Η τέχνη του "δουλέματος"

Διάβαζα τις προάλλες ότι η Σεγκολέν Ρουαγιάλ (υποψήφια του σοσιαλιστικού κόμματος, για να μην ξεχνιόμαστε) δήλωσε "ενθουσιασμένη από τον γόνιμο διάλογο" που είχε με την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, τι κοινό μπορεί να έχει η σοσιαλίστρια Ρουαγιάλ με την χριστιανοδημοκράτισσα Μέρκελ το οποίο την ενθουσίασε.

Δυο-τρεις μέρες αργότερα διάβασα ότι ο ηγέτης των Τόρις Ντέηβιντ Κάμερον εξεδήλωσε την επιθυμία του για "στενή συνεργασία" με τον ακροδεξιό πρωθυπουργό της Τσεχίας Μίρεκ Τοπολάνεκ. Το ωραιότερο είναι ότι και οι δύο μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό του Βελγίου Γκυ Φερχόφσταντ! Βραχυκύκλωσα τελείως στην ιδέα του συνεργαζόμενου τριγώνου "συντηρητικός-ακροδεξιός-σοσιαλιστής".

Το τελευταίο κρούσμα έρχεται τώρα πό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Προεκλογικά οι Δημοκρατικοί έκαναν σημαία τους τον τερματισμό του παράλογου πολέμου στο Ιράκ κι έτσι σάρωσαν τους Ρεπουμπλικάνους. Τώρα, λοιπόν, έφεραν προς ψήφιση στην Γερουσία (όπου έχουν την πλειοψηφία) την πρόταση για αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ μέχρι το τέλος του 2008 και η πρόταση...απορρίφθηκε! Αυτό σημαίνει, βέβαια, ότι ένας σεβαστός αριθμός Δημοκρατικών γερουσιαστών συντάχθηκε με τους Ρεπουμπλικάνους συναδέλφους τους, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την λαϊκή βούληση που πριν λίγο καιρό τους έστειλε στην Γερουσία.

Μελαγχόλησα συνειδητοποιώντας άλλη μια φορά ότι επαναλαμβάνεται η ίδια πάντα ιστορία: ας πούμε τώρα στον κόσμο αυτό που θέλει να ακούσει κι όταν φτάσει η ώρα θα βρούμε τον τρόπο να κάνουμε εκείνο που βολεύει τα συμφέροντα όσων υπηρετούμε. Αυτή η ιστορία που τόσο εύστοχα ο λαός αποκαλεί "δούλεμα".

Και θυμήθηκα τα λόγια ενός κορυφαίου τυχοδιώκτη της πολιτικής, του Ουίνστον Τσώρτσιλ: "Πολιτική είναι η τέχνη να μπορείς πρώτα να πείθεις τον κόσμο ότι θα κάνεις τα πάντα για να υλοποιήσεις τις επιθυμίες του και μετά να τον πείθεις ότι είναι προς το συμφέρον του που δεν έκανες τίποτε από όσα υποσχέθηκες". Διαχρονικότατο τσιτάτο!


Υστερόγραφο: τελειώνοντας τούτο το κείμενο δεν μπόρεσα να αποφύγω τον πειρασμό να ρίξω μια ματιά σε ένα άλλο κείμενό μου που ασχολείται με την πολιτική μπαγαμποντιά, το "Ανθ' ημών Παπαδιαμάντης"