Το σκάνδαλο "Ακρόπολις"

Στο χτεσινό σημείωμα υπάρχει μια παρενθετική φράση, η οποία μπορεί να ερμηνευθεί λανθασμένα έτσι όπως διατυπώθηκε. Έγραψα, λοιπόν ότι "ο τύπος δεν κατηγόρησε ποτέ κανέναν πρόεδρο ή διοικητή οργανισμού ότι ενήργησε προς ίδιον όφελος" αλλά έπρεπε να προσθέσω στην αρχή ένα "τότε". Διότι, όσο είναι αληθές πως στην αρχή οι εφημερίδες πρόβαιναν στις αποκαλύψεις τους μιλώντας γενικά και αόριστα, το ίδο αληθές είναι ότι λίγες εβδομάδες αργότερα έγινε το σώσαι με απανωτές αποκαλύψεις εμπλεκομένων προσώπων, με αποκορύφωμα την υπόθεση που έμεινε στην ιστορία ως "σκάνδαλο Ακρόπολις".

Η "Ακρόπολις" ήταν μια χρηματιστηριακή εταιρεία, η οποία είχε ιδρυθεί το 1997, τότε που το χρηματιστήριο γνώριζε πιέννες, επί εποχής Σημίτη και Παπαντωνίου. Ως ιδιοκτήτες της φέρονταν οι Σοφοκλής και Θόδωρος Πρινιωτάκης και ο Γιώργος Αποστολίδης (κρατήστε αυτά τα ονόματα) αλλά η εφημερίδα Παρόν αποκάλυψε στις 22/4/2007 ότι το 50% ανήκε σε μια κυπριακή εταιρεία ιδιοκτησίας Παναγιώτη Τσουπίδη. Τι εστί Τσουπίδης;  Πάρτε βαθειά ανάσα:

Ο Τσουπίδης ήταν από το 2004 πρόεδρος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ως προσωπική επιλογή τού υπουργού οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη και είχε ήδη αποκαλυφθεί ότι μέχρι το 2006 είχε τζογάρει πάνω από ένα δισ. του Ταμιευτηρίου σε δομημένα ομόλογα υψηλού ρίσκου αλλά και ότι είχε σχέσεις με τον επιχειρηματία Γιώργο Παπαμαρκάκη (αφού συμμετείχε στο ΔΣ της North Real Estate Opportunities Fund, η οποία ανήκε στον Παπαμαρκάκη και ήταν εισηγμένη στο χρηματιστήριο του Λονδίνου), ο οποίος είχε και μια άλλη εταιρεία, την North Asset Management, η οποία αγόρασε από την JPMorgan (εντελώς συμπτωματικά, ο Δημήτρης Τσουπίδης του Παναγιώτη εργαζόταν στην JPMorgan) το ομόλογο των 280 εκατ. (για το οποίο μιλήσαμε χτες) και το πούλησε στην γερμανική τράπεζα HypoVereisBank-HVB, η οποία το πούλησε με την σειρά της στην "Ακρόπολις", από την οποία εν τέλει το αγόρασαν τα ταμεία. Εκπνεύστε.

Μπερδευτήκατε; Αν ναι, ξαναδιαβάστε την παραπάνω παράγραφο πριν συνεχίσετε την ανάγνωση.

Πάνος Τσουπίδης: Δυο φορές εξώφυλλο-συνέντευξη σε 20 μήνες (2ος/2005-10ος/2006) στο "χρήσιμο περιοδικό"

Ο μπουχός των αποκαλύψεων κινητοποίησε έναν διακεκριμμένο για το ήθος του και την συνέπειά του δημόσιο λειτουργό, ο οποίος αποφάσισε να δράσει άμεσα και κεραυνοβόλα. Ο λόγος για τον τότε προϊστάμενο της ΔΟΥ Ανωνύμων Εμπορικών Εταιρειών Αθηνών Παντελή Πολύζο, ο οποίος διέταξε αμέσως έλεγχο στην "Ακρόπολις" με αποκλειστικό αντικείμενο τις συναλλαγές που είχαν σχέση με τα ομόλογα των ταμείων. Ο έλεγχος ολοκληρώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ και αποκάλυψε κάτι το ασύλληπτο με το ΤΕΑΔΥ (του Σημαιοφορίδη, όπως λέγαμε χτες): για πραγματικές αγοραπωλησίες 20 ομολόγων, είχαν πραγματοποιηθεί 300 συναλλαγές!

Το κόλπο ήταν απλό στην σύλληψη. Αφού για κάθε συναλλαγή τού ταμείου με την "Ακρόπολις" η εταιρεία έπαιρνε την προμήθεια που της αναλογούσε, όσο περισσότερες συναλλαγές γίνονταν τόσο μεγαλύτερα θα ήσαν και τα έσοδα της εταιρείας. Έτσι, λοιπόν, είτε με την αδιαφορία είτε με την συνενοχή της διοίκησης του ΤΕΑΔΥ, τα ομόλογα που θα μπορούσαν να αγοραστούν με 20 πράξεις συνολικά, αγοράστηκαν και πουλήθηκαν 300 φορές και το ταμείο πλήρωσε στην "Ακρόπολις" για προμήθειες εννιά εκατομμύρια ενώ θα μπορούσε να καθαρίσει με εξακόσια χιλιάρικα.

Το θέμα είναι ότι αυτές οι αλλεπάλληλες αγοραπωλησίες ανέβασαν τον τζίρο κοντά στα 3 δισ. ενώ η πραγματική συνολική αξία των συναλλαγών ήταν μόλις 180 εκατομμύρια. Ο έλεγχος θεώρησε -πολύ σωστά- ότι οι υπόλοιπες συναλλαγές ήσαν εικονικές και επέβαλε στην "Ακρόπολις" το πρόστιμο που προβλεπόταν από τον νόμο. Κι επειδή το πρόστιμο δεν μπορεί να είναι χαμηλότερο από την αξία των συναλλαγών επί τον συντελεστή βαρύτητας, τα 2,75 δισ. εικονικών συναλλαγών επί συντελεστή βαρύτητας 2 μας κάνουν 5,5 δισεκατομμύρια πρόστιμο, το οποίο ο Πολύζος δεν δίστασε να υπογράψει και να βεβαιώσει. Πρόκειται για το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβάλει ποτέ το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του, το οποίο παραμένει ανείσπρακτο μέχρι σήμερα.


Από πλευράς δικαιοσύνης ξεκινάει μια μακρά περίοδος ανακρίσεων και καταθέσεων, ώσπου στις 3 Μαρτίου 2010 το συμβούλιο εφετών διατάσσει την σύλληψη και προφυλάκιση του Αποστολίδη και των Πρινιωτάκηδων ενώ η υπόθεση των ομολόγων παραπέμπεται να εκδικαστεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Το δικαστήριο εκδικάζει πρώτα τα ομόλογα σταθερού επιτοκίου, με τον εισαγγελέα να καταθέτει απαλλακτική πρόταση. Στις 28 Φεβρουαρίου 2012 εκδίδεται αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορούμενους.

Στην συνέχεια, το Τριμελές ασχολήθηκε με τα δομημένα ομόλογα και στις 29 Μαΐου 2014 εξέδωσε απόφαση-καταπέλτη, μοιράζοντας στους 13 κατηγορουμένους ποινές πολλών δεκαετιών. Ο πρόεδρος (Αγάπιος Σημαιοφορίδης) και η διευθύντρια του ΤΕΑΔΥ (Παναγιώτα Καραδήμα) καθώς και οι πρόεδροι των ΤΕΑΥΦΕ (Παναγιώτης Δεμέστιχας) και ΤΕΑΚΟΠΑ (Κώστας Χρηστίδης) αλλά και ο αντιπρόεδρος του ΤΣΕΥΠ (Γεράσιμος Κονιδάρης), καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 30 ετών (κατά συγχώνευση 20) ο καθένας, οι Γιώργος Αποστολάκης και Θεόδωρος Πρινιωτάκης της "Ακρόπολις" σε 43 χρόνια (εκτιτέα τα 25) ο καθένας, ο Γιώργος Παπαμαρκάκης της ΝΑΜ 35 χρόνια (εκτιτέα τα 25), οι Χαράλαμπος Αβραμόπουλος και Αβραάμ Σαββίδης της JPMorgan 30 χρόνια (εκτιτέα τα 25), ο Νίκος Μπούγος της HVB 15 χρόνια και οι λογιστές Άγγελος και Δημήτρης Λιάπης από 5 χρόνια ο καθένας. Λόγω προτέρου εντίμου βίου, οι κατηγορούμενοι γλίτωσαν τα ισόβια και οι ποινές τους ήσαν εφέσιμες με ανασταλτικό αποτέλεσμα, έτσι αυτή την στιγμή κανείς από τους καταδικασθέντες δεν βρίσκεται στην φυλακή.

Τέλος, το δικαστήριο (α) αποφάσισε την κατάσχεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Θόδωρου Πρινιωτάκη και Γιώργου Αποστολίδη μέχρι του ποσού των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ (ως παρανόμως αποκτηθείσα περιουσία), (β) επέβαλε χρηματική ποινή ύψους 11,6 εκατ. ευρώ στον Γιώργο Παπαμαρκάκη και (γ) επιδίκασε καταβολή χρηματικής ικανοποίησης 500 χιλιάδων ευρώ υπέρ του δημοσίου στους Παπαμαρκάκη και Πρινιωτάκη.

Ο Γιώργος Παπαμαρκάκης (αριστερά) αναλύει το πώς μπορεί κανείς να βγάλει κέρδη εν μέσω κρίσης.

Ομολογώ πως, όταν άρχισα να γράφω το προχτεσινό κείμενο, δεν είχα κατα νου να επεκταθώ τόσο πολύ ούτε να μπω σε τόσες λεπτομέρειες. Όμως, ένα ιστολόγιο είναι ζωντανός οργανισμός, με δικές του ανάσες και δική του βούληση, οπότε συχνά με πάει όπου αυτό θέλει. Έτσι, είμαι σχεδόν υποχρεωμένος να συνεχίσω και αύριο με μερικές ακόμη ομορφιές από όλη αυτή την ιστορία των ομολόγων, τους τζερεμέδες της οποίας καλείται να πληρώσει, όπως πάντα, ο αμέτοχος λαός.