Μνημόνιο σε μια μέρα!

Όσο κι αν προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει για το αντίθετο, τα στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι ουδείς της επέβαλε συνεργασία με την "διεθνή των τοκογλύφων" αλλά μόνη της την ζήτησε, έρχονται στο φως το ένα μετά το άλλο. Στοιχεία που πιστοποιούν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου και η παρέα του κινήθηκαν ύπουλα, εν αγνοία και πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού, τον οποίον επέμεναν να κοροϊδεύουν με το γνωστό "λεφτά υπάρχουν". Στοιχεία που καταδεικνύουν ότι το μνημόνιο ήταν προαποφασισμένο από καιρό και η κυβέρνηση απλώς προετοίμαζε το έδαφος για την αποδοχή του.

Ας δούμε τα πράγματα με λεπτομέρειες. Όσοι έχουν γνώσεις νομικών και πολιτικής διοίκησης, αναρωτιούνται κάτι πολύ βασικό: εφ' όσον το περίφημο μνημόνιο συντάχθηκε για να γίνει (όπως και έγινε εν τέλει) νόμος του κράτους, γιατί η κυβέρνηση δεν ζήτησε την συνδρομή του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ); Το ΝΣΚ υφίσταται γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Δηλαδή, για να εξετάζει από κάθε άποψη τόσο τα νομοσχέδια που φέρονται στην Βουλή προς ψήφιση όσο και τις συμβάσεις που υπογράφει το ελληνικό κράτος.

Τεκμηριωμένη απάντηση δεν μπορούμε να δώσουμε, αφού δεν μπορούμε να μπούμε στο μυαλό του πρωθυπουργού και των πρωτοπαλλήκαρών του. Μπορούμε, όμως, να κάνουμε τρεις υποθέσεις για τον τρόπο που έδρασε η κυβέρνηση: είτε δεν εμπιστεύθηκε τις ικανότητες και την διορατικότητα των μελών του ΝΣΚ, είτε -ακόμη χειρότερα- προτίμησε να λειτουργήσει εν κρυπτώ και παραβύστω και δεν ήθελε να μαθευτούν τα σχέδιά της από τους πλέον διακεκριμένους νομικούς συμβούλους του κράτους, είτε -τρισχειρότερα- κατέφυγε στο ΝΣΚ αλλά εκείνο αρνήθηκε να εγκρίνει το κατάπτυστο κείμενο.

Αφού, λοιπόν, για κάποιον άγνωστο λόγο, το ΝΣΚ δεν έβαλε την βούλα του στο κείμενο του μνημονίου, τι έκανε η κυβέρνηση; Πολύ απλά, παρέκαμψε το ΝΣΚ και απευθύνθηκε σε ξένους νομικούς! Και, βέβαια, δεν απευθύνθηκε σε ένα απλό δικηγορικό γραφείο αλλά σε μια από τις κορυφαίες νομικές εταιρείες του κόσμου, την διαβόητη Slaughter & May, περί της οποίας θα πούμε περισσότερα ενδιαφέροντα στο αυριανό μας σημείωμα.

Τώρα αρχίζουν τα καλύτερα! Ποιος έδωσε την εντολή στην λονδρέζικη εταιρεία να επεξεργαστεί το μνημόνιο για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου; Το...ΝΣΚ! Πότε δόθηκε αυτή η εντολή; Στις 3 Μαΐου 2010. Πόσα πληρώσαμε για τις υπηρεσίες των εγγλέζων νομικών; 53.328,35 λίρες Αγγλίας (κάπου 65.000 ευρώ), τζάμπα πράμα για μια εταιρεία τέτοιου βεληνεκούς. Αναρωτιέστε γιατί οι εγγλέζοι βολεύτηκαν με ένα χαρτζηλίκι; Συνεχίστε το διάβασμα και θα καταλάβετε.

Έχουμε και καλύτερο ακόμη! Είπαμε ότι η εντολή του ΝΣΚ προς την Slaughter & May έχει ημερομηνία 3 Μαΐου 2010. Ε, λοιπόν, με αυτή την εντολή ζητάμε, ως κράτος, την παροχή των νομικών υπηρεσιών της αγγλικής εταιρείας από...2 Μαΐου 2010! Ωραίο; .Εχετε ξαναδεί επίσημο έγγραφο (και γαμώ τα επίσημα, δηλαδή) να δίνει εντολή που να ισχύει από...χτες;

Και τώρα, το κορυφαίο! Είμαι σίγουρος ότι δεν προσέξατε όσο έπρεπε τις προαναφερθείσες ημερομηνίες. Επαναλαμβάνω, λοιπόν: η εντολή του ΝΣΚ βγήκε στις 3 Μαΐου 2010 και η "δουλειά" της Slaughter & May άρχισε στις 2 Μαΐου 2010. Καλά ως εδώ; Ωραία. Μήπως μπορείτε τώρα να μου πείτε πότε υπογράφηκε το γαμημένο το μνημόνιο; Δεν θυμόσαστε, ε; Άντε να σας το πω κι αυτό: στις 3 Μαΐου 2010!! Τόμπολα!

Κλείστε τώρα το στόμα για να ανακεφαλαιώσουμε: στις 3 Μαΐου 2010, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους δίνει εντολή σε μια αγγλική εταιρεία να επεξεργαστεί το κείμενο ενός μνημονίου, το οποίο υπογράψαμε την ίδια μέρα. Ακόμη κι αν δεχτούμε ότι η εταιρεία είχε πιάσει ανεπίσημα δουλειά από την προηγούμενη ημέρα (σύμφωνα με την εντολή του ΝΣΚ), το συμπέρασμα είναι ότι οι νομικοί σύμβουλοι που προσλάβαμε για να μελετήσουν το μνημόνιο, είχαν στην διάθεσή τους ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο για να το διαβάσουν, να κάνουν προτάσεις, να προβούν σε υποδείξεις και να χειριστούν όλες τις απαιτούμενες διαπραγματεύσεις με την απέναντι πλευρά.

Μια ολόκληρη ημέρα! Ρε, γαμώ το κερατό μου μέσα, ακόμα κι ο θεός χρειάστηκε μια ολόκληρη βδομάδα για να αποσώσει τη δουλειά του! Καταλάβατε τώρα γιατί η δουλειά μάς κόστισε μόνο 65 χιλιάρικα, δηλαδή ψίχουλα; Επειδή, στην ουσία, οι σύμβουλοι που προσλάβαμε δεν δούλεψαν. Πώς να πιστέψω, λοιπόν, ότι δεν ήσαν όλα προαποφασισμένα; Πόσο μαλάκας πρέπει να είμαι;