Θέλω να κάνω μια γενική τοποθέτηση. Έχω σοβαρές επιφυλάξεις για το τι εννοούμε με τον όρο "τρέχουσα πολιτική κατάσταση". Θεωρώ ότι η οποιαδήποτε πολιτική κατάσταση δεν πρέπει να εξετάζεται μέσα σε στενά χρονικά πλαίσια επειδή δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν σοβαρές βραχυχρόνιες μεταβολές με τις παρούσες δομές. Με άλλα λόγια, δεν πιστεύω ότι η βάση του πολιτικού σκηνικού μπορεί να μεταβληθεί μέσα από οποιαδήποτε εκλογική διαδικασία. Δεν είναι, δηλαδή, δυνατόν να ανατραπεί μέσω εκλογών ένα σύστημα το οποίο προβλέπει εκλογές επειδή δεν είναι δυνατόν το οποιοδήποτε σύστημα να προβλέπει διαδικασία αυτοκατάργησής του. Σαφώς από την 7η Μαρτίου υπάρχουν νέα πολιτικά δεδομένα στον τόπο αλλά αν τα δει κανείς με ευρύτητα χρόνου (π.χ. μέσα στην ιστορία των τελευταίων 50 ή 30 ετών) τότε αυτομάτως το οποιοδήποτε "νέο" γίνεται παλιό, τετριμμένο και απόλυτα συμβατικό.
Θα μπορούσα, βέβαια, να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις για τον καινούργιο τρόπο διαχείρισης της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Θα μπορούσα, επίσης, να καταφύγω σε μερικούς λαϊκίζοντες και "πιασάρικους" αφορισμούς, όπως "ο λαός κάθε δέκα χρόνια ξεχνά τι σημαίνει δεξιά" ή "άλλαξε ο Μανωλιός..." κ.λ.π. Δεν κρύβω ότι τόσες μέρες έχω μουτζουρώσει κάμποσα χαρτιά με σημειώσεις, σκέψεις και σχόλια αλλά δεν ήθελα να επισημοποιήσω ο,τιδήποτε πριν καταλαγιάσει ο εκλογικός θόρυβος. Ίσως επειδή δεν ήθελα να συμμετέχω σε ένα κλίμα που μου θύμισε έντονα το κλίμα που επικρατεί κάθε φορά μετά από ένα επεισοδιακό ντέρμπυ Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, όταν οι μεν νικητές πανηγυρίζουν (με τραγούδια, χορούς, βαρελότα και δηλώσεις "αποδείξαμε ποιος είναι ο καλύτερος") οι δε ηττημένοι αποσύρονται για να αναλύσουν τα αίτια της ήττας (πολλές φορές αλλάζουν και προπονητή αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση ο προπονητής είχε ήδη αλλάξει παραμονές του αγώνα).
Αντί, λοιπόν, να σχολιάσω καθ' οιονδήποτε τρόπο την "τρέχουσα πολιτική κατάσταση" προτιμώ να δώσω τον λόγο στον κυρ-Αλέξανδρο των Ελληνικών Γραμμάτων ο οποίος με τον δικό του, μοναδικό τρόπο κάνει ένα διαχρονικό σχόλιο περί πολιτικής και πολιτικών. Αφουγκραστείτε (άνευ σχολίων):
"Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα πααρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου...και δια της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δ' ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά διά τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των..."
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, "Οι Έμποροι των Εθνών"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου