Την ώρα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να δώσει την… ύστατη μάχη απέναντι σε τρόικα και δανειστές για να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια και την κρίση, η χώρα βουλιάζει.
Από τη λεγόμενη "ραχοκοκαλιά" της οικονομίας (τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που τόσα έχουν ειπωθεί από τα κυβερνητικά χείλη για την "σωτηρία" τους) δεν έχει μείνει ούτε κοκαλάκι. Το ένα λουκέτο διαδέχεται το άλλο και χιλιάδες εργαζόμενοι σ' αυτές τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν απολυθεί, όταν, την ίδια στιγμή, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κάνουν πάρτυ.
Τα στοιχεία της έρευνας Ανάπτυξη για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην Ελλάδα (την οποία συνέταξαν η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ, η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, ο ΣΕΤΕ και η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα) αποκαλύπτουν την πορεία προς τον γκρεμό εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη διάρκεια της κρίσης. Συγκεκριμμένα:
Έχει ιδιαίτερη αξία να παρατηρήσουμε ότι το 2013 ήταν η χρονιά της απόλυτης καταστροφής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Την χρονιά, δηλαδή, που η κυβέρνηση πανηγύριζε για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, ως πρώτου βήματος για την επιστροφή στην "ανάπτυξη", αυτό που στην πραγματικότητα συνέβαινε ήταν να μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο. Τα στοιχεία κατ’ έτος είναι αποκαλυπτικά:
– Το 2010/2011 υπήρχαν 745.677 μικρομεσαίες επιχειρήσεις και απασχολούσαν 2.150.438 εργαζόμενους.
– Το 2012 ο αριθμός των επιχειρήσεων μειώθηκε στις 727.883 και των εργαζομένων σε 1.998.453.
Αν τα παραπάνω φαίνονται λογικά για περίοδο κρίσης, περιμένετε την συνέχεια.
Το 2013 ήταν η χρονιά του "μεγάλου ξεκαθαρίσματος". Οι επιχειρήσεις μειώθηκαν στις 531.059 και οι εργαζόμενοι στους 1.426.840. Δηλαδή, μέσα σε έναν μόλις χρόνο, έκλεισαν 196.824 επιχειρήσεις και έχασαν τη δουλειά τους 571.613 εργαζόμενοι. Ποσοστιαία, αυτό μεταφράζεται σε μείωση κατά 27% (περισσότερες από μία στις τέσσερις) των επιχειρήσεων και 28,6% των εργαζομένων! Ό,τι, δηλαδή, συνέβη στους αγρότες με την ΚΑΠ, γίνεται τώρα με τους μικρομεσαίους: ένα πραγματικό ξεκλήρισμα. Αυτό, που θεωρητικά αποκαλείται "συγκέντρωση" ή "συγκεντροποίηση", συμβαίνει πλέον στην πράξη, με δραματικά αποτελέσματα.
Την ίδια ακριβώς περίοδο που οι μικρές επιχειρήσεις έβαζαν λουκέτο η μία μετά την άλλη, οι πολυεθνικές είδαν ανάκαμψη των κερδών τους ή, έστω, σταθεροποίηση σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Όσον αφορά τους τζίρους, καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Τα νούμερα των κύκλων εργασιών τους είναι, το λιγότερο, δυσθεώρητα. Στον παρακάτω πίνακα (Πηγή: Ημερησία, 14 Ιουνίου 2014) διακρίνονται ο κύκλος εργασιών και τα καθαρά αποτελέσματα προ φόρων, όπως δημοσιεύτηκαν στους ισολογισμούς των εταιρειών:
Είναι ενδεικτικό ότι πάνω από τις μισές κατάφεραν να αυξήσουν πωλήσεις και κέρδη. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν είναι λίγες οι πολυεθνικές που ετοιμάζονται για νέες επενδύσεις και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερο τζίρο.
Αυτά, όσον αφορά τις ξένες πολυεθνικές. Υπάρχουν όμως και οι ελληνικοί κολοσσοί που κερδίζουν μέσα στην κρίση. Η ΕΛΛΑΚΤΩΡ (συμφερόντων Μπόμπολα) και η ΜΕΤΚΑ (συμφερόντων Μυτιληναίου) βρέθηκαν το 2014 στη δεύτερη εκατοντάδα των 500 μεγαλύτερων πολυεθνικών κατασκευαστικών του πλανήτη, σύμφωνα με την κατάταξη του περιοδικού Engineering News-Record. Συγκεκριμένα, η ΜΕΤΚΑ κατατάσσεται στην 112η θέση (έναντι 123ης το 2013) και η ΕΛΛΑΚΤΩΡ στην 156η θέση (έναντι 163η το 2013). Ο διεθνοποιημένος κύκλος εργασιών τού 2013 ανήλθε για την ΜΕΤΚΑ στα 737,7 εκατ. δολλάρια και για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ στα 419,2 εκατ. δολλάρια (Πηγή: capital.gr).
Μία διευκρίνιση: οι δύο αυτές εταιρείες είναι κατασκευαστικές. Και το σημειώνουμε αυτό διότι αν έναν κλάδο χτύπησε ανελέητα η κρίση στην Ελλάδα, αυτός είναι η οικοδομή, δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους οικοδόμους και οδηγώντας στο λουκέτο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους της οικοδομής.
Είπε κανείς ότι όλοι χάνουν μέσα στην κρίση;
Από τη λεγόμενη "ραχοκοκαλιά" της οικονομίας (τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που τόσα έχουν ειπωθεί από τα κυβερνητικά χείλη για την "σωτηρία" τους) δεν έχει μείνει ούτε κοκαλάκι. Το ένα λουκέτο διαδέχεται το άλλο και χιλιάδες εργαζόμενοι σ' αυτές τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν απολυθεί, όταν, την ίδια στιγμή, οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες κάνουν πάρτυ.
Τα στοιχεία της έρευνας Ανάπτυξη για τις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στην Ελλάδα (την οποία συνέταξαν η ΓΣΕΒΕΕ, η ΕΣΕΕ, η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων, ο ΣΕΤΕ και η Ομάδα Δράσης για την Ελλάδα) αποκαλύπτουν την πορεία προς τον γκρεμό εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων στη διάρκεια της κρίσης. Συγκεκριμμένα:
1. Από το 2010 έως το τέλος του 2013 (σε τέσσερα μόλις χρόνια) ο αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων συρρικνώθηκε από τις 745.677 στις 531.059. Δηλαδή, έκλεισαν 214.618 επιχειρήσεις.
2. Στο ίδιο χρονικό διάστημα ο αριθμός των εργαζομένων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μειώθηκε από τα 2.150.438 το 2010 σε 1.426.840 το 2013. Αυτό σημαίνει 723.598 χαμένες θέσεις εργασίας.
3. Εξαιτίας της παραπάνω συρρίκνωσης, χάνονται από το ΑΕΠ 19 δις ευρώ (η ακαθάριστη προστιθέμενη αξία μειώθηκε από τα 55 δις ευρώ το 2010 στα 34 δις ευρώ στα τέλη του 2013).
Έχει ιδιαίτερη αξία να παρατηρήσουμε ότι το 2013 ήταν η χρονιά της απόλυτης καταστροφής για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Την χρονιά, δηλαδή, που η κυβέρνηση πανηγύριζε για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος, ως πρώτου βήματος για την επιστροφή στην "ανάπτυξη", αυτό που στην πραγματικότητα συνέβαινε ήταν να μπαίνει το ένα λουκέτο μετά το άλλο. Τα στοιχεία κατ’ έτος είναι αποκαλυπτικά:
– Το 2010/2011 υπήρχαν 745.677 μικρομεσαίες επιχειρήσεις και απασχολούσαν 2.150.438 εργαζόμενους.
– Το 2012 ο αριθμός των επιχειρήσεων μειώθηκε στις 727.883 και των εργαζομένων σε 1.998.453.
Αν τα παραπάνω φαίνονται λογικά για περίοδο κρίσης, περιμένετε την συνέχεια.
Το 2013 ήταν η χρονιά του "μεγάλου ξεκαθαρίσματος". Οι επιχειρήσεις μειώθηκαν στις 531.059 και οι εργαζόμενοι στους 1.426.840. Δηλαδή, μέσα σε έναν μόλις χρόνο, έκλεισαν 196.824 επιχειρήσεις και έχασαν τη δουλειά τους 571.613 εργαζόμενοι. Ποσοστιαία, αυτό μεταφράζεται σε μείωση κατά 27% (περισσότερες από μία στις τέσσερις) των επιχειρήσεων και 28,6% των εργαζομένων! Ό,τι, δηλαδή, συνέβη στους αγρότες με την ΚΑΠ, γίνεται τώρα με τους μικρομεσαίους: ένα πραγματικό ξεκλήρισμα. Αυτό, που θεωρητικά αποκαλείται "συγκέντρωση" ή "συγκεντροποίηση", συμβαίνει πλέον στην πράξη, με δραματικά αποτελέσματα.
Την ίδια ακριβώς περίοδο που οι μικρές επιχειρήσεις έβαζαν λουκέτο η μία μετά την άλλη, οι πολυεθνικές είδαν ανάκαμψη των κερδών τους ή, έστω, σταθεροποίηση σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Όσον αφορά τους τζίρους, καλύτερα να μην το συζητήσουμε. Τα νούμερα των κύκλων εργασιών τους είναι, το λιγότερο, δυσθεώρητα. Στον παρακάτω πίνακα (Πηγή: Ημερησία, 14 Ιουνίου 2014) διακρίνονται ο κύκλος εργασιών και τα καθαρά αποτελέσματα προ φόρων, όπως δημοσιεύτηκαν στους ισολογισμούς των εταιρειών:
 |
| (Πηγή: "Ημερησία", 14/06/2014) |
Είναι ενδεικτικό ότι πάνω από τις μισές κατάφεραν να αυξήσουν πωλήσεις και κέρδη. Επιπρόσθετα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, δεν είναι λίγες οι πολυεθνικές που ετοιμάζονται για νέες επενδύσεις και, κατά συνέπεια, μεγαλύτερο τζίρο.
Αυτά, όσον αφορά τις ξένες πολυεθνικές. Υπάρχουν όμως και οι ελληνικοί κολοσσοί που κερδίζουν μέσα στην κρίση. Η ΕΛΛΑΚΤΩΡ (συμφερόντων Μπόμπολα) και η ΜΕΤΚΑ (συμφερόντων Μυτιληναίου) βρέθηκαν το 2014 στη δεύτερη εκατοντάδα των 500 μεγαλύτερων πολυεθνικών κατασκευαστικών του πλανήτη, σύμφωνα με την κατάταξη του περιοδικού Engineering News-Record. Συγκεκριμένα, η ΜΕΤΚΑ κατατάσσεται στην 112η θέση (έναντι 123ης το 2013) και η ΕΛΛΑΚΤΩΡ στην 156η θέση (έναντι 163η το 2013). Ο διεθνοποιημένος κύκλος εργασιών τού 2013 ανήλθε για την ΜΕΤΚΑ στα 737,7 εκατ. δολλάρια και για την ΕΛΛΑΚΤΩΡ στα 419,2 εκατ. δολλάρια (Πηγή: capital.gr).
Μία διευκρίνιση: οι δύο αυτές εταιρείες είναι κατασκευαστικές. Και το σημειώνουμε αυτό διότι αν έναν κλάδο χτύπησε ανελέητα η κρίση στην Ελλάδα, αυτός είναι η οικοδομή, δημιουργώντας εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους οικοδόμους και οδηγώντας στο λουκέτο χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρομεσαίους της οικοδομής.
Είπε κανείς ότι όλοι χάνουν μέσα στην κρίση;
[Άρθρο τού Κώστα Τρακόσα, στον ιστοτόπο "Ημεροδρόμος",
με προσαρμογή και μικροδιορθώσεις δικές μου]
Η πραγματικότητα είναι ότι θα είχαν κλείσει ΠΟΛΥ περισσότερες μικρές επιχειρήσεις, αν μπορούσαν! Δεν κλείνουν γιατί δεν μπορούν και δεν μπορούν γιατί χρωστάνε σε όλο τον κόσμο. Αν μπορούσαν να κλείσουν και να γινόταν διαγραφή των χρεών τους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι μισές θα έκλειναν αμέσως και με μεγάλη χαρά των ιδιοκτητών τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή