Το παιχνίδι με τις τράπεζες δεν θα μπορούσε να μην αποτελεί πεδίο σκληρότατων παγκόσμιων ανταγωνισμών, από την στιγμή που, όταν μιλάμε για τράπεζες, μιλάμε για την κεντρική κολώνα τού καπιταλισμού. Με όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες στην Κύπρο, έχει δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι το πρόβλημα έχει να κάνει είτε με το ευρώ και την ευρωζώνη είτε με την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικώτερα. Γι' αυτό, άλλωστε, υπάρχουν πολλοί στενόμυαλοι (λίαν επιεικής χαρακτηρισμός) οι οποίοι προτείνουν ως διέξοδο στο πρόβλημα της Κύπρου, την επαναφορά τής κυπριακής λίρας και την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη.
Όμως, οι παράμετροι είναι πολύ, πάρα πολύ περισσότερες και πολυπλοκώτερες. Στη ουσία, το τραπεζικό πρόβλημα είναι παγκόσμιο και δεν αφήνει απ' έξω ούτε τις ΗΠΑ, για τις οποίες είναι λάθος να πιστεύουμε πως, βασισμένες στο δικό τους ισχυρό -και παγκοσμίως αποδεκτό- νόμισμα, έχουν την επιλογή να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο. Αν θέλουμε να ομαδοποιήσουμε σχηματικά τις αντιπαραθέσεις, μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος γίνεται ανάμεσα στις αναδυόμενες οικονομίες (κυρίως τις χώρες των BRICS: Βραζιλία, Ρωσσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) και τις τρεις μεγάλες παραδοσιακές οικονομικές δυνάμεις, δηλαδή ΗΠΑ, Ιαπωνία & Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε περυσινή του έκθεση, ο διεθνής οίκος "Economic Intelligence Unit" (EIU) αναμένει στο άμεσο μέλλον ανατροπές στις ισορροπίες της διεθνούς τραπεζικής σκηνής με την ενίσχυση του ρόλου των τραπεζών στις αναδυόμενες αγορές. Ο EIU εκτιμά ότι το μερίδιο που διατηρούν οι τράπεζες των αναδυόμενων αγορών στην παγκόσμια τραπεζική αγορά θα ανέλθει στο 35% μέχρι το 2016. Σε αγορές όπως αυτή της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής οι τράπεζες αναπτύσσονται με ταχύτατο ρυθμό, διατηρώντας παράλληλα μεγάλα περιθώρια για τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη στις εγχώριες αγορές τους.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ μια σημαντικώτατη αλλαγή στα παγκόσμια τραπεζικά δεδομένα κατά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία του EIU, κατά το 2004 το ενεργητικό (δηλαδή, η περιουσία) των τραπεζών σε ΗΠΑ-Ιαπωνία-Ε.Ε. αντιστοιχούσε στο 90% του συνολικού ενεργητικού όλων των τραπεζών του κόσμου. Όμως, η παγκόσμια χρηματοικονομική κρίση των τελευταίων ετών φαίνεται πως έπληξε επώδυνα κυρίως αυτές τις τράπεζες. Έτσι, σήμερα ο τραπεζικός τομέας των αναδυομένων οικονομιών διαθέτει πάνω από 25% των παγκόσμιων τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων.
Η εξέλιξη αυτή πονοκεφαλιάζει τα "γκόλντεν μπόυς" των παραδοσιακών τραπεζικών δυνάμεων αλλά οι τράπεζές τους έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: την μειωμένη ρευστότητά τους. Με σαφώς μεγαλύτερη άνεση ρευστού, οι τράπεζες των αναδυομένων οικονομιών προχωρούν σε επιθετικές προσφορές για εξαγορές και συγχωνεύσεις με τράπεζες των ΗΠΑ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα, τελευταία στρέφουν το ενδιαφέρον τους περισσότερο στις τράπεζες των χωρών της Ε.Ε., οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times ("Top chinese bank targets Europe"), η China Construction Bank (CCB), η δεύτερη ισχυρότερη στην Κίνα μετά την Industrial and Commercial Bank of China, κάνει σχέδια για μια μεγάλη εξαγορά ευρωπαϊκής τράπεζας. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της CCB, Ουάνγκ Χονγκζάνγκ, το ύψος μιας τέτοιας συμφωνίας θα μπορούσε να φθάσει ακόμα και τα 15 δισ. δολλάρια (12 δισ. ευρώ). Σύφωνα με το δημοσίευμα, ο κ. Ουάνγκ δήλωσε ότι μια επένδυση στην Βρεττανία, την Γερμανία ή την Γαλλία θεωρείται λίαν ελκυστική, με την CCB να στοχεύει είτε στην εξ ολοκλήρου απόκτηση τράπεζας είτε στην εξαγορά μεριδίου από 30% μέχρι 50% του μετοχικού κεφαλαίου σε ένα χρηματοπιστωτικό όμιλο.
Είναι λογική η εκτίμηση ότι πιθανότεροι στόχοι είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες που πέρασαν στον έλεγχο κυβερνήσεων εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Κι αυτό επειδή η νεοφιλελεύθερη πρακτική επιτάσσει την απεμπλοκή τού δημοσίου από τις τράπεζες και την εκχώρησή τους σε ιδιώτες. Υπ' αυτή την οπτική, υποψήφιες τράπεζες για πούλημα υπάρχουν αρκετές. Καλό παράδειγμα αποτελεί.η Royal Bank of Scotland, με κεφαλαιοποίηση 17 δισ. στερλίνες, της οποίας το 82% ελέγχεται από το βρεττανικό δημόσιο. Επίσης, καλή περίπτωση εξαγοράς συνιστά και η γερμανική Commerzbank, με κεφαλαιοποίηση 9 δισ. ευρώ, στην οποία το γερμανικό δημόσιο κατέχει το 25% των μετοχών.
Τελειώνοντας το σημερινό κείμενο, δεν μπορώ να αποφύγω μια διεστραμμένη σκέψη. Θά 'θελα νά 'ξερα αν οι τράπεζες που πρόκειται να εξαγοραστούν, θα είναι απ' αυτές που ενισχύθηκαν στα πλαίσια της περίφημης "ανακεφαλαιοποίησης" (τι φρικτή λέξη!). Δηλαδή, αν οι "αναδυόμενοι" αποκτήσουν τράπεζες οι οποίες απέφυγαν την καταστροφή χάρη στα χρήματα που τους μοίρασαν οι Βρυξέλλες. Κάτι μου λέει ότι μόνο τέτοιες τράπεζες θα πουληθούν...
Όμως, οι παράμετροι είναι πολύ, πάρα πολύ περισσότερες και πολυπλοκώτερες. Στη ουσία, το τραπεζικό πρόβλημα είναι παγκόσμιο και δεν αφήνει απ' έξω ούτε τις ΗΠΑ, για τις οποίες είναι λάθος να πιστεύουμε πως, βασισμένες στο δικό τους ισχυρό -και παγκοσμίως αποδεκτό- νόμισμα, έχουν την επιλογή να τραβήξουν τον δικό τους δρόμο. Αν θέλουμε να ομαδοποιήσουμε σχηματικά τις αντιπαραθέσεις, μπορούμε να πούμε ότι ο πόλεμος γίνεται ανάμεσα στις αναδυόμενες οικονομίες (κυρίως τις χώρες των BRICS: Βραζιλία, Ρωσσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική) και τις τρεις μεγάλες παραδοσιακές οικονομικές δυνάμεις, δηλαδή ΗΠΑ, Ιαπωνία & Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σε περυσινή του έκθεση, ο διεθνής οίκος "Economic Intelligence Unit" (EIU) αναμένει στο άμεσο μέλλον ανατροπές στις ισορροπίες της διεθνούς τραπεζικής σκηνής με την ενίσχυση του ρόλου των τραπεζών στις αναδυόμενες αγορές. Ο EIU εκτιμά ότι το μερίδιο που διατηρούν οι τράπεζες των αναδυόμενων αγορών στην παγκόσμια τραπεζική αγορά θα ανέλθει στο 35% μέχρι το 2016. Σε αγορές όπως αυτή της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής οι τράπεζες αναπτύσσονται με ταχύτατο ρυθμό, διατηρώντας παράλληλα μεγάλα περιθώρια για τη συνεχιζόμενη ανάπτυξη στις εγχώριες αγορές τους.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ μια σημαντικώτατη αλλαγή στα παγκόσμια τραπεζικά δεδομένα κατά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με στοιχεία του EIU, κατά το 2004 το ενεργητικό (δηλαδή, η περιουσία) των τραπεζών σε ΗΠΑ-Ιαπωνία-Ε.Ε. αντιστοιχούσε στο 90% του συνολικού ενεργητικού όλων των τραπεζών του κόσμου. Όμως, η παγκόσμια χρηματοικονομική κρίση των τελευταίων ετών φαίνεται πως έπληξε επώδυνα κυρίως αυτές τις τράπεζες. Έτσι, σήμερα ο τραπεζικός τομέας των αναδυομένων οικονομιών διαθέτει πάνω από 25% των παγκόσμιων τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων.
Η εξέλιξη αυτή πονοκεφαλιάζει τα "γκόλντεν μπόυς" των παραδοσιακών τραπεζικών δυνάμεων αλλά οι τράπεζές τους έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα: την μειωμένη ρευστότητά τους. Με σαφώς μεγαλύτερη άνεση ρευστού, οι τράπεζες των αναδυομένων οικονομιών προχωρούν σε επιθετικές προσφορές για εξαγορές και συγχωνεύσεις με τράπεζες των ΗΠΑ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μάλιστα, τελευταία στρέφουν το ενδιαφέρον τους περισσότερο στις τράπεζες των χωρών της Ε.Ε., οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας.
Σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times ("Top chinese bank targets Europe"), η China Construction Bank (CCB), η δεύτερη ισχυρότερη στην Κίνα μετά την Industrial and Commercial Bank of China, κάνει σχέδια για μια μεγάλη εξαγορά ευρωπαϊκής τράπεζας. Όπως δήλωσε ο πρόεδρος της CCB, Ουάνγκ Χονγκζάνγκ, το ύψος μιας τέτοιας συμφωνίας θα μπορούσε να φθάσει ακόμα και τα 15 δισ. δολλάρια (12 δισ. ευρώ). Σύφωνα με το δημοσίευμα, ο κ. Ουάνγκ δήλωσε ότι μια επένδυση στην Βρεττανία, την Γερμανία ή την Γαλλία θεωρείται λίαν ελκυστική, με την CCB να στοχεύει είτε στην εξ ολοκλήρου απόκτηση τράπεζας είτε στην εξαγορά μεριδίου από 30% μέχρι 50% του μετοχικού κεφαλαίου σε ένα χρηματοπιστωτικό όμιλο.
Είναι λογική η εκτίμηση ότι πιθανότεροι στόχοι είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες που πέρασαν στον έλεγχο κυβερνήσεων εν μέσω της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Κι αυτό επειδή η νεοφιλελεύθερη πρακτική επιτάσσει την απεμπλοκή τού δημοσίου από τις τράπεζες και την εκχώρησή τους σε ιδιώτες. Υπ' αυτή την οπτική, υποψήφιες τράπεζες για πούλημα υπάρχουν αρκετές. Καλό παράδειγμα αποτελεί.η Royal Bank of Scotland, με κεφαλαιοποίηση 17 δισ. στερλίνες, της οποίας το 82% ελέγχεται από το βρεττανικό δημόσιο. Επίσης, καλή περίπτωση εξαγοράς συνιστά και η γερμανική Commerzbank, με κεφαλαιοποίηση 9 δισ. ευρώ, στην οποία το γερμανικό δημόσιο κατέχει το 25% των μετοχών.
Τελειώνοντας το σημερινό κείμενο, δεν μπορώ να αποφύγω μια διεστραμμένη σκέψη. Θά 'θελα νά 'ξερα αν οι τράπεζες που πρόκειται να εξαγοραστούν, θα είναι απ' αυτές που ενισχύθηκαν στα πλαίσια της περίφημης "ανακεφαλαιοποίησης" (τι φρικτή λέξη!). Δηλαδή, αν οι "αναδυόμενοι" αποκτήσουν τράπεζες οι οποίες απέφυγαν την καταστροφή χάρη στα χρήματα που τους μοίρασαν οι Βρυξέλλες. Κάτι μου λέει ότι μόνο τέτοιες τράπεζες θα πουληθούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Με την ελπίδα ότι ο γνωστός ΗΛΙΘΙΟΣ δεν θα επανέλθει, τα σχόλια δημοσιεύονται πλέον χωρίς έγκριση.