Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

22 Μαΐου 2017

Προτεκτοράτο (;)

Στις 2 Απριλίου, μέσα από τις σελίδες τής Καθημερινής, είδαν το φως τρία δημοσιεύματα, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται σε τέτοιο βαθμό ώστε να γεννιούνται υποψίες σχετικά με τους στόχους που εξυπηρετούν. Ας τα δούμε με την σειρά.

Το πρώτο έχει τίτλο "Νέες δυνάμεις για τους θεσμούς της Ελλάδας" και γράφτηκε από τον διευθυντή του Ινστιτούτου Συγκριτικού Δημοσίου και Διεθνούς Δικαίου Max Planck της Χαϊδελβέργης Αρμίν φον Μπόγκνταντυ και τον πρώην μεταπτυχιακό φοιτητή του και νυν ερευνητή τού ίδιου Ινστιτούτου Μιχάλη Ιωαννίδη. Η ιδέα των δυο επιστημόνων είναι απλή: εμείς εδώ είμαστε άχρηστοι και ανίκανοι να φτιάξουμε κράτος, οπότε η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να στείλει μερικούς μορφωμένους έλληνες από το εξωτερικό να κάνουν την δουλειά. Αντιγράφω και υπογραμμίζω:

Σχηματική παράσταση της πρότασης Μπόγκνταντυ-Ιωαννίδη (Καθημερινή, 2/4/2017)
Για τη βαθιά μεταρρύθμιση που απαιτείται στην Ελλάδα (...) απαιτείται νέο ανθρώπινο δυναμικό με υψηλά προσόντα, επιλεγμένο με αυστηρά κριτήρια αριστείας και κυρίως αδέσμευτο από τις παλιές πελατειακές δομές εξουσίας. Η Ε.Ε. πρέπει να βοηθήσει την Ελλάδα να αντλήσει το δυναμικό αυτό, διοχετεύοντας ένα σημαντικό τμήμα της τρέχουσας οικονομικής στήριξης στη μεταρρύθμιση των ελληνικών θεσμών. Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δεχθεί κάποιας μορφής συμμετοχή των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαδικασία επιλογής του προσωπικού, ώστε να εξασφαλιστεί ότι τα ευρωπαϊκά χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για τη μεταρρύθμιση της χώρας και όχι για την εξυπηρέτηση κομματικών φίλων και τη διαιώνιση του πελατειακού συστήματος εξαρτήσεων που οδήγησε έως εδώ.  Οι νέοι δημόσιοι λειτουργοί θα μπορούσαν να προσληφθούν με τη βοήθεια της Ε.Ε. και να τοποθετηθούν σε κρίσιμες θέσεις στην Ελλάδα. Κατάλληλοι υποψήφιοι βρίσκονται τόσο εντός της Ελλάδας όσο και στην ελληνική διασπορά: στα διεθνή και στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, σε επιχειρήσεις, τράπεζες και στις υπηρεσίες υγείας, υπάρχουν Ελληνες που έφυγαν την περίοδο της κρίσης και θα μπορούσαν να προσφέρουν την τεχνογνωσία και την εμπειρία τους αναστρέφοντας τη δραματική πορεία εξόδου των τελευταίων ετών.  Σε οργανωτικό επίπεδο, η πρόταση αυτή θα μπορούσε να εφαρμοστεί με διάφορους τρόπους. Η επιλογή μπορεί να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις διαγωνιστικές διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ενώ οι διορισμοί θα πρέπει να έχουν σε κάθε περίπτωση την έγκριση των ελληνικών αρχών. Η διαδικασία αυτή απαιτεί ένα σημαντικό αριθμό ατόμων. Το νέο προσωπικό πρέπει να είναι αρκετό ώστε να αποτελέσει μια «μεταρρυθμιστική κρίσιμη μάζα» και να συμβάλει στην αλλαγή σε κρίσιμους τομείς στη διοίκηση και στο δικαστικό σύστημα. Η εργασιακή και μισθολογική κατάσταση των νέων λειτουργών θα πρέπει να ακολουθεί εκείνη των υπαλλήλων της Ε.Ε. ώστε οι θέσεις να είναι ελκυστικές για τους καλύτερους. Το κόστος μπορεί να καλύπτεται από ένα μέρος του πακέτου οικονομικής βοήθειας που θα προορίζεται ειδικά για τον σκοπό αυτό. (...) Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δεχθεί κάποιας μορφής συμμετοχή των ευρωπαϊκών θεσμών στη διαδικασία επιλογής του προσωπικού...
Για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα, είναι σαφές ότι το άρθρο προτείνει ως μόνη λύση για την σωτηρία του τόπου, την μετατροπή του σε προτεκτοράτο. Αν κάποιοι δεν το κατανοούν, αναλαμβάνει να τους το εξηγήσει ο δημοσιογράφος Μιχάλης Τσιντσίνης (μεταγραφή από τα "Νέα"), με το δικό του άρθρο "Αλλάζουν το Δημόσιο 1.000 άριστοι;":
Αφού έχουν όλα πια δοκιμαστεί, αφού ο μεγάλος ασθενής δεν ανταποκρίνεται σε καμία αγωγή, τι μένει; Η μεταμόσχευση. Και δη η μεταμόσχευση εγκεφάλου. (...) Το μόσχευμα που θα έσπαγε τον φαύλο κύκλο θα μπορούσε να είναι οι Ελληνες της διασποράς. Της νέας διασποράς. Με την κατάρτιση και την εμπειρία που έχουν αποκτήσει σε διεθνείς οργανισμούς, πανεπιστήμια και επιχειρήσεις του εξωτερικού, θα μπορούσαν να αποτελέσουν δύναμη αναζωογόνησης των ελληνικών θεσμών. (...) Οι Βρυξέλλες, με τις διαδικασίες πρόσληψης και αξιολόγησης προσωπικού που έχουν αναπτύξει, θα επιλέξουν 500 με 1.000 στελέχη, αποκλειστικώς Ελληνες, για θέσεις-κλειδιά στο ελληνικό κράτος. Ο διαγωνισμός θα είναι ανοικτός στους Ελληνες που εργάζονται στην Ελλάδα. Πρωτίστως όμως θα στοχεύει στην παλιννόστηση του ταλέντου που έχει μεταναστεύσει. Δηλαδή στην προσέλκυση ανθρώπων που, αν και εξοικειωμένοι με την ελληνική πραγματικότητα, δεν έχουν συνάφεια με την εγχώρια διοικητική και πολιτική κουλτούρα
Αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι ξεροκέφαλοι που διαφωνούν, ο Μιχάλης Τσιντσίνης αναλαμβάνει να τους πείσει με ένα ακόμη άρθρο, το "Ωραία, να φέρεις τους καλύτερους. Αλλά πού;", όπου τις εξηγήσεις δίνουν πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Το ότι όλοι όσων την γνώμη καταγράφει ο Τσιντσίνης επικροτούν την πρόταση Μπόγκνταντυ-Ιωαννίδη, προφανώς αποτελεί σύμπτωση:
Ο Αχιλλέας Σκόρδας, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης (...) προσθέτει (...) οι νέοι υπάλληλοι πρέπει να είναι υπόλογοι απευθείας στην Κομισιόν. Να βρίσκονται υπό διαρκή αξιολόγηση, αλλά από την Ευρώπη. Προτείνει μάλιστα τη σύσταση ενός ειδικού, μεικτού -ευρωπαϊκού και ελληνικού- δικαιοδοτικού οργάνου που θα αποφαίνεται για την ευθύνη αυτών των λειτουργών. Σκοπός της πρότασής του είναι να μπορούν τα στελέχη της διοίκησης να αποδώσουν, χωρίς να κινδυνεύουν να εμπλακούν σε καμπάνιες πολιτικού ρεβανσισμού και ατέρμονες δικαστικές περιπέτειες. (...) Ο κ. Θανάσης Κοντογεώργης, που εργάστηκε και για τη σύνταξη του προγράμματος της Ν.Δ. στον τομέα της οργάνωσης της κυβέρνησης, ξεχωρίζει ως πλεονέκτημα της πρότασης των ερευνητών του Max Planck το γεγονός ότι εξασφαλίζει τους αναγκαίους πόρους για προσέλκυση στελεχών και από τον ιδιωτικό τομέα. (...) Ο καθηγητής Ιστορίας και Κλασικών Σπουδών στο Princeton, Αγγελος Χανιώτης (...) πιστεύει ότι πρέπει η πρόταση των ερευνητών του Max Planck να εφαρμοστεί ως μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου ενθάρρυνσης της συμμετοχής των απόδημων στην ελληνική δημόσια ζωή, όχι μόνο με δικαίωμα ψήφου εξ αποστάσεως αλλά και με εκπροσώπησή τους στο Κοινοβούλιο.
Ας συνοψίσουμε. Τί χρειάζεται, λοιπόν, για να σωθεί ο τόπος; Να εγκαταστήσουν οι Βρυξέλλες στην κορυφή τής ελληνικής διοίκησης 500 με 1.000 στελέχη, αποκλειστικώς έλληνες σπουδασμένους και εργαζόμενους στο εξωτερικό, δικής τους επιλογής. Δηλαδή, η σωτηρία συνίσταται στην παράδοση της διοίκησης του κρατικού μηχανισμού τής χώρας σε προσωπικό επιλεγμένο και μισθοδοτούμενο από εξωεθνικό κέντρο αποφάσεων, στο οποίο αυτό το προσωπικό θα λογοδοτεί και από το οποίο  θα μισθοδοτείται και θα αξιολογείται.

Παρένθεση. Στο πρώτο του άρθρο, ο Τσιντσίνης θυμάται κάτι που του είπε κάποιο μέλος τής Task Force τού αλήστου μνήμης Χορστ Ράιχενμπαχ: "Ακόμη κι αν φέρεις 500 ανθρώπους, 500 διαμάντια, θα είναι σαν να τα πετάς στη λάσπη". Προφανώς, "διαμάντια" είναι κάποιοι γόνοι πλουσίων οικογενειών, που έχουν υποστεί την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου σε κάποιο ακριβό πανεπιστήμιο της Δύσης και "λάσπη" όλοι όσοι επιμένουν να ματώνουν για τούτον τον τόπο δίχως την ευλογία κάποιου δυτικού εκπαιδευτικού ιδρύματος. Είναι τουλάχιστον εξοργιστικό να ακούς κάποιον ασήμαντο γερμανό υπαλληλίσκο (ο Τσιντσίνης δεν θυμάται καν το όνομά του) να μιλάει τόσο απαξιωτικά για τον τόπο, χρησιμοποιώντας αποικιοκρατική γλώσσα. Κλείνει η παρένθεση.

Οι καθηγητές Αρμίν φον Μπόγκνταντυ (αριστερά) και Αχιλλέας Σκόρδας (δεξιά).

Στην αρχή μίλησα για υποψίες που γεννιούνται από την ταυτόχρονη δημοσίευση όλων αυτών. Ψάχνοντας, βρήκα ένα ακόμη άρθρο των Μπόγκνταντυ-Ιωαννίδη, με τίτλο "New Forces for Greek State Reform", δημοσιευμένο στις 9 Μαρτίου, με το ίδιο θέμα (εδώ γίνεται λόγος για "μέχρι 500 ή ακόμη και 1.000 θέσεις-κλειδιά"). Επίσης, βρήκα και ένα άρθρο τού καθηγητή Σκόρδα, με τίτλο "State building in Greece". Θέλετε να μαντέψετε το θέμα αυτού του άρθρου ή, μήπως, προτιμάτε να μαντέψετε την ημερομηνία δημοσίευσής του;

Επίλογος. Μετά βίας κρατιέμαι να μη καταγράψω ως συμπέρασμα όλων των παραπάνω κειμένων ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας κυοφορούμενης διαδικασίας πλήρους μετατροπής τής χώρας σε προτεκτοράτο τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προτιμώ να κλείσω εδώ, αφήνοντας τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, αφού πρώτα αναζητήσει την ερμηνεία τού όρου "προτεκτοράτο" σε κάποιο λεξικό.

53 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Απο εμένα δεν υπάρχει καμμία παρανόηση για τον όρο ...προτεκτοράτο... που χρησιμοποιείς. Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις Θοδωρή ΟΒΕΡ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Ό Ραφαηλίδης, φίλε Θοδωρή ,όπως σίγουρα θά γνωρίζεις, πίστευε πώς ποτέ δέν πάψαμε νά αποτελούμε προτεκτοράτο τών "συμμάχων" μας ,από τήν γέννηση τού Ελληνικού κράτους . Π.Γ.

Ανώνυμος είπε...

3.07. Αντίθετα ο Μπελογιάννης στο βιβλίο του για το Ξένο κεφάλαιο μιλάει για ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ απο το 1911. Οπως και ο Ζαχαριάδης στο 2ο και 3ο Γράμμα για τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είχαμε φτάσει Αγγλία Γαλλία Ιταλία το 1950 να θεωρούνται εξαρτημένες απο τους Αμερικάνους. Αντίθετα ο ΛΕΝΙΝ το 1917 εξηγούσε στον ΓΚΡΟΙΛΙΧ γιατί είναι ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΧΩΡΑ Η ....ΕΛΒΕΤΙΑ. ΤΟΜΠΟΛΑ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

spiral architect είπε...

Το ερωτηματικό είναι περιττό.

ΔΤ είπε...

Δήλαδη σήμερα, οι συγκεκριμένες 500-1000 θέσεις-κλειδιά δεν είναι κατηλημμένες από ρωμιούς "σπουδαγμένους" στο εξωτερικό; Και με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου; Οι μεγάλες καρέκλες στην "ελληνική δημόσια διοίκηση" πάντα ήταν κομματικές. Ή μήπως δεν δοσιλογούν στην "ελληνική" κυβέρνηση και μέσω αυτής ουσιαστικά στους "θεσμούς"; Άλλωστε ποιού κράτους νόμους εφαρμόζουν; Αυτού που νομοθετεί καθ΄ υπόδειξη των θεσμών. Αυτό το κράτος ήδη δεν έχει πλέον δικούς του νόμους. Διοικείται με μνημόνια.
Όπως λες, μάλλον θέλουν να βολέψουν καμιά 500αριά ακόμα μεγαλοαστούς κηφήνες και σκαρφίστηκαν την καταπληκτική αυτή ιδέα "για να μας σώσουν". Γι' αυτό και όπως γράφει: "οι διορισμοί θα πρέπει να έχουν σε κάθε περίπτωση την έγκριση των ελληνικών αρχών". Διότι τελικά, πάντα οι "ελληνικές αρχές" ξέρουν καλύτερα ποιοί είναι οι "καταλληλότεροι". Όπως ξέραν εδώ και πολλά χρόνια και χρησιμοποιούσαν παντού τους "καταλληλότερους". Μη στεναχωριέστε... δεν θα γίνει τίποτα χειρότερο από τα αίσχη που θα γίνονταν και χωρίς αυτούς τους "άριστους".

Ανώνυμος είπε...

Οταν οι χωρες ειναι στην πραγματικοτητα εταιρειες, λογικο οταν χρεοκοπουν και δεν γινεται να κλεισουν αφου ειναι χωρες, οι χρηματοδοτες-πιστωτες να βαζουν διοικητες-προισταμενους, οι οποιοι να ειναι αμεσα επιλεγμενοι και ελεγχομενοι απο τους ιδιους. Που ειναι το περιεργο οταν οι υπαρχοντες υπαλληλοι, κανουν πως δεν θελουν να καταλαβουν το ρολο τους, αλλα κανουν "κολπα" για να κρατησουν τη θεση τους; Του το λεει κι ο Κουτσουμπας του Αλεξη οτι ειναι αναλωσιμος μπας και "συμορφωθει", αλλα που... χεχε

Ανώνυμος είπε...

Απο το 2010 μας εχουν αναλαβει κανονικα,Το καταπτυστο κειμενο το αναφερει ξεκαθαρα,δεν το προτεινουν το εκαναν!!!!5) Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Κολπάκια, της ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ "κοτζαμπάσηδων-πασάδων" για να "κυβερνήσουνε" (=στύψουνε) την "χώρα" (=τον Λαό της)! (Με την αεί-θεόπνευστη συνδρομή και των σεβασμίων δεσποτάδων).
Τι ωφελεί η απατηλή προσομοίωση με "προτεκτοράτο";
Μπας και προσελκύσουμε στο .."μέτωπο"(!) κάνα ....χροισαβγύτι;
Πέρασε πια ανεπιστρεπτί η εποχή των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων (για την διαιώνιση της υποταγής των εργαζομένων).
Αλλωστε είναι εμφανής η ...συναινετική και προτρεπτική στάση της ναυαρχίδας του εντοπίου Κεφαλαίου. Στα προτεκτοράτα δεν υπήρχε άξιο αναφοράς ντόπιο Κεφάλαιο, i.e. μονοπωλιακό.
Ο εργαζόμενος Λαός, πρέπει να κάνει τα κουμάντα του, με πεποίθηση στον εαυτό του και στο δικό του μέλλον. "Τάξη για τον εαυτό του".
Οι μικροαστοί, θένε έρθουνε μαζί, άλλα όχι σαν αφεντικά πια, θένε ....μη-σώσουνε! Δεν είναι και αξιόμαχο στράτευμα, παρτάκηδες και κιοτήδες οι περισσότεροι.
Και, βέβαια, να περιποιηθεί τους γενιτσάρους της ΤΑΞΗΣ του, με τον τρόπο, που τους αξίζει. Είναι καιρός να σηκωθεί ένας αντίλογος στην δεξιοκλάψα για τους ..."άξιους Ελληνες της διασποράς", που είχαν το "θάρρος"(!) να κοιτάξουνε το απειλούμενο από την "μπολσεβίκικη" Πατρίδα τομαράκι τους! (Γιατί, καθένας καταλαβαίνει, δεν πήρε ο πόνος τους "προτέκτορες" για τους φυγάδες της πολιτικής και οικονομικής εξαθλίωσης. Για τσακαλώτα, χαρντούβελα και μπαρουφάκια μιλάμε).
--------
Μην φανεί, πως σε ....πήρα από τη μούρη.
Εξαιρετικό και διαφωτιστικό το άρθρο, γι αυτά, που μας μαγειρεύουνε οι νταβαντζήδες μας. Να τα ξέρουμε.
Γράφε εσύ!

Ανώνυμος είπε...

Όντως στην Ελλάδα όλα γίνονται και θα γίνουν με τη σύμφωνη γνώμη της πραγματικής εξουσίας, αυτής των αστών δηλαδή.
Στα προτεκτοράτα δε ρωτάγανε!
Σιγά τώρα μην χαλάσει τους εφοπλιστές, τους βιομηχάνους κλπ. ένα τέτοιο κόλπο. Θα πούνε, όσο εμείς κονομάμε δεν πα να φέρετε και κατοχικό στρατό! Κάτι που δεν έχει γίνει λίγες φορές στην ιστορία...
Κατά τα άλλα μπορεί όλα αυτά εύκολα να είναι λαγοί, για κάτι που όντως συζητιέται.

Κώστας

Ανώνυμος είπε...

μπραβο φιλε

AGIS είπε...

Ο Μπελογιάννης γράφει για ιμπεριαλιστική Ελλάδα από το 1911, λέει ο Παναγιώτης.
Ο Λένιν πάλι, το 1916 χρησιμοποιεί το παράδειγμα της Ελλάδας στην κριτική όσων από το παράδειγμα αυτό (επέμβαση της αντάντ κλπ) παραιτούνται απ' το σύνθημα της εθνικής αυτοδιάθεσης λόγω "εξουθένωσης, τρόμου, παραίτησης από την ανάλυση εξαιτίας του πολέμου" ("Απάντηση στον Κίεβσκι").

Καλό να γνωρίζουμε ότι ο ελληνικός καπιταλισμός είναι στο μονοπωλιακό του στάδιο. Κακό εξ αυτού να παραγνωρίζουμε τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αυτού του ελληνικού (μονοπωλιακού) καπιταλισμού.
Αυτή τη στιγμή η ελληνική άρχουσα τάξη έχει υπαγάγει την πολιτική της κυριαρχία κάτω από την επικυριαρχία του πολιτικού μηχανισμού που συγκροτεί η τρόικα, ο μηχανισμός σταθερότητας κλπ. "Ανεξήγητο" για μια "ιμπεριαλιστική" χώρα κι όμως αληθινό...
Και βέβαια πρόκειται για εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Με τη "θέληση" της άρχουσας τάξης;
Τόσο το χειρότερο γι' αυτήν.
(Αλήθεια, τι σημαίνει στην πράξη η φράση του μανιφέστου: "το προλεταριάτο είναι τάξη επίσης εθνική αν και καθόλου με τον τρόπο που είναι η αστική τάξη";)
Η εθνική κυριαρχία δεν είναι "ιδιοκτησία" της άρχουσας τάξης, είναι μέρος των όσων αυτή σφετερίζεται, και ύψιστο διακύβευμα της ταξικής πάλης.

Προσοχή, παραίτηση από την ανάλυση, ιδεολογική εξουθένωση (μάλιστα με επίφαση ιδεολογικής καθαρότητας) μπορεί να προκαλεί όχι μόνο ο πόλεμος αλλά και η οικονομική καπιταλιστική κρίση.

Ανώνυμος είπε...

Τελικά, ἀγαπητὲ Θοδωρή, ὁ πατριωτισμὸς τῆς ἑλληνικῆς δεξιᾶς ἦταν ἐπίφαση. Σήμερα οὔτε αὐτὴ ὑπάρχει...

Ανώνυμος είπε...

Όπως τα θέλει και του "συμφέρουν" τα θέλει να τα βλέπει ο Παναγιώτης!
Άλλοι χάνονται στα μεταφραστικά και άλλοι χάνονται στα ίδια τα ελληνικά!

LEFKADITHS είπε...

Lefkaditis
Αυτό σε εντυπωσίασε κύριε Αθανασιάδη? Εδώ οι άθλιοι δε σεβαστήκανε ούτε το ελληνικό Κοινοβούλιο και το μετατρέψανε σε φροντιστήριο ΜΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ. Λες και είναι παράρτημα των πανεπιστημίων του Σικάγου και του Μπέρκλεϋ. Χωρίς να ντρέπονται!!!
Οι εκδηλώσεις αυτές πριν από δυό-τρείς 10ετίες, γινόταν στις αίθουσες μεγάλων ξενοδοχείων κλάσεως Κινγκ Τζωρτζ και Μ. Βρετάνιας (σεμινάρια ή συνέδρια ήταν η ονομασία τους τότε) και συνοδευόταν μάλιστα από τρικούβερτα τσιμπούσια. Τώρα τα μεταφέρανε στο ελληνικό Κοινοβούλιο!!!
Αν έχεις την υπομονή δες και κανένα από τα παρακάτω βίντεο. Μπορεί και να σε ενδιαφέρουν να τα σχολιάσεις. Νομίζω αξίζουν τον κόπο.
https://www.youtube.com/watch?v=rl0fU1VrHz4 [Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή με θέμα: «Κρίση – Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη» (1)]
https://www.youtube.com/watch?v=cVQeH08kVps ] Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (2η Συνεδρία)(28/03/2017) ]

https://www.youtube.com/watch?v=Xci1eoM3wrc [Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (3η Συνεδρία)(28/03/2017) ]


ttps://www.youtube.com/watch?v=11U9_cFXNlw [Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (4η Συνεδρία)(28/03/2017) ]


https://www.youtube.com/watch?v=AogyNpVV61Q [Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (5η Συνεδρία Α Μέρος)(28/03/2017)]

https://www.youtube.com/watch?v=LkA-F6sV0AI [Εκδήλωση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή (5η Συνεδρία Β Μέρος)(28/03/2017)]

Ανώνυμος είπε...

Ο έλληνας αστός σήμερα δεν ειναι υπόδουλος. Ειναι εθελόδουλος επι σκοπώ. Μόνος στόχος της εθελοδουλίας του ειναι η συμμετοχή στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι που του επιτρέπει να εκδηλώνει την ιμπεριαλιστική του φύση. Δηλαδή να βρει κέρδη. Ειναι τοσο δύσκολο να καταλάβουμε πως μια εθνική αστική τάξη μπορει να ειναι ταυτόχρονα και εξαρτημένη και ιμπεριαλιστική ;;;;

Doc

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Το μόνο πράγμα που πρέπει σίγουρα να παραιτηθούμε είναι ένα. Οτι σε καμμία περίπτωση δεν θα μπούμε στην λογική της Δημιουργίας πολιτικού σχηματισμού με Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμό και σε καμμία Κυβέρνηση όσο έχουμε καπιταλισμό. Και ο Αγώνας θα γίνεται μόνο μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ. Και όσο έχουμε καπιταλισμό ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Αντε Ραγιάδες Κακομοιριά Αποικιοκρατούμενη!

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Ιδεολογική καθαρότητα είναι 100% απαραίτητη όσο αφορά τις γραμμές του ΚΚΕ. Αντίθετα στο ΠΑΜΕ και στην ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ δεν χρειάζεται καθόλου ούτε στον Πόλεμο. Μόνο Ταξική Βάση να υπάρχει και χωράνε όλοι. Αποφυγή των ...συγγενών πολιτικών χώρων.... πάση θυσία είναι βασικό καθήκον των Κομμουνιστών και η Καταστροφή του Δ.Κ.Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Εμβάθυνση της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ (=ένωσης του κεφαλαίου). Όχι προτεκτοράτο.

(άσε με να παραμείνω) ανυπόγραφος

Ανώνυμος είπε...

9.45 Η Πραγματικότητα είναι πεισματάρα. Ελληνικό Σερβικό και Βουλγαρικό Ιμπεριαλισμό περιγράφει ο Μπελογιάννης για το 1911.... που όρμησαν στην Μακεδονία και σφάξανε Εθνότητες που ζούσανε για αιώνες εκει. Ιμπεριαλιστική Επέμβαση στην Ουκρανία το 1919 για μερίδιο απο την λεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ και απο τις δυο μεριές των Καπιταλιστικών Κρατών ο 2ος τα γράφει ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ στο 2ο και 3ο Γράμμα. Αγνοήθηκε.... Αποτέλεσμα ΕΑΜ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ και ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΚΑ ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟΣ ΚΑΖΕΡΤΑ δεν πήρε ο λαός την Εξουσία τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 και οδηγήθηκε στην σφαγή. Δεν περιγράφω άλλο φτάνει μωρέ οχι αλλο κάρβουνο.....ΟΒΕΡ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Παναγιωτη, που τα γραφει αυτα ο μπελογιαννης; Γινε συγκεκριμενος σε παρακαλω γιατι εγω αλλα βλεπω στο βιβλιο "το ξενο κεφαλαιο στην ελλαδα ", ακριβως τα αντιθετα. Ο μπελογιαννης και ολοι οι κομουνιστες μεχρι προσφατα μιλουσαν για τη ξενη ακριδα.
Απο ποτε η ελλαδα εγινε ιμπεριαλιστικη χωρα; Ειναι αυτο θεση του κκε;
Εχει τη στρατιωτικη, πολιτικη και οικονομικη δυνατοτητα η ελλαδα να ανταγωνιστει τους αλλους ιμπεριαλιστες στο μοιρασμα του κοσμου;
Εισαγει φτηνες πρωτες υλες και εξαγει βιομηχανικα προιοντα; εχει βαρια βιομηχανια και τεχνολογια αιχμης;
Μ

Ανώνυμος είπε...

Σε επανάληψη μιας και μάλλον εξαφανίστηκε το μεσημεριανό σχόλιό μου.

Νομίζω πως πρόκειται για εμβάθυνση της ομοσπονδιοποίησης της ΕΕ. Η ένωση του κεφαλαίου τσακίζει εργατικά δικαιώματα με ή χωρίς μνημόνια σε όλη την Ευρώπη. Δεν βλέπω προτεκτοράτο, βλέπω ενιαία συντονισμένη επίθεση του κεφαλαίου - ντόπιου και ξένου - που χρειάζεται την ενδεδειγμένη υπαλληλία για τα συμφέροντά του.

(άσε με να παραμείνω) ανυπόγραφος

AGIS είπε...

Όσον αφορά καθαυτό το θέμα της ανάρτησης, αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι ορισμένοι αρθρογράφοι ζητάνε από την ΕΕ να μας επιβάλει μια δικτατορία "τεχνοκρατών", "αρίστων" κλπ κλπ. Το τι εκφράζουν αυτοί και τα "αιτήματά" τους και τι χρησιμότητα μπορούν να έχουν αυτά τώρα ή αργότερα, θα το βρούμε απέναντί μας έτσι ή αλλιώς.

Αλλά η συζήτηση κάτω από την ανάρτηση μού προκαλεί την ανάγκη να εκφράσω ορισμένες απόψεις. Και για να "φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο" παίρνω αφορμή από μια λίγο παλιότερη ανάρτηση αυτού του μπλογκ και από τη συζήτηση που ακολούθησε εκεί, η οποία ανάρτηση είχε θέμα μια σύγκριση της ελληνικής και της τουρκικής άρχουσας τάξης. Δεν είχα βρει τότε τον χρόνο, αλλά εκείνη η συζήτηση άφησε για μένα μια "εκκρεμότητα".

Η κριτική που είχε δεχτεί η ανάρτηση εκείνη (που δυστυχώς δεν μπορώ τώρα να εντοπίσω το λινκ), αν το εκφράζω σωστά, έβαζε ενστάσεις κυρίως γύρω από την ελληνική αστική τάξη, και -εν ολίγοις- ότι ακολουθεί την πολιτική που αντιστοιχεί στα συμφέροντά της οπότε δεν μπορούμε να της κάνουμε κριτική του είδους "ξεπουλημένη" (λέω τώρα με δικά μου λόγια) κλπ κλπ. Και πράγματι η ελληνική αστική τάξη ακολουθεί την πολιτική που αντιστοιχεί στα συμφέροντά της, αλλά ας μη παραβλέπουμε γι' αυτόν τον λόγο το ερώτημα ποια συγκεκριμένα είναι αυτή η πολιτική. Και γύρω από αυτό υπάρχουν χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Πχ το "φιάσκο" τέλη δεκ. '90 με την κυπριακή παραγγελία των S-300, που μετά από μια υστερική αντιπαράθεση, καταλήξανε στην Κρήτη, πέσανε δηλαδή στα χέρια του ΝΑΤΟ και τώρα χρησιμοποιούνται στις αεροπορικές ασκήσεις του Ισραήλ σε επιθετικές προσομοιώσεις κατά του Ιράν...
Τι άλλο δείχνει αυτή η υπόθεση, αν όχι τουλάχιστον την ανικανότητα της ελληνικής άρχουσας τάξης να προωθήσει έστω και στοιχειωδώς κάποιους ιδιαίτερους δικούς της σχεδιασμούς όταν αυτοί δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ;

Άλλο της ίδιας περιόδου: το εθνικά υπερήφανο πέταγμα του Οτσαλάν στους δρόμους του Ναϊρόμπι και στα χέρια των τουρκικών υπηρεσιών που περιμέναν έξω απ' την πόρτα. Τι θα περίμενε κανείς εν προκειμένω από μια ιμπεριαλιστική άρχουσα τάξη με βάση κάποιο "αφηρημένο" πρότυπο της ιμπεριαλιστικής άρχουσας τάξης;

Έρχεται η ΝΑΤΟϊκή επίθεση κατά της Σερβίας. Και ενώ περισσεύουν οι ρητορείες για τους "ομόδοξους Σέρβους" κλπ, η ελληνική άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της παραβιάζει το σύνταγμά "της" και επιτρέπει χωρίς έγκριση της βουλής τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από την επικράτεια, δηλαδή των "χερσαίων" που περίμεναν να τελειώσουν οι βομβαρδισμοί για να πιάσουν θέσεις στη Γιουγκοσλαβία.
Και εδώ είναι αναπόφευκτη η σύγκριση με την τουρκική άρχουσα τάξη, όταν λίγα χρόνια αργότερα, η τουρκική βουλή απαγόρεψε στα αμερικανικά στρατεύματα να διασχίσουν την Τουρκία προκειμένου από αυτόν τον βολικότερο και οικονομικότερο δρόμο να εισβάλουν στο Ιράκ.

Και τι έγινε τότε; Παρέλαυναν από τα τηλεπαράθυρα διάφοροι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού προσωπικού, σχολιάζοντας την τουρκική απόφαση σαν "ευκαιρία": η "χώρα μας" τώρα θα έπρεπε να δείξει στους "συμμάχους" ποιος είναι το κακό και ποιος το καλό παιδί της "συμμαχίας" προσδοκώντας ότι έτσι οι ΗΠΑ θα μας "εδιναν το όνομα" σε σχέση με την ΠΓΔΜ.

AGIS είπε...

Από την εποχή που "ο δρόμος για την Πόλη περνούσε από την... Ουκρανία", αργότερα πάλι που οι ΝΑΤΟϊκοί "ξεγελάσανε" τον ιθαγενή φύλαρχο Ιωαννίδη και χρησιμοποιήσαν το προδοτικό του πραξικόπημα στην Κύπρο σαν μέρος του σχεδιασμού της τουρκικής εισβολής και κατοχής, μέχρι και σήμερα η ελληνική άρχουσα τάξη, "για τους δικούς της λόγους" οπωσδήποτε, εξαρτά την υποτιθέμενη στρατηγική της από την ευρύτερη στρατηγική των "μεγάλων" ιμπεριαλιστών και κάθε φορά παίρνει - θα έλεγα τώρα τι παίρνει - αλλά το πρόβλημα δεν είναι τόσο τι παίρνει αυτή αλλά το τι πληρώνει (και δεν εννοώ τα λεφτά) ο "κυρίαρχος λαός" μ' αυτό που παίρνει κάθε φορά η εληνική άρχουσα τάξη για λογαριασμό του.

Ο σημερινός ελληνικός καπιταλισμός είναι μονοπωλιακός καπιταλισμός, "δηλαδή ιμπεριαλισμός", όμως η ελληνική αστική τάξη δεν έχει φανεί ικανή να μετατρέψει την οικονομική της θέση σε αντίστοιχη πολιτική θέση. Άλλοτε ψοφοδεής, άλλοτε πολεμοκάπηλη με αποτέλεσμα της γνωστές "τραγωδιές", με τις βλέψεις τις πάντοτε υπαγμένες και εξαρτημένες (ενίοτε "τραγικά") από την στρατηγική των εκάστοτε "μεγάλων δυνάμεων", μια "τακτική" που την καθιστά επίσης διεθνώς αναξιόπιστη και ύπουλη όπως μαρτυρούν τα παραπάνω παραδείγματα. Και φυσικά ο λαός δεν έχει κανένα λόγο να διεκδικήσει την ιμπεριαλιστική πολιτική θέση που αντιστοιχεί στην μονοπωλιακή άρχουσα τάξη "του". Ίσα-ίσα, το αντίθετο. Αλλά έχει κάθε λόγο να συγκρούεται με το καθεστώς εξάρτησης της υποτιθέμενης αστικής εθνικής "στρατηγικής" από τη γενικότερη στρατηγική των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που "τείνουν προς την παγκόσμια κυριαρχία". Και να συγκρούεται όχι για λογαριασμό της όποιας αστικής στρατηγικής αλλά από τη σκοπιά της δικής του στρατηγικής: που δεν μπορεί παρά να είναι στρατηγική προάσπισης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (κι αυτό δεν αφορά μόνο τα σύνορα, αφορά και την εκχώρησή τους στο πεδίο της πολιτικής εξουσίας) και φιλίας με όλους τους λαούς, αλληλεγγύης με τους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εκμετάλλευση.

Και γύρω από μια νύξη στα παραπάνω σχόλια: Ούτε στο ελάχιστο δεν πρέπει να "καταπίνουμε" την ιδέα ότι δήθεν η ΧΑ εκφράζει πραγματικά την όποιαδήποτε αντίθεση σε οποιοδήποτε προτεκτοράτο είτε εντός είτε εκτός εισαγωγικών: Κάθε πολιτική δύναμη έχει την ιστορία της και την προϊστορία της και στην Ελλάδα η "εθνικοφροσύνη" έχει ιστορικά αποτελέσει ευφημισμό της μεγαλύτερης δουλικότητας της ελληνικής άρχουσας τάξης στον εκάστοτε επικυρίαρχο ιμπεριαλιστή.
Πάει πολύ να θεωρηθεί, ότι οι επίγονοι με τη σειρά: των γερμανοτσολιάδων, των "σούρληδων" που καθοδηγούνταν από άγγλους πράκτορες, του αμερικανοθρεμμένου-ΝΑΤΟθρεμένου "παρακράτους", αποτελούν σήμερα αντίπαλο δέος έναντι του όποιου "προτεκτοράτου". Για το μόνο που είναι ικανοί, όπως κι αν το παίζουν αναλόγως της εκάστοτε πολιτικής προσφοράς και ζήτησης, είναι να αποτελέσουν εργαλείο στους γενικότερους και "ανώτερους" ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς αν και όταν κριθούν κατάλληλοι γι' αυτό. Κι αυτός τους ο ρόλος απαιτεί ξεσκέπασμα, για το οποίο χρειάζεται μεταξύ άλλων συγκεκριμένη κι όχι αφηρημένη εκτίμηση των χαρακτηριστικών του "ελληνικού ιμπεριαλισμού", αντιπαράθεση με αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, και να μην καταπίνουμε το παραμύθι που πουλά ο καθένας για τον εαυτό του.

Κλείνω εδώ αυτά τα μάλλον πρόχειρα γραμμένα, και απολογούμαι για ενδεχόμενη κατάχρηση του χώρου.

Ανώνυμος είπε...

ΑGIS. Πήρε και με το παραπάνω. Τα Δωδεκάννησα το 1947 είναι το ένα συμμετείχε στην Ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κορέα το 1950 και διεκδίκησε και μερίδιο στην Κύπρο. Το οτι δεν πήρε όλο το νησί δεν το θεωρώ αποτυχία. Εχει και άλλο παίκτη η Σκακιέρα. Και απο διείσδυση στα Βαλκάνια και στην Αν.Ευρώπη μετά το 1991 δεν πήγε άσχημα. Αν δούμε λοιπόν που ήταν τα Σύνορα το 1911 και που βρέθηκαν το 1947 δεν νομίζω να πήγε άσχημα... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Παναγιώτη,
Τα Δωδεκάνησα το 1947 ήρθαν σαν αποτέλεσμα: της γενικής έκβασης του ΒΠΠ, της λαϊκής εθνικοαπελευθερωτικής πάλης - δες κι εδώ: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=9289895 - και της ξεκάθαρης στάσης της ΕΣΣΔ γύρω από το ζήτημα.

Τα ανταλλάγματα για την Κορέα δεν γνωρίζω ποια ακριβώς είναι. Θα έλεγα μάλιστα ότι η ελληνική αστική τάξη δεν πήρε ανταλλάγματα για τη συμμετοχή της στον πόλεμο της Κορέας, αλλά ότι η συμμετοχή της ήταν το αντάλλαγμα που έδωσε η ίδια για τη σωτηρία της από τις ΗΠΑ το 1949, το σχέδιο Μάρσαλ κλπ. Αλλά όποια και να είναι αυτά τα ανταλλάγματα, η συμμετοχή στον πόλεμο της Κορέας δεν έχει καθαυτή καμιά σχέση με υλοποίηση κάποιας ιδιαίτερης "εθνικής στρατηγικής" της ελληνικής αστικής τάξης. Μια ιμπεριαλιστική δύναμη καταρχήν δεν μπαίνει σε πόλεμο για να πάρει "ανταλλάγματα", αλλά για να επιβάλει συμφέροντά της που εξυπηρετούντα με τον συγκεκριμένο αυτό πόλεμο που αποτελεί δική της επιλογή.
Η χρησιμοποίηση από τις ΗΠΑ του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κορέα δεν αποδείχνει από μόνη της τον "ελληνικό ιμπεριαλισμό", μπορεί να αποδείχνει και ακριβώς το αντίθετο: την πλήρη εξάρτηση των επιλογών της ελλ. αστικής τάξης από τη στρατηγική των ΗΠΑ. Για να το πω απλουστευτικά, αν πριν 100 χρόνια οι Άγγλοι χρησιμοποιούσαν ένα "εθελοντικό" σώμα της φυλής των Ζουλού σε κάποια εκστρατεία τους, αυτό δεν θα σήμαινε "ιμπεριαλισμό των ζουλού". Μια χώρα που παρέχει υπηρεσίες μισθοφόρων δεν γίνεται από αυτό και μόνο "ιμπεριαλιστική".

Για τους βαλκανικούς πολέμους (αυτό νομίζω εννοείς με το 1911):
Κατά την άποψή μου ο πόλεμος 1912-1913 αποτελούσε τελική πράξη διάλυσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της εθνικής απελευθέρωσης όλων των εμπόλεμων βαλκανικών χωρών. Με αυτή την έννοια - αν και δεν μπορούσε να μην εντάσσεται ήδη στις ευρύτερες ιμπεριαλιστικέςς αντιθέσεις - είχε προοδευτικό χαρακτήρα και ίσως ήταν η τελευταία "αντικειμενικά προοδευτική" πράξη της ελληνικής και των άλλων βαλκανικών αστικών τάξεων.
Αντίθετα, ο πόλεμος 1913-1914 που ακολούθησε, είχε αντιδραστικό περιεχόμενο, εξέφραζε τους ανταγωνισμούς των βαλκανικών αστικών τάξεων και μόνο γύρω από τις μεταξύ τους συνοριακές "διευθετήσεις", την τελική πρόδεσή τους στις ευρύτερες ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, το πέρασμα των αστικών τάξεων (και της ελληνικής) από την εθνική απελευθέρωση στον εθνικισμό. Αλλά είναι ακόμα νωρίς να μιλάμε για ιμπεριαλισμό πάνω στην οικονομική βάση του μονοπωλιακού καπιταλισμού: για αυτόν τον ιμπεριαλισμό συζητάμε κι όχι για τον ιμπεριαλισμό γενικά (πχ για τον ιμπεριαλισμό του Ναπολέοντα ή της αρχαίας Ρώμης).

AGIS είπε...

Κατά τα άλλα "πήρε" η ελληνική αστική τάξη την μικρασιατική καταστροφή και την τουρική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.
Και πράγματι η εισροή 1.000.000 προσφύγων το 1922 μπορεί για το ελληνικό κεφάλαιο να ήταν "λαχείο" ισοδύναμο με "πρωταρχική συσσώρευσή" του. Αλλά αυτό το "λαχείο" δείχνει ακριβώς αυτό που λέω παραπάνω για τη "φύση" της ελληνικής αστικής τάξης και δεν δείχνει αστική τάξη που συνδέει τα συμφέροντα και την ανάπτυξή της με οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί πραγματικά "αστική εθνική στρατηγική". Άλλωστε ολόκληρη η μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, και η αρχική αστική φιλοδοξία και η κατάληξή της, κρίθηκαν κυρίως από τις αντιθέσεις των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τις μεταβολές τους, στις οποίες αντιθέσεις ήταν προσδεμένη η ελληνική αστική πολιτική.

Όσο για την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο (ΝΑΤΟϊκή μεθόδευση με αρχικό εκτελεστή την ελλληνική χούντα, δηλαδή και πάλι εξάρτηση των ελλ. αστικών φιλοδοξιών από τους ευρύτερους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών "μεγάλων δυνάμεων"), νομίζω ότι με καμιά έννοια δεν μπορεί να θεωρηθεί "κέρδος" για την ελληνική αστική τάξη. Πόσο μάλλον να θεωρηθεί "επίτευγμα" της "εθνικής στρατηγικής" της.

Αλλά δες κι αυτό: Όλα αυτά που αναφέρουμε (κύπρος, μικρασία, βαλκανικοί πόλεμοι) αφορούν περιπτώσεις αστικής "εθνικής ολοκλήρωσης" ή υποτιθέμενης "εθνικής ολοκλήρωσης", καθώς και ανταγωνισμούς αστικών τάξεων γύρω από τους στόχους "εθνικής ολοκλήρωσης" που βάζει η κάθε μια. Από μόνα τους λοιπόν δεν αποδείχνουν "ιμπεριαλισμό". Για να εκτιμήσουμε τον ιμπεριαλισμό της όποιας αστικής τάξης (με την έννοια που τον συζητάμε) δεν αρκεί το ότι αυτή "κάνει πολέμους", αφετηρία της εκτίμησης δεν είναι αυτό αλλά η βαθμίδα καπιταλιστικής ανάπτυξης στην συγκεκριμένη χώρα. Σήμερα στην Ελλάδα αυτή η βαθμίδα είναι ο μονοπωλιακός καπιταλισμός. Από εκεί και πέρα ακολουθεί η αναγκαία εκτίμηση των εντελώς συγκεκριμένων χαρακτηριστικών αυτής της μονοπωλιακής "δηλαδή ιμπεριαλιστικής" αστικής τάξης.

Πάλι πολλά έγραψα.

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Για τα δωδεκάνησα δεν έχω διαφωνία σε αυτό που λες απλά δεν θα τα δίνανε αν είχαμε πάρει την εξουσία. Το αντάλαγμα για την Κορέα ασφαλώς και είναι η βοηθεία που πήρανε το 1946 1949 ενάντια στον ΔΣΕ αλλά μη ξεχνάμε οτι πήρε και στην Κύπρο. Η Τουρκία ασφαλώς και έκανε εισβολή στο Νησί αλλα να μη ξεχνάμε της Σφαγές της ΕΟΚΑ Β και την παρουσία του Ελληνικού Στρατού εκεί. Αρα κατα την γνώμη μου πήρε μερίδιο. Τώρα για τις Αποικίες στην Αφρική στην Ασία και στην Λ.Αμερική την εποχή εκείνη ασφαλώς και υπήρχαν όπως το λες για την Ευρώπη δεν ισχύει κατα την γνώμη μου. Υπάρχει και Συνέδριο της Κ.Δ το 1924 που μιλάει για Πολωνία Ουγγαρία Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα Ιμπεριαλιστικές χώρες απο τότε. Με βάση την Κ.Δ το 1924 και τον Μπελογιάννη η σύνθεση του πληθυσμού ήταν τέτοια που για εμένα μιλάμε για Ιμπεριαλιστική ενέργεια απο Βουλγαρία Γιουγκοσλαβία Ελλάδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Θα συνιστούσα σε διαφόρους φίλους και ντεμέκ "αριστερούς", που μάλλον ζούνε στη αποστειρωμένη γυάλα των προβληματισμών τους να μάθουν πως "δουλεύει" η Χ.Α. τον εργατόσκοσμο στο Πέραμα, τον Πειραιά και την Κοκκινιά. Σαφώς και τον προσεγγίζει με "ταξικά" και "εθνικοαπελευθερωτικά" επιχειρήματα. Και το τί όντως είναι η Χ.Α., ....χαίρω πολύ ..."καθηγητάδες" μου! Η επιρροή της στον κόσμο προσδιορίζεται άμεσα από το πως καταφέρνει να εμφανιστεί και όχι από το ...τι όντως είναι! Ιδίως, όταν η "αριστερά" παραδέρνει στα ιδεολογήματά της.
Το "προτεκτοράτο" και η "εξάρτηση" είναι το ψωμοτύρι του Τράγκα(!), του Καζάκη(!) και του κάθε είδους φασισταριού, που θέλει να βγάλει λάδι την εντόπια κεφαλαιοκρατία, και κατά συνεπαγωγή τον Καπιταλισμό γενικώς.

Ανώνυμος είπε...

Προτεκτοράτο ήμασταν μέχρι το 2014-2015.
Μετά τα Μνημόνια 3 και 4 των ΣΑΝΕΛ είμαστε αποικία(και χρέους).

Ανώνυμος είπε...

Ούτε προτεκτοράτο Ούτε αποικία. Ιμπεριαλιστική χώρα απο το 1911 στα πλαίσια της Ανισόμετρης Ανάπτυξης με Σχέσεις αληλεξάρτησης και Ενδιάμεση θέση στην ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΥΡΑΜΙΔΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Σεχτάρ, επί της ουσίας και μόνο, απ' όσο ξέρω η ΧΑ "δουλεύει τον εργατόκοσμο" πρώτα απ' όλα με "όπλο" την ανεργία, με το ιδεολόγημα των "ξένων που παίρνουν τις δουλειές", με τη στρατολόγηση των "δικών μας παιδιών" εναντίον των "ξένων", με την προπαγάνδιση δουλικών εργασιακών σχέσεων "μόνο για Έλληνες" και με τους αντίστοιχους μηχανισμούς που στήνει, με την αιτιολόγηση της μετανάστευσης και της προσφυγιάς όχι λόγω της πείνας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων αλλά λόγω κάποιας εβραιομασωνικής ανθελληνικής συνωμοσίας κλπ κλπ.
Επίσης με τους "διεφθαρμένους πολιτικούς" και τους "300" (εννοείται τους 300 βουλευτές κι όχι τους "300" μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους).
Το ότι στη συνταγή ρίχνει και μια πρέζα "εξάρτησης", "μνημονιακής κατοχής", "τοκογλύφων" κλπ, είναι γεγονός. Αλλά τι συμπέρασμα βγαίνει απ' αυτό;
"Εφόσον η ΧΑ προσεγγίζει τα πολιτικά θύματά της με ιδεολογήματα περί εξάρτησης, άρα μακριά από εμάς κάθε ζήτημα εξάρτησης";
Κι αν οι ναζί μιλάγανε και για "πλουτοκράτες", για "κεφάλαιο", για "σοσιαλισμό", τότε εμείς να βγάζαμε αυτές τις λέξεις από το λεξιλόγιό μας;

Η ουσία βρίσκεται σε αυτό που λες: "Η επιρροή (της ΧΑ) στον κόσμο προσδιορίζεται άμεσα από το πως καταφέρνει να εμφανιστεί και όχι από το ...τι όντως είναι!"
Καθήκον μας λοιπόν να αποκαλύψουμε τι όντως είναι, σε αντίθεση με το πώς θέλει να εμφανίζεται. Αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει, εν προκειμένω, να ασχολούμαστε με τα ζητήματα της εξάρτησης, να τα τοποθετούμε στην πραγματική και σωστή βάση τους, κι όχι να τα ξορκίζουμε στο όνομα ότι μπορεί από αυτά να ξεφυτρώσει "ενδιάμεσο στάδιο" ή "μέτωπο" στη θέση της της στρατηγικής του σοσιαλισμού και της κοινωνικής συμμαχίας.
Ειδεμή, ας λέει η ΧΑ στους εργάτες "εξάρτηση", κι ας πηγαίνουμε εμείς να τους λέμε ότι δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα τη στιγμή που τα πραγματικά φαινόμενα βοούν.

AGIS είπε...

Θα το πω ως εξής:
Αυτή εδώ η μονοπωλιακή "δηλαδή ιμπεριαλιστική" αστική τάξη επιλέγει να εκχωρεί την κυριαρχία της στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μηχανισμούς: ΝΑΤΟ, ΕΕ, Τρόικα κλπ.
Την επιλογή αυτή την κάνει για την κερδοφορία της, για το βάθεμα της εξουσίας της, και "ποντάροντας" (κυριολεκτικά) στην εκπλήρωση των στόχων της υποτιθέμενης "εθνικής στρατηγικής" της, τους οποίους στόχους εξαρτά απόλυτα (και μαζί τους εξαρτάται η ίδια) από το "τυχερό παίγνιο" των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την έκβασή του.
Για τους εργαζόμενους το πρόβλημα δεν είναι η εξάρτηση της αστικής τάξης, αλλά το ότι αυτή σαν άρχουσα τάξη που είναι εξαρτά όλο το λαό, τον "τόπο", την "χώρα", από εκεί που επιλέγει να εξαρτηθεί η ίδια.
Η πάλη κατά των πλευρών της εξάρτησης δεν είναι πάλη για "διόρθωση" της αστικής τάξης αλλά πάλη ενάντια στις επιλογές της και την ίδια της τη "φύση".
Τα ζητήματα της εξάρτησης δεν συνεπάγονται "στάδιο", αλλά όπως και όλα σχεδόν τα ζητήματα που υποτίθεται ότι θεμελιώνουν "στάδιο", αποτελούν κρίσιμα και κομβικά μέτωπα πάλης ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου.

@ανώνυμος 25 Μαΐου 2017 - 11:25 μ.μ.
Αν δίπλα στη λέξη "μονοπωλιακή" χρησιμοποιώ τη φράση "δηλαδή ιμπεριαλιστική" εντός εισαγωγικών, δεν είναι γιατί αρνούμαι το νόημά της, αλλά για να στραφώ ενάντια στην απλούστευση που περιέχει αυτό το "δηλαδή". (Τι να κάνουμε, ο ίδιος ο Λένιν γράφει ότι ο ορισμός "ιμπεριαλισμός = μονοπωλιακός καπιταλισμός" είναι σωστός αλλά απλουστευτικός).
Σε ό,τι με αφορά λοιπόν, δεν πρόκειται αρνούμενος μια απλούστευση να υιοθετήσω μια υπεραπλούστευση: προτεκτοράτο, αποικία κλπ, και μάλιστα στη βάση της ανεδαφική όσο κι αν υπάρχουν μια σειρά φαινόμενα που της δίνουν επίφαση αλήθειας (κι αυτή την επίφαση μόνο εν μέρει).

Στη Γερμανία του μεσοπολέμου η συνθήκη των Βερσαλλιών μπορεί να έδινε την εντύπωση ότι η Γερμανία είχε γίνει "αποικία", αλλά στην πραγματικότητα η Γερμανία εξακολουθούσε να είναι ισχυρή ιμπεριαλιστική δύναμη.
Πολύ απλά η πολιτική πάλη ενάντια στη συνθήκη των Βερσαλλιών ήταν σχοινί με δυο άκρες: Την μια άκρη την τραβούσαν οι κομμουνιστές με στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση και την άλλη την τραβούσαν οι ναζί με στόχο την πιο στυγνή δικτατορία των μονοπωλίων.
Δεν νομίζω ότι οι κομμουνιστές θα έπρεπε ν' αφήσουν την άκρη που κρατάνε, στο όνομα ότι την άλλη άκρη του σχοινιού την κρατάνε οι ναζί... Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με παραίτηση από την πάλη.
Ελπίζω να είναι ορατή η αναλογία με το εδώ και το τώρα.

Ανώνυμος είπε...

Περιδιαβαίνοντας, έπεσα στο άρθρο που προτρέπει σε... εμβάθυνση, "χωνεμένα" βέβαια και κατά την εμήν κούτραν.
Και τούτο επειδή σκιαγραφεί την κατάληξη ενός κεντροευρωσχεδίου βάθους πραγμάτων, που με παράτες, χαμόγελα κολγκειτ και σπουμάντε προπόσεις εμπεριείχε το τελικώς ζητούμενον κεκρυμμένον καλώς ελάττωμα, την πρώτη χώρα στον ντορβά ως τον καλοχαλκευμένο αδύναμο εφ' όλης της ύλης κρίκο.
Δύο ουσιώδη πράγματα.
Το επίπεδο αιτουμένης ευμάρειας, οιουδήποτε, εξαρτάται (με όλα τα δυνατά θεωρητικά και μη συστήματα) από δύο βασικούς πυλώνες, δηλ την εργασία και το παντοειδές κεφάλαιο επάνω στο οποίο "ενεργεί" η εργασία.
Κατ' αρχάς το βασικό εδαφικό, άνωθεν και κάτωθεν, κεφάλαιο δεν είναι ένα παγκόσμιο πηλίκο επί γενικών αξιών το οποίο διαιρείται με 8 δισ και ο καθείς επιλέγει το όποιο μέρισμα-κουπόνι του πηγαίνοντας μετά για εξαργύρωση στην βιτρίνα.
Υπάρχει λειτουργική "αποκέντρωση" αυτού (ιστορικών προδιαγραφών, δεν ανοίγεται για την οικονομία του χώρου εδώ το θέμα) σε περιοχές που κατοικούνται ιστορικά από ανθρώπους που παράγουν πολιτισμικές ιδιαιτερότητες και τεχνολογικές κατακτήσεις.
Έτσι γίνεται, ανέκαθεν, και κάθε άλλη "μοιρασιά" φαντάζει με τόσα δισ μελλοντικών ανθρώπων που θα ανεβάσουν τον παγκόσμιο πληθυσμό ουτοπία.
Επάνω στο ιστορικό εδαφικό λοιπόν κεφάλαιο αναπτύσσεται (πολύ, ή ολιγώτερο κατά περιοχή) κάτι.
Αυτό το "κάτι" μπορεί να ανταλλάσσεται με το "κάτι" των άλλων, επειδή κάθε χώρα έχει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και δεν συμφέρει λ.χ. ο Νορβηγός να καλλιεργεί ελιές και ο Έλληνας σολομό.
Κάποιοι... φύλακες "αριθμοκράτορες" υποτίθεται πως κρατούν την παλάντζα και δεν το παίζουν κατόπιν ολίγον "έγκυοι", προσέτι ως τρώσαντες να ιάσονται.
Το ποιά είναι η αξία των κάθε... "κάτι" δεν είναι -δυστυχέστατα- θέμα μόνον απλών κοστολογίων, είναι σύνολες υπερκαλλιεργούμενες μανιέρες καταναλωτικής και συμπεριφορικής ζωής που τρέφουν πολλών μαζών παράπλευρες "εργασιακές" υψηλές απαιτήσεις.
Ας μείνει, γιατί το θέμα αυτό είναι ολόκληρο κεφάλαιο.
Αυτό λοιπόν το τελικό απολογιστικό "κάτι" το μοιράζονται με οποιονδήποτε νορμάλ (ή και επαναστατικό τρόπο) οι κάτοικοι μιας περιοχής σταθμίζοντας το προσφορώτερο πολιτικό σύστημα, ώστε αποτελεσματικά-παραγωγικά να είναι στο... "ούτε πολύ κοντά για να καιγόμαστε, ούτε πολύ μακριά για να ξεπαγιάζουμε".

Ανώνυμος είπε...

2
Μιλάμε για μια οιονεί αποκέντρωση τρόπον τινα λειτουργίας της ευρύτερης οικονομίας (που ούτως ή άλλως θα επεβάλετο διοικητικά), και των επ' αυτής εποικοδομημάτων, στο πλαίσιο της αποτελεσματικώτερης... λόγω αυτονόητης "ενδοσυνεννόησης" τοπικότητας, όπως άλλωστε είναι οι περιφέρειες-δήμοι-κοινότητες-εργατικά κλαδικά συμβούλια-τοπικοί συνεταιρισμοί κλπ.
Περί αυτού πρόκειται, δηλ τοπικό έθνος-έθος επί κοινού αυτοδιαχειριζόμενου (με κάποιο βέλτιστο σύστημα) κεφαλαίου. Eντός αυτού του αυτοδιαχειριζόμενου τόπου λοιπόν αναπτύσσονται ομάδες συμφερόντων, ομάδες που διαλεκτικά η μια προσπαθεί να "κλέψει" νομιμοφανώς στις... πολιτισμένες δημοκρατίες -αλλάζοντας πρωθύστερα τους νόμους και τις ρυθμίσεις- την άλλη.
Homo homini lupus... αλλά πόσο lupus;
Εδώ απαντούν ιστορικά οι αντικυκλικές αντιδράσεις και οι ανακατατάξεις, είτε με την προβλεπτική θέληση των κοινωνικών εταίρων, είτε βίαια με ανατροπές παλαιών καθεστηκυιών δια-τάξεων, και ό,τι επ' αυτών γνωρίζει ο καθείς.
Έτσι λέγει η ιστορία.
Συνεχίζοντας, το κεφάλαιο είναι βασικά και πηγαία κοινό, (το πως προήλθε εκφεύγει του παρόντος και δεν θα το πάμε τόσο μακριά). Χωρίς την έννοια της κοινότητος ουδείς θα μπορούσε να κάνει κατά μόνας κάτι περισσότερο από το να σεργιανάει τα 13 (εδώ) στρέμματα που του "αναλογούν".
Γεννοβολάει λοιπόν το κεφάλαιο λόγω "θερμοδυναμικής" και πνευματικής εργασίας και το αποτέλεσμα το νέμονται με "διάφορους" σχεδιαστικά τρόπους οι συντελεστές.
Σημειωθήτω και... κρατηθήτω πως όλα τα κεφάλαια (βάσεις) δεν έχουν την ίδια αξιοποιητική αξία. Δεν είναι η Σαχάρα Μεσόγειος, όπως δεν είναι μια ταβέρνα στο Μικρολίμανο μια κάποια άλλη στο πουθενά.
Για λόγους "εντατικοποίησης" του παραγωγικού σχεδίου πιστώθηκε στην (κάπως) ελεύθερη οικονομία πως ένας βαθμός συσσώρευσης -ποιός βαθμός και εάν, αποτελεί πεδίο θεωρητικών και πρακτικών υπολογισμών- οδηγεί σε αποδοτικότερη πληθοπαραγωγή, περί ορέξεως ο καθείς... εφ' ώ τάσσεται με τα υπέρ και τα κατά.
Μερικά πράγματα είναι στο φινάλε και ζητήματα φιλοσοφίας ζωής, προσωπικών στάσεων, τακτικών κλπ, που έτσι πέραν των όποιων διαχωριστικών γραμμών να προκύπτουν και άλλες, αόρατες και βαθύτερες.

Ανώνυμος είπε...

3
Εκείνο όμως που δεν είναι τακτικά "χωνέψιμο", δεν είναι τόσο οι εσωτερικές αναδιατάξεις των εταιρικών μεριδίων-κουπονιών και οι αποδόσεις αυτών (νοείται εδώ η κάθε χώρα ως μία τεράστια Α.Ε. -επώνυμη μάλλον), αλλά η εισβολή ξένων συμφερόντων προκειμένου να εκμεταλλεύονται αυτά με παλαιομοδίτικες αποικιοκρατικές προδιαγραφές, είτε τα κοινά κεφαλάρια (μεγάλες μονοπωλιακές κρατικές επιχειρήσεις και εδαφικά φιλέτα), είτε τις μικρές "αμπολές"... επειδή δεν είμαστε όλοι οι την πρώτην του μηνός βρέξει χιονίσει.
Παρένθεση, εάν κατέθεταν συντονισμένα τα "κλειδιά" οι μη... την πρώτην του μηνός βρέξει χιονίσει ελέω κομματοκρατικού ελληνικού μορφώματος, και ζητούσαν τηρουμένων των αναλογιών (δικαιωματικά επομένως) να ομοιάσουν με τους άλλους, θα γέλαγε και ο κάθε πικραμένος για τα άμεσα τεκταινόμενα. Επειδή πολύ αυταπάτη έχει δομηθεί στους πολυειδείς αστούς (κάθε ύψους) για το τι αξίζουν. Επειδή χωρίς "θερμοδυναμική" απόδοση όλα είναι νούλα. Επειδή όπως έλεγαν οι πυθαγόρειοι κάθε βράδυ στον καθρέπτη τους: "πη παρέβην, τι δ' έρεξα, τι μοι δέον ουκ ετελέσθη", εάν σκεφτόμασταν οι κάθε μορφής αστούληδες στο πού εντάσσεται η καθημερινή δραστηριότητά μας στα αγαθά και υπηρεσίες που ζωτικά χρησιμοποιούμε και εις βάρος ποίων τα απολαμβάνουμε, θα κάναμε πολλές δεύτερες θεωρητικές σκέψεις. Πάει μακριά όμως αυτή η βαλίτσα (περί εργασίας το ανάγνωσμα) και κλείνει η παρένθεση.
Είχαμε λοιπόν μείνει στο μη "χωνέψιμο", που είναι η εισβολή ξένου εκμεταλλευτή (ουδείς άλλωστε λεγόμενος επενδυτής θα φέρει μέσα περισσότερα απ' όσα θα βγάλει έξω, αξίωμα, από κάπου θα λείψουν αυτά, δεν θέλει και πολύ σκέψη). Αυτό γινόταν με την βία, ανέκαθεν, τώρα γίνεται δια του βρασμού του βατράχου λάου λάου, αλλά επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα και μάλιστα με την "συναίνεσή" του, δηλ την οικονομική κατάκτηση της χώρας. Δεν έχει, ούτε είχε άλλωστε, κάτι ανώτερο να στοχεύσει ο κατακτητής πλην των πόρων και των υπεραξιακών τους αποδόσεων.
Η παράδοση άνευ όρων των μονοπωλίων της χώρας (γή και ύδωρ) σε ξένα συμφέροντα είναι διανοητική στρατηγική ήττα ενός ολάκερου λαού.
Και τι έγινε λέει ο άλλος... να πέφτει την πρώτη του μηνός στο ΑΤΜ το συνάλλαγμα.
Ποιος ζη και ποιος πεθαίνει, κόνις άνθρακος...
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε, το οποίον σημαίνει πως "αύριο" δεν θα έχουμε-ουν να αποσείσουν μόνον μια εσωτερικής αιτίας δυνάστευση, πειρατεία... όπως θέλει ο καθένας να το ονομάσει, αλλά κάτι πολύ επαχθέστερο και ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ... με ιδιες δυνάμεις φυσικά και σε ορατό μέλλον.

Σκέψεις επί του "γενεσιουργού" άρθρου.

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Για να μην υπάρχει Στάδιο ο αγώνας πρέπει να γίνεται μέσα απο την Κοινωνική Συμμαχία που μπορεί να συμμετέχει όποιος θέλει σε ΤΑΞΙΚΗ ΒΑΣΗ και να μην υπάρχει θέμα Πολιτικού σχηματισμού με Σοσιαλδημοκρατία και Οπορτουνισμό και κατα επέκταση συμμετοχή των Κομμουνιστών σε κυβερνήσεις όσο οι Καπιταλιστές έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους. Το πρόγραμμα του ΚΚΕ δεν προβλέπει τέτοια απο το 15ο Συνέδριο το 1996 που είναι Συνέδριο Σταθμός. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Παναγιώτη, οι κομμουνιστές πρέπει να συμμετέχουν στην κυβέρνηση που ΘΑ ΠΑΡΕΙ τα μέσα παραγωγής από τους καπιταλιστές, δηλαδή σε κυβέρνηση που θα γίνει όσο ακόμα τα έχουν στα χέρια τους.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Aγης, μάλλον κατάλαβες, πως χτες ήθελα να ...δαγκώσω(!) και έμεινες στην ουσία. Ευχαριστώ. Ημουνα "φορτωμένος" από δύο απανωτές πολιτικές ήττες - η μία στο σωματείο μου.
Επί της ουσίας λοιπόν. Ιδίως οι έννοιες, σε διάκριση από τα υλικά αντικείμενα, υπόκεινται κύρια στην λεγόμενη "εθιστική απαξίωση", (=ethical devaluation, στα ...ελληνικά!). Ερχεται μια εποχή, που "παληώνουν", "περνάει η μόδα τους", γιατί απλά υποχωρεί το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς τους, δεν έχουν πια με τι να συσχετιστούν, πέφτουν σε αχρηστία. Οπως π.χ. ένα παλαιό αυτοκίνητο, που μπορεί να είναι καλά διατηρημένο (άρα δεν υπέστη "χρηστική απαξίωση", αλλέως "υλική φθορά λόγω χρήσης") αλλά, επειδή είναι παληά κατασκευή, δεν βρίσκει εύκολα οδηγό που να το "ξέρει" λόγω κιβωτίου ασυγχρόνιστων ταχυτήτων (δεν τα προλάβατε εσείς...), δεν τρέχει γρήγορα, δεν βρίσκει ανταλλακτικά, δεν, δεν, ...κλπ.
Ετσι και με την "εξάρτηση".
Δεν ήταν πάντα έτσι. Θα ήμουνα παράλογος αν ισχυριζόμουνα, π.χ. πως ο "Πόλεμος της Ανεξαρτησίας" της Αμερικής, η και το δικό μας "'21" ήταν χιμαιρικά ιστορικά φαινόμενα. Εκείνα τα χρόνια, τα χρόνια της τοπικής οικονομίας και του νηπιακού παγκόσμιου καταμερισμού, έννοιες όπως "ανεξαρτησία", "αυτάρκεια", "αυτοτελής ανάπτυξη" είχαν νόημα γιατί προσδιόριζαν βασικά χαρακτηριστικά της ζωής ανθρώπων και κοινωνιών. Τότε, η έννοια της κεφαλαιοκρατικής εκμετάλλευσης ήταν κι αυτή νηπιακή γιατί το ίδιο συνέβαινε με την μισθωτή εργασία. Αυτά ήταν τότε ήσσονα η και άγνωστα. Το πρόβλημα τότε ήταν ότι ερχόταν ένας από του διαόλου την μάνα και σου υπαγόρευε εξωοικονομικά και αντιοικονομικά, με φετφάδες και κανονιοφόρους, τι θα σπείρεις και τι θα μαστορέψεις, χωρίς να σε αποζημιώνει για την ζημιά (λογικό ...αφού αυτή η ζημιά σου ήταν το όφελός του!). Και βέβαια οι υπαγορεύσεις επεκτείνονταν και στο αναγκαίο εποικοδόμημα, π.χ. να έχεις "βασιληά", ενίοτε και άλλο θεό, κλπ. κλπ.
Μη μακρηγορώ, είναι ζητήματα, που συνήθως αποφεύγουν να αναφερθούν οι ποικιλόχρωμοι (από ροζ μέχρι μάβρο) νυχτωμένοι θιασώτες της γενικόλογης "εξάρτησης" και των "προτεκτοράτων". Στην εποχή μας, που σηματοδοτήθηκε από το '17 σαν εποχή της Γενικής Κρίσης του Καπιταλισμού και του Περάσματος στον Σοσιαλισμό, το πρόβλημα του μέσου ανθρωπάκου, (που δεν ακυρώνεται επειδή ενδεχόμενα δεν το έχει συνειδητοποιήσει) δεν είναι πια η ανύπαρκτη "εξάρτηση" του αφεντικού του, αλλά η εκμετάλλευση της δικής του εργασίας και ζωής, που δε γνωρίζει σύνορα και διαφορετικά αφεντικά. Το αφεντικό του, χάρη στην ανάπτυξη του Καπιταλισμού, από αντίπαλος του παληού εξωτερικού δυνάστη έγινε συνεργάτης του σύγχρονου διαδόχου του. Τα μονοπώλια είναι πια σε παγκόσμιο επίπεδο ένα "κουβάρι" αντιθέσεων μεν, ενιαίο δε.
Το κυρίαρχο ζήτημα της εποχής μας είναι το ταξικό και όχι το "εθνικο-απελευθερωτικό". Το "ταξικό" σήμερα διεμβολίζει το "εθνικό", που μπορεί μόνο σαν παράγωγο του "ταξικού" να ιδωθεί, και όχι αντίστροφα. Εθνος σήμερα, μπορεί μόνο να είναι το έθνος των εργατών, κι αυτή είναι η απάτη των φασιστών, που έχουμε χρέος να ξεσκεπάζουμε. Το "έθνος" των κεφαλαιοκρατών είναι πια μια χίμαιρα, που ακόμη την συντηρούν οι ίδιοι γιατί πια έχει αξία μόνο σαν μέσο παραπλάνησης των εργατών, για την εξουθένωσή τους, χωρίς το αντάλλαγμα της απελευθέρωσης από την Φεουδαρχία και μιας καλύτερης ζωής, που υποσχόταν (και σε κάποιο βαθμό πραγματοποίησε) κάποτε.

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Εδω είναι το σημείο καμπής. ΟΙ Κομμουνιστές θα συμμετέχουν σε κυβέρνηση όταν η ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ πάρει τα μέσα παραγωγής απο τους Καπιταλιστές. Μιλάμε για ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ. Σίγουρα με καταλαβαίνεις τι λέω. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Παναγιώτη, μεταβατικές στιγμές είναι. Αλλά η σειρά των πραγμάτων στην αλληλοδιαδοχή τους, η "υλική μορφή τους", κι η διάρκεια της στιγμής δεν μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων.

Σεχτάρ, θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια σε συζήτηση στο ΜΑΧ τον όρο να αποδίδεται σαν "ηθική απαξίωση" και για την ακρίβεια: "ηθική φθορά" σε διάκριση προς την "υλική φθορά" (αφορούσε την ταχεία "ηθική φθορά" των νέων τεχνολογιών, την συνεχή ανάγκη αντικατάστασής τους κλπ, πράγμα βέβαια κατά τη γνώμη μου σχετιζόμενο αρκετά και με τους όρους που βάζει η αγορά αλλά αυτό βέβαια είναι άλλο θέμα).
Επί του θέματος το ζήτημα αφορά την εκάστοτε συγκεκριμένη αποκρυστάλλωση του γενικού που περιγράφεις (κυρίαρχο το ταξικό κλπ), γιατί το εργατικό-λαϊκό κίνημα κάθε χώρας αναμετριέται με το συγκεκριμένο κι όχι με το γενικό.
Λχ στην Ελλάδα είναι ζήτημα τουλάχιστον πολιτικής αποκάλυψης το τι σημαίνει: "ο Τσίπρας πάει στις ΗΠΑ για να πάρει το χρίσμα της πρωθυπουργίας". Ενώ το εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ δεν θα είχε να αντιμετωπίσει τέτοιο ζήτημα, αντίθετα θα ήταν αντιμέτωπο με την τάση της αμερ. άρχουσας τάξης να "διορίζει" παντού πρωθυπουργούς (You know, fuck the EU, που έλεγε και η υφυπουργός του Ομπάμα στο τηλ).

Ανώνυμος είπε...

Μια μικρή σταχυολόγηση κι ένα τυχαίο δείγμα, εάν μου επιτρέπεται.

École nationale d'administration και ΕΣΔΔ
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%82_%CE%94%CE%B9%CE%BF%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82

"Σε απαξίωση το φυτώριο στελεχών"
http://www.kathimerini.gr/846796/article/epikairothta/ellada/se-apa3iwsh-to-fytwrio-stelexwn

"«Μαθήματα» στις Βρυξέλλες για τους σπουδαστές της ΕΣΔΔ"
http://www.protothema.gr/greece/article/650264/h-dimosia-dioikisi-stis-vruxelles-kai-tous-europaikous-thesmous/

Το δικαίωμα για "πρόταση-εισήγηση που είχε καταθέσει η Γαλλική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης" δεν αμφισβητείται μα η εκπροσώπηση "των εργαζομένων στην επιτροπή" εκ των ων ουκ άνευ...
http://poeyppo.gr/38-anakinoseis/anakinoseis-poe-yppo/611-anakoinosi-enimerosi-25-05-2017.html

***

παράπλευρα,
1. σχετικά με "νέο ανθρώπινο δυναμικό με υψηλά προσόντα, επιλεγμένο με αυστηρά κριτήρια αριστείας και κυρίως αδέσμευτο από τις παλιές πελατειακές δομές εξουσίας" του άρθρου:

καταγγέλεται με "αριστερό" πρόσημο* πως "με τις πλάτες των συνδικαλιστικών τους παρατάξεων που ελέγχουν την ΠΟΕ ΥΠΠΟ και το Ταμείο, προετοίμαζαν την παράδοση σε εταιρείες ενοικιαζόμενης εργασίας σημαντικών τομέων της αρχαιολογικής υπηρεσίας, οδηγώντας σε συρρίκνωση και σταδιακό μαρασμό τους αντίστοιχους κλάδους (αρχαιοφύλακες, καθαριστές, εργατοτεχνίτες κλπ)."
https://left.gr/news/erotisi-voyleyton-toy-syriza-gia-tameio-allilovoitheias-ypallilon-ypoyrgeioy-politismoy

*Με επίδικο από την Σκύλλα στη Χάρυβδη, από τα δουλεμπορικά εργολαβικά γραφεία στην αυτοαπασχόληση με μπλοκάκι, στην εξαφάνιση της σχέσης μισθωτής εργασίας.

2. χτυπιέται το συνδικαλιστικό κίνημα από εντός του κι εκτός του, από μέσα κι απ' έξω.

3. αλλάζουν συσχετισμοί προς όφελος του "νέου".

4. ενδεχομένως μεταστροφή του "παλιού" στην κατεύθυνση: "απατηλή προσομοίωση με "προτεκτοράτο"" που γράφει ο Σεχτάρ.

(άσε με να παραμείνω) ανυπόγραφος

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Συμφωνούμε απόλυτα οτι ο χρόνος δεν μπορεί να προσδιοριστεί για τις Μεταβατικές στιγμές. Το ζήτημα είναι η Επαναστατική διαδικασία να έχει ξεκινήσει όπως στην Ρωσία το 1917 και όχι όπως στην Βενεζουέλα του 1998. Στην 1η Περίπτωση έχουμε Μεταβατικές Στιγμές ενω στην 2η Στάδια.... άρα καταστροφή.

Ανώνυμος είπε...


Η απόπνοια του άρθρου, διαπλαστικά, μπορεί να ερμηνεύεται βασικά με δύο επακόλουθες οπτικές γωνίες.
Η μια σχετίζεται με την άρνηση να κάνουν κουμάντο οι εκτός εντός, αλλά να ορίζονται τελικά οι αμοιβές του κάθε εγχώριου πληθυσμού με μ.ο. παγκόσμιου (κατά βάση) εργατικού κόστους, που θα ορίζεται ανάλογα προς την διεθνική δυναμικότητα παραγωγής... με θεωρητικό φόντο βέβαια οποιοδήποτε μελλοντικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα.
Η άλλη αφορά άμεσο δημο-κρατικό εσωτερικό (εσωτερικό) έλεγχο όλων των λεγομένων συντελεστών παραγωγής, καθώς και των ευρυτερων προυποθέσεων προκειμένου να είναι αποτελεσματικός αυτός ο έλεγχος.
Μένει βέβαια το σκολιό ζήτημα της συνεχώς αναβαθμιζόμενης (με παντοίους μηχανισμούς διεθνούς αγοράς) ρομποτικής κατασκευής αγαθών που καταφθάνουν απ έξω, και της ιδιοκτησίας αυτών, όντας ένα πολύπλοκο και δυσεπίλυτο ζήτημα επειδή εμπλέκονται ασύμμετρα πολλές ομάδες συμφερόντων.
Το τελευταίο ζήτημα είναι πολύ κρίσιμο και αφορά, ως αντίμετρο, κάποιες συνειδητές σχεδιαστικές επιλογές προωθουμενης "αυτάρκειας".
Η "αυτάρκεια" επιφέρει στην πράξη αυξημένα δικαιώματα.

Σεχταρ ο Τρομερός είπε...

Αγη, 27 Μαΐου 2017 - 9:37 π.μ.
To "ήθος" ετυμολογικά ταυτόσημο με το "έθος", από το οποίο προφανώς και προέρχεται, είναι "έθος", που έχει αναβαθμιστεί σε γενικό διαχρονικό κοινωνικό κανόνα-νόμο. Διαολίστικα, νέος, όταν βρέθηκα αντιμέτωπος με ...."ηθική(!;!) φθορά" ....μηχανικού εξοπλισμού! Τι διάολο ήθελε να πεί ο ποιητής; Μεταφραστικές ανεπάρκειες. Κάποιος στόκος διάβασε "ethical" και μετέφρασε "ηθικός"! Το σωστό θα ήταν, γλωσσοπλαστικά, μια και τέτοια λέξη δεν έχουμε, "εθική φθορά" η, ξέρω-γω "εθιταγής φθορά" η κάπως έτσι. Αρχαϊκά τα "έθος" και "έθω", διασώζονται μόνο στα "συνήθεια" και "ειωθός", λόγω ...εθικής φθοράς!
--------------------------------------
Επί της ουσίας, αν το "συγκεκριμένο" νομίζει πως μπορεί να ξεφύγει από τις σιδηρές νομοτέλειες του "γενικού", κακό του κεφαλιού του. Δουλειά της αντιδραστικής Πολιτικής είναι να σιγοντάρει τέτοιες απάτες, και της προοδευτικής να αποκαλύπτει/αποκαθιστά την υποτέλεια του "συγκεκριμένου" στο "γενικό". Και όχι, δεν πιστεύω πως ο Τσίπρας διορίστηκε από το USA ενάντια στη θέληση των εντοπίων κεφαλαιοκρατών. Κοινή επιλογή ήταν, μαζί και των Ευρωπαίων, για τα κοινά τους συμφέροντα. Το ταξίδι στις ΗΠΑ έγινε για λόγους προφίλ, γιατί οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες έπρεπε να πείσουν το πόπολο ότι τα μέτρα, που επρόκειτο να λάβει ο εκλεκτός τους ήταν αναπόδραστα, και το δικό τους κύρος, η δική τους πειθώ δεν έφτανε γι αυτό. Τον ίδιο σκοπό (συν)εξυπηρετεί και η ένταξη στην ΕΟΚ/ΕΕ. Το Κεφάλαιο δημιουργεί νέες διεθνικές "Ιερές Συμμαχίες" για να (μεταξύ των άλλων) ισχυροποιήσει και την πολιτική του ισχύ απέναντι στους Λαούς.
Και η εισαγωγή γενιτσάρων της Διασποράς , για να γυρίσουμε στην αφετηρία της ανάρτησης, γι αυτό γίνεται.
Δε θα κόψουν τα πόδια της τοπικής ανώτερης μπουρζουζίας οι γενίτσαροι.
Τα δικά μας θα κόψουν.
Το "πελατειακό κράτος" πάληωσε, δεν ανταποκρίνεται στις σύγχρονες εκμεταλλευτικές ανάγκες του Κεφαλαίου (στου Λαού, έτσι κι αλλιώς, ποτέ δεν ανταποκρίθηκε, κι ας το είχε αγκαλιάσει αυτός σε ποσοστό ~>90%...) και πρέπει να γίνει Upgrade.
Ο Λαός, αν θέλει να πολεμήσει, πρέπει να δεί όλους τους εχθρούς του.

AGIS είπε...

Σεχτάρ, φερ' ειπείν δεν είπα ότι ο Τσίπρας διορίστηκε ενάντια στη θέληση των εντοπίων κεφαλαιοκρατών. Αλλά όπως και να το κάνουμε είναι η πρεσβεία των ΗΠΑ αυτή που ασκεί επιρροή στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις κι όχι η πρεσβεία της Ελλάδας στις αμερικανικές. Αντίστοιχα και με την ΕΕ και δεν εννοώ πχ την Ιρλανδία αλλά τις χώρες της "πρώτης ταχύτητας". Και είναι η ελλ. αστική τάξη αυτή που εντάσσει τους σχεδιασμούς της στους σχεδιασμούς των ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τις εξαρτά από τις αντιθέσεις τους και όχι το αντίθετο. Αυτό, συνολικά, μαζί και το ότι αυτό δεν γίνεται ενάντια στη θέληση των εντόπιων κεφαλαιοκρατών, είναι το συγκεκριμένο, είναι ο συγκεκριμένος τρόπος με τον οποίο υλοποιούνται οι νομοτέλειες του γενικού, και με αυτό είμαστε αντιμέτωποι σε όλες του τις πτυχές και τις λεπτομέρειες.
Στη Γερμανία του μεσοπολέμου το γενικό θα έβρισκε συγκεκριμένη μορφή στη συνθήκη των Βερσαλλιών: δεν θα μπορούσαμε να την παρακάμψουμε στο όνομα του γενικού, γιατί έτσι θα παρακάμπταμε το γενικό στην πραγματική μορφή με την οποία εμφανίζεται.
Κι αν είμασταν στην σημερινή Τουρκία θα είμασταν αντιμέτωποι με διαφορετική συγκεκριμένη μορφή του ίδιου γενικού.
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη αλλά κανείς δρόμος δεν οδηγεί στη Ρώμη γενικά, μόνο συγκεκριμένα. (Πέρα από το γεγονός ότι οδηγούν όλοι και στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση)

Και Παναγιώτη, το θέμα δεν είναι αν η επαναστατική διαδικασία θα αρχίσει έτσι ή αλλιώς, και θεωρώ ότι δεν μπορούμε ούτε μας επιτρέπεται να προκαθορίσουμε πώς θα αρχίσει, ακόμα κι αν η εμπειρία ή ο νόμος των πιθανοτήτων ενισχύουν την χ πρόβλεψη κι όχι τη ψ. Το θέμα είναι να είναι επαναστατική διαδικασία κι όχι ένα βήμα ως τα μισά του δρόμου ή ούτε καν, κι επίσης το θέμα είναι να εκπληρώνονται και να μην αγνοούνται οι νομοτέλειες της επαναστατικής διαδικασίας.

Ανώνυμος είπε...

AGIS. Εδω θα διαφωνήσουμε και με βάση την εμπειρία του Δ.Κ.Κ ολόληρο τον 20ο Αιώνα. Η Επαναστατική διαδικασία για να έχει πιθανότητες επιτυχίας ξεκινάει ΜΟΝΟ όπως στην Ρωσία το 1917 με Κοινωνική Συμμαχία Εργατών Αυτοαπασχολούμενων Αγροτών. Στην 2η Περίπτωση είναι ο Ορισμός της Καταστροφής. Σοσιαλδημοκρατία και οπορτουνισμός πάντα πήγε με την Αστική Τάξη και ποτέ με την Εργατική. Ηταν το Κατάληλο όχημα για την ανατροπή του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ μετατρέποντας το Κ.Κ σε όχημα της Αντεπανάστασης. Στην ΑΝ.Ευρώπη ήταν η παρουσία του ΚΌΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ που έδωσε την δυνατότητα στους λαούς για Σοσιαλισμό με τον Οπορτουνισμό να λουφάζει. Σήκωσε κεφάλι μετά την 5η ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1953. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Παναγιώτη, "ΜΟΝΟ όπως στην Ρωσία το 1917" σημαίνει το εξής:
α)Συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου "για τις σφαίρες επιρροής", με εντελώς δευτερεύοντα τα εθνικά χαρακτηριστικά, και με τη λεπτομέρεια ότι δεν υπάρχει σοσιαλιστικό κράτος που συμμαχεί στρατιωτικά με ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εναντίον της κύριας απειλής.
β) Αστικοδημοκρατική ανατροπή του τσαρισμού αλλά και δυαδική εξουσία (αστική κυβέρνηση και σοβιετ των εργατών-αγροτών-στρατιωτών), όπου μπαίνει το ζήτημα είτε της μετατροπής της επανάστασης σε σοσιαλιστική είτε επικράτηση της αντεπανάστασης σε όλη τη γραμμή.
Αυτή είναι η ενάρξη της επαναστατικής διαδικασίας "όπως στη Ρωσία το 1917", και μάλλον είναι "ανεπανάληπτη" όσο κι αν η "στρατηγική των σταδίων" θέλησε (μηχανικά σε έναν βαθμό) να επαναλάβει το σχήμα της στις χώρες με χαμηλό επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Με άλλα λόγια, η κοινωνική συμμαχία εργατών αυτοαπασχολούμενων αγροτών αναγκαστικά παίρνει διαφορετικές μορφές ανάλογα με τις συνθήκες.
Πχ στην Κούβα η έναρξη της επαναστατικής διαδικασίας πήρε την μορφή ανταρτοπόλεμου αρχικά μιας χούφτας μαχητών με τον "αστικοδημοκρατικό" στόχο ανατροπής της δικτατορίας του Μπατίστα.
Ενώ εκεί όπου η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη, και για όσο είναι υποχρεωμένη, να κυβερνά αστικοδημοκρατικά, (και επίσης για όσο η εργατική τάξη δεν έχει ακόμα οργανώσει η ίδια τις μορφές της δικής της εξουσίας), οι αστικοδημοκρατικές διαδικασίες πρέπει κατ' ανάγκη να παίζουν ενεργό ρόλο στην όξυνση της ταξικής πάλης (σε όφελος της εργατικής τάξης και όχι σε όφελος του ταξικού εχθρού) με λυδία λίθο την απόρριψη του δόγματος περί "ειρηνικής μετάβασης" και με υποταγή όλης της δραστηριότητας στις νομοτέλειες της ταξικής πάλης και της επανάστασης. Από αυτή την άποψη πραγματικά δεν υπάρχει επαρκής εμπειρία έναρξης της επαναστατικής διαδικασίας.

Αλλά σε ό,τι με αφορά, αρκετά μεγαλοστόμησα πάλι. Υπάρχει και η άποψη: λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά.

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Δεν μεγαλοστόμησες καθόλου. Η Συζήτηση είναι πολύ ευχάριστη. Με δεδομένο οτι Αστικοδημοκρατικά ζητήματα δεν έχουμε να λύσουμε αφου κατα την γνώμη μου είμαστε στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο όπως στην Ρωσία το 1917 σημαίνει ότι έκανε ο ΛΕΝΙΝ απο τις Θέσεις του Απρίλη και μετά. Οσο για το Σοσιαλιστικό κράτος την ΕΣΣΔ δηλαδή και τους δυο ΕΛΙΓΜΟΥΣ που έκανε δεν νομίζω οτι αλλάζει κάτι και το εξηγώ αμέσως. Αλλο πράγμα το Κόμμα των ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ που έχει την Εξουσία και κάνει ΕΛΙΓΜΟΥΣ με τους Καπιταλιστές και άλλο τα Κ.Κ της 3ης Κ.Δ που δεν έχουν την εξουσία. Συμπέρασμα δικό μου. Επρεπε να συνεχιστεί η γραμμή του ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΥ δηλαδή εχθρός η Σοσιαλδημοκρατία και ο Οπορτουνισμός στην ίδια κλίμακα με τον Φασισμό η Απαραίτητοι ΕΛΙΓΜΟΙ στο πλευρό της ΕΣΣΔ χωρίς πολιτικούς Σχηματισμούς και συμμετοχή σε κυβερνήσεις. Φέρνω αναλυτικό παράδειγμα απο την χώρα μας. Δημιουργία του ΕΑΜ σαν Κοινωνική Συμμαχία και μόνο σύμφωνα με το 2ο και 3ο Γράμμα ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ. Ηρθαν οι Αγγλοι να σου πούνε να χτυπήσουμε στο Γοργοπόταμο. Μέσα εμεις. Πανε να σε Εγκλωβίσουνε στο ΣΜΑ κ.α ΟΧΙ εμείς. Οσο δυνάμωνες απο τα τέλη 1943 και μετά Τσάκισμα ΕΚΚΑ και ΕΔΕΣ στην ίδια κατηγορία με τα Τάγματα Καλοκαίρι 1944 με τους Σοβιετικούς Στα Βαλκάνια επαφή μαζί τους ο ΕΛΑΣ τμήμα του Κόκκινου Στρατού και την ώρα που αποχωρούσαν οι Γερμανοι μετατροπή σε ΤΑΞΙΚΟ Τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944. Κατα την γνώμη μου όλα θα ήταν αλλιώς. Το ίδιο σε Ιταλία Γαλλία και αλλού. Και βέβαια δεν διαλύεις την ΟΚΝΕ το 1943.... Για την Κούβα πάλι δεν υπήρχε κανένα Στάδιο. Αλλωστε το ...ΚΚ... το 1953 στην Μονκάδα τους είχε καταδικάσει για Τυχοδιώκτες στην λογική των Σταδίων. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

ΑCIS. Και κάτι ακόμα.Να μη ξεχνάμε την Δράση της Σοσιαλδημοκρατίας και του Οπορτουνισμού απο τον 1ο Π.Π τον Αντεπαναστατικό ρόλο που έπαιξε στο πνίξιμο των Επαναστάσεων και στην περίοδο του Μεσοπολέμου τον Ρόλο του Πολιορκητικού κριού απέναντι στα Κ.Κ και στην ΕΣΣΔ. Δεν μπορείς σε καμμία περίπτωση να βάλεις τον λύκο να φυλαει τα πρόβατα. Και κατα την γνώμη μου ο ποιό επικίνδυνος και υπουλος εχθρός είναι η Σοσιαλδημοκρατία και ο Οπορτουνισμός Νούμερο 1ο Φίδια. Δεν μιλάω για τον λαό που έχει Εγκλωβιστεί εκει. Αυτρούς πρέπει να τους Απεγκλωβίσουμε. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

AGIS είπε...

Παναγιώτη, για το θέμα του "σοσιαλφασισμού", μπορεί βάζοντας βαθμούς επικινδυνότητας να εξισώνεται ο οπορτουνισμός (η "σοσιαλδημοκρατία") και ο φασισμός, αλλά ο καθένας τους απαιτεί διαφορετικές μορφές αντιμετώπισης: ο οπορτουνισμός απαιτεί κατά βάση ιδεολογική-πολιτική αντιμετώπιση ενώ ο φασισμός αποτελεί εξυπαρχής "πολεμική" απειλή. Και οι δυο αποσκοπούν στην πολιτική εκμηδένιση ουσιαστικά του εργατικού κινήματος, αλλά από διαφορετικές διαδρομές. Γι' αυτό ο "σοσιαλφασισμός" μου δίνει την εντύπωση ορισμένης σύγχυσης που δεν βοηθά στον απεγκλωβισμό που λες (είτε είναι εγκλωβισμός στον οπορτουνισμό είτε στο φασισμό).

Ανώνυμος είπε...

ACIS. Συμφωνώ ότι έχουν τον ίδιο στόχο απο διαφορετικούς δρόμους. Και θρέφει ο ένας τον άλλο και χρησιμοποιείται απο τον Καπιταλισμό σε Ρόλο Μαστίγιο Καρότο. Η Πορεία του ΚΚΕ το δείχνει ξεκάθαρα. Απο το 1991 η πορεία που κρατάει το ΚΚΕ απεγκλωβίζει κόσμο και δεν δημιουργεί κανούργιο Εγκλωβισμό. Το Θετικό αποτέλεσμα θα το δεις στο οτι το 2012 πήραμε 4.5% και το 2015 5.5% Οσο και αν σου φαίνεται παράξενο είναι πολύ μεγάλη επιτυχία να σε ακολουθεί τόσος κόσμος στα πλαίσια Ταξης απέναντι σε Τάξη. Αυτό δεν φτιάχτηκε σε μια μέρα. Χρειάστηκε 26 χρόνια και συνεχίζουμε. Σκέψου μόνο πως ήταν το ΚΚΕ το 1991 και ποιον είχε ....Γ.Γ..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Vangelis είπε...

Είναι τρελοί αυτοί οι ιμπεριαλιστες