Ας τους φιμώσουμε!

Στις Η.Π.Α. υπάρχουν τα λόμπυ. Εκεί, όποιος θέλει να προωθήσει τα επιχειρηματικά συμφέροντά του, είτε ενημερώνοντας είτε πιέζοντας είτε -γιατί όχι;- εκβιάζοντας το πολιτικό προσωπικό κάθε βαθμίδας, στήνει ένα λόμπυ, χαλάει μερικά εκατομμύρια (ή και μερικές δεκάδες εκατομμύρια) δολλάρια και κάνει την δουλειά του. Μάλιστα δε, το σύστημα εκεί είναι τόσο προχώ ώστε όλα αυτά τα εκατομμύρια θεωρούνται "επαγγελματικές δαπάνες" και εκπίπτονται από τα φορολογητέα κέρδη των επιχειρήσεων.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Τι λόμπυ και μαλακίες; Εδώ, όποιος θέλει να κάνει μπίζνες φουντάτες, αρκεί να αποκτήσει κάποιο Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης (εφημερίδα, κανάλι κλπ) και να το μετατρέψει σε Μέσο Μαζικού Εκμαυλισμού. Θέλετε παράδειγμα και, μάλιστα, πρόσφατο; Πάρτε τον Μπόμπολα. Αν ο Μπόμπολας δεν είχε το "Έθνος" ή δεν συμμετείχε στο "Μέγκα", θα έπαιρνε ποτέ με άμεση ανάθεση (παρακαλώ!) την εκμετάλλευση των λιγνιτωρυχείων στην Βεύη τής Φλώρινας; Όχι, βέβαια.

Ξέρετε, η πολιτική στην "δημοκρατία" είναι συνυφασμένη με τις συναινέσεις. Μα, δείτε τούς μεγαλοσχήμονες πολιτικούς μας πώς μαλλιάζει γλώσσα τους επαναλαμβάνοντας με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία ότι χρειάζονται συναίνεση και συνεργασία για να πάει ο τόπος μπροστά. Αυτό είναι που κάνουν οι κάθε λογής Μπομπολαίοι: συναινούν και συνεργάζονται.

Έχει, ας πούμε, πρόβλημα η κυβέρνηση στο να περάσει κάποιο αντιλαϊκό μέτρο και σκέφτεται ότι η καλύτερη λύση είναι να τρομοκρατήσει τον κόσμο πως δίχως αυτό το μέτρο θα έρθει η καταστροφή; Έρχεται ο εκδότης και προσφέρεται να αναλάβει εργολαβία την τρομοκράτηση του κόσμου. Αλλά, επειδή το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και για να πάρεις κάτι πρέπει να δώσεις και κάτι, προσφέρει ο εκδότης την εφημερίδα του στην κυβέρνηση και η κυβέρνηση του ανταποδίδει την προσφορά χαρίζοντάς του ένα λιγνιτωρυχείο.

Άλλο παράδειγμα. Θέλει η κυβέρνηση να καταργήσει κάποιο εργατικό δικαίωμα και προσπαθεί να αποφύγει την κοινωνική έκρηξη; Έρχεται ο καναλάρχης και προσφέρεται να αναλάβει εργολαβικά την πλύση των λαϊκών εγκεφάλων μέσα από τις "ειδήσεις των 8" και τις διάφορες εκπομπές "ανάλυσης". Ως λογικό αντάλλαγμα, η κυβέρνηση κανονίζει στα μουλωχτά να πάρει το εν λόγω κανάλι ένα δάνειο καμμιά ενενηνταριά εκατομμύρια, παρ' ότι με τους νόμους της αγοράς δεν θα έπρεπε να πάρει ούτε σέντσι.

Ας πούμε τώρα ότι είσαι δημοσιογράφος, δουλεύεις σε ένα απ' αυτά τα ΜουΜουΕ και σου ζητάνε να γράψεις ή να πεις κάτι για το σχεδιαζόμενο χτύπημα κατά της Συρίας. Τί κάνεις; Σκέφτεσαι και γράφεις ό,τι νομίζεις ή φροντίζεις πρώτα να μάθεις ποια είναι η θέση τής κυβέρνησης ώστε να την υποστηρίξεις; Φυσικά, το δεύτερο. Καθ' ότι το συμφέρον σου είναι ταυτισμένο με το συμφέρον τού αφεντικού σου και το συμφέρον τού αφεντικού σου είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το συμφέρον της κυβέρνησης.

Έτσι, λοιπόν, γίνεται κατανοητό το σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα Νέα", με τίτλο "Οι Κυριακές και η κοινή λογική", το οποίο αντιγράφω για να το απολαύσετε:

Εκεί που τελειώνει η κοινή λογική, αρχίζουν οι συνδικαλιστές των εμποροϋπαλλήλων της Θεσσαλονίκης: τη στιγμή που η πόλη ετοιμάζεται να υποδεχθεί τις χιλιάδες των επισκεπτών της Διεθνούς Εκθεσης, εκείνοι αρνήθηκαν έστω και να συζητήσουν το ενδεχόμενο να λειτουργήσουν τα καταστήματα τις δύο Κυριακές της κοσμοπλημμύρας! Η αιτιολόγηση απλή: «αν ανοίξουν τα καταστήματα ανοίγει ο δρόμος για  την κατάργηση της αργίας της Κυριακής», αποφάνθηκαν οι συνδικαλιστές. Ουδόλως τους απασχόλησε το ότι οι μαγαζάτορες θα είχαν  την ευκαιρία να βγάλουν κάποια «σπασμένα»... Ακόμα χειρότερα: ουδόλως τους απασχόλησε το γεγονός ότι έτσι θα μπορούσαν να αποφευχθούν κάποια λουκέτα – και να μη χάσουν τις δουλειές τους εργαζόμενοι, τα συμφέροντα των οποίων υποτίθεται ότι υπηρετούν! Από τη μία η χώρα έχει να αντιμετωπίσει τα δεινά του Μνημονίου και από την άλλη τον παραλογισμό ορισμένων συνδικαλιστών. Οσοι διαθέτουν κοινή λογική, ας αντιδράσουν!

Κατανοητό, έτσι; Διότι, σου λέει ο δημοσιογράφος, όποια παπαριά κι αν πω, ποιός θα με μαλλώσει; Αυτοί οι ηλίθιοι που πληρώνουν για να με διαβάζουν και νομίζουν ότι ενημερώνονται; Σιγά! Οπότε, ας τους πω κι εγώ ότι οι δυο Κυριακές τής Έκθεσης αποτελούν την μεγάλη ευκαιρία των δόλιων καταστηματαρχών για "να βγάλουν κάποια σπασμένα" ή ότι χάρη σ' αυτές τις δυο Κυριακές "θα μπορούσαν να αποφευχθούν κάποια λουκέτα" αλλά και "να μη χάσουν τις δουλειές τους κάποιοι εργαζόμενοι". Κι όλα αυτά, μαζί με μια σφήνα για "τα δεινά του Μνημονίου". Δεν μπορεί, κάποιος θα σκεφτεί "ωραία τα λέει, ο πούστης" και θα με χειροκροτήσει.

Παρεμπιπτόντως, είδα με πολύ ενδιαφέρον την χτεσινή αποστροφή τού "έγκριτου" Πρετεντέρη, ότι "ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων". Μου φάνηκε τόσο εμπνευσμένη αυτή η φράση ώστε σκέφτηκα να την αναλύσω:

Στην πρετεντέρεια φράση έχουμε τρεις όρους: αντιαμερικανισμός, σοσιαλισμός, ηλίθιοι. Σύμφωνα με τα μαθηματικά (πλην επί πλην, συν) αλλά και με την γλώσσα (δυο αρνήσεις κάνουν μια κατάφαση), αν αντιστρέψω δυο απ' αυτούς, θα πάρω ισοδύναμες φράσεις. Έτσι έχουμε: (α) ο αντικομμουνισμός είναι ο σοσιαλισμός των έξυπνων, (β) ο αντικομμουνισμός είναι ο καπιταλισμός των ηλιθίων και (γ) ο αντιαμερικανισμός είναι ο σοσιαλισμός των έξυπνων. Υποθέτω ότι ο κύριος Πρετεντέρης δεν συμφωνεί με καμμιά απ' αυτές τις φράσεις. Δοκιμάστε τώρα να αντιστρέψετε και τους τρεις όρους, οπότε θα προκύψει -θεωρητικά- μια φράση με ανάποδο περιεχόμενο και θα δείτε ότι ο Πρετεντέρης θα συμφωνούσε άνετα και με αυτήν.


Πάντως, το πρόβλημα δεν είναι το τι γράφουν οι εφημερίδες και το τι λένε τα κανάλια. Στο κάτω-κάτω, την δουλειά τους κάνουν όλοι αυτοί. Το πρόβλημα είναι ότι χιλιάδες λαού επιμένουν να διαβάζουν αυτές τις φυλλάδες και να παρακολουθούν αυτά τα κανάλια.

Άραγε, υπάρχει τρόπος να φιμωθούν όλοι αυτοί που μας πλένουν τα μυαλά; Φυσικά και υπάρχει. Αρκεί να μη τους διαβάζουμε και να μη τους ακούμε. Ας τους αφήσουμε δίχως ακροατήριο, να μιλάνε με τους τοίχους. Ας τους φιμώσουμε!