Πρετεντέρεια δημοσιογραφία

Όταν πέθανε ο Κιμ Ιλ Γιουνγκ και οι βορειοκορεάτες βγήκαν στους δρόμους κλαίοντες και οδυρόμενοι για τον χαμό τού ηγέτη τους, η δημοκρατική δύση (που δεν έχει μάθει σε τέτοιες λαϊκές εκδηλώσεις όταν πεθαίνει κάποιος πολιτικός) διατύπωσε την πεποίθηση ότι οι βορειοκορεάτες έκλαιγαν υποχρεωτικά, επειδή όσοι δεν έκλαιγαν θα υφίσταντο κυρώσεις (π.χ. εκτέλεση, φυλακή, εξορία, καταναγκαστικά έργα, μάδημα των τριχών τού εφηβαίου, βραστά αβγά στις μασχάλες κλπ). Έτσι. λοιπόν, αυτή η δημοκρατική δύση βρέθηκε προ απροόπτου όταν εκατοντάδες χιλιάδες απλών βενεζουελανών βγήκαν στους δρόμους κλαίγοντας για τον χαμό τού ηγέτη τους.

Λογικό το απρόοπτο. Τί να πουν; Όσο σκληρό δικτάτορα κι αν θέλουν να χαρακτηρίσουν τον μακαρίτη Ούγο Ραφαέλ Τσάβες Φρίας, ούτε για εξορίες και φυλακίσεις μπορούν να μιλήσουν ούτε για ο,τιδήποτε άλλο. Έτσι, λοιπόν, όλα τα δυτικά ΜουΜουΕ έκαναν μαστίχα το φαινόμενο της πάνδημης θλίψης και περιορίστηκαν στην όποια μαλακία τούς ήταν πρόσφορη. Όλοι οι δυτικομανείς και δυτικόστροφοι δημοσιογράφοι κατάπιαν τα λόγια τους, μιας και δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς διάολο γίνεται και ένας ολόκληρος λαός πενθεί για τον θάνατο εκείνου που η δημοκρατική δύση θεωρούσε ως βλαμμένο δικτάτορα. Όλοι...πλην Πρετεντέρη!

Ανοίγουμε παρένθεση. Παρεμπιπτόντως, ξέρετε τι είναι ο Πρετεντέρης; Ο ανύπαρκτος άνθρωπος! Το απόλυτο μηδέν! Αν δεν με πιστεύετε, ψάξτε να βρείτε την σύμβαση εργασίας που έχει π.χ. με το Μέγκα. Τα παπάρια μου θα βρείτε! Ο άνθρωπος δεν υπάρχει λέμε! Πήρε χαμπάρι ότι ως εταιρεία θα πλήρωνε λιγώτερους φόρους και μετασχηματίστηκε σε...εταιρεία! ¨Εσβησε ως άτομο και έγινε ΕΠΕ, παναπεί "περιορισμένης ευθύνης". Ο ανεύθυνος αναβαθμίστηκε σε περιορισμένης ευθύνης για να μπορεί να χτυπάει ανέξοδα τους φοροφυγάδες... Κλείνει η παρένθεση.

Αυτό το μηδενικό, λοιπόν, έχυσε το φαρμάκι του για τον μακαρίτη τον Τσάβες στα χτεσινά "Νέα": "Δεν ξέρω πόσοι αισθάνονται ορφανοί που ο Πρόεδρος Τσάβες πήγε να συναντήσει τον Δημιουργό του - εγώ, πάλι, όχι...". Σοβαρά, ρε Γιαννάκη; Καρφί δεν σου κάηκε; Ε, λοιπόν...στ' αρχίδια μας! Μπας και νομίζεις ότι μετράς παραπάνω από τα εκατομμύρια των βενεζουελανών που θρηνούν; Σκατά μετράς, Γιαννάκη. Σκατά κι απόσκατα και χεστήκαμε για την γνώμη σου.

Και συνεχίζει ο μεγάλος: "Θυμίζω ότι ο «ηγέτης των φτωχών» ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με ένα διπλό αλλά (ευτυχώς) αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα το 1992 για το οποίο έμεινε δύο χρόνια στη φυλακή". Αλήθεια, ρε συ Πρετεντέρη, αυτό το "ευτυχώς"πού κολλάει; "Ευτυχώς" για ποιόν ήταν; Πάω στοίχημα ότι το ίδιο επίρρημα θα χρησιμοποιούσες και για το αποτυχημένο εγχείρημα του Παναγούλη να ανατινάξει τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Και τότε είχαν βρεθεί άφθονοι πουλημένοι κονδυλοφόροι να γράψουν "ευτυχώς"... (Λεπτομέρεια: κατά την εκδήλωση του δεύτερου "πραξικοπήματος" ο Τσάβες ήταν ήδη στην φυλακή, αλλά αυτό δεν μετράει για τον Πρετεντέρη).

Αλλά ο Πρετεντέρης δεν μένει ικανοποιημένος ούτε με το γεγονός ότι ο Τσάβες εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας του μέσω των εκλογικών διαδικασιών που προβλέπονταν από το καθεστώς: "Από το 1998 προτίμησε να πολιτευθεί με ηπιότερες μεθόδους και να εκλεγεί κανονικά στην Προεδρία της «Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας» - το «κανονικά» με την πιο διασταλτική έννοια της «κανονικότητας» σε μια κανονική δημοκρατία". Εφεύρεση Πρετεντέρη: σε μια δημοκρατία, μερικά πράγματα είναι πιο "κανονικά" από κάποια άλλα! Όταν εκλέγεται κάποιος που δεν γουστάρουμε, έχουμε "διαστολή τής κανονικότητας"! Ώπα, ρε μάγκα! Έχω ακούσει για διαστολή στις ετοιμόγεννες γυναίκες αλλά για διαστολή τής κανονικότητας πρώτη φορά ακούω!

Όμως, ο σιχαμένος δεν έχει όρια: "Είναι αλήθεια βεβαίως ότι η φιλία του Τσάβες με τον λαό είχε δύο όψεις. Η μία όψη ήταν η ραγδαία αύξηση της διαφθοράς και της φαυλότητας (μεταξύ φίλων, προφανώς...) που διευκολύνθηκε από τα πετρελαϊκά έσοδα της Βενεζουέλας. Μπροστά στο πελατειακό κράτος του Τσάβες, οι δικοί μας του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ θυμίζουν ανυπόκριτα μέλη του κινήματος «Αξιοκρατία και Πολιτική». Η άλλη όψη ήταν πως στη Βενεζουέλα δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια για όσους δεν ήταν φίλοι του φίλου του λαού".

Απλά πράγματα. Η Βενεζουέλα ήταν κράτος δικαίου με τις αμερικανόφιλες κυβερνήσεις της κι ήρθε ο Τσάβες να την διαφθείρει και, μάλιστα, "ραγδαία"! Το οποίον, ο μακαρίτης πήρε τα έσοδα από το πετρέλαιο και τα μοίρασε στους κολλητούς του, ενώ πριν απ' αυτόν διετίθεντο για τις ανάγκες τού λαού. Αν ο Πρετεντέρης δεν είναι αδιάβαστος, πρέπει να είναι απλώς ένας σιχαμένος ψεύτης. Αλλά, πόσο αδιάβαστος να είναι; Δεν άκουσε ποτέ ότι σε κάθε γειτονιά στήθηκε κι ένα ιατρείο; Δεν πήρε χαμπάρι ποτέ ότι η χώρα ανέκτησε τον έλεγχο των πετρελαίων της από τις εταιρείες των ΗΠΑ όπου τα είχε παραχωρήσει το παλιό καθεστώς; Δεν ενημερώθηκε ποτέ για την βελτίωση των συνθηκών ζωής των λαϊκών στρωμάτων; Δεν έμαθε ότι επί Τσάβες στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες φτωχών, οι οποίοι προηγουμένως δεν είχαν στον ήλιο μοίρα; Ε, δεν μπορεί να είναι τόσο αδιάβαστος!

Όμως, εκεί που δίνει ρέστα ο "ανατροπέας" είναι όταν εκφράζει τον καημό του για την ελεύθερη δημοσιογραφία: "...η έννοια της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας ήταν περίπου συνώνυμη με επικήδειο". Βέεεεεβαια! Βλέπετε, ο Γιαννάκης έχει μάθει στην "ανεξάρτητη δημοσιογραφία" και δεν αντέχει στην σκέψη ότι μπορεί να υπάρχουν δημοσιογράφοι οι οποίοι υπακούουν σε εντολές τής εξουσίας!

Δυο πράγματα ξεχνάει να σημειώσει ο βαθυστόχαστος λαμπράκειος αναλυτής. Το πρώτο είναι ότι ο Τσάβες μπορεί να κέρδισε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις του αλλά έχασε μία, την κυριώτερη: το 2007 δεν πέρασε η πρότασή του για την αλλαγή τού συντάγματος, η οποία αποσκοπούσε στην ενίσχυση της λαϊκής εξουσίας. Φυσικά, ο Πρετεντέρης "ξεχνάει" να σημειώσει αυτή την ήττα τού Τσάβες γιατί, αν την θυμόταν, θα ήταν υποχρεωμένος να αναφέρει ότι ο μακαρίτης υπάκουσε στην λαϊκή ετυμηγορία και δεν έκανε του κεφαλιού του. Όμως, αυτή η παραδοχή χαλάει το παραμύθι περί "δικατάτορα", οπότε την παραβλέπουμε. Αυτή είναι η επιτομή τής "σωστής δημοσιογραφίας" κατά Πρετεντέρη.

Το δεύτερο που ξεχνάει ο Πρετεντέρης είναι το πραξικόπημα κατά του Τσάβες το 2002. Τότε που μια χούφτα πουλημένοι στρατιωτικοί, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Τσάβες κι όρισαν στην θέση του τον πρόεδρο του Συνδέσμου Βιομηχάνων! Αλλά πώς να το θυμηθεί, αφού θα έπρεπε να θυμηθεί επίσης ότι ο νέος "πρόεδρος" έμεινε στην καρέκλα του λιγώτερο από 48 ώρες επειδή σύσσωμος ο λαός βγήκε στους δρόμους και απέτρεψε το πραξικόπημα επαναφέροντας τον ηγέτη του στην θέση του; Πώς να θυμηθεί τέτοια πράγματα, τα οποία δεν συνάδουν με την φύση ενός δικτάτορα; Ακόμη ένα δείγμα τής πρετεντέρειας "δημοκρατικής", "ελεύθερης" και "ειλικρινούς" δημοσιογραφίας.

Εν πάση περιπτώσει, ας τελειώσω παραφράζοντας ένα σχόλιο που διάβασα κάπου στο διαδίκτυο. Τον Τσάβες τον κλάψανε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες λαού όταν πέθανε. Όσο κι αν βρέθηκαν κάποιοι που πανηγύρισαν (δείγμα κι αυτό ότι ο μακαρίτης πολιτεύτηκε υπέρ τού λαού), η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου θρήνησε. Δεν είπε "ευτυχώς, γλιτώσαμε" ή "επί τέλους, ξεβρομίσαμε". Πες μου, λοιπόν, ρε συ Πρετεντέρη, έναν έλληνα πολιτικό τον θάνατο του οποίου θα θρηνήσει ο λαός και δεν θα πει ούτε "γλιτώσαμε" ούτε "ξεβρομίσαμε". Δυσκολεύεσαι, ε; Λογικό, λογικώτατο. Σκέψου, λέει,  να σε ρώταγα για δημοσιογράφο...

Τσικνοπέμπτη

Το διαλύσαμε νωρίς σήμερα. Οι συνάδελφοι τράβηξαν για κεντρικό μαγαζί με σαλάτα του σεφ, προτηγανισμένη πατάτα και σουβλάκι από το Μάκρο Κας εντ Κάρρυ. Εγώ την έκανα για συνοικιακό ταβερνείο, με δυο-τρία φιλαράκια από τα παλιά. Τσίκνα από την σχάρα, ροδίτης χύμα και τρία παλληκάρια με τα οργανάκια τους. Άφεριμ!

"Γύρισε κι άναψε το μαγκαλάκι,
όπως μου τ' άναβες κάθε βραδάκι..."

Γεια σου, ρε Χατζηχρήστο! Πού νά ΄ξερες πόσο επίκαιρος θα γινόσουν 60-τόσα χρόνια μετά, ρε γίγαντα! Ευτυχώς, οι παλιοί ήξεραν πώς ανάβουνε το μαγκαλάκι. Δεν ήσαν σαν τα σημερινά αμόρφωτα παιδιά, που βάζουνε το μαγκάλι μέσα στο δωμάτιο, ψήνουνε, τρώνε, πίνουνε και κοιμούνται, δίχως να έχουν υπ' όψη τους τι παναπεί μονοξείδιο του άνθρακα. Ποιός τους φταίει; Η κυβέρνηση που ακριβαίνει το πετρέλαιο ή το ότι στο μάθημα της χημείας κάνανε σκασιαρχείο και πηγαίνανε για γαρδέλια, τα κωλόπαιδα;

"Εκατό δραχμές τη μέρα παίρνω, τζιβαέρι μου,
σύρε πες το στη μαμά σου, να σε κάνω ταίρι μου..."

Α ρε αθάνατε Τούντα! Έτσι ντε! Ποιός είπε ότι χρειάζονται πολλά για την ευτυχία; Μια φορά κι ένα καιρό, γινόσουνα γαμπρός πολύφερνος μ' ένα κατοστάρικο μεροκάματο. Έβγαζες τρεις χιλιάδες δραχμές μηνιάτικο και σε ζηλεύανε. Αυτή ήτανε ζωή. Εννιά ευρώ τον μήνα! Και τώρα ακούς πως ψάχνουνε τρόπο να σου ρίξουνε τον μισθό στα 250 ευρώ και τρελλαίνεσαι. Χαλάρωσε ρε συ, που έμαθες στην πολυτέλεια! Κάποτε, όποιος ήθελε να σου τηλεφωνήσει, έπαιρνε τον μπακάλη της γειτονιάς κι εκείνος έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του και σε φώναζε: "Σπίνοοοοοοοοοοοοος, τηλέφωνοοοοοοοο!!". Το ξέχασες; Ποιός νομίζεις ότι έγινες ρε και θες 5 κινητά στο σπίτι σου, από ένα ο καθένας; Ποιός είσαι ρε και θες να ξοδεύεις περισσότερα απ' όσα παράγεις; Ζωντόβολο!

"Όσοι γενούν πρωθυπουργοί, όλοι τους θα πεθάνουν,
τους κυνηγάει ο λαός απ' τα καλά που κάνουν..."

Ώπα, ρε Μάρκο! Δηλαδή, μόνο οι πρωθυπουργοί θα πεθάνουν; Νομίζεις ότι εμείς θα την καθαρίσουμε; Παπάρια, Μάρκο! Εμείς θα πάμε πριν απ' αυτούς. Για δες: ο Μητσοτάκης πάτησε τα 95 κι έγινε και συγγραφέας σ' αυτή την ηλικία, ο γερο-Παπανδρέου καβατζάρησε τα 80 πριν μας χαιρετίσει, ο γιος του έφτασε μόλις τα 77, ο Σοφούλης πήγε στα 89, ο δικτάτορας Παπαδόπουλος χτύπησε τα 80... Για τράβα μια βόλτα από το Πέραμα και την Δραπετσώνα, να δεις σε ποια ηλικία πεθαίνουν οι εργάτες κι έλα να τα ματαπούμε.

Και σιγά, ρε Μάρκο, που κυνηγάει ο λαός τους πρωθυπουργούς! Ίσα-ίσα που τους επιβραβεύει, ρε Μάρκο. Για δες τον Σαμαρά, να πούμε. Ένα ψιλικατζίδικο άνοιξε κάποτε (το θυμάσαι ρε; "Πολιτική Άνοιξη" το λέγανε) και στα πέντε χρόνια τό 'κλεισε ο άχρηστος. Κι όμως, ρε Μάρκο, ο λαός τον έβγαλε πρωθυπουργό και του έδωσε να κουμαντάρει ολόκληρο πολυκατάστημα, του ρεμπεσκέ. Γιατί τον λέω ρεμπεσκέ; Μα δεν τον βλέπεις, ρε Μάρκο; Αυτός μόνο πουλάει, ο πούστης! Δεν του έχουν μάθει ότι στο εμπόριο πρώτα αγοράζουμε και μετά πουλάμε και, μάλιστα, με κέρδος;

"Μη μου ξαναφύγεις πια, μάτια μου,
μείνε μεσ' στην αγκαλιά μου..."

Να κι ο Τσιτσάνης με τις κρυάδες του. Ποιά να φύγει, ρε Βασίλη; Πας καλά; Άλλο ρωτάει ο κόσμος: έβαλε κουλούρα η κυρία; Διότι άπαξ και έβαλε κουλούρα, δεν πάει πουθενά. Καθ' ότι η γυνή είναι σαν την κυβέρνηση. Έβαλε κουλούρα η κυβέρνηση, παναπεί βγήκε με την ψήφο σου; Δεν πάει πουθενά όσο και να χτυπιέσαι. Έσωσε κι είπε ο παπάς το "έσονται δύο εις σάρκαν μίαν"... πάει, σχόλασε ο γάμος. Βλέπεις, ρε Βασίλη, το σύνταγμά μας δεν προβλέπει διαδικασία ανατροπής τής κυβέρνησης από τον λαό, όσα εκατομμύρια υπογραφές κι αν μαζευτούνε. Θα μου πεις ότι έχει δικαίωμα ο πρόεδρος της δημοκρατίας να διαλύσει την βουλή αν διαπιστώσει "δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα". Μόνο που αυτά γίνονται μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, ρε Βασίλη. Εδώ οι πρόεδροί μας δεν καταλαβαίνουν ότι ζουν κατά λάθος κι εσύ θες να καταλάβουν ότι υπάρχει δυσαρμονία τής κυβέρνησης με το λαϊκό αίσθημα; Ρε συ, ο Παπούλιας έχει ξεκουτιάνει τόσο ώστε είναι σίγουρος πως όλοι εμείς είμαστε ευτυχισμένοι με όσα τραβάμε!

"Και βγήκε η απόφαση πως είμαι παντρεμένος,
να κουβαλώ καθημερνώς σαν γάιδαρος στρωμένος..."

Άει γεια σου, ρε Μάρκο, τώρα συνεννοηθήκαμε. Τα λέγαμε πρωτύτερα και με τον Τσιτσάνη. Έβαλες την υπογραφή σου, κύριος; Παναπεί, τό 'ριξες το κουκί στην κάλπη; Ντεκλανί άπαπα και κάτσε σούζα, καθ' όσον μετά την απομάκρυνσιν εκ της κάλπης ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Ζαλώσου τώρα το τσουβάλι και κουβάλα, καθ' ότι η κυρία είναι απαιτητική. Θέλει και τα χαράτσια της, θέλει και τις εισφορές της, θέλει και τα σέα της, θέλει και τα μέα της, θέλει και να στέκεσαι κλαρίνο μπροστά της, θέλει και να την έχεις στα ώπα-ώπα... κι έχει και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της ("καλύτερη ήταν εκείνη πού 'χες;"). Οπότε, κουβάλα τώρα όλο το νταμάρι κι όργωνε στα ρέματα τ' αφεντός τα στρέμματα, που λέει κι ο Βάρναλης.


Τώρα, ή έχασα τον λογαριασμό πόσες φορές γέμισε το κατρούτσο ή το κρασί ήτανε μάπα. Δεν εξηγείται αλλιώς το πώς κατάφερα και χώρεσα τόσες μπούρδες σ' ένα σημείωμα... Αλλά δεν βαριέστε. Μια Τσικνοπέμπτη ήταν και πέρασε...

Μια ματιά στην "λίστα Forbes"

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία, σε τούτο το ιστολόγιο, αυτό που είναι απλό και διάφανο σε όσους διαθέτουν στοιχειώδη λογική και μαρξιστική παιδεία, δηλαδή ότι η σοβούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση δεν είναι "κρίση χρέους" (όπως επιμένουν οι πολιτικάντηδες της οκάς και τα ΜουΜουΕ της συφοράς) αλλά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Κι επειδή ο συνεπής μαρξιστής χαρακτηρίζεται από διαλεκτική, έχουμε παρουσιάσει αμέτρητα στοιχεία και αποδείξεις που στηρίζουν την ορθότητα του ισχυρισμού μας.

Πρόσφατη επίρρωση του συμπεράσματος ότι δεν έχουμε κρίση χρέους αλλά κρίση συσσώρευσης κεφαλαίων, αποτελεί η περίφημη λίστα τού περιοδικού Forbes, η οποία περιλαμβάνει τους δισεκατομμυριούχους τού πλανήτη μας. Ακόμη κι αν διαβάσατε κάποια σχετικά σχόλια, επιτρέψτε μου να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

(α) Η "λίστα Forbes" πρωτοδημοσιεύτηκε στις 5 Οκτωβρίου 1987. Τότε κατέγραψε 140 δισεκατομμυριούχους (οι 44 από τις ΗΠΑ), με συνολική περιουσία 295 δισ. δολλάρια. Δυο βδομάδες μετά,  η 19η Οκτωβρίου πέρασε στην ιστορία ως "Μαύρη Δευτέρα", με τα παγκόσμια χρηματιστήρια να καταρρέουν και τον Dow Jones να υποχωρεί 508 ολόκληρες μονάδες. Κι όμως αυτό το "κραχ" δεν εμπόδισε τον επόμενο χρόνο την λίστα να αβγατίσει: οι δισεκατομμυριούχοι έγιναν 191 και η περιουσία τους έφτασε τα 338 δισ. Άραγε, τί σόι "κραχ" είναι αυτό από το οποίο οι πλούσιοι βγαίνουν πλουσιώτεροι; Κατέρρευσαν, λέει, τα χρηματιστήρια. Μάλιστα. Δεν έπρεπε, λοιπόν, όλοι αυτοί οι φραγκάτοι να ζημιώσουν; Κι αφού αυτοί βγήκαν ωφελημένοι, ποιός διάβολο πλήρωσε τις ζημιές; Ας δώσουν την απάντηση οι νεόκοποι οικονομολόγοι τύπου Στουρνάρα.

(β) Το 1990 ξεσπάει ο πόλεμος του Κόλπου. Τα χρηματιστήρια ξαναβάζουν όπισθεν. Ανάμεσά τους και το χρηματιστήριο της Αθήνας, όπου για πρώτη φορά χάνει τα λεφτά του ο απλός πολίτης. Ο απλός πολίτης, λέμε! Γιατί στην λίστα Forbes μπαίνουν για πρώτη φορά οι "πατριώτες" εφοπλιστές μας: ο Σταύρος Νιάρχος, ο Γιάννης Λάτσης και οι Γουλανδρήδες. Η λίστα αριθμεί πλέον 269 ονόματα με συνολική περιουσία 542 δισ. Κι ενώ οι εφοπλιστές μας πλουτίζουν, η νεοφιλελεύθερη κομπανία Μητσοτάκης-Ανδριανόπουλος-Μάνος επιμένουν ότι ξοδεύουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε και πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής.

(γ) Το 2000 η συνολική περιουσία των κροίσων της γης φτάνει τα 898 δισ. Τον Σεπτέμβρη τής επόμενης χρονιάς έρχεται το "χτύπημα στους δίδυμους πύργους" και ο Τζωρτζ Μπους ο Β(λαξ) κηρύσσει πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Και πάλι τα παγκόσμια χρηματιστήρια κλυδωνίζονται αλλά και πάλι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιώτεροι: στην λίστα τού 2001 μπαίνουν 68 καινούργια ονόματα και η συνολική περιουσία των διασεκατομμυριούχων τού πλανήτη διπλασιάζεται φτάνοντας το 1,8 τρισεκατομμύριο.

(δ) Στις 15 Σεπτεμβρίου 2008 καταρρέει η Lehman Brothers και αρχίζει η μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση τής ιστορίας. Μέσα στο 2009, η περιουσία των 793 δισεκατομμυριούχων τού κόσμου "υποχωρεί" στα 2,4 τρισεκατομμύρια από τα 4,4 της προηγούμενης χρονιάς. Οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις όλου του κόσμου (με πρώτη και καλύτερη την Fed) παίρνουν μέτρα στήριξης του δοκιμαζόμενου κεφαλαίου. Τα μέτρα πιάνουν τόπο: το 2010, οι 1.011 μεγαλολεφτάδες μοιράζονται 3,6 τρισ. δολλάρια!

(ε) Όσο η κρίση βαθαίνει, όσο η μια χώρα μετά την άλλη υπογράφουν μνημόνια κι όσο οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βλέπουν τα μεροκάματά τους είτε να χάνονται είτε να εκμηδενίζονται, τόσο οι πλούσιοι εξακολουθούν να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο. Το 2011 και το 2012, οι πάνω από 1.200 δισεκατομμυριούχοι διαθέτουν περιουσία 4,5 τρισεκατομμύρια.

(στ) Να θυμηθούμε εδώ ότι, πριν λίγες μέρες, οι εφοπλιστές μας ζήτησαν κίνητρα από την κυβέρνηση για να σηκώσουν την ελληνική σημαία στα καράβια τους και οι μεγαλοβιομήχανοι ζήτησαν να τους δοθεί η δυνατότητα απασχόλησης νέων εργαζομένων με 250-300 ευρώ μισθό. Φυσικά, οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν δεκάρα φόρο για τα κέρδη τους και οι μεγαλοβιομήχανοι πληρώνουν πενταροδεκάρες. Τα βάσανα που περνάνε αυτοί οι άνθρωποι αποτυπώνονται στην πρόσφατη λίστα Forbes: οι "αφράτοι" έχουν φτάσει τους 1.416 και ο "αφρός" τους αξίζει 5,4 τρισεκατομμύρια.

(ζ) 5,4 τρισεκατομμύρια! Αν δεν μπορείτε να συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει αυτό το ποσό, σας πληροφορώ ότι για να μαζευτούν αυτά τα λεφτά πρέπει να δουλεύουν όλοι οι έλληνες επί...30 ολόκληρα χρόνια!! Ή όλοι οι γερμανοί και οι γάλλοι μαζί για πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο! Ή όλοι οι κάτοικοι της Αφρικής για ενάμιση σχεδόν χρόνο!


Κλείνω το σημερινό σημείωμα υπογραμμίζοντας μια φράση από την πρώτη παράγραφο: "...η σοβούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση δεν είναι "κρίση χρέους" (όπως επιμένουν οι πολιτικάντηδες της οκάς και τα ΜουΜουΕ της συφοράς) αλλά κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων". Ελπίζω ότι τώρα γίνεται ακόμη πιο κατανοητός ο λόγος για τον οποίο σε όλον τον κόσμο γκρεμίζονται οι αμοιβές των εργαζομένων και ξεπουλιέται το κράτος στους ιδιώτες: με τόσα λεφτά μαζεμένα στα χέρια λίγων και εκλεκτών, κάτι πρέπει να γίνει για να συνεχίσουν αυτά τα λεφτά να βγάζουν κέρδη στους κατόχους τους.

Καληνύχτα σας.

"Τους δίνω ένα δεκάρικο και τρώνε έξω"!

Ώστε νομίζετε ότι με 586 ευρώ τον μήνα πεινάτε, ε; Κι εσείς που ακόμη δεν καβατζάρατε τα 26 χρόνια, έχετε την εντύπωση ότι τα 511 ευρώ είναι μισθός-χαρτζηλίκι, έτσι; Μάλιστα. Και στις τελευταίες εκλογές ψηφίσατε ΣυΡιζΑ για να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους τού μνημονίου και να αβγατίσουν αυτοί οι χαμηλοί μισθοί, ε; Ξανά μάλιστα. Κι όταν βγήκε ο Μέργος και είπε ότι αυτοί οι μισθοί πρέπει να μειωθούν κι άλλο, πάθατε αναφυλαξία, ρίξατε τα μπινελίκια σας και σας καθησύχασαν ο Σαμαράς με τον Βρούτση ότι δεν πρόκειται να πειραχτούν τα κατώτερα όρια των μισθών σας, έτσι; Ξανά μανά μάλιστα.

Ε, λοιπόν, σας έχω νέα: χαρείτε όσο προλαβαίνετε τα 586 ή τα 511 ευρουλάκια σας γιατί σε λίγο αυτά θα τα παίρνετε όχι κάθε μήνα αλλά...κάθε δίμηνο! Κι αν δεν με πιστεύετε, σας έχω τον διάλογο ανάμεσα στους εκπροσώπους των μονοπωλίων και τον υπουργό ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, όπως τον καταγράφει στην εφημερίδα "Το Βήμα" ο -γνωστός για τις αστικές του πεποιθήσεις και ξεπουλημένος στην αστική τάξη- δημοσιογράφος Βασίλης Χιώτης, σε ρεπορτάζ με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Μειώστε τους μισθούς για να επενδύσουμε":


«Σε μια χώρα όπου η ανεργία στους νέους έχει φθάσει σε απίστευτα επίπεδα, δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί πρέπει να υπάρχει η δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου. Δώστε μας την ευκαιρία να προσλαμβάνουμε νέους με λιγότερα χρήματα, για να εργάζονται λιγότερες ώρες και λιγότερες ημέρες κάθε εβδομάδα» πρότεινε ο διευθύνων σύμβουλος της Barilla Hellas κ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.

«Δεν είναι δική μου αρμοδιότητα. I will pass it through» απάντησε ο υπουργός Ανάπτυξης, εννοώντας ότι θα το διαβιβάσει στον υπουργό Εργασίας, για να ξεφύγει από την πίεση.

«Δηλαδή για τι επίπεδα μισθών μιλάτε;» ρώτησε ένας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες που συμμετείχαν στη συνάντηση.

«Θα μπορούσαμε να καταβάλλουμε από 250 ως 300 ευρώ για ολιγόωρη απασχόληση τρεις ή τέσσερις ημέρες την εβδομάδα» συμφώνησαν οι οκτώ από τους 11 εκπροσώπους των πολυεθνικών, με επικεφαλής στη μακρά συζήτηση που έγινε τους μάνατζερ των εταιρειών Barilla, Bic Violex και Nestle.

Μάλιστα ο εκπρόσωπος της Nestle κ. Raymond Franke έθεσε και ένα άλλο ζήτημα, από αυτά που η κυβέρνηση αρνείται να αγγίξει και δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν συζητεί. «Πρέπει να μειωθεί η περίοδος της προμήνυσης (σ.σ.: της προειδοποίησης για να απολυθεί ένας υπάλληλος για να του καταβληθεί μικρότερη αποζημίωση). Είναι απαγορευτική» σημείωσε, αλλά στο ζήτημα αυτό δεν αναφέρθηκε κάποιος άλλος.

«Η κυβέρνηση πιστεύει ότι τα επίπεδα των μισθών δεν μπορούν να πέσουν άλλο» έσπευσε να υπενθυμίσει κάποια στιγμή ο κ. Χατζηδάκης, όμως οι εκπρόσωποι των εταιρειών επέμειναν και έδειξαν αποφασισμένοι να πιέσουν και άλλο. «Η ελληνική αγορά πεθαίνει. Τα χρήματα που υποσχεθήκατε ότι θα πέσουν στην πραγματική οικονομία δεν έπεσαν. Κι εμείς πρέπει να ανταγωνιστούμε τα κόστη της Ανατολής. Είναι μια ιδέα που θα πρέπει να σκεφθείτε, για να μειωθεί άμεσα το ποσοστό της ανεργίας, και μάλιστα τους νέους. Ειδικά τώρα που ακούμε ολοένα και συχνότερα "μια δουλειά θέλω, ό,τι να 'ναι και όσο να 'ναι"».


Εμ, βέβαια! Πώς να επενδύσουν οι άνθρωποι όταν έχουν να πληρώνουν εργαζόμενους; Κάποιοι σχολίασαν ότι με τέτοιες προϋποθέσεις δεν ζητάνε εργαζόμενους αλλά σκλάβους. Διαφωνώ. Οι σκλάβοι θα τους κόστιζαν παραπάνω από 300 ευρώ τον μήνα, διάολε! Κάτι θα τους τάιζαν, κάτι θα τους πότιζαν, όλο και κανένα φάρμακο θα τους έδιναν, θα τους πλήρωναν και κανένα σαπούνι ή καμμιά οδοντόκρεμα, θα τους διέθεταν και κανένα ξεσκλίδι να φοράνε (τι στα κομμάτια, ξεβράκωτοι θα δουλεύανε;), θ' ανάβανε και καμμιά λάμπα το βράδυ... Ε, όλα αυτά θα κοστίζανε πάνω από 10 ευρώ την ημέρα, έτσι δεν είναι; Άρα, δεν θέλουνε σκλάβους γιατί ως κι οι σκλάβοι θα κόστιζαν ακριβώτερα από τους εργάτες που θέλει να φτιάξει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Εργάτες θέλουνε. Αλλά εργάτες-κότες.

Σίγουρα θυμάστε το oldie but goodie ανέκδοτο με τον ορνιθοτρόφο, ο οποίος αντιμετώπιζε το δαμόκλειο ερώτημα του εφοριακού περί του τι ταΐζει τις κότες του. Όταν απαντούσε "καλαμπόκι", ο εφοριακός ισχυριζόταν ότι πρέπει να είναι πλούσιος γιατί το καλαμπόκι είναι ακριβό κι όταν δήλωνε ότι μαζεύει τ' αποφάγια τής γειτονιάς, ο εφοριακός συμπέραινε ότι πρέπει να κονόμαγε αφού δεν ξόδευε για να αγοράζει τροφή. Τελικά, ο αγανακτισμένος ορνιθοτρόφος βρήκε την απάντηση: "τους δίνω ένα δεκάρικο και τρώνε έξω".

Αυτά, λοιπόοοοοοον! Μέχρι να φτάσουμε στην "ανάπτυξη" που ονειρεύονται ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο και μέχρι να πάρουν το τιμόνι ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης κι ο Παπαδημούλης για να "φτιάξουν τα πράματα", τα μπατιράκια-αφεντικά τής Barilla, της Νουνού, της Bic, της Nestle, της Unilever, της Henkel, της Kraft, της Philip Morris κλπ δεν μπορούν να μας πληρώνουν ανθρώπινα. Δεν ευκολύνονται τα παλληκάρια, λέμε! Θα μας δίνουν ένα δεκάρικο και θα τρώμε έξω.

Ευριπίδης ο Μέγας!

Την περασμένη Παρασκευή, ο υπουργός εσωτερικών Ευρυπίδης Στυλιανίδης μίλησε σε συνέδριο του Economist, το οποίο πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα τού βρεττανικού συμβουλίου. Φαίνεται ότι αυτός ο πολιτικός ρεμπεσκές φέρει βαρέως το ότι δεν πρόλαβε να διαλύσει την παιδεία όσο ήταν υπουργός παιδείας (επί κυβερνήσεως μπουχέσα) κι άφησε την Αννούλα (μία είναι η Αννούλα!) να του πάρει την δόξα. Έτσι, λοιπόν, βρήκε την ευκαιρία να ξεσπαθώσει κι έβγαλε μια ομιλία με άφθονο γέλιο.

Πρώτα-πρώτα, μας είπε -εμμέσως, πλην σαφώς- ότι έχει χεσμένο το σύνταγμα κι αν μπορούσε θα το έγραφε κανονικώτατα εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Βλέπετε, το σύνταγμα προβλέπει τον υποχρεωτικά δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης παιδείας: "Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση". Αυτά αναφέρονται στο άρθρο 16 του συντάγματος και θυμόμαστε όλοι τον ξεσηκωμό που είχε προκαλέσει η τότε προσπάθεια της μπουχέσειας κυβέρνησης να τροποποιήσει το σύνταγμα απαλείφοντας αυτό το "αποκλειστικά...δημοσίου δικαίου". Όμως, ο Στυλιανίδης έχει λυσσάξει: "Το στοίχημα της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος χάθηκε το 2001 και το 2007 αφήνοντας το Ελληνικό Πανεπιστήμιο καθηλωμένο στο χθες, παρηκμασμένο, απομονωμένο διεθνώς, με ελλιπή χρηματοδότηση και ξεκομμένο απ’ την αγορά".

Παρακμασμένα κι απομονωμένα, λοιπόν, τα πανεπιστήμιά μας επειδή -κατά τον Στυλιανίδη- παραμένουν δημόσια λόγω μη εκσυγχρονισμού τού συντάγματός μας. Όμως, αυτός ο τεραπέρατος κοντοπίθαρος βουλευτής Ροδόπης επιμένει να ψάχνει το κόλπο για να κάνει ντρίμπλα στο σύνταγμα: "Για να μπορέσει η Ελλάδα να προλάβει τις εξελίξεις δεν αρκεί πλέον να αλλάξει το εμπόδιο του συντάγματος αλλά πρέπει έξυπνα να το προσπεράσει". Τί λέει ο Στυλιανίδης, σε απλά ελληνικά: δεν πα' να βάζει νόμους και κανόνες το σύνταγμα, εμείς θα προσπεράσουμε τα εμπόδια με εξυπνάδα, παναπεί με πουστιά. Κι άμα είσαι βρόμικο μυαλό, την βρίσκεις την πουστιά:

"Το σύνταγμα στο άρθρο 16 επιμένει δογματικά ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κράτους. Ώσπου λοιπόν να ξεπεραστεί αναθεωρητικά αυτό το εμπόδιο, ο χρόνος δεν πρέπει να χαθεί. Η μετεξέλιξη της πρότασής μας προβλέπει μία έξυπνη υπέρβαση με πολλά πλεονεκτήματα:
• Αξιολογείται πιλοτικά η υλική και άυλη αξία κάποιων ΑΕΙ.
• Μετοχοποιείται το 49% και διατίθεται σε Ελληνικά Ιδρύματα, εφοπλιστές, επιχειρηματίες που θέλουν πραγματικά να επενδύσουν στην παιδεία. Εννοείται ότι ο ιδιώτης επενδυτής αναλαμβάνει και το διοικητικό και αναπτυξιακό management του Ιδρύματος, περιορίζοντας τον Πρύτανη στην επιστημονική εκπροσώπηση και στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα."

Καταλάβατε ή είσαστε τόσο μπουμπούνες που πρέπει να σας το εξηγήσω; Αφού το σύνταγμα δεν επιτρέπει ιδιωτικά πανεπιστήμια, μετατρέπω τα δημόσια πανεπιστήμια σε ανώνυμες εταιρείες και δίνω το 49% σε ιδιώτες. Εφ' όσον κρατάω το 51% ως δημόσιο, δεν είμαι αντισυνταγματικός! Ευριπίδης ο Μέγας, ο άρχοντας της πουστιάς!

Και συνεχίζει ο Στυλιανίδης, προσπαθώντας να βρει συμμάχους στο σχέδιό του: "Με τον τρόπο αυτό τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια που δημιουργούνται αποκτούν ρευστότητα πόρων εκτός κρατικού προϋπολογισμού, ευελιξία στη διοίκηση και την ανάπτυξή τους, και αντί να κλείσουν -πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν-, αποκτούν μια νέα δυναμική, αναπτύσσοντας την άμιλλα με τα παραδοσιακά δημόσια πανεπιστήμια που συνεχίζει να συντηρεί ο κρατικός προϋπολογισμός". Προσέξτε εκείνο το "πληγώνοντας αναπτυξιακά τις περιφέρειες που τα φιλοξενούσαν". Είναι σαν να λέει: κύριε δήμαρχε Φλώρινας, κύριε περιφερειάρχα Ιονίων Νήσων και κύριε κοινοτάρχα Πορδοτσιτσίου, στηρίξτε την προσπάθειά μου για ιδιωτικά πανεπιστήμια γιατί αλλοιώς θα κλείσουν οι σχολές που έχετε στην περιοχή σας, οπότε θα πεινάσουν οι σουβλατζήδες σας, οι καφετζήδες σας και όσοι νοικιάζουν γκαρσονιέρες σε φοιτητές.

Φυσικά, ο Μέγας Ευριπίδης βλέπει πολύ μακρυά. Έχει όραμα ο άρχοντας: "Τα νέα Μεικτά Πανεπιστήμια για να εδραιωθούν από άποψη φήμης και ποιότητας θα είναι εξωστρεφή και θα συνδέονται άμεσα με την αγορά εργασίας. Θα έχουν τη δυνατότητα να οργανώσουν ξενόγλωσσα προγράμματα προκειμένου να προσελκύσουν ξένους, μη Ευρωπαίους φοιτητές, με δίδακτρα (...) Φανταστείτε αν μία ελληνική επαρχιακή πόλη γεμίζει μόνιμα με χιλιάδες Ρώσους, Κινέζους, Άραβες ή Βαλκάνιους φοιτητές, τι θα σημαίνει αυτό για την ανάπτυξη και την ανάδειξή της". Άλατις, ρε γίγαντα! Να δω άραβα φοιτητή να πληρώνει δίδακτρα για να σπουδάσει επεξεργασία ξύλου στην Λάρισα ή κινέζο φοιτητή να ακουμπάει τα γουάν του για να κάνει διδακτορικό ιχθυοκαλλιέργειας στο Μεσολόγγι κι ας πεθάνω! Ρε συ, τα σκέφτεσαι αυτά πριν τα πεις ή σου ξεφεύγουν;

Να τελειώνουμε. Όλα αυτά είναι χοντρομαλακίες που βγάζουν μάτι. Άκου μετοχοποιούμε τα πανεπιστήμια και δίνουμε τις μετοχές σε εφοπλιστές κι επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στην παιδεία! Ρε σεις, μπας κι ανακάλυψε καινούργιο καπιταλισμό ο Στυλιανίδης; Ρωτάω γιατί ο καπιταλισμός που ξέρω εγώ, έχει μοναδικό θεό του το κέρδος. Άρα, για να επενδύσει ένας εφοπλιστής στο πανεπιστήμιο, πρέπει να βγάζει κέρδος. Από πού θα βγαίνει το κέρδος, αν όχι από τα δίδακτρα κι από τα βιβλία;

Κρατάω το πιο φαιδρό για το τέλος. Και το πιο φαιδρό είναι το κλείσιμο αυτής της ομιλίας: "Μέσα απ’ το Μεικτό Πανεπιστήμιο, η Ελλάδα μπορεί πολύ γρήγορα να καταστεί Διεθνές Εκπαιδευτικό Κέντρο επιτυγχάνοντας αυτό που κάποτε προέβλεψε ο Οδυσσέας Ελύτης, ότι «θα έρθει η στιγμή που ο πολιτισμός μας θα μας συγκλονίσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του»".

Ρε, άει στον διάολο που έμαθες και τι λέει ο Ελύτης! Ο Ελύτης σε μάρανε, κεφάλα!


Σημ.: Οι υπογραμμίσεις στο παραπάνω κείμενο είναι δικές μου.

Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!

Στην αρχή μάς είπαν για τον υπερτροφικό δημόσιο τομέα και για το σπάταλο κράτος, προσδιόρισαν ως κύρια αιτία των δεινών μας την δυσλειτουργία τής κρατικής μηχανής, φόρτωσαν τεράστιο όγκο ευθύνης στους δημοσίους υπαλλήλους και, γενικά, έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι όσο λιγώτερο κράτος αφήναμε τόσο καλύτερο θα γινόταν το μέλλον μας. Με απλά λόγια, δηλαδή, μας παρουσίασαν και το πρόβλημα και την λύση του όπως ακριβώς τα παρουσίαζε πριν καμμιά εξηνταριά χρόνια ο ίδιος ο Μίλτον Φρήντμαν και η περίφημη "σχολή τού Σικάγου".

Αμέσως σήκωσαν τα μανίκια τους οι ντόπιοι ομοϊδεάτες τους. Επί τρία χρόνια τώρα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να καταστρέφουν το κράτος, να αποδομούν τον κρατικό ιστό και τις δομές του, να ισοπεδώνουν και να ξεπουλούν κάθε δραστηριότητα του δημοσίου. Κλείνουν τον ένα μετά τον άλλο τους δημόσιους οργανισμούς ή συγχωνεύουν -υποβαθμίζοντάς τους- όσους δεν μπορούν να κλείσουν. Διαλύουν όλες ανεξαιρέτως τις δημόσιες υπηρεσίες με το "ένα προς δέκα" (μία πρόσληψη για κάθε δέκα αποχωρήσεις). Τσακίζουν τις αμοιβές των εργαζομένων στο δημόσιο, προκειμένου να τους οδηγήσουν σε πρόωρη έξοδο, τάχατες για λόγους οικονομίας. Χαρίζουν στους ιδιώτες καίριους οργανισμούς, οι οποίοι επιβάλλεται από το δημόσιο συμφέρον να μείνουν στην αρμοδιότητα του κράτους (ενέργεια, νερό, δημόσιες μεταφορές, συγκοινωνίες κλπ), δήθεν επειδή ο ιδιώτης προσφέρει καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες στους πολίτες. Το μόνο που αφήνουν στο κράτος είναι η...φορολογία των πολιτών.

Πριν δυόμισυ χρόνια, γράφαμε σε τούτη την γωνιά: "Σύμφωνα με τον Φρήντμαν, το κράτος υπάρχει μόνο για να διασφαλίζει την τάξη και για να εξασφαλίζει το κατάλληλο περιβάλλον για την άσκηση οποιασδήποτε οικονομικής δραστηριότητας, δίχως να επεμβαίνει με οποιασδήποτε μορφής ρυθμίσεις. Μόνη δουλειά του κράτους είναι να επιδοτεί την επιχειρηματική δραστηριότητα, διοχετεύοντας στις επιχειρήσεις τα κρατικά έσοδα από την φορολογία των πολιτών" ("Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού - 1. Η έννοια"). Οργισμένος αναγνώστης πρόσθεσε τότε το σχόλιό του, όπου ανέφερε μεταξύ άλλων και τα εξής:

"...Αυτό είναι ΤΟ ΨΕΜΑ !!! Ο Φρίντμαν από την στιγμή που μίλησε δημοσίως μέχρι την στιγμή που πέθανε έλεγε να κοπούν όλα τα bailout, ΟΛΑ! Αντιστοίχως και η φορολογία. Η αγορά και μόνο η αγορά μπορεί να υποδείξει ποιες επιχειρήσεις πρέπει να κλείσουν και ποιες να συνεχίσουν να λειτουργούν γιατί μόνο αυτή εκφράζει την βούληση του κόσμου σε μια οικονομία που βασίζεται στην προσφορά και την ζήτηση του πλούτου ο οποίος ικανοποιεί τις ανάγκες των πολιτών. Αυτό που λες είναι οι σοσιαλιστές που το υποστηρίζουν, όχι οι καπιταλιστές. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που αγνοώντας τους νόμους της αγοράς στηρίζονται στην κρατική βία για να επιδοτούν όποια οικονομική δραστηριότητα καταγράφει ζημιές αλλά είναι πολιτικώς θεμιτή για αυτούς. Οι σοσιαλιστές μέσω του πολιτικώς ορθού δανεισμού δημιούργησαν την κρίση στα στεγαστικά. Οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν την FEMA που επιδοτεί κατοικίες σε περιοχές επικίνδυνες όπως εκεί που χτύπησε η Κατρίνα και οι σοσιαλιστές είναι αυτοί που δημιούργησαν τα παγκόσμια χρέη λόγω του κόστους το οποίο έχουν αυτά τα σχολεία που ζητάς, και το οποίο οι σοσιαλιστές το κρύβουν..."

Τότε, όπως συνηθίζω, άφησα αυτό το σχόλιο αναπάντητο. Σήμερα έρχεται η ιστορία να επιβεβαιώσει την ορθότητα της άποψής μου. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, η επιβεβαίωση έρχεται από το ίδιο το Δ.Ν.Τ.!

Το Δ.Ν.Τ., λοιπόν, διαπιστώνει σε έκθεσή του ότι το κράτος αδυνατεί να μαζέψει τους φόρους που πρέπει να μαζέψει. Ως αιτίες δε αυτής της αστοχίας επισημαίνει: (α) την υπερβολική μείωση των αποδοχών, η οποία αποτρέπει τους υπαλλήλους να ζητήσουν να εργαστούν ως ελεγκτές, (β) τον υψηλό μέσο όρο ηλικίας των εργαζομένων στους φοροεισπρακτικούς και φοροελεγκτικούς μηχανισμούς, επειδή με την εφαρμογή τού όρου "ένας προς δέκα" δεν μπαίνουν νέοι υπάλληλοι στην υπηρεσία και (γ) την εγγενή αντίδραση των όποιων ελεγκτών υπάρχουν ως προς την επιβολή των μέτρων που απαιτούνται για την είσπραξη των φόρων (προφανώς επειδή αυτοί οι ελεγκτές θεωρούν ότι βράζουν στο ίδιο καζάνι με την υπόλοιπη κοινωνία).

Τί λέει το Δ.Ν.Τ.; Λέει, με δυο λόγια, ότι η αποδόμηση/αποσάθρωση του δημοσίου τομέα είναι τόσο έντονη ώστε δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί ούτε η βασική δουλειά τού δημοσίου, η οποία είναι η είσπραξη των φόρων. Σε ελεύθερη μετάφραση λέει τα εξής: κύριοι, είπαμε να αποδομήσετε τον δημόσιο τομέα αλλά εσείς το παραγαμήσατε το ζήτημα και διαλύσατε ως και την μοναδική υπηρεσία που μας ενδιαφέρει, δηλαδή την υπηρεσία είσπραξης των φόρων. Παναπεί, δηλαδή, ότι το Δ.Ν.Τ. ζητάει -εμμέσως πλην σαφώς- την ενίσχυση των φοροεισπρακτικών μηχανισμών, μέσω της πρόσληψης νέων ελεγκτών και της αύξησης των αμοιβών αυτών των ελεγκτών. Με απλά λόγια, το Δ.Ν.Τ. συστήνει στην εξουσία: μάγκες, διαλύστε τα πάντα αλλά, προς θεού, ενισχύστε τους φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς γιατί χανόμαστε! Φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί...über alles!


Τα συμπεράσματα δικά σας. Αν επιμένετε να νομίζετε ότι με την απλή αλλαγή διαχειριστού στην εξουσία θα λυθούν τα προβλήματά σας...με τις υγείες σας!

Ρε, τι σκέφτονται!

Ρε, τι σκέφτονται!

Θα δώσουν λέει "επίδομα ανεργίας" σε όσους μικροεπαγγελματίες αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο. Μάλιστα! Τριακόσια εξήντα ολόκληρα ευρώ κάθε μήνα επί εννέα μήνες, το όλον τρία διακόσια σαράντα μείον τα χαρτόσημα. Ξανά μάλιστα! Μόνο που για να πάρεις αυτό το αβέρτο χρήμα δεν πρέπει να μπήκαν στο σπίτι σου πάνω από τριάντα χιλιάρικα την τελευταία διετία και δεν πρέπει να χρωστάς στον ΟΑΕΕ δεκάρα.

Το οποίον, για να σου δώσει το κράτος ελεημοσύνη πρέπει επί δυο χρόνια εσύ, η γυναίκα σου και τα παιδιά σου να ζούσατε με 1.250 τον μήνα. Κι επειδή για να κλείσεις το μαγαζί σου σημαίνει ότι όχι μόνο δεν έβγαζες αλλά έμπαινες και μέσα σόλο καπίκι κι επειδή οι οικογένειες που ζούσαν με 1.250 τον μήνα έχουν ήδη πεθάνει, παναπεί ότι το κράτος θα σου δώσει την ελεημοσύνη του μόνο αν είναι σίγουρο πως έχεις φάει όλες σου τις οικονομίες, έχεις πουλήσει το χωραφάκι στο χωριό κι έχεις ακουμπήσει ως και τις βέρες αλλά και τους βαφτιστικούς σταυρούς των παιδιών σου στα διάφορα "δώσε-χρυσό-πάρε-χρήμα" κορακομάγαζα της γειτονιάς.

Ρε, τι σκέφτονται!

Ήθελα νά 'ξερα τι σόι παπάρηδες είναι αυτοί που σχεδίασαν την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση. Βάζω στοίχημα το δεξί μου χέρι, το δεξί μου πόδι κι ό,τι άλλο δεξί έχω τέλος πάντων, ότι αυτά τα φυντάνια όχι μόνο δεν έχουν σχέση με την κοινωνία αλλά δεν πρέπει να έχουν περπατήσει στο πεζοδρόμιο εδώ και πολλά χρόνια. Βρε ζωντόβολα, το πρώτο πράγμα που σταματάει να πληρώνει όποιος μαγαζάτορας αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας είναι οι ασφαλιστικές του εισφορές! Πρώτα κόβει το ΤΕΒΕ (όπως το λέγαμε παλιά), μετά καθυστερεί -ώσπου να τα κόψει τελείως- τα νοίκια, ύστερα μπήγει καρφί στους προμηθευτές του, κατόπιν σταματάει να πληρώνει τους υπαλλήλους του (αν έχει) και τελευταία βάζει το λουκέτο.

Αν αυτοί οι τζερεμέδες είχαν την παραμικρή σχέση με τον καημό των μικροεμπόρων θα ήξεραν ότι την ώρα που μπαίνει το λουκέτο, το κοντέρ γράφει τουλάχιστον έναν ολόκληρο χρόνο χρωστούμενα στον ΟΑΕΕ, ήγουν κάπου ένα πεντοχίλιαρο μίνιμουμ, χώρια οι προσαυξήσεις. Παναπεί ότι, με τις προϋποθέσεις που βάζουν, δεν θα βρεθεί ούτε ένας που να κάνει αίτηση γι' αυτό το "επίδομα ανεργίας".

Ρε, τι σκέφτονται!

Εν τάξει, όταν λέμε "σκέφτονται", είναι τρόπος τού λέγειν, ε;  Γιατί αν είχαν κουκούτσι μυαλό, δεν θα λέγανε τέτοιες χοντρομαλακίες. Θα μου πείτε ότι επίτηδες το κάνουνε: από την μία το πόπολο ακούει ότι η κυβέρνηση νοιάζεται τους φουκαράδες που αναγκάστηκαν να κλείσουν τα μαγαζάκια τους κι από την άλλη αυτοί δεν θα δώσουν δεκάρα. Αμ γι' αυτό λέω ότι είναι ανεγκέφαλοι: αφού δεν πρόκειται να δώσουν δεκάρα, γιατί δεν ορίζουν το επίδομα στα 500 ή και στα 800 ευρώ, να δειχτούνε και πιο γαλαντόμοι;

Ρε, τι σκέφτονται!

Εν πάση περιπτώσει, το βρόμικο μυαλό τους κατάφερε να κλείσει μια τρύπα στο σχέδιο. Για τα ασφαλιστικά ταμεία (όπως και για την εφορία), όποιος έχει ρυθμίσει τις οφειλές του δίνοντας με συνέπεια ένα μικρό ποσό κάθε μήνα, δεν θεωρείται "μπαγαπόντης". Και ασφαλιστικές ή φορολογικές ενημερότητες παίρνει και ο εισαγγελέας δεν τον κυνηγάει. Συνεπώς, όλοι αυτοί που έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους και τα ακουμπάνε κανονικά κάθε μήνα, θα μπορούσαν να πάρουν το "επίδομα". Αμ δε! Η υπουργική απόφαση το ξεκαθαρίζει: όποιος χρωστάει δεν παίρνει μία, έστω κι αν έχει ρυθμίσει τις οφειλές του! Αυτή την τρύπα κατάφεραν και την έκλεισαν τα τζιμάνια.

Ρε, τι σκέφτονται!

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, τό 'χουνε πει και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί τής συγκυβέρνησης ότι το κράτος θα νοιαστεί τις "ευπαθείς ομάδες". Η αρχή έγινε με κοτζαμάν επίδομα!
Τί διάολο; Ολόκληρη Δημοκρατική Αριστερά είναι στο δοβλέτι! Εμ, πώς; Έτσι κυρ-Φώτη;

Κι επειδή με τούτο το επίδομα θα ξοδευτούν πολλά λεφτά, για να κρατήσει το παλάτζο η κυβέρνηση έκοψε το επίδομα τοκετού. Από δω και πέρα το επίδομα τοκετού θα το παίρνουν μόνον όσες γυναίκες γεννάνε στο σπίτι τους επειδή έχουν σοβαρό πρόβλημα που δεν τους επιτρέπει να πάνε είτε σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό μαιευτήριο. Είδες το δίδυμο Λυκουρέντζος-Σαλμάς; Άξιοι συνεχιστές τού λοβέρδιου έργου, ε;

Ρε, τι σκέφτονται!


ΥΓ: Μ' έτρωγε το χέρι μου να γράψω "ρε, τι σκέφτονται οι πούστηδες" αλλά το μετάνοιωσα. Σιγά μη δώσω σε τούτα τα τσογλάνια την ικανοποίηση ότι διαθέτουν το ηθικό ανάστημα των ομοφυλόφιλων!