Νεομακαρθισμός ή η δημοκρατία της μπανάνας

Με τα χέρια βουτηγμένα στο αίμα και τα ρούχα τους σκονισμένα από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, οι Ρεπουμπλικάνοι στρέφονται πλέον στο εσωτερικό της χώρας τους. Κατάλαβαν ότι οι εκλογές δεν κερδίζονται μόνο με την εξωτερική πολιτική ή με την αίσια (;) έκβαση ενός πολέμου. Άλλωστε, ο Τζωρτζ Μπους Σένιορ κέρδισε τον πόλεμο του Κόλπου αλλά ένα χρόνο αργότερα έχασε τις εκλογές επειδή η αμερικανική οικονομία ήταν για τα μπάζα. Το σχόλιο του Άλαν Γκληβς, συμβούλου του Μπιλ Κλίντον, ήταν ωμό αλλά σαφές: "It's the economy, stupid"!

Μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους (σημ.: έχω εξηγήσει γιατί αρνούμαι να αναφερθώ σ' αυτό το γεγονός ως "11η Σεπτέμβρη" στο κείμενο της 21/11/2003 με τίτλο "Τρομοκρατία-Καπιταλισμός: σημειώσατε 2") το Ρεπουμπλικανικό κόμμα έχει υιοθετήσει μια αντιδημοκρατική συμπεριφορά δίχως προηγούμενο στην ιστορία του αμερικανικού έθνους, κάνοντας ακόμα και τους φανατικότερους μακαρθιστές να ωχριούν. Υπό το πρόσχημα της προστασίας του αμερικανικού λαού από τρομοκρατικά χτυπήματα η σημερινή πολιτική ατμόσφαιρα ξεπερνά ακόμα κι εκείνη του 1917 η οποία είχε οδηγήσει στην ψήφιση της Κατασκοπευτικής Πράξης από το Κονγκρέσσο. Εκείνη η πράξη, υπό το πνεύμα της τότε επικρατούσης μιλιταριστικής παράνοιας, έλεγε ότι "οποιαδήποτε κριτική κατά της κυβέρνησης Ουίλσων ισοδυναμεί με κακούργημα". Οι νομοθετικές διατάξεις που διέπουν το υπό του Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ νεοϊδρυθέν υπουργείο "Home Land Security" πάνε λίγο πιο πέρα. Θεωρούν εχθρούς του έθνους ακόμα και όσους δεν συνεργάζονται με τις αρχές για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας! Ενώ οποιαδήποτε αντικυβερνητική κριτική ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία!

Το ιδεολογικό υπόβαθρο των Ρεπουμπλικάνων καταπλάκωσε πλέον τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία. Απτό παράδειγμα αποτελεί η τοποθέτηση από τον ίδιο τον Μπους του Λήο Χολμς στην θέση του περιφερειακού δικαστή. Το τι είδους μπουμπούκι είναι ο Χολμς φαίνεται από τη δήλωσή του ότι "κάθε γυναίκα οφείλει να είναι υπό την εξουσία του συζύγου της" και από την θέση του ότι "τα θύματα των βιασμών δεν πρέπει να κάνουν έκτρωση"! Εξάλλου, στο Τέξας (όπου κυβέρνησε 8 χρόνια ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ) ψηφίστηκε νόμος που αφαιρεί από 25.000 παιδιά την ασφάλεια υγείας η οποία καταβάλλεται από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και θεσπίστηκαν περικοπές στις παροχές προς τις ασθενείς κοινωνικές ομάδες ώστε τα συγκεντρούμενα κονδύλια να διοχετευθούν σε άλλες δραστηριότητες. Κι όταν στο Ώστιν (πρωτεύουσα του Τέξας) συγκεντρώθηκαν γέροι με μπαστούνια κι ανάπηροι με καροτσάκια για να διαμαρτυρηθούν, ο κυβερνήτης διέταξε τη σύλληψή τους για "αντεθνική συμπεριφορά" (!) ενώ η Ντέμπυ Ρηντλ, εκπρόσωπος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος δήλωσε: "Τίνος ιδέα είναι ότι ο οποιοσδήποτε δικαιούται δωρεάν παιδεία και δωρεάν υγεία; Αυτά τα φρούτα έρχονται από την Μόσχα του παλιού καιρού, από τον πάτο της κολάσεως"!!

Χτες έκανα μια βόλτα από την επίσημη ιστοσελίδα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, την http://www.probush.com. Εκεί πληροφορήθηκα ότι στον κατάλογο των προδοτών του αμερικανικού λαού ανήκουν και οι: Τζίμμυ Κάρτερ, Νόαμ Τσόμσκι, Σούζαν Σάρραντον, Γιούπι Γκόλντμπεργκ, Μάικλ Μουρ και...Μαντόνα! Μαζί, βέβαια, με δεκάδες συγγραφείς, καλλιτέχνες και πολιτικούς. Ο λόγος για τον οποίο όλοι αυτοί θεωρούνται προδότες είναι απλός: δεν στηρίζουν τον πρόεδρο Μπους! Η εν λόγω ιστοσελίδα δίνει μια πεντακάθαρη εικόνα της "δημοκρατίας" που ονειρεύονται για όλο τον κόσμο οι νεομακαρθιστές ρεπουμπλικάνοι. Μια εικόνα ενός νέου είδους παγκοσμιοποιημένου...γερακόταυρου ο οποίος μπαίνει στο υαλοπωλείο όσων διαφωνούν μαζί του και τα κάνει μπάχαλο.

Δεν θα κοινοτυπήσω λέγοντας άλλη μια φορά ότι οι Αμερικανοί δεν έχουν σχέδιο απεμπλοκής από ιστορίες τύπου Αφγανιστάν και Ιράκ. Το πρόβλημα είναι ότι ούτε από τα αδιέξοδα της οικονομικής και της κοινωνικής τους πολιτικής έχουν διέξοδο. Οι ασαφείς μπουρδολογίες του παπαροπλανητάρχη περί ελευθερίας (σημ.: όσοι γνωρίζουν καλά αγγλικά ας προσέξουν ότι όταν μιλάει ο Μπους για ελευθερία χρησιμοποιεί τον όρο "liberty" κι όχι τον όρο "freedom"!) αλλά και του λακέ του (και επιτίμου μέλους του ρεπουμπλικανικού κόμματος!) Μπλαιρ δεν πιάνουν τόπο. Η πολιτική απαιτεί ιστορία. Η πολιτική είναι ιστορία. Και οι κυβερνώντες σήμερα τις ΗΠΑ (και τον κόσμο ολόκληρο) στερούνται ακόμα και στοιχειωδών ιστορικών γνώσεων. Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να χαράξουν το μέλλον; Δυστυχώς, ο αμερικανικός λαός γεύεται σήμερα ό,τι ακριβώς τόσα κράτη παγκοσμίως γεύονταν επί σειρά ετών εξ αιτίας των γερακιών: την δημοκρατία της μπανάνας.