Πνευματικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Οι ιδέες πρέπει να κυκλοφορούν ελεύθερα. Άρα...
... η αντιγραφή όχι απλώς επιτρέπεται αλλά είναι και επιθυμητή, ακόμη και χωρίς αναφορά της πηγής!

Η γλώσσα κόκκαλα τσακίζει

- "Ο λόγος που μ' άφησες έξω από την υπόθεση", είπε ήσυχα, "ήταν ότι νόμισες πως η αστυνομία δεν θα πίστευε ότι σκέτη περιέργεια μ' έσπρωξε να κατέβω εκεί κάτω χτες το βράδυ. Θα υποψιάζονταν ίσως ότι είχα κάποιον ύποπτο λόγο και θα με σφυροκοπούσαν μέχρι να σπάσω".
- "Πώς ξέρεις αν δεν σκέφτηκα το ίδιο πράγμα;"
- "Οι αστυνομικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι", είπε ξεκάρφωτα.
- "Έχω ακούσει ότι σαν τέτοιοι ξεκινάνε".

[Ραίημοντ Τσάντλερ, "Αντίο, γλυκειά μου", εκδόσεις Λυχνάρι, 1990 (σελ.: 54)]

26 Μαΐου 2017

Η εκστρατεία στην Κριμαία (2)

Με το ενθουσιώδες τηλεγράφημά του, ο Βενιζέλος τσίμπησε το δόλωμα. Ποιό δόλωμα; Ο Κλεμανσώ είχε ζητήσει την βοήθεια της Ελλάδας από τον έλληνα πρέσβυ στο Παρίσι, υποσχόμενος αόριστα κάποια υποστήριξη των ελληνικών διεκδικήσεων, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις. Μάλιστα δε, ο έλληνας πρωθυπουργός ξεπέρασε κάθε προσδοκία τού γάλλου συναδέλφου του. Δυο μεραρχίες έστελνε ο Κλεμανσώ στην Κριμαία; Τρεις θα έστελνε ο Βενιζέλος! Ολόκληρο το Α' Σώμα Στρατού!

Τελικά, συμφωνήθηκε να σταλούν μόνο δυο μεραρχίες, η 2η υπό τον υποστράτηγο Βλαχόπουλο και η 13η υπό τον υποστράτηγο Νεγρεπόντη. Η 1η θα παρέμενε σε ετοιμότητα στην Καβάλα. Για την υποστήριξη της εκστρατείας, συγκροτήθηκε από το ναυτικό η Ναυτική Μοίρα Ευξείνου, με δυο θωρηκτά και δυο αντιτορπιλλικά (αργότερα θα ενσωματώνονταν και τρία αγγλικά αντιτορπιλλικά), υπό τον πλοίαρχο Κακουλίδη, ο οποίος μιλούσε και ρωσσικά. Τον συντονισμό του εκστρατευτικού σώματος ανέλαβε ο στρατηγός Κωνσταντίνος Νίδερ.

Αυτοκρατορικοί Στρατώνες Οδησσού, Ιανουάριος 1919: Τμήμα του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων.

Η αποστολή τού σώματος στην Κριμαία άρχισε στις 3 (16 με το νέο ημερολόγιο) Ιανουαρίου 1919 και ήταν για γέλια και για κλάματα. Κάποιοι έφευγαν από την Θεσσαλονίκη, κάποιοι από την Καβάλα και κάποιοι από όποιο άλλο λιμάνι ήταν πρόσφορο, είτε με ελληνικά είτε με γαλλικά είτε με όποια άλλα μεταγωγικά ευκαιρούσαν, άλλοτε παίρνοντας μαζί και τον βαρύ οπλισμό τους κι άλλοτε αφήνοντάς τον για αργότερα. Περνώντας από τον Βόσπορο, συναντούσαν το προσορμισμένο στην Πόλη θωρηκτό Αβέρωφ, το οποίο σημαιοστολισμένο απέδιδε τιμές. Οι ομογενείς άκουγαν το νταβαντούρι και κατέβαιναν να υποδεχτούν τον ελληνικό στρατό που νόμιζαν -τρομάρα τους!- πως ερχόταν να καταλάβει την Βασιλεύουσα, μέχρι να απογοητευτούν μαθαίνοντας την αλήθεια.

Τα γέλια και τα κλάματα συνεχίστηκαν και στην Κριμαία. Ο Νίδερ με τους δυο μεράρχους του εγκαταστάθηκαν στο γαλλικό στρατηγείο στην Οδησσό αλλά κουμάντο στους έλληνες στρατιώτες έκαναν οι γάλλοι. Το ελληνικό σώμα μοιράστηκε σε μικρές μονάδες και διασκορπίστηκε σε διάφορα τάγματα, ανάλογα με το πού εκτιμούσαν οι γάλλοι πως έπρεπε να πάνε. Παράλληλα, όπως έγινε και στην Πόλη, οι ομογενείς πίστεψαν ότι... ούτε κι εκείνοι δεν ήξεραν τι ακριβώς. Σε πανηγυρική τελετή που έγινε την Κυριακή 14 (27) Ιανουαρίου στο Ροδοκανάκειο παρθεναγωγείο, ο πόντιος πρόεδρος της ελληνικής ομογένειας Ελευθέριος Παυλίδης (αργότερα βουλευτής Αθηνών) είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής αμίμητα:
Σας ευγνωμονούμεν, αγαπητοί αδελφοί, διότι μας παρηγορείτε μακράν της γλυκείας πατρίδος ευρισκομένους που κάμνετε να νομίζωμεν ότι ευρισκώμεθα εις τα άγια χώματά της. Η συμμαχική αλληλεγγύη, η ευγνωμοσύνη προς τον ρωσσικόν λαόν, ανθ' όσων υπέρ της πατρίδος ημών έκαμε και τα συμφέροντα της πατρίδος, επέβαλον εις τον μεγάλον ημών κυβερνήτην να αποφασίση την αποστολήν ελληνικού στρατού εις Ρωσσίαν. Την πρωτοβουλίαν και την διεύθυνσιν των εν Ρωσσία επιχειρήσεων έχει η ένδοξος και ιπποτική Γαλλία, η πρωτοστατούσα πάντοτε εις τοιαύτης φύσεως ευγενείς αγώνας. Είμαι πολύ ευτυχής αναγγέλλων υμίν ότι οι ελληνικοί πόθοι προοδευτικώς εκπληρούνται και ότι ο ελληνικός στρατός ευρίσκεται αυτήν την στιγμήν ολίγας ώρας μακράν της Κωνσταντινουπόλεως, καταλαβών πάσαν την προς την θάλασσαν ζώνην της Θράκης. Μετ' ολίγον ουδείς έλλην θα μείνη υπό τον βαρβαρώτερον και ατιμώτερον ζυγόν. Με την ακλόνητον ταύτην πεποίθησιν ο ελληνικός στρατός απεχωρίσθη του πατρίου εδάφους. Η τιμή, το καθήκον και η ευγνωμοσύνη της πατρίδος προς τον ρωσσικόν λαόν θα ώσιν οι οδηγοί του ελληνικού στρατού εις πάσαν πράξιν επί του ιερού δι' ημάς τούτου εδάφους.
Όμως, εκτός από τέτοιες γελοιότητες, υπήρξαν και σοβαρά γεγονότα. Οι πολυάριθμοι έλληνες κομμουνιστές της Οδησσού μοίραζαν προκηρύξεις στους έλληνες στρατιώτες, καλώντας τους να μη χτυπήσουν "την πλευρά εκείνων που έχουν κυβέρνηση εργατών, γεωργών και στρατιωτών". Άλλες προκηρύξεις, γραμμένες στα γαλλικά, μοιράζονταν στους γάλλους στρατιώτες, θυμίζοντάς τους ότι τους έστειλαν εκεί να θυσιαστούν για τα συμφέροντα γάλλων τραπεζιτών και βιομηχάνων. Δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στις εξελίξεις αυτή η προπαγάνδα αλλά η πραγματικότητα είναι ότι ανάμεσα στους στρατιώτες (κυρίως τους γάλλους) άρχισε να εμφανίζεται μια διαρκώς διογκούμενη αμφισβήτηση για τον αληθινό σκοπό της εκστρατείας.

Φυσικά, αυτή η αμφισβήτηση είχε επίδραση στα πεδία των μαχών. Σε ελάχιστο χρόνο κατέρρευσαν και τα τρία μέτωπα που δημιουργήθηκαν: η Χερσώνα έπεσε στις 10 Μαρτίου, το Νικολάιεφ στις 14 και η Μπερεζόφκα στις 18. Στην συνέχεια, οι σύμμαχοι προσπάθησαν να δημιουργήσουν αμυντική γραμμή γύρω από την Οδησσό αλλά στις αρχές Απριλίου η πόλη έπεσε στα χέρια των μπολσεβίκων. Τελικά, στις 17 Απριλίου υπεγράφη ανακωχή, με τον όρο οι εισβολείς να εγκαταλείψουν την Κριμαία μέσα σε 10 ημέρες.

Στις 19 Απριλίου οι γάλλοι ναύτες που βρίσκονταν στην Σεβαστούπολη, στασίασαν, βγήκαν στους δρόμους και ενώθηκαν με τους ντόπιους σε μια διαδήλωση με κόκκινες σημαίες και με σύνθημα "Ζήτω οι μπολσεβίκοι". Περνώντας από τον χώρο στρατωνισμού των ελλήνων, οι γάλλοι κάλεσαν τους έλληνες να ενωθούν μαζί τους. Ο έλληνας διοικητής ζήτησε την παρέμβαση του γάλλου ανωτέρου του, ο γάλλος του έδωσε εξουσιοδότηση να χειριστεί το θέμα μόνος του κι εκείνος έδωσε εντολή για πυρά στον αέρα, τα οποία γρήγορα έγιναν πυρά στο ψαχνό με πέντε νεκρούς και τρεις τραυματίες. Οι γάλλοι ναύτες εξαγριώθηκαν και απείλησαν με βομβαρδισμό των ελληνικών πλοίων αλλά και των ελληνικών θέσεων στην ξηρά. Το επεισόδιο έληξε με την παρέμβαση των άγγλων.

Τελικά, στις 28 του μηνός, οι ελληνικές μονάδες έφτασαν στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας και η ελληνική εκστρατεία στην Κριμαία έλαβε τέλος, με θύματα 398 νεκρούς και 657 τραυματίες. Λίγο αργότερα, οι ίδιες μονάδες θα αναχωρούσαν για την Μικρά Ασία...

Χάρτης της "Δημοκρατίας του Πόντου", έκδοση 1919 της "Εθνικής Λίγκας του Πόντου". Κάτω δεξιά,
ο ίδιος χάρτης το 1917. Η "διαστολή" των ποντιακών εδαφών μέσα σε δυο χρόνια είναι αξιοσημείωτη.

Δεν μπορούμε να ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας για την Κριμαία, χωρίς να σημειώσουμε ότι η στρατιωτική εκστρατεία δεν είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο ο Βενιζέλος προσπάθησε να πλήξει την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ακόμη και μετά την λήξη της εκστρατείας, απεσταλμένοι τής ελληνικής κυβέρνησης όργωναν τις παραευξείνιες και υπερκαυκάσιες περιοχές, προκειμένου να προφυλάξουν το ελληνικό στοιχείο που έμενε εκεί, από ανεπιθύμητες κομμουνιστικές επιρροές. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Βατούμ της Γεωργίας (η αρχαία Κολχίδα) ιδρύεται το "Ελληνικόν Δημοκρατικόν Κόμμα", το οποίο ξεκαθαρίζει ότι "αναγνωρίζει το μάλλον τέλειον πολίτευμα, την Δημοκρατίαν".

Κάπου εδώ θα κλείσουμε την αναφορά μας στην εκστρατεία της Κριμαίας, αποφεύγοντας τον πειρασμό να συνδυάσουμε το περιεχόμενο της τελευταίας παραγράφου με την εκφρασμένη επιθυμία του Βενιζέλου να μη δημιουργηθεί ανεξάρτητο ποντιακό κράτος αλλά να ενσωματωθεί ο Πόντος στην Αρμενία. Επίσης, αποφεύγουμε να κρίνουμε αν και κατά πόσο ο Νίκος Καζαντζάκης, ο οποίος τότε ήταν προσωπικός φίλος τού Βενιζέλου και βρέθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην περιοχή (1918-1920) ως απεσταλμένος του, επιδόθηκε σε αντικομμουνιστική προπαγάνδα (*). Η ουσία είναι ότι η επιλογή τού Βενιζέλου να εμπλέξει την Ελλάδα στην περιπέτεια της Κριμαίας απεδείχθη μέγα λάθος, το οποίο μόνο ζημιά έφερε τόσο στην χώρα όσο και στην εκεί ομογένεια, η οποία έμεινε με το στίγμα τού εχθρού της επανάστασης.


--------------------------------------------------
(*) Κάποιοι ισχυρίζονται ότι το έκανε, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα ότι συνεργαζόταν με τον αντικομμουνιστή αντισυνταγματάρχη Ηρακλή Πολεμαρχάκη, επίσης απεσταλμένο του Βενιζέλου στην περιοχή. Προσωπικά, διατηρώ σοβαρές επιφυλάξεις. Τα στοιχεία δείχνουν ότι εκείνη την εποχή ο όντως γνωστός για τις ασταθείς και συνεχώς μεταβαλλόμενες θέσεις του Καζαντζάκης είχε ελκυστεί από τον μπολσεβικισμό και έβλεπε θετικά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Άλλωστε, μέχρι τις εκλογές του 1920, ο Καζαντζάκης είχε αλλάξει γνώμη και για τον Βενιζέλο.

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

... το αποτέλεσμα αυτής της συμμετοχής μας είτανε η Εθνική Καταστροφή Του Ελληνισμού τόσο στην μετέπειτα Σοβιετική Ένωση ΌΣΟ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ Η Μικρασιατική Καταστροφή του 22!
Η συμμετοχή μας ως Αποικιοκρατούμενη Χώρα με το πλευρό τον Ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έφερε την Εθνική Καταστροφή! Το ίδιο επαπηλούμενο σχέδιο έχουμε και σήμερα με ΝΑΤΟ πετρέλαια και παραμύθια στο Αιγαίο!
Καλήμερα!

Ανώνυμος είπε...

Στην ΕΣΣΔ δεν καταστράφηκε κανένας Εργάτης οποιασδήποτε Εθνικότητας ούτε και Ελληνας. Πήραν τα μέσα στα χέρια τους απο τους Καπιταλιστές οποιασδήποτε Εθνικότητας. Αντίθετα απο τις ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ενέργειες της Αστικής Τάξης της Χώρας μας σφαγιάτηκαν Εθνότητες σε Μακεδονία Θράκη που ζούσαν αιώνες εκεί στην Συνέχεια προχώρησε μετά την Ουκρανία στην Μικρά Ασία που και εκεί έκανε σφαγές οσο προχωρούσε για την Κόκκινη Μηλιά και στην συνέχεια προχώρησε σε Σφαγές η Τουρκική Αστική Τάξη. Ο Πρωταρχικός εχθρός για κάθε λαό είναι η Δική του Αστική Ιμπεριαλιστική Τάξη. Αποικίες προτεκτοράτα φεουδαρχίες κ.α μας τελειώσανε στο Γουδί το 1909...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Οσο για το σήμερα το ίδιο ακριβώς παιχνίδι παίζει η Αστική Τάξη συμμετέχοντας στο ΝΑΤΟ Ε.Ε και σε όλους τους Ιμπεριαλιστικούς πολέμους για να βελτιώσει την Θέση της στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αγώνας λοιπόν μέσα απο την ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ για Εξοδο απο την Ε.Ε με Κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Αλλιώς μιλάμε για Εθνικό Καπιταλίσμό και αλλαγή Ιμπεριαλιστικού Οργανισμού με ΡΩΣΣΙΑ ΚΙΝΑ αγκαλιά με Εθνικιστές Φασίστες Ξενοδόχους Φαρμακοβιομήχανους Εφοπλιστές. ΔΙΑΛΕΞΕ......... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

Διευκρίνιση: "Η καταστροφή του Ελληνισμού στην στην Σοβιετική Ενωση" Εστιαζεται ότι μετά το 20/25 μεγάλες μάζες Ελλήνων ΓΙΑ ΛΌΓΟΥΣ ΑΣΦΆΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥ ΚΡΆΤΟΥΣ μεταφέρθηκαν προς ανατολικές επαρχίες λόγω Φόβου μην εμπλεχθούν ξανά με τον Αποικιοκρατούμενο Ελληνικό Στρατό που στέλναν οι Ιμπεριαλιστές (Αμερικάνοι/Αγγλοι/Γάλλοι/Γερμανοί)!
Μάλιστα τότε είχαν το δικαίωμα οι Ελληνικοί πληθυσμοί να διαλέξουν εάν θέλουν να πάνε στην Ελλάδα και ΌΛΑ ΑΥΤΆ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ! Όσοι διάλεξαν "Ελλάδα" είταν Υποχρεωμένοι να πουλήσουν την περιουσία τους και οι Μπολτσεβίκοι είταν τίμιοι και τους δείναν την πραγματική Αξία σε ρούβλια (απαγορεύεται να παίρναν χρυσό εκτός σταυρούς και δακτυλίδια)! Όσοι είρθαν στην Ελλάδα τα Ρούβλια που φέρναν σε τσουβάλια και τσουβαλάκια η 'ελληνική κυβέρνηση" των Ξένων δυναστών
δεν τα αναγνωρίζε! Οι Ελληνες/Πόντιοι τα κράτησαν μερικά χρόνια τα ρούβλια τους πιστεύωντας στα κυβερνητικά λεγώμενα για δραχμοποίηση των ρούβλιων και ύστερα τα είχαν για ... προσάναμα στα ... μαγκάλια τους!

ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΆ ΚΑΝΕΙΣ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΛΈΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ! Διότι Αυτοί ξεκίνησαν από το μείον μηδέν Χωρίς να φταίνε σε τίποτα για τα Εθνικά προδοτικά που έκανε η τότε Αποικιοκρατούμενη κυβέρνηση της Χώρας μας! Και συνεχίζουν μέχρι .....

Πρέπει να βγεί η Αλήθεια για τον Ελληνισμό της Κριμαίας! Και η Αλήθεια δείχνει την Εθνική Προδοσία που έγινε πράξη το 22!!!

TRASH είπε...

Σχετικό με την ανάρτηση Θοδωρή, και πιστεύω πως θα σε ενδιαφέρει, καθώς από αστική πηγή, προκύπτει η συντριπτικά πλειοψηφική φιλομπολσεβίκικη στάση των Ελλήνων της Κριμαίας εκείνα τα χρόνια, και σε αντίθεση με τους κυρίαρχους σημερινούς αστικούς μύθους της ψωροκώσταινας:

http://fadomduck2.blogspot.gr/2012/05/blog-post_3719.html

Ανώνυμος είπε...

Τι εννοεις παναγιωτη, η ελλαδα ηταν ιμπεριαλιστικη και μαλιστα απο το 1909;
Μηπως και οι ινδοι ,που ηρθαν κι αυτοι μαζι με τα εγγλεζακια με τα κοντα παντελονακια στα δεκεμβριανα το 44, ηταν κι αυτοι ιμπεριαλιστες;