Η «δίγλωσση» γελοιοποίηση

Με τα Πρωτόκολλα του Λονδίνου (21/1/3.2.1830) και τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης (1832), η Ελλάδα ανακηρύχθηκε «ανεξάρτητο» κράτος. Το πόσο ήταν ανεξάρτητο φάνηκε, καθώς υπέγραψαν γι’ αυτό, αντί Ελλήνων, οι ξένοι αντιπρόσωποι των τότε Μεγάλων Δυνάμεων.

Έκτοτε το κρατίδιο λειτούργησε ως υπηρέτης ξένων συμφερόντων. Πολιτικά ανύπαρκτο ή προβληματικό, έρμαιο στις ορέξεις των ισχυρών, εξελίχθηκε ως αλτήρας των ιμπεριαλιστών προς Ανατολάς.

Για να στηθεί ετούτο το μόρφωμα χρειάστηκε, πέραν της βούλησης των ισχυρών, και η συνεργασία εγχώριων ισχυρών «οικογενειών». Σε αγαστή συνεργασία με τους ξένους, είτε από φόβο είτε από πεποίθηση, έλαβαν αυτές επαξίως τον τίτλο του δοσίλογου.

Ο εξευτελισμός, άλλωστε, η απώλεια της υπόληψης και η εντεύθεν προσωπική ταπείνωση είναι μία από τις θεμελιώδεις καταστάσεις κατάπτωσης.

Με τη συναυτουργία της άρχουσας, κυρίως, τάξης το κρατίδιο δε μεταμορφώθηκε ποτέ σε κράτος.

Προσπάθειες απελευθέρωσης πνίγηκαν στο αίμα. Πατριώτες εκτελέστηκαν ως προδότες στα «εργοστάσια» τυφεκισμών ανά την επικράτεια, άλλοι πήραν τον δρόμο για την ξενιτιά. Δήμιοι οι μέχρι πρότινος δοσίλογοι, οι συνεργάτες των Γερμανών, συνεργάτες μετέπειτα των Άγγλων και Αμερικανών, από τις ίδιες οικογένειες, πρωθυπουργοί, υπουργοί, πολιτικοί «ταγοί» της έρημης χώρας.

Σφάλλει όποιος υποστηρίζει πως η Ελλάδα κατέστη προτεκτοράτο. Προτεκτοράτο είναι η συμβατική σχέση μεταξύ κρατών κατά την οποία το ένα αναλαμβάνει τη διεύθυνση των εξωτερικών υποθέσεων του άλλου. Βεβαίως, η σύμβαση αυτή είναι εικονική, καθώς η υποκρυπτόμενη σχέση είναι ο καταναγκασμός του ενός κράτους να υποκύψει στο άλλο.

Στην περίπτωση της Ελλάδος ήταν κάτι χειρότερο. Η χώρα μας, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της, κατέστη κράτος παρίας. Ανύπαρκτο, ανυπόληπτο, κέλυφος ρουφηγμένο από τις αράχνες. Υπαρκτό μόνο στο επίπεδο της καταστολής.

Το ξένο κεφάλαιο με τη συνεργασία εγχώριων μεταπρατών, καθόρισε την ιστορική διαδρομή του ελληνικού κράτους, προξενώντας τα μεγαλύτερα δεινά. Εκείνο των Οίκων Χάμπρο, Ρικάρντο, Ρότσιλντ, Ροκφέλερ και Σία.

Ίδια και σήμερα, απαράλλακτα, ρημάζουν τη χώρα μας. Ορίζουν «ηγέτες», φοβίζουν, απειλούν, πληρώνουν, εκβιάζουν, εθίζουν. Ελέγχοντας τους ηγέτες, ελέγχουν κατ’ επέκταση τη χώρα.

Κάποτε, την περίοδο της Βαυαροκρατίας και το πλέον αδιάφορο νομοθέτημα τελούσε υπό την έγκριση των Αντιβασιλέων Άρμανσμπεργκ, Μάουρερ και Έιντεκ (οι ύαινες, που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα). Οι ίδιοι, με άλλα ονοματεπώνυμα (κατά σύμπτωση Αγγλοσάξωνες), επιχειρούν και σήμερα να ελέγξουν ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε.

Κατόπιν των ανωτέρω τίθενται τα ακόλουθα εύλογα ερωτήματα :

– Πώς λέγεται το κράτος που δεν έχει το δικαίωμα να νομοθετεί ούτε για τα φίμωτρα των σκύλων;

– Πώς ονομάζεται το κράτος που «νομοθετεί» μεταφράζοντας απλώς από την αγγλική έτοιμα σχέδια νόμου, που φθάνουν στους υπουργούς με e-mail;

– Πώς καλείται ένας πρωθυπουργός που πράττει τα ίδια ακριβώς με τους προκατόχους του, ανεχόμενος τον εξευτελισμό της χώρας και του εαυτού του;

– Πώς βαφτίζονται οι υπουργοί που αρκούνται στην προσωπική τους γελοιοποίηση ενώπιον του λαού, αλλά και ενώπιον των ίδιων των εντολέων τους;

– Πώς καλούνται όσοι παριστάνουν τους αριστερούς, πράττοντας τα «δεξιότερα», αξιώνοντας, όμως, την αναγνώριση ως ισχύουσας της ληγμένης αριστερής τους ταυτότητας;

Μένει κάτι πριν την τελική γελοιοποίηση. Η σύνταξη των νόμων του κράτους στην ελληνική και ταυτόχρονα στη γερμανική γλώσσα!

Είναι δυνατόν αυτό να συμβεί;

Αντί απαντήσεως, παραθέτουμε το κείμενο του νόμου, που αφορούσε, μεταξύ των άλλων, διατάξεις για αποζημίωση από την είσοδο ζώων σε ξένα κτήματα και για την προικοδότηση της κόρης του ήρωα Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ο νόμος αυτός δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με αριθμό 23 το έτος 1835.

Ο νόμος διατυπώθηκε στην ελληνική και στη γερμανική γλώσσα και φέρει τις υπογραφές των τριών εκπροσώπων της Αντιβασιλείας, Άρμανσμπεργκ, Κόμπελ και Έιντεκ.

Στον «πάτο» του εγγράφου, οι θλιβερές υπογραφές κάποιων Ελλήνων, που παρίσταναν τότε τους πολιτικούς της χώρας.

[Άρθρο του Νίκου Καραβέλου από τον ιστοτόπο "Ημεροδρόμος". Τηρούνται αυστηρά η στίξη και η ορθογραφία του πρωτοτύπου]

Σαββατιάτικα (83) - της τυρόπιτας

*** Μανίτσα, θες τυρόπιτα; *** Πώς την βλέπετε την κοντρούλα Τουρκίας-Ρωσσίας; *** Γιατί κάτι μου λέει ότι, κατά βάθος, θέλετε να τον χοντρύνουν τον τσαμπουκά οι ρώσσοι; *** Ρε σεις, μπας και πιστεύετε ότι θα μας δώσει την Πόλη ο Βλαδίμηρος; *** Κούνια που σας κούναγε, μαύροι! *** Πάντως, αν είναι να μας δώσει κάποιος μια πόλη, να του ζητήσουμε την Πράγα, που μ' αρέσει περισσότερο. *** Θυμάστε που στα προηγούμενα "Σαββατιάτικα" σας έλεγα πως την ημέρα που βγήκε ο Σαμαράς πρόεδρος, παίζανε πάλι οι γαύροι με τους βάζελους; *** Λοιπόν, από την στιγμή που το Σάββατο δεν έγινε το ματς στην Λεωφόρο, πώς περιμένατε να γίνουν οι ΝουΔίτικες εκλογές την Κυριακή; ***

Τόση γοητεία... κι αυτό το τεράστιο χαμόγελο...

Για να μη σας ρωτήσω πώς και δεν αναμένατε πρόβλημα με Μητσοτάκη υποψήφιο. *** Γκαντεμόσαυροι πάππου προς πάππου. *** Κουρού του σεξ. *** Κι απάνω που ήμουν έτοιμος για Άδωνι, γαμώ την ατυχία μου μέσα. *** Τελικά, όντως ο Παπαμιμίκος έφταιγε για όλα; *** Αυτό που ο Παπαμιμίκος είναι -λέει- γενικός διευθυντής τής ΝουΔου, το ξέρατε από πριν; *** Εγώ, πάντως, δεν φανταζόμουν ότι αυτό το κωλοχανείο έχει και γενικό διευθυντή. *** Και γιατί δεν συμβουλεύονταν τον Βαγγέλα, να τους λύσει το πρόβλημα με τα κομπιούτερ; *** Δεν κατάλαβα, τί παναπεί πού ξέρει από κομπιούτερ ο Βαγγέλας; *** Οι μάγκες οι καλοί ξέρουν τα πάντα. *** Τον έχετε δει να ενώνει ψιψιψίνια με κοκοκόψαρα; ***  Προφυλακτικά με γεύση τυρόπιτας. *** Εισιτηριάκια για τα Μπαλσόι στο Μπάντμιντον εξασφαλίσαμε; *** Άντε σιγά-σιγά, να προλάβουμε μην εξαντληθούν και τι θ' απογίνουμε. *** Και μετά να ετοιμαζόμαστε για υπερθέαμα Χριστούγεννα στον πάγο. *** Τι παναπεί πού το άκουσα αυτό; *** Δεν το άκουσα ακόμη αλλά γίνονται Χριστούγεννα στην Αθήνα δίχως υπερθέαμα στον πάγο; *** Το προσέξατε που είπα "ΜπΑλσόι" κι όχι "ΜπΟλσόι", έτσι; *** Εμ, κάτι έμαθα κι εγώ μετά από τόσα χρόνια Κωστάλα. *** Εσείς καταλάβατε για ποιον λόγο έδωσε ο πατριάρχης Ιεροσολύμων τον μεγαλόσταυρο στον Αλέξη; *** Μεγαλόσταυρο στον Αλέξη, μωρέ; *** Και μας το παίζει άθεος, το κωλοπαίδι τού κερατά. *** Σταυρό θες Αλέξη ή ογλήγορες (που έλεγε η γιαγιά μου) με την μαγκούρα; *** Σιχτίρ, μαγκουρογαμώσταυρε. *** Τόσα αλισβερίσια με ράσα δεν είχε ούτε ο Ρουσόπουλος, όταν κανόνιζε τις δουλειές τού Βατοπεδίου. *** Τυρόπιτα για απλό σεξ, σπανακόπιτα για σπέσιαλ. *** Από τέλη κυκλοφορίας πώς είσαστε; *** Να δω τώρα ποια κουφάλα θα βρεθεί να μου την χώσει για το Άτος. ***

Σ' όποιον αρέσουμε!

Πάντως, κανονίστε να τα πληρώσετε νωρίς γιατί αν τ' αφήσετε για τέλος της χρονιάς, δεν θα έχετε λεφτά για ΕνΦΙΑ και αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσετε αυτά που λογαριάζατε να δώσετε για τις 100 δόσεις. *** Καλό κουμάντο θέλει, δεν είναι πρόβλημα τα λεφτά. *** Όσοι αμφισβητείτε το καθηγητικό κύρος του υπουργού εξωτερικών είσαστε κακοηθέστατοι. *** Σας πείραξε που ένας συριζαίος πρώην κουκουές έγινε αξιοκρατικά καθηγητής με κυβέρνηση ΝουΔου, την εποχή που νταραβεριζόταν με το ΠαΣοΚ, ε; *** Ξίδι! *** Μια τυρόπιτα είναι σχέση, δύο είναι όργιο. *** Τζάκρη: "Ο στόχος είναι να ανάψουν όσα περισσότερα φουγάρα γίνεται." *** Θοδώρα, άναψε ένα τρίφυλλο και ηρέμησε, δεν είσαι το "Τζέλα Δ.". *** Αν είναι ν' ανάψουμε κάτι, προτιμώτερα τα φουρνέλα από τα φουγάρα. *** Αλέξης προς Σταύρακα: "Όλοι, όταν είμαστε στην αντιπολίτευση, κάνουμε τις υπερβολές μας." *** Κι εμείς οι ψηφοφόροι, Αλέξη μου, όταν πάμε στην κάλπη κάνουμε τις μαλακίες μας. *** Αυτός με το σπαστό μαλλί, που είδα στην κηδεία τού Χέλμουτ Σμίτ, ο Κίσσιντζερ ήταν; *** Ζη ακόμη, ο πούστης, ο σκατόψυχος; *** Τυρόπιτα ταψιού για ρομαντικούς. *** Τριάντα ευρά το πλαστικό χριστουγεννιάτικο δέντρο; *** Άστο, γυναίκα, θα στολίσουμε την γιούκκα εφέτος. *** Newsbomb: "Ρωσίδα βουλευτής ανατινάχθηκε ενώ έκανε σεξ". *** Σεξοβόμβα, κυριολεκτικά! *** Ψιτ, παλληκάρι μου, εσύ που κερνάς την κοπέλλα απέναντι νομίζοντας ότι έτσι θα γαμήσεις, πιστεύεις πως πράγματι κάποτε στην Σοβιετική Ένωση οι τουρίστες γαμούσαν με ένα κουτάκι τσίκλες; *** Σε λίγο θα καταλάβεις πως αυτά που πιστεύεις είναι μαλακίες. *** 

Ρε Αλέξη, αυτός θ' αλλάξει την Ευρώπη; ΑΥΤΟΣ;

Και, προς θεού, μην ακούς τον κάφρο που λέει ότι, βάσει ερευνών, υπάρχουν κοπέλλες που εκδίδονται για μια τυρόπιτα! *** Εγώ έχω αγοράσει εκατοντάδες τυρόπιτες από το μαγαζί δίπλα αλλά η τυροπιτού ούτε να με φτύσει. *** Από το "Στάσου, μύγδαλα!" στο "Στάσου, τυρόπιτα!"; *** Κατάντια... *** Δηλαδή, για να μείνει κάποια παρθένα, δεν πρέπει να της αρέσουν οι τυρόπιτες; *** Την κερνάς τυρόπιτα, σε κερνάει χυλόπιτα. *** Αίσχος! *** Τυροπιτάκι για one night stand. *** Παιδιά, την είδατε την Μαριάννα τελευταία; *** Δεν ξέρω αν γενικά το συνηθίζουν οι πρέσβειρες καλής θελήσεως να τραβιούνται αλλά νομίζω ότι η δικιά μας παρατραβήχτηκε. *** Λες και έχει πιει μπετόν έγινε. *** Της μιλάς από πίσω και θέλει ακτίνα 8 μέτρων για να γυρίσει να σε δει. *** Δεν σας ρώτησα, βλέπετε και σεις πιθανότητα να μπλέξουμε ως χώρα σε πόλεμο; *** Επειδή δεν θυμάμαι, αυτοί που επιστρατεύονται, χρειάζονται και φορολογική ενημερότητα; *** Για σκεφτείτε να βγάλουν καναν τέτοιο νόμο: δεν πληρώνεις, πας φυλακή... πληρώνεις, πας φαντάρος. *** Την τυλίγει την τυρόπιτα. *** Τζήμερος στο τουίττερ: "Δημοσίευσα μια νέα φωτογραφία στο Facebook". *** Και γιατί δεν την δημοσιεύεις και στο τουίττερ, ρε συ Θάνο, να μας γλιτώσεις από το πήγαιν'-έλα, λες και γυρνάμε γραφεία δημόσιας υπηρεσίας για υπογραφές; *** Βλέπεις που το πας φιρί-φιρί να σου πούμε "κουνιώνται", "τράβα ρε μαλάκα" κλπ; *** 0,003 ευρώ η μετοχή τής Πειραιώς... 0,02 ευρώ η μετοχή τής Εθνικής... 0,01 ευρώ η μετοχή τής Eurobank... 0,04 ευρώ η μετοχή τής Alpha... 1,40 ευρώ το εισιτήριο του αστικού λεωφορείου. *** Ένα εισιτήριο ίσον 140 μετοχές Γιούρομπανκ; *** Ρε συ Αλέξη, για ξαναρώτα τον Ευκλείδη αν έκανε καλά τις πράξεις, γαμώ τα πτυχία μου μέσα! *** 

Ευτυχισμένα χρόνια

Γεροβασίλη: "Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έχει εφαρμοστεί σε ποσοστό πάνω από 50%." *** Όλγα, σήκωσες πυρετό και παραληρείς ή έχεις κι εσύ πρόβλημα με τις πράξεις; *** Τα κορίτσια τα καλά παίρνουνε τυροπιτά. *** Kool News: "Τρίτο πρόσωπο στη σχέση τού 33χρονου με την 85χρονη". *** Ο τυροπιτάς ή ο χάρος; *** Πάντως, κορίτσια, μη τσιμπάτε με τις τυρόπιτες. *** Συνεχίστε να το δίνετε τζάμπα, για να διατηρείτε την σιλουέττα σας. *** Επειδή κάποιοι αναγνώστες παραπονέθηκαν ότι βάζω δύσκολα φωτο-κουίζ, σήμερα διάλεξα ένα ευκολάκι. *** Τώρα, αν εσείς δεν καταφέρατε να αναγνωρίσετε στην πρώτη φωτογραφία το μάλλον μεγάλο αλλά σίγουρα υπέροχο χαμόγελο της Τζούλιας "Pretty Woman" Ρόμπερτς, δεν φταίω εγώ. *** Στην τελευταία φωτογραφία δεν είμαι σίγουρος αν το ύφος τού Νίκου Νικολόπουλου δείχνει κάτι σε θαυμασμό ή κάτι σε "τι λέει μωρέ, ο μαλάκας;" *** Μπορώ να ρωτήσω κάτι τελευταίο, πριν σας καληνυχτίσω για να πάω να ετοιμαστώ για την αυριανή εκδρομή στον Γοργοπόταμο; *** Η φράση "τυρόπιτα χειροποίητη" μόνο σε μένα φαίνεται να υποκρύπτει σεξουαλικό υπονοούμενο; *** Καλό σαββατόβραδο σε όλους. ***

Η "φορομπηχτική" πολιτική του Δήμου Πατρέων

Το σημερινό σημείωμα ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Για να το γράψω, πήρα αφορμή από την τελευταία παράγραφο μιας -απολαυστικής, όπως πάντα- ανάρτησης στο ιστολόγιο "Σφυροδρέπανο". Παρ' ότι φαίνεται πως το περιεχόμενό του αφορά στενά τον δήμο πατρέων, πιστεύω ότι παρουσιάζει ευρύτερο ενδιαφέρον. Αλλά ας αρχίσουμε με το επίμαχο απόσπασμα από την ανάρτηση που ανέφερα:

"Κλείνουμε το δελτίο με ένα κάπως σουρεάλ υστερόγραφο, που δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Ο δήμος Πατρέων επέβαλε μια μικρή αύξηση στα δημοτικά τέλη των κατοίκων μιας περιοχής κοντά στο Ρίο, που πριν ανήκε σε άλλο δήμο. Τα δεδομένα, όπως τα καταλαβαίνω, έχουν ως εξής: στην περιοχή αυτοί κατοικούν κυρίως εύπορες οικογένειες, οι οποίες μέχρι τώρα πλήρωναν ένα πολύ μικρό ποσό. Αυτό στο οποίο έχουν δίκιο από τη δική τους πλευρά είναι ότι οι περιοχές αυτές βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλης, χωρίς αποχέτευση και μια σειρά άλλα προβλήματα (τα οποία όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσε να χρεώσει κανείς σε αυτή τη διοίκηση). Σε κάθε περίπτωση, το ωραίο της υπόθεσης είναι ο τρόπος που επέλεξαν να διαμαρτυρηθούν, με επιστολή τους στον Κουτσούμπα (!), για να τον ρωτήσουν αν αυτή είναι αριστερή πολιτική κι αν καλύπτει το ΚΚΕ αυτή τη «φορομπηχτική» λογική…"

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, μιας και η καταγγελία 571 κατοίκων μιλάει για αυξήσεις στα ανταποδοτικά τέλη (αυτά που πληρώνουμε μέσω του λογαριασμού τής ΔΕΗ) κατά 429% στις μικρές επιχειρήσεις και κατά 300% στις κατοικίες, κάτι που ακούγεται ιδιαίτερα εντυπωσιακό.

Δήμος Πατρέων:  Πίνακας δημοτικών τελών επαγγελματικής στέγης. Η "φορομπηχτική" πολιτική είναι φανερή.

Πέρυσι, η δημοτική αρχή μείωσε τα ανταποδοτικά τέλη, κάτι που δεν έχει προηγούμενο σ' όλη την Ελλάδα. Η μείωση έφτασε το 13% στην κατοικία και στο 5,5% στην επαγγελματική στέγη. Σε όλους τους καποδιστριακούς δήμους που ενώθηκαν με την Πάτρα και έφτιαξαν τον νέο καλλικρατικό δήμο πατρέων, οι κατοικίες πλήρωναν 0,90 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο ετησίως (κάτι που θα έκανε τους θεσσαλονικείς ή τους βολιώτες να ζηλέψουν), με εξαίρεση τον πλούσιο πρώην δήμο Ρίου (την πιο ακριβή εδώ και δεκαετίες περιοχή), όπου επιβλήθηκαν δημοτικά τέλη ίσα με τα τέλη που πληρώνουν οι πατρινοί. Για την επαγγελματική στέγη ορίστηκαν νέοι συντελεστές, οι οποίοι ξεκινούσαν από 0,80 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ανάλογα με την εμπορικότητα κάθε περιοχής.

Βέβαια, παρά τα παραπάνω ιδιαίτερα χαμηλά (σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα) ποσά, πολλοί στραβομουτσούνιασαν μιας και στα καποδιστριακά χρόνια πλήρωναν ψίχουλα. Στον πρώην δήμο Ρίου υπήρχαν περιοχές όπου επιβάλλονταν τέλη 30 λεπτών το τετραγωνικό (δηλαδή, 1.000 μέτρα ξενυχτάδικο πλήρωνε δημοτικά τέλη 50 ευρώ το δίμηνο). Αυτό συνέβαινε διότι οι καποδιστριακοί δημοτικοί άρχοντες ήξεραν πως οι δήμοι τους θα πάψουν να υπάρχουν με τον Καλλικράτη, οπότε δεν είχαν κανέναν λόγο να υλοποιήσουν οποιοδήποτε έργο υποδομής άρα δεν υπήρχε και λόγος να συγκρουστούν με τους δημότες τους αυξάνοντας τα τέλη. Κι αυτός είναι ο λόγος που όλοι αυτοί οι καποδιστριακοί δήμοι δεν συνεισέφεραν στον καλλικρατικό δήμο Πατρέων παρά μόνο χρέη.

Καλά όλα αυτά, θα μου πείτε, αλλά γιατί διαμαρτύρονται οι 571 από το Ρίο και την Μεσσάτιδα; Μη βιάζεστε και θα σας τα εξηγήσω όλα.

Μέχρι πέρυσι, υπήρχαν κάποιοι που δεν πλήρωναν δεκαράκι τσακιστό. Ούτε καν τις πενταροδεκάρες που αναφέραμε πιο πάνω. Ανάμεσα σ' αυτούς που δεν πλήρωναν, ήσαν όλες οι επιχειρήσεις που είχαν έδρα σε άλλες περιοχές της χώρας, π.χ.: τα καταστήματα των τραπεζών, τα βενζινάδικα που ανήκουν στις εταιρείες εμπορίας πετρελαιοειδών, τα υποκαταστήματα πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ κλπ., μιας και ο δήμος δεν είχε στοιχεία γι' αυτές ώστε να ζητήσει από την ΔΕΗ την είσπραξη τελών. Αλλά και οι ντόπιες επιχειρήσεις που βρίσκονται εγκατεστημένες στους πρώην καποδιστριακούς δήμους γύρω από την Πάτρα, πενταροδεκάρες πλήρωναν. Η "κακή" κομμουνιστική δημοτική αρχή πήρε χαμπάρι όλους αυτούς (φυσικά!) και, όπως είχε δικαίωμα από τον νόμο, τους επέβαλε τέλη ίσα με το πενταπλάσιο της χαμηλότερης κλίμακας: 0,80 Χ 5 = 4 ευρώ το τετραγωνικό.

Κάπως έτσι άρχισαν τα όργανα. Κολοσσοί με εγκαταστάσεις 15.000 τετραγωνικών μέτρων βρέθηκαν να πληρώνουν 60.000 τον χρόνο ενώ μέχρι χτες δεν πλήρωναν τίποτε. Σούπερ μάρκετ δεκάδων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων υποχρεώθηκαν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Βιομηχανίες που δεν έδιναν δεκάρα στο δημοτικό ταμείο (ούτε καν για το νερό που χρησιμοποιούσαν) αναγκάστηκαν να δώσουν ένα ελάχιστο κλάσμα των κερδών τους στον δήμο. Και δεν είναι καθόλου συμπτωματικό το γεγονός ότι οι δυο πιο ζωηρά διαμαρτυρόμενες επιχειρήσεις έχουν την έδρα τους η μια στον πρώην δήμο Μεσσάτιδος και η άλλη στον πρώην δήμο Ρίου.

Όπως βλέπετε, το θέμα έχει ιδιαίτερη ομορφιά αλλά, αν κάνετε λίγη υπομονή ακόμη, θα σας το κάνω ακόμη καλύτερο. Ο επιχειρηματίας που εδρεύει στο Ρίο, παράγγειλε στον δήμαρχο ότι, αν δεν τον απαλλάξει από τα δημοτικά τέλη, θα απολύσει δυόμισυ εργαζόμενους για να ρεφάρει την ζημιά! Και σαν να μην έφτανε αυτό, προσέφυγε (μαζί με άλλους επιχειρηματίες) και στο Συμβούλιο Επικρατείας, ζητώντας δικαστική συνδρομή για να απαλλαγεί από τα ανταποδοτικά τέλη!

Άντε τώρα να το ομορφύνουμε ακόμη περισσότερο. Οι απειλές περί απολύσεων και οι προσφυγές στην δικαιοσύνη, ανησύχησαν την δημοτική αρχή. Την ανησύχησαν τοσο, ώστε στον νέο προϋπολογισμό αύξησε τα ελάχιστα ανταποδοτικά τέλη των επαγγελματικών χώρων από 0,80 σε 0,90 ευρώ (αύξηση 10 ευρώ ετησίως), ώστε να έχει δικαίωμα να επιβάλει στους μεγάλους 5 Χ 0,90 = 4,50 ευρώ αντί για 4 που είχε επιβάλει πέρυσι (!) και ταυτόχρονα, μείωσε κατά 26% τα τέλη που πληρώνουν οι μικρές επιχειρήσεις των παραπάνω περιοχών.

Μανιατόπουλος (ποδήλατα Ideal). Αν δεν απαλλαγεί από τα δημοτικά τέλη, θα απολύσει δυόμισυ εργαζόμενους
για να ρεφάρει την μείωση των κερδών που βγάζει από την παραγωγή 200.000 ποδηλάτων ετησίως.

Πριν κλείσω αυτό το "τοπικιστικό" σημείωμα, ας προσθέσω μια "μικρή" λεπτομέρεια ακόμη, η οποία θα διευκολύνει περισσότερο τον αναγνώστη να καταλάβει από πού εκπορεύονται οι διαμαρτυρίες των 571 και πόσο "φορομπηχτική" πολιτική ακολουθεί η υπό τον Κώστα Πελετίδη κομμουνιστική δημοτική αρχή. 

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον υπό συζήτηση προϋπολογισμό τού δήμου πατρέων για το 2016 και παρ' ότι η αριστερή μας κυβέρνηση υποχρεώνει τους δήμους να συντάξουν προϋπολογισμούς μειωμένους κατά 23% σε σχέση με το 2015:
- (α) Απαλλάσσονται πλήρως των δημοτικών τελών: άπορες οικογένειες, οικογένειες με ανάπηρο άνω του 67% και οικογενειακό εισόδημα μέχρι 30.000, τρίτεκνοι και μονογονεϊκές οικογένειες με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 20.000 και πολύτεκνοι με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 30.000.
- (β) Απαλλάσσονται κατά 50% των δημοτικών τελών: μακροχρόνια (άνω του ενός έτους) άνεργοι με κατοικία μέχρι 100 τετραγωνικά, οικογένειες με ανάπηρο άνω του 67% και οικογενειακό εισόδημα μέχρι 40.000, τρίτεκνοι με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 20.000 και πολύτεκνοι με οικογενειακό εισόδημα μέχρι 40.000.

Επίλογος: Πολύ θα ήθελα να μάθω ποιός είναι αυτός που μπήκε μπροστάρης στην προσπάθεια συλλογής των 571 υπογραφών. Έτσι, από καθαρή περιέργεια.

Συνταξιοδοτικό: παράμετροι και παρενθέσεις

Είμαι σίγουρος ότι μάθατε πως χτες το Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής Πολιτικής (ΚυΣΚοιΠ) ενέκρινε ομόφωνα το σχέδιο Κατρούγκαλου για τις συντάξεις. Μιλάμε για το σχέδιο που στηρίχτηκε στα πορίσματα εκείνης της διαβόητης "επιτροπής σοφών" και περί του οποίου τόσος λόγος γίνεται εδώ και μέρες. Είμαι το ίδιο σίγουρος ότι θα ακούσετε αναλύσεις επί αναλύσεων για το αν και κατά πόσο είναι απαραίτητη η ασφαλιστική μεταρρύθμιση, για το πόσο θα μειωθούν οι συντάξεις, για διόρθωση αδικιών και για ό,τι άλλο βάζει ο νους σας.

Το ιστολόγιο δεν μπει στην παγίδα να παίξει με τα νούμερα. Αν και έχω τον τρόπο να χρησιμοποιήσω τους αριθμούς όπως θέλω ώστε να βγάλω τα συμπεράσματα που με βολεύουν (*), εδώ θα μιλήσουμε γενικά και θα επισημάνουμε μερικές παραμέτρους, χωρίς αριθμητικά παραδείγματα.

Παράμετρος πρώτη. Το "Μνημόνιο συνεννόησης για τριετές πρόγραμμα του ΕΜΣ" (Ν. 4336/2015, άρθρο 3, παράγραφος Γ, εδάφιο 2.5.1) αναφέρει, μεταξύ άλλων: "Οι συνταξιοδοτικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, εάν εφαρμοστούν πλήρως, θα βελτιώσουν σημαντικά τη μακροπρόθεσμη διατηρησιμότητα του συνολικού συνταξιοδοτικού συστήματος". Αυτό σημαίνει πως η αριστερή μας κυβέρνηση αναγνωρίζει την αξία όλων των αντιλαϊκών μέτρων που είχαν πάρει οι προκάτοχοί της (Λοβέρδος, Βρούτσης και λοιποί) και τα οποία κάποτε κατάγγελε εντός και εκτός βουλής, δείχνει δε πρόθυμη να τα εφαρμόσει πλήρως.

Παράμετρος δεύτερη. Στο ίδιο εδάφιο, ο νόμος-μνημόνιο παρατηρεί ότι "οι εισφορές έχουν μειωθεί λόγω των υψηλών επιπέδων ανεργίας καθ' ην στιγμήν οι πιέσεις στις δαπάνες κορυφώθηκαν, καθώς πολλοί επέλεξαν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα". Δηλαδή, για τα χάλια τού ασφαλιστικού συστήματος δεν φταίνε ούτε η αδήλωτη εργασία ούτε οι απανωτές μειώσεις των εργοδοτικών εισφορών ούτε η τεράστια εισφοροδιαφυγή τού μεγάλου κεφαλαίου ούτε η τζάμπα και ανασφάλιστη δουλειά των προγραμμάτων τύπου stage, voucher κλπ ούτε η κατάργηση μιας σειράς φόρων και τελών που αιμοδοτούσαν τα ταμεία. Οι μόνοι που φταίνε είναι οι εργαζόμενοι, οι οποίοι έκαναν χρήση τού νόμιμου δικαιώματός τους να βγουν πρόωρα στην σύνταξη.

Παρένθεση πρώτη. Αυτό το παραμύθι με τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις πρέπει κάποτε να τελειώσει. Υποτίθεται ότι κάθε εργαζόμενος που συνταξιοδοτείται, ελευθερώνει μια θέση εργασίας για κάποιον άνεργο. Ακόμη κι αν δεχτούμε, λοιπόν, ότι το κράτος πληρώνει παραπάνω συντάξεις για τους πρόωρα συνταξιοδοτούμενους, πρέπει να δεχτούμε παράλληλα ότι γλιτώνει το κόστος συντήρησης ισάριθμων άνεργων (επιδόματα ανεργίας, περίθαλψη κλπ). Εκτός αν πιστεύουμε ότι το κράτος δεν πρέπει να νοιάζεται για όλους αυτούς τους άνεργους. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι πρόωρες συντάξεις είναι στην πλειοψηφία τους χαμηλές, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το κράτος ζημιώνεται απ' αυτές. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.

Παράμετρος τρίτη. Στο ίδιο εδάφιο, διαβάζουμε και κάτι εξόχως αποκαλυπτικό: "(...) οι αρχές δεσμεύονται να εφαρμόσουν πλήρως τις υφιστάμενες μεταρρυθμίσεις και επίσης θα προβούν με περαιτέρω μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας με στόχο την επίτευξη εξοικονόμησης της τάξης του 1/4 του ΑΕΠ το 2015 και της τάξης του 1% του ΑΕΠ έως το 2016". Εκτός από την επιβεβαίωση της επιιθυμίας για πλήρη εφαρμογή των παλιότερων μέτρων (όπως είπαμε πιο πάνω), εδώ έχουμε και την ομολογία ότι στόχος των μέτρων είναι όχι να σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα αλλά να εξοικονομηθούν λεφτά. Τώρα, πώς είναι δυνατόν να κόβω πόρους από κάποιους και ταυτόχρονα να ισχυρίζομαι ότι έτσι τους σώζω, μόνο ένας αριστερός φωτεινός νους μπορεί να μας εξηγήσει.

Παρένθεση δεύτερη. Ομολογώ ότι τρόμαξα μ' εκείνο το "1/4 του ΑΕΠ", το οποίο είναι εξωπραγματικό, αφού αντιστοιχεί σε ποσό άνω των 40 δισ. ευρώ! Προφανώς, επειδή ο νόμος γράφτηκε στο πόδι ώστε να προλάβουμε να υπογράψουμε το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση, ο συντάκτης έγραψε "1/4 του ΑΕΠ" αντί για "1/4 της μονάδας του ΑΕΠ". Φυσικά, βρέθηκαν κάποια ζώα που ψήφισαν αυτή την ανοησία με κλειστά μάτια και τώρα πρέπει να βρεθεί κάποιος που θα το διορθώσει (σε συνεννόηση με το κουαρτέτο πάντα, αφού μιλάμε για μνημόνιο). Πάντως, ακόμη και με το σωστό, το μνημόνιο κάνει λόγο για εξοικονόμηση άνω των 2,5 δισ. ευρώ από συντάξεις σε διάστημα 15 μηνών. Κλείνει και η δεύτερη παρένθεση.

Παράμετρος τέταρτη. Όλα αυτά, σύμφωνα με το ίδιο εδάφιο, αποσκοπούν "στη δημιουργία ισχυρών αντικινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση αυξάνοντας τις κυρώσεις για την πρόωρη συνταξιοδότηση και καταργώντας σταδιακά τα κεκτημένα δικαιώματα συνταξιοδότησης πριν από τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης". Και λίγο παρακάτω: "οι αρχές (...) θα καταργήσουν βαθμιαία τα κεκτημένα δικαιώματα συνταξιοδότησης πριν από την νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης και τα δικαιώματα πρόωρης συνταξιοδότησης". Αλήθεια, ποιός φανταζόταν μέχρι πέρυσι ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει στο στόχαστρο κεκτημένα δικαιώματα εργαζομένων; Αλήθεια, πόσοι πιστεύουν ακόμη ότι τούτη η αριστερή κυβέρνηση νοιάζεται για τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων;

Παράμετρος πέμπτη: Για να μην υπάρχει οποιαδήποτε απορία, στο ίδιο εδάφιο καθίσταται σαφές ότι "οι αρχές (...) θα παγώσουν τα μηνιαία εγγυημένα ανταποδοτικά όρια συντάξεων σε ονομαστικούς όρους μέχρι το 2021· και εξασφάλισαν ότι όσοι συνταξιοδοτούνται μετά τις 30 Ιουνίου 2015 θα έχουν πρόσβαση σε βασικές, εγγυημένες συντάξεις με βάση τις εισφορές και με εισοδηματικά κριτήρια μόνον όταν θα έχουν συμπληρώσει την νόμιμη κανονική ηλικία συνταξιοδότησης, που είναι σήμερα τα 67 έτη". Προσέξτε ότι πρώτη φορά ανακατεύεται η σύνταξη με "εισοδηματικά κριτήρια". Δηλαδή; Αν εισπράττω ένα ενοίκιο, θα παίρνω λιγώτερη σύνταξη; Κι αν κερδίσω δέκα χιλιάρικα στο τζόκερ, θα μειωθεί η σύνταξή μου π.χ. για 2-3 χρόνια; Δηλαδή, αν βάζαμε τον Τζήμερο υπουργό κοινωνικής ασφάλισης, τί χειρότερο θα έκανε; Αλήθεια, υπάρχει ακόμη κανείς που να περιμένει την επαναφορά τής 13ης σύνταξης, σύμφωνα με το περιβόητο "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης";

Παρένθεση τρίτη. Δεν είναι τυχαίο το ότι "εγγυημένες" αποκαλούνται μόνο οι "βασικές συντάξεις". Το κράτος εγγυάται μόνο τα 384 ευρώ που είπαμε. Απο κει και πέρα δεν υπάρχει εγγύηση. Οι αναλογικές συντάξεις θα καταβάλλονται μόνο αν το ταμείο έχει λεφτά. Το καταλάβαμε; Μπράβο. Κλείνει και η τρίτη παρένθεση.

ΦΕΚ 94/14-8-2015: Νομοθέτηση εξοικονόμησης "της τάξης του 1/4 του ΑΕΠ" !!!

 

Δεν ξέρω πόσο σας μπέρδεψα με τις απανωτές παραμέτρους και τις παρενθέσεις μου αλλά εγώ αυτά είχα να πω. Στο κάτω-κάτω, δεν πρέπει να περιμένετε πολλά από έναν φουκαρά ιστολόγο. Αν θέλετε περισσότερες επεξηγήσεις και διευκρινίσεις, παρακολουθείστε τον Ρογκάκο στον Αντέννα, την Δήμτσα στο Μέγκα, τον Σιακαντάρη στον Άλφα ή, ακόμη καλύτερα, συντονιστείτε στον Σκάι όπου όλοι, από Σϊα μέχρι Μπάμπη, παίζουν τα οικονομικά στα δάχτυλα.



-----------------------------
(*) Ιδού ένα παράδειγμα δημοσιογραφικής κατευθυνόμενης χρήσης των αριθμών:

(α) Μισθωτός που δουλεύει 35 χρόνια με μισθό 1.800 ευρώ (παράδειγμα από το enikos.gr). Κάποτε, η σύνταξή του έφτανε το 80% του μισθού του, ήτοι 1.440 ευρώ. Τώρα, μετά τις μειώσεις, παίρνει 1.180 ευρώ. Με το σχέδιο Κατρούγκαλου θα παίρνει βασική σύνταξη 384 ευρώ και αναλογική σύνταξη 1.800 Χ 1,1% (ποσοστό αναπλήρωσης 35ετίας) Χ 35 έτη =693 ευρώ, δηλαδή συνολικά 1.077 ευρώ. Άρα ζημιώνεται. Άρα χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα αν θέλω να πλήξω την κυβέρνηση.

(β) Μισθωτός που δουλεύει 35 χρόνια με μισθό 586 ευρώ (παράδειγμα δικό μου). Με το παλιό "80%", η σύνταξή του θα ήταν 468,80. Τώρα, λόγω Κατρούγκαλου, θα παίρνει 384 + (586 Χ 1,1% Χ 35 = ) 225,61 = 609,61 ευρώ. Άρα θα παίρνει περισσότερα από όσα έπαιρνε όταν δούλευε! Άρα χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα αν θέλω να υποστηρίξω την κυβέρνηση.

Γοργοπόταμος

Κύριε,

Είμαι ευτυχής να σας ενημερώσω, ότι προσφάτως επραγματοποιήσαμεν μιαν εξαιρετικώς επιτυχή επιχείρησιν εν Ελλάδι. Τα γεγονότα έχουν ως ακολούθως:

Την 1ην Οκτωβρίου ερρίψαμεν μίαν ομάδα, εξ Βρεταννών αξιωματικών και δύο υπαξιωματικών, εις το όρος Γκιώνα και αργότερον μίαν ακόμη ομάδα αποτελούμενη εκ δύο Βρεταννών αξιωματικών, έναν Ελληνα οδηγόν και έναν Βρεταννόν υπαξιωματικόν, οι οποίοι ενίσχυσαν τους προηγουμένους, επίσης δε ερρίφθησαν εις αυτούς σημαντικαί ποσότητες εφοδίων, εκρηκτικών, κλπ. Επέτυχον να έλθουν εις επαφήν με μίαν ομάδαν ανταρτών των οποίων ηγείτο ο Συνταγματάρχης Ζέρβας.

Οι στόχοι των ήσαν αι τρεις βασικαί γέφυραι της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης-Αθηνών. Αυταί είναι: 1) Γοργοπόταμος, 2) Επίστηλος γέφυρα Ασωπού, 3) Παπαδιά. Ήτο γνωστόν ότι αι τρεις αυταί γέφυραι εφυλάσσοντο από ιταλικά και γερμανικά στρατεύματα και ότι όλα τα γειτονικά υψώματα εφρουρούντο. Επί πλέον επιστεύετο ότι υπήρχε τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ των στρατευμάτων εις εκάστην γέφυραν. Διατηρούμεν, φυσικά, αποσπασματικήν επικοινωνίαν μέσω ασυρμάτου με την ομάδα και έχομεν ήδη λάβει την εξαιρετικήν είδησιν, ότι ο πρώτος των στόχων επετεύχθη. Ως αποτέλεσμα μιας πενταώρου ενεργείας κατά την διάρκεια της νυκτός της 24ης προς την 25ην Νοεμβρίου, κατά την οποίαν υπήρξαν πολλαί απώλειαι, η ομάς επιτυχώς κατέστρεψε το μήκους ενενήκοντα ποδών κεντρικόν τόξον της επιστήλου γέφυρας του Γοργοποτάμου. Επίσης επέτυχον να εκτροχιάσουν εν ιταλικόν τραίνον μεταφέρον καύσιμα. Υπολογίζεται ότι αυτή θα αποκόψη όλας τας σιδηροδρομικάς μεταφοράς προς Νότιον Ελλάδα μίαν περίοδον τεσσάρων ή εξ μηνών.

Πληροφορούμεθα από ανθρώπους μας εις το Κάιρον ότι οι επικεφαλής των δυνάμεων, μετά την επείγουσαν έκκλησιν των οποίων εσχεδιάσθησαν αυταί αι επιχειρήσεις, είναι κατενθουσιασμένοι με αυτήν την επιτυχίαν, ειδικότερον κατά την στιγμήν όπου ενισχύσεις του Άξονος αποστέλλονται εσπευσμένως εις την Κρήτην και Νότιον Ελλάδα. Επί πλέον, φυσικά, αι δυνάμεις του Άξονος βασίζονται εις τας σιδηροδρομικάς μεταφοράς, δεδομένων των ελλείψεών των εις κατάλληλα σκάφη και του ευπροσβλήτου των σκαφών εις το Αιγαίον και Ιόνιον πέλαγος.

Έχομεν σχεδιάσει έναν αριθμόν άλλων σημαντικών επιχειρήσεων, αι οποίαι, είμεθα πεπεισμένοι ότι θα πραγματοποιηθούν επιτυχώς εντός του τρέχοντος έτους.
 

Ευπειθώς υμέτερος
J. S. Pearson

Η κατεστραμμένη γέφυρα

Αυτό που μόλις διαβάσατε είναι η από 2/12/1942 αναφορά τού ταξίαρχου Τζέιμς Πήρσον, πράκτορα της βρεττανικής Μονάδας Ειδικών Επιχειρήσεων (SOE), προς τον τότε πρωθυπουργό Εμμανουήλ Τσουδερό, σχετικά με την "Επιχείρηση Harling" ή, όπως την ξέρουμε εμείς, την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, η οποία έγινε στο ξεκίνημα μιας μέρας σαν σήμερα, στις 25 Νοεμβρίου 1942 (Ι). Με αφορμή τα όσα γράφει ο Πήρσον, το ιστολόγιο κάνει σήμερα μερικές παρατηρήσεις και σχόλια, παρουσιάζοντας και ορισμένα ιστορικά στιγμιότυπα που δεν είναι ευρέως γνωστά:

(1) Αν κάποιος διαβάσει αυτή την αναφορά χωρίς να ξέρει τι πραγματικά έγινε στον Γοργοπόταμο, θα μείνει με την εντύπωση ότι η όλη επειχείρηση ήταν καθαρά βρεττανική υπόθεση, στην οποία έτυχε να ανακατευτεί και "μια ομάδα ανταρτών" τού Ζέρβα. ΕΛΑΣ και Βελουχιώτης δεν υπάρχουν ούτε ως υπονοούμενα. Όμως, σ' εκείνη την σημαδιακή αντιστασιακή επιχείρηση (η πρώτη οργανωμένη σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους ναζί Ευρώπη) πήραν μέρος 12 βρεττανοί κομμάντος (ειδικοί στην τοποθέτηση εκρηκτικών) και 150 αντάρτες, εκ των οποίων οι 52 ανήκαν στον ΕΔΕΣ τού Ζέρβα και οι υπόλοιποι στον ΕΛΑΣ τού Άρη. 

(2) Όπως προκύπτει από τα όσα λέει ο Πήρσον, ο Τσουδερός και, κατ' επέκταση, η κυβέρνησή του δεν είχαν ιδέα για την επιχείρηση (μη ξεχνάμε ότι τότε η κυβέρνηση βρισκόταν στο Κάιρο). Και όμως, στις 14/12/1942 ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος γράφει στο προσωπικό του ημερολόγιο: "Μονάχα τώρα μπορώ να σημειώσω επάνω σε χαρτί ότι η καταστροφή της γέφυρας του Γοργοποτάμου είχε αποφασιστεί από μας εδώ", χωρίς να εξηγεί την αιτία τής κατηγορηματικής του βεβαιότητας. Προφανώς, ο Κανελλόπουλος αισθάνεται τόσο βρεττανός ώστε δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει την φράση "από μας εδώ" ακόμη και στο ημερολόγιό του. Μερικά χρόνια αργότερα, ο ίδιος θα έχει την ευκαιρία να δείξει και πάλι την αλλοτριωμένη του φύση όταν, υποδεχόμενος τον πολιτειακό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλητ, του παρουσίασε το στρατιωτικό άγημα με την φράση "στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας".

(3) Η αναφορά Πήρσον ήταν η πρώτη από μια ατέλειωτη σειρά προσπαθειών να μειωθεί η αξία τού ΕΛΑΣ αλλά και του Άρη προσωπικά. Ο Ζέρβας έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι περίπου εκβίασε τον Άρη για να τον αναγκάσει να πάρει μέρος στην επιχείρηση (ΙΙ). Αλλά και ο Κρις Γουντχάουζ, ο οποίος συμμετείχε στην επιχείρηση ως πράκτορας της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, δεν φαίνεται να εκτιμά τον πατριωτισμό τού Άρη: "Οταν ο Αρης κατάλαβε ότι η επίθεση θα γινόταν, έστω και χωρίς τις δικές του δυνάμεις, δε διακινδύνευσε ν' αφήσει τον Ζέρβα να πάρει όλη τη δόξα: προσφέρθηκε αμέσως να συνεργαστεί" (ΙΙΙ).

(4) Η αλήθεια είναι ότι οι βρεττανοί, σχεδιάζοντας την επιχείρηση, ήρθαν κατά πρώτον σε επαφή με τον εθνικόφρονα Ζέρβα. Ο Ζέρβας δέχτηκε να συνεργαστεί αλλά για τον Άρη δεν είπε κουβέντα. Όμως, όταν το εδεσίτικο αντάρτικο σώμα ξεκίνησε από το Αργύρι για την Γκιώνα, τους άγγλους τούς έζωσαν τα φίδια. Ήξεραν ότι οι δυο άκρες τής γέφυρας φυλάσσονται καλά από μια δύναμη που αριθμούσε 110 άνδρες (που είχαν στην διάθεσή τους και δυο δίδυμα πολυβόλα) αλλά ο Ζέρβας είχε κατορθώσει να μαζέψει μόλις καμμιά πενηνταριά άνδρες. Τότε κατάλαβαν πως τίποτε δεν θα μπορούσε να γίνει αν δεν βοηθούσε και ο Άρης.

(5) Η ιστορία λέει ότι στις 12 Νοεμβρίου ο Ζέρβας έστειλε μήνυμα στον Βελουχιώτη πως θα τον περίμενε στην Βίνιανη για να συνεννοηθούν "επί ενός ζητήματος εθνικώς σπουδαιοτάτου" και ο Άρης απάντησε αμέσως ότι "αύριον λίαν πρωί θα ευρίσκομαι εις Βίνιανην" (ΙV). Η συνάντηση έγινε και, μόλις έμαθε ο Άρης τι σχεδιαζόταν, δέχτηκε αμέσως να συμμετάσχει. Ο εδεσίτης υπαρχηγός τού Ζέρβα Κομνηνός Πυρομάγλου πιστοποιεί: "Στην Βίνιανη, ύστερα από πρόσκληση του Ζέρβα, συναντήσαμε τον Άρη Βελουχιώτη. Ο τελευταίος εδέχθη να συμμετάσχη στην επιχείρηση" (V). Από όλα αυτά δεν προκύπτει με τίποτε ο εκβιασμός περί του οποίου μίλησε αργότερα ο Ζέρβας.

(6) Επειδή κανείς δεν μπορεί να φανταστεί ότι ο Ζέρβας ήταν χαρούμενος που έβαλε και τον Άρη στο κόλπο, είναι σαφές ότι η πρόσκληση που απεύθυνε στον Βελουχιώτη για συνεργασία, έγινε κατόπιν υποδείξεων -ή και πιέσεων- των βρεττανών. Η φιλαρχία και η μεγαλομανία τού Ζέρβα (VI) δεν θα τον άφηναν ποτέ να μοιραστεί την δόξα τού Γοργοπόταμου με τον μισητό του αντίπαλο, αν είχε έστω και την παραμικρή βεβαιότητα ότι θα τα κατάφερνε μόνος του. 

(7) Την αλήθεια για την συμβολή τού ΕΛΑΣ στην επιχείρηση αναγκάστηκε να παραδεχτεί και ο ίδιος ο Ζέρβας σε επιστολή του προς τον Βελουχιώτη: "Αγαπητέ μου Άρη, είναι, ας μου επιτραπή η έκφρασις, ψευδέστατον το λεγόμενον ότι κατά την επιστροφήν μου προσεπάθησα να δημιουργήσω ψευδή εντύπωσιν ότι η ανατίναξις εγένετο με τας ιδικάς μου δυνάμεις και μόνον. Παντού έπλεξα το εγκώμιόν σας, όπως και των ανδρών σας και παντού εζητωκραύγασα υπέρ του Άρη και υπέρ του ΕΑΜ. Εις τας Αθήνας μια μόνον εφημερίς εκδίδεται υπευθύνως από ημάς. Και εις την εφημερίδα αυτήν, όχι μόνον δεν παρεσιωπήσαμεν την ιδικήν σας συμμετοχήν και συμβολήν εις τον Γοργοπόταμον, αλλά τουναντίον εξήραμεν τη συμβολήν ταύτην και αποδώσαμεν το αποτέλεσμα εις την αδελφικήν σύμπραξιν των ανδρών των δύο οργανώσεών μας και κυρίως εις υμάς προσωπικώς. Εις τους εκατόν περίπου, νομίζω, ιδικούς σας άνδρας, είχαμε εξήντα πέντε ιδικούς μας" (VII).

 

Η γέφυρα σήμερα. Οι κατεστραμμένες πέτρινες κολώνες έχουν αντικατασταθεί με μεταλλικές

-------------------------------

(I) Εμμανουήλ Τσουδερός, "Ιστορικό αρχείο 1941-1944", εκδόσεις Φυτράκη, 1990

(II) Ναπολέων Ζέρβας, "Απομνημονεύματα", εκδόσεις Μέτρον, 2000

(III) Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάουζ, "Το μήλο της έριδος", εκδόσεις Εξάντας, 2001

(IV) Σόλων Γρηγοριάδης, "Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974", τόμος Α', εκδόσεις Polaris, 2009 - Επίσης: Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος), "Γοργοπόταμος" (από την σειρά "Τα φοβερά ντοκουμέντα"), εκδόσεις ΔΟΛ, 2010. Ο Δημητρίου ήταν επί κεφαλής τής εφεδρικής τριακονταμελούς ομάδας τού ΕΛΑΣ, η οποία μπήκε στην μάχη όταν υποχώρησε μια εδεσίτικη ομάδα κάτω από σφοδρά πυρά.

(IV) Κομνηνός Πυρομάγλου, "Ο Δούρειος Ιππος", εκδόσεις Δωδώνη, 2013

(VI) Ο Ζέρβας υπέγραφε πάντοτε ως "στρατηγός" και έτσι ήθελε να τον αποκαλούν, παρ' ότι δεν τελείωσε ποτέ την Ευελπίδων (αποφοίτησε από σχολή υπαξιωματικών). Μετά την απελευθέρωση, τον έκανε τιμητικά υποστράτηγο ο Γεώργιος Παπανδρέου. Τον Μάρτιο του 1945 ίδρυσε το "Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος", ενώ το 1947 διετέλεσε υπουργός δημόσιας τάξης επί ένα εξάμηνο κατά το οποίο τριπλασιάστηκαν οι θανατικές καταδικαστικές αποφάσεις των έκτακτων στρατοδικείων.

(VII) Δημήτρης Δημητρίου (Νικηφόρος), ό.π.

Συμβόλαια και συμβόλαια...

Η συμβολαιακή γεωργία δεν είναι κάτι πρωτόφαντο. Συμφωνίες μεταξύ παραγωγών και αγοραστών κλείνονται χρόνια τώρα παντού. Πρώτη φορά που κάποια μεγάλη εταιρεία  έκανε κάτι τέτοιο στον τόπο μας ήταν το 1969, όταν η ΜπαρμπαΣτάθης έβαλε σε εφαρμογή ένα ολοκληρωμένο δίκτυο συμβολαιακής αγροτικής διαχείρισης.

Είκοσι χρόνια αργότερα, μπήκε στον χορό και η πρώτη πολυεθνική. Ήταν το "βρόμικο '89" όταν η Pepsico έκανε τα πρώτα συμβόλαια συνεργασίας με πατατοπαραγωγούς, προς χάριν των γνωστών μας τσιπς Lays (τότε Tasty). Σήμερα, η Pepsico έχει συμβόλαια με καμμιά εκατοστή παραγωγούς πατάτας σε όλη την Ελλάδα, συγκεντρώνοντας κάπου 100.000 τόννους προϊόντος. Στόχος τής εταιρείας είναι να αυξήσει αυτά τα συμβόλαια, μέχρις ότου αποκτήσει συμβολαιακή επάρκεια πρώτης ύλης 100%.

Γιάννης Στουρνάρας, υπουργός οικονομικών, 5/5/2014: "Η χώρα χρειάζεται 2-3 ελαιοτριβεία, 2-3 συσκευαστήρια
αγροτικών προϊόντων και μια εταιρεία μεταφοράς τους". Και κανένα ζαχαρουργείο, συμπληρώνουμε εμείς.

[Φωτογραφία: από το περιοδικό "Crash", Ιούνιος 2013]

Το 2002, η Barilla έβαλε σε εφαρμογή ένα πλάνο εκτεταμένης συμβολαιακής γεωργίας, με στόχο να εξασφαλίσει τις απαραίτητες για την παραγωγή της ποσότητες σταριού. Σήμερα, η Barilla είναι ένας από τους σημαντικώτερους αγοραστές ελληνικού σταριού, καθώς προμηθεύεται περί τις 60.000 τόννους από 2.000 παραγωγούς, οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις οδηγίες τής εταιρείας ώστε το προϊόν τους να πληροί τις ποιοτικές απαιτήσεις του αγοραστού.

Το 2008 έκανε τα πρώτα της συμβόλαια και η Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Άμστελ, Χάινεκεν, Άλφα και άλλες 9 μπίρες) με 800 παραγωγούς κριθαριού. Εφτά χρόνια αργότερα, οι 800 έχουν γίνει πάνω από 3.000 και για τις ανάγκες τής εταιρείας καλλιεργούνται με κριθάρι κάπου 240.000 στρέμματα. Έτσι, η εταιρεία όχι απλώς διαθέτει απόλυτη επάρκεια σε πρώτη ύλη (πέρυσι μάζεψε σχεδόν 90.000 τόννους) αλλά έχει και περίσσευμα, το οποίο πουλάει σε άλλες εταιρείες.

Με την εμφάνιση της τραπεζικής συμβολαιακής γεωργίας, τα τελευταία χρόνια μπήκαν στο παιχνίδι και άλλες μεγάλες εταιρείες. Έχοντας εξασφαλίσει ότι, λόγω τράπεζας, οι παραγωγοί δεν θα ξεμείνουν από πόρους, η σύναψη συμβολαίων έγινε πιο εύκολη και η εκτέλεσή τους πιο σίγουρη. Η Ελαΐς έχει ήδη από το 2011 συμβόλαια 50.000 τόννων τομάτας που χρειάζεται για το Pummaro της ενω της περισσεύουν και 25.000 τόννοι για εξαγωγή, παράλληλα δε σχεδιάζει ένα συμβολαιακό πρόγραμμα με ελαιοπαραγωγούς. Δυναμικά κινείται και η Philip Morris (μονοπώλιο των ΗΠΑ που εξαγόρασε τον Παπαστράτο), η οποία υπολογίζει ότι μέχρι το 2017 θα απορροφά, μέσω συμβολαίων, το ήμισυ της παραγωγής καπνού στην χώρα μας.


Θα ρωτήσει, ίσως, ο καλόπιστος αναγνώστης τι κακό υπάρχει σε όλα αυτά. Αν παραβλέψουμε ότι οι τιμές που πληρώνουν οι μεγάλες εταιρείες δεν είναι και οι καλύτερες, ότι η πίεση των συμβολαίων οδηγεί σε καταστροφικές μονοκαλλιέργειες και ότι η γη παράγει όχι αυτό που χρειάζεται η κοινωνία αλλά αυτό που χρειάζονται οι αγοραστές (τα "περισσεύματα" που εξάγουν η Αθηναϊκή Ζυθοποιία και η Ελαΐς κάτι λένε επ'αυτού), είμαι πρόθυμος να απαντήσω "τίποτε" για λόγους οικονομίας τής κουβέντας. Το δικό μου ερώτημα είναι άλλο: με δεδομένο ότι όλα τα συμβόλαια που αναφέραμε παραπάνω έγιναν μεταξύ παραγωγών και αγοραστών, η τράπεζα τί κάνει σήμερα στην μέση;

Η κύρια απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι ότι η τράπεζα φροντίζει για την υλοποίηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ, παράλληλα, ενισχύει τις διαδικασίες καθετοποίησης της παραγωγής και συγκέντρωσής της σε λίγα χέρια. Δεν θα επαναλάβω αυτά που προσφυώς ανέφεραν οι σχολιογράφοι στο χτεσινό κείμενο (σημ.: ρε παιδιά, μου χαλάσατε αυτό που είχα έτοιμο για σήμερα, αναγκάζοντάς με να το ξαναγράψω!) αλλά θα σημειώσω επιγραμματικά:

- Ενισχύεται η παραγωγή εξαγώγιμων προϊόντων, δηλαδή προϊόντων που παράγουμε όχι για να τα φάμε αλλά για να τα πουλήσουμε. Κάποιος σχολιογράφος υποστήριξε ότι έτσι μειώνουμε το εθνικό μας χρέος αλλά μακάρι να ήσαν τόσο απλά τα πράγματα. Αν πουλάω τα μαρούλια που βγάζω στον κήπο μου και τα αβγά που γεννούν οι κότες μου, πρέπει να αγοράσω κάτι άλλο να φάω για να μη πεθάνω από την πείνα. Αν, δηλαδή, η Barilla αγοράσει όλο το στάρι που βγάζουμε, εμείς πρέπει να κάνουμε εισαγωγή σταριού για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Τα στοιχεία που λένε ότι τα προϊόντα που παράγονται υπό καθεστώς τραπεζικής συμβολαιακής γεωργίας εξάγονται σε ποσοστό 90%, είναι λίαν ανησυχητικά.

- Εξαφανίζεται ο μικροπαραγωγός. Αφού οι μεγάλοι αγοραστές κάνουν συμβόλαια, οι μικροί παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν, αν δεν θέλουν να δουν την σοδειά τους να σαπίζει. Μόνο που ο μεγάλος αγοραστής έχει την άνεση να συμπιέζει τις τιμές παραγωγού σε επίπεδα που ίσως και να μη καλύπτουν το κόστος παραγωγής. Έτσι, οι μικροπαραγωγοί ωθούνται είτε προς την έξοδο και την εξαφάνιση είτε προς την συνένωση, προκειμένου να μειώσουν τα κόστη τους. Κι επειδή αυτού του είδους οι συνενώσεις χαρακτηρίζονται από το γνωστό στον καπιταλισμό "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό", απώτερο αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγα χέρια.

- Εξαφανίζεται ο μικρομεσαίος μεταποιητής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το "σχέδιο Στουρνάρα", το οποίο ο τότε υπουργός οικονομικών υπέβαλε στο Γιούρογκρουπ στις αρχές Μαΐου 2014 (*), έκανε λόγο (α) για κλείσιμο των 1.800 ελαιοτριβείων που λειτουργούν στον τόπο μας και αντικατάστασή τους από 2-3 μεγα-ελαιοτριβεία, τα οποία θα επεξεργάζονται το σύνολο του ελαιοκάρπου της χώρας, (γ) για κλείσιμο όλων των μονάδων συσκευασίας αγροτικών προϊόντων και αντικατάστασή τους με 2-3 μεγάλες μονάδες και (γ) για ίδρυση μιας μόνο εταιρείας διακίνησης αγροτικών προϊόντων, της Greek Foods Company (είχε έτοιμο και το όνομα ο υπουργός;), η οποία θα είναι είτε ιδιωτική (καμμία έκπληξη) είτε ΣΔΙΤ (καμμία έκπληξη, επίσης).

[Από το "Ποντίκι", 2/2/2014]

Τελειώνουμε. Αν μετά από όσα είπαμε χτες και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που εξακολουθούν να θεωρούν την τραπεζική συμβολαιακή γεωργία-κτηνοτροφία θετική για τους παραγωγούς, ας απαντήσουν μόνοι τους στο ερώτημα: πώς μπορεί ένας μικροπαραγωγός να βγει κερδισμένος από την συμφωνία του με μια τράπεζα;


-----------------------------
(*) Το σχέδιο που παρουσίασε ο Στουρνάρας ήταν βασισμένο αφ' ενός μεν στην μελέτη "Greece - 10 years ahead" της εταιρείας McKinsey, εκπονημένη το 2011 με χρηματοδότες τον ΣΕΒ και την Εθνική Τράπεζα. Η μελέτη είχε παραδοθεί στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, απ' όπου έφτασε στα χέρια τού Στουρνάρα. Λεπτομέρεια: μόλις έξι μήνες πριν από εκείνο το Γιούρογκρουπ, η τράπεζα Πειραιώς είχε εγκαινιάσει τα προγράμματά της για την συμβολαιακή γεωργία/κτηνοτροφία.

Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί η πληροφορία (π.χ. Αυγή) ότι σχετική μελέτη είχε κάνει και το ΙΟΒΕ αλλά δεν κατάφερα να βρω ο,τιδήποτε σχετικό. Επίσης, στο διαδίκτυο γίνεται λόγος (π.χ. πάλι Αυγή) για κάποια μελέτη τής McKinsey "Greece 20/20" αλλά ούτε τέτοιο πράγμα υπάρχει. Για τούτο το ιστολόγιο, πληροφορία που δεν διασταυρώνεται και δεν ελέγχεται η πηγή της, δεν είναι πληροφορία.

Συμβολαιακή γεωργία: πεδίον τραπεζικής δόξης λαμπρόν

Πολύς λόγος γίνεται εδώ και δυο χρόνια περίπου για την τραπεζική συμβολαιακή γεωργία (και κτηνοτροφία). Πρωταγωνιστής σ' αυτό το καινούργιο χρηματοπιστωτικό παιχνίδι αναδεικνύεται η τράπεζα Πειραιώς. Ήταν ένα αναμενόμενο βήμα για τον Μιχάλη Σάλλα, αφού πρώτα καρπώθηκε το κερδοφόρο κομμάτι της πρώην Αγροτικής Τράπεζας. Ήδη, σ' αυτό το παιχνίδι συμμετέχουν καμμιά δεκαπενταριά χιλιάδες αγροτοκτηνοτρόφοι και καμμιά εκατονπενηνταριά συνεταιρισμοί κι επιχειρήσεις εμπορίας και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων σε ολόκληρη την χώρα ενώ τα συνολικά κονδύλια πίστωσης που έχουν χορηγηθεί αγγίζουν το μισό δισ. ευρώ.

Πώς παίζεται αυτό το παιχνίδι, με απλά λόγια; Η τράπεζα κάνει ένα "προξενιό" παραγωγού και εμπόρου, ένα συμβόλαιο δηλαδή, την καλή εκτέλεση του οποίου εγγυάται υπό όρους. Μ' αυτό το συμβόλαιο, η τράπεζα εξασφαλίζει στους παραγωγούς "την απαιτούμενη ρευστότητα τη στιγμή που τη χρειάζονται" αλλά και "εγγυημένη πληρωμή της παραγωγής", η οποία θα διατεθεί στον συμβαλλόμενο έμπορο σε προκαθορισμένη ημερομηνία και προκαθορισμένη τιμή.

Ενδιαφέρον: η στήριξη της ελληνικής κτηνοτροφίας αποτελεί προτεραιότητα για την Τράπεζα Πειραιώς (!)

Με την πρώτη ματιά, δεν φαίνεται κάτι κακό σε όλα τούτα. Ο παραγωγός πάει με την σιγουριά ότι έχει εξασφαλισμένη την πώληση των προϊόντων του σε συγκεκριμένη τιμή και ο έμπορος μπορεί να προγραμματίσει την δουλειά του με την βεβαιότητα ότι θα έχει ό,τι χρειάζεται την κατάλληλη στιγμή και με δεδομένη τιμή. Άλλωστε, η προσυμφωνία παραγωγού-αγοραστή είναι κάτι που γίνεται πολλά χρόνια τώρα. Η τραπεζική συμβολαιακή προσφέρει επί πλέον, τόσο στον παραγωγό όσο και στον έμπορο, την σιγουριά ότι θα έχουν αρωγό τους την τράπεζα αν πάει κάτι στραβά. Μόνο που όλα τούτα μάλλον ακούγονται πολύ "αγγελικά φτιαγμένα" για έναν καπιταλιστικό κόσμο. Κι ας γίνουμε σαφέστεροι, παίρνοντας τα πράγματα με την σειρά.

Πρώτα-πρώτα, το μόνο σίγουρο είναι πως ο παραγωγός που προστρέχει στην τραπεζική συμβολαιακή γεωργία ή κτηνοτροφία, το κάνει όχι επειδή εξασφαλίζει αγοραστή αλλά επειδή έχει ανάγκη για χρηματοδότηση (για να παραφράσουμε το γνωστό ανέκδοτο: αγοραστές υπάρχουν, λεφτά πού θα βρούμε;). Ο μόνος τρόπος πλέον να βρει λεφτά, είναι να υπογράψει τέτοιο συμβόλαιο. Αλλά, επειδή οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, θα πρέπει όχι απλώς να επιβαρυνθεί με ένα αρκετά τσουχτερό επιτόκιο (από 4% μέχρι 8%, ανάλογα με το είδος τής παραγωγής) αλλά να βάλει και κάποιες εγγυήσεις. Κι αφού η παραγωγή δεν γίνεται να αποτελέσει εγγύηση μιας και δεν είναι σίγουρη (π.χ. μια χαλαζόπτωση ή μια ξηρασία αρκούν για να την καταστρέψουν), πρέπει να προσημειώσει το χωράφι του ή το σπίτι του και να εκχωρήσει στην τράπεζα τις επιδοτήσεις του. Λεπτομέρεια: οι αγροτοκτηνοτροφικές επιδοτήσεις αναμένεται να φτάσουν μέχρι το 2020 τα είκοσι δισ. ευρώ.

Συνεχίζουμε. Είπαμε ήδη ότι το επιτόκιο της χρηματοδότησης εξαρτάται από το είδος τής παραγωγής. Έμμεσα, δηλαδή, η τράπεζα υποδεικνύει στον αγρότη τι να φυτέψει στο μποστάνι του ή τι ζωντανά να θρέψει στο μαντρί του, αφού π.χ. του δίνει δανεικά με 4% αν βάλει μπρόκολα και με 8% αν βάλει κουνουπίδια ενώ δεν του δίνει καν δανεικά αν βάλει παντζάρια. Με ποιό κριτήριο κάνει αυτές τις επιλογές η τράπεζα; Μα, με κριτήριο το τι ζητούν οι έμποροι με τους οποίους συμβάλλεται!

Σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, η παραγωγή γίνεται με τρόπο που να ικανοποιεί τις ανάγκες τού κοινωνικού συνόλου. Θεωρητικά, με βάση τα οικονομικά μοντέλα, το ίδιο γίνεται και σε μια ελεύθερη οικονομία όπου λειτουργεί ο πλήρης ανταγωνισμός και ο περίφημος νόμος προσφοράς και ζήτησης. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, δηλαδή, παράγονται τόσα μπρόκολα και τόσα κουνουπίδια όσα έχει ανάγκη η κοινωνία. Όμως, όταν μπαίνουν στο παιχνίδι τα μονοπώλια, οι μεγαλέμποροι κλπ, τα πράγματα αλλάζουν. Δεν είναι τυχαίο το ότι η τράπεζα, όπως λέει η ίδια στον ιστοτόπο της, δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση σε "ανταγωνιστικά" προϊόντα, δηλαδή σε προϊόντα τα οποία εξἀγονται. Με την τραπεζική συμβολαιακή γεωργία, το τι θα παραχθεί δεν εξαρτάται από κανέναν οικονομικό νόμο και από καμμιά κοινωνική ανάγκη αλλά από τις συμφωνίες, τα κοντράτα και τις ανάγκες που έχουν τα μονοπώλια κι οι μεγαλέμποροι.

Κλασσικό παράδειγμα όσων μόλις είπαμε, αποτελεί αυτή η προστυχιά που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ κι έχει αρχίσει να εξαπλώνεται σ' όλον τον κόσμο με τα βιοκαύσιμα: απέραντες εκτάσεις, από τις οποίες θα μπορούσαν να τραφούν εκατομμύρια ανθρώπων, καλλιεργούνται πλέον με φυτά κατάλληλα για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Η Βραζιλία, λόγου χάρη, έχει εκατομμύρια πεινασμένων αλλά η ζούγκλα τού Αμαζονίου ξηλώνεται για να φυτευτεί σόγια, η οποία χρησιμοποιείται για την παραγωγή βιοντήζελ. Άλλο παράδειγμα, όχι λιγώτερο πρόστυχης πρακτικής, είναι η καλλιέργεια τεράστιων εκτάσεων των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ με κριθάρι και βρώμη που χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα βοοειδή, δηλαδή την "πρώτη ύλη" των πάσης φύσεως χαμπουργκεράδικων τύπου ΜακΝτόναλντς.

Πάμε παρακάτω. Καθώς μιλάμε για γεωργική παραγωγή, η σύναψη συμβολαίου δεν είναι κάτι απλό. Δεν μπορείς να πεις απλώς ότι θα βγάλω στάρι και θα το πουλήσω προς τόσο το κιλό, διότι δεν ξέρεις ούτε πόσο θα βγάλεις ούτε τι ποιότητα θα έχει αυτό που θα βγάλεις. Κλείνεις, ας πούμε, συμφωνία για πέντε τόννους αλλά λόγω καιρικών συνθηκών βγάζεις μόνο τρεις. Ή βγάζεις πέντε αλλά η ποιότητα είναι χαμηλότερη της συμφωνημένης. Τί να σου κάνει κι ο έμπορος που τον κρέμασες; Να σου πληρώσει το πίτουρο για στάρι ή να φορτωθεί το κόστος να ψάξει αλλού τους δυο τόννους που λείπουν; Ο άνθρωπος έχει κάνει τα κουμάντα του κι εσύ δεν είσαι εν τάξει, άρα ποιός πρέπει να πληρώσει την ζημιά;

Για να αποφευχθούν όσο το δυνατόν περισσότερα στραβοπατήματα, η τραπεζική συμβολαιακή γεωργία προβλέπει έλεγχο της παραγωγής σε όλα τα στάδια από την τράπεζα (κυρίως) κι από τον αντισυμβαλλόμενο. Σε τελική ανάλυση, ο παραγωγός δεν αποφασίζει ούτε πότε θα σπείρει ούτε τι σπόρο θα χρησιμοποιήσει ούτε τι λιπάσματα θα ρίξει ούτε πότε θα θειαφίσει ούτε πότε θα κλαδέψει. Άλλοι θα του υποδείξουν τα πάντα, από το πού θα αγοράσει σπόρους ή λιπάσματα και τι είδους μέχρι το πώς θα μεταφερθούν τα προϊόντα του μετά την συγκομιδή. Με άλλα λόγια, ο πρώην ανεξάρτητος παραγωγός μετατρέπεται σε ενεργούμενο της τράπεζας και των μεγαλεμπόρων και καταντάει απλός εργάτης στο δικό του χωράφι, με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί, που κι αυτό είναι αμφίβολο αν θα του μείνει στο τέλος.

Από τον ιστοτόπο τής Τράπεζας Πειραιώς: "Επιτυχημένη διεθνής εμπειρία" με παράδειγμα το Βιετνάμ (!)
Προσέξτε πώς η τράπεζα χτυπάει δυο τρυγόνια (αγοραστής-παραγωγός) με ένα συμβόλαιο-σμπάρο.

Δεν είναι τυχαίο το ότι η τραπεζική συμβολαιακή γεωργία-κτηνοτροφία προωθείται σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των παραγωγών αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας και ενώ κάθε νέα καλλιεργητική περίοδος ξεκινάει με μεγαλύτερα προβλήματα από την προηγούμενη. Ούτε είναι τυχαίο το ότι, παράλληλα με όλα αυτά, διπλασιάζεται η φορολογία των αγροτών και τριπλασιάζεται η ασφάλισή τους, πολλαπλασιάζοντας τα οικονομικά προβλήματά τους. Είναι πολύ λογικό, λοιπόν, όλοι αυτοί οι άνθρωποι να βλέπουν την συμβολαιακή γεωργία ως σανίδα σωτηρίας.

Επειδή τα όρια ενός ιστολογικού σημειώματος είναι περιορισμένα, σταματάμε εδώ και θα ολοκληρώσουμε αύριο με μερικά αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Σαββατιάτικα (82) - τα αραβόφωνα

*** Μπισμ αλκάσις αλυασάρ (= στο όνομα του Αλέξη του αριστερού). *** Παραιτήθηκε ο Γαβρίλης από βουλευτής; *** Τί έγινε, ρε παιδιά; *** Ρε σεις, αυτός δεν ήταν κώλος και βρακί με τον Αλέξη; *** Τώρα που είπα "κώλος", τι είναι αυτά που αποκαλύπτει το "Μακελειό" για τον Γαβρίλη; *** Κάτι έκανε λέει με κάτι καρότα... *** Αγρότης και ο Γαβρίλης; *** Πάντως, η κοινή γνώμη είναι αναστατωμένη από την παραίτηση Γαβρίλη, όπως αποδεικνύει η έγκυρη δημοσκόπηση που διενήργησε το ιστολόγιο. *** Σταρχίδιαμας 62,5% - δεγαμιεταιομαλάκας - 29,4% - λοιπά μπινελίκια 8,1%. *** Αλέξη, δεν τραβάει η ομάδα. ***

Όρσον Ουέλλς; Χμμμ... Μπα...

Κάνε καμμιά μεταγραφή από το Ποτάμι. *** Ο Σταύραξ και το επιτελείο του αδημονούν να σώσουν την χώρα κι αυτοί. *** Αλτταγάουατ ου ιαμίλ αλκάριμπ (=χεστήκαμε κι η βάρκα γέρνει). *** Αυτή η παπαριά που οι φεϊσμπουκίστας έβαλαν στην μούρη τους την γαλλική σημαία, θα πάει μακρυά; *** Αν εγώ βάλω την σημαία τού ΙSIS, θα θεωρηθώ ύποπτος ή απλώς μαλάκας; *** Πάντως, μια σημαία τής Συρίας, του Μάλι ή της Υεμένης δεν έχω δει ακόμη πουθενά. *** Προφανώς, δεν αντιμετωπίζονται όλες οι σημαίες επί isis όροις. *** Πόσο αισιόδοξος πρέπει να είσαι για να περιμένεις να προφέρει σωστά την λέξη "εκπλειστηριασμός" ο Τσακαλώτος; *** Κορίτσια, μας τα κάνατε μπαούλο με τον κρητικό σας. *** Δεν περίμενα ότι αυτό που σας έλειπε ήταν ένας τσοπάνης για να ξυστείτε στην γκλίτσα του. *** Εγώ έχω πέντε πήχες γένια εδώ και 35 χρόνια αλλά τέτοιος χαμός για την μούρη μου ποτέ δεν έγινε. *** Ρουάχ αϊμρα'άτ χάουια (=άβυσσος η ψυχή τής γυναίκας). *** Δεν κατάλαβα γιατί ειρωνευτήκατε την δήλωση της Μαντόννας "είμαστε όλοι μετανάστες". *** Καλύτερα να ειρωνευτείτε τα χάλια σας, που τρεις φορές εφέτος, σε δυο εκλογές κι ένα δημοψήφισμα, δηλώσατε "είμαστε όλοι αριστεροί". *** Μια και τό 'φερε η κουβέντα, αυτόν τον Πανούση (όχι τον Τζίμη) για πόσο αριστερό τον κόβετε; *** Αριστερός είναι μόνο ο κυρ-Φώτης, πάρτε το χαμπάρι. *** Ο Σκάι διαφημίζει το νέο του πρόγραμμα "με όπλο την εγκυρότητα και την ποιότητα στην ενημέρωση". *** Ωραίο; *** Σαν να φτιάχνεις καινούργιο μπουρδέλλο και να το ονομάζεις "Παρθεναγωγείον". *** Μα καλά, υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βλέπουν την Σία και λένε "να μια έγκυρη και ποιοτική δημοσιογράφα"; ***  

Πού πας μ' αυτό το πραγματάκι, παλληκάρι μου;

Άρις ου Μπάμπις νάφραχ φιάλσσανατ αλ'ούουλα (Ο Άρης και ο Μπάμπης τον πρώτο χρόνο χαίρονται). *** Ανήκετε και σεις σ' εκείνους που τους αρέσει το Star Wars επειδή κατά βάθος ανησυχούν μήπως καταστραφεί ο κόσμος; *** Εμένα δεν μου αρέσει επειδή κατά βάθος ανησυχώ μήπως ο κόσμος μείνει ίδιος. *** Αληθεύει ότι ορφάνεψε ο Μπάρμπι; *** Δεν είχα τίποτε με την μάνα του την μακαρίτισσα αλλά όσο σκέφτομαι ότι παντρεύτηκε έναν Βαρβιτσιώτη για να γεννήσει άλλον ένα, πιο μαλάκα... ε, καταλαβαίνετε. *** A propos, Μιλτιάδη, τακτοποιήθηκε το πρόβλημα μ' εκείνα τα αππλικέισον που δεν μπορούσες να κατεβάσεις στο άιφόν σου με πιστωτική; *** Πες μου, σε παρακαλώ, γιατί τό 'χω έννοια πέντε μήνες τώρα. *** Γιάτιρ φάεαλ αλχιμάρ αλμαεΐζ ου ταγούτ φίζμγιε άνχα'αλεάλαμ (= έκανε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο). *** Δεν καταλαβαίνω γιατί στενοχωριούνται όσοι κινδυνεύουν να τους πάρουν οι τράπεζες το σπίτι. *** Άει στο διάολο πια με την ακίνητη περιουσία, όλο έξοδα και φόρους είναι! *** Αυτό το πρόγραμμα του Αλέξη πώς ακριβώς λέγεται; *** Παράλληλο ή παράλυτο; *** Το περιμένατε ότι ο Αμυράς έχει διαβάσει Μαρξ; *** Απίστευτο; *** Αχ, βρε δόλιε παππού Κάρολε, πόσες μαλακίες λέγονται -και γίνονται- στο όνομά σου! ***

Ρε Σταύρακα, κοίτα τι πήγα και θυμήθηκα έναν ολόκληρο χρόνο μετά! (enikos.gr)

Διαγράψανε και τον Νικολόπουλο; *** Όχι, ρε πούστη μου... πάλι εκλογές θα έχουμε; *** Και θα ξαναβγεί ο ΣυΡιζΑ; *** Τρίτη φορά αριστερά; *** Τρεις και το λουρί τής μάνας λόγω Νικολόπουλου; *** Πουτάνα δημοκρατία, πόσα καλά κρυμμένα μυστικά έχεις; *** Γιουμάρις αλζίνς ουάματ (= την γαμήσαμε και ψόφησε). *** Αληθεύει ότι ο προχτεσινός σεισμός μετατόπισε ολόκληρη την Λευκάδα 36 εκατοστά νοτιώτερα; *** Δηλαδή, εγκρεμνίστηκαν οι Εγκρεμνοί; *** Πάντως, αν οι αγορές λειτουργούν σωστά, τώρα πρέπει να φτηνύνουν τα εισιτήρια για Λευκάδα από Πάτρα και να ακριβήνουν από Ηγουμενίτσα. *** Εσείς ακούτε Μελωδία FM; *** Εγώ έχω μια συνάδελφο που δεν ακούει άλλον σταθμό. *** Ξέρετε πόσες φορές ακούω κάθε μέρα το μόττο "πιάσε Μελωδία"; *** Ακριβώς όσες απαντώ "πιασ' τ' αρχίδια σου". *** "Μελωδία: μια εταιρεία τού ομίλου Σκάι"... φτου κακά! *** Λέτε να στενοχωρηθεί ο Αλαφούζος μ' αυτά που λέω; *** Αλ'ασασί αλτταμπαρρούζ φαράς εαλαά αλμπάιντρ (= χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι). *** Ντέρμπυ σήμερα στο πρωτάθλημα, ντέρμπυ αύριο στην Νέα Δημοκρατία. *** Πάντως, την ημέρα που βγήκε ο Σαμαράς πρόεδρος, πάλι παίζανε οι γαύροι με τους βάζελους και νίκησαν οι πρώτοι. ***

Ευτυχισμένα χρόνια

Διπλή χαρά για τον γκαβό τότε. *** Ο Κωλόχαρτος τί ομάδα είναι; *** Λογικά, πρέπει να είναι βάζελος, όπως οι πρωτεργάτες της χούντας. *** Βλέπω τους οπαδούς τού Παναθηναϊκού να ρίχνουν Άδωνι μονοκούκι αύριο. *** Κωλόχαρτος: "Ό,τι είναι ο Σαρκοζύ στην Γαλλία, είμαι εγώ στην Ελλάδα." *** Μαλάκας; *** Σας πείραξε που πήγε ο Αλέξης στο Τουρκία-Ελλάδα και έφαγε γιούχα; *** Για να πάει απόψε στο γήπεδο να δούμε τι γιούχα θα φάει. *** Χάττα αλμαλάεϊν μπυρέυους / σχάριε (= έτσι γαμάει ο Πειραιάς / η Λεωφόρος) *** Δεν ξέρω πώς το βλέπετε αλλά το ιστολόγιο πιστεύει ότι καλό είναι να μαθαίνουμε λίγα αραβικά σιγά-σιγά. *** Θα τα χρειαστούμε. *** Κερδίζει κέρασμα λικέρ πίππερμαν όποιος κατάφερε και αναγνώρισε στην πρώτη φωτογραφία τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. *** Στην τελευταία φωτογραφία, βλέπετε τον Στυλιανό Παττακό στο γραφείο του, με φόντο το πουλί τής χούντας και το βασιλικό ζεύγος. *** Στις 8 Νοεμβρίου ο Στέλιος μπήκε στα 104, οπότε μη ξανακούσω κουβέντα για τον Μητσοτάκουλα, έτσι; *** Αυτά για σήμερα. *** Ουαντάεααν ου έουτλατ νιχάυατ αλ'ουσμπούε λιτάαϋφα (= γεια σας και καλό σαββατοκύριακο). ***

Ο μπουρδολόγος

Προχτές, ο ειδησεογραφικός ιστοτόπος News247 διοργάνωσε συζήτηση με καλεσμένο τον υποψήφιο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη. Δεν ξέρω πόσο σωστό είναι να αποκαλείται "συζήτηση" η διαδικασία κατά την οποία οι επισκέπτες τού ιστοτόπου υποβάλλουν ερωτήσεις και ο καλεσμένος απαντά αλλά ας μη μείνουμε σ' αυτό. Μέσα σε 35 λεπτά που κράτησε η επίδειξη, ο Άδωνις απάντησε σε 7-8 ερωτήσεις της πλάκας κι ύστερα έφυγε γιατί είχε δουλειά. Όμως την παράσταση έκλεψε η εξής ερωταπόκριση (τηρείται η ορθογραφία και η στίξη τού πρωτοτύπου):

Ερώτηση: Κύριε Γεωργιάδη, έχετε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι είστε αντικομμουνιστής και αυτό είναι καταγεγραμμένο. Αν βγείτε πρόεδρος στη ΝΔ και εν συνεχεία Πρωθυπουργός (αφού αυτό είναι το ζητούμενο για εσάς στην τελική) τι θα κάνετε? Θα ανοίξετε τη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια για τους κομμουνιστάς? Με λίγα λόγια, θα είστε Πρωθυπουργός για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες ή μόνο για τους αντικομμουνιστάς? Αν ισχύει το πρώτο , με ποιό τρόπο θα πείσετε τους αριστερούς να σας έχουν εμπιστοσύνη σαν πρόσωπο αφού ένας πρωθυπουργός πρέπει να νοιάζεται για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και αυτοί να τον εμπιστεύονται?

Απάντηση: Φυσικά και είμαι αντικομμουνιστής, αφού πιστεύω στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Οι κομμουνιστές πιστεύουν στη δικτατορία του προλεταριάτου και εχθρεύονται τη δημοκρατία. Αλλά αυτή είναι και η βασική μας διαφορά. Εμείς και σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε. Για αυτό είμαστε δεξιοί. Οπως βλεπετε στο δικό μας πολίτευμα το ΚΚΕ μπορεί να είναι στη Βουλή και ας αμφισβητεί το Σύνταγμα. Αν κυβερνούσαν όμως οι κομμουνιστές, όπως έκαναν όπου κυβέρνησαν, εμάς οχι στη Βουλή δε θα μας είχαν, αλλά μάλλον θα είμασταν στα γκουλάγκ μπροστά στα οποία τα ξερονήσια μοιάζουν με το Χίλτον. 

Ο Άδωνις μηχανοδηγός

Εφτά αράδες απάντηση έδωσε ο Άδωνις αλλά κατάφερε να συμπυκνώσει σ' αυτές τόση μπουρδολογία και τόση προπαγάνδα που άλλοι πρέπει να γράψουν ολόκληρο βιβλίο για να το πετύχουν! Θα εξηγήσω τι εννοώ, όσο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο στα περιορισμένα πλαίσια ενός ιστολογικού σημειώματος:

(α) Απέναντι στην πολύ συγκεκριμμένη έννοια "αντικομμουνισμός", ο Άδωνις βάζει την λίαν αόριστη έννοια "ελευθερία". Η συνθήκη τού Μάαστριχτ κάνει λόγο για τέσσερις ελευθερίες (εργαζομένων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίου), κάνοντας σαφές ότι υπάρχουν και άλλες. Ο Άδωνις σε ποιά ελευθερία πιστεύει; Στην ελευθερία των προβάτων να διαλέξουν τον σφαγέα τους; Στην ελευθερία των αγορών; Στην ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών; Στην ατομική ελευθερία, η οποία, ως γνωστόν, φτάνει μέχρις εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου; Στο ελεύθερο σεξ; Στην ελευθερία επιλογής μεταξύ ρεπουμπλικανού και δημοκρατικού υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ; Στην ελευθερία των ποινικών κρατουμένων; Στην ελευθερία κατά Μαρξ; Ή, μήπως, στην ελευθερία που υπεννοεί η λαϊκή παροιμία "εγώ με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου";

(β) Την ίδια ακριβώς μπαγαποντιά κάνει ο Άδωνις και με την πολύ συγκεκριμένη έννοια "δικτατορία του προλεταριάτου", στην οποία αντιπαραθέτει την αόριστη έννοια "δημοκρατία". Βέβαια, σκοπός τού Άδωνι ήταν να μπει η δικτατορία απέναντι στην δημοκρατία αλλά, αν η δόλια η δημοκρατία ήταν κάτι συγκεκριμένο, τότε όλα τα δημοκρατικά κράτη θα είχαν το ίδιο σύνταγμα και, μάλιστα, ένα σύνταγμα μόνιμο και σταθερό, το οποίο δεν θα δεχόταν καμμιά αναθεώρηση. Επίσης, ο Άδωνις παραβλέπει, πολύ βολικά, ότι η "δικτατορία τού προλεταριάτου" αντιπαραβάλλεται προς την "δικτατορία τού κεφαλαίου" και όχι προς την "δημοκρατία", άσχετα αν για πολλούς οι δυο τελευταίες έννοιες είναι ταυτόσημες. Εν πάση περιπτώσει, όπως και με την "ελευθερία", θα έπρεπε να μας πει ο Άδωνις σε ποια δημοκρατία πιστεύει. Στην δημοκρατία της γαλλικής επανάστασης; Στην δημοκρατία των ΗΠΑ; Στην "λαϊκή δημοκρατία" της Κίνας; Ή, μήπως, στην "ελληνική δημοκρατία" των συνταγματαρχών;

(γ) Κομπάζει ο Άδωνις ότι "εμείς (δηλαδή, οι αντικομμουνιστές) σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε". Αν τον άκουγε ο Βολταίρος, ή θα χτυπιόταν από τα γέλια ή θα τραβούσε τα μαλλιά του. Τί να πρωτοθυμηθούμε για τον σεβασμό που τρέφουν οι αντικομμουνιστές προς τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους; Το ιδιώνυμο του Βενιζέλου; Τις διώξεις του τεταρταυγουστιανού καθεστώτος; Τους ταγματασφαλίτες; Τον εμφύλιο; Την Μακρόνησο ως "σύγχρονο Παρθενώνα" (κατά Κανελλόπουλο); Το Μπογιάτι; Την Μπουμπουλίνας; Τις περίφημες δηλώσεις "αποκηρύξεως του κομμουνισμού και των παραφυάδων αυτού"; Ή, μήπως, την εγκληματική οργάνωση που λέγεται "Χρυσή Αυγή"; Ας πει κάποιος στον Άδωνι ότι κανένας δεν χάρισε την ελευθερία του λόγου στους κομμουνιστές. Την κατέκτησαν μόνοι τους, χύνοντας ποτάμια αίματος.

(δ) Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απόδειξη δημοκρατίας το ότι το ΚΚΕ είναι στην βουλή. Κατά την ίδια έννοια, απόδειξη δημοκρατίας πρέπει να είναι και η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και, μάλιστα, πιο τρανή αφού η Χρυσή Αυγή έχει μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από το ΚΚΕ. Επίσης, κατά την ίδια έννοια, πρέπει να συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας το ότι δεν είναι στην βουλή η ΑντΑρΣυΑ ή ο Τζήμερος. Παρεμπιπτόντως, ας θυμίσει κάποιος στον Άδωνι ότι το ΚΚΕ δεν περίμενε να μπει στην βουλή για να πει αυτά που λέει. Τα ίδια έλεγε και επί πολλές δεκαετίες πρωτύτερα (ο "ξύλινος λόγος" του ΚΚΕ), τότε που η "δημοκρατία" του Άδωνι είχε κηρύξει απηνή διωγμό των κομμουνιστών.

(ε) Μπορεί η σύγκριση των γκουλάγκ με τα ξερονήσια να βγάζει γέλιο αλλά δημιουργεί και απορίες, για να μη πω πως προκαλεί ανατριχίλες. Αφού ο  Άδωνις θεωρεί τα ξερονήσια καλύτερα από τα γκουλάγκ, αν ποτέ διαπιστώσει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να επικρατήσει στην Ελλάδα ο κομμουνισμός (άρα, να ανοίξουν και στον τόπο μας γκουλάγκ), θα προτιμήσει να ξανανοίξει τα ξερονήσια...

Το "Χίλτον" της Γυάρου.

Τελικά, ο Άδωνις δεν με εξέπληξε. Πάντοτε τον θεωρούσα ως ανερμάτιστο μπουρδολόγο φασίστα και δεν έχω λόγο να αλλάξω γνώμη. Αντίθετα, όσο περισσότερο μιλάει τόσο περισσότερο με πείθει για την ορθότητα της γνώμης που έχω σχηματίσει περί του προσώπου του. Μάλιστα δε, τον θεωρώ τόσο μπουρδολόγο ώστε έχω αρχίσει να σκέφτομαι (ναι, ντρέπομαι αλλά το παραδέχομαι) να πετάξω τρία ευρώ προκειμένου να τον ψηφίσω για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας!

Θου κύριε...

Κλοπή εκπαίδευσης (!)

Σήμερα λέω να διηγηθώ μια ιστορία, μάλλον αρκετά διαφορετική από εκείνες στις οποίες σας έχω συνηθίσει. Ή, μήπως, όχι και τόσο διαφορετική; Ας το κρίνετε μόνοι σας.

Μεταφερόμαστε στις ΗΠΑ, κάπου στα τέλη τής προηγούμενης δεκαετίας και φτάνουμε στο Άκρον, μια πόλη διακοσίων χιλιάδων ψυχών που βρίσκεται καμμιά εξηνταριά χιλιόμετρα νότια του Κλήβελαντ. Όπως συμβαίνει σε πολλές πολιτισμένες πόλεις, έτσι και στο Άκρον όλες οι ψυχές δεν είναι ίδιες. Κάποιες απ' αυτές πρέπει να ζουν ξέχωρα από τις υπόλοιπες, σε γειτονιές διαμορφωμένες ειδικά για ψυχές που δεν έχουν μεγάλη ανάγκη από κοινωνικές παροχές, καλά σχολεία, ασφάλεια κλπ. Σε μια τέτοια γειτονιά ζη και η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, η έγχρωμη Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ με τις δυο της κόρες.

Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ

Η Κέλλυ δεν έχει σύζυγο. Έχει, όμως, έναν πατέρα που μένει στην παραπάνω γειτονιά. Μια γειτονιά όπου μένουν ψυχές οι οποίες φαίνεται πως έχουν διαφορετικές ανάγκες. Μια γειτονιά όπου υπάρχουν καλά σχολεία, όπου υπάρχει καθαριότητα, όπου στον δρόμο δεν βρίσκεις ναρκωτικά ευκολώτερα απ' ότι βρίσκεις ποπ-κορν και όπου τα κορίτσια σαν τις κόρες της δεν φοβούνται να πάνε ασυνόδευτα στο σχολείο.

Όπως κάθε μάνα, έτσι και η Κέλλυ δεν μπορεί να μη σκέφτεται πόσο καλά θα ήταν αν μπορούσε να στείλει τις κόρες της στο σχολείο τής παραπάνω γειτονιάς. Μόνο που κάτι τέτοιο απαγορεύεται από τον νόμο! Απαγορεύεται διότι το σχολείο της γειτονιάς της παίρνει μικρότερες επιχορηγήσεις από τον δήμο, άρα το κόστος εκπαίδευσης των παιδιών τής γετονιάς της είναι μικρότερο, οπότε, αν στείλει τις κόρες της στο καλό σχολείο, θα είναι σαν να κλέβει τον δήμο!

Όταν ο πατέρας της μπαίνει φυλακή για χρέη προς την εφορία, η Κέλλυ παίρνει την μεγάλη απόφαση: δηλώνει ως μόνιμη κατοικία της το σπίτι τού πατέρα της κι έτσι καταφέρνει να γράψει τα παιδιά της στο σχολείο τής παραπάνω γειτονιάς. Δεν την πειράζει που είναι υποχρεωμένη να τα πηγαινοφέρνει καθημερινά με το αυτοκίνητό της γιατί ξέρει πως εκεί θα έχουν καλύτερη εκπαίδευση και πολύ μικρότερους κινδύνους να αντιμετωπίσουν.

Επί δυο χρόνια όλα πήγαιναν καλά. Όμως, η Κέλλυ δεν είχε λογαριάσει πως η φτώχεια της δεν θα λιγόστευε επειδή άλλαξαν σχολείο τα κορίτσια της. Κι αυτή η φτώχεια έγινε αντιληπτή από την διεύθυνση του σχολείου, η οποία υποψιάστηκε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι υπέυθυνοι ανησύχησαν. Όχι πως δεν υπήρχαν έγχρωμοι μαθητές στο σχολείο τους αλλά δεν φορούσαν φτωχικά ρούχα ούτε ερχόντουσαν με ένα σαραβαλιασμένο αυτοκίνητο. Έτσι, λοιπόν, αποφάσισαν να προσλάβουν ιδιωτικό ερευνητή (ντετέκτιβ) για να ανακαλύψουν την αλήθεια. Ο ντετέκτιβ έθεσε την Κέλλυ και τις κόρες της υπό στενή παρακολούθηση, βιντεοσκοπώντας τις κινήσεις τους. Λίγες μέρες αργότερα, το έγκλημα της Κέλλυς βγήκε στο φως.

Τον Ιανουάριο του 2011, η Κέλλυ οδηγήθηκε στο δικαστήριο, δεμένη με χειροπέδες, κατηγορούμενη ότι... (κρατήστε την αναπνοή σας!) έκλεψε εκπαίδευση(!!), κάτι που στις ΗΠΑ θεωρείται κακούργημα. Μέσω του σχολείου, ο δήμος απαίτησε από την κατηγορουμένη αποζημίωση 30.000 δολλαρίων, αποτιμώντας σ' αυτό το ύψος την παραπάνω απ' αυτήν που δικαιούνταν εκπαίδευση που πήραν οι νεαρές Μπόλαρ. Όπως υποστήριξαν οι μηνυτές, η Κέλλυ "πλήγωσε τους άλλους γονείς που τηρούν τους κανόνες". Κι επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, στις ΗΠΑ η δικαιοσύνη λειτουργεί, η "κλέφτρα εκπαίδευσης" καταδικάστηκε σε δεκαήμερη φυλάκιση, τριετή επιτήρηση και υποχρεωτική κοινωνική εργασία ώσπου να εξοφλήσει το χρέος της...

Τάνυα ΜακΝτάουελ

Αν δεν κουραστήκατε, ας συνεχίσουμε το ταξίδι μας πηγαίνοντας λίγο ανατολικώτερα, στο Νόργουωκ του Κοννέτικατ. Εννιά μήνες μετά την καταδίκη τής Κέλλυ Ουίλλιαμς-Μπόλαρ, καταδικάζεται για το ίδιο έγκλημα και μια άλλη έγχρωμη ανύπαντρη μητέρα, η Τάνυα ΜακΝτάουελ. Η Τάνυα "έκλεψε εκπαίδευση", στέλνοντας επί έναν χρόνο τον πεντάχρονο γυιο της στο νηπιαγωγείο άλλης γειτονιάς. Για να το καταφέρει, επειδή η ίδια δεν είχε σπίτι κι έμενε σ' ένα φορτηγάκι με τον γυιο της, είχε δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας της το σπίτι τής μπέιμπυ-σίττερ της. Η δική της κλοπή αποτιμήθηκε σε 15.686 δολλάρια. Κι αν η Κέλλυ μπήκε στην φυλακή μόνο για δέκα μέρες, η Τάνυα μπήκε για πέντε χρόνια(!).

Να συμπληρώσουμε ότι, με αφορμή την Τάνυα, η διεύθυνση του νηπιαγωγείου τού Νόργουωκ έκανε έλεγχο και διαπίστωσε ότι υπήρχαν άλλα 26 παιδάκια που κακώς βρίσκονταν εκεί. Κάτι τέτοιο είχε γίνει και στο Άκρον, όπου η Κέλλυ έγινε αφορμή να απομακρυνθούν 50 παιδιά από τα σχολεία της "παραπάνω γειτονιάς" επειδή έκλεβαν εκπαίδευση.

Αν και η πολιτειακή κοινή γνώμη τάσσεται υπέρ των καταδικασμένων μανάδων, υπάρχουν κι εκείνοι που θεωρούν ότι η "κλοπή εκπαίδευσης" πρέπει να διώκεται αυστηρά. Ανάμεσά τους είναι και ο δημοσιογράφος Μπομπ Ντάυερ, ο οποίος υποστηρίζει ότι "εγώ πληρώνω φόρους για να πάνε τα παιδιά μου σε καλά σχολεία κι αυτό δεν πρέπει να το εκμεταλλεύονται εκείνοι που δεν πληρώνουν"...


Τελειώνω εδώ, δίχως συμπεράσματα και ηθικά διδάγματα. Η σημερινή ιστορία μας δεν έχει επίλογο. Αν νομίζετε ότι μπορεί να υπάρξει επίλογος σε μια ιστορία "κλοπής εκπαίδευσης", γράψτε τον μόνοι σας. Κι αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες για την Κέλλυ και την Τάνυα, υπάρχει και το Google...

Δεν αντέχεται!

Κι αφού πρώτα τα βρήκε με το κουαρτέτο, πέρασε κατόπιν και μια βόλτα από το Πολυτεχνείο. Πρώτα παρέδωσε στις τράπεζες το σπίτι κάθε φουκαρά φορογδαρμένου κι ύστερα πήγε να καταθέσει το στεφάνι του. Πρώτα πούλησε την ευρωνομιμοφροσύνη του και μετά βγήκε να πουλήσει και λίγη αριστεροσύνη, που γράφει κι ωραία στις κάμερες.

Από μια άποψη, ψιλοπροόδευσε ο Αλέξης μας. Κάποτε πήγαινε πρώτα να καταθέσει λουλούδια και ύστερα ξεβρακωνόταν. Τώρα τα κάνει ανάποδα. Ανάποδα... τρόπος του λέγειν, δηλαδή, μιας και τα βρακιά τα έχει εδώ και καιρό κατεβασμένα. Καθ' όσον, πρέπει να είσαι τελείως ξεβράκωτος για να τολμάς να υπογράφεις τέτοια πράγματα ανήμερα στην επέτειο του Πολυτεχνείου.

Πρωθυπουργός καταθέτων στέφανον...

Έτσι, ο Αλέξης κατάφερε να ξεφτιλίσει τελείως κάποιες έννοιες που για τον απλό λαό παραμένουν ιερές. Ξεφτίλισε αυτό που λέμε "κούτελο", το φιλότιμο, την συνέπεια, το γαμώτο, την μπέσα. Κι από πάνω, ξεφτίλισε όχι μόνο την αριστερά αλλά την πολιτική συλλήβδην. Κι όχι μόνο τα ξεφτίλισε όλα τούτα αλλά, όντας με τα βρακιά κατεβασμένα, τα κατάχεσε κιόλας.

Το πάλεψε, όμως. Τα έβαλε με τα θηρία, πούλησε τσαμπουκά... τα κατάφερε και θα επιτρέπονται μόνο 50.000 πλειστηριασμοί τον χρόνο. Τώρα πρέπει να χτυπήσουμε παλαμάκια για το κατόρθωμα. Στην Ισπανία γίνεται της πουτάνας με 35.000 πλειστηριασμούς ετησίως αλλά εμείς, με το ένα τέταρτο του πληθυσμού, είμαστε ευτυχείς που βάλαμε όριο τους 50.000...

Ευτυχώς, υπό προϋποθέσεις (αλίμονο!) θα προστατεύεται το όριο "αξιοπρεπούς διαβίωσης". Χτες, στο "Ατέχνως", μάθαμε για το "όριο φτώχειας", το οποίο για το 2014 προσδιορίστηκε στα 384 ευρώ τον μήνα κι εφέτος αναμένεται να μειωθεί γύρω στα 370 (ίσως και χαμηλότερα). Η κυβέρνηση μας έμαθε ότι το όριο "αξιοπρεπούς διαβίωσης" βρίσκεται ατομικά στα 683 ευρώ μεικτά και για τετραμελή οικογένεια στα 1.720 μεικτά. Δηλαδή, η κυβέρνηση είναι τόσο ξεφτιλισμένη ώστε αυτοξεβρακώνεται, καθώς παραδέχεται ότι με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ και την κατώτερη σύνταξη των 392, καταδικάζει τους πολίτες να ζουν αναξιοπρεπώς! Και δεν ντρέπονται που το λένε!

Έτσι πάει άμα είναι κανείς αριστερός. Μπορεί να του παίρνουν τα σώβρακα αλλά αυτός βάζει πάνω απ' όλα την προστασία των αδυνάτων. Τώρα, βέβαια, ο όρος "αδύνατος" μπορεί να γίνει λάστιχο. Από την μια, εγώ που έχω καβαντζάρει τα εκατό κιλά εδώ και καιρό, αισθάνομαι ώρες-ώρες μια αδυναμία. Από την άλλη, βλέπεις κάποιον 50 κιλά, τον λες αδύνατο κι εκείνος επιμένει ότι είναι κανονικός. Αυτή η αοριστολογία με σπρώχνει να στοιχηματίσω ότι οσονούπω αδύνατοι θα θεωρούνται μόνο όσοι μοιάζουν με τα σκελετωμένα παιδιά τής κατοχής ή τα παιδιά τής Μπιάφρας (για όσους γνωρίζουν την Μπιάφρα).

Ας πει κάποιος του Αλέξη ότι δεν βυζαίνουμε δάχτυλο ούτε κοιμόμαστε όρθιοι, τουλάχιστον όλοι. Θυμόμαστε πόσο ωραία στρώσανε το χαλί των πλειστηριασμών οι προηγούμενοι, γκρεμίζοντας τον φόρο μεταβίβασης από το 11%-13% στο 3%, έτσι ώστε να γλιτώνουν οι τράπεζες ένα 10% από κάθε σπίτι που θα αρπάζουν. Όπως θυμόμαστε και κάποιες εισηγήσεις τους υπέρ των κατασχέσεων επειδή τάχα έτσι θα προστατευόταν η αξία των ακινήτων των πολιτών. Κι ενώ τα ξέρει αυτά ο Αλέξης, ούτε που περνάει από το μυαλό του να κοιτάξει προς το μέρος των τραπεζιτών για τα ισοδύναμα.που ψάχνει.

Ρε, περίεργο πράμα μ' αυτούς τους αριστερούς! Όσα ζόρια και νά 'χουν, το μάτι τους δεν πέφτει με τίποτε στους τραπεζίτες. Το κρασάκι μου, όμως, το είδαν και μου ζητάνε να πληρώνω δυο λεπτά χαράτσι για κάθε ποτηράκι που πίνω. Δυο λεπτά το ποτηράκι, με τους λιγούρηδες! Από την μύγα ξύγκι, ρε αλήτες; Ισοδύναμα στο κρασάκι, ρε ξεφτιλισμένοι; Έχετε χάσει τελείως τον μπούσουλα πια; Ή μήπως, έτσι που ξεβρακωθήκατε, πρέπει να πω ότι έχετε χάσει τον κώλο σας και δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσο ξεφτίλες γίνατε;

Παρένθεση. Όπως φαίνεται, πρέπει να ξαναγράψουμε τα βιβλία των οικονομικών. Να γράψουμε πως μια κατ' εξοχήν οινοπαραγωγική χώρα επιβάλλει αυτοβούλως φόρο σε ένα από τα εθνικά της προϊόντα και αυτό το θεωρεί επιτυχία. Μήπως να κάνουμε κάτι αντίστοιχο και στο λαδάκι; Ύστερα να πούμε του Κάστρο να βάλει έξτρα φόρο καπνού στους κουβανούς, στον Αλ Σαούντ να βάλει ειδική εισφορά πετρελαίου στους σαουδάραβες και στον Ρέντσι να επιβάλει στους ιταλούς ειδικό τέλος στα ζυμαρικά, την μορταδέλλα και τις πίτσες. Και κατόπιν να προτείνουμε τον εμπνευστή αυτής της μαλακίας όχι για το Νόμπελ αλλά για το Φάσκελο οικονομίας. Κλείνει η παρένθεση.

...και πρωθυπουργός κλαίων

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτά τα μέτρα είναι ξένα προς την φιλοσοφία ενός αριστερού ηγέτη όπως ο Αλέξης. Τα εφαρμόζει μεν αλλά μόνο επειδή έτυχε και τα υπέγραψε και σέβεται την υπογραφή του. Ας μην ασχοληθούμε τώρα με το γεγονός ότι άλλος γαμεί υπογράφει κι άλλος πληρώνει. Το καλό είναι ότι ο Αλέξης μας παίρνει μέτρα εφαρμόζει όλα αυτά τα μέτρα με πόνο ψυχής. Κάτι είναι κι αυτό.

Θα μου πείτε ότι με πόνο ψυχής έλεγαν πως τα εφάρμοζαν κι οι προηγούμενοι. Ε, δεν είναι το ίδιο! Πρώτα-πρώτα, ο Αλέξης είναι αριστερός, δεν είναι φασίστας σαν τον Σαμαρά. Κυρίως, όμως, είναι ευαίσθητος, όχι χοντρόπετσος σαν τον Βενιζέλο. Κλαίει. Είχατε δει ποτέ τον Σαμαρά να κλαίει; Ο Αλέξης χύνει μαύρο δάκρυ και, μάλιστα, μπροστά στις κάμερες. Πώς να το κάνουμε, δεν είναι λίγο να βλέπεις τον δήμιό σου να υποφέρει την ώρα που σε βασανίζει...

Πράγματι, δεν είναι κακό να βλέπεις τον πρωθυπουργό σου να κλαίει. Το κακό είναι να τον βλέπεις να άγεται και να φέρεται ξεβράκωτος. Το χειρότερο είναι να τον βλέπεις και ξεβράκωτο και ξεφτίλα. Και το χείριστο είναι να τον βλέπεις να κάνει και τα τρία. Και ξεβράκωτος και ξεφτίλας και κλαψομούνης δεν αντέχεται. Δεν αντέχεται!


Υστερόγραφο. Νομίζω ότι μάλλον έρριξα λίγο το επίπεδο του ιστολογίου με το ύφος και την γλώσσα που χρησιμοποίησα στο σημερινό σημείωμα. Δεν ζητώ συγγνώμη, όμως. Δικαιούμαι κι εγώ να έχω τις ζοχάδες μου μια στο τόσο. Κι αν δεν ξεθυμάνω στο ιστολόγιό μου, πού θα ξεθυμάνω; Στον Τάσο και στην Νικολίτσα, που έχουν ένα μοσχοφίλερο μούρλια στο μαγαζάκι τους; Ήμαρτον!