Προχτές, ο ειδησεογραφικός ιστοτόπος News247 διοργάνωσε συζήτηση με καλεσμένο τον υποψήφιο πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας Άδωνι Γεωργιάδη. Δεν ξέρω πόσο σωστό είναι να αποκαλείται "συζήτηση" η διαδικασία κατά την οποία οι επισκέπτες τού ιστοτόπου υποβάλλουν ερωτήσεις και ο καλεσμένος απαντά αλλά ας μη μείνουμε σ' αυτό. Μέσα σε 35 λεπτά που κράτησε η επίδειξη, ο Άδωνις απάντησε σε 7-8 ερωτήσεις της πλάκας κι ύστερα έφυγε γιατί είχε δουλειά. Όμως την παράσταση έκλεψε η εξής ερωταπόκριση (τηρείται η ορθογραφία και η στίξη τού πρωτοτύπου):
Ερώτηση: Κύριε Γεωργιάδη, έχετε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι είστε αντικομμουνιστής και αυτό είναι καταγεγραμμένο. Αν βγείτε πρόεδρος στη ΝΔ και εν συνεχεία Πρωθυπουργός (αφού αυτό είναι το ζητούμενο για εσάς στην τελική) τι θα κάνετε? Θα ανοίξετε τη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια για τους κομμουνιστάς? Με λίγα λόγια, θα είστε Πρωθυπουργός για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες ή μόνο για τους αντικομμουνιστάς? Αν ισχύει το πρώτο , με ποιό τρόπο θα πείσετε τους αριστερούς να σας έχουν εμπιστοσύνη σαν πρόσωπο αφού ένας πρωθυπουργός πρέπει να νοιάζεται για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και αυτοί να τον εμπιστεύονται?
Απάντηση: Φυσικά και είμαι αντικομμουνιστής, αφού πιστεύω στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Οι κομμουνιστές πιστεύουν στη δικτατορία του προλεταριάτου και εχθρεύονται τη δημοκρατία. Αλλά αυτή είναι και η βασική μας διαφορά. Εμείς και σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε. Για αυτό είμαστε δεξιοί. Οπως βλεπετε στο δικό μας πολίτευμα το ΚΚΕ μπορεί να είναι στη Βουλή και ας αμφισβητεί το Σύνταγμα. Αν κυβερνούσαν όμως οι κομμουνιστές, όπως έκαναν όπου κυβέρνησαν, εμάς οχι στη Βουλή δε θα μας είχαν, αλλά μάλλον θα είμασταν στα γκουλάγκ μπροστά στα οποία τα ξερονήσια μοιάζουν με το Χίλτον.
Εφτά αράδες απάντηση έδωσε ο Άδωνις αλλά κατάφερε να συμπυκνώσει σ' αυτές τόση μπουρδολογία και τόση προπαγάνδα που άλλοι πρέπει να γράψουν ολόκληρο βιβλίο για να το πετύχουν! Θα εξηγήσω τι εννοώ, όσο είναι δυνατόν κάτι τέτοιο στα περιορισμένα πλαίσια ενός ιστολογικού σημειώματος:
(α) Απέναντι στην πολύ συγκεκριμμένη έννοια "αντικομμουνισμός", ο Άδωνις βάζει την λίαν αόριστη έννοια "ελευθερία". Η συνθήκη τού Μάαστριχτ κάνει λόγο για τέσσερις ελευθερίες (εργαζομένων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίου), κάνοντας σαφές ότι υπάρχουν και άλλες. Ο Άδωνις σε ποιά ελευθερία πιστεύει; Στην ελευθερία των προβάτων να διαλέξουν τον σφαγέα τους; Στην ελευθερία των αγορών; Στην ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών; Στην ατομική ελευθερία, η οποία, ως γνωστόν, φτάνει μέχρις εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου; Στο ελεύθερο σεξ; Στην ελευθερία επιλογής μεταξύ ρεπουμπλικανού και δημοκρατικού υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ; Στην ελευθερία των ποινικών κρατουμένων; Στην ελευθερία κατά Μαρξ; Ή, μήπως, στην ελευθερία που υπεννοεί η λαϊκή παροιμία "εγώ με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου";
(β) Την ίδια ακριβώς μπαγαποντιά κάνει ο Άδωνις και με την πολύ συγκεκριμένη έννοια "δικτατορία του προλεταριάτου", στην οποία αντιπαραθέτει την αόριστη έννοια "δημοκρατία". Βέβαια, σκοπός τού Άδωνι ήταν να μπει η δικτατορία απέναντι στην δημοκρατία αλλά, αν η δόλια η δημοκρατία ήταν κάτι συγκεκριμένο, τότε όλα τα δημοκρατικά κράτη θα είχαν το ίδιο σύνταγμα και, μάλιστα, ένα σύνταγμα μόνιμο και σταθερό, το οποίο δεν θα δεχόταν καμμιά αναθεώρηση. Επίσης, ο Άδωνις παραβλέπει, πολύ βολικά, ότι η "δικτατορία τού προλεταριάτου" αντιπαραβάλλεται προς την "δικτατορία τού κεφαλαίου" και όχι προς την "δημοκρατία", άσχετα αν για πολλούς οι δυο τελευταίες έννοιες είναι ταυτόσημες. Εν πάση περιπτώσει, όπως και με την "ελευθερία", θα έπρεπε να μας πει ο Άδωνις σε ποια δημοκρατία πιστεύει. Στην δημοκρατία της γαλλικής επανάστασης; Στην δημοκρατία των ΗΠΑ; Στην "λαϊκή δημοκρατία" της Κίνας; Ή, μήπως, στην "ελληνική δημοκρατία" των συνταγματαρχών;
(γ) Κομπάζει ο Άδωνις ότι "εμείς (δηλαδή, οι αντικομμουνιστές) σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε". Αν τον άκουγε ο Βολταίρος, ή θα χτυπιόταν από τα γέλια ή θα τραβούσε τα μαλλιά του. Τί να πρωτοθυμηθούμε για τον σεβασμό που τρέφουν οι αντικομμουνιστές προς τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους; Το ιδιώνυμο του Βενιζέλου; Τις διώξεις του τεταρταυγουστιανού καθεστώτος; Τους ταγματασφαλίτες; Τον εμφύλιο; Την Μακρόνησο ως "σύγχρονο Παρθενώνα" (κατά Κανελλόπουλο); Το Μπογιάτι; Την Μπουμπουλίνας; Τις περίφημες δηλώσεις "αποκηρύξεως του κομμουνισμού και των παραφυάδων αυτού"; Ή, μήπως, την εγκληματική οργάνωση που λέγεται "Χρυσή Αυγή"; Ας πει κάποιος στον Άδωνι ότι κανένας δεν χάρισε την ελευθερία του λόγου στους κομμουνιστές. Την κατέκτησαν μόνοι τους, χύνοντας ποτάμια αίματος.
(δ) Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απόδειξη δημοκρατίας το ότι το ΚΚΕ είναι στην βουλή. Κατά την ίδια έννοια, απόδειξη δημοκρατίας πρέπει να είναι και η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και, μάλιστα, πιο τρανή αφού η Χρυσή Αυγή έχει μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από το ΚΚΕ. Επίσης, κατά την ίδια έννοια, πρέπει να συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας το ότι δεν είναι στην βουλή η ΑντΑρΣυΑ ή ο Τζήμερος. Παρεμπιπτόντως, ας θυμίσει κάποιος στον Άδωνι ότι το ΚΚΕ δεν περίμενε να μπει στην βουλή για να πει αυτά που λέει. Τα ίδια έλεγε και επί πολλές δεκαετίες πρωτύτερα (ο "ξύλινος λόγος" του ΚΚΕ), τότε που η "δημοκρατία" του Άδωνι είχε κηρύξει απηνή διωγμό των κομμουνιστών.
(ε) Μπορεί η σύγκριση των γκουλάγκ με τα ξερονήσια να βγάζει γέλιο αλλά δημιουργεί και απορίες, για να μη πω πως προκαλεί ανατριχίλες. Αφού ο Άδωνις θεωρεί τα ξερονήσια καλύτερα από τα γκουλάγκ, αν ποτέ διαπιστώσει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να επικρατήσει στην Ελλάδα ο κομμουνισμός (άρα, να ανοίξουν και στον τόπο μας γκουλάγκ), θα προτιμήσει να ξανανοίξει τα ξερονήσια...
Τελικά, ο Άδωνις δεν με εξέπληξε. Πάντοτε τον θεωρούσα ως ανερμάτιστο μπουρδολόγο φασίστα και δεν έχω λόγο να αλλάξω γνώμη. Αντίθετα, όσο περισσότερο μιλάει τόσο περισσότερο με πείθει για την ορθότητα της γνώμης που έχω σχηματίσει περί του προσώπου του. Μάλιστα δε, τον θεωρώ τόσο μπουρδολόγο ώστε έχω αρχίσει να σκέφτομαι (ναι, ντρέπομαι αλλά το παραδέχομαι) να πετάξω τρία ευρώ προκειμένου να τον ψηφίσω για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας!
Θου κύριε...
Ερώτηση: Κύριε Γεωργιάδη, έχετε δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι είστε αντικομμουνιστής και αυτό είναι καταγεγραμμένο. Αν βγείτε πρόεδρος στη ΝΔ και εν συνεχεία Πρωθυπουργός (αφού αυτό είναι το ζητούμενο για εσάς στην τελική) τι θα κάνετε? Θα ανοίξετε τη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια για τους κομμουνιστάς? Με λίγα λόγια, θα είστε Πρωθυπουργός για ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες ή μόνο για τους αντικομμουνιστάς? Αν ισχύει το πρώτο , με ποιό τρόπο θα πείσετε τους αριστερούς να σας έχουν εμπιστοσύνη σαν πρόσωπο αφού ένας πρωθυπουργός πρέπει να νοιάζεται για ΟΛΟΥΣ τους πολίτες και αυτοί να τον εμπιστεύονται?
Απάντηση: Φυσικά και είμαι αντικομμουνιστής, αφού πιστεύω στην ελευθερία και στη δημοκρατία. Οι κομμουνιστές πιστεύουν στη δικτατορία του προλεταριάτου και εχθρεύονται τη δημοκρατία. Αλλά αυτή είναι και η βασική μας διαφορά. Εμείς και σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε. Για αυτό είμαστε δεξιοί. Οπως βλεπετε στο δικό μας πολίτευμα το ΚΚΕ μπορεί να είναι στη Βουλή και ας αμφισβητεί το Σύνταγμα. Αν κυβερνούσαν όμως οι κομμουνιστές, όπως έκαναν όπου κυβέρνησαν, εμάς οχι στη Βουλή δε θα μας είχαν, αλλά μάλλον θα είμασταν στα γκουλάγκ μπροστά στα οποία τα ξερονήσια μοιάζουν με το Χίλτον.
 |
| Ο Άδωνις μηχανοδηγός |
(α) Απέναντι στην πολύ συγκεκριμμένη έννοια "αντικομμουνισμός", ο Άδωνις βάζει την λίαν αόριστη έννοια "ελευθερία". Η συνθήκη τού Μάαστριχτ κάνει λόγο για τέσσερις ελευθερίες (εργαζομένων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίου), κάνοντας σαφές ότι υπάρχουν και άλλες. Ο Άδωνις σε ποιά ελευθερία πιστεύει; Στην ελευθερία των προβάτων να διαλέξουν τον σφαγέα τους; Στην ελευθερία των αγορών; Στην ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών; Στην ατομική ελευθερία, η οποία, ως γνωστόν, φτάνει μέχρις εκεί όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου; Στο ελεύθερο σεξ; Στην ελευθερία επιλογής μεταξύ ρεπουμπλικανού και δημοκρατικού υποψήφιου προέδρου των ΗΠΑ; Στην ελευθερία των ποινικών κρατουμένων; Στην ελευθερία κατά Μαρξ; Ή, μήπως, στην ελευθερία που υπεννοεί η λαϊκή παροιμία "εγώ με τον παρά μου γαμώ και την κυρά μου";
(β) Την ίδια ακριβώς μπαγαποντιά κάνει ο Άδωνις και με την πολύ συγκεκριμένη έννοια "δικτατορία του προλεταριάτου", στην οποία αντιπαραθέτει την αόριστη έννοια "δημοκρατία". Βέβαια, σκοπός τού Άδωνι ήταν να μπει η δικτατορία απέναντι στην δημοκρατία αλλά, αν η δόλια η δημοκρατία ήταν κάτι συγκεκριμένο, τότε όλα τα δημοκρατικά κράτη θα είχαν το ίδιο σύνταγμα και, μάλιστα, ένα σύνταγμα μόνιμο και σταθερό, το οποίο δεν θα δεχόταν καμμιά αναθεώρηση. Επίσης, ο Άδωνις παραβλέπει, πολύ βολικά, ότι η "δικτατορία τού προλεταριάτου" αντιπαραβάλλεται προς την "δικτατορία τού κεφαλαίου" και όχι προς την "δημοκρατία", άσχετα αν για πολλούς οι δυο τελευταίες έννοιες είναι ταυτόσημες. Εν πάση περιπτώσει, όπως και με την "ελευθερία", θα έπρεπε να μας πει ο Άδωνις σε ποια δημοκρατία πιστεύει. Στην δημοκρατία της γαλλικής επανάστασης; Στην δημοκρατία των ΗΠΑ; Στην "λαϊκή δημοκρατία" της Κίνας; Ή, μήπως, στην "ελληνική δημοκρατία" των συνταγματαρχών;
(γ) Κομπάζει ο Άδωνις ότι "εμείς (δηλαδή, οι αντικομμουνιστές) σεβόμαστε τη δική τους γνώμη και εξασφαλίζουμε την ελευθερία του λόγου και για αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε". Αν τον άκουγε ο Βολταίρος, ή θα χτυπιόταν από τα γέλια ή θα τραβούσε τα μαλλιά του. Τί να πρωτοθυμηθούμε για τον σεβασμό που τρέφουν οι αντικομμουνιστές προς τους ιδεολογικούς τους αντιπάλους; Το ιδιώνυμο του Βενιζέλου; Τις διώξεις του τεταρταυγουστιανού καθεστώτος; Τους ταγματασφαλίτες; Τον εμφύλιο; Την Μακρόνησο ως "σύγχρονο Παρθενώνα" (κατά Κανελλόπουλο); Το Μπογιάτι; Την Μπουμπουλίνας; Τις περίφημες δηλώσεις "αποκηρύξεως του κομμουνισμού και των παραφυάδων αυτού"; Ή, μήπως, την εγκληματική οργάνωση που λέγεται "Χρυσή Αυγή"; Ας πει κάποιος στον Άδωνι ότι κανένας δεν χάρισε την ελευθερία του λόγου στους κομμουνιστές. Την κατέκτησαν μόνοι τους, χύνοντας ποτάμια αίματος.
(δ) Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι απόδειξη δημοκρατίας το ότι το ΚΚΕ είναι στην βουλή. Κατά την ίδια έννοια, απόδειξη δημοκρατίας πρέπει να είναι και η ύπαρξη της Χρυσής Αυγής και, μάλιστα, πιο τρανή αφού η Χρυσή Αυγή έχει μεγαλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από το ΚΚΕ. Επίσης, κατά την ίδια έννοια, πρέπει να συνιστά έλλειμμα δημοκρατίας το ότι δεν είναι στην βουλή η ΑντΑρΣυΑ ή ο Τζήμερος. Παρεμπιπτόντως, ας θυμίσει κάποιος στον Άδωνι ότι το ΚΚΕ δεν περίμενε να μπει στην βουλή για να πει αυτά που λέει. Τα ίδια έλεγε και επί πολλές δεκαετίες πρωτύτερα (ο "ξύλινος λόγος" του ΚΚΕ), τότε που η "δημοκρατία" του Άδωνι είχε κηρύξει απηνή διωγμό των κομμουνιστών.
(ε) Μπορεί η σύγκριση των γκουλάγκ με τα ξερονήσια να βγάζει γέλιο αλλά δημιουργεί και απορίες, για να μη πω πως προκαλεί ανατριχίλες. Αφού ο Άδωνις θεωρεί τα ξερονήσια καλύτερα από τα γκουλάγκ, αν ποτέ διαπιστώσει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να επικρατήσει στην Ελλάδα ο κομμουνισμός (άρα, να ανοίξουν και στον τόπο μας γκουλάγκ), θα προτιμήσει να ξανανοίξει τα ξερονήσια...
 |
| Το "Χίλτον" της Γυάρου. |
Τελικά, ο Άδωνις δεν με εξέπληξε. Πάντοτε τον θεωρούσα ως ανερμάτιστο μπουρδολόγο φασίστα και δεν έχω λόγο να αλλάξω γνώμη. Αντίθετα, όσο περισσότερο μιλάει τόσο περισσότερο με πείθει για την ορθότητα της γνώμης που έχω σχηματίσει περί του προσώπου του. Μάλιστα δε, τον θεωρώ τόσο μπουρδολόγο ώστε έχω αρχίσει να σκέφτομαι (ναι, ντρέπομαι αλλά το παραδέχομαι) να πετάξω τρία ευρώ προκειμένου να τον ψηφίσω για πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας!
Θου κύριε...
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΓΥΑΡΟ
ΑπάντησηΔιαγραφή@ fentagin
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστά νομίζεις! Πρόκειται για το πολυτελές resort τής Γυάρου, δυναμικότητος δέκα χιλιάδων κλινών.
Errare humanum est... Έτσι όπως κοίταζα τα διαφημιστικά, για να διαλέξω τόπο διακοπών, μπερδεύτηκα. Ευχαριστώ για την επισήμανση, βάσει της οποίας διόρθωσα την λεζάντα.
Συμφωνώ με όλα όσα είπες, ένα μόνο δεν σχολίασες, ότι όπου κυβέρνησαν οι κομμουνιστές έκαναν τα ίδια και χειρότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ιλαρίων Καρατζόγλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν συνηθίζω να σχολιάζω σχόλια αναγνωστών αλλά θέλω να κάνω δυο διευκρινιστικές ερωτήσεις:
α) Κομμουνιστές ή "κομμουνιστές"; Η διευκρίνιση είναι απαραίτητη, καθ' ότι και ο Ντενγκ Χσιάο Πινγκ δήλωνε κομμουνιστής και ήταν και επί κεφαλής τού κομμουνιστικού κόμματος της Κίνας. Αν χρησιμοποιούμε συλλήβδην τον όρο, βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι τον Κάστρο, τον Τσε, τον Λένιν, τον Τσαουσέσκου, τον Πολ Ποτ, τον Μάο, τον Γκορμπατσόφ, τον Μπερλινγκουέρ κλπ. Τί συμπέρασμα να βγάλεις από τέτοιον αχταρμά;
β) ¨Εχοντας ξεκαθαρίσει τα προηγούμενα, όταν λέμε "οι κομμουνιστές έκαναν τα ίδια και χειρότερα", έχουμε κάποιο σοβαρό ιστορικό ντοκουμέντο ή στηριζόμαστε αποκλειστικά στα ντοκυμανταίρ τού BBC και σε μαρτυρίες τύπου Σολζενίτσιν, όπως η Μια ημέρα του Ιβάν Ντενισόβιτς και το Αρχιπέλαγος γκουλάγκ;
@Teddy
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναγωρίζοντας την ανωτερότητα σας ως προς το εύρος των γνώσεων έχω να απαντήσω τα εξής:
α) Δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω την διαφορά
β) Ναι η απόψη μου κυρίως βασίζεται σε όσα βιβλία ιστορίας έχω διαβάσει και ντοκυμανταίρ που έχω δει.
Εχω όμως να προσθέσω και μια προσωπική εμπειρία. Πριν απο αρκετά χρόνια βρέθηκα σε ένα συνέδριο Μαθηματικών στο Μπραουνσβαϊγκ της Γερμανίας. Εκεί είχα την ευκαιρία να μιλήσω με ανθρώπους, μιας κάποιας ηλικίας, από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ καθώς και απο την Τσεχία που είχαν ζήσει στο πετσί τους τον κομμουνισμό. Αφού μου εξιστόρησαν πολλές "ωραίες" ιστορίες κατέληξαν στο εξής: Ποτέ Ξανά.
@ Ιλαρίων Καρατζόγλου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιπαρέρχομαι τα περί "ανωτερότητος" (ήμαρτον!) και προσθέτω δυο αράδες με προσωπικές εμπειρίες, εν πλήρει ειλικρινεία:
Το 2004, βρέθηκα στην Πράγα, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με δυο έλληνες οι οποίοι είχαν περάσει την ζωή τους στην -τότε- Τσεχοσλοβακία, όπου βρέθηκαν με το περίφημο "παιδομάζωμα". Υπερήλικες πια και οι δυο. Ο ένας είχε επιστρέψει στην Ελλάδα μετά την συνταξιοδότησή του και βρισκόταν εκεί για να επισκεφτεί τον τόπο όπου πέρασε το μεγαλύτερο τμήμα της ζωής του. Ο άλλος ήταν ο ξεναγός μας και ζούσε ακόμη εκεί.
Δυο άνθρωποι, ίδια εποχή, ίδιο μέρος. Κι όμως τόσο διαφορετικές απόψεις! Ο πρώτος ήταν ευτυχής γιατί έζησε σε μια χώρα όπου είχε εξασφαλισμένη δουλειά, σίγουρη σύνταξη και τα πάντα δωρεάν: σπουδές, περίθαλψη, σπίτι... Ο δεύτερος έπνεε μένεα κατά του ανελεύθερου καθεστώτος, το οποίο δεν τον άφησε να σπουδάσει αυτό που ήθελε (δεν θυμάμαι τι) αλλά τον έκανε με το ζόρι υπάλληλο (αν θυμάμαι καλά, οδηγό λεωφορείου). Ο πρώτος άναβε κεριά στην μνήμη του Στάλιν ενώ ο δεύτερος με έσφαξε με το βλέμμα όταν κάποια στιγμή ανέφερα το όνομα του γεωργιανού.
Θα μπορούσα να προσθέσω αμέτρητες τέτοιες προσωπικές ιστορίες. Όπως π.χ. την περίπτωση της βουλγάρας, η οποία υπηρετούσε προ ετών μια γριά γειτόνισσά μου και νοσταλγούσε τα χρόνια τού Ζίβκοβ, τότε που τα είχε όλα και ζούσε μια χαρά δίχως να υπάρχει λόγος να ξενητευτεί για να κάνει την υπηρέτρια. Όμως, οι προσωπικές ιστορίες απλώς προσθέτουν πινελλιές στην Γενική Ιστορία. Δεν την γράφουν.
Βασίλης
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ιλαρίων Καρατζόγλου
Αυτοί που 'είχαν ζήσει στο πετσί τους τον κομμουνισμό' πού τον βρήκανε και τον έζησαν; Από όσο ξέρω ο κομμουνισμός είναι η 'κομμουνιστική-ακρατική-αταξική κοινωνία' σύμφωνα με τους Μάρξ-Ενγκελς. Αυτοί που αναφέρεις πού βρήκανε τέτοια κοινωνία και την ζήσανε και στο πετσί τους;
Αυτό που πλακώνονται φασίστες και "μπολσεβίκοι" (ο σωστός όρος είναι αυτός).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά με ξεπερνάει.
Είναι σαν να βλέπω να πλακώνονται βάζελοι-γάβροι και να λένε ότι τους χωρίζει άβυσσος,ενώ στα μάτια τα δικά μου,που είμαι Κρητικός είναι ένα και το αυτό.
Ήταν δικτατορία το καθεστώς του Μουσολίνι,ενώ το καθεστώς του Τσαουσέσκου τι ήταν;
Ήταν αποκλεισμένη απ'τον υπόλοιπο κόσμο η Ισπανία του Φράνκο,ενώ η Αλβανία του Χότζα που ήταν τσιμεντωμένη,τι ήταν;Ίσως το πιο εθνικιστικό καθεστώς της Ευρώπης όλων των εποχών.
Απ'την άλλη οι Φασίστες λένε ότι οι κομμουνιστές είναι κατά των εθνών και των πατρίδων και της θρησκείας,την στιγμή που ο Ντούτσε ήταν δηλωμένος άθεος,αντιπαπικός και δεν είχε παντρευτεί σε εκκλησία,ενώ οι ναζί στη Γερμανία ήταν παγανιστές και κατέβασαν τον εσταυρωμένο από τις δημ.υπηρεσίες.
Επιπλέον ήταν οι πρώτοι που ήθελαν την Ενωμένη Ευρώπη και την είχαν σχεδιάσει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας,άσχετα πως έχασαν τον πόλεμο και την εφάρμοσαν οι "δημοκράτες".
Ας σταματήσουμε να βλέπουμε την πολιτική με στερεότυπα και ποδοσφαιρική φανατίλα.Ειδικά σήμερα που όλα έχουν καταρρεύσει.
Αυτός είναι και ο λόγος που είμαι αντι-άδωνις:
Είναι ένας ατόφιος προπαγανδιστής,ένας τύπος που απευθύνεται στους φανατικούς,κάτι σαν Τσουκαλάς (το γάβρο) της Πολιτικής.
(Στο βίντεο δηλώνει ότι δεν κάνει για αρχηγός και μερικούς μήνες μετά θέτει υποψηφιότητα)
https://www.youtube.com/watch?v=oRr_UVljNhI&feature=youtu.be
@ Ιλαρίων Καρατζόγλου
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Η διαφορά είναι ότι αν και εγώ δηλώσω αυθεντία στα μαθηματικά και μετά βγω και πω 2+1=8 δεν σημαίνει ότι τα μαθηματικά είναι λάθος επειδή εγώ δήλωσα έτσι. Αυτό είναι κατανοητό, έτσι;
2) Υπάρχουν και οι δύο απόψεις, το γεγονός ότι κάποιοι λένε ότι ξέρουν κάποιον που τους είπε ότι τότε δεν ήταν καλά και θεωρούν ότι έχουν το απόλυτο επιχείρημα δε λέει κάτι. Και μάλλον αυτούς τους άρεσε όταν ήταν τέρμα φιλοαμερικάνοι επί Γέλτσιν (αυτό να ακούσω), η τωρινή κατάσταση θέλει συζήτηση.
Α και επίσης στο επιχείρημα και οι κομμουνιστές τα ίδια κάνανε (γενικά και αόριστα) τι έπρεπε να κάνουν; Να αφήνουν τους πράκτορες των άλλων να αλωνίζουν και να οργανώνουν κινήματα και επαναστάσεις; Η μήπως στην Αμερική της ελευθερίας στον ψυχρό πόλεμο αν έλεγες ότι είσαι κομμουνιστής περνούσες καλά και σου λέγανε μπράβο; (και όχι μόνο εκεί)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι υπέρμαχοι της ελευθερίας και της δικαιοσύνης έλεγαν ότι πρέπει να πέσει ο σοσιαλισμός γιατί είναι κακός, τώρα λένε ότι πρέπει να πέσει η Ρωσία γιατί είναι κακιά και δεν τους αφήνει να κάνουν ό,τι θέλουν. Σε λίγο θα αρχίσω να νομίζω ότι όποιος δεν τους αφήνει αλωνίζουν και αλεστικά να μη δίνουν είναι κακός και πρέπει να πέσει. Αυτό για το τώρα για να μη το αφήσω έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφή