρέπει να είναι απογυμνωμένος από κάθε συλλογικό δικαίωμα όπως αυτό των σ.σ.ε. και της απεργίας ώστε να μην μπορεί να διεκδικεί βελτίωση των συνθηκών εργασίας του. Μόνο με τέτοιους όρους θα ανοίξει ο δρόμος για προσέλευση επενδυτών. Οι διατάξεις ωστόσο του Συντάγματος βάζουν ένα όριο που δεν μπορεί να ξεπεραστεί για χάρη οποιασδήποτε επιδίωξης ή σκοπιμότητας.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τίποτα παράξενο. Ολα απόλυτα φυσιολογικά. Οτι κατακτήθηκε με θυσίες και αίμα τα ελευταία 130 χρόνια κάτω απο την πίεση της Παρισινής Κομμούνας του 1871 της Επανάστασης των Μπολσεβίκων το 1917 άλλων Επαναστάσεων σε Γερμανία Ουγγαρία Βουλγαρία το 1918 20 που πνίγηκαν στο αίμα απο ...φίλους.... την ύπαρξει του Σοσιαλιστικού Στρατοπέδου μετά το 1945 έρχεται ο Καπιταλισμός και τα παίρνει πίσω. Και επειδή κανένας δεν μπορούσε να το κάνει ήρθε η ΑΡΙΣΤΕΡΑ η μόνη κατάληλη παντού και πάντα για την καταστροφή των λαών και των Κ.Κ. Είναι χειρότεροι εγκληματίες της ανθρωπότητας ολόκληρο των 20ο Αιώνα. Αλήτες με Κεφαλαία γράμματα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

οσο με αφορα τα δημοσια νοσοκομια οι δημοσιες συγκοινωνιες και τα δημοσια σχολεια δεν πρεπει να εχουν το δικαιωμα να απεργουν και βρισεμε οσο θες.

apneagr είπε...

Θοδωρή καλά θα κάνουν να καταργηθούν οι απεργίες, τι να τις κάνουν οι δούλοι τις απεργίες, οι δούλοι χρειάζονται επανάσταση.
Τι νόημα έχουν οι απεργίες στην Ελλάδα;
Να απεργήσει ποιος και γιατί;
Μας πήραν τη χώρα και θέλουμε δικαίωμα σε απεργία;

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπάρχει γενικά ... χώρα..... Τάξεις υπάρχουν. Το δεν χρειάζονται απεργίες είναι ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΙΚΟΣ ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΙΣΜΟΣ. Χρειάζονται για την συνειδητοποίηση των συνειδήσεων ώστε να μπορέσει η Εργατική Τάξη και ο λαός να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ κάπως με τον apneagr,

και αντιλαμβάνομαι 100% το νόημα της ανάρτησης και αυτά που λέει ο παναγιώτης,

όμως επιτρέψτε μου μια εξυπνοβλακία όταν συνέρχονται οι εργαζόμενοι μήπως να έβαζαν το ερώτημα "μη απεργία;"


ΑΧΠ

Ανώνυμος είπε...

Ρε πάτε καλά κάποιοι;
Εδώ λέμε ότι για το δικαίωμα τις απεργίας έχει πεθάνει κόσμος και ντουνιάς, έχουν βασανιστεί, έχουν χάσει δουλειές και έχουν σπάσει οικογένειες, και μιλάτε έστω και για χαβαλέ για κατάργηση της;

Όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στην απεργία, ΌΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΎΟΥΝ!

Και άμα το κράτος ή κάποιοι βολεμένοι παρτάκηδες θέλουν να το αμφισβητήσουν αυτό, θα πάρουν απάντηση όχι με διαπραγματεύσεις και συνεννόηση, αλλά όπως την πήραν και τη Τρίτη, και ακόμα δεν έχετε δει τίποτα!
Έχει ξεκινήσει και έρχεται σιγά σιγά η ώρα που θα μιλάτε για τους εργαζόμενους με σεβασμό.
Δεν έχετε καταλάβει ακόμα τι δύναμη έχουν, ούτε οι ίδιοι το έχουν καταλάβει. Να ελπίζετε πως όταν καταλάβουν και χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη,
ότι δεν θα είστε απέναντι τους...

Ιωσήφ ο οπορτουνοφάγος

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ θοδωρή , άν αποφασίσω να επαναστατήσω-απεργήσω ,(βλέπεις πόσο χαμηλά βάζω τον πήχυ ? ) , ΔΕΝ θα με ενδιαφέρει , σε πληροφορώ , καθόλου άν υπάρχει ή όχι νομικό πλαίσιο που να καλύπτει αυτήν απόφαση.

Βλέπεις , οι αποφάσεις για απεργία υπάρχουν απλά οι ενδιαφερόμενοι , είχαν λύσει όλα τα άλλα θέματα , και τους απέμεινε μόνο το νομικό πλαίσιο για να κατεβούν και να τους τρέμει η γή .

Οι γελοιότητες των 24ωρων απεργιών δεν είναι καθόλου παλιές.

Βέβαια δεν μπορώ να παραβλέψω , πως σε κάποιους έχουν φανεί πολύ χρήσιμες και ατσαλώνουν το συνδικαλιστικό τους φρόνημα.
Τόσο , ώστε και μέχρι αρχητοί κόματος αναγορεύονται (δημοκρατικά πάντα).

Είναι σαν να μας πήραν το σπίτι και εμείς συζητάμε για το ποιά νότα του πενταγράμμου θα χρησιμοποιήσουμε για να φωνάξουμε την άναρθρη κραυγούλα διαμαρτυρίας μας .

Τόλης .

Ανώνυμος είπε...

@Tόλης
Εγώ να ξέρεις πιστεύω στις 15θήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες με πολιτικά αιτήματα.
Αυτό γιατί τα άτομα που δεν έχουν κάνει ούτε μια ώρα στάση εργασίας στη ζωή τους, είναι πολύ εύκολο να κάνουν 2 βδομάδες απεργία στα καλά καθούμενα, απλά επειδή θα τους το πει ένας τύπος που δεν έχει καμία εμπειρία από οργανωμένο αγώνα.
Η αλήθεια να λέγετε, ο μόνος λόγος που δεν γίνονται 15ήμερες επαναλαμβανόμενες, αλλά γίνονται 24ωρες, έχει να κάνει καθαρά με το ότι το ΠΑΜΕ θέλει 24ωρες. Ο κόσμος είναι έτοιμος για επανάστα να ούμε και δεν τον αφήνουν τα κουμμούνια του Περισσού!

Ιωσήφ ο οπορτουνοφάγος

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Εντάξει, Mr. Τολης, μόνο πες μας για πότε το βλέπεις ...να "αποφασίσεις ν' απεργήσεις/επαναστατήσεις"....
....για να μπορούμε να κάνουμε κι εμείς το πρόγραμμά μας,
....να σε ακολουθήσουμε, βρε αδερφέ!

Ανώνυμος είπε...

Ρε παιδιά δείξτε λίγο κατανόηση στο Ανταριζόπουλο. Τέτοια ξεφτίλα πως να την αντέξει........... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΛΑΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είπε...

Στην Χαλυβουργια με 24ωρες 48ρες επαναλαμβανομενες αντεξαμε τοσους μηνες !! Ο καθε ασχετος απο εργασια εχει αποψη

Ανώνυμος είπε...

Ζόρια μεγάλα στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και στο έγκλημα που ετοιμάζει με τον Συνδικαλιστικό νόμο για την κατάργηση της Απεργίας. Αναγκάστηκε να κάψει άλλο ένα ...παιδί.... που το έπαιζε ...κομμουνιστής..... Πετρόπουλος συυτιζόμενος απο την απογευματινή του Σύριζα βγήκε ανοιχτά να την στηρίξει. Είναι καλύτερος αυτός ο νόμος σε σχέση με του ΠΑΣΟΚ στο άρθρο 4 δεν πρέπει να λέμε οτι η κυβέρνηση έχει 22% με βάση αυτό που λέει γιατί η ψήφος είναι υποχρεωτική ενω ο Συνδικαλισμός όχι και έφερε και την ....απλη αναλογική..... η κυβέρνηση. Και βέβαια του φταίει το ΠΑΜΕ και οι Κομμουνιστές που παλεύουν για την ανασυγκρότηση του Σ.Κ. Αποκαλυπτήρια ολε. ΑΡΑΒΑΝΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ και σια και επίσημα πλέον Κολαούζοι του Σύριζα. Καλορίζικα Γεράσιμε και Γιωργάκη. Και βαθύτερα στα ΣΚΑΤΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ