Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

6 Μαΐου 2014

Ω! Μπένυ, Μπένυ... (2)

Μ' εκείνο το "Ω! Μπένυ, Μπένυ" οι οπαδοί τού ΠΑΟΚ έδειξαν την ευγνωμοσύνη τους στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Δεν μπορούσαν, όμως, να υποψιαστούν ότι ταυτόχρονα του έδειχναν πως στον χώρο τού αθλητισμού υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή ψήφων, η οποία θα επέτρεπε στον φιλόδοξο καθηγητή να υπερκεράσει τον παραδοσιακό Θεσσαλονικάρχη τού ΠαΣοΚ Άκη Τσοχατζόπουλο και να γίνει αυτός χαλίφης στην θέση τού χαλίφη.

Πάμε στο 1999, τότε που ο Βαγγέλας ήταν υπουργός πολιτισμού. Στο κέντρο τής Αθήνας, απέναντι από το Μουσείο (Πατησίων-Αβέρωφ-Μάρνη), βρίσκεται το πανέμορφο νεοκλασσικό κτήριο που είχε χτιστεί το 1925 πάνω σε σχέδια του μεγάλου Σωτήρη Μαγιάση και στο οποίο στεγαζόταν από το 1928 το διάσημο ξενοδοχείο Ακροπόλ. Να σημειώσουμε ότι αυτό το κτήριο χαρακτηρίστηκε διατηρητέο από το υπουργείο πολιτισμού το 1991 και ότι από την ταράτσα του κινηματογραφήθηκε η εισβολή τού άρματος στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.

Φεβρουάριος 1999: Ο Βενιζέλος παραλαμβάνει
από τον Μπατατούδη το κλειδί τού "Ακροπόλ".
Στο υπουργείο πολιτισμού διατυπώνονται σκέψεις περί αγοράς τού κτηρίου από την αυστριακή εταιρεία στην οποία ανήκει, προκειμένου να ανακαινισθεί (*). Στο μεταξύ, όμως, προλαβαίνει και το αγοράζει ο τότε πρόεδρος του ΠΑΟΚ Γιώργος Μπατατούδης. Ευτυχώς για τον πολιτισμό μας, ο δαιμόνιος Βαγγέλας "πείθει" τον μεγαλοαπατεώνα πρόεδρο να πουλήσει το ακίνητο στο υπουργείο πολιτισμού "στην εντυπωσιακά συμφέρουσα τιμή των 4,5 δισ. δραχμών" (όπως δήλωσε ο ίδιος ο Βενιζέλος), με το 40% του ποσού να δίδεται ως προκαταβολή (μη και παρουσιαστεί άλλος αγοραστής και το χάσουμε!). Απώτερος στόχος τού Βαγγέλα ήταν να μεταστεγάσει το υπουργείο σ' αυτό το κτήριο αλλά λίγες μέρες αργότερα (στις 19 του μηνός) απομακρύνθηκε από την θέση του. Τελικά, η υπόθεση Ακροπόλ προκάλεσε κυβερνητικούς τριγμούς, με τον Πάγκαλο να αφήνει σαφείς αιχμές κατά του Βενιζέλου, τόσο για τον τρόπο με τον οποίο την χειρίστηκε όσο και για το ποσό που πλήρωσε.

Στην συμφωνία που κλείστηκε, περιλαμβανόταν ο όρος τής παράδοσης εντός 22 μηνών, διάστημα κατά το οποίο ο πωλητής ήταν υποχρεωμένος να αποκαταστήσει το κτήριο. Όμως, έναν χρόνο αργότερα, το υπουργείο κατήγγειλε την σύμβαση διότι ο πωλητής δεν αποκαθιστούσε το κτήριο κατά τον ενδεδειγμένο τρόπο και, συγκεκριμένα, δεν το ενίσχυε στατικά παρ' όλο που είχε υποστεί σοβαρές ζημιές από τον σεισμό τού 1981. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια, τα οποία το 2003 έρριξαν την σύμβαση σε βάρος του πωλητή και απέδωσαν το ακίνητο στο δημόσιο. Φυσικά, η προκαταβολή των 1,8 δισ. έκανε φτερά.

Τον Νοέμβριο του 2000, ο Βενιζέλος επιστρέφει στο υπουργείο πολιτισμού. Έχει στο μυαλό του μια καλή ιδέα, την οποία υλοποιεί τον Οκτώβριο της επόμενης χρονιάς. Στο υπουργείο περιβάλλοντος, χωροταξίας και δημοσίων έργων βρίσκεται ο Κώστας Λαλιώτης, ο οποίος -εν όψει των ολυμπιακών αγώνων τού 2004- περνάει τον νόμο 2947/8-10-2001 "Θέματα Ολυμπιακής Φιλοξενείας, Έργων Ολυμπιακής Υποδομής και άλλες διατάξεις". Σ' αυτές τις "άλλες διατάξεις" και, συγκεκριμένα, στο άρθρο 17 ("Πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού θέματα Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού"), ο Βενιζέλος προσθέτει μια άσχετη με τον τίτλο τού άρθρου παράγραφο. Είναι η περίφημη παράγραφος 5, η οποία ορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνονται οι εκκαθαρίσεις των αθλητικών εταιρειών.

Η διάταξη Βενιζέλου ίσχυσε για τρεις μήνες (μέχρι την 31/12/2001) και προωθήθηκε με πρόσχημα την σωτηρία των αθλητικών εταιρειών αλλά στην ουσία βοήθησε πολούς μπαταχτσήδες παράγοντες να γλιτώσουν πάνω από 50 εκατ. ευρώ χρεών προς το δημόσιο. Μεταξύ αυτών που σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το "δώρο" Βενιζέλου είναι οι ΠΑΕ Πανιώνιος, ΑΕΛ, Καβάλα, Νάουσα και Πιερικός αλλά και οι ΚΑΕ ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής, Πανιώνιος, Νήαρ Ηστ και ΓΣ Λάρισας. Συμπτωματικά, στις τρεις πρώτες ΠΑΕ έχει ανάμειξη ο Γιώργος Μπατατούδης, μέσω της εταιρείας Intersat. Μπορεί να είναι και ιδέα μου αλλά φαίνεται πως Βενιζέλος και Μπατατούδης δεν είχαν και κακή σχέση.

Παρένθεση. Για την ιστορία, ας προσθέσουμε ότι στις 24 Μαρτίου 2009 ο Γιώργος Μπατατούδης καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων Θεσσαλονίκης για υπεξαίρεση 7,3 εκατ. ευρώ από τα ταμεία της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, καθώς και για μη καταβολή εισφορών προς το ελληνικό δημόσιο. Στις 8 Ιουνίου 2010 συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές της Λιβύης μετά από διεθνές ένταλμα σύλληψης που εξέδωσαν σε βάρος του οι δικαστικές αρχές της Θεσσαλονίκης. Κλείνει η παρένθεση.


Δεν ξέρω τι θα απαντούσατε αν κάποιος σας ρωτούσε ποιο είναι το πλέον πολύπαθο υπουργείο αλλά όσο σκέφτομαι από τη μια ότι υπουργείο πολιτισμού πρωτοφτιάχτηκε επί χούντας κι από την άλλη ποιοί έχουν διατελέσει υπουργοί πολιτισμού κατά την μεταπολίτευση, τόσο σιγουρεύομαι για την απάντηση που θα έδινα εγώ. Ορίστε μερικά ονόματα: Πλυτάς (ο προχουντικός δήμαρχος αθηναίων), Νιάνιας, Ανδριανόπουλος, Ψαρούδα-Μπενάκη, Κούβελας (αυτός που αποκάλεσε τους ποιητές "λαπάδες"), Μπακογιάννη, Πάγκαλος, Καραμανλής (ο μπουχέσας), Βουλγαράκης (ο "νόμιμος ίσον ηθικός"), Λιάπης (ο φτωχοσυνταξιούχος βουλευτής με τις πλαστές πινακίδες), Σαμαράς, Παναγιωτόπουλος (ο "κόκκινος Πάνος"), Γερουλάνος... Και, βέβαια, ο Μπένυ, περί των "επιτυχιών" του οποίου (είτε στο υπουργείο πολιτισμού είτε σε άλλα πόστα) θα συνεχίσουμε.



(*) Εδώ, το ρήμα "ανακαινίζω" χρησιμοποιείται με την έννοια του βλακωδώς χρησιμοποιούμενου στην καθημερινή γλώσσα ρήματος "αναπαλαιώνω". Όταν επεμβαίνεις σε ένα εγκαταλειμμένο κτήριο για να το φτιάξεις, δεν το αναπαλαιώνεις, δεν το ξανακάνεις παλιό γιατί είναι ήδη παλιό. Το ανακαινίζεις, το κάνεις και πάλι καινούργιο.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι θέλεις και τα σκαλίζεις φίλε teddy ; με έκανες χάλια με το κείμενό σου, όχι για το Μπένυ βέβαια, αλλά γιατί μου ήρθε στο μυαλό κάποια αγοραπωλησία ενός άλλου ιστορικού κτιρίου, όχι μπροστά από το Πολυτεχνείο, αλλά πίσω από αυτό και ειλικρινά αισθάνομαι ντροπή.
Πόσο επιλεκτική είναι η μνήμη ;
Αυτό αφιερωμένο σε σένα :
http://www.youtube.com/watch?v=CKBvVYDviZ4
Γιάννης Μαν

modesto είπε...

και τι θες να πεις δλδ αγαπητε;

Ανώνυμος είπε...

ο νοών νοείτω
Γιάννης

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικά ωραίο κείμενο.. Εγώ ωστόσο.. ψηφίζω Ανδρέα Αθανασιάδη, εδώ και καιρό!!!

Ανώνυμος είπε...

Διακρίνω μια ανεπαίσθητη μελαγχολία από τον αγαπητό Γιάννη για κάποιο κτίριο «όχι μπροστά από το Πολυτεχνείο, αλλά πίσω από αυτό»

1. Εντοπίζω δύο κτίρια.
- Μπουμπουλίνας 20-22, έδρα της ΚΥΠ.
- Μπουμπουλίνας 18, Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας (κατεδαφισμένη σήμερα). (Επί κατοχής Υπουργείο Εργασίας, που τότε στεγάζονταν σε κτίριο στη συμβολή των οδών Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα http://stokokkino.gr/article/6499/Anazitontas-ta-ixni-tis-Katoxis-kai-tis-Antistasis-stin-Athina)

2. Γίνομαι λαθρακουστής της αφιέρωσης που πήγαινε προς τον οικοδεσπότη (συμπάθα με) και καταλαβαίνω περί τίνος πρόκειται.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ αγαπητέ έρχομαι να επιβεβαιώσω και να συμμεριστώ το ειλικρινές αίσθημα ντροπής που σε διακατέχει. Επί της Μπουμπουλίνας 18 & Τοσίτσα υπάρχει από τα χρόνια του '70 αστική πολυκατοικία με ευάερα, ευήλια, μεγάλα μπαλκόνια, άπλετη θέα, πάρκιν και για τους αθεόφοβους πωλούνται ή/και ενοικιάζονται διαμερίσματα. Κρίση γαρ.
Ποιος ΚΙΑΡΑΤΑΣ εργολάβος πήρε την δουλειά και από ποιο ΤΟΜΑΡΙ πουλήθηκε το ιστορικό κτίριο που στεγαζόταν εκεί, δεν έχω καταφέρει να το βρω, όσον αφορά την «κάποια αγοραπωλησία». Μένω με την απορία και ανατρέχω για την ιστορικότητα τουλάχιστον στας πηγάς.

ΠΗΓΑΣ:
http://www.bloko.gr/swmata-asfaleias/mpoympoylinas-18.html
http://atheofobos2.blogspot.gr/2011_03_01_archive.html
http://www.eie.gr/archaeologia/gr/arxeio_more.aspx?id=172

Νοείτω και ο υπονοών.
(άσε με να παραμείνω) ανυπόγραφος