Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

17 Ιανουαρίου 2017

Προσβολή συμβόλων: ποινικό αδίκημα ή όχι;

Κάποιοι ίσως θεωρήσουν το σημερινό μου θέμα ανεπίκαιρο αλλά προσωπικά θα το χαρακτήριζα ως διαχρονικό. Το πώς μου θυμήθηκε δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ερώτημα που βάζω στον αναγνώστη ευθύς εξ αρχής: πρέπει ή όχι να καταργηθεί το άρθρο 181 του ποινικού κώδικα, το οποίο αφορά "προσβολή συμβόλων του ελληνικού κράτους" και προβλέπει ότι "όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του κράτους ή έμβλημα της κυριαρχίας του, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο (2) ετών";

Κατ' αρχάς, ας δούμε ποια είναι η έννοια των συμβόλων και γιατί τίθεται θέμα δίωξης όποιου τα καταστρέφει. Το σύμβολο καθ' εαυτό δεν λέει τίποτε: η σημαία είναι ένα πανί, το περιστέρι είναι ένα πουλί, ο κλάδος ελαίας είναι ένα λιόκλαρο και το 666 ένας αριθμός. Όμως, οι άνθρωποι αποδίδουν στα σύμβολά τους και μια άλλη αναφορά, έναν άλλο ρόλο να διηγηθούν: η σημαία αναφέρεται στο κράτος, το περιστέρι στην ειρήνη, ο κλάδος ελαίας στην νίκη ή στην ειρήνη (κατά περίπτωση) και το 666 στον σατανά.

Δυο περιπτώσεις προσβολής σημαίας. Ποια είναι η χειρότερη;

Εδώ μπαίνει, σε θεωρητικό επίπεδο, το ζήτημα του υποχρεωτικού σεβασμού των συμβόλων και της ποινής για την προσβολή τους. Είναι, δηλαδή, δυνατόν να υποχρεώσεις κάποιον να σέβεται ένα δικό σου σύμβολο, το οποίο εκείνος δεν το βλέπει καν ως σύμβολο; Ποιός αποφασίζει για κάποιο σύμβολο όχι απλώς τι περιεχόμενο έχει αλλά τι περιεχόμενο πρέπει να έχει και, μάλιστα, για όλους; Είναι δυνατόν π.χ. η ελληνική σημαία να συμβολίζει τα ίδια πράγματα για τον στρατιώτη που πολέμησε στην Πίνδο το '40, για την γυναίκα της οποίας ο σύζυγος εκτελέστηκε στην κατοχή από τους γερμανούς, για τον γυιο ενός επί 40 χρόνια οικονομικού μετανάστη στην Αυστραλία και για τον νεόπλουτο γιάπη που κίνησε γη και ουρανό προκειμένου να μην υπηρετήσει την θητεία του;

Αξίζει να λάβουμε υπ' όψη μας και τον παραλογισμό που κρύβεται στο επόμενο άρθρο του ποινικού κώδικα: "Όποιος, για να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία ή έμβλημα της κυριαρχίας ξένου κράτους, που τελεί σε ειρήνη με την Ελλάδα και είναι αναγνωρισμένο από αυτήν ή διακόπτει ή ηχητικά παρεμποδίζει τη δημόσια ανάκρουση του εθνικού του ύμνου, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών ή με χρηματική ποινή, εφόσον η αμοιβαιότητα είναι εξασφαλισμένη τόσο κατά το χρόνο εκτέλεσης της πράξης όσο και κατά το χρόνο εκδίκασής της. Η δίωξη ασκείται μόνο ύστερα από αίτηση της ξένης κυβέρνησης". Δηλαδή, αν προσβάλλουμε σημαία άλλου κράτους (παναπεί, σύμβολα άλλων), τιμωρούμαστε μόνον εάν (α) οι κυβερνήσεις μας δεν είναι τσακωμένες και (β) ζητήσει την τιμωρία μας το άλλο κράτος (για προσβολή τής ελληνικής σημαίας διωκόμαστε αυτεπάγγελτα).

Πάμε παρακάτω. Ποιός αποφασίζει ποιου συμβόλου η καταστροφή πρέπει να τιμωρείται και ποιου όχι; Αν πατήσω με το αυτοκίνητό μου ένα περιστέρι, πρέπει να τιμωρηθώ για καταστροφή συμβόλου της ειρήνης ή όχι; Όποιος καίει λιόκλαρα στο τζάκι, προσβάλλει τον κότινο της νίκης και πρέπει να πάει φυλακή ή όχι; Να τα τραβήξω λίγο περισσότερο; Το κουτί της κονσέρβας που φέρει μια ελληνική σημαία ως ένδειξη ότι φτιάχνεται στην Ελλάδα, πρέπει να πετάμε στα σκουπίδια ή όχι; Την ταμπελίτσα που φέρουν οι μαραθωνοδρόμοι με τον αριθμό και την σημαία της χώρας τους, μπορούν να την σκίσουν μετά το τέλος του αγώνα;

Θα μου πείτε ότι τώρα κοροϊδεύω και ότι ο νομοθέτης μιλάει για τιμωρία μόνο σε περίπτωση "εκδήλωσης μίσους ή περιφρόνησης". Μάλιστα. Και ποιος αποφαίνεται για το τι είχα εγώ στο μυαλό μου όταν έκαιγα την σημαία; Πώς ξέρει αν το έκανα από μίσος ή από περιφρόνηση και όχι για να ζεσταθώ ή για να προκαλέσω την οργή των χρυσαυγητών; Και στο κάτω-κάτω, σε ποια δημοκρατία νομιμοποιείται ο οποιοσδήποτε να δικάσει την σκέψη μου;


Το 1984, στο Ντάλλας του Τέξας, όπου γινόταν το συνέδριο των ρεπουμπλικανών, διοργανώθηκε μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά του προέδρου Ρέηγκαν και του αντιπροέδρου Μονταίηλ. Κατά την διάρκεια των διαδηλώσεων, ο αριστερός ακτιβιστής Γκρέγκορυ Λη Τζόνσον έκαψε την σημαία των ΗΠΑ. Για την πράξη του αυτή, ο Τζόνσον καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός έτους και πρόστιμο 2.000 δολλαρίων. Μετά την καταδίκη του, ο Τζόνσον άσκησε έφεση, την οποία έχασε. Στην συνέχεια, άσκησε προσφυγή στο ποινικό εφετείο (ανώτατο δικαστήριο της πολιτείας), το οποίο ανέτρεψε την καταδικαστική απόφαση, με το σκεπτικό ότι η πράξη τού Τζόνσον συνιστούσε "συμβολικό λόγο", άρα προστατεύεται από την Πρώτη Τροπολογία. Με απλά λόγια, το δικαστήριο θεώρησε την καταδίκη τού Τζόνσον ως λογοκρισία, η οποία απαγορεύεται.

Παρένθεση. Επειδή έχει πράγματι σημασία, ας δούμε τι ακριβώς είπε το ποινικό εφετείο του Τέξας: "Αναγνωρίζουμε ότι το δικαίωμα στην διαφορά είναι στο επίκεντρο των ελευθεριών της Πρώτης Τροπολογίας (...) Μια κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλει αίσθημα ενότητας στους πολίτες της. Ως εκ τούτου αυτή η ίδια κυβέρνηση δεν μπορεί να ορίζει ένα σύμβολο ενότητας και να συνταγογραφεί ένα σύνολο εγκεκριμένων μηνυμάτων που πρέπει να σχετίζονται με αυτό το σύμβολο (...)". Κλείνει η παρένθεση.

Τρεις περιπτώσεις προσβολής της σημαίας των ΗΠΑ. Στα δικαστήρια οδηγήθηκε μόνο ο Τζόνσον (αριστερά)

Μετά την δικαστική της ήττα, η πολιτεία τού Τέξας προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, το οποίο εξέδωσε την απόφασή του το 1989. Το Ανώτατο Δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει κατά πόσο, εκτός από την ελευθερία του κοινού λόγου, το Σύνταγμα προστατεύει και τον "συμβολικό λόγο", δηλαδή τον λόγο διά των πράξεων. Η μνημειώδης απόφασή του ορίζει ότι η "προστασία τής ελευθερίας της γνώμης δεν τελειώνει στον προφορικό ή γραπτό λόγο αλλά καλύπτει και τις πράξεις οι οποίες μεταδίδουν ισχυρά μηνύματα". Εν τέλει δε, εξαφάνισε την καταδίκη του Τζόνσον και απέρριψε τον ισχυρισμό τής πολιτείας ότι "το κάψιμο της σημαίας δεν συνιστά ούτε απειλή κατά της ειρήνης ούτε κάλεσμα προς τέλεση ανόμων πράξεων".

Τελειώνοντας, αξίζει να παραθέσουμε και την άποψη ενός από τους δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου, του Άντονυ ΜακΛέοντ Κέννεντυ: "Μερικές φορές πρέπει να πάρουμε αποφάσεις που δεν μας αρέσουν. Το κάνουμε γιατί είναι σωστές, σωστές με την έννοια ότι ο νόμος και το σύνταγμα μας υποχρεώνουν να το κάνουμε. (…). Είναι οδυνηρό, αλλά θεμελιώδες: η σημαία προστατεύει εκείνους που την περιφρονούν".


Υστερόγραφο. Παρακαλώ τον αναγνώστη να συγκρατήσει την ενδεχόμενη οργή του από όσα διάβασε παραπάνω και να τα προσλάβει ως απλές παρατηρήσεις και τροφή για σκέψη προς εξαγωγή συμπερασμάτων (στα οποία δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε). Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες περί την υπόθεση "Τέξας εναντίον Τζόνσον", ας ρίξει μια ματιά στις πηγές του κειμένου, δηλαδή στο κεφάλαιο "Texas v. Johnson" του ιστοτόπου Street Law και στα λήμματα της αγγλόγλωσσης Wikipedia "Gregory Lee Johnson" και "Texas v. Johnson". Δεν ξέρω τι βρισίδια έχω ρίξει κατά καιρούς στους πολιτειακούς αλλά στο συγκεκριμένο θέμα τούς παραδέχομαι.

13 σχόλια:

Cos είπε...

Η απόφαση του Ανωτάτου δικαστηρίου των ΗΠΑ και το σκεπτικό της, προκαλούν εντύπωση (θετική).
Η σημαία είναι σύμβολο του κράτους, το κράτος είναι ταξικό, επομένως η σημαία είναι το σύμβολο της κυριαρχίας της αστικής τάξης. Η εργατική τάξη λοιπόν όχι μόνο δεν έχει λόγους να σέβεται την σημαία των εχθρών της, αλλά το αντίθετο, πρέπει να την μάχεται.
Άρα το άρθρο 181 του Π.Κ. πρέπει να καταργηθεί. Αλλά και οι νόμοι ταξικοί είναι.

Ανώνυμος είπε...

Στην εποχή του αμοραλισμού, του ατομικισμού και της παγκοσμιοποίησης τα εθνικά σύμβολα (γενικώς τα σύμβολα για άυλες ιδέες) που εκφράζουν το συνολικό, το κοινο, μοιάζουν απαρχαιωμένα. Το ιερό και το όσιο ήταν πάντα μια συνολική θεώρηση, η επισφράγηση μιας μικρης η μεγάλης διαδρομής. Τι να σημαίνει πια ένα τετοιο σύμβολο χωρις την υπαρξη συνόλου..., όσο μπορεί να αντέξει η έννοια του έθνους άλλο τόσο θα αντέξει και η επισφράγιση της διήγησης του (σημαία, κλπ). Εντυπωσιάζομαι που στην Ελλάδα της ισοπέδωσης υπαρχει ακόμα τέτοιος νόμος (για πόσο άραγε;)

Αντιθέτως, τα πνευματικά δικαιώματα των πολυεθνικών για τα δικά της σύμβολα προστατεύονται με θρησκευτική ευλάβεια από τις κυβερνήσεις. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν σε μερικά χρόνια απαγορευθεί το κάψιμο εμπορικών σημάτων λόγω πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ο συγκεκριμένος νόμος υπο μία έννοια βοηθάει στη συνέχεια αυτής της κοινής ιδιοκτησία μιας νοητής διήγησης (έστω μύθου, με την διαχρονική έννοια της λέξης). Φρίττω με τον πιτσιρικά που την καίει χωρις να αντιλαμβάνεται πως κάνει ακριβώς αυτό στο οποίο αποσκοπεί η ύπαρξη της χρυσής αυγής: στο να σου πει με τσαμπουκά πως η χώρα αυτή ανήκει στα αφεντικά τους, όχι σε εσενα (και μαζί να καρπωθεί και το διήγημα της). Η φθορά στο σύμβολο απο ιδιοποίηση του, η εννοιακή φθορά, γιατί δεν τιμωρείται;


Ανώνυμος είπε...

Ποινικός Κώδιξ (Γ.Α. ΒΑΒΑΡΕΤΟΥ 1950) Άρθρον 181 . Περιύβρισης τής αρχής καί συμβόλων. Παράγραφος 2. Μέ φυλάκισιν μέχρι δύο ετων τιμωρειται,όστις δημοσίως περιυβρίζει ή πρός εκδήλωσιν μίσους ή περιφρονήσεως αφαιρεί,βλάπτει ή παραμορφώνει έμβλημα ή σύμβολον τής κυριαρχίας του κράτους, του βασιλέως ή άλλα τής βασιλικής αξίας σημεία. Υ.Γ. Καταργήσαμε τούς βασιλείς καί τά άλλα βασιλικής αξίας σημεία καί κρατήσαμε τόν νόμον καί τήν ποινήν. (Όπου λείπουν τόνοι προσθέστε περισπωμένη,τήν καταργήσαμε κι αυτήν όπως τίς δασείες καί τίς οξείες). Π.Γ.

AGIS είπε...

Κάποιες νομοτεχνικές πλευρές που θίγει το άρθρο είναι νομίζω μικρής ή και ελάχιστης σημασίας. Αν το περιστέρι, πχ, είναι αναλόγως των περιστάσεων σύμβολο ή απλώς πτηνό της αστικής μας πανίδας. Παρόμοια ερωτήματα θα μπορούσαν να τεθούν πχ γύρω από την οπλοφορία χωρίς όμως να αποτελούν νομοτεχνικό πρόβλημα: το πότε το μαχαίρι είναι κουζινικό και πότε το ίδιο μαχαίρι είναι όπλο εκτιμιέται ανάλογα με τις περιστάσεις. Φυσικά σε κάθε εκτίμηση υπάρχει ένα ποσοστό υποκειμενισμού, κι αυτό επειδή είμαστε κοινωνία ανθρώπων, πόσο μάλλον ταξική κοινωνία, κι όχι κοινωνία αυτοματοποιημένων συσκευών.

Μια που γύρω από το θέμα έχω κάνει κι εγώ μια νύξη εδώ,
https://hippokampos.wordpress.com/2016/12/14/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%81%ce%b7%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%b1%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bf%ce%b8%cf%81%ce%ae%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b7/
ίσως είναι σκόπιμη και μια τοποθέτηση επί της ουσίας:
Έχω την γνώμη ότι τέτοιου είδους εξορθολογισμοί δεν μας αφορούν.
Κανείς στην πραγματικότητα δεν θεωρεί τα σύμβολα "πανιά" και για την απόδειξη αυτού του πράγματος αρκεί κανείς ν' αναλογιστεί το πώς θα αντιδρούσε αν έκαιγαν το δικό του "πανί".
Πρακτικά, όπως λέει ο Cos η σημαία είναι του κράτους και το κράτος είναι ταξικό, αλλά η εξίσωση εμπεριέχει και τη σημαία όπως κι όλο το κράτος σαν κεντρικό διακύβευμα της ταξικής πάλης, εμπεριέχει την πάλη των τάξεων για το ποια από αυτές αποτελεί την ηγέτιδα τάξη του έθνους και ουσιαστικά ποια αποτελεί το έθνος.
Σημαία που αναγνωρίζω είναι η σημαία που κρατούσαν στην πύλη του πολυτεχνείου το 73 και σημαία που μισώ η σημαία που ήταν ζωγραφισμένη στο τανκς που γκρέμισε την πύλη και στις στολές των δολοφόνων. Δηλαδή η "ίδια" σημαία. Θα μπορούσα να φέρω ανάλογα παραδείγματα και με τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ.
Συμμετέχοντας στο κάψιμο της αμερικανικής ή της σημαίας της ΕΕ για συγκεκριμένους λόγους που δεν χρειάζονται ανάλυση εδώ, το πράττω αυτό με συναίσθηση όλου του συμβολικού βάρους που φέρει η σημαία όσο και του συμβολικού βάρους που φέρει η καύση της. Και το ζήτημα δεν είναι η αναζήτηση "ανοχής" στο όνομα του "ορθολογισμού", αλλά η η πολιτική καταδίκη της καταστολής απέναντι στην πράξη μου αυτή - πολιτική καταδίκη όχι από τη θέση του απολογούμενου αλλά του κατήγορου - και παρότι γράφω σε πρώτο πρόσωπο δε μιλάω ειδικά για τον εαυτό μου.

ΥΓ Η προσβολή σημαίας πάνω δεξιά στην ανάρτηση είναι κραυγαλέα και το περιεχόμενό της συγκεκριμένο. Είναι φανερό ότι για να τη θεωρώ προσβολή, σημαίνει ότι αποδίδω και συμμερίζομαι ορισμένη αξία - ηθική, ιστορική - στο "πανί" και στο συμβολισμό του.

AGIS είπε...

@ΠΓ Απλά για να μην δημιουργούνται συγχύσεις, το άρθρο 181 του ποινικού κώδικα όπως ισχύει σήμερα δεν περιλαμβάνει τα παραπάνω περί βασιλέων και βασιλικών αξιών

Ανώνυμος είπε...

Πάντως, ΑGIS ,καί τόν νόμο κρατήσαμε καί τήν διετή φυλάκιση ώς ποινή, παρόλο πού καταργήσαμε τούς βασιλιάδες .Καί μάλλον αυτή είναι ή ουσία = ή κατάργηση καί τού νόμου. Π.Γ.

Ανώνυμος είπε...

Και καλά με τη σημαία και τα σύμβολα ταυ αστικού κράτους,
...ο κάθε αρχιτράγος μητροπολίτης, προϊστάμενος ναού ή δεν ξέρω τι άλλο, κ@υλώνει να με ξυπνάει εμένα τον μεροκαματιάρη εργαζόμενο από τις 5:30 τα χαράματα με την ΗΧΟΡΗΠΑΝΣΗ του "Οίκου του Θεού του" με τις καμπάνες του για κάθε γι' αυτόν "πανηγυρισμό" του ???
Μένω κάπου κοντά στην "Παντάνασσα" της Πάτρας γ@μώτο μου ΕΛΕΩΩΩΩΩΣ !!!

Παπουτσωμενος Γατος είπε...

Θεωρω πως οσοι προσβαλλουν με οποιονδηποτε τροπο συμβολα ειναι ηλιθιοι,με εξαιρεση φυσικα την σβαστικα.Ειτε το παραδεχονται ειτε οχι το κανουν για να τραβηξουν την προσοχη.Και γω που το λεω αυτο ουτε θρησκος ειμαι ουτε πατριωτης (με την εννοια που χρησιμοποιειται αυτη η λεξη συνηθως)

Παρ'ολα αυτα,δε θεωρω πως πρεπει να διωκονται,και ο νομος πρεπει να ξεχωριζει τις (ηλιθιες κατ'εμε) συμβολικες ενεργειες απο τους απλους βανδαλισμους.

Πχ αλλο να παρεις μια σημαια και να την καψεις μονος σου και αλλο να παρεις την σημαια που χει ο αλλος στο μπαλκονι του και να την καταστρεψει.

Ανώνυμος είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω με το ότι κανέναν δεν μπορείς να αναγκάσεις να σέβεται το όποιο σύμβολο.
Άρα κανέναν δεν θα έπρεπε να τιμωρείς για την μη ένδειξη σεβασμού σε αυτό το σύμβολο. Άμα έχει τόσο μεγάλη αξία το όποιο σύμβολο, αυτό αποδεικνύετε στην πράξη, και όχι με νόμους.
Με λίγα λόγια ο σεβασμός κερδίζετε, δεν επιβάλετε.

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

το σύμβολο είναι κάτι ιερό γι αυτόν που το πιστεύει. Ο σεβασμός στα σύμβολα των άλλων είναι πολιτισμός. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να διανοηθώ να κάψω μια επαναστατική κομμουνιστική σημαία επειδή εγώ δεν είμαι κομμουνιστής. Είναι χουλιγκανισμός και βαρβαρότητα. Απορώ γιατί πρέπει να γίνονται συζητήσεις για τα αυτονόητα. Είναι καφρίλα.

Cos είπε...

Τα σύμβολα που συζητάμε δεν είναι κενά περιεχομένου. Έχουν πολιτικό περιεχόμενο και μάλιστα ιδιαίτερα έντονο. Οι σημαίες των κρατών πέρα από σύμβολα συγκεκριμένης μορφής ταξικού κράτους είναι, κατά κανόνα, συνδεδεμένες με τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλία.
Όποιος σέβεται τους εθνικιστές και τους πατριδοκάπηλους, μπορεί να σέβεται και τα σύμβολα τους.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνω με τον cos. Η σημαια ειναι συμβολο της ενοτητας του εθνους. Καθε ενοτητα ομως σημαινει και διαχωρισμο. Ενοτητα απεναντι σε ποιους;
Επι κεφαλης του εθνους στις σημερινες τουλαχιστον συνθηκες, ειναι η αστικη ταξη. Αρα και το συμβολο εκφραζει την ενοτητα του εθνους κατω απο την ηγεσια της αστικης ταξης— ενοτητα απεναντι στα αλλα κρατη.
Αλλα πως βλεπουμε τις αντιθεσεις του κρατους μας με τα αλλα κρατη; Εχουμε δικαιες διεκδικησεις εναντι της τουρκιας πχ; Γιατι απεναντι στις ΗΠΑ ,στις βασεις τους, στο στολο τους στο αιγαιο, στο οτι εχει τη χωρα μας ορμητηριο για τους πολεμους του, στην εξαρτηση γενικα της χωρας μας απ τους ιμπεριαλιστες, εχουμε οχι μονο δικιο αλλα και καθηκον να παλευουμε. Η παλη ομως αυτη ετσι κι αλλιως δεν μπορει να γινει με επι κεφαλης του εθνους μια αστικη ταξη απο γεννησιμιου της υποτελης στους ιμπεριαλιστες προστατες της. Εξ αλλου την εξουσια της την οφειλει στου σκομπυ τα κανονια και στις ναπαλμ των αμερικανων. Και σημερα απ αυτους εξαρταται στρατιωτικα, πολιτικα, οικονομικα.
Αρα για οποιον πιστευει σε μια αλλη ενοτητα του λαου απεναντι στην αστικη ταξη, ενοτητα που θα περιλαμβανει και αλλους λαους, ενοτητα ταξικη και οχι εθνικη— γι αυτον υπαρχει αλλη σημαια.
Γκ

Unknown είπε...

Αραγε αν πιστευαν τα ιδια περι ταξικων και μη ταξικων θεματων το'21 και το '40 τι ελευθερια της εκφρασης θα ειχαμε.Αραγε μπορουσαν να καινε το συμβολο της οθωμανικης αυτοκρατοριας, τι ποινες αντιμετωπιζαν. Τιμη στους ηρωες-αγωνιστες ,τιμη στα Εθνικα συμβολα.Διοτι αν το καλεσει ο καιρος ,να δουμε ποιοι θα ειναι ανδρειοι νσ πανε να πολεμισουν υπερασπιζομενοι την εδαφικη ακαιραιοτητα της πατριδας τους και ποιοι θα "βρουν" με τον κατακτητη για να γεμισουν το κελαρι τους.