Είναι εντυπωσιακό ότι τόσο το "Ναι" όσο και το "Όχι" στο δημοψήφισμα στο οποίο αποφάσισε η
κυβέρνηση να μας οδηγήσει, ερμηνεύονται από τον καθένα όπως ο ίδιος θέλει. Στην πραγματικότητα, όμως, η μοναδική πραγματική ερμηνεία είναι εκείνη της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία και επέλεξε να θέσει το ερώτημα όπως το έθεσε.
Αυτή, λοιπόν, αφού προηγουμένως θεοποίησε τη λογική του αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού με τους δυνάστες μας -που καταγράφηκε αρχικά με την επαίσχυντη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου- και την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ, έρχεται σήμερα να ζητήσει από το λαό μας να αρνηθεί την πρόταση των δυναστών μας, η οποία ουσιαστικά λίγο απέχει από την δική της πρόταση, για να συνεχίσει την εντός των τειχών διαπραγμάτευση από καλύτερη -κατά την γνώμη της- θέση, λες και η τρόικα έδωσε μέχρι τώρα δείγματα σεβασμού της λαϊκής βούλησης.
Στην πραγματικότητα, η προσφυγή στο δημοψήφισμα επελέγη τυχοδιωκτικά και ανεύθυνα από τον ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των συμμάχων του, των ΑΝΕΛ, σε δυο-τρία ζητήματα με τα οποία διαφωνούσαν και για να βγάλει από τη δύσκολη θέση την αριστερή του πλατφόρμα κι από την άλλη για να επιβιώσει ο ίδιος πολιτικά ως αριστερά, στίγμα με το οποίο και εκλέχτηκε.
Το να επιδιώκεις όμως να τα βρεις με τους λύκους μέσα στη φωλιά τους δεν μπορεί να το πετύχεις χορεύοντας μαζί τους αλλά μόνο αν τους χορτάσεις με τις σάρκες του λαού σου.
Γι’ αυτό και ένα δημοψήφισμα που δεν θέτει θέμα εξόδου από το λάκκο των λεόντων, όσο και αν πολλοί από εκείνους που στηρίζουν το "Όχι" το συνδέουν με αυτήν, σε όποιο αποτέλεσμα κι αν καταλήξει θα είναι καταστροφικό για το λαό μας.
Μάλιστα, αυτή η επιλογή για προσφυγή στο δημοψήφισμα, με δεδομένη την μέχρι τώρα υποχωρητικότητα του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την κατάσταση της αβεβαιότητας και του φόβου, την οποία από μόνη της ήταν δεδομένο ότι θα δημιουργήσει, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη εμμονή όλου του ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΧΑ και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ, με δεδομένη την παντελή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ έλλειψη προετοιμασίας τής επόμενης μέρας μετά από μια ενδεχόμενη ρήξη, η οποία όπως δήλωναν τα κορυφαία στελέχη του ήταν εκτός της λογικής του, με δεδομένη την μέχρι τώρα συστηματική υποτίμηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της λαϊκής παρέμβασης, εμπεριέχει το ρίσκο να οδηγήσει στην επικράτηση του "Ναι". Σε αυτήν την περίπτωση, η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να αποτελέσει μια αριστερή παρένθεση, μια που δεν θα μπορεί να εφαρμόσει ένα μνημόνιο με το οποίο δηλώνει ότι διαφωνεί.
Αλλά, με αυτά τα δεδομένα, και μια επικράτηση του "Όχι", σε αντίθεση απ’ ότι υποστηρίζει η πλειονότητα των αριστερών δυνάμεων (με εξαίρεση το ΚΚΕ), από μόνη της μάλλον σε μια γενικευμένη εθελοδουλία θα οδηγήσει παρά σε μια λαϊκή αντεπίθεση και προοδευτική πορεία, μια και στόχος της κυβέρνησης είναι να υιοθετήσει και να εφαρμόσει το αντιλαϊκό τρίτο μνημόνιο, το οποίο η ίδια προτείνει.
Βεβαίως, η επικράτηση του "Ναι" δεν είναι ταυτόσημη με την επικράτηση του "Όχι", όπως η ΝΔ δεν ταυτίζεται με την ΧΑ, η Λεπέν με τον Σαρκοζύ, ο Συριζα με την ΝΔ… Αυτό, όμως, όπως ορθώς έπραξε η ριζοσπαστική αριστερά και στις βουλευτικές εκλογές, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην λογική τού "το μη χείρον, βέλτιστον" και στην συμμαχία με τις τριτομνημονιακές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και, ακόμη χειρότερα, στην συμμετοχή σε κοινές επιτροπές μαζί τους ή στην αντιμετώπιση του Τσίπρα λες και είναι ο νέος Αλιέντε, ο νέος Τσάβες ή ακόμη ο νέος Τσε που ζώστηκε τα όπλα του, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν ορισμένοι συριζαίοι.
Αντίθετα, θα πρέπει και στην κάλπη, αντιστοιχώντας το περιεχόμενο των θέσεων μας με τη μορφή έκφρασης τους, να προτάξουμε το "Όχι" σε κάθε νέο μνημόνιο από όπου κι αν προέρχεται, την διαγραφή του χρέους και την έξοδο τώρα από την ΕΕ.
Όλα αυτά με πλήρη σεβασμό των συντρόφων και φίλων, οι οποίοι ανιδιοτελώς και όχι διότι έχουν κάποιο οικονομικό ή άλλο συμφέρον αποφάσισαν να συμπλεύσουν με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι έτσι προωθούν την κοινή μας υπόθεση.
[Άρθρο του καθηγητή τού Παντείου Πανεπιστημίου και επί κεφαλής τού ψηφοδελτίου επικρατείας τής ΑντΑρΣυΑ Γιώργου Ρούση. Δημοσιεύθηκε σήμερα στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και το αναδημοσιεύω (με μικρές επεμβάσεις στην γραμματική και την στίξη, όπου τις θεώρησα αναγκαίες) επειδή με εξέπληξε η τοποθέτηση του γνωστού μαρξιστή καθηγητή, ο οποίος διαφωνεί με την επίσημη θέση τού κόμματός του και προσεγγίζει την θέση τού ΚΚΕ. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.]
κυβέρνηση να μας οδηγήσει, ερμηνεύονται από τον καθένα όπως ο ίδιος θέλει. Στην πραγματικότητα, όμως, η μοναδική πραγματική ερμηνεία είναι εκείνη της ίδιας της κυβέρνησης, η οποία και επέλεξε να θέσει το ερώτημα όπως το έθεσε.
Αυτή, λοιπόν, αφού προηγουμένως θεοποίησε τη λογική του αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού με τους δυνάστες μας -που καταγράφηκε αρχικά με την επαίσχυντη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου- και την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ, έρχεται σήμερα να ζητήσει από το λαό μας να αρνηθεί την πρόταση των δυναστών μας, η οποία ουσιαστικά λίγο απέχει από την δική της πρόταση, για να συνεχίσει την εντός των τειχών διαπραγμάτευση από καλύτερη -κατά την γνώμη της- θέση, λες και η τρόικα έδωσε μέχρι τώρα δείγματα σεβασμού της λαϊκής βούλησης.
Στην πραγματικότητα, η προσφυγή στο δημοψήφισμα επελέγη τυχοδιωκτικά και ανεύθυνα από τον ΣΥΡΙΖΑ, από τη μια για να ξεπεράσει τις αντιδράσεις των συμμάχων του, των ΑΝΕΛ, σε δυο-τρία ζητήματα με τα οποία διαφωνούσαν και για να βγάλει από τη δύσκολη θέση την αριστερή του πλατφόρμα κι από την άλλη για να επιβιώσει ο ίδιος πολιτικά ως αριστερά, στίγμα με το οποίο και εκλέχτηκε.Το να επιδιώκεις όμως να τα βρεις με τους λύκους μέσα στη φωλιά τους δεν μπορεί να το πετύχεις χορεύοντας μαζί τους αλλά μόνο αν τους χορτάσεις με τις σάρκες του λαού σου.
Γι’ αυτό και ένα δημοψήφισμα που δεν θέτει θέμα εξόδου από το λάκκο των λεόντων, όσο και αν πολλοί από εκείνους που στηρίζουν το "Όχι" το συνδέουν με αυτήν, σε όποιο αποτέλεσμα κι αν καταλήξει θα είναι καταστροφικό για το λαό μας.
Μάλιστα, αυτή η επιλογή για προσφυγή στο δημοψήφισμα, με δεδομένη την μέχρι τώρα υποχωρητικότητα του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, με δεδομένη την κατάσταση της αβεβαιότητας και του φόβου, την οποία από μόνη της ήταν δεδομένο ότι θα δημιουργήσει, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη εμμονή όλου του ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, ΧΑ και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη και την ΕΕ, με δεδομένη την παντελή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ έλλειψη προετοιμασίας τής επόμενης μέρας μετά από μια ενδεχόμενη ρήξη, η οποία όπως δήλωναν τα κορυφαία στελέχη του ήταν εκτός της λογικής του, με δεδομένη την μέχρι τώρα συστηματική υποτίμηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της λαϊκής παρέμβασης, εμπεριέχει το ρίσκο να οδηγήσει στην επικράτηση του "Ναι". Σε αυτήν την περίπτωση, η κυβέρνηση οφείλει να παραιτηθεί και να αποτελέσει μια αριστερή παρένθεση, μια που δεν θα μπορεί να εφαρμόσει ένα μνημόνιο με το οποίο δηλώνει ότι διαφωνεί.
Αλλά, με αυτά τα δεδομένα, και μια επικράτηση του "Όχι", σε αντίθεση απ’ ότι υποστηρίζει η πλειονότητα των αριστερών δυνάμεων (με εξαίρεση το ΚΚΕ), από μόνη της μάλλον σε μια γενικευμένη εθελοδουλία θα οδηγήσει παρά σε μια λαϊκή αντεπίθεση και προοδευτική πορεία, μια και στόχος της κυβέρνησης είναι να υιοθετήσει και να εφαρμόσει το αντιλαϊκό τρίτο μνημόνιο, το οποίο η ίδια προτείνει.
Βεβαίως, η επικράτηση του "Ναι" δεν είναι ταυτόσημη με την επικράτηση του "Όχι", όπως η ΝΔ δεν ταυτίζεται με την ΧΑ, η Λεπέν με τον Σαρκοζύ, ο Συριζα με την ΝΔ… Αυτό, όμως, όπως ορθώς έπραξε η ριζοσπαστική αριστερά και στις βουλευτικές εκλογές, δεν πρέπει να μας οδηγεί στην λογική τού "το μη χείρον, βέλτιστον" και στην συμμαχία με τις τριτομνημονιακές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και, ακόμη χειρότερα, στην συμμετοχή σε κοινές επιτροπές μαζί τους ή στην αντιμετώπιση του Τσίπρα λες και είναι ο νέος Αλιέντε, ο νέος Τσάβες ή ακόμη ο νέος Τσε που ζώστηκε τα όπλα του, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν ορισμένοι συριζαίοι.
Αντίθετα, θα πρέπει και στην κάλπη, αντιστοιχώντας το περιεχόμενο των θέσεων μας με τη μορφή έκφρασης τους, να προτάξουμε το "Όχι" σε κάθε νέο μνημόνιο από όπου κι αν προέρχεται, την διαγραφή του χρέους και την έξοδο τώρα από την ΕΕ.
Όλα αυτά με πλήρη σεβασμό των συντρόφων και φίλων, οι οποίοι ανιδιοτελώς και όχι διότι έχουν κάποιο οικονομικό ή άλλο συμφέρον αποφάσισαν να συμπλεύσουν με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας ότι έτσι προωθούν την κοινή μας υπόθεση.
[Άρθρο του καθηγητή τού Παντείου Πανεπιστημίου και επί κεφαλής τού ψηφοδελτίου επικρατείας τής ΑντΑρΣυΑ Γιώργου Ρούση. Δημοσιεύθηκε σήμερα στην "Εφημερίδα των Συντακτών" και το αναδημοσιεύω (με μικρές επεμβάσεις στην γραμματική και την στίξη, όπου τις θεώρησα αναγκαίες) επειδή με εξέπληξε η τοποθέτηση του γνωστού μαρξιστή καθηγητή, ο οποίος διαφωνεί με την επίσημη θέση τού κόμματός του και προσεγγίζει την θέση τού ΚΚΕ. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.]
3 σχόλια:
ΟΤΑΝ ΨΗΦΙΖΕΙ Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ
Μέσα σε λίγες ημέρες οι λέξεις άλλαξαν. Σημαίνουν άλλα απ’αυτά που ξέραμε τόσα χρόνια. Οι όροι, οι ιδεολογίες, τα οράματα, οι στόχοι αλλοιώθηκαν, παραμορφώθηκαν, μίκρυναν. Μίκρυναν τόσο ώστε να χωρέσουν. Δεν έχει σημασία που, απλώς πρέπει να χωρέσουν. Το ναι σε νέα μέτρα σημαίνει ναι στο ευρώ, την ευρωπαϊκή ένωση, την Ευρώπη (!!!). Το όχι σε συγκεκριμένα μέτρα (και το ΜΕΓΑΛΟ ΝΑΙ σε άλλα, εξίσου δυσβάστακτα) μεταμορφώθηκε σε όχι στα μνημόνια, τη λιτότητα, τους εκβιασμούς, την ευρωπαϊκή ένωση, τον καπιταλισμό (!!!). Είναι τρομακτικό να το αντιλαμβάνεσαι, να το νιώθεις. Πιο τρομακτικό όμως είναι μην σε ακούει σχεδόν κανείς. Λες και οι υποστηρικτές του ναι και του όχι ξέρουν κάτι που εγώ (και άλλοι) δεν γνωρίζω. Λες και έχουν στα χέρια τους άλλα ερωτήματα από αυτά που εγώ (και άλλοι) είδα. Λες και δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν κατανοούν. Σκέφτομαι μήπως δεν καταλαβαίνω, δεν διαβάζω καλά, δεν ερμηνεύω.
Θα επιμείνω, όχι για μένα, αλλά προς όφελος της λογικής. Πρώτη φορά το όχι είναι ναι. Πρώτη φορά η απόρριψη εκβιασμού μεταφράζεται σε αποδοχή ενός άλλου. Πρώτη φορά το όχι ντρέπεται τόσο πολύ για τη σημασία του, το παρελθόν του, το συμβολισμό του, το μεγαλείο του. ΟΧΙ λοιπόν. Όχι σε όσους με εκβιάζουν να πω ναι ή όχι στο δικό τους ΠΕΛΩΡΙΟ ναι. Όχι σε όσους με καλούν να πάρω θέση για το ποια μέτρα και μνημόνια είναι καλύτερα. Αυτήν την απόφαση τους τη χαρίζω. Το δικό μου (μας) όχι ήξερα πάντα ότι είναι καθαρό, κρυστάλλινο, ανόθευτο. Ακριβώς έτσι σκέφτομαι να το διατηρήσω. Ας μην αφήσουμε την ομορφιά του όχι να τη σκυλεύσουν.
ΥΓ: ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΤΟΣΑ ΝΑΙ ΠΟΥ ΤΟ ΝΑΙ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΤΟΣΑ ΝΑΙ, ΠΟΥ ΤΑ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΜΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΥΝ.
ilias
Σύντροφε Θοδωρή,
δυστυχώς ο λαός δεν είναι έτοιμος για μια ρήξη και πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είναι ποτέ, όσο και αν χαϊδεύουμε τ αυτιά μας με υπερβολικές κορώνες, όπως το Ελευθερία η Θάνατος του 21 η το ΟΧΙ του 40, καθημερινά επιβαιβεώνετε ο εθνικός μας ποιητής που λέει «Δυστυχισμένε μου λαέ καλέ και αγαπημένε. Πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε», το ευκολόπιστε του Σολωμού αυτές τις μέρες είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ.
Η αριστερά και η κομμουνιστική αριστερά με εξαίρεση το ΚΚΕ συνεχίζουν να κολυμπάνε στα νερά που ενώ γύρω τους υπάρχουν καρχαρίες και σκυλόψαρα έτοιμοι να κατασπαράξουν τον οποιοδήποτε αυτοί νομίζουν ότι κάνουν μπάνιο σε λίμνες με χρυσόψαρα.
Τα αποτελέσματα θα τα δούμε Δευτέρα, Τρίτη όταν ο κος Τσιπρας με το ΝΑΙ η ΟΧΙ του δημοψηφίσματος παρωδία θα πάει κατά Ευρώπη μεριά να διαπραγματευτεί ένα νέο 3ο μνημόνιο, στους περισσότερους θα κοπή ο γέλοτας και ο όποιος ενθουσιασμός μαχαίρι, αφού διαπιστώσουν ότι για άλλη μια φορά ο Σύριζα έπαιξε παιχνίδι στην πλάτη τους.
Το ν' απογοητευτεί ο ψηφοφόρος του Σύριζα λίγο το κακό, πρώην Πασοκος και ΝΔμοκρατης έχουν φάει απογοητεύσεις με το κουτάλι, εξάλλου η κοροϊδία έχει γίνει μέρος του εαυτού τους εδώ και δεκαετίες, όμως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η εξωκοινοβουλευτική αριστερά που ο κάθε νοήμον άνθρωπος θα πίστευε και δικαιολογημένα ότι είναι ποιο ακραία και ποιο μαχητική στις θέσεις και τα έργα της γιατί μάλιστα είναι εκτός συστήματος, όμως επέλεξε το δρόμο της μη μάχης του συμβιβασμού και του καθωσπρεπισμού με την λογική ότι ας πούμε τώρα ΟΧΙ στους "θεσμούς" και αύριο βλέπουμε.
Αυτή λοιπόν είναι επανάσταση που ονειρευόμαστε? ένα ΟΧΙ τόσο συμβιβασμένο και τόσο μικρο?
Δεν ειναι κακο να παραδεχτουμε οτι δεν εχουμε αρκετα στοιχεια για να προβλεψουμε οτιδηποτε, κακο ειναι να προσποιουμαστε οτι εχουμε κι οτι ξερουμε τι θα γινει και πανω σ αυτο το ψεμα, να αποκλειουμε "θετικες" πιθανοτητες και να τραβαμε κι αλλους να τις αποκλεισουν. Κανεις δεν εχει μαντικες ικανοτητες, οποτε ας μην κανουμε τους μαντεις. Δεν ταιριαζει σε προοδευτικους ανθρωπους. Το δημοψηφισμα ειναι εκβιαστικο, αλλα υπαρχει! Με το να προσποιουμαστε οτι δεν υπαρχει, δεν το ακυρωνουμε. Στην τελικη, ο υποψιασμενος δεν χανει ψηφιζοντας οχι. Αν εχει δικιο και επικρατησει το οχι, ξεμπροστιαζει τον Τσιπρα μια ωρα νωριτερα. Αν ομως 1/1000000, ο Τσιπρας βρηκε τον μονο τροπο να κοροιδεψει σημερα το συστημα και οχι στην δευτερα παρουσια, με ακυρο που ειναι στην ουσια ναι, εχεις βοηθεισει τους "αλλους", και εχεις κερδισει μονο το να λες: ειδες τα λεγα εγω! Μονο που με αυτο δεν κανεις καλο σε κανεναν!
Δημοσίευση σχολίου