Η μάστιγα των συμβούλων

Φαίνεται ότι οι κυβερνήσεις αυτού του τόπου (και, κυρίως, οι επί κεφαλής τους πρωθυπουργοί) δεν τρέφουν καμμιά εκτίμηση για τα μυαλά τα οποία έχουν πλάι τους. Έτσι, τους έχει γίνει συνήθεια να προσφεύγουν για βοήθεια σε εξωκυβερνητικούς γνωστούς τους. Μια συνήθεια, η οποία τείνει να εξελιχθεί σε μάστιγα.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Ο Μητσοτάκης, για παράδειγμα, συμβουλευόταν την αλήστου μνήμης Μιράντα Ξαφά. Αν δεν σας λέει κάτι αυτό το όνομα, η Μιράντα Ξαφά έχει αναδειχθεί σε στέλεχος του ΔΝΤ και εσχάτως εμφανίστηκε σε τηλεοπτικό τραπέζι να προσπαθεί να μας πείσει για το πόσο καλό είναι το μνημόνιο και πόση ανάγκη το έχουμε.

Αργότερα, ο Σημίτης εμπιστεύθηκε τον εξ απορρήτων του καθηγητή Γιάννη Σπράο. Υποθέτω ότι δεν είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται την περίφημη "επιτροπή Σπράου", η οποία επιχείρησε κατά την δεκαετία του '90 να βάλει τις βάσεις της "εκσυγχρονισμένης" Ελλάδας. Τότε, οι λαϊκές αντιδράσεις φόβησαν όχι μόνο τον καθηγητή Σπράο, ο οποίος απεχώρησε εσπευσμένα από την χώρα και επέστρεψε στην αγαπημένη του Γερμανία, αλλά και τον ίδιο τον Σημίτη. Σχετικά με την δραστηριότητα της "επιτροπής Σπράου", έχουμε αναφερθεί παλαιότερα σε τούτο το ιστολόγιο, στην σειρά των κειμένων με γενικό τίτλο "Μεταπολίτευση και Οικονομία" και, ειδικώτερα, στην περίοδο 1996-1997.

Αργότερα, πάλι ο Σημίτης, συνεργάστηκε με την περιώνυμη Goldman Sachs, προκειμένου να προετοιμάσει την είσοδο της χώρας στην ευρωζώνη. Και χτες, είδαμε πώς η σημερινή κυβέρνηση ανέθεσε στην βρεττανική Slaughter & May την επεξεργασία (ο θεός να την κάνει!) του μνημονίου. Έτσι, οι ξένοι παράγοντες αναγορεύθηκαν σε πρωθυπουργικούς συμβούλους, απέκτησαν άμεση πρόσβαση στα πράγματα της χώρας και ανέλαβαν ουσιαστική συμμετοχή στην διαμόρφωση της εθνικής μας πολιτικής.

Στο σημείο αυτό, ας ανοίξουμε μια παρένθεση για να πούμε δυο λόγια περί της Slaughter & May. Πρόκειται για μια από τις πέντε μεγαλύτερες νομικές εταιρείες της Βρεττανίας. Ιδρύθηκε το 1889 και σήμερα απασχολεί 1.160 εργαζομένους, από τους οποίους οι 760 είναι δικηγόροι. Στο πελατολόγιό της μπορεί κανείς να βρει κυβερνήσεις από όλον τον κόσμο, τράπεζες, επιχειρήσεις, ποδοσφαιρικές ομάδες, οργανισμούς κλπ. Αυτήν εμπιστεύθηκε και η βρεττανική κυβέρνηση, προκειμένου να επεξεργασθεί τις μεγάλες αποκρατικοποιήσεις, όπως της British Airways κλπ.

Πριν κλείσουμε την παρένθεση, ας προσθέσουμε δυο λεπτομέρειες. Πρώτον: η Slaughter & May είναι η εταιρεία που είχε αναλάβει την νομική επεξεργασία του πολύκροτου "σχεδίου Ανάν" (ναι, ναι! αυτούς βρήκαμε να μας συμβουλεύσουν και για το μνημόνιο!). Δεύτερον: στην ιστοσελίδα της ανακαλύπτουμε ότι η δουλειά, την οποία της ζητήσαμε να κάνει για το μνημόνιο, ολοκληρώθηκε στις 21 Μαΐου 2010 (θυμίζω ότι υπογράψαμε το μνημόνιο στις 3 Μαΐου 2010, δηλαδή 18 μέρες πριν!). Κλείνουμε την παρένθεση.

Άντε να δεχτούμε ότι, αφού η κυβέρνηση ήθελε να συνεργαστεί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, έπρεπε να βρει συνεργάτες οι οποίοι όχι μόνο να γνωρίζουν καλά τα πράγματα αλλά, κυρίως, να γνωρίζουν καλά και τα πρόσωπα με τα οποία θα κάναμε αλισβερίσι. Όμως, αυτό δεν αναιρεί δυο βασικές υποχρεώσεις της κυβέρνησης. Πρώτον, να δώσει στην δημοσιότητα τα πλήρη στοιχεία αυτών των συνεργασιών: τι υπηρεσίες μας πρόσφεραν, πόσο κόστισε η καθεμιά, τι αποτέλεσμα είχε κλπ. Και, δεύτερον, να δώσει σαφείς εξηγήσεις για την προτίμησή της σε ξένους εμπειρογνώμονες ώστε να μη δημιουργούνται υπόνοιες για προνομιακές μεταχειρίσεις και ύποπτες συναλλαγές.