Τον Οκτώβριο του 2010, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δημοσίευσε μια μελέτη με τίτλο "Θα πονέσει; Οι μακροοικονομικές επιπτώσεις τής δημοσιονομικής εξυγίανσης". Στα πλαίσια αυτής της μελέτης, οι ερευνητές έβαλαν στο μικροσκόπιο μια περίοδο τριάντα ετών (1980-2009) σε δεκαπέντε αναπτυγμένες χώρες (*), προκειμένου να καταγράψουν ιστορικά τον αντίκτυπο των δημοσιονομικών μέτρων που πάρθηκαν σε όλη αυτή την περίοδο. Με άλλα λόγια, οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία 450 ετών συνολικά (15 χώρες επί 30 χρόνια).
Ένα από τα ευρήματα αυτής της ιστορικής καταγραφής το οποίο σοκάρει, είναι ότι σημειώθηκαν λήψεις μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης σε 173 από τα 450 αυτά έτη, κάτι που αναλογεί σε μια δέσμη μέτρων ανά δυόμισυ χρόνια. Ο ετήσιος μέσος όρος προσαρμογών όλων αυτών των μέτρων υπολογίστηκε σε 1% του ΑΕΠ, ενώ στο 20% των περιπτώσεων ξεπέρασε το 1,5%, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέτρα δημοσιονομικών περικοπών που έπαιρναν αυτές οι χώρες, γίνονταν ιδιαίτερα αυστηρά ανά 14 χρόνια κατά μέσον όρο.
Το πλέον σοκαριστικό εύρημα, όμως, έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα όλων αυτών των μέτρων. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ο μέσος όρος απόδοσής τους δεν ξεπέρασε το 0,4% κι αυτό μετά από μια διετία. Από τις 173 περιπτώσεις που αναλύθηκαν, μόνο σε δύο (!) παρατηρήθηκε αξιόλογο αποτέλεσμα, στην Δανία το 1983 και στην Ιρλανδία το 1987. Με άλλα λόγια, η μελέτη θα μπορούσε να συμπληρώσει ότι οι πάσης φύσεως θυσίες των πολιτών δεν έπιασαν τόπο σε 171 από τις 173 περιπτώσεις.
Λέγεται ότι ο πρώην καγκελλάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιντ είχε πει πως "όποιος έχει οράματα, να πάει στον γιατρό". Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη σήμερα αερολογία ότι οι πολιτικοί πρέπει να έχουν όραμα, ο Σμιντ είχε βιώσει στο πετσί του τις ολέθριες επιπτώσεις των χιτλερικών οραμάτων και γι' αυτό δεν είχε καμμιά διάθεση για καινούργια. Φαίνεται ότι την άποψη του Σμιντ έχει υιοθετήσει πλήρως και η σημερινή καγκελλάριος της Γερμανίας, παρ' ότι αυτή δεν έζησε την ναζιστική φρίκη, όντας γεννημένη εννιά ολόκληρα χρόνια μετά το τέλος τού πολέμου.
Όμως, όσο κι αν η Άνγκελα Μέρκελ κατηγορείται ότι δεν έχει όραμα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει τους δικούς της στόχους και την δική της τακτική. Στα δώδεκα -ως τώρα- χρόνια τής θητείας της, έχει δείξει τον συντηρητισμό της και την πίστη της στα γερμανικά "εθνικά ιδεώδη", κάτι που την κάνει αποδεκτή από τους μισούς τουλάχιστον γερμανούς. Στον αντίποδα, αυτή η αποδοχή είναι μοιραίο να περιορίζεται στα σύνορα της χώρας και να μετατρέπεται σε αντιπάθεια έξω απ' αυτά.
Πράγματι, εκτός Γερμανίας η Μέρκελ θεωρείται ως εκφραστής μιας πολιτικής τόσο διχαστικής ώστε να καταντά εθνικιστική, καθώς δεν διστάζει να θυσιάσει την αδύναμη ευρωπαϊκή περιφέρεια προς όφελος του γερμανικού κεφαλαίου. Αυτό έκανε στην Ιρλανδία, το έκανε στην Πορτογαλία, το επιχειρεί στην Ιταλία και το υλοποιεί με αρκετή επιτυχία στην Ελλάδα, αδιαφορώντας πλήρως για την πάγκοινη διαπίστωση ότι τα πλεονάσματα της Γερμανίας τροφοδοτούνται από τα ελλείμματα του ευρωπαϊκού νότου.
Στην πράξη, η Άνγκελα Μέρκελ εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εσωτερική υποτίμηση που είχε πραγματοποιήσει ο προκάτοχός της Γκέρχαρντ Σρέντερ, χάρη στην οποία η τιμή τής εργασίας βυθίστηκε και, επομένως, το γερμανικό κεφάλαιο βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση έναντι των ανταγωνιστών του όταν ξέσπασε η τρέχουσα πολύχρονη κρίση. Κι αυτός ο "καλύτερος τρόπος" που θα μπορούσε να υπάρξει συνίσταται ακριβώς σε αυτό που προωθεί ο Βόλφγκανγκ Σώυμπλε, δηλαδή την λιτότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Βεβαίως, Μέρκελ και Σώυμπλε δεν αγνοούν την μελέτη τού ΔΝΤ για την οποία μιλήσαμε στην αρχή ή οποιαδήποτε από τις αμέτρητες άλλες φωνές που επιμένουν ότι η λιτότητα είναι πρακτικά αδύνατον να ανατρέψει την ύφεση ή ότι οι δημοσιονομικές περικοπές είναι απίθανο να οδηγήσουν σε ανάπτυξη. Απλώς τις παραβλέπουν επειδή αυτό συμφέρει το γερμανικό κεφάλαιο, άσχετα αν η εμμονή τους σ' αυτή την κατεύθυνση θεριεύει τον κίνδυνο καίριου πλήγματος της ευρωζώνης ή ακόμη και κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ενός οικοδομήματος που όλο και περισσότερο δείχνει να στηρίζεται στα σαθρά θεμέλια ενός οικονομικού γερμανικού εθνικισμού, ο οποίος αντιμετωπίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Lebensraum, ως τον ζωτικό του χώρο.
Υπ' αυτή την έννοια, δεν είναι τυχαίο ότι πληθαίνουν εκείνοι που συγκρίνουν την Μέρκελ με τον Χίτλερ, θεωρώντας την σημερινή καγκελλάριο εξ ίσου επικίνδυνη για την Ευρώπη με τον αρχιναζί δικτάτορα, τηρουμένων των αναλογιών. Παράλληλα, όμως, δεν λείπουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι τουλάχιστον αφελής η εκτίμηση ότι η Ευρώπη τού εικοστού πρώτου αιώνα μπορεί να κινδυνεύσει από τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό. Πάντως, αυτοί οι τελευταίοι θα ήταν καλό να ζητήσουν την γνώμη και της Ευρώπης τού εικοστού αιώνα.
Επίλογος. Στις 23/3/2013, η ανδαλουσιανή τοπική έκδοση της El Pais δημοσίευσε ένα
σχετικού περιεχομένου άρθρο τού καθηγητή τού πανεπιστημίου τής Σεβίλλης Χουάν Τόρρες Λόπεθ με τίτλο "Η Γερμανία κατά της Ευρώπης", όπου γίνονταν συγκρίσεις ανάμεσα στην Μέρκελ και τον Χίτλερ. Ο ισπανός καθηγητής "τόλμησε" να γράψει επί λέξει: "Η Άνγκελα Μέρκελ, όπως ο Χίτλερ, κήρυξε πόλεμο κατά της υπόλοιπης ηπείρου, αυτή την φορά για να εγγυηθεί τον ζωτικό οικονομικό χώρο τής Γερμανίας (...) Μας τιμωρεί για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζές της κι ακόμη για να κρύψει από τους ψηφοφόρους της την αμηχανία ενός μοντέλου που είδε το ποσοστό φτώχειας στην χώρα της να σκαρφαλώνει στο υψηλότερο επίπεδο της εικοσαετίας, το 25% των εργαζομένων να βγάζουν λιγώτερα από 9,25 ευρώ την ώρα και τον μισό πληθυσμό να κατέχει το μίζερο 1% του πλούτου της χώρας".
Το άρθρο προκάλεσε τέτοια θύελλα διαμαρτυριών εκ μέρους της Γερμανίας ώστε η ισπανική εφημερίδα αναγκάστηκε να το κατεβάσει από τον ιστότοπό της, με την δικαιολογία ότι "περιείχε δηλώσεις τις οποίες αυτή η εφημερίδα θεωρεί απαράδεκτες" και προσθέτοντας ότι "η El Pais εκφράζει την λύπη της που ένα σφάλμα στην εκτέλεση των καθηκόντων επιμέλειας επέτρεψε την δημοσίευση του εν λόγω υλικού" (**). Κάθε σύγκριση με τις δικές μας εφημερίδες που τυπώνονταν τον καιρό τής κατοχής, δεκτή.
--------------------------------------
(*) Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Ιαπωνία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Καναδάς, Πορτογαλία, Σουηδία, Φινλανδία.
(**) Sydney Morning Herald, "Storm over comparison of Merkel to Hitler", 25/3/2013
Ένα από τα ευρήματα αυτής της ιστορικής καταγραφής το οποίο σοκάρει, είναι ότι σημειώθηκαν λήψεις μέτρων δημοσιονομικής εξυγίανσης σε 173 από τα 450 αυτά έτη, κάτι που αναλογεί σε μια δέσμη μέτρων ανά δυόμισυ χρόνια. Ο ετήσιος μέσος όρος προσαρμογών όλων αυτών των μέτρων υπολογίστηκε σε 1% του ΑΕΠ, ενώ στο 20% των περιπτώσεων ξεπέρασε το 1,5%, πράγμα που σημαίνει ότι τα μέτρα δημοσιονομικών περικοπών που έπαιρναν αυτές οι χώρες, γίνονταν ιδιαίτερα αυστηρά ανά 14 χρόνια κατά μέσον όρο.
Το πλέον σοκαριστικό εύρημα, όμως, έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα όλων αυτών των μέτρων. Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ο μέσος όρος απόδοσής τους δεν ξεπέρασε το 0,4% κι αυτό μετά από μια διετία. Από τις 173 περιπτώσεις που αναλύθηκαν, μόνο σε δύο (!) παρατηρήθηκε αξιόλογο αποτέλεσμα, στην Δανία το 1983 και στην Ιρλανδία το 1987. Με άλλα λόγια, η μελέτη θα μπορούσε να συμπληρώσει ότι οι πάσης φύσεως θυσίες των πολιτών δεν έπιασαν τόπο σε 171 από τις 173 περιπτώσεις.
 |
| Βερολίνο, 2012: Ο 94χρονος Χέλμουτ Σμιντ δίπλα στην 58χρονη Άνγκελα Μέρκελ |
Λέγεται ότι ο πρώην καγκελλάριος της Δυτικής Γερμανίας Χέλμουτ Σμιντ είχε πει πως "όποιος έχει οράματα, να πάει στον γιατρό". Αντίθετα με την ευρέως διαδεδομένη σήμερα αερολογία ότι οι πολιτικοί πρέπει να έχουν όραμα, ο Σμιντ είχε βιώσει στο πετσί του τις ολέθριες επιπτώσεις των χιτλερικών οραμάτων και γι' αυτό δεν είχε καμμιά διάθεση για καινούργια. Φαίνεται ότι την άποψη του Σμιντ έχει υιοθετήσει πλήρως και η σημερινή καγκελλάριος της Γερμανίας, παρ' ότι αυτή δεν έζησε την ναζιστική φρίκη, όντας γεννημένη εννιά ολόκληρα χρόνια μετά το τέλος τού πολέμου.
Όμως, όσο κι αν η Άνγκελα Μέρκελ κατηγορείται ότι δεν έχει όραμα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει τους δικούς της στόχους και την δική της τακτική. Στα δώδεκα -ως τώρα- χρόνια τής θητείας της, έχει δείξει τον συντηρητισμό της και την πίστη της στα γερμανικά "εθνικά ιδεώδη", κάτι που την κάνει αποδεκτή από τους μισούς τουλάχιστον γερμανούς. Στον αντίποδα, αυτή η αποδοχή είναι μοιραίο να περιορίζεται στα σύνορα της χώρας και να μετατρέπεται σε αντιπάθεια έξω απ' αυτά.
Πράγματι, εκτός Γερμανίας η Μέρκελ θεωρείται ως εκφραστής μιας πολιτικής τόσο διχαστικής ώστε να καταντά εθνικιστική, καθώς δεν διστάζει να θυσιάσει την αδύναμη ευρωπαϊκή περιφέρεια προς όφελος του γερμανικού κεφαλαίου. Αυτό έκανε στην Ιρλανδία, το έκανε στην Πορτογαλία, το επιχειρεί στην Ιταλία και το υλοποιεί με αρκετή επιτυχία στην Ελλάδα, αδιαφορώντας πλήρως για την πάγκοινη διαπίστωση ότι τα πλεονάσματα της Γερμανίας τροφοδοτούνται από τα ελλείμματα του ευρωπαϊκού νότου.
Στην πράξη, η Άνγκελα Μέρκελ εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εσωτερική υποτίμηση που είχε πραγματοποιήσει ο προκάτοχός της Γκέρχαρντ Σρέντερ, χάρη στην οποία η τιμή τής εργασίας βυθίστηκε και, επομένως, το γερμανικό κεφάλαιο βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση έναντι των ανταγωνιστών του όταν ξέσπασε η τρέχουσα πολύχρονη κρίση. Κι αυτός ο "καλύτερος τρόπος" που θα μπορούσε να υπάρξει συνίσταται ακριβώς σε αυτό που προωθεί ο Βόλφγκανγκ Σώυμπλε, δηλαδή την λιτότητα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Βεβαίως, Μέρκελ και Σώυμπλε δεν αγνοούν την μελέτη τού ΔΝΤ για την οποία μιλήσαμε στην αρχή ή οποιαδήποτε από τις αμέτρητες άλλες φωνές που επιμένουν ότι η λιτότητα είναι πρακτικά αδύνατον να ανατρέψει την ύφεση ή ότι οι δημοσιονομικές περικοπές είναι απίθανο να οδηγήσουν σε ανάπτυξη. Απλώς τις παραβλέπουν επειδή αυτό συμφέρει το γερμανικό κεφάλαιο, άσχετα αν η εμμονή τους σ' αυτή την κατεύθυνση θεριεύει τον κίνδυνο καίριου πλήγματος της ευρωζώνης ή ακόμη και κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ενός οικοδομήματος που όλο και περισσότερο δείχνει να στηρίζεται στα σαθρά θεμέλια ενός οικονομικού γερμανικού εθνικισμού, ο οποίος αντιμετωπίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Lebensraum, ως τον ζωτικό του χώρο.
Υπ' αυτή την έννοια, δεν είναι τυχαίο ότι πληθαίνουν εκείνοι που συγκρίνουν την Μέρκελ με τον Χίτλερ, θεωρώντας την σημερινή καγκελλάριο εξ ίσου επικίνδυνη για την Ευρώπη με τον αρχιναζί δικτάτορα, τηρουμένων των αναλογιών. Παράλληλα, όμως, δεν λείπουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως είναι τουλάχιστον αφελής η εκτίμηση ότι η Ευρώπη τού εικοστού πρώτου αιώνα μπορεί να κινδυνεύσει από τον γερμανικό οικονομικό εθνικισμό. Πάντως, αυτοί οι τελευταίοι θα ήταν καλό να ζητήσουν την γνώμη και της Ευρώπης τού εικοστού αιώνα.
 |
| Η Άνγκελα Μέρκελ ως "Εξολοθρευτής" στο εξώφυλλο του New Statesman της 25/6/2012 |
Το άρθρο προκάλεσε τέτοια θύελλα διαμαρτυριών εκ μέρους της Γερμανίας ώστε η ισπανική εφημερίδα αναγκάστηκε να το κατεβάσει από τον ιστότοπό της, με την δικαιολογία ότι "περιείχε δηλώσεις τις οποίες αυτή η εφημερίδα θεωρεί απαράδεκτες" και προσθέτοντας ότι "η El Pais εκφράζει την λύπη της που ένα σφάλμα στην εκτέλεση των καθηκόντων επιμέλειας επέτρεψε την δημοσίευση του εν λόγω υλικού" (**). Κάθε σύγκριση με τις δικές μας εφημερίδες που τυπώνονταν τον καιρό τής κατοχής, δεκτή.
--------------------------------------
(*) Αυστραλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α., Ιαπωνία, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Καναδάς, Πορτογαλία, Σουηδία, Φινλανδία.
(**) Sydney Morning Herald, "Storm over comparison of Merkel to Hitler", 25/3/2013
Έτσι μπράβο οι ναζί οι Γερμανοί φταίνε για όλα και η Χρυσή Αυγή τα ίδια λέει για τους Πακιστανούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέει η Χρυσή Αυγή ότι οι πακιστανοί είναι ναζί; Δεν το ήξερα.
Εν πάση περιπτώσει, άλλο είναι να έχεις την γνώμη σου κι άλλο να διαστρεβλώνεις αυθαίρετα ένα κείμενο το οποίο λέει ξεκάθαρα ότι "το γερμανικό κεφάλαιο βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση έναντι των ανταγωνιστών του όταν ξέσπασε η τρέχουσα πολύχρονη κρίση", κάτι που είναι αποδεδειγμένα αληθές. Ούτε τους γερμανούς βάζει στο στόχαστρο ούτε για ναζί μιλάει. Πολύ περισσότερο, δεν υιοθετεί αφορισμούς τύπου Ελεύθερης Ώρας "οι γερμανοί φταίνε για όλα".
εδω και μερικους μηνες παρακολουθω τα ευστοχα αρθρα σας και τις αναλυσεις και σας συγχαιρω για την ευρυμαθεια σας. Για το τελευταιο αρθρο περι οικονομικου γερμανικου εθνικισμου, θα σας προτεινα το εξοχο βιβλιο του Fritz Fischer ''Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ '' εκδοσεις antifa scripta. Ειμαι βεβαιος οτι θα σας βοηθησει να συλλαβετε το βαθος της πολιτικης του Βερολινου, μιας πολιτικης που ερχεται απο πολυ μακρυα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αναφορά που γίνεται στο γερμανικό κεφάλαιο και στην και καλά εθνικιστική πολιτική είναι τελείως λάθος όταν οι εταιρίες του DAX30 βρίσκονται κατά μεγάλο ποσοστό σε ξένα funds. Η αναφορά μου στην ΧΑ γίνεται για να δείξω ότι στοχοπείτε και εσείς εκούσια ή ακούσια έναν λαό και αναφέρομαι μόνο στον λαό και όχι στο γερμανικό κεφάλαιο το οποίο δεν μ ενδιαφέρει. Η αναφορά στο εντελώς ηλίθιο κείμενο του δήθεν καθηγητή στην Ισπανία είναι εντελώς άστοχη αφού ξυπνάει ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ μνήμες Β'ΠΠ για να φορτώσει τις όποιες ευθύνες έχει ο Ισπανικός λαός στους Γερμανούς. Δεν είναι η Γερμανία ή ο Γερμανικός λαός ο μπαμπούλας αλλά το Κεφάλαιο, δηλ ο Έλληνας κεφαλαίούχος που θέλει να γεμίσει την χώρα φρουτάκια είναι καλύτερος από τον Γερμανό ή δεν θα είχε την όρεξη να πιει και γερμανικό αγγλικό ή τούρκικο αίμα; δεν έχουν την δυνατότητα ακόμα τουλάχιστον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διεστραβλώνω απολύτως τίποτα αλλά είμαι πολύ ευαίσθητος στην αρθρογραφία που τσουβαλιάζει έναν λαό, επαναλαμβάνω άμεσα ή έμμεσα και ίσως με όχι κακή πρόθεση από μέρους σας. Για τους καπιταλιστές ισχύει το ρητό όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν.
Μετά σεβασμού από το Μόναχο.
Το πρώτο σχόλιο περί ΧΑ είναι επίσης δικό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχει κανένα Αποικιακό σύστημα. Μια χαρά Αστική Τάξη έχει η χώρα που συμμετέχει συνειδητά στις Ιμπεριαλιστικές Συμμαχίες της στα πλαίσια της Ανισόμετρης Ανάπτυξης ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή--Δεν υπαρχει αμφιβολια ότι το μεγαλο γερμανικο κεφαλαιο είναι παγκοσμιοποιημενο και ιμπεριαλιστικο (έναν ιμπεριαλισμο που τον εκφραζει μεσα από τον εθνικισμο του γερμανικου κρατους). Στην εποχη της καπιταλιστικης παγκοσμιοποιησης όμως , οπου οι διαφορες εθνικες αστικες ταξεις εχουν την αναλογη θεση στην ιμπεριαλιστικη πυραμιδα, και οι οποιες «χρειαζονται» το εθνικο αστικο κρατος για πολλους λογους και ειδικοτερα η αστικη ταξη των ιμπεριαλιστικων κεντρων, οπως η γερμανικη αστικη ταξη, για την προωθηση των μονοπωλιακων συμφεροντων της, στην Παγκοσμια Αγορα και όχι μονο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα πλαισια αυτά, ο καθηγητης Λοπεζ εχει απολυτο δικηο όταν γραφει: "Η Άνγκελα Μέρκελ, όπως ο Χίτλερ, κήρυξε πόλεμο κατά της υπόλοιπης ηπείρου, αυτή την φορά για να εγγυηθεί τον ζωτικό οικονομικό χώρο τής Γερμανίας (...) Μας τιμωρεί για να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζές της…..” Και ο Χιτλερ κηρυξε τον πολεμο κατά των λαων της Ευρωπης , και των αλλων λαων, όπως τον κηρυξε ο Καιζερ μαζι με τη γερμανικη ελιτ, στις αρχες του 20ου αιωνα για τον ιδιο ακριβως σκοπο, την οικονομικη κατοχυρωση της γερμανικης πρωτοκαθεδριας στην Ηπειρο.Την ιδια πολιτικη της γερμανικης ελιτ υλοποιει και η Μερελ σημερα. Διοτι πρεπει να γνωριζουμε ότι η γερμανικη αστικη εξωτερικη πολιτικη των τελευταιων 150 ετων παραμενη η ιδια τοσο ως προς τον πυρηνα οσο και ως προς τη χαραξη στρατηγικης απεναντι στην Ευρωπη και τη Μεσογειο, προσαρμοσμενη βεβαια στις εκαστοτε υφισταμενες συνθηκες (Fritz Fischer ''Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΙΤ ''). Και αυτό το υπογραμμιζω διοτι παρα τις προσπαθειες της μερκελικης γερμανιας είναι δυσκολο να ολοκληρωθει η πολιτικη αυτή, καθοσον στην εποχη μας είναι πολλοι οι παικτες στην παγκοσμια αρενα και ανισης βαρυτητας. Σας υπενθυμιζω ακομη ότι, η ιδεα της κακοφημης ευρωπαικης ενωσης προερχεται από το γερμανικο ναζιστικο υπουργειο Οικονομικων και υπηρχε ως σπερμα στο κρατος της καιζερικης Γερμανιας.
--Σχετικα με τις ευθυνες του γερμανικου λαου , θα υπενθυμισω ότι φερει το ελαφρυντικο της εξαπατησης από τους ναζιστες, παρολο που δεν διδαχτηκε τιποτε από τον ακρατο εθνικισμο του 1914 , και γι αυτό του αναλογουν ιστορικες ευθυνες για τη συμπεριφορα του ως ‘‘μικροαστικου χυλου’’ στην πολιτικη κουζινα της γερμανικης ολιγαρχιας καθ ολη τη διαρκεια του πρωτου μισου του 20ου αιωνα.
-- Η αποψη ότι «ο Έλληνας κεφαλαίούχος που θέλει να γεμίσει την χώρα φρουτάκια είναι καλύτερος από τον Γερμανό ή δεν θα είχε την όρεξη να πιει και γερμανικό αγγλικό ή τούρκικο αίμα;» με βρισκει αντιθετο ως προς την ορθοτητα της. Με την εννοια ότι ναι μεν δεν υπαρχουν καλοι και κακοι καπιταλιστες, παρα μονον εκμεταλλευτες των μισθωτων που χρησιμοποιουν διαφορετικα μεσα για την επιτευξη του στοχου τους, σκληρα ή ηπια αναλογα με τις περιστασεις, από την αλλη πλευρα όμως δεν πρεπει να μας διαφευγει ότι ολοι οι καπιταλιστες δεν υπηρξαν αποικιοκρατες και ιμπεριαλιστες και σημερα πολλοι από αυτους διαφορων εθνικοτητων, λογω της θεσης τους στην ιμπεριαλιστικη αλυσιδα, αναγκαζονται για να υποστηριξουν τα ταξικα τους συμφεροντα, να ελθουν σε συγκρουση με το παγκοσμιοποιημενο μονοπωλιακο κεφαλαιο, όπως αυτό εκφραζεται μεσα και εξω από τους διεθνεις κεφαλαιοκρατικους οργανισμους.
6.32 Θα μου επιτρέψεις δυο διαφωνίες. Η 1η Είναι για τον Γερμανικό λαό. Θεωρώ οτι δεν έχει ευθύνη όπως και κανένας λαός. ΟΙ Ευθύνες βαραίνουνε την Σοσιαλδημοκρατία και τον Οπορτουνισμό για τον Σοσιαλσωβινισμό τους και τον ρόλο που παίξανε απο την αρχή σε όλα. Και η 2η έχει να κάνει με τον Ιμπεριαλισμό. Δεν υπάρχει εδω και πολλά χρόνια Ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ολες οι χώρες είναι πλέον στο Ιμπεριαλιστικό Στάδιο έχουνε διαφορετική θέση στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα λόγω της Ανισόμετρης ανάπτυξης με σχέσεις ανισότιμης Αληλεξάρτησης και όλες προσπαθούνε συνεχώς να βελτιώσουνε την θέση τους στην Ιμπεριαλιστική πυραμίδα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πρωτο, θα αντιταξω οτι και τους σοσιαλσωβινιστες τους ακολουθουσε η πλειοψηφια των εργατων και μετα τα αιματηρα γεγονοτα του '18, και εμεινε απαθης στα αισχη των φασιστων και στη συνεχεια παρασυρθηκε εν μερει απο τις δημαγωγιες των ναζι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο δευτερο εχω να προσθεσω οτι και στην ιμπεριαλιστικη αλυσιδα οι χωρες διακρινονταν αναλογα με την επιτυχια τους ή οχι στην αναπτυξη που επιτυγχαναν, με βαση το νομο της ανισομετρης αναπτυξης παντα, και με την οποια καθοριζονταν η θεση τους στην παγκοσμια αγορα.
Ας προσθεσουμε οτι η Γερμανια και η Ιαπωνια ηταν απο τις χωρες που μπηκαν στο χορο της ιμπεριαλιστικης οικονομικης επεκτασης με καποια καθυστερηση και για να καλυψουν το κενο, εκφρασανε την επιθετικοτητα τους με τοση σφοδροτητα
Κατα την γνώμη μου έπαιξε ρόλο η απουσία Κ.Κ στην Γερμανία απο το 1890 αν δεν έχω λάθος όταν μεταλάχθηκε το Σοσιαλιστικό. Και φτιάχτηκε κατα την διάρκεια της Γερμανικής Επανάστασης το 1918 σε Αντίθεση με την Ρωσία που υπήρχε απο το 1903. Η Γερμανία είχε να καλύψει το κενό που τις δημιουργήθηκε με τις Βερσαλίες και για την Ιαπωνια η επέκταση είχε αρχίσει απο την Κίνα το 1931. Και οι δυο πάντως μαζί με την Ιταλία ήτανε στο Αντικομιντέρν σύμφωνο δηλαδή στην άμυνα και επίθεση όλου του Καπιταλιστικού κόσμου ενάντια στην ΕΣΣΔ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή